Από το βράδυ της 6ης Νοεμβρίου 2018, μετά το αναπάντεχο κοινό
διάγγελμα Πρωθυπουργού και Αρχιεπισκόπου Αθηνών, κατά το οποίο
ανακοινώθηκε η «μυστική συμφωνία» ανάμεσα στον κ.Τσίπρα και τον
Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ως δήθεν «ιστορική συμφωνία»,μπήκαμε σε έναν
περίεργο αστερισμό που δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει.
Για την Εκκλησία υπάρχει ιστορικό προηγούμενο με παρόμοιες διενέξεις
με την Πολιτεία στο παρελθόν, αλλά τις αντιμετώπισε εν σώματι.
Από το βράδυ της 6ης Νοεμβρίου 2018, μετά το αναπάντεχο κοινό διάγγελμα Πρωθυπουργού και Αρχιεπισκόπου Αθηνών, κατά το οποίο ανακοινώθηκε η «μυστική συμφωνία» ανάμεσα στον κ.Τσίπρα και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ως δήθεν «ιστορική συμφωνία»,μπήκαμε σε έναν περίεργο αστερισμό που δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει.
Για την Εκκλησία υπάρχει ιστορικό προηγούμενο με παρόμοιες διενέξεις με την Πολιτεία στο παρελθόν, αλλά τις αντιμετώπισε εν σώματι.
Η Εκκλησία -Αρχιεπίσκοπος, Μητροπολίτες, κλήρος και
θρησκευόμενος λαός- ήταν πάντα όλοι μαζί και ενωμένοι, απέναντι σε κάθε ορατό ή αόρατο κίνδυνο, απέναντι στον κάθε επιβουλέα.
• Κατά τα χρόνια της επταετίας (1967-1974) Αρχιεπίσκοπος ήταν ο Ιερώνυμος ο Α’. Ήταν εκλεκτός της εξουσίας τότε γιατί ήταν Ιεράρχης με αδιαμφισβήτητο κύρος, αλλά δεν υπήρξε συνεργάτης του καθεστώτος. Όταν δημιουργήθηκε θέμα, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ο Α’ τότε συμπαρατάχθηκε με την Ιεραρχία και όλους τους Μητροπολίτες, με τον κλήρο και το λαό μας. Και έδωσαν όλοι μαζί τη μάχη. Αν ο Ιερώνυμος ο Α’ δεν ήταν τόσο ευαίσθητος άνθρωπος και λιγότερο εύθικτος, πολλά από τα θέματα της Εκκλησίας θα είχαν πάρει άλλο δρόμο και δεν θα ζούσε η Εκκλησία τις τραγικότητες που έζησε με τις εκπτώσεις 12 Μητροπολιτών από τις έδρες των και άλλα γεγονότα που την ταλαιπώρησαν έως το 1991 που δόθηκε το ιστορικό τέλος.
• Αλλά και επί Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (1974-1998) όταν έζησε η Εκκλησία μας την πρώτη μεγάλη κρίση με αφορμή τις αψυχολόγητες και άκαιρες εμμονές που δημιούργησε ο νόμος 1700/87 του Αντώνη Τρίτση, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και όλοι οι Μητροπολίτες με εκκλησιαστικό ήθος αλλά και αγωνιστικότητα που θα τη ζήλευαν ακόμη και οι αγωνιστές του 1821, κατάφεραν να αλλάξουν το σκηνικό, να ανατρέψουν τα σχέδια της τότε κυβέρνησης και να περάσουν στην ιστορία. Αλλά και ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης μολονότι βιάστηκε να Σουηδοποιήσει την Ελλάδα, όλοι θα τον θυμόμαστε γιαυτή τη μοναχική του πορεία και πρωτοβουλία η οποία είχε άδοξο τέλος.
• Επί των ημερών του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου (1998-2008), μπορεί εντός της Ιεραρχίας να υπήρχε ζωηρή αντιπολίτευση που δυσκόλευε το έργο του Αρχιεπισκόπου [από τους συνήθεις υπόπτους Θηβών Ιερώνυμο (νυν Αρχιεπίσκοπο), Ζακύνθου Χρυσόστομο (νυν Δωδώνης), Ηλείας Γερμανό (που έφτασε στο σημείο να πει στον Χριστόδουλο να παραιτηθεί ενώ τώρα συμφωνεί και ευλογεί τις αποφάσεις αυτές εναντίον του ιερού κλήρου) κ.ά.] αλλά επί της ουσίας η Ιεραρχία αντιμετώπισε ενωμένη την λαίλαπα Σημίτη και κατόρθωσε το ακατόρθωτο: να συγκεντρώσει 3,5 εκ.υπογραφές που ζητούσαν δημοψήφισμα για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Πρόκειται για μεγαλύτερο επίτευγμα-κατόρθωμα Συμμετοχικής Δημοκρατίας στη χώρα μας, που αντί να το εκτιμήσει ο πολιτικός κόσμος της χώρας και να το μιμηθεί για άλλα θέματα το πολέμησε.
Και έρχεται σήμερα και περιλαμβάνει μέσα στις προτάσεις του για την αναθεώρηση του Συντάγματος και το εξής τραγελαφικό: εάν ζητήσουν 1εκ. πολίτες να γίνει δημοψήφισμα για ένα εθνικό ή άλλο σημαντικό θέμα, το αίτημά τους να γίνεται αποδεκτό και να γίνει το δημοψήφισμα.Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη!
• Είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται πρόβλημα στην Εκκλησία από τις επιδιώξεις και τα σχέδια της Κυβέρνησης και ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας μας είναι με τους… άλλη πλευρά και δεν είναι με την Ιεραρχία της οποίας προεδρεύει.
Αυτή τη φορά βρίσκεται στην αντίπερα όχθη και με τη στάση του έχει προβληματίσει την Ιεραρχία. Πρέπει να στηθεί μία γέφυρα για να περάσει απέναντι. Και δεν ξέρουμε ποιός θα την στήσει.
Οι αντιδράσεις που ζήσαμε από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι ο Αρχιεπίσκοπος έχει προχωρήσει στη σύναψη συμφωνίας που προβλέπει την εξοστρακισμό των ιερέων από το μισθολόγιο της χώρας,ήταν ζωηρές αντιδράσεις. Ενα μαύρο σύννεφο ωσαν τα ράσα των ιερέων μας, καλύπτει μέρες τώρα τον ουρανό πάνω από το Μαξίμου και όσο περνά ο καιρός θα πυκνώνει!
Οι αντιδράσεις αυτές κατάφεραν να μετατρέψουν την δήθεν «ιστορική συμφωνία» της 6ης Νοεμβρίου,σε… «πρόθεση συμφωνίας»από την πλευρά του Αρχιεπισκόπου και της ΔΙΣ, την επόμενη ακριβώς ημέρα, με την ανακοίνωση τύπου που εξέδωσε η Εκκλησία.
Παρά την αντίδραση η Κυβέρνηση έδειξε να μην πτοείται και επέμεινε στον όρο «συμφωνία».
Ούτε η έκτακτη συνεδρίαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, την 16η Νοεμβρίου 2018, με την οποία οι Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος κατέθεσαν την αντίθεσή τους στα «συμφωνηθέντα» , πτόησαν την Κυβέρνηση, η οποία, καταφρονώντας με αήθεια το κορυφαίο συνοδικό όργανο (που χωρίς αυτό ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να σταθεί στη θέση του), δήλωσε πως θα προχωρήσει μονομερώς «επί τη βάσει των συμφωνηθέντων».
Δηλαδή ο Πρωθυπουργός το είχε δεδομένο ότι «συμφώνησε» και η συμφωνία στην οποία κατέληξε με τον Αρχιεπίσκοπο ισχύει, ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η υπογραφή του Αρχιεπισκόπου από μόνη της χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ιεραρχίας δεν ισχύει και δεν δεσμεύει την Εκκλησία.
Επομένως, κάποιος τον ενημέρωσε λάθος. Ή το ακόμη χειρότερο: κάποιος τον παραμύθιασε ότι «η Ιεραρχία είναι δεδομένη και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε».
Οι πληροφορίες λένε ότι λαϊκός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου ο οποίος διατηρεί άριστες σχέσεις με το Πρωθυπουργικό περιβάλλον τους είχε διαβεβαιώσει ότι «την Ιεραρχία ο Αρχιεπίσκοπος την έχει στο τσεπάκι του ράσου του». Γι΄αυτό ο Πρωθυπουργός επέμεινε οτι τα «συμφωνηθέντα ισχύουν». Δεν ήξερε, δεν ρώταγε;
Η κίνηση μάλιστα του Αρχιεπισκόπου να «χαιρετίσει» την προσβλητική προς την Ιεραρχία ανακοίνωση της κυβέρνησης αύξησε τα μποφόρ.
Στις εμφανίσεις τους αυτές όλοι οι Ιεράρχες, μηδενός εξαιρουμένου δεν ήταν καθόλου αγενείς προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Ούτε θα μπορούσε να αποδώσει κανείς στις όποιες δηλώσεις τους- ακόμη
και των πλέον ομιλητικών- σε υπέρμετρη φιλοδοξία για την επόμενη μέρα, την μετά Ιερώνυμο εποχή.
Αντιθέτως, σε όλες τις δηλώσεις τους, που διαβάσαμε ή ακούσαμε από όλους τους Αρχιερείς, από πολύ ή λιγότερο προβεβλημένους Ιεράρχες, διαγιγνώσκεται η έντονη αγωνία τους και ανησυχία τους για τα όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία.
Με συγκρατημένο τρόπο όλοι οι Ιεράρχες που πήραν θέση για το θέμα ήταν σαν να εξέπεμπαν ένα είδος έκκλησης προς όλες τις πλευρές, να επανεξετάσουν το θέμα το οποίο αδικεί τον Εφημεριακό κλήρο της πατρίδας μας αλλά και τους λαϊκούς συνεργάτες που εργάζονται για την Εκκλησία μας στις διάφορες υπηρεσίες της.
Πώς μπορεί κανείς να αγνοήσει την αγωνία των ποιμένων για τα παιδιά τους;
Ποιος μπορεί να αποδώσει σε δόλο και φτηνή υστεροβουλία το ενδιαφέρον τους;
Εξάλλου κανείς εξ όσων διακρίθηκαν στην κριτική της «ιστορικής συμφωνίας», οι οποίοι με τις δημόσιες παρεμβάσεις τους αποδόμησαν το προτεινόμενο σχέδιο, δεν ήταν απέναντι μέχρι τώρα στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ή του έκαναν αντιπολίτευση για να επιδιώκουν τώρα να το κεφαλαιοποιήσουν όλο αυτό και να εγγράψουν υποθήκες για την επόμενη μέρα.Είναι άνθρωποι με συνείδηση.
«Ήξερα ότι είχαν επικοινωνία, πολλές φορές με τον Πρωθυπουργό της χώρας. Συζητούσαν διάφορα πράγματα που εχουν σχεση με την Εκκλησία… αλλά ότι θα έφταναν σε αυτό το σημείο τετελεσμένα γεγονότα να τα παρουσιάσουν εν αγνοία της Ιεραρχίας δεν μπορούσα να το φανταστώ» είπε ο μητροπολίτης Σπάρτης που συμπλήρωσε πως ακόμη και τωρα «… ενώ έχει περάσει από τότε μια εβδομάδα, δεν μπορούμε να φανταστούμε αυτό το οποίο έγινε».
Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, ο κ. Ευστάθιος ο οποίος είχε
διεκδικήσει τον θρόνο των Αθηνών αλλά ουδέποτε διεκδίκησε τη θέση του
«αντιπάλου» ή να κάνει αντιπολίτευση στον Αρχιεπίσκοπο εντός της
Ιεραρχίας. ήταν εξαιρετικά αυστηρός στην κρίση του. Μήπως είναι και
αυτός δελφίνος;
Μάλιστα, υπενθύμισε πως στην Εκκλησία υπάρχει η Σύνοδος και δεν λειτουργεί υπό το καθεστώς της ενός ανδρός αρχής.
Για τον μητροπολίτη Ευστάθιο η αλλαγή του καθεστώτος μισθοδοσίας των κληρικών αποτελεί «κόκκινη γραμμή»
• Δηλαδή ήταν λάθος ή εκ του πονηρού οι θέσεις που εξέφρασε εν Συνόδω, ο Σεβ. Μεσσηνίας και αποδόμησε ένα προς ένα τα σημεία της «συμφωνίας»; Έπρεπε να νοιώθει δελφίνος για να τα πεί; Και αν δεν ήταν σωστά γιατί δεν τόλμησε κάνεις από τους Ηρακλείς του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου( π.χ. Ιωννίνων Μάξιμος κ.ά) να τα ανταπαντήσει;
• Ήταν προϊόν υστεροβουλίας η στάση του Σεβ. Δημητριάδος Ιγνατίου που έμεινε από την αρχή εως το τέλος σταθερός στις απόψεις του και τις διακήρυξε και εκτός αλλά και, κυρίως, εντός της Ιεραρχίας, ως το τέλος;
Και γιατί έχει θέμα ο Δημητριάδος και ο κάθε Ιεράρχης που ανέπτυξε τις θέσεις του στο Ανώτατο Θεσμικό όργανο της Εκκλησίας την Ιεραρχία, και δεν έχουν αυτοί που έκαναν μετά την Ιεραρχία – κατ’ εντολή ή από υπερβάλλοντα ζήλο – τις διαρροές και διέδιδαν ότι ο Αρχιεπίσκοπος επέπληξε τρόπον τινά κάποιους Ιεράρχες για τις θέσεις που κατέθεταν στο Σώμα γιατί δεν θα έπρεπε γιατί τους είχε δήθεν ενημερώσει από πριν! Πότε το έκανε αφού κανείς δεν ήξερε τίποτα για τη συμφωνία που κατασκεύαζε με τον Τσίπρα ; Αν αυτό δεν είναι επίπεδο λαϊκής γειτονιάς Πύθουλα, τότε τί είναι;
• Αλλά και ο Σεβ. Πειραιώς Σεραφείμ με τις νομικές θέσεις που κατέθεσε διέσωσε το κύρος της Ιεραρχίας και απέδειξε ότι η Ιεραρχία δεν αποτελείται από μία κλειστή κάστα, απόλυτα αποκομμένη από την υπόλοιπη κοινωνία,άσχετη περί τη νομική επιστήμη, που την πλαισιώνουν… «ακούνητα, αγέλαστα και ανέκφραστα στρατιωτάκια», δειλά και φοβισμένα μπροστά τον Αρχιεπίσκοπο.
Οταν ομιλεί ο Σεβ. Πειραιώς Σεραφείμ κάθε άλλο παρά ως δελφίνος ακούγεται.
• Στο ίδιο μήκος κύματος, καυστικός και εύστοχος ο Σεβ. Καισαριανής Δανιήλ που σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις του κατάφερε με εκκλησιοκογικά επιχειρήματα να κάνει κατανοητές τις θέσεις της Ιεραρχίας και να δημιουργήσει προς τον Αρχιεπίσκοπο ανακλαστικά τέτοια ώστε να καταλάβει ο ίδιος τις λαθεμένες επιλογές και πράξεις του και να τις παραδεχθεί δημοσίως.
Είναι τυχαίο που ο Αρχιεπίσκοπος μία ημέρα μετά τη δήλωση του Σεβ. Καισαριανής ότι «τα Κανονικά παραπτώματα δεν παραγράφονται για μας ,τους ανθρώπους της Εκκλησίας» βγήκε ο Αρχιεπίσκοπος και είπε ότι κάνει την αυτοκριτική του και προβληματίζεται για ορισμένες από τις ενέργειές του; Και ακόμη δεν είπε όλη την αλήθεια.
• Αλλά και άλλοι Ιεράρχες περισσότερο ή λιγότερο παρεμβατικοί, βγήκαν και μίλησαν για το θέμα και πήραν θέση. Ελάχιστοι δεν μίλησαν.
Όλοι καταλαβαίνουν ότι η στόχευση που απειλεί ευθέως το στάτους και την επιβίωση των κληρικών της Εκκλησίας μας, σε συνδυασμό και με την επιχειρούμενη συνταγματική αναθεώρηση, η οποία επιδιώκει να καταστήσει την Εκκλησία «σωματείο» και να αλλοιώσει τα στοιχεία που συγκροτούν την ιδιοσυστασία της Ελλάδος και του Γένους μας, είναι κάτι που δεν βρίσκει σύμφωνο κανένα Ιεράρχη.
Ακόμη και ο Σεβ. Μαντινείας Αλέξανδρος εκ των πλέον εργατικών Ιεραρχών της Εκκλησίας μας, που ανήκει στον σκληρό πυρήνα των Μητροπολιτών που στηρίζουν τον Αρχιεπίσκοπο, βγήκε από την Αγία Αικατερίνη Τριπόλεως και κατήγγειλε ευθέως ότι θέλουν να καταστήσουν την Εκκλησία σε σωματείο.
Όταν μάλιστα ο Σεβ. Μεσαηνίας είχε πεί ότι 73 εκ των 80 Μητροπολιτών που συγκροτούν την Ιεραρχία είμαστε ενωμένοι σε αυτό , σίγουρα δεν συμπεριλάμβανε την ώρα εκείνη και τον Σεβ. Μαντινείας, αφού θεωρούσαν ότι ανήκει στην πλευρά του Αρχιεπισκόπου που λέει… «ναι σε όλα», όσα προτείνει ο Αρχιεπίσκοπος.
Δηλαδή 50 από τις συνολικά 96 Μητροπόλεις που βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια (Καθεαυτή η Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Ελλάδος έχει 46 Μητροπόλεις).
Το τι διαμείφθηκε στη συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον Υπουργό Παιδείας ίσως δεν θα το μάθουμε ποτέ επακριβώς… Όμως κάπου ανάμεσα στις διαρροές και τους… θρύλους, ανάμεσα στις υπερβολές και τις διαψεύσεις που ακολούθησαν τη συνάντηση αυτή υπάρχει σίγουρα μια μεγάλη αλήθεια: ο Οικουμενικός Πατριάρχης μίλησε πολύ σκληρά προς τον Υπουργό Παιδείας. Του κατέστησε σαφές ότι δεν θα επιτρέψει -και έχει τα ιεροκανονικά και νομικά όπλα προς τούτο- να γίνουν οι 50 εν Ελλάδι Μητροπόλεις του Πατριαρχείου, αντικείμενο συναλλαγής ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Ιερώνυμο.
-«Αρκετά!!». Ήταν η λέξη που ήχησε κατά τρόπο εκκωφαντικό στους διαδρόμους που υπάρχουν έξω από το Πατριαρχικό γραφείο και λίγο έλλειψε να πέσει ο δίσκος με τους καφέδες που προσκόμιζε ο πατριαρχικός κλητήρας για τους τρείς συνομιλητές: Πατριάρχη Βαρθολομαίο, Γέροντα Πριγκηπονήσων Δημήτριο και Υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου.
Αναμένουμε με αγωνία τη Σύνοδο του Οικουμενικού Θρόνου που συνέρχεται στις 27,28 και 29 Νοεμβρίου. Μάλιστα η αιφνίδια νέα επίσκεψη του Υπ. Παιδείας στο φανάρι σηματοδοτεί πολλά που θα αρχίσουν να φαίνονται τις επόμενες ημέρες.
Μπορεί το θέμα της Ουκρανίας να ευρίσκεται σε κρίσιμο σημείο αλλά το Φανάρι όλες τις μεγάλες αποφάσεις τις λαμβάνει με ψύχραιμο τρόπο την κατάλληλη στιγμή.
Δύο εβδομάδες μετά τη «βόμβα» που έσκασε στο Μέγαρο Μαξίμου από τον Πρωθυπουργό και τον Αρχιεπίσκοπο,ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος για να διορθώσει την μπλόφα που διέπραξε εν τη πονηρά αφελεία του, να υποσχεθεί 10 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, βγήκε και είπε ότι ο Πρωθυπουργός έδωσε εντολή στον Υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου να εκκινήσει κύκλο συναντήσεων με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο, τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο, καθώς και με Μητροπολίτες των Δωδεκανήσων, ώστε να διευκρινιστούν όλες οι πτυχές της πρότασης που μπορεί να μην ήταν… σαφείς( sic) στην αρχή! Το παίγνιο της προπαγάνδας το γνωρίζουν και το εφαρμόζουν ανερυθρίαστα .
Η ενημέρωση ξεκίνησε με την Εκκλησία της Κρήτης. Ακολουθεί η ενημέρωση στην αντιπροσωπεία που θα στείλει το Οικουμενικό Πατριαρχείο.Και μετά έρχεται η σειρά των Ιεραρχών της Δωδεκανήσου.
Δηλαδή, η Κυβέρνηση, που μέχρι χθες διακήρυσσε με αυταρχισμό το «δικαίωμά» της να προχωρήσει σε μονομερείς νομοθετικές ενέργειες για να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα-παρά την αντίδραση των Συνόδων τόσο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και της Εκκλησίας Κρήτης-αναδιπλώθηκε ατάκτως και άρχισε να επαγγέλλεται αυτό που όφειλε να είχε κάνει εξ αρχής: την ενημέρωση και συζήτηση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για ένα τόσο σοβαρό και εθνικής εμβέλειας ζήτημα. Αλλά όσοι γνωρίζουν από τακτικισμό, ξέρουν ότι αυτό γίνεται από την Κυβέρνηση προκειμένου να αναχαιτίσει τις αντιδράσεις, να κερδίσει χρόνο και να επανέλθει δριμύτερη.
Συμπτωματικά ανακοινώθηκε την ίδια ημέρα ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών έδωσε εντολή στον Πρωτοσύγκελλο της Αρχιεπισκοπής Επίσκοπο Θεσπιών Συμεών να ενημερώσει τους κληρικούς της επαρχίας του για το ζήτημα. Ασφαλώς και πρέπει να γνωρίζει ο Αρχιεπίσκοπος, αν και Πρωθιεράρχης της Εκκλησίας μας ,το πώς νοιώθουν οι κληρικοί της δικής του επαρχίας.Το πρώτο συμπέρασμα, πάντως, από την πρώτη σύναξη,( υπάρχει σχετική ανάρτηση),αν και αναμενόμενο, σίγουρα θα προβλημάτισε διπλά τον Αρχιεπίσκοπο.
Βεβαίως όλα αυτά γίνονται εκ των υστέρων. Αλλά έστω και αυτή την ώρα δεν είναι κακό που σπεύδουν να καθησυχάσουν τις ανησυχίες των κληρικών μας, οι οποίοι δικαιολογημένα εγκαλούν την ηγεσία της Εκκλησίας μας επειδή θεωρούν ότι τους άδειασε, αν όχι και τους «πούλησε», έναντι πινακίου φακής στον Τσίπρα, για να τον βοηθήσει ενδεχομένως να …επανεκλεγεί.Αυτό λένε χιλιάδες κληρικοί σε όλη την Ελλάδα.
Το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει είναι ότι κάποιοι πήγαν να παίξουν τον ιερό κλήρο της πατρίδας μας στη ρουλέτα των πολιτικών σκοπιμοτήτων και δεν τους βγήκε, προς το παρόν!
Και λέμε προς το παρόν γιατί πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, διότι όσοι επιβουλεύονται να ανατρέψουν τη ζωή της Εκκλησίας θα το επιχειρήσουν ξανά. Δεν θα ησυχάσουν. Το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε ότι ψάχνουν να βρουν μία νέα κερκόπορτα.
ΠΗΓΗ :Newpost.gr
Από το βράδυ της 6ης Νοεμβρίου 2018, μετά το αναπάντεχο κοινό διάγγελμα Πρωθυπουργού και Αρχιεπισκόπου Αθηνών, κατά το οποίο ανακοινώθηκε η «μυστική συμφωνία» ανάμεσα στον κ.Τσίπρα και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ως δήθεν «ιστορική συμφωνία»,μπήκαμε σε έναν περίεργο αστερισμό που δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει.
Για την Εκκλησία υπάρχει ιστορικό προηγούμενο με παρόμοιες διενέξεις με την Πολιτεία στο παρελθόν, αλλά τις αντιμετώπισε εν σώματι.
Η Εκκλησία -Αρχιεπίσκοπος, Μητροπολίτες, κλήρος και
θρησκευόμενος λαός- ήταν πάντα όλοι μαζί και ενωμένοι, απέναντι σε κάθε ορατό ή αόρατο κίνδυνο, απέναντι στον κάθε επιβουλέα.
• Κατά τα χρόνια της επταετίας (1967-1974) Αρχιεπίσκοπος ήταν ο Ιερώνυμος ο Α’. Ήταν εκλεκτός της εξουσίας τότε γιατί ήταν Ιεράρχης με αδιαμφισβήτητο κύρος, αλλά δεν υπήρξε συνεργάτης του καθεστώτος. Όταν δημιουργήθηκε θέμα, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ο Α’ τότε συμπαρατάχθηκε με την Ιεραρχία και όλους τους Μητροπολίτες, με τον κλήρο και το λαό μας. Και έδωσαν όλοι μαζί τη μάχη. Αν ο Ιερώνυμος ο Α’ δεν ήταν τόσο ευαίσθητος άνθρωπος και λιγότερο εύθικτος, πολλά από τα θέματα της Εκκλησίας θα είχαν πάρει άλλο δρόμο και δεν θα ζούσε η Εκκλησία τις τραγικότητες που έζησε με τις εκπτώσεις 12 Μητροπολιτών από τις έδρες των και άλλα γεγονότα που την ταλαιπώρησαν έως το 1991 που δόθηκε το ιστορικό τέλος.
• Αλλά και επί Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (1974-1998) όταν έζησε η Εκκλησία μας την πρώτη μεγάλη κρίση με αφορμή τις αψυχολόγητες και άκαιρες εμμονές που δημιούργησε ο νόμος 1700/87 του Αντώνη Τρίτση, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και όλοι οι Μητροπολίτες με εκκλησιαστικό ήθος αλλά και αγωνιστικότητα που θα τη ζήλευαν ακόμη και οι αγωνιστές του 1821, κατάφεραν να αλλάξουν το σκηνικό, να ανατρέψουν τα σχέδια της τότε κυβέρνησης και να περάσουν στην ιστορία. Αλλά και ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης μολονότι βιάστηκε να Σουηδοποιήσει την Ελλάδα, όλοι θα τον θυμόμαστε γιαυτή τη μοναχική του πορεία και πρωτοβουλία η οποία είχε άδοξο τέλος.
• Επί των ημερών του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου (1998-2008), μπορεί εντός της Ιεραρχίας να υπήρχε ζωηρή αντιπολίτευση που δυσκόλευε το έργο του Αρχιεπισκόπου [από τους συνήθεις υπόπτους Θηβών Ιερώνυμο (νυν Αρχιεπίσκοπο), Ζακύνθου Χρυσόστομο (νυν Δωδώνης), Ηλείας Γερμανό (που έφτασε στο σημείο να πει στον Χριστόδουλο να παραιτηθεί ενώ τώρα συμφωνεί και ευλογεί τις αποφάσεις αυτές εναντίον του ιερού κλήρου) κ.ά.] αλλά επί της ουσίας η Ιεραρχία αντιμετώπισε ενωμένη την λαίλαπα Σημίτη και κατόρθωσε το ακατόρθωτο: να συγκεντρώσει 3,5 εκ.υπογραφές που ζητούσαν δημοψήφισμα για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Πρόκειται για μεγαλύτερο επίτευγμα-κατόρθωμα Συμμετοχικής Δημοκρατίας στη χώρα μας, που αντί να το εκτιμήσει ο πολιτικός κόσμος της χώρας και να το μιμηθεί για άλλα θέματα το πολέμησε.
Και ξέρετε ποια είναι η ειρωνεία στο θέμα αυτό;
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως Συνασπισμός τότε, ήταν αυτός που προκάλεσε το πρόβλημα και έριξε το λάδι στη φωτιά, με την περίφημη ερώτηση που κατέθεσε η (αδημονούσα να πάει στο ΠΑΣΟΚ) Μαρία Δαμανάκη την ώρα του Πρωθυπουργού και μάλιστα αντιδρούσε στην διενέργεια δημοψηφίσματος!Και έρχεται σήμερα και περιλαμβάνει μέσα στις προτάσεις του για την αναθεώρηση του Συντάγματος και το εξής τραγελαφικό: εάν ζητήσουν 1εκ. πολίτες να γίνει δημοψήφισμα για ένα εθνικό ή άλλο σημαντικό θέμα, το αίτημά τους να γίνεται αποδεκτό και να γίνει το δημοψήφισμα.Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη!
• Είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται πρόβλημα στην Εκκλησία από τις επιδιώξεις και τα σχέδια της Κυβέρνησης και ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας μας είναι με τους… άλλη πλευρά και δεν είναι με την Ιεραρχία της οποίας προεδρεύει.
Αυτή τη φορά βρίσκεται στην αντίπερα όχθη και με τη στάση του έχει προβληματίσει την Ιεραρχία. Πρέπει να στηθεί μία γέφυρα για να περάσει απέναντι. Και δεν ξέρουμε ποιός θα την στήσει.
Οι αντιδράσεις που ζήσαμε από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι ο Αρχιεπίσκοπος έχει προχωρήσει στη σύναψη συμφωνίας που προβλέπει την εξοστρακισμό των ιερέων από το μισθολόγιο της χώρας,ήταν ζωηρές αντιδράσεις. Ενα μαύρο σύννεφο ωσαν τα ράσα των ιερέων μας, καλύπτει μέρες τώρα τον ουρανό πάνω από το Μαξίμου και όσο περνά ο καιρός θα πυκνώνει!
Οι αντιδράσεις αυτές κατάφεραν να μετατρέψουν την δήθεν «ιστορική συμφωνία» της 6ης Νοεμβρίου,σε… «πρόθεση συμφωνίας»από την πλευρά του Αρχιεπισκόπου και της ΔΙΣ, την επόμενη ακριβώς ημέρα, με την ανακοίνωση τύπου που εξέδωσε η Εκκλησία.
Παρά την αντίδραση η Κυβέρνηση έδειξε να μην πτοείται και επέμεινε στον όρο «συμφωνία».
Ούτε η έκτακτη συνεδρίαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, την 16η Νοεμβρίου 2018, με την οποία οι Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος κατέθεσαν την αντίθεσή τους στα «συμφωνηθέντα» , πτόησαν την Κυβέρνηση, η οποία, καταφρονώντας με αήθεια το κορυφαίο συνοδικό όργανο (που χωρίς αυτό ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να σταθεί στη θέση του), δήλωσε πως θα προχωρήσει μονομερώς «επί τη βάσει των συμφωνηθέντων».
Δηλαδή ο Πρωθυπουργός το είχε δεδομένο ότι «συμφώνησε» και η συμφωνία στην οποία κατέληξε με τον Αρχιεπίσκοπο ισχύει, ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η υπογραφή του Αρχιεπισκόπου από μόνη της χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ιεραρχίας δεν ισχύει και δεν δεσμεύει την Εκκλησία.
Επομένως, κάποιος τον ενημέρωσε λάθος. Ή το ακόμη χειρότερο: κάποιος τον παραμύθιασε ότι «η Ιεραρχία είναι δεδομένη και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε».
Οι πληροφορίες λένε ότι λαϊκός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου ο οποίος διατηρεί άριστες σχέσεις με το Πρωθυπουργικό περιβάλλον τους είχε διαβεβαιώσει ότι «την Ιεραρχία ο Αρχιεπίσκοπος την έχει στο τσεπάκι του ράσου του». Γι΄αυτό ο Πρωθυπουργός επέμεινε οτι τα «συμφωνηθέντα ισχύουν». Δεν ήξερε, δεν ρώταγε;
Η κίνηση μάλιστα του Αρχιεπισκόπου να «χαιρετίσει» την προσβλητική προς την Ιεραρχία ανακοίνωση της κυβέρνησης αύξησε τα μποφόρ.
Η αντίδραση της Ιεραρχίας
Μετά από αυτό Ιεράρχες άρχισαν να προβαίνουν σε αυστηρές δημόσιες προειδοποιήσεις προς την Κυβέρνηση και να επιπλήτουν με σεβασμό τον Αρχιεπίσκοπο για την προσβλητική προς το πολίτευμα της Εκκλησίας μας στάση του.Στις εμφανίσεις τους αυτές όλοι οι Ιεράρχες, μηδενός εξαιρουμένου δεν ήταν καθόλου αγενείς προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Ούτε θα μπορούσε να αποδώσει κανείς στις όποιες δηλώσεις τους- ακόμη
και των πλέον ομιλητικών- σε υπέρμετρη φιλοδοξία για την επόμενη μέρα, την μετά Ιερώνυμο εποχή.
Αντιθέτως, σε όλες τις δηλώσεις τους, που διαβάσαμε ή ακούσαμε από όλους τους Αρχιερείς, από πολύ ή λιγότερο προβεβλημένους Ιεράρχες, διαγιγνώσκεται η έντονη αγωνία τους και ανησυχία τους για τα όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία.
Με συγκρατημένο τρόπο όλοι οι Ιεράρχες που πήραν θέση για το θέμα ήταν σαν να εξέπεμπαν ένα είδος έκκλησης προς όλες τις πλευρές, να επανεξετάσουν το θέμα το οποίο αδικεί τον Εφημεριακό κλήρο της πατρίδας μας αλλά και τους λαϊκούς συνεργάτες που εργάζονται για την Εκκλησία μας στις διάφορες υπηρεσίες της.
Πώς μπορεί κανείς να αγνοήσει την αγωνία των ποιμένων για τα παιδιά τους;
Ποιος μπορεί να αποδώσει σε δόλο και φτηνή υστεροβουλία το ενδιαφέρον τους;
Εξάλλου κανείς εξ όσων διακρίθηκαν στην κριτική της «ιστορικής συμφωνίας», οι οποίοι με τις δημόσιες παρεμβάσεις τους αποδόμησαν το προτεινόμενο σχέδιο, δεν ήταν απέναντι μέχρι τώρα στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ή του έκαναν αντιπολίτευση για να επιδιώκουν τώρα να το κεφαλαιοποιήσουν όλο αυτό και να εγγράψουν υποθήκες για την επόμενη μέρα.Είναι άνθρωποι με συνείδηση.
Δελφίνοι ή αληθινοί ποιμένες;
• Την έκπληξη την οποία ένιωσε όταν ενημερώθηκε από τηλεοράσεως για την συμφωνία Αρχιεπισκόπου – Πρωθυπουργού περιέγραψε ο μητροπολίτης Σπάρτης Ευστάθιος μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό της Ι.Μ. Σπάρτης.«Ήξερα ότι είχαν επικοινωνία, πολλές φορές με τον Πρωθυπουργό της χώρας. Συζητούσαν διάφορα πράγματα που εχουν σχεση με την Εκκλησία… αλλά ότι θα έφταναν σε αυτό το σημείο τετελεσμένα γεγονότα να τα παρουσιάσουν εν αγνοία της Ιεραρχίας δεν μπορούσα να το φανταστώ» είπε ο μητροπολίτης Σπάρτης που συμπλήρωσε πως ακόμη και τωρα «… ενώ έχει περάσει από τότε μια εβδομάδα, δεν μπορούμε να φανταστούμε αυτό το οποίο έγινε».
Μάλιστα, υπενθύμισε πως στην Εκκλησία υπάρχει η Σύνοδος και δεν λειτουργεί υπό το καθεστώς της ενός ανδρός αρχής.
Για τον μητροπολίτη Ευστάθιο η αλλαγή του καθεστώτος μισθοδοσίας των κληρικών αποτελεί «κόκκινη γραμμή»
• Δηλαδή ήταν λάθος ή εκ του πονηρού οι θέσεις που εξέφρασε εν Συνόδω, ο Σεβ. Μεσσηνίας και αποδόμησε ένα προς ένα τα σημεία της «συμφωνίας»; Έπρεπε να νοιώθει δελφίνος για να τα πεί; Και αν δεν ήταν σωστά γιατί δεν τόλμησε κάνεις από τους Ηρακλείς του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου( π.χ. Ιωννίνων Μάξιμος κ.ά) να τα ανταπαντήσει;
• Ήταν προϊόν υστεροβουλίας η στάση του Σεβ. Δημητριάδος Ιγνατίου που έμεινε από την αρχή εως το τέλος σταθερός στις απόψεις του και τις διακήρυξε και εκτός αλλά και, κυρίως, εντός της Ιεραρχίας, ως το τέλος;
Και γιατί έχει θέμα ο Δημητριάδος και ο κάθε Ιεράρχης που ανέπτυξε τις θέσεις του στο Ανώτατο Θεσμικό όργανο της Εκκλησίας την Ιεραρχία, και δεν έχουν αυτοί που έκαναν μετά την Ιεραρχία – κατ’ εντολή ή από υπερβάλλοντα ζήλο – τις διαρροές και διέδιδαν ότι ο Αρχιεπίσκοπος επέπληξε τρόπον τινά κάποιους Ιεράρχες για τις θέσεις που κατέθεταν στο Σώμα γιατί δεν θα έπρεπε γιατί τους είχε δήθεν ενημερώσει από πριν! Πότε το έκανε αφού κανείς δεν ήξερε τίποτα για τη συμφωνία που κατασκεύαζε με τον Τσίπρα ; Αν αυτό δεν είναι επίπεδο λαϊκής γειτονιάς Πύθουλα, τότε τί είναι;
• Αλλά και ο Σεβ. Πειραιώς Σεραφείμ με τις νομικές θέσεις που κατέθεσε διέσωσε το κύρος της Ιεραρχίας και απέδειξε ότι η Ιεραρχία δεν αποτελείται από μία κλειστή κάστα, απόλυτα αποκομμένη από την υπόλοιπη κοινωνία,άσχετη περί τη νομική επιστήμη, που την πλαισιώνουν… «ακούνητα, αγέλαστα και ανέκφραστα στρατιωτάκια», δειλά και φοβισμένα μπροστά τον Αρχιεπίσκοπο.
Οταν ομιλεί ο Σεβ. Πειραιώς Σεραφείμ κάθε άλλο παρά ως δελφίνος ακούγεται.
• Στο ίδιο μήκος κύματος, καυστικός και εύστοχος ο Σεβ. Καισαριανής Δανιήλ που σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις του κατάφερε με εκκλησιοκογικά επιχειρήματα να κάνει κατανοητές τις θέσεις της Ιεραρχίας και να δημιουργήσει προς τον Αρχιεπίσκοπο ανακλαστικά τέτοια ώστε να καταλάβει ο ίδιος τις λαθεμένες επιλογές και πράξεις του και να τις παραδεχθεί δημοσίως.
Είναι τυχαίο που ο Αρχιεπίσκοπος μία ημέρα μετά τη δήλωση του Σεβ. Καισαριανής ότι «τα Κανονικά παραπτώματα δεν παραγράφονται για μας ,τους ανθρώπους της Εκκλησίας» βγήκε ο Αρχιεπίσκοπος και είπε ότι κάνει την αυτοκριτική του και προβληματίζεται για ορισμένες από τις ενέργειές του; Και ακόμη δεν είπε όλη την αλήθεια.
• Αλλά και άλλοι Ιεράρχες περισσότερο ή λιγότερο παρεμβατικοί, βγήκαν και μίλησαν για το θέμα και πήραν θέση. Ελάχιστοι δεν μίλησαν.
Όλοι καταλαβαίνουν ότι η στόχευση που απειλεί ευθέως το στάτους και την επιβίωση των κληρικών της Εκκλησίας μας, σε συνδυασμό και με την επιχειρούμενη συνταγματική αναθεώρηση, η οποία επιδιώκει να καταστήσει την Εκκλησία «σωματείο» και να αλλοιώσει τα στοιχεία που συγκροτούν την ιδιοσυστασία της Ελλάδος και του Γένους μας, είναι κάτι που δεν βρίσκει σύμφωνο κανένα Ιεράρχη.
Ακόμη και ο Σεβ. Μαντινείας Αλέξανδρος εκ των πλέον εργατικών Ιεραρχών της Εκκλησίας μας, που ανήκει στον σκληρό πυρήνα των Μητροπολιτών που στηρίζουν τον Αρχιεπίσκοπο, βγήκε από την Αγία Αικατερίνη Τριπόλεως και κατήγγειλε ευθέως ότι θέλουν να καταστήσουν την Εκκλησία σε σωματείο.
Όταν μάλιστα ο Σεβ. Μεσαηνίας είχε πεί ότι 73 εκ των 80 Μητροπολιτών που συγκροτούν την Ιεραρχία είμαστε ενωμένοι σε αυτό , σίγουρα δεν συμπεριλάμβανε την ώρα εκείνη και τον Σεβ. Μαντινείας, αφού θεωρούσαν ότι ανήκει στην πλευρά του Αρχιεπισκόπου που λέει… «ναι σε όλα», όσα προτείνει ο Αρχιεπίσκοπος.
Η στάση του Φαναριού
Κομβικό σημείο στο όλο ζήτημα αποτελεί από την πρώτη στιγμή η ξεκάθαρη και σφοδρή αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στη δικαιοδοσία του οποίου κανονικώς ανήκει η πλειοψηφία των Μητροπόλεων που υπάρχουν στην Ελληνική επικράτεια. Και εννοούμε: τις Μητροπόλεις των Νέων Χωρών (36), την Εκκλησία Κρήτης (9) και τις Μητροπόλεις Δωδεκανήσου (5).Δηλαδή 50 από τις συνολικά 96 Μητροπόλεις που βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια (Καθεαυτή η Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Ελλάδος έχει 46 Μητροπόλεις).
Το τι διαμείφθηκε στη συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον Υπουργό Παιδείας ίσως δεν θα το μάθουμε ποτέ επακριβώς… Όμως κάπου ανάμεσα στις διαρροές και τους… θρύλους, ανάμεσα στις υπερβολές και τις διαψεύσεις που ακολούθησαν τη συνάντηση αυτή υπάρχει σίγουρα μια μεγάλη αλήθεια: ο Οικουμενικός Πατριάρχης μίλησε πολύ σκληρά προς τον Υπουργό Παιδείας. Του κατέστησε σαφές ότι δεν θα επιτρέψει -και έχει τα ιεροκανονικά και νομικά όπλα προς τούτο- να γίνουν οι 50 εν Ελλάδι Μητροπόλεις του Πατριαρχείου, αντικείμενο συναλλαγής ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Ιερώνυμο.
-«Αρκετά!!». Ήταν η λέξη που ήχησε κατά τρόπο εκκωφαντικό στους διαδρόμους που υπάρχουν έξω από το Πατριαρχικό γραφείο και λίγο έλλειψε να πέσει ο δίσκος με τους καφέδες που προσκόμιζε ο πατριαρχικός κλητήρας για τους τρείς συνομιλητές: Πατριάρχη Βαρθολομαίο, Γέροντα Πριγκηπονήσων Δημήτριο και Υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου.
Αναμένουμε με αγωνία τη Σύνοδο του Οικουμενικού Θρόνου που συνέρχεται στις 27,28 και 29 Νοεμβρίου. Μάλιστα η αιφνίδια νέα επίσκεψη του Υπ. Παιδείας στο φανάρι σηματοδοτεί πολλά που θα αρχίσουν να φαίνονται τις επόμενες ημέρες.
Μπορεί το θέμα της Ουκρανίας να ευρίσκεται σε κρίσιμο σημείο αλλά το Φανάρι όλες τις μεγάλες αποφάσεις τις λαμβάνει με ψύχραιμο τρόπο την κατάλληλη στιγμή.
Δύο εβδομάδες μετά τη «βόμβα» που έσκασε στο Μέγαρο Μαξίμου από τον Πρωθυπουργό και τον Αρχιεπίσκοπο,ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος για να διορθώσει την μπλόφα που διέπραξε εν τη πονηρά αφελεία του, να υποσχεθεί 10 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, βγήκε και είπε ότι ο Πρωθυπουργός έδωσε εντολή στον Υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου να εκκινήσει κύκλο συναντήσεων με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο, τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο, καθώς και με Μητροπολίτες των Δωδεκανήσων, ώστε να διευκρινιστούν όλες οι πτυχές της πρότασης που μπορεί να μην ήταν… σαφείς( sic) στην αρχή! Το παίγνιο της προπαγάνδας το γνωρίζουν και το εφαρμόζουν ανερυθρίαστα .
Η ενημέρωση ξεκίνησε με την Εκκλησία της Κρήτης. Ακολουθεί η ενημέρωση στην αντιπροσωπεία που θα στείλει το Οικουμενικό Πατριαρχείο.Και μετά έρχεται η σειρά των Ιεραρχών της Δωδεκανήσου.
Δηλαδή, η Κυβέρνηση, που μέχρι χθες διακήρυσσε με αυταρχισμό το «δικαίωμά» της να προχωρήσει σε μονομερείς νομοθετικές ενέργειες για να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα-παρά την αντίδραση των Συνόδων τόσο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και της Εκκλησίας Κρήτης-αναδιπλώθηκε ατάκτως και άρχισε να επαγγέλλεται αυτό που όφειλε να είχε κάνει εξ αρχής: την ενημέρωση και συζήτηση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για ένα τόσο σοβαρό και εθνικής εμβέλειας ζήτημα. Αλλά όσοι γνωρίζουν από τακτικισμό, ξέρουν ότι αυτό γίνεται από την Κυβέρνηση προκειμένου να αναχαιτίσει τις αντιδράσεις, να κερδίσει χρόνο και να επανέλθει δριμύτερη.
Συμπτωματικά ανακοινώθηκε την ίδια ημέρα ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών έδωσε εντολή στον Πρωτοσύγκελλο της Αρχιεπισκοπής Επίσκοπο Θεσπιών Συμεών να ενημερώσει τους κληρικούς της επαρχίας του για το ζήτημα. Ασφαλώς και πρέπει να γνωρίζει ο Αρχιεπίσκοπος, αν και Πρωθιεράρχης της Εκκλησίας μας ,το πώς νοιώθουν οι κληρικοί της δικής του επαρχίας.Το πρώτο συμπέρασμα, πάντως, από την πρώτη σύναξη,( υπάρχει σχετική ανάρτηση),αν και αναμενόμενο, σίγουρα θα προβλημάτισε διπλά τον Αρχιεπίσκοπο.
Βεβαίως όλα αυτά γίνονται εκ των υστέρων. Αλλά έστω και αυτή την ώρα δεν είναι κακό που σπεύδουν να καθησυχάσουν τις ανησυχίες των κληρικών μας, οι οποίοι δικαιολογημένα εγκαλούν την ηγεσία της Εκκλησίας μας επειδή θεωρούν ότι τους άδειασε, αν όχι και τους «πούλησε», έναντι πινακίου φακής στον Τσίπρα, για να τον βοηθήσει ενδεχομένως να …επανεκλεγεί.Αυτό λένε χιλιάδες κληρικοί σε όλη την Ελλάδα.
Το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει είναι ότι κάποιοι πήγαν να παίξουν τον ιερό κλήρο της πατρίδας μας στη ρουλέτα των πολιτικών σκοπιμοτήτων και δεν τους βγήκε, προς το παρόν!
Και λέμε προς το παρόν γιατί πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, διότι όσοι επιβουλεύονται να ανατρέψουν τη ζωή της Εκκλησίας θα το επιχειρήσουν ξανά. Δεν θα ησυχάσουν. Το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε ότι ψάχνουν να βρουν μία νέα κερκόπορτα.
ΠΗΓΗ :Newpost.gr
