Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης
Στην Ιερά Μητρόπολη μας Αιτωλίας και Ακαρνανίας είχαμε έναν Άγιο και άξιο Μητροπολίτη που ήταν πατέρας όλων μας.
Αυτός ήταν ο Κοσμάς μας.
Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Παπαχρήστος, γεννήθηκε στην Σκουτεσιάδα Αιτωλοακαρνανίας.
Ήταν γιός ιερέα και από μικρός διδάχτηκε τον Χριστό μέσα στην εκκλησία.
Παρακολουθούσε με ζήλο τον πατέρα του Ευστράτιο να τελεί τις Θείες λειτουργίες ενω η μητέρα του πρεσβυτέρα Θεοδοσία του ενέπνευσε τα εχέγγυα του Χριστιανισμού, τόσο στον ίδιο όσο και στα αδέρφια του.
Αφού τελείωσε τις σπουδές του χειροτονήθηκε διάκονος το 1974 από τον τότε Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρό Θεόκλητο λαμβάνοντας το όνομα Κοσμάς, στην συνέχεια έγινε πρεσβύτερος και αργότερα πήρε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη.
Ο Κοσμάς δεν άργησε να ξεχωρίσει και να φανεί, ότι διέθετε πνευματικά προσόντα και χαρίσματα.
Για περισσότερα από 30 χρόνια υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας οργώνοντας και σπέρνοντας τον Θείο Λόγο από άκρη σε άκρη αυτής, δίδοντας εαυτόν στην νεολαία μέσα από πολυποίκιλες δράσεις και κηρύγματα.
Το 1980 σε ένα περίεργο περιστατικό ομαδικών φαινομένων δαιμονισμού, στην Μπαμπίνη Ξηρομέρου ο τότε Μητροπολίτης Θεόκλητος, τον Αρχιμανδρίτη Κοσμά είχε εμπιστευτεί και στείλει στο χωριό για να διαβάσει και να στηρίξει τους τρομοκρατημένους κατοίκους.
Ο λόγος του ήταν μεστός, ουσιαστικός και στιβαρός, και οι κουβέντες του μετρημένες.
Η πραότητα του, η σεμνότητα του και η ταπείνωση του παρομοιώδες.
Τα μάτια τα είχε πάντα κατεβασμένα και κλειστά, ώστε να μην προκαλεί αμηχανία στον συνομιλητή, αλλά εμπιστοσύνη και σεβασμό.
Το 2005 η Ιερά Σύνοδος της εκκλησίας της Ελλάδος τον εξέλεξε Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Με την εκλογή του ο Κοσμάς δεν άλλαξε συνήθειες στο παραμικρό.
Ταπεινός και φιλήσυχος υπηρετούσε σε ένα ταπεινό σπίτι τα δύο τυφλά αδέλφια του μέχρι το τέλος.
Ακόμα και τις τουαλέτες ο ίδιος τις καθάριζε.
Υπηρέτης του Ευαγγελίου και του Χριστού έτυχε μεγάλης αγάπης από το ποίμνιο της Μητροπόλεως του, το οποίο αναγνώρισε στο πρόσωπο του έναν μαχητή και άξιο πατέρα.
Αξίζει να τονιστεί ότι ο Μητροπολίτης Κοσμάς κοιμόταν σε μια φτωχική ντιβανοκασέλα.
Ο ασκητής Κοσμάς ήταν παράδειγμα προς μίμηση όταν τον έβλεπες να προσεύχεται και ακόμα περισσότερο να λειτουργεί.
Μέχρι το τέλος ζύμωνε πρόσφορα με τα χέρια του για την Θεία προσκομιδή ενώ ηταν υπέρμαχος της παράδοσης και της τάξης.
Παρότι έχουν περάσει σχεδόν 4 χρόνια από την εκδημία του, το ποίμνιο της Μητροπόλεως του δεν λέει να τον ξεχάσει και αναπολεί με νοσταλγία τον μακαριστό του μητροπολίτη.
Το 2025 ο Δήμος Αγρινίου εκανε τα αποκαλυπτήρια της προτομής του μακαριστού Μητροπολίτου Κοσμά θέλοντας να τον τιμήσει.
Δυστυχώς όμως κατά γενική ομολογία και απογοήτευση η προτομή δεν θυμίζει σε τίποτα την πραότητα, την σεμνότητα και τα χαρακτηριστικά του Αγίου μας.
Έτσι ένας τόπος που σήμερα θα ήταν λαϊκό προσκύνημα…κατάφεραν να μην πλησιάζει κανείς εκεί , καθώς προκαλεί αποτροπιασμό για όσους τον γνώρισαν και τον έζησαν από κοντά…
Παρά τις δικαιολογημένες αποδοκιμασίες και αντιδράσεις του κόσμου το γλυπτό δεν έχει διορθωθεί ως τώρα.
Αυτός ήταν ο Κοσμάς.
Που κατηγορήθηκε, από την Ιερά Σύνοδο, επειδή δεν συμφώνησε να κάνει την Ανάσταση στις 9 το βράδυ την εποχή της Πανδημίας.
Που παρέμεινε προσηλωμένος και αρνούμενος να εμβολιαστεί, μέχρι τέλους.
Που απαξίωσε με τον ποιο χαρακτηριστικό τρόπο τα πλούτη και τα προνόμια της θέσεως του.
Που έβαζε ως πρωταρχικό στόχο το πνευματικό όφελος του ποιμνίου και της Μητροπόλεως του, και όχι την οικονομική ευημερία αυτής.
Για αυτό αγαπήθηκε όσο κανένας, και δεν ξεχνιέται με την πάροδο του χρόνου.
Άγιε του Θεού Κοσμά της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας πρέσβευε υπέρ ημών…