Κλῆρος καί λαός ἔχουμε συνηθίσεις πλέον νά ζοῦμε, χωρίς καμμία ἀντίσταση, μέσα στήν ἀποστασία. Οἱ ἁμαρτίες μας καί ἡ ἀμετανοησία ἔχουν δώσει ἀπεριόριστα δικαιώματα στόν ἄλλον καί ὁ νοῦς μας ἔχει σκοτισθεῖ ἐντελῶς· τό νεῦρο τῆς ψυχῆς μας ἔχει παραλύσει τελείως.
Ὅλα μέσα στήν Ἐκκλησία μᾶς φαίνονται καλῶς καμωμένα καί δέν ἀντιδροῦμε σέ τίποτε· σέ καμμία παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, σέ καμμία προδοσία τῆς Πίστεως, σέ καμία ἀπόφαση προκαθημένων πού μᾶς στερεῖ a priori τήν δυνατότητα σωτηρίας.
Ἔλεγε ὁ ἀγαπημένος μας ἅγιος Παΐσιος: «Ὁ πονηρός ἁλωνίζει κι ἐμεῖς κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια». Φ.Μ.
