Γράφει ὁ Γεώργιος Δημητράκης
Ἡ ζωὴ κάθε ἀνθρώπου βασίζεται εἰς τὴν ἰσορροπία δύο συγγενικῶν ἐννοιῶν, ἡ σχέση καὶ ἡ σημασία τῶν ὁποίων ὑπέστῃ μία ἀδικαιολόγητη στρέβλωση. Εἶναι ἡ ἰδιοτέλεια καὶ ἡ δίδυμη ἀδελφή της ἀνιδιοτέλεια, ὅσο ὀξύμωρο καὶ ἂν ἀκούγεται αὐτό. Ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ καταλάβει τὴν σημασία τῆς ἰσορροπίας αὐτῶν τῶν ἐννοιῶν ἔχει ὡς συνέπεια τὴν δημιουργία κοινωνικῶν προβλημάτων καὶ συγκρούσεων μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ ἰδιοτέλεια εἶναι ἡ δύναμη τῆς δραστηριότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου γιὰ τὴν ἀνέλιξή του εἰς τὸ προσωπικό του περιβάλλον, δηλαδὴ τὴν ἀτομική του ζωή, τὴν σταδιοδρομία του, κοινῶς λεγόμενο τὴν καριέρα του. Ὅμως σὲ ὅλη του τὴν δράση καὶ ἀνέλιξη, ἡ συνείδηση τοῦ καθενός, ἄνευ ὅμως οὐδεμίας ἐξωτερικῆς ἐπιβολῆς, πιέσεων καὶ κανόνων, θέτει ἕνα ὅριο, μία κόκκινη γραμμή.
Ἡ ἰδιοτέλεια εἶναι ἡ δύναμη τῆς δραστηριότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου γιὰ τὴν ἀνέλιξή του εἰς τὸ προσωπικό του περιβάλλον, δηλαδὴ τὴν ἀτομική του ζωή, τὴν σταδιοδρομία του, κοινῶς λεγόμενο τὴν καριέρα του. Ὅμως σὲ ὅλη του τὴν δράση καὶ ἀνέλιξη, ἡ συνείδηση τοῦ καθενός, ἄνευ ὅμως οὐδεμίας ἐξωτερικῆς ἐπιβολῆς, πιέσεων καὶ κανόνων, θέτει ἕνα ὅριο, μία κόκκινη γραμμή.
Αὐτὴ ἡ κόκκινη γραμμὴ εἶναι ἐκείνη ποὺ ἀνοίγει τὰ φτερὰ τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὴν πόρτα τῆς ἀνιδιοτέλειας, νὰ προσφέρει ἀπρόσκλητα καὶ ἐθελοντικὰ ἕνα μέρος τῶν ἀγαθῶν τῆς δραστηριότητάς του πρὸς τὸ κοινωνικὸ σύνολο, τὸ ὁποῖο εἶναι συνυφασμένο μὲ τίς ἔννοιες τῆς Πατρίδος, τῶν Φορέων αὐτῆς καὶ τῶν Νόμων μίας συντεταγμένης λειτουργούσας κοινωνικῆς ἑνότητας, σύμπνοιας καὶ ἁρμονίας. Ἡ ἐνδυνάμωση αὐτῶν τῶν ἐννοιῶν διὰ τῆς ἀνιδιοτέλειας τοῦ καθενὸς ἀπὸ ἐμᾶς ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα, τὴν ἐνίσχυση τῆς Ἐθνικῆς Κυριαρχίας, ἡ ὁποία ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει, ἐὰν αὐτὴ δὲν στηρίζεται εἰς τὴν Οἰκονομικὴ Ἀνεξαρτησία.
Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἀναδείξαμε τὸν μεγαλύτερο πολιτισμὸ διὰ τῆς δημιουργίας μας, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς καὶ διὰ τοῦ διχασμοῦ, αὐτὸ τὸ μοναδικὸ καὶ ἀνεξήγητο εἰς τὴν παγκόσμια ἱστορία φαινόμενο. Ἄπειρα εἶναι τὰ παραδείγματα τῆς μοναδικῆς εἰς τὴν παγκόσμια ἱστορία σύγκρουσης μεταξὺ ἔριδας καὶ δημιουργίας τῶν Ἑλλήνων. Ἡ πνευματικὴ ἀνέλιξη τῶν προγόνων μας καὶ τὸ ἀποκορύφωμα αὐτῆς, καὶ ὅλα τὰ ἔργα τους, ἀνεδείχθησαν, ὡς γνωστόν, ἐν μέσῳ καὶ ἐμφυλίων συγκρούσεων ὅπως π.χ. καὶ ἡ τριακονταετὴς περίοδος σύγκρουσης μεταξὺ Ἀθήνας καὶ Σπάρτης τέλη τοῦ 5ου π. Χ.. αἰῶνα, ἡ ὁποία δίχασε τὴν Ἑλλάδα σὲ 2 στρατόπεδα, ὡς γνωστὸν ἐν μέσῳ πολέμου καὶ ἀποκλεισμοῦ τῆς Ἀθήνας ἡ συνέχιση τῶν ἔργων εἰς τὴν Ἀκρόπολη μὲ τὸν Παρθενῶνα, τὸ Ἐρέχθειο, τὸν Ναὸ τῆς Νίκης, τὰ Προπύλαια κ.ἄ. μνημεῖα τῆς αἰωνιότητας τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ δημιουργίας, προσφορᾶς τῶν Ἑλλήνων πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα καὶ Παγκόσμιου τώρα θαυμασμοῦ.
Ἡ προσωπικότητα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τοῦ πατέρα τοῦ Φιλίππου τοῦ Β΄ εἶναι μία σύνθεση τῆς στρατηγικῆς τους μεγαλοϊδιοφυίας, ἀλλὰ συνάμα καὶ τῆς ἔκφρασης τῆς δύναμης καὶ ὑπεροχῆς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος. Ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ οἱ 46 φυλὲς τῆς Ἀσίας, τοῦ τότε κόσμου, δὲν ἦσαν σὲ θέση νὰ ἀντισταθοῦν ἀπέναντι τῆς ἀνωτερότητας τῶν Ἑλλήνων. Σήμερα ἡ εἰκόνα τῆς ἀνθρωπότητας θὰ ἦταν πολὺ διαφορετική, ἐὰν ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος δὲν ὑπέκυπτε τόσο νέος, μόλις 33 ἐτῶν, εἰς τὸν ἀνεξήγητο καὶ αἰνιγματικὸ μοιραῖο θάνατό του, ποὺ ἔβαλε τέλος καὶ εἰς τὸ μεγάλο ὅραμα τῶν Ἑλλήνων γιὰ μιὰ οἰκουμενικὴ διακυβέρνηση τῆς ἀνθρωπότητας.
Τὸ ὄνειρο τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, οἱ ὁποῖοι παρέμειναν ἀέναοι ὀνειροπόλοι ἔφηβοι, ἦταν ἡ ἐξερεύνηση τοῦ ἀπέραντου σύμπαντος, ἕνα σύμπαν τὸ ὁποῖο γιὰ αὐτοὺς ἦταν ὁ κόσμος, δηλαδὴ τὸ κόσμημα τῆς ζωῆς τους. Μία ζωὴ μὲ διαρκῆ ἐρωτηματικὰ καὶ ἀνεξάντλητη θέληση γιὰ δημιουργία. Ὅμως ἡ προσφορὰ τῶν προγόνων μας, ἡ δημιουργία καὶ τὸ ἔργο τους, ἡ ἀνωτερότητά τους, ποτὲ δὲν ἀπέπνεε ἀπέναντι εἰς τοὺς ἄλλους λαοὺς ἀλαζονεία, φθόνο, φόβο, τρόμο, αὐταρχισμό, ἐπιθετικότητα καὶ ἀπειλές, ἀλλὰ μόνο θαυμασμό, σεβασμό, ἐκτίμηση καὶ διαχρονικὴ ἀναγνώριση. Τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα μακροημέρευσε μέχρις σήμερα εἰς τίς συνειδήσεις ὅλων τῶν λαῶν τῆς ἀνθρωπότητας. Αὐτὸ εἶναι τὸ μοναδικὸ εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία μέγα θαῦμα τῶν Ἑλλήνων. Ἕνα θαῦμα ἑνὸς Λαοῦ προσγειωμένου, νηφάλιου, νουνεχῆ, ἀνοιχτόμυαλου ὁραματιστή, δημιουργικοῦ, ποὺ δὲν θὰ ξαναζήσει ποτὲ ἡ ἀνθρωπότητα.
Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἀναδείξαμε τὸν μεγαλύτερο πολιτισμὸ διὰ τῆς δημιουργίας μας, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς καὶ διὰ τοῦ διχασμοῦ, αὐτὸ τὸ μοναδικὸ καὶ ἀνεξήγητο εἰς τὴν παγκόσμια ἱστορία φαινόμενο. Ἄπειρα εἶναι τὰ παραδείγματα τῆς μοναδικῆς εἰς τὴν παγκόσμια ἱστορία σύγκρουσης μεταξὺ ἔριδας καὶ δημιουργίας τῶν Ἑλλήνων. Ἡ πνευματικὴ ἀνέλιξη τῶν προγόνων μας καὶ τὸ ἀποκορύφωμα αὐτῆς, καὶ ὅλα τὰ ἔργα τους, ἀνεδείχθησαν, ὡς γνωστόν, ἐν μέσῳ καὶ ἐμφυλίων συγκρούσεων ὅπως π.χ. καὶ ἡ τριακονταετὴς περίοδος σύγκρουσης μεταξὺ Ἀθήνας καὶ Σπάρτης τέλη τοῦ 5ου π. Χ.. αἰῶνα, ἡ ὁποία δίχασε τὴν Ἑλλάδα σὲ 2 στρατόπεδα, ὡς γνωστὸν ἐν μέσῳ πολέμου καὶ ἀποκλεισμοῦ τῆς Ἀθήνας ἡ συνέχιση τῶν ἔργων εἰς τὴν Ἀκρόπολη μὲ τὸν Παρθενῶνα, τὸ Ἐρέχθειο, τὸν Ναὸ τῆς Νίκης, τὰ Προπύλαια κ.ἄ. μνημεῖα τῆς αἰωνιότητας τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ δημιουργίας, προσφορᾶς τῶν Ἑλλήνων πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα καὶ Παγκόσμιου τώρα θαυμασμοῦ.
Ἡ προσωπικότητα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τοῦ πατέρα τοῦ Φιλίππου τοῦ Β΄ εἶναι μία σύνθεση τῆς στρατηγικῆς τους μεγαλοϊδιοφυίας, ἀλλὰ συνάμα καὶ τῆς ἔκφρασης τῆς δύναμης καὶ ὑπεροχῆς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος. Ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ οἱ 46 φυλὲς τῆς Ἀσίας, τοῦ τότε κόσμου, δὲν ἦσαν σὲ θέση νὰ ἀντισταθοῦν ἀπέναντι τῆς ἀνωτερότητας τῶν Ἑλλήνων. Σήμερα ἡ εἰκόνα τῆς ἀνθρωπότητας θὰ ἦταν πολὺ διαφορετική, ἐὰν ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος δὲν ὑπέκυπτε τόσο νέος, μόλις 33 ἐτῶν, εἰς τὸν ἀνεξήγητο καὶ αἰνιγματικὸ μοιραῖο θάνατό του, ποὺ ἔβαλε τέλος καὶ εἰς τὸ μεγάλο ὅραμα τῶν Ἑλλήνων γιὰ μιὰ οἰκουμενικὴ διακυβέρνηση τῆς ἀνθρωπότητας.
Τὸ ὄνειρο τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, οἱ ὁποῖοι παρέμειναν ἀέναοι ὀνειροπόλοι ἔφηβοι, ἦταν ἡ ἐξερεύνηση τοῦ ἀπέραντου σύμπαντος, ἕνα σύμπαν τὸ ὁποῖο γιὰ αὐτοὺς ἦταν ὁ κόσμος, δηλαδὴ τὸ κόσμημα τῆς ζωῆς τους. Μία ζωὴ μὲ διαρκῆ ἐρωτηματικὰ καὶ ἀνεξάντλητη θέληση γιὰ δημιουργία. Ὅμως ἡ προσφορὰ τῶν προγόνων μας, ἡ δημιουργία καὶ τὸ ἔργο τους, ἡ ἀνωτερότητά τους, ποτὲ δὲν ἀπέπνεε ἀπέναντι εἰς τοὺς ἄλλους λαοὺς ἀλαζονεία, φθόνο, φόβο, τρόμο, αὐταρχισμό, ἐπιθετικότητα καὶ ἀπειλές, ἀλλὰ μόνο θαυμασμό, σεβασμό, ἐκτίμηση καὶ διαχρονικὴ ἀναγνώριση. Τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα μακροημέρευσε μέχρις σήμερα εἰς τίς συνειδήσεις ὅλων τῶν λαῶν τῆς ἀνθρωπότητας. Αὐτὸ εἶναι τὸ μοναδικὸ εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία μέγα θαῦμα τῶν Ἑλλήνων. Ἕνα θαῦμα ἑνὸς Λαοῦ προσγειωμένου, νηφάλιου, νουνεχῆ, ἀνοιχτόμυαλου ὁραματιστή, δημιουργικοῦ, ποὺ δὲν θὰ ξαναζήσει ποτὲ ἡ ἀνθρωπότητα.
Ἡ σημερινὴ κατάσταση ποὺ βιώνει ἡ Πατρίδα μας, καὶ ἡ ἔξοδος ἀπὸ τὸ κάδρο τῆς κρίσης δύναται νὰ ἀντιμετωπισθεῖ, μόνο ὅταν ἐμεῖς ξαναβροῦμε τὸν δημιουργικὸ ἑαυτό μας, ἀποβάλλουμε τὴν ἐπιρρέπεια πρὸς τὴν ἀπόλυτη σιωπὴ καὶ βωβὸ κατήφορο, τὸν λήθαργο τῶν τελευταίων δεκαετιῶν τῆς ἀδιαφορίας, ἀδράνειας, ἀπραξίας, ἀφασίας, ἀνευθυνότητας, ἀτολμίας καὶ ὑποκρισίας, τιθασεύσουμε τὰ πάθη, ἑνώσουμε καὶ πάλιν τίς ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς δυνάμεις μας, καὶ ἀναλογισθοῦμε μὲ ἐθνικὴ συνείδηση καὶ πίστη τίς μεγάλες εὐθύνες ἀπέναντι τῆς Ἱστορίας μας, εἰς τὰ ἐθνικὰ ἰδεώδη αὐτοῦ τοῦ Ἔθνους μας. Τὸ ὀφείλουμε εἰς τοὺς ὑπέροχους καὶ μεγάλους προγόνους μας, εἰς τοὺς ἑαυτούς μας, εἰς τὰ παιδιά μας, εἰς τὴν ὑπέροχη καὶ μοναδικὴ Πατρίδα μας τὴν ὁποία ὀφείλουμε νὰ ἀγαπᾶμε, νὰ σεβόμαστε, νὰ προστατεύουμε, νὰ ὑπηρετοῦμε, νὰ ὑπερασπιζόμαστε μὲ πίστη, αὐταπάρνηση καὶ ἀνιδιοτέλεια. Τὸ ὀφείλουμε ὅμως, ὡς γνήσιοι ἀπόγονοι τῶν μεγάλων προγόνων μας, καὶ εἰς τοὺς ἄλλους Λαούς.
Ἄς φανοῦμε λοιπὸν ἀντάξιοι ἀπόγονοι ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σὲ ὅλους τοὺς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους θυσίασαν εἰς τὴν κάμινο τῆς ἐθνικῆς ἀνάγκης τὰ πάντα καὶ παρέσχον σὲ γενεὲς γενεῶν τὸ ὡραιότερο παράδειγμα τῆς ἀγάπης πρὸς τὴν Πατρίδα, τὴν Θρησκεία, τὴν Ἐλευθερία, τὴν Ἱστορία, τίς Παραδόσεις. τὴν Οἰκογένεια καὶ κλασσικὲς ἀξίες τῆς φυλῆς μας. Καὶ ἀπὸ τὸ ἀθάνατο αὐτὸ παράδειγμα ἂς ἀντλοῦμε ὅλοι μας τὴν δύναμη τῆς ἠθικῆς ἀντοχῆς κατὰ τῆς νέας μεγάλης δοκιμασίας. Αὐτὴ ἡ ἀξιολάτρευτη Πατρίδα μὲ τίς τόσες ἀνεκτίμητες παρακαταθῆκες ὅλων μας, εἶναι ἡ Ψυχὴ τοῦ Γένους μας καὶ ὀφείλουμε νὰ τὴν προστατεύουμε μὲ πίστη, ἀγάπη, αὐτοθυσία καὶ αὐταπάρνηση.
Πιστέψτε με, κανείς, μὰ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ λυγίσει τὴν Πατρίδα μας, διότι ἐπὶ χιλιετίες εἶναι εἰς τὴν κορυφὴ τῆς Παγκόσμιας Ἱστορίας καὶ Πολιτισμοῦ. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ὁ Φωτοδότης τῆς Ἀνθρωπότητας, ἡ πρωτοπόρος ἐκείνη δημιουργικὴ Δύναμη, ἡ ὁποία σκέφτηκε, δημιούργησε, ἀνέλυσε καὶ προώθησε ὅλες τίς πτυχὲς τῆς Γνώσης, τῆς Σκέψης καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ. Εἶναι ἡ Μήτρα τῶν πάντων!
Σᾶς παραθέτω ἕνα χαρακτηριστικὸ δημοσίευμα τοῦ Μαρτίου 1975 τῆς μεγαλύτερης Ἐφημερίδας τοῦ κόσμου τῆς New York Times γιὰ τὴν ἀνεκτίμητη καὶ μοναδικὴ προσφορὰ τῶν Ἑλλήνων εἰς τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὸν ἄκρως συγκλονιστικὸ τίτλο:
Ἄς φανοῦμε λοιπὸν ἀντάξιοι ἀπόγονοι ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σὲ ὅλους τοὺς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους θυσίασαν εἰς τὴν κάμινο τῆς ἐθνικῆς ἀνάγκης τὰ πάντα καὶ παρέσχον σὲ γενεὲς γενεῶν τὸ ὡραιότερο παράδειγμα τῆς ἀγάπης πρὸς τὴν Πατρίδα, τὴν Θρησκεία, τὴν Ἐλευθερία, τὴν Ἱστορία, τίς Παραδόσεις. τὴν Οἰκογένεια καὶ κλασσικὲς ἀξίες τῆς φυλῆς μας. Καὶ ἀπὸ τὸ ἀθάνατο αὐτὸ παράδειγμα ἂς ἀντλοῦμε ὅλοι μας τὴν δύναμη τῆς ἠθικῆς ἀντοχῆς κατὰ τῆς νέας μεγάλης δοκιμασίας. Αὐτὴ ἡ ἀξιολάτρευτη Πατρίδα μὲ τίς τόσες ἀνεκτίμητες παρακαταθῆκες ὅλων μας, εἶναι ἡ Ψυχὴ τοῦ Γένους μας καὶ ὀφείλουμε νὰ τὴν προστατεύουμε μὲ πίστη, ἀγάπη, αὐτοθυσία καὶ αὐταπάρνηση.
Πιστέψτε με, κανείς, μὰ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ λυγίσει τὴν Πατρίδα μας, διότι ἐπὶ χιλιετίες εἶναι εἰς τὴν κορυφὴ τῆς Παγκόσμιας Ἱστορίας καὶ Πολιτισμοῦ. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ὁ Φωτοδότης τῆς Ἀνθρωπότητας, ἡ πρωτοπόρος ἐκείνη δημιουργικὴ Δύναμη, ἡ ὁποία σκέφτηκε, δημιούργησε, ἀνέλυσε καὶ προώθησε ὅλες τίς πτυχὲς τῆς Γνώσης, τῆς Σκέψης καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ. Εἶναι ἡ Μήτρα τῶν πάντων!
