Χριστός Ἀνέστη.

[Ἀπολογητικά]

Μερικοί ψάχνουν νά βροῦν τόν τάφο τοῦ Μότσαρτ. Ἐμεῖς ἀναζητοῦμε τήν Ζωή ἐν τάφω.

Ἄν δέν ὑπάρχει Ἀνάστασις, τί εἶναι ἡ Χριστιανική τέχνη παρά αἰωνιοποίησις τοῦ ψεύδους, καί οἱ Ἀπόστολοι τί ἄλλο παρά ὀνειροπαρμένοι;

[Πίστεως]

Ἡ εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἐπάνω γράφει «Ἀνάστασις» χωρίς τόν προσδιορισμό «τοῦ Κυρίου», διότι ἡ Ἀνάστασις πιστώνεται σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, σ’ ὅλο τόν κόσμο.

 Ὁ Χριστιανός μαθητεύει στή Σχολή τοῦ Σταυροῦ, ἀλλά, παίρνει τό πτυχίο στό Πανεπιστήμιο τῆς Ἀναστάσεως.

[Πατερικά]

《Εἶναι ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως σήμερα καὶ τὸ ξεκίνημα εἶναι εὐνοϊκό. Ἂς καμαρώνουμε γιὰ τὸ πανηγύρι καὶ ἂς ἀγκαλιάσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ας προσφωνήσουμε « ἀδερφοί», ἀκόμη κι ἐκείνους ποὺ μᾶς μισοῦν... Ἂς δώσουμε συγχώρεση γιὰ ὅλα πρὸς χάρη τῆς Ἀναστάσεως. Ἂς δώσουμε συγχώρεση ὁ ἕνας στὸν ἄλλο...》(Γρηγ. Θεολογος).

«Ἦλθεν ἡ τῆς ζωῆς βασιλεία

καὶ κατελύθη τοῦ θανάτου τὸ κράτος

καὶ γέγονεν ἄλλη γέννησις͵

βίος ἕτερος͵ ἄλλο ζωῆς εἶδος͵

αὐτῆς τῆς φύσεως ἡμῶν μεταστοιχείωσις》Γρηγ. Νύσσης.

Ἀληθώς Ανέστη

[Παράρτημα, γιά Διανοουμένους,

Στοχαστές, Ἀναζητητές,

ἀπό τήν μυθολογία στήν πργματικότητα.

Φέτος θέλησαν νά ἐξαφανίσουν τήν Ἀνάστασι]

Ὁ Ρώμυλος, ὁ θεμελιωτής τῆς Ρώμης, μετά τούς θριάμβους του εἶχε γίνει καταπιεστικός καί τυραννικός.

Ὁ Ρωμύλος ἐξηφανίσθη καί οὐδέποτε εὑρέθη κάτι ἀπό τό σῶμα του ἤ τήν ἐνδυμασία του τήν βασιλική. Ἄλλοι λέγουν ὅτι οἱ βουλευτές ἐπιπέσαντες ξαφνικά ἐναντίον του εἰς τόν ναόν τοῦ Ἡφαίστου τόν ἐφόνευσαν, διεμέλισαν τό σῶμα του καί ὁ καθείς ἔκρυψε ἕνα τεμάχιο εἰς τόν κόλπο του καί τό μετέφερε ἔξω. Ἄλλοι λένε ὅτι προήδρευε συνελεύσεως τοῦ λαοῦ, στό πεδίο τοῦ Ἄρεως (ἕλος τῆς Αἰγός ἤ Δρυάδος) καί ξαφνικά ἔσβησε τό φῶς τοῦ ἡλίου καί ἠπλώθη νύξ, ὄχι γλυκειά ἀλλά μέ βροντές καί ἀστραπές. Ὁ λαός τρομοκρατήθηκε καί ἀπεμακρύνθη, ἀλλά οἱ ἄρχοντες συνεσπειρώθησαν ὅλοι μεταξύ τους καί ἐξηφάνισαν τόν Ρώμυλο. Ὅταν ἔλαμψε τό φῶς ὁ λαός συνεκεντώθη καί πάλι στό ἴδιο μέρος καί ἤρχισε νά ἀναζητᾶ τόν βασιλέα, ἀλλά οἱ εὐγενεῖς δέν τούς ἄφησαν οὔτε νά ζητοῦν λεπτομέρειες, ἀλλά ὑπεδείκνυαν νά τόν τιμοῦν, διότι ἀνελήφθη στούς οὐρανούς  καί ὅτι, ὅπως ὑπῆρξε καλός βασιλεύς θά εἶναι στό ἑξῆς θεός εὐμενής δι’ αὐτούς.

Ἄλλοι τό πίστευσαν ἄλλοι κατηγόρησαν τούς εὐγενεῖς ὅτι αὐτοί ἦσαν οἱ φονεῖς τοῦ βασιλέως.

Κάποιος δέ πατρίκιος σοβαρός ὡρκίσθη ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ ὅτι εἶδε ζωντανό τόν Ρώμυλο μέ περιφανῆ στολή καί τοῦ εἶπε ὅτι ἀνέβη νά κατοικήση στόν οὐρανό.

 Ἡ παράδοσις περί τῆς ἀποθεώσεως τοῦ Ρωμύλου ὀφείλεται εἰς ἑλληνιστική ἐπίδρασι. Εἰς τούς μεταγενεστέρους ἡ ἄνοδός του ὑπενθυμίζει τήν ἀποθέωσι τοῦ Αὐγούστου. Ἡ καθιέρωσις τῆς λατρείας ἀποδίδεται στόν Νουμᾶ. (Πλουτάρχου, Ρώμυλος)
ΣΕΡΑΦΕΊΜ ΝΙΚΟΛΑΟΥ