Χωρίς την ελληνική σημαία στον Λευκό Πύργο και χωρίς σταυρό ήταν οι Εκκλησίες στις μακέτες που παρουσιάστηκαν πίσω από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του Μετρό Θεσσαλονίκης.
Χαρακτηριστική η παρακάτω εικόνα:
Χωρίς την ελληνική σημαία στον Λευκό Πύργο και χωρίς σταυρό ήταν οι Εκκλησίες στις μακέτες που παρουσιάστηκαν πίσω από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του Μετρό Θεσσαλονίκης.
Χαρακτηριστική η παρακάτω εικόνα:
Το ζήτημα των σαρκικών σχέσεων στο χώρο της Εκκλησίας είναι μία θεματική που έχει απασχολήσει τα θεολογικά συγγράμματα εκτενώς, με τις πρώτες θεολογικές αναφορές να κάνουν την εμφάνισή τους ήδη από την παλαιά Διαθήκη και τη Γένεση, όπου ο Κύριος ποιεί έναν άντρα και μία γυναίκα, δύο φύλα δηλαδή, και τους δίνει εντολή να αυξηθούν, να πληθύνουν και να κατακυριεύσουν τη γη.
Φωτογραφία ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Μητρ. Σπάρτης Εὐσταθίου (27 Ἰουλίου 2022), εἰς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον, συνοδευομένου ἀπὸ τὸν μετέπειτα Ἐπίσκοπον Λακεδαιμονίας Θεόφιλον.
Εὐτελίσθη ὁ Μητροπολίτης Σπάρτης καί Μονεμβασίας μέ τάς ὑποδοχάς τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου
ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΡΑΤΟΥΝ “ΓΚΛΙΤΣΑ” ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟΝ
Χριστόδουλος, θῦμα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ὑπαιτιότητί του
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι γεγονός ὅτι κινεῖται ἀπροκάλυπτα ἀλλά καί προκλητικά. Στήν ἐναρκτήρια ὁμιλία του στήν σύναξη τῶν ἐπισκόπων τοῦ Πατριαρχείου τήν 1η Σεπτεμβρίου 2018, γιά νά τονίση ὅτι δέν ὑπάρχει Ὀρθοδοξία χωρίς τό Πατριαρχεῖο χρησιμοποίησε τόν λόγο τοῦ κοιμηθέντος Μητροπολίτη Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Κυρίλλου, ὁ ὁποῖος εἶχε πεῖ ὅτι «Κατά καιρούς ἀντιμετωπίζουμε δυσκολίας καί πειρασμούς, καί τοῦτο ἐπειδή λελανθασμένως τινές νομίζουσιν ὅτι δύνανται νά ἀγαπήσουν τήν Ὀρθόδοξην Ἐκκλησίαν ἀλλ’ οὐχί καί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἀγνοοῦντες ὅτι αὐτό ἐνσαρκώνει τό γνήσιο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος… ἐν αὐτῷ ζωή ἦν, καί ἡ ζωή ἦν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων…». Ἡ ἀρχή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, “ἐν αὐτῷ ζωή ἦν, καί ἡ ζωή ἦν τό φῶς τῶν Ἐκκλησιῶν”». Δηλαδή, τό κακόδοξο Πατριαρχεῖο εἶναι τό φῶς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἐάν εἶναι δυνατόν!
Πλαστογραφημένη ἑρμηνεία τοῦ 28ου Κανόνος
«Μπορεῖ νὰ γονατίσουν
ὅλες οἱ πόλεις, ἀλλὰ ἡ Πτολεμαΐδα…θὰ γίνει κάστρο
τοῦ Χριστοῦ»
(Πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης)
Ο επίσκοπος οφείλει να είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού», κάτι το οποίο - όπως βεβαιώνει ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - «δεν είναι δεδομένον αλλά ζητούμενον». Όταν λοιπόν, ο επίσκοπος είναι αιρετικός, μεταβάλλει τον εαυτό του εις τύπον Θηρίου (Ψευδοπροφήτου ή Αντιχρίστου) αλλά και προσβάλει τον τόπο, δηλαδή τόσο τον αγιασμένο ιερό ναό όπου στέκεται και την τοπική ιερά Μητρόπολη που διοικεί όσο και τη σκηνή των εν ουρανοίς Αγίων, δηλαδή ολόκληρη την Εκκλησία.