Σᾶς παραθέτω ἕνα χαρακτηριστικὸ δημοσίευμα τοῦ Μαρτίου 1975 τῆς μεγαλύτερης Ἐφημερίδας τοῦ κόσμου τῆς New York Times γιὰ τὴν ἀνεκτίμητη καὶ μοναδικὴ προσφορὰ τῶν Ἑλλήνων εἰς τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὸν ἄκρως συγκλονιστικὸ τίτλο:
Οἱ Ἕλληνες ἔστησαν τὸν ἄνθρωπο εἰς τὰ πόδια του
«......Γιὰ χιλιάδες χρόνια παλαιότεροι πολιτισμοί, ὅπως αὐτοὶ τῶν Περσῶν, τῶν Ἀσσυρίων, τῶν Βαβυλωνίων, τῶν Αἰγυπτίων ἔβλεπαν τὸν ἄνθρωπο ὡς ἕνα ἀπεχθὲς ὅν ποὺ σέρνονταν μπροστὰ σὲ θεότητες καὶ δυνάστες. Οἱ Ἕλληνες ὅμως, πῆραν τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἔστησαν εἰς τὰ πόδια του. Τὸν δίδαξαν νὰ εἶναι ὑπερήφανος.
Ὁ κόσμος εἶναι γεμᾶτος θαύματα, ἔλεγε ὁ Σοφοκλῆς, ἀλλὰ τίποτα δὲν εἶναι πιὸ θαυμάσιο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Οἱ Ἕλληνες ἔπεισαν τὸν ἄνθρωπο, ὅπως ὁ Περικλῆς τὸ τοποθέτησε, ὅτι ἦταν δικαιωματικὰ ὁ κάτοχος καὶ ὁ κύριος τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ δημιούργησαν νόμους γιὰ νὰ περιφρουρήσουν τίς προσωπικές του ἐλευθερίες.
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἐνθάρρυναν τὴν περιέργεια ποὺ εἶχε ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ γιὰ τὸν κόσμο ποὺ τὸν περιτριγύριζε, διακηρύττοντας μαζὶ μὲ τὸν Σωκράτη ὅτι μιὰ ζωὴ χωρὶς ἔρευνα δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τὴν ζοῦμε.
Οἱ Ἕλληνες πίστευαν εἰς τὴν τελειότητα σὲ ὅλα τὰ πράγματα, γιὰ αὐτὸ μᾶς κληροδότησαν τὴν ὀμορφιά, ποὺ φτάνει ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα καὶ τὰ ἑλληνικὰ ἀγάλματα, τίς τραγωδίες τοῦ Αἰσχύλου, τοῦ Εὐριπίδη καὶ τοῦ Σοφοκλῆ, τὴν ποίηση τοῦ Ἠσίοδου καὶ τοῦ Ὁμήρου, μέχρι τὰ ζωγραφισμένα ἀγγεῖα ἑνὸς ἁπλοῦ νοικοκυριοῦ.
Χωρὶς τούς Ἕλληνες μπορεῖ ποτὲ νὰ μὴν εἴχαμε ἀντιληφθεῖ τί εἶναι αὐτοδιοίκηση. Ἀλλά, πολὺ περισσότερο ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὴν γλῶσσα μας, τοὺς νόμους μας, τὴ λογική μας, τὰ πρότυπά μας τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ὀμορφιᾶς, χρωστᾶμε σὲ αὐτοὺς τὴν βαθιὰ αἴσθηση γιὰ τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀπὸ τούς 'Ἕλληνες μάθαμε νὰ φιλοδοξοῦμε χωρὶς περιορισμούς, νὰ εἴμαστε, ὅπως εἶπε ὁ Ἀριστοτέλης, ἀθάνατοι μέχρι ἐκεῖ ποὺ μᾶς εἶναι δυνατό...»....
Ἀπὸ τούς 'Ἕλληνες μάθαμε νὰ φιλοδοξοῦμε χωρὶς περιορισμούς, νὰ εἴμαστε, ὅπως εἶπε ὁ Ἀριστοτέλης, ἀθάνατοι μέχρι ἐκεῖ ποὺ μᾶς εἶναι δυνατό...»....
Γεώργιος Ἐμ.Δημητράκης
Ὑποσημείωση: Ὁ Συντάκτης κρητικῆς (Μαριοῦ Νομοῦ Ρεθύμνης) καὶ θρακικῆς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη/Θράκη, τὸν Προμαχῶνα τῆς Ἑλλάδος. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βόννης καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ Κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ἐτίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια
Ὑποσημείωση: Ὁ Συντάκτης κρητικῆς (Μαριοῦ Νομοῦ Ρεθύμνης) καὶ θρακικῆς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη/Θράκη, τὸν Προμαχῶνα τῆς Ἑλλάδος. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βόννης καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ Κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ἐτίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια
