Η ιστορία της Λαρισαϊκής Εκκλησίας δεν μπορεί να διαγραφεί από ρητορικά
λογύδρια εκκλησιαστικών και πολιτικάντηδων ανδρεικέλων, ούτε απο ριψάσπιδες, ούτε από τα μίσθαρνα όργανα
κατευθυνόμενων ΜΜΕ.
Ο νέος επίσκοπος Λαρίσης κ. Ιερώνυμος "θέτων την χείρα επί το άροτρο της τοπικής Εκκλησίας" κινείται εθιμοτυπικά και φωτογραφίζεται
με παράγοντες και οι εικόνες στους Αγωνιζόμενους Χριστιανούς
της Λαρίσης φέρνουν θύμησες, βαθιά χαραγμένες και τους γυρίζουν 44 χρόνια
πίσω (από το 1974) σαν κινηματογραφική ταινία.
Οι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί ζητούσαν έναν
Άγιο Επίσκοπο, τον Θεολόγο που εκθρόνισαν άδικα και αναπολόγητα η σπείρα του
Σεραφείμ Τίκα και οι σκοτεινές δυνάμεις της μασονίας. Τον διεκδίκησαν με αγώνες
που αποτέλεσαν μοναδικό φαινόμενο στη σύγχρονη εκκλησιαστική ιστορία, αλλά η διοικούσα
εκκλησία, προκλητικά αγνοούσα τον πιστό λαό του Θεού, εκδικητικά έστελνε
Βαραβάδες, μοιχεπιβάτες και τον συρφετό τους.
Σαν αστραπή τα γεγονότα αναδύονται από
το παρελθόν. Ενθυμούνται εικόνες ανεξίτηλες, το αιματοκύλισμα των Χριστιανών,
πρόσωπα, συλλήψεις, καταδιώξεις, κρατητήρια, δίκες, καταδίκες, ταπεινώσεις,
προφυλακίσεις, διασυρμούς, συκοφαντίες, υπέρογκες χρηματικές εγγυήσεις, αγωγές σε 36 άτομα συνολικού ύψους ~760000 Ευρώ μάρτυρες, προδότες,
κουκουλοφόρους ΕΚΑΜΙΤΕΣ, αμετανόητους
ιερείς ψευδομάρτυρες που ακόμα σήμερα προηγμένοι συνοδεύουν τον νέο
δεσπότη, αστυνομικούς ροπαλοφόρους, συνηγόρους, το υπεροπτικό ύφος
των κατηγόρων, συμπεριφορές, έναν απειλητικό και υπερόπτη «μυταρά»
που άρχισε να γυροφέρνει και το νέο επίσκοπο, στάση πολιτικών, συμπεριφορές εκκλησιαστικών, μοναστηριών Α.Ο., αββάδων και Αγίων, ριψάσπιδες…καταστάσεις αξέχαστες…
Όλοι μετρηθήκαμε, ζυγιστήκαμε.
Η ιστορία της Λαρισαϊκής Εκκλησίας δεν μπορεί να διαγραφεί από ρητορικά
λογύδρια εκκλησιαστικών και πολιτικάντηδων ανδρεικέλων, ούτε απο ριψάσπιδες, ούτε από τα μίσθαρνα όργανα
κατευθυνόμενων ΜΜΕ.
Οι
διώξεις όμως εναντίον ευυπόληπτων και πεπαιδευμένων λευκασμένων πολυτέκνων Λαρισαίων
Χριστιανών συνεχίζονται ακόμα και σήμερα από τα έκγονα του μοιχεπιβάτου Ιγνατίου
Λάππα, από φιλόδοξους διαδόχους και εραστές
του θρόνου του Αγίου Αχιλλείου και διατελέσαντες συνυποψηφίους του νέου δεσπότη,
οι οποίοι αποτελούν, προς το παρόν τουλάχιστον, τους προεξάρχοντας συνεργάτες του.
Διώκονται με χαλκευμένες κατηγορίες αυτοί που ανάλωσαν την ζωή τους προσφέροντας
αθόρυβα στην Εκκλησία, ογδοηκοντούτεις γέροντες πια, να κατηγορούνται από νεαρό
αρχιμανδρίτη που ψευδορκούσε για να είναι αρεστός στον πάτρωνά του, μοιχεπιβάτη
Ιγνάτιο Λάππα. Αναζητούμε την ιερατική συνείδηση στους ενάγοντας και δεν
ευρίσκεται. Και ευθέως τίθεται το ερώτημα στον νέον επίσκοπο: Θα εφαρμοσθούν οι
Ιεροί κανόνες για τους δικομανείς ψευδομαρτυρούντες ιερείς του; Πώς μπορεί αυτός ο ιερέας σας μετά από όλ’ αυτά να κοιμάται
ήσυχος το βράδυ; Πώς μπορεί να αγγίζει την Αγία Τράπεζα; Είθισται όταν ένας ιερέας θέλει να προσφύγει σε κοσμικά
δικαστήρια οφείλει να ζητήσει άδεια από τον οικείο επίσκοπο. Του έχει χορηγηθεί
τέτοια άδεια;
Αναγνωρίζουμε το ελαφρυντικό ότι ενεργούσαν καθ’
υπόδειξιν ενός μοχθηρού δεσπότη τους και κακών συμβούλων, αλλά το υψηλότατο
αξίωμα της ιεροσύνης, του πνευματικού ως καθοδηγητή ψυχών και της φερόμενης θεολογικής κατάρτισης
καθιστά αδύνατη την δικαιολόγηση της αντι-ιερατικής συμπεριφοράς των.
Μια συγκινητική ιστορία
"Δίνω το ποσόν αυτό από τα χρήματα που κρατάω για τα έξοδα της κηδείας μου..."
Μια τέτοια ιστορία που συγκλονίζει, εν περιλήψει έχει ως
εξής: Δεκάδες οι κατηγορούμενοι από τιμητή του Ιγνατίου Λάππα, που
πρόδωσε τον πνευματικό του πατέρα, τον Θεολόγο, και την μοναχική του ιδιότητα,
με αντάλλαγμα μια προσοδοφόρα θέση στα νεκροταφεία, χρειάζονταν να
καταβάλλουν τα υψηλά δικαστικά έξοδα, προσωπικά ο κάθε κατηγορούμενος,
προκειμένου να ασκηθεί προσφυγή, για να μην κατάσχει ο δεσπότης τα περιουσιακά
στοιχεία τους, όπως απειλούσε και διέδιδε εντέχνως και απειλητικώς δια του οργάνου
του.
Ένας πολύτεκνος συνταξιούχος, Σ.Χ., όταν κλήθηκε
να συμμετάσχει στα αναλογούντα δικαστικά έξοδα, αφού σκέφτηκε αρκετά
είπε: «Αυτά τα παθαίνουμε από τον φίλο μας.... που του φιλούσαμε το χέρι στο
μοναστήρι, το εύθυμο παιδί που αγαπούσαμε;» και συνέχισε «Δίνω το ποσόν
αυτό από τα χρήματα που κρατάω για τα έξοδα της κηδείας μου, για να μην
επιβαρύνω τα παιδιά μου....» Ταπεινώθηκε ο αγωνιστής, πικράθηκε και
στερήθηκε στα 78 του χρόνια, βλέποντας μηνυτής να είναι ο μοιχεπιβάτης και
ψευδομάρτυρας ο κληρικός που του φίλαγε το χέρι και τον είχε σαν παιδί του. