Δημήτρης Νατσιός: Ἡ γεωργία ἐξευγενίζει τόν ἄνθρωπο, τόν ὁπλίζει μέ ὑπομονή, ταπείνωση καί φιλοπατρία

 

Τώρα ποὺ τηγανιζόμαστε ἀπὸ νέας κοπῆς κρίση καὶ ἀκούγεται ἡ βοὴ τῆς ἐπερχόμενης ἔλλειψης τροφίμων, δημοσιεύω καὶ πάλι ἕνα παλιό μου ἄρθρο γιὰ τὴν ἀξία τῆς γεωργικῆς τέχνης.

Εἶχα διαβάσει σὲ μικρότερη ἡλικία, ὅταν πολλὲς φορὲς διαβάζουμε ἀνώριμα, περίπου βουλιμικὰ κάποια βιβλία, τὴν ἐξαίσια πραγματεία τοῦ Ξενοφῶντος μὲ τίτλο «Οἰκονομικός». Ἀνήκει στὴν τετραλογία τῶν φιλοσοφικῶν του ἔργων, ποὺ στρέφονται γύρω ἀπὸ τὴν μορφὴ τοῦ μεγάλου δασκάλου του, τοῦ Σωκράτη. Τὰ ἄλλα τρία τιτλοφοροῦνται «Ἀπομνημονεύματα», «Συμπόσιον» καὶ «Ἀπολογία». 

 

Στὸ ἔργο αὐτὸ ὁ μέγας φιλόσοφος ἀναφέρεται κυρίως στὴν γεωργία, σημειώνοντας στὴν εἰσαγωγὴ τοῦ πέμπτου κεφαλαίου ὅτι «ἔοικε γὰρ ἡ ἐπιμέλεια αὐτῆς εἶναι ἅμα τε ἡδυπάθεια τίς καὶ οἴκου αὔξησις καὶ σωμάτων ἄσκησις εἰς τὸ δύνασθαι ὅσα ἀνδρὶ ἐλευθέρῳ προσήκει», δηλαδή, ἡ γεωργία εἶναι πηγὴ τέρψεως καὶ τῆς περιουσίας αὔξηση καὶ τοῦ σώματος ἄσκηση, ὥστε νὰ μπορεῖ τὸ σῶμα νὰ κάνει ὅσα ἁρμόζουν σ᾿ ἕναν ἄνθρωπο ἐλεύθερο, διότι «τῶν σωμάτων θηλυνομένων καὶ αἱ ψυχαὶ πολὺ ἀρρωστότεραι γίγνονται».
 

Πρὶν σχολιάσουμε τοὺς λόγους τοῦ προγόνου μας, μία ἀκόμη ἐπίκαιρη παραπομπή. Στὸ ἴδιο κεφάλαιο, στίχος 17, λέει ὁ Σωκράτης.  (Χρησιμοποιῶ τὴν ἔκδοση «Βιβλιοθήκη τῶν Ἑλλήνων). «Καὶ ὡραῖος εἶναι ὁ λόγος ἐκείνου ποὺ εἶπε πὼς ἡ γεωργία εἶναι τῶν ἄλλων τεχνῶν μητέρα καὶ τροφός. Διότι, ἂν ἡ γεωργία πάει καλά, καλὰ πηγαίνουν καὶ οἱ ἄλλες τέχνες ὅπου, ἀντιθέτως, ἡ γῆ, κατ᾿ ἀνάγκην, μείνει χέρσα, ἐκεῖ σχεδὸν σβήνουν καὶ ἅπασαι οἱ ἄλλες τέχνες... στεριανὲς καὶ θαλασσινές».

 

Πᾶμε, τώρα, μία βόλτα σ᾿ ἕνα μανάβικο τῆς γειτονιᾶς. Τί ἀντικρίζεις; Ντομάτες Βελγίου, πατάτες Αἰγύπτου, κρεμμύδια καὶ λεμόνια Τουρκίας, ἑσπεριδοειδῆ Ἱσπανίας. Γέμισε ὁ τόπος ἀπὸ εἰσαγόμενα φροῦτα. (Δὲν ἐξαιρῶ τά, σάπια, ἄνοστα καὶ ἐπιβλαβῆ, πολιτικά). 

 

Ἕνας τόπος εὐλογημένος σὰν τὸν δικό μας, «ἡλιοστάλακτος», ἀγκαλιασμένος ἀπὸ θάλασσα - «Θεέ μου πόσο μπλὲ ξοδεύεις γιὰ νὰ μὴν σὲ βλέπουμε» θὰ πεῖ ἐξαίσια ὁ Ἐλύτης- εἶναι δυνατὸν νὰ εἰσάγει ντομάτες; Λιβάδι ἀπέραντο ἡ πατρίδα μας, ὁ καιρὸς τῆς καλοσυνεύει δύο μῆνες ἐνωρίτερα ἀπὸ τῶν «Εὐρωπαίγων», εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἔχει ἐπάρκεια σὲ γεωργοκτηνοτροφικὰ ἀγαθά; Ἀντὶ νὰ εἴμαστε τὸ περιβόλι τῆς Εὐρώπης, ἡ γῆ μας εἶναι σχεδὸν ἀμόλυντη λόγῳ τῆς σχεδὸν ἀνύπαρκτης βιομηχανίας, καταντήσαμε χερσοτόπι, καταστρέψαμε τὴν γεωργία, τὴν μητέρα τῶν τεχνῶν, κατὰ τὸν Σωκράτη. 

 

Ὅλοι οἱ ἀνέμπνευστοι μπακαλόγατοι πού, κακὴ τὴ ὥρα, κυβέρνησαν τὸν τόπο λὲς καὶ συνωμότησαν γιὰ νὰ διαλύσουν τὴν γεωργία. Ποινικοποίησαν τὴν χειρωνακτικὴ ἐργασία, ξερίζωσαν τὸν λαὸ ἀπὸ τίς ἑστίες του, τὸν στοίβαξαν στὶς ἀπάνθρωπες τσιμεντουπόλεις, μετέτρεψαν πολλοὺς σὲ ἀεροκοπανατζῆδες τοῦ Δημοσίου καί... ἰδοὺ τὰ ἀποτελέσματα: τρῶμε τὰ σκόρδα καὶ τὰ κρεμμύδια τῶν Τούρκων, καταναλώνουμε τὰ γαλακτοκομικὰ τῶν Ὁλλανδῶν. (Οἱ Κασσάνδρες μιλοῦν γιὰ ἐπισιτιστικὴ κρίση. Ἀλλοίμονό μας ἂν συμβεῖ. Θὰ καταντήσουμε κανίβαλοι...)....

Καὶ τὰ δικά μας τὰ μοσχοαναθρεμμένα βλαστάρια παλεύουν γιὰ μεταπτυχιακὰ καὶ διδακτορικά, καλὸ κι εὐλογημένο αὐτό, ὅμως ἡ λύση εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὴν μάνα γῆ.

Θυμήθηκα ἕνα ρητό: «Ἄν θέλεις νὰ καταστρέψεις ἕνα ἔθνος νὰ ἐπιμηκύνεις τὴν παρουσία τῶν νέων στὰ θρανία». «Σκοτώνονται» σήμερα τὰ παιδιά μας γιὰ νὰ μαζέψουν «χαρτιά». Γιατί; Γιὰ νὰ τὰ κερδίσουν οἱ Εὐρωπαῖοι, νὰ φύγουν στὴν Γερμανία ποὺ λεηλατεῖ τὰ καλύτερα μυαλὰ τῆς πατρίδας μας. Τὰ ὡραιότερά τους χρόνια, ποὺ ὅλες οἱ πνευματικὲς καὶ σωματικές τους δυνάμεις εἶναι στὴν «καλύτερή τους ὥρα», τὰ περνοῦν στὰ σπουδαστήρια. Γεγονὸς μὲ ὀδυνηρότατες συνέπειες καὶ στὸ μεγαλύτερο ἐθνικὸ πρόβλημα, τὸ δημογραφικό.

Ἄς γνωρίζουμε ὅτι ἡ κατοχὴ γῆς, ἡ ἰδιοκτησία τονώνει τὸ ἐθνικὸ αἴσθημα, λόγῳ προσωπικοῦ γοήτρου καὶ ἀλληλεγγύης πρὸς τὴν πατρίδα. Ἡ γῆ γεννᾷ δεσμοὺς ποὺ κινοῦν καὶ ἀφυπνίζουν τὸν ἄνθρωπο. Ὅταν μιλᾶμε γιὰ φιλοπατρία, μιλᾶμε καὶ γιὰ ἀγάπη στὸ γενοτόπι μας, τοῦ χώματος ποὺ μᾶς ἀνέστησε. (Εἴμαστε «γέννημα καὶ θρέμμα» τῆς τάδε περιοχῆς).
 

