« ἀναπεσὼν ἐκοιμήθης ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος· τίς ἐγερεῖ αὐτόν; » Γεν. 49,9
Γέροντα Μάξιμε , ὡς λέων μᾶς ἐδίδαξες ἐμπειρικά μιά ζωή, καί ὡς σκύμνος ἀνέπεσες στήν Ιεράν Μονήν της Αγ. Παρασκευής Μηλοχωρίου Εορδαίας όπου διακόνησες. Καταθέτω δέ νοερά καί ἐκ τοῦ σύνεγγυς και από μακρόθεν στόν νωπό γιά μένα πάντοτε τάφο σου, τό δάκρυ τῆς εὐγνωμοσύνης πού κυλᾷ ἀπό τά μάτιά μου καί ὑγραίνει τό γηρασμένο πλέον πρόσωπό μου.«Ἀναπαύου ἐν εἰρήνῃ», Γέροντα Μάξιμε: Ὅτι τόν δρόμον τετέλεκας, τήν πίστιν τετήρηκας, τό χρέος καί τήν εὐθύνην ἐξεπλήρωσας, τήν σκυτάλην καί τήν παρακαταθήκην παρέδωκας.
Ἐστεφανώθης πλειστάκις, ἄλλοτε διά τοῦ ἀκανθίνου στεφάνου τῆς λύπης καί τῆς ἀχαριστίας, ἄλλοτε δέ δι' ἀνθοστεφῶν στεφάνων ἀναγνωρίσεως τῆς συμβολῆς καί τῆς προσφορᾶς σου εἰς τήν ἀρετήν καί τόν ἔπαινον τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
Νῦν δέ, σοῦ ἀποδίδεται ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος παρά τοῦ στεφανοθέτου καί ἀπροσωπολήπτου Κριτοῦ.
Ἀναπαύου ἐν εἰρήνῃ, ἀλησμόνητε γενναίε Γέροντα, ὅπου οὔκ ἐστι πόνος, οὐ λὐπη, οὐ στεναγμός.
Πρέσβευε καί ύπέρ ήμών.
ΓΚΕΠ