Οἱ πονηροὶ ἄνθρωποι δὲν ἀποδέχονται τὸν γενικὸ ὁρισμὸ ποὺ προσδιορίζει ὡς ἁμαρτία «ὁτιδήποτε ἀντιβαίνει εἰς τὸ Ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ».
Κάποτε
προσῆλθε γιὰ ἐξομολόγηση εἰς τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ἕνας φοιτητὴς , μέλος
γνωστῆς χριστιανικῆς νεολαίας. Ἐκεῖ ἤρχισε μία συζήτησις γιὰ διάφορα
θέματα , ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὰ σαρκικά. – Γιατί πάτερ Ἐπιφάνιε νὰ ἀπαγορεύεται αὐτὸ καὶ κεῖνο καὶ τὸ ἄλλο, ὅταν πραγματοποιοῦνται ἀπὸ «εἰλικρινῆ ἀγάπη», ἐρωτοῦσε ὁ νέος γιὰ τὰ διάφορα σαρκικὰ παραπτώματα; Γιατί νὰ μὴν ἐπιτρέπονται οἱ «δεσμοὶ» τῶν νέων ἀγοριῶν καὶ κοριτσιῶν;
– Παιδί μου, ἀπαντοῦσε μὲ διάφορα ἐπιχειρήματα ἐκεῖνος, ἐπειδὴ τὸ λέγει ὁ Χριστός. Συγχρόνως νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀναφέρεις δὲν ἀποτελοῦν πραγματικὴ ἀγάπη, ἀλλά σαρκικὰ πάθη καὶ ἁμαρτήματα μὲ χαμηλὸ φρόνημα.
– Γιατί, ἐσυνέχισε, αὐτὸ ποὺ ἐσὺ κατονομάζεις ἀγάπη ἀσφαλῶς εἶναι σκοτεινὸ πάθος. Πρέπει νὰ γνωρίζης ὅτι ἀποτελεῖ τυφλὴ ἡδυπάθεια. Εἶναι ἐκτροπὴ ποὺ δὲν προετοιμάζει τὸν γάμο, ἀλλὰ τὸν ἀνατινάζη εἰς τὸν ἀέρα , πρὶν καν οἰκοδομηθῆ.
– Καὶ ποῦ τὸ λέγει τὸ Εὐαγγέλιο αὐτὸ τὸ πράγμα μὲ σαφήνεια, ἐρωτοῦσε μὲ ἐριστικὸ τρόπο καὶ ἐπιχειρηματολογοῦσε ὁ νέος;
Ἡ συζήτησις ἦταν μακρὰ καὶ κοπιώδης, διότι ὁ νέος δὲν ἐδέχετο νὰ ἀντιληφθῆ τὴν πραγματικότητα, ὅτι δήλ. ὁ Χριστὸς ἀναζητᾶ καθαρότητα βίου εἰς κάθε τομέα, πρὸ πάντων δὲ εἰς τὸν σαρκικό. Νὰ κατανοήσουμε ὅτι Ἐκεῖνος ὄχι δὲν ἀποδέχεται τὰ μεγάλα σαρκικὰ παραπτώματα, ἀλλὰ οὔτε τὸ πονηρὸ βλέμμα. Μᾶς ξεκαθαρίζει μὲ σαφήνεια ὅτι καὶ τὸ παραμικρὸ βλέμμα μὲ σκοπὸ τὴν ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς ἀποτελεῖ μοιχεία μέσα εἰς τὴν καρδία.
– Ἄκουσε παιδί μου, τοῦ εἶπε εἰς τὸ τέλος, ἀφοῦ δὲν ἐπέτυχε νὰ τὸν κλονίση. Θεωρῶ πιὸ τίμιο νὰ ἀποδεχθῆς ὅτι δὲν διαθέτης τὴ δύναμι νὰ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ αὐτὸ τὸ πάθος. Καὶ νὰ ζητήσης νὰ σὲ ἐλεήση ὁ Θεός, παρὰ νὰ ἰσχυρίζεσαι ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι ἁμαρτία. Πρόσεχε, αὐτὸ ἀποτελεῖ τραγικὸ λάθος σου!
– Μάλιστα , διαπράττεις κάτι πολὺ χειρότερο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τῆς πορνείας! Μετατρέπεις τὸ πάθος σου καὶ τὸ κάνεις σημαία. Τροποποιεῖς τὸ μεγάλο ἀτόπημα καὶ προσπαθεῖς νὰ τὸ διαδώσης καὶ εἰς τοὺς ἄλλους.
– Φρονῶ πὼς δὲν ἁμαρτάνεις πλέον ἀπὸ ἀδυναμία, ἀλλὰ ἀπὸ ἰδεολογία. Αὐτὴ ἡ κατάστασις παγιώνει τὴν ἀσθένειά σου εἰς ἀθεράπευτο καὶ θανατηφόρο πνευματικὸ νόσημα.
Ἀργότερα Ὁ Γέροντας μᾶς ἐξεμυστηρεύετο γιὰ τὴ συνάντησι ἐκείνη μὲ βαθὺ ψυχικὸ πόνο:
– Ἀλήθεια σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι ἦτο τόσο μεγάλη ἡ ἐπιμονὴ τοῦ νέου ἐκείνου , ποὺ ἐπὶ πολὺ χρόνο ἐπέμενε γιὰ τὰ ἁμαρτήματά του, ὥστε θὰ τὴν ἐχαρακτήριζα τὴν πιὸ δύσκολη καὶ κοπιώδη ἐξομολόγηση ὁλόκληρής της ζωῆς μου. Ἐκράτησε πολὺ χρόνο καὶ δὲν θὰ ἀπεῖχε πολὺ ἀπὸ τὴν πραγματικότητα, ἐὰν ἔλεγα ὅτι στὴν κυριολεξία μου ἔσπασε τὸ κεφάλι μὲ τὴν ἁμαρτωλὴ καὶ ἀδιόρθωτη ἐπιμονή του.
– Δυστυχῶς τὰ πάθη δημιουργοῦν τὴ δική τους παράλογη καὶ ἀθεράπευτη λογική.
Εἶναι εἰς ὅλους γνωστὸν ὅτι ἡ διαστροφὴ τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ συντελεῖται μὲ πολλοὺς τρόπους. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ὁρισμοῦ τῆς λέξεως «ἁμαρτία».
Οἱ πονηροὶ ἄνθρωποι δὲν ἀποδέχονται τὸν γενικὸ ὁρισμὸ ποὺ προσδιορίζει ὡς ἁμαρτία «ὁτιδήποτε ἀντιβαίνει εἰς τὸ Ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ». Ἀντιθέτως, καταφεύγουνε εἰς τὸν γενικὸ ὁρισμὸ τῆς «ἁμαρτίας», ὁ ὁποῖος γι’ αὐτὸν τὸν λόγο εἶναι ἀπολύτως ἐσφαλμένος.
α) «Ἁμαρτία» , ἰσχυρίζονται μὲ πονηρία, ὑπάρχει μόνον ὅταν διαπράττω κακὸ εἰς κάποιον.
Ἐὰν ἴσχυε ὁ συγκεκριμένος ὁρισμός, τότε πλῆθος πράξεων ποὺ εἶναι βαρύτατες δὲν θὰ ἐθεωροῦντο ἁμαρτίες. Παράδειγμα τραντακτό, τὰ ναρκωτικά, ἡ ὁμοφυλοφιλία, τὸ κάπνισμα, τὰ ποτά, ἡ διαφθορὰ καὶ ὅλα γενικῶς τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, δὲν θὰ ἤσαν ἁμαρτία, καθ’ ὅτι ὑποτίθεται ὅτι δὲν προκαλοῦν κακὸ εἰς τρίτα πρόσωπα.
β) Τὰ ἴδια τὰ διεφθαρμένα ἄτομα διατυπώνουν μία ἀκόμα πονηρὰ ἄποψι, ὥστε νὰ αἰτιολογήσουν τὴν ἀπνευμάτιστη ζωή τους:
– «Δὲν πρέπει νὰ πράττουμε κάτι, ἐὰν δὲν τὸ νιώθει ἡ καρδιά μας!».
Μὲ βάσι αὐτὴ τὴ συλλογιστική, ὁ ἄνθρωπος δὲν προσεύχεται, δὲν ἐκκλησιάζεται, δὲν νηστεύει, δὲν διαβιώνει ἠθικά, ἐφ’ ὅσον δὲν τὸ νιώθει ὡς ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη μέσα του. Μά, ἄνθρωπέ μου, καὶ εἰς τὸ σχολεῖο δὲν νιώθει κανεὶς ὅτι πρέπει νὰ φοιτήση, ἀλλὰ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ τὸ πράξη, διότι διαφορετικὰ θὰ παραμείνη ἀγράμματος.
Προφανέστατα, λοιπόν, τὸ ἐπιχείρημα τοῦ «τί νιώθει ἡ καρδία», ἀποτελεῖ καταστρεπτικὸ στοιχεῖο τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου.
γ) Ἐὰν δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὴν προσευχὴ, τότε δὲν προσεύχομαι.
Ἀπαντοῦμε μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο: Ὁ καθηγητὴς κρατᾶ εἰς τὰ χέρια τοῦ τὸ γραπτὸ ποὺ ἐσὺ παρέδωσες μαθαίνοντας τὸ μάθημα «παπαγαλία». Καὶ ὅμως , αὐτὸς σὲ βαθμολογεῖ μὲ ἄριστα, καθότι κατέβαλες κόπο γιὰ νὰ τὸ ἀποστηθίσης. Ἔτσι ἐνεργεῖ καὶ ὁ Θεός. Ἀκόμη καὶ ὅταν προσευχόμεθα, ἀλλὰ δὲν καταφέρνουμε νὰ κατανοοῦμε σωστὰ τὸ περιεχόμενο. Ἐκεῖνος ἀποδέχεται εὐχαρίστως τὴν πρόθεσι, τὴ διάθεσι, τὴν ἀπόφασι, τὸν κόπο, τὴν προσφορὰ τοῦ χρόνου καὶ ὁλόκληρού του ἑαυτοῦ μας πρὸς Αὐτόν. Τὰ παραλαμβάνει καὶ τὰ ἐπιμετρὰ μὲ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Του. Τὰ ἐπευλογὴ κατὰ τὸ μέγα Ἔλεός Του καὶ τὴν ἄπειρο ἀγάπη Του.
δ) Ἐπὶ πλέον, διατυπώνουν τὸ κατάπτυστο ἐπιχείρημα:
«Κάμε ὅ,τι σου ἐπιτάσσει ἡ καρδιά σου. Αὐτὴ νὰ ἀκοῦς καὶ οὐδένα ἕτερο».
Αὐτὴ ἡ συλλογιστικὴ καταλήγει εἰς μεγάλη ἀνηθικότητα. Μήπως «ὑπακούων εἰς τὴν καρδιά σου», ἤτοι εἰς τὰ σαρκικὰ πάθη, ἐλευθέρως δύνασαι νὰ πορνεύης, νὰ ἀπατᾶς τὴ σύζυγό σου, νὰ διαλύης τὸν γάμο σου κ.τ.λ.;
Μά, ἄνθρωπέ μου, καὶ ἡ σύζυγός σου ἐνδεχομένως νὰ νιώθη ὅτι «ἡ καρδία τῆς συγκινεῖται ἀπὸ τὸν γείτονα!». Εἶναι μήπως ἐλεύθερη νὰ ἁμαρτήση; Ἀσφαλῶς ὄχι.
Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ πονηρὰ ἐπιχειρήματα προβάλλει ὁ Διάβολος, γιὰ νὰ σπρώξη τὸν ἄνθρωπο μέσα εἰς τὰ φοβερὰ τὰ δίκτυά του. Καὶ δυστυχῶς, πολλοὶ χριστιανοί, συνεργούσης καὶ τῆς σαρκός, συλλαμβάνονται ἀπὸ τὴν πονηρὰ παγίδα. Υἱοθετοῦν αὐτὲς τὶς καταστρεπτικὲς ἀπόψεις. Αὐτὲς ποὺ τὶς εἰσήγαγε ὁ ἐχθρὸς διαστρέφοντας τὴ λογική τους μὲ πολλὴ τέχνη καὶ μαεστρία. Εἰς τὸ τέλος, βεβαίως, τὸ ἀποτέλεσμα ἐπέρχεται τραγικὸ καὶ καταστρεπτικὸ γιὰ τὴν πορεία καὶ τὴν εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου.
Ἐν κατακλείδι σημειώνουμε τὰ ἑξῆς:
– Ὁ δρόμος πρὸς τὴν ὑγεία διέρχεται μέσα ἀπὸ τὴν προσεκτικὴ ἐφαρμογὴ τῶν ἰατρικῶν ἐντολῶν καὶ τὴν λῆψι τῶν κατάλληλων φαρμάκων.
– Ὁ δρόμος πρὸς τὴν ἀσφαλῆ οἰκοδομὴν διέρχεται μέσα ἀπὸ τὴν προσεκτικὴ ἐκτέλεση τῶν σχεδίων τοῦ μηχανικοῦ.
– Καὶ φυσικά, ὁ δρόμος πρὸς τὴν εὐτυχία διέρχεται μέσα ἀπὸ τὴν ἀκριβῆ καὶ προσεκτικὴ ἐφαρμογὴ ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Καὶ φυσικὰ καὶ ὅλων ἐκείνων ποὺ ἀναφέρονται εἰς τὴν ἁγνότητα, τὴν ἐγκράτεια καὶ τὸν πόλεμο τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ
τοῦ π. Ἐπιφάνιου»
Ἀρχιμ. Ἰεροθέου Ἀργύρη
Ἱεροκήρυκος
Πηγή Ρωμαίικο Οδοιπορικό