Προχωρούμε λοιπόν, στην «2η Απάντηση» πάνω στη («χλιαρή») θέση και άποψη του κ. Ειρηναίου Λαφτσή που εξέφρασε περί «της μετακινήσεως ενός Σταυρού» και για το «εάν θα πρέπει να γυρίζει ο Σταυρός δεξιά ή αριστερά στην Εκκλησία». Η σύντομη αναφορά του η τόσο αδιάφορη για το μείζων πρόβλημα της έξωσης του Εσταυρωμένου από το Ιερό Βήμα, ως γνωστόν οφείλεται στη δράση - διαμαρτυρία μιας μικρής ομάδας Πτολεμαϊδιωτών (κατά κανόνα) μελών του συλλόγου μας «Στρατηγός Μακρυγιάννης» εξαιτίας της συμβολικής πρόσκλησής του προς τον Μητροπολίτη Περιστερίου στα Ελευθέρια της Πτολεμαΐδας (15/10/2024).
Η ευθύνη που έχει ο κάθε άνθρωπος για ό,τι συμβαίνει στην πατρίδα του…
«Κάποτε μοῦ εἶχε πεῖ ὁ πατήρ Πορφύριος, που τον εἶχα πνευματικό μου, ὅτι ὅταν βλέπεις και γίνεται ἕνα κακό γύρω σου και δεν διαμαρτύρεσαι, εἶσαι συνένοχη. Και μάλιστα, μοῦ το εἶχε πεῖ σε κάποιο θέμα που εἶχε δημιουργηθεῖ στην Ὑπηρεσία, που κι ἐγώ φοβόμουν…Κάποιος πρωθυπουργός παλιά, μόλις ἀνέβηκε κατήργησε την ἀργία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπό τη θέση μου πῆρα ὅλα τα ὑποκαταστήματα που εἶχε το Ταμεῖο Ἐμπόρων στην ἐπαρχία, Πρέβεζα, Θεσσαλονίκη ὅλα, και τους εἶπα ὅτι καθένας ἀπό σᾶς θα στείλει ἕνα τηλεγράφημα διαμαρτυρίας στον ὑπουργό και στον πρωθυπουργό. Ἕνας ἀπό σᾶς θα πάρει ἄλλους εἴκοσι, οἱ ἄλλοι εἴκοσι ἄλλους εἴκοσι και ὄντως ἔγινε.
Ο αείμνηστος καθηγητής καρδιολογίας και πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου κ. Γεώργιος Παπαζάχος, περιγράφει την στενή σχέση που είχε με τον Άγιο Πορφύριο και όλες τις εμπειρίες που είχε μαζί του
ΒΙΝΤΕΟ:
14 χρόνια με τον Άγιο Πορφύριο (video) - Ο προσωπικός του ιατρός Γεώργιος Παπαζάχος
14 χρόνια με τον Άγιο Πορφύριο (β΄μέρος) - Ο προσωπικός του ιατρός Γεώργιος Παπαζάχος
Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης είχε βοηθήσει από πολύ παλιά ακόμη καί γιά αγορά γεννήτριας σέ έναν μοναχό τού Αγίου Όρους γιά να λειτουργεί ιεραποστολικά ο Υπολογιστής του εκεί πάνω στά βράχια τών Καυσοκαλυβίων !
Ο μοναχός αυτός υπήρξε ο μετέπειτα ιεραπόστολος στήν Ταϊβάν, πατήρ Ιωνάς...
"Έβλεπε" πράγματι πολύ μακρυά τήν σημερινή εξέλιξη τών Υπολογιστών καί τήν χρήση τών ραδιοκυμάτων στόν τομέα τής διάδοσης τού Ευαγγελίου σε ολόκληρο τόν κόσμο, συμβουλεύοντας ακόμη καί απλούς Χριστιανούς να φτιάξουν Χριστιανικούς Ραδιοφωνικούς Σταθμούς όταν δόθηκαν οί πρώτες άδειες για ελεύθερη Ραδιοφωνία...
Κανένας Άγιος μέχρι σήμερα από το Συναξάρι της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν έχει τόση μεγάλη σχέση με τη σύγχρονη τεχνολογία όση ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Μπορείτε να φανταστείτε εκατοντάδες Έλληνες την 28η Οκτωβρίου να κλείνουν το κέντρο στα Τίρανα και βαστώντας ελληνικές σημαίες να κάνουν κατάληψη σε έναν χώρο δίπλα στο αλβανικό Κοινοβούλιο, φωνάζοντας συνθήματα για τη Βόρεια Ήπειρο και τη Μεγάλη Ελλάδα;
Προφανώς όχι, αν και θα είχαμε κάθε λόγο να το κάνουμε. Γιατί όχι; Διότι κάθε κυρίαρχο κράτος που θέλει να λέγεται σοβαρό, ακόμα και αν έχει έναν τυχοδιώκτη μαφιόζο σαν τον Ράμα στο τιμόνι του, δεν επιτρέπει τέτοιες προκλήσεις που πλήττουν το εθνικό κύρος, πόσο μάλλον όταν αυτές γίνονται στην «καρδιά» της πρωτεύουσας.
