27.5 Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος ο Άγιος της δικής μας προσφυγιάς [+ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ]
του
Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου
ΜΑΡΤΥΡΙΟ – ΠΡΩΤΟ ΘΑΥΜΑ: Καταδικασμένος ψυχολογικά στην
περιφρόνηση και το μίσος των Τούρκων, αντιμετωπίζεται ως «κιαφίρ», «άπιστος»,
που του αξίζουν σκληρά βασανιστήρια: τον χτυπούν με χοντρά ξύλα, τον κλωτσούν,
τον φτύνουν, του καίνε μαλλιά και δέρμα με πύρινο τάσι. Τον πετούν στις κοπριές
του σταύλου και τον υποχρεώνουν να ζει με τα ζώα των οποίων τη φροντίδα του
είχαν αναθέσει. Εκείνος, έτρωγε ελάχιστα, τα ρούχα του ήταν φτωχικά και ήταν
αναγκασμένος να περπατά ανυπόδητος. Στο στάβλο, ο Άγιος προσευχόταν διαρκώς,
ενώ τα βράδια συχνά επισκεπτόταν μια κοντινή εκκλησία, αφιερωμένη στον Άγιο
Γεώργιο. Δέχεται ο Όσιος Ιωάννης τους σκληρούς όρους της μαρτυρικής ζωής, τα
βασανιστήρια, τη διαμονή με ζώα στο στάβλο που του θύμιζε, όπως έλεγε, το
σταύλο της Βηθλεέμ, τις ασκήσεις, νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές σε τέτοιο
βαθμό, που δαμάσθηκε η θηριωδία των Τούρκων, που έκπληκτοι τον ονομάζουν
«βελή», άγιο. Μάλιστα, σε συνεστίαση Τούρκων αξιωματούχων θαυματουργικά έστειλε
με Άγγελο Κυρίου φαγητό σε χάλκινο πιάτο από το Προκόπι στην Μέκκα της Αραβίας
και ο Τούρκος Αγάς το έφαγε εκεί ζεστό. Επιστρέφοντας έδειξε το πιάτο με το
οικόσημο στους αξιωματούχους, τρεις μήνες μετά. Το θαύμα αυτό που έγινε από τον
Όσιο κατά παραχώρηση Κυρίου, σταμάτησε το μίσος και τη μανία των βασανιστών
του. Η πνευματική και ηθική ακτινοβολία του δάμασε την παροιμιώδη οθωμανική
θηριωδία.
Η
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Ο Τούρκος θέλοντας να τιμήσει τον Άγιο προσφέρθηκε να του
καλυτερέψει τις συνθήκες διαβίωσης. Ο Άγιος όμως αρνήθηκε και συνέχισε να
φροντίζει τα ζώα του αφεντικού του και να μένει στον στάβλο. Δουλεύοντας την
ημέρα και προσευχόμενος την νύχτα έζησε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος τον υπόλοιπο
του βίου του Η Θεία Κοινωνία κάθε Σάββατο ήταν η μεγάλη του ξεκούραση και
ανάπαυση. Τελευταία ημέρα, 27 Μαΐου 1730, ειδοποίησε τον ιερέα και εκείνος του
πήγε τη Θεία Κοινωνία μέσα σε ένα μήλο που το είχε κουφώσει. Κοινώνησε στο
στάβλο για τελευταία φορά. Η πρόσκαιρη αιχμαλωσία του, η δεινή κακοπάθεια πήραν
τέλος. Ο Όσιος Ιωάννης πέρασε στην αιώνια αγαλλίαση και μακαριότητα, μόλις πήρε
τα Άχραντα Μυστήρια σε ηλικία 40 ετών. Το σώμα του παραδόθηκε από το αφεντικό
του στους χριστιανούς του Προκοπίου, που το έθαψαν σύμφωνα με τους κανόνες του
Χριστιανισμού στο χριστιανικό νεκροταφείο.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ
ΛΕΙΨΑΝΩΝ:
Μετά από τρισήμισι χρόνια ο Άγιος εμφανίστηκε στον ύπνο του γέροντα ιερέα, που
τον κοινωνούσε όσο ζούσε, ζητώντας του να γίνει ανακομιδή του ιερού λειψάνου
του. Οι Χριστιανοί έκαναν την ανακομιδή του λειψάνου,
που βρέθηκε ακέραιο, αδιάφθορο και μυρωμένο με αυτή τη θεία ευωδία που
συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα και το τοποθέτησαν σε λάρνακα κάτω από την Αγία
Τράπεζα του Ναού του Αγίου Γεωργίου, στον οποίο προσευχόταν εν ζωή ο Άγιος. Το
1834, όταν χτίστηκε στο Προκόπι ένας μεγάλος Ναός του Μεγάλου Βασιλείου,
μεταφέρθηκε εκεί το λείψανό του. Στο ναό έμεινε ο
Άγιος μέχρι το 1924.
Ο ΑΓΙΟΣ “ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ” ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ: Με την
ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας και Τουρκίας, αμέσως μετά την μικρασιατική
καταστροφή, μεταφέρθηκε και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου στο Νέο
Προκόπι στην Εύβοια, όπου εγκαταστάθηκαν οι ξεριζωμένοι Έλληνες του Προκοπίου
της Μικράς Ασίας. Μέσα στη λαίλαπα της καταστροφής οι πρόσφυγες που έχασαν τα
πάντα, πήραν το Ιερό Λείψανο, κειμήλια της Εκκλησίας και λιγοστά προσωπικά τους
είδη και ξεκίνησαν για το δρόμο της ξενιτιάς. Από την Καισάρεια στη Μερσίνα.
Από το λιμάνι της Μερσίνας με το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης», μεταφέρεται στην
Χαλκίδα. Παραμένει εκεί ένα χρόνο και το 1925 έφθασε στο σημερινό Νέο Προκόπιο.
Το 1930
άρχισε να χτίζεται ναός προς τιμήν του Αγίου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1951.
Τότε μεταφέρθηκε ο Άγιος στο νέο Ναό και εκεί βρίσκεται μέχρι τις μέρες μας.
Πιστοί από Ελλάδα και εξωτερικό επισκέπτονται τον ναό αυτό και προσκυνούν τον
Άγιο. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο με δέος και κατάνυξη, σιωπηλοί,
περνούν μπροστά από το Ιερό του Λείψανο. Σε όλους δίνει την αύρα της χάρης που
έλαβε από το Θεό. Μπροστά στην Λάρνακα που είναι το Άγιό του σώμα, παράλυτοι
περπατούν, τυφλοί βλέπουν, δαιμόνια φεύγουν, άλλες ανίατες αρρώστιες
θεραπεύονται ακόμη και σήμερα. Την μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου εορτάζουμε
στις 27 Μαΐου.
“Τω Ιωάννη οι πιστοί νυν
προσδράμωμεν, οι εν δεινοίς και συμφοραίς, και προσπέσωμεν, εν ευσέβεια
κράζοντες, εκ βάθους ψυχής· Όσιε, βοήθησον, εφ' ημίν σοις ικέταις, πρόφθασον
και λύτρωσαι της παρούσης ανάγκης· μη παραβλέψης δέησιν οικτράν των
προσφευγόντων τη σκέπη σου, Άγιε.”
Μεγαλυνάριο:
“Τους συναθροισθέντας τω σω ναώ, αοράτων πάντας, ορατών τε επιβουλής, ημάς
τυραννούντων. δεόμεθα ρυσθήναι, υπό την σην αιγίδα θερμώς προσφεύγοντας.
Konstantinosa.oikonomou@gmail.com
www.scribd.com/oikonomoukon
Βιβλιογραφία:
Πρωτοπ. Ιωάννου Βερνέζου, Σύντομος βίος του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου «Ορθόδοξος
Κυψέλη» Θεσσαλονίκη.
ΒΙΝΤΕΟ. Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟ ΡΩΣΟ:
