Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Η ΘΕΙΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου



         

«μν λέγω μν, ως ν παρέλθ ορανς κα γ, ἰῶτα ν μία κεραία ο μ παρέλθ π το νόμου ως ν πάντα γένηται» (Ματθ. 5,18)
Νομοθέτες, γαπητοί μου, εδε πολλος κόσμος. Δράκων, Σόλων, Λυκορ γος, Νουμς, Πομπήιος, ουστινιανς ενε π τος πι γνωστούς.
Παρ λο, βλέπετε, τι ο νθρωποι πιθυμον ν ενε λεύθεροι κα δυσανασχετον ταν κάποιος πιχειρ ν τος πιβάλ περιορισμ τς λευθερίας τους, ν τούτοις παρατηρομε τι ο διοι νέχονται κα ναζητον τ νομοθέτη, κάποιον δηλαδ πο χει τν κανότητα ν ρίζ μέτρα κα ν θέτ ρια στν λευθερία τους, ν θεσπίζ νόμους· κα πειθαρχον σ ατόν.


Πς ξηγεται ατό; Τ πιβάλλει νάγκη τς συμβιώσεως μέσα σ μι κοινωνία. Πράγματι, ἐὰν δν τεθον φραγμο κα ρια, δν ενε δυνατ συμβίωσις, πως κα στ χήματα σφαλς κίνησις ἐὰν ο δηγο δν πειθαρχον στος κανονισμος τς τροχαίας. Γι ν συμβιώσουν ο νθρωποι, πρέπει λευθερία το νς ν σταματ κε πο ρχίζει λευθερία το λλου, σ­τε ν ποφεύγωνται ο συγκρούσεις. χει κα λλος δικαίωμα ν ζήσ κα ν κινηθ. Διαφορετικά, που πικρατε τ δίκαιο το σχυροτέρου, κε δν πάρχει κοινωνία· « νθρωπος γι τ συν άνθρωπό του γίνεται λύκος» κα κοινωνία μεταβάλλεται σ ζούγκλα γρίων θηρίων. τσι λοιπν ξηγεται πς ναδείχθηκαν χι μόνο ατο πο ναφέραμε λλ κα τόσοι λλοι φημισμένοι νομοθέτες, πως Χαμμουραμπ κ.λπ., σ νατολ κα Δύσι.

Μ τος νόμους τους ο νομοθέτες ατοί, παλαιο κα νέοι, πιδίωκαν ν υθμίσουν τ διάφορα ζητήματα τς κοινωνίας, ν κάνουν σο τ δυνατν πι ρμονικς τς σχέσεις τν κοινωνικν τάξεων μεταξύ τους, ν πιβάλουν τ δικαιοσύνη, τν τάξι κα τν πειθαρχία· γιατ χωρς ατς τ θνη κα ο κοινωνίες δν μπορον ν εημερήσουν. Πολλο ο νομοθέτες, πολλς κα διάφορες ο νομοθε σίες, περισσότερο λιγώτερο πιτυχημένες, φο λες ενε νθρώπινες.
Παραπάνω μως π λες τς νομοθεσίες το κόσμου διακρίνεται, αἰῶνες τώρα, μία νομοθεσία πο χαρακτηρίζεται γι τν φθαστη τελειότητά της· κα ατ ενε νομοθεσία το Χριστο. Τν τελειότητά της χουν θαυμάσει ο σοφο κα νομομαθες, πο τ μελετον κα τ συγκρίνουν μ τς νθρώπινες νομοθεσίες. Τν τελειότητά της πιστοποιε κα στορία μ πειρα παραδείγματα, που φαίνεται στν πρξι ποτελεσματικότητά της. Τν τελειότητά της βεβαιώνει πρ παντς Κύριος, ταν λέ στ σημεριν εαγγέλιο· «μν λέγω μν, ως ν παρέλθ ορανς κα γ, ἰῶτα ν μία κεραία ο μ παρέλθ π το νόμου ως ν πάντα γένηται» (Ματθ. 5,18). Τ κρος κα σχς το νόμου το Κυρίου θ μείν κλόνητο κα κατάλυτο.
* * *

λλ ς ρωτήσουμε, γαπητοί μου· πο κριβς γκειται τελειότης τς νομοθεσίας το Χριστο; τι ενε τέλεια νομοθεσία του ατ φαίνεται π κάθε ποψι· δ θ τ ξετάσουμε π τρες συγκεκριμένες πόψεις. Ενε τέλεια λόγ σοφίας, ενε τέλεια λόγ γάπης, ενε τέλεια λόγ αωνιότητος. ς δομε σύντομα τος τρες ατος χαρακτρες, πο ναδεικνύουν τν τελειότητα τς θείας νομοθεσίας το Χριστο.
Επαμε τι ενε τέλεια λόγ σοφίας. Τί ν νοομε μ ατό; φο Κύριος ενε χι πλ σοφς λλ Σοφός, μ σγμα κεφαλαο, μέσα στν ποο πάρχουν λοι «ο θησαυρο τς σοφίας κα τς γνώσεως» (Κολ. 2,3), πόμενο ενε κα τ ρ γο του, εαγγελικ νομοθεσία, ν διακρίνεται γι τν σύγκριτη σοφία της. Δν χει τς λλείψεις κα τ χάσματα, πο χαρακτηρίζουν τς νομοθεσίες τν νθρώπων. ,τι νο μοθετε Κύριος, φέρει τ σφραγδα τς θείας σοφίας. Τίποτε, οτε μι γραμμ π τ νόμο του, δν ποδείχθηκε σφαλμένο.
νόμος το Κυρίου, π το ρους μιλία (βλ. Ματθ. κεφ. 5ο-7ο) κα πόλοιπη διδασκαλία τν Εαγγελίων, χει π ψιν της τ παρελθόν, τ παρν κα τ μέλλον το νθρώπου, τν λο νθρωπο δηλαδή· νταποκρίνεται στος βαθύτερους πόθους τς νθρώπινης καρδις· κα σν τεράστιος προβολέας ίχνει τ οράνιο φς του σ ζητήματα στ ποα δίχως ατ νθρωπος μένει σ σκοτάδι ψηλαφη τό.
Σκοτεινοί, γριφώδεις, σφαλμένοι σ πολλ σημεα παρουσιάζονται ο νόμοι τν σοφν τς γς· ν νομοθεσία το Κυρίου ενε φωτεινή, καθαρή, λάνθαστη· κα ψυχ το νθρώπου, πο διψ τν λήθεια, σπεύδει π τ σκοτάδι στ φς, ρθρίζει πρς τν νομοθέτη Κύριο σύμφωνα μ τν ραία εκόνα πο λέει προφήτης· «κ νυκτς ρθρίζει τ πνε μά μου πρς σέ, Θεός, διότι φς τ προστάγματά σου π τς γς» (σ. 26,9).
Μελετώντας λοιπν κα φαρμόζοντας νθρωπος τ νομοθεσία το Κυρίου βρίσκει μέσα σ ατν κρυμμένους θησαυρος σοφίας κα γνώσεως πο δν πάρχουν σ καμμιά λλη νομοθεσία. Νά γιατί νομοθεσία το Χριστο ενε τέλεια, θεϊκή.
Ενε κόμη τέλεια κα θεϊκ λόγ γάπης. Ὁ Κύριος, δηλαδή, νομοθετε π γάπη κα μόνο π γάπη πρς τν νθρωπο.
Ο νθρωποινομοθέτες, σο κι ν ενε πηλλαγμένοι π κακία, μέσα στος νόμους θ ναμείξουν κα τ προσωπικά τους συμφέροντα θ ποστηρίξουν περισσότερο τ δίκαια ρισμένων τάξεων προσώπων. πάρχουν νόμοι πο χαρακτηρίζονται «φωτογραφικοί», φο ενε φανερ τι στοχεύουν ν ξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέρον τα. πάρχουν δ κα νόμοι σ λες τς χρες κα τς ποχές, πο χρησιμεύουν ς μέσα γι κ δίκησι, γι πικράτησι, γι πραγματοποίησι κα ταχθονίων σκοπν κα σχεδίων.
λατήρια ποικίλα κινον τ μηχαν τν ν θρωπίνων νόμων· λλ τος νόμους το Χριστο να κα μόνο λατήριο τος κινε, γάπη· γάπη κείνη πρς τν νθρωπο πο νέβασε τν Θεάνθρωπο στ σταυρό. Μ τς ντολές του Κύριος δν χαρίζεται σ κανένα, δν μεροληπτε ες βάρος λλων, δν πο βλέπει στ συμφέρον ρισμένης τάξεως φυλς κα στν ξουδένωσι τν λλων, λλ θέλει ν διδάξ, ν φελήσ, ν σώσ κάθε ν θρω πο, διαφορώντας ν ατς ενε ν τρας γυναίκα, λευκς μαρος, λληνας βάρβαρος. Ἡ νομοθεσία το Χριστο ενε δρο τς γάπης του πρς τν νθρωπο, τν ποο πιθυμε ν βλέπ ν ζ ετυχισμένος στος κόλπους το ορανίου Πατρός. Γι α τ ενε τέλεια, θεία νομοθεσία.
Ενε, τέλος, τέλεια κα θεία νομοθεσία λόγ αωνιότητος. Δν μοιάζει καθόλου μ τς νομοθεσίες κενες, πο σχύουν μόνο γι να μικρ χρονικ διάστημα κα γι ρισμένη ποχή, κ πειτα νταφιάζονται μαζ μ τν πτσι τ θάνατο το νομοθέτου. Ἡ  νομοθεσία το Κυρίου θ χ διάρκεια αώνων λοκλήρων· θ μείν κατάλυτη μέχρις του πάρχει ορανς κα γ. Γενες θ διαδέχωνται γενεές, θνη θ ξαφανίζωνται· νέες δέες θ παρουσιάζωνται, θ συνταράσσουν τν κόσμο, θ παλιώνουν κα θ διασκορπίζωνται σν σκόνη· λλ μέσα σ λες ατς τς λλοιώσεις νομοθεσία το Κυρίου, πο κούστηκε π τν κορυφ το ρους Σιν κα συμπληρώθηκε στ Γαλιλαία, θ παραμείν ναλλοίωτη. Πρς ατν θ πιστρέφ ν­θρωπότης σες φορς πλάνοι δηγο θ τν παρασύρουν μακρι π τν προορισμό της.
* * *
γαπητοί μου! Τ νομοθεσία το Κυρίου χουμε συμφέρον ν τ γνωρίσουμε τελειότερα κα ν τν φαρμόσουμε πληρέστερα. Ζώντας κατ τς ντολς το Θείου Νομοθέτου βρισκόμαστε πάνω στν σωτήριο τροχι το προορισμο μας. Γιατ ο νόμοι το Κυρίου χαράζουν τν τροχι πο πρέπει ν κολουθήσ νθρωπος, ἐὰν δν θέλ ν χαθ σν οκτρ ναυάγιο στ κενό. πως τ οράνια σώματα, πο κολουθον τν τροχι πο τος καθώρισε Δημιουργός τους, δν συγκρούονται ναμεταξύ τους, λλ παρουσιάζουν μι θαυμάσια ρμονία κα τάξι μέσα στ σύμ παν, παρομοίως κ μες ο νθρωποι, ἐὰν κολουθήσουμε τν πνευματική μας τροχιά, πως τν καθορίζουν ο γεμτοι σοφία, γάπη κα παν τοδυναμία νόμοι το Κυρίου, δν θ συγκρου­ώμεθα ναμεταξύ μας, δν θ βάφουμε μ αμα τ γ, δν θ ζομε μ νησυχίες κα θλίψεις κα φόβους, λλ γαλήνιοι θ ταξιδεύουμε πρς τ ψηλά, κε που πικρατε τάξις, ρμονία κα γάπη το ορανίου κόσμου.
(†) πίσκοπος Αγουστνος