Νεκτάριος Δαπέργολας
Προκλητικά φαρισαϊκή ἡ ἐπιλεκτική εὐαισθησία ἑνός ὁλόκληρου παρασιτικοῦ κόσμου συνδικαλιστικῶν κομματόσκυλων καί κάθε λογῆς καρεκλοκένταυρων συνοδοιπόρων του συστήματος, πού ἄφνω ξιπάστηκαν μέ τό τραγικό δυστύχημα στά Τέμπη, τήν ἴδια ὥρα πού ὄχι μόνο δέν ἔχουν ἀποτολμήσει νά ψελλίσουν μία ἔστω λέξη ἀντίδρασης γιά τή συνεχῶς κλιμακούμενη γενοκτονία τῶν ξαφνικῶν θανάτων, ἀλλά καί ἐξακολουθοῦν ἀκόμη νά συντάσσονται πλήρως μέ τό καθεστώς γιά τά ὅσα ἀποτρόπαια ζήσαμε τά τελευταῖα τρία χρόνια.
Καί ἡ ἀπεργία πού κήρυξαν χτές κάτι παροιμιώδη κηφηναριά τύπου ΑΔΕΔΥ, ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΕΙΝΑΠ κλπ, δέν μπορεῖ νά μήν μᾶς κάνει νά ἀναρωτηθοῦμε ποῦ ἀκριβῶς ἦταν ὅλοι αὐτοί τήν ἐποχή πού μία μεγάλη ὁμάδα ἐργαζομένων (τά ἴδια τά μέλη τους δηλαδή) πιέζονταν, ἐκβιάζονταν, διώκονταν, πολλοί ἔμπαιναν σέ ἀναστολή καί γενικά ἀντιμετωπίζονταν (καί ἀκόμη ἀντιμετωπίζονται) ὡς πολῖτες β΄ κατηγορίας, ὡς ψεκασμένοι λεπροί καί ὡς κοινωνικά ἀνάλγητοι «ἐχθροί τοῦ λαοῦ». Ἡ φρίκη καί τό δρᾶμα τῶν Τεμπῶν δέν μπορεῖ νά τά ἐπικαλύψει ὅλα αὐτά. Οὔτε καί νά σκεπάσει τό γεγονός ὅτι κάποιοι ἔχουν χάσει ἐδῶ καί πολύ καιρό τό ἠθικό δικαίωμα νά ὁμιλοῦν. Γιά τό ὁτιδήποτε..
