νὲο
ἠλεκτρονικὸ περιοδικὸ τῆς ὁμάδος
τοῦ «ΚΑΙΡΟΥ», για την καλύτερη εμπέδωση της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού!
Καὶ ἐνῶ ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία ἔχει πάψει νὰ ἀσχολεῖται
μὲ τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ·
καὶ ἐνῶ οἱ πνευματικοί-ἐξομολόγοι συστήνουν στοὺς
πιστοὺς νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ψυχή τους καὶ νὰ συνεχίζουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς
Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους-ποιμένες τους·
καὶ ἐνῶ οἱ θεολόγοι στὰ σχολεῖα διδάσκουν τὰ νέα προγράμματα ποὺ ὁδηγοῦν στὸν Οἰκουμενισμὸ
καὶ τὴν πανθρησκεία, χωρὶς νὰ ἔχουν συνειδητοποιήσει ποῦ ὁδηγοῦν τὰ παιδιά· ἢ
καὶ ὅσοι τὸ ἔχουν συνειδητοποιήσει, αὐτοσχεδιάζουν, χωρὶς καμιὰ βοήθεια·
ἐκδίδεται νὲο
ἠλεκτρονικὸ περιοδικὸ τῆς ὁμάδος
τοῦ «ΚΑΙΡΟΥ», για την καλύτερη εμπέδωση της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού!
Μιὰ ματιὰ στὰ
περιεχόμενα τοῦ περιοδικοῦ πείθει ὅτι μὲ αὐτὸ γίνεται μιὰ «σοβαρὴ» προσπάθεια νὰ
«ἐμπεδωθεῖ» σωστὰ(!) καὶ σύντομα(!) ὁ
Οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ Πανθρησκεία στοὺς μαθητές· γίνεται μιὰ προσπάθεια γιὰ νὰ
γκρεμιστεῖ μεθοδικὰ
ὅ,τι ὀρθόδοξο ἔχει μείνει στὴν διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεία· μιὰ
προσπάθεια ὥστε κι ἐκεῖνοι οἱ καθηγητὲς ποὺ τολμοῦν νὰ διδάσκουν ψήγματα ὀρθοδοξίας,
νὰ μὴ τολμοῦν νὰ ἀντιταχθοῦν καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουν -ἀβοήθητοι- τὸν βομβαρδισμὸ τῶν
νέων μεθόδων καὶ τὴν πίεση τῶν σχολικῶν συμβούλων (ἢ ὅπως ἀλλιῶς λέγονται).
Καὶ ἐνῶ, λοιπόν, ἡ
Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπὸ κάθε τομέα ἐπιτίθεται, ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἐπικράτησή
της, οἱ ἀρχηγοὶ τῶν διαφόρων ὁμάδων τῶν «ἀντι-Οἰκουμενιστῶν»,
ἀρνοῦνται νὰ προγραμματίσουν μιὰ Σύναξη (ὅπως πολλάκις εἶχαν ὑποσχεθεῖ καὶ ἔχουμε ζητήσει) γιὰ νὰ ἐξετασθοῦν
ἐκεῖ τὰ προβλήματα τῆς ἀσυνεννοησίας μεταξύ μας καὶ νὰ προχωρήσουν ἑνωμένοι σὲ ἕνα
ἀποτελεσματικὸ ἀγῶνα (ὅπως ἀπαιτεῖ τὸ Εὐαγγέλιο) κατὰ τῆς Παναιρέσεως· ἀρνοῦνται
νὰ ἐξετάσουν τὰ ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα καὶ τὸν κριτικὸ ἔλεγχο ποὺ παρουσιάζουμε καλόπιστα· ἀρνοῦνται μιὰ συνάντηση
γιὰ τὴν ἐξέταση τῶν λαθῶν ὅλων μας, καὶ τὸν
συντονισμό τοῦ ἀγῶνος, ὅπως συνηθίζεται νὰ γίνεται στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν Ἀποστολικὴ
ἐποχή. Κι ὄχι μόνο ἀρνοῦνται ἀλλὰ πνέουν μένεα ἐναντίον ἐκείνων ποὺ τολμοῦν νὰ ἐπισημαίνουν
τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση, ἐφαρμόζοντες ἀνάποδα καὶ τὴν εὐαγγελικὴ
ἐντολὴ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς μετάνοιας.
Μ’ αὐτὴν τὴν ἀνεστραμμένη
τακτικὴ ἐφαρμογῆς τῆς «ἀγάπης» καὶ τῆς μεταξὺ Χριστιανῶν ἑνότητος, μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε
σὲ κάτι καλό; Μποροῦμε νὰ ἀναμένουμε θετικὰ ἀποτελέσματα στὸν τάχα ἀγώνα, ἢ θὰ προκαλέσουμε
(ἂν δὲν ἔχουμε προκαλέσει) τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ;
Σημάτης Παναγιώτης