Εμείς όμως, ούτε κυρίαρχο κράτος είμαστε, ούτε σοβαρό.
Τον καταδιώκουν με λύσσα, επειδή μίλησε για...τους σοδομιστές
https://opaidagogos.blogspot.
Έβγαλαν τον εσταυρωμένο και από τον Άγιο Γεώργιο Αστακού Αιτωλοακαρνανίας
Και στην θέση του μπήκε θρόνος
Ἡ Μνήμη τῶν Ἁγίων εἰς Μνείαν τῶν προσδοκομένων ἄγει ἡμᾶς
Η ΚΑΡΔΙΑ ΠΑΛΛΕΙ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ, 1700 ΕΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ
«Εὐσεβής Κλήρος Λαός: Ὅσοι “Παπίσετε”, θά ἐξοστρακισθεῖτε»
{Ὁ κλαυθμός θά
μεταποιηθῆ σέ Χαρά} [Κύριος, πρό Πάθους]: «Μικρὸν καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με͵ // καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με. ... // Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν // ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς͵ // ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· // ὑμεῖς λυπηθήσεσθε͵ // ἀλλ΄ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται» (Ἰωάνν. ιστ’ 16, 20). [Παράφρασις]: «Σέ λίγο χρόνο δέν δέ μέ βλέπετε, // ἀλλά καί πάλι σέ λίγο θά μέ ξαναδεῖτε. ... // Ἀλήθεια, ἀλήθεια σᾶς ἀποκαλύπτω. // Ὅτι τώρα, ἐσεῖς οἱ μαθηταί μου, // θά κλαύσετε καί θά θρηνήσετε, // μέ τήν Σταύρωσί μου, // ὁ δέ κόσμος θά χαρῆ, // ἐνῶ ἐσεῖς θά λυπᾶσθε. // Ἀλλά ἡ λύπη σας // θά μεταποιηθῆ σέ ἄφατη χαρά καί εὐωχία, // μέ τήν Ἀνάστασί μου». |
Α. ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΚΩΝ/ΝΟΥ
i.
[Ὄνειρα
με τά πτερά τῆς ἀρετῆς]
Ἀποδεσμεύουμε τήν φαντασία μας, ὥστε νά τρελαθῆ, νά πετάξη εἰς τόπους, πού δέν ὀνειρευτήκαμε
καί δέν θά καταφέραμε νά πᾶμε.
Φίλος Κληρικός, προςῆλθε ταπεινός
προσκυνητής σέ παλαίφατα Ἱερά Σεβάσματα τῆς Παγκοσμίου Ὀρθοδοξίας καί διελογίζετο, ὀνειρευόταν, ὁραματιζόταν.
Ὅποιος ὀνειρεύεται ἄς ἔλθη μαζί μας. Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά ὀνειρευτῆ, ἄς ἔλθη μαζί μας. Χωρίς ὄνειρα δέν ἀρχίζει τίποτε, χωρίς ξαγρύπνια δέν τελειώνει
τίποτε. Παράδεισος, βρίσκεται ἐκεῖ, ὅπου τό ὄνειρο καί ἡ πραγματικότης συμβιώνουν μαζί. Παράδεισος καθίσσταται, ὁ τόπος ἤ ἡ κατάστασις, ὅπου συνυπάρχει, ἡ οὐτοπία (ὄνειρο)
καί ἡ πραγματικότης. Μά, τό ὄνειρο γιά νά ἐπιφέρη ὑπέροχο ἀποτέλεσμα πρέπει νά ταξιδεύση στήν δική του «Ὀνείρου Ὀδύσσεια». Ὡστόσο ἀδύνατον νά διανύσης, αὐτή τήν “Ὀδύσσεια”, τό ὄνειρο, δίχως τά
πτερά τῆς ἀρετῆς, καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἀληθείας.
ii.
[Στούς
Βασιλικούς Ἱ. Ναούς Ἁγ. Κωνσταντίνου]
Ἱεραποδήμησε λοιπόν, ὁ φίλος, στά Τρέβηρα (Τριέρ) τῆς Γερμανίας, τά ὁποῖα, παλαιά ἀνῆκον στήν Γαλλία. Ἐκεῖ δεσπόζει, ὁ πρῶτος Ἱ. Ναός, πού ἀνήγειρε, ὁ πρῶτος Χριστιανός Αὐτοκράτωρ, ὁ Ἅγ. Κων/νος. Δίπλα ἀπό τόν ἐν λόγω Ἱ. Ναό, στόν Καθεδρικό τῆς πόλεως, ἀποθησαυρισμένα, παρατίθενται, ὁ περίφημος ἄραφος “Χιτών” τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ. Καί ἕνα ἀπό τά καρφιά τοῦ Σταυροῦ. Καί ἡ Ἁγ. Κάρα τῆς Ἰσαποστόλου Ἑλένης, τῆς μητρός τοῦ Ἁγ. Κων/νου.
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟΝ ΑΙΤΗΜΑ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-1-1994] [Β 291]
Εκπληκτικό, όντως, αγαπητοί μου, το θαύμα της θεραπείας του τυφλού της Ιεριχούς. Και η έκπληξις προέρχεται τόσο από τον Κύριον, όσο και από τον τυφλόν. Και οι δύο πλευρές εκπλήσσουν. Παρατηρούμε τον Κύριον, με πόσην ευκολία δίδει αυτό που του ζητείται. Λέγει ένας ερμηνευτής: «Ὅρα τήν ἐξουσίαν». «Δες», λέγει, «την εξουσίαν». «’’Ἀνάβλεψον’’. Τίς γάρ τῶν προφητῶν οὕτως ἐθεράπευσεν, ἐν τοσαύτῃ, φημί, ἐξουσίᾳ;». Τι είπε; «Ἀνάβλεψον». Δηλαδή «Να δεις». «Ποιος», λέγει, «από τους προφήτας ποτέ εθεράπευσε με τόσην εξουσίαν;».
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ
«Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με (:Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησέ με)»[Λουκ.18,38].
Προσῆλθε, λοιπόν, αὐτὸς ὁ τυφλὸς μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι προσερχόταν στὸν Θεὸ ποὺ εἶναι σὲ ὅλα ἰσχυρὸς· καὶ ἀποκαλεῖ τὸν Ἰησοῦ «υἱὸν Δαυΐδ», διότι ἔχοντας ἀνατραφεῖ μέσα στὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ ἔχοντας γεννηθεῖ ἐκεῖ ὡς ἐντόπιος, δὲν ἀγνόησε ὅσα εἶχαν εἰπωθῇ ἐκ τῶν προτέρων γι᾿ Αὐτὸν μέσῳ τοῦ νόμου βέβαια καὶ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ ὅτι κατὰ σάρκα προερχόταν ἀπὸ τὴ γενιὰ τοῦ Δαβίδ. Ἑπομένως, ἐπειδὴ ἤδη εἶχε πιστέψει ὅτι, ὄντας Θεὸς ὁ Λόγος, ὑπέμεινε μὲ τὴ θέλησή Του τὴν κατὰ σάρκα γέννησή Του, ἐννοῶ ἀπὸ τὴν ἁγία Παρθένο, πλησιάζει τὸν Ἰησοῦ ὡς Θεό, λέγοντάς Του: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Πράγματι, μιὰ πρόσθετη μαρτυρία ὅτι ἀπηύθυνε αὐτὴν τὴν ἱκεσία στὸν Κύριο, ἔχοντας αὐτὴν τὴν πεποίθηση, ἀποτελοῦν τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε (:Ἡ πίστη σου σὲ ἔχει σώσει)».
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ
(από το «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον», ομιλία ΞΣΤ΄)
«Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ἱεριχὼ ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς. καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντες ὅτι Ἰησοῦς παράγει, ἔκραξαν λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ. ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν· οἱ δὲ μεῖζον ἔκραζον λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ(: Και ενώ αυτοί έβγαιναν από την Ιεριχώ, Τον ακολούθησε πλήθος λαού πολύ. Και ιδού δύο τυφλοί που κάθονταν κοντά στο δρόμο, όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς περνά, άρχισαν να φωνάζουν και να λένε: “Ελέησέ μας, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ, που για σένα μίλησαν οι προφήτες”. Το πλήθος όμως του λαού τούς μάλωσε για να σιωπήσουν, για να μην ενοχληθεί ο Ιησούς με τις φωνές τους. Αυτοί όμως πιο πολύ φώναζαν και έλεγαν: “Ελέησέ μας, Κύριε, απόγονε του Δαβίδ”)»[Ματθ.20,29-34].