Τὰ λιοντάρια τοῦ 1940 ἦταν ἀγροτόπαιδα, σκληροτράχηλοι δουλευτάδες τῆς γῆς, πολέμησαν καὶ νίκησαν γιατί ὑπερασπίζονταν τὰ ὀργωμένα χωράφια τους καὶ ὄχι τὸν κοπανιστὸ «ἀέρα» τοῦ ρετιρὲ μιᾶς πολυκατοικίας. «Ἡ γῆ» λέει ὁ Σωκράτης, «παρακινεῖ σημαντικὰ τοὺς γεωργοὺς νὰ ὑπερασπίζουν ἔνοπλοι τὴ χώρα, γιατί παράγει τοὺς καρπούς της στὸ ὕπαιθρο, ὥστε νὰ τοὺς παίρνει ἐκεῖνος ποὺ νικᾷ». Εἴδαμε τί ἔγινε κατὰ τὴ γερμανικὴ Κατοχή. Κατέκλεψαν οἱ πρόγονοι τῆς Μέρκελ τὴν παραγωγὴ καὶ ὁ λαός, κακουχούμενος καὶ λιμοκτονῶν, ἀποδεκατίστηκε.

«Οὕτῳ καὶ τὰ ἤθη γενναιοτάτους τους αὐτὴ συνόντας ἡ γεωργία ἔοικε παρέχεσθε». Ἡ γεωργία διαμορφώνει εὐγενέστατο τὸ ἦθος τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἀπασχολοῦνται μ᾿ αὐτή. Πλὴν τῆς φιλοπατρίας, ἡ γεωργία ἐξευγενίζει τὸν ἄνθρωπο, τὸν ὁπλίζει μὲ ὑπομονή, καρτερία, γενναιότητα. Βλέπει ὁ ἄνθρωπος τὸ θαῦμα τῆς κτίσης, ταπεινώνεται, κοπιάζει, μοχθεῖ καί, ὅταν ἔρθει ὁ καρπός, χαίρεται καὶ καμαρώνει. 

 

Μία αἰτία τῆς τωρινῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἀλαζονείας εἶναι καὶ ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὴ γῆ. Μὲς στὶς φωσφορίζουσες τσιμεντουπόλεις θαυμάζουμε τὰ ἔργα τῶν χειρῶν μας, τὰ ἐφήμερα καὶ πομπώδη, χάσαμε τὰ «καλὰ λίαν» ἔργα τοῦ Θεοῦ. 

 

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὸν λόγο του «Εἰς ἀνδριάντας» σημειώνει: «Ἅπαν ἀσελγείας εἶδος ἐξελήλαται, πολλὴ δὲ πανταχοῦ ἀνθεῖ ἡ σωφροσύνη. Τὸ δὲ αἴτιον, ἐπίπονος ἐστὶν αὐτοῖς ὁ βίος, καὶ διδασκαλεῖον τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς σωφροσύνης ἔχουσι τὴν γῆς ἐργασίαν καὶ τέχνην μετιόντες, ἤν,ἥν,ἦν πρὸ τῶν ἄλλων ἁπασῶν ὁ Θεὸς εἰς τὸν βίον εἰσήγαγε τὸν ἡμέτερον». (ὀμιλ. ΙΘ', Ι, ΕΠΕ 32, 578). 

 

Δηλαδή: «Κάθε εἴδους ἀσέλγειας ἔχει ἀπομακρυνθεῖ καὶ παντοῦ στὶς ἀγροτικὲς περιοχὲς ἀνθεῖ ἡ σωφροσύνη. Καὶ ἡ αἰτία εἶναι ἡ κουραστικὴ ζωὴ τῶν γεωργῶν καὶ ὡς σχολεῖο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγνότητας ἔχουν τὴν καλλιέργεια τῆς γῆς καὶ ἀσκοὺς τὴν τέχνη, ποὺ ὁ Θεὸς εἰσήγαγε στὴ ζωὴ πρὶν ἀπ' ὅλες, δηλαδὴ τὴν γεωργία». (Αὐτὰ τότε...)

 

Ἡ ἐργασία στὸ χωράφι σὲ καταπονεῖ μέν, ἀλλὰ νιώθεις τὴν χαρὰ τῆς ἐργασίας. Ὁ φραπὲς στά... κηφηνεία, ἡ ἀπραξία, ἡ νωθρότητα, γεννοβολοῦν τοὺς ἀφιονισμένους κουκουλοφλώρους. Οἱ νέοι, οἱ πακεταρισμένοι καὶ σιδερωμένοι στὶς μεγαλουπόλεις, οὔτε λέξεις ἔχουν γιὰ νὰ μιλήσουν οὔτε διακονοῦν τὴν γῆ γιὰ νὰ «πονοῦν» καὶ νὰ συμπονοῦν. Τὰ λεγόμενα «ἐπεισόδια» τοὺς ἐκτονώνουν. Ὅπως στρώσαμε ἔτσι κοιμόμαστε. Τὴν ἑλληνικὴ γῆ ἐξάλλου τὴν δουλεύουν μόνο οἱ παράνομοι μετανάστες. 

 

Ἡ γεωργικὴ τέχνη, λέει ὁ Σωκράτης, δὲν χρειάζεται πτυχία καὶ ἡ γῆ, τὸ ξέρουν ὅλοι, εὐεργετεῖ ὅσους τὴν εὐεργετοῦν. (20, 14). Ὁ μόνος ποὺ κατανόησε τὴν σημασία τῆς γεωργίας καὶ ἐργάστηκε μὲ ἀποστολικὸ ζῆλο γιὰ τὴν προαγωγή της ἦταν ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας. Εἶναι νομίζω περιττὴ ἡ ἀπαρίθμηση τῶν ἐπιτευγμάτων του.

 

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀπουσιάζει ἡ «παιδεία τῆς ἀμάθειας» ἀπὸ τὴν περιρρέουσα ἀπαξίωση καὶ περιφρόνηση τῆς γεωργικῆς καὶ κάθε χειρωνακτικῆς τέχνης. Σχεδὸν ἀνύπαρκτη στὰ βιβλία γλώσσας ἡ προβολὴ καὶ ἡ ἐξύμνηση τῆς ἐργατικότητας, τῆς φιλοπονίας, τοῦ μόχθου. Στὴν Στ' Δημοτικοῦ στὸ γ' τεῦχος τῆς γλώσσας, στὴν ἑνότητα γιὰ τὴν ἐργασία, ὡς «ἐπάγγελμα μὲ προοπτική», (σέλ.22), προτείνονται τα: ὑπεύθυνος τροφοδοσίας ξενοδοχείων, τεχνικὸς Ἡ/Υ, γραφίστας ἠλεκτρονικῆς σχεδίασης ἐντύπου καὶ ἠχολήπτης. Δουλειὲς ἀτσαλάκωτες, τοῦ γραφείου, ἄπασες δορυφοροῦσες της νέες τεχνολογίες, πλὴν μιᾶς, αὐτῆς τοῦ σερβιτόρου. 

 

Ἄρα ὁ Ἕλλην τῆς αὔριον, ὅπως τὸν ὁραματίζεται τὸ ὑπουργεῖο τῆς ἑλληνοκτόνου παιδαγωγίας, θὰ λυγίζει τὴν μέση του ὑπηρετῶντας τήν... ἀκράτεια τῶν καλοζωισμένων, ἀργόσχολων γραϊδίων τοῦ Βορρᾶ, τοὺς ἰδιοκτῆτες τῆς γῆς καὶ τῶν ρόδινων ἀκρογιαλιῶν μας. Οἱ πιὸ «τυχεροὶ» βεβαίως. Οἱ λοιποὶ θὰ σερφάρουν καὶ θὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς χιλιάδες «φίλους» τους, στὸ facebook...

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς

______________________________

Πολυτονισμὸς καὶ προσθήκη

φωτογραφιῶν ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ 

ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ: Δημήτρης Νατσιός: Ἡ γεωργία ἐξευγενίζει τόν ἄνθρωπο, τόν ὁπλίζει μέ ὑπομονή, ταπείνωση καί φιλοπατρία (ethnegersis.blogspot.com)«Πᾶνος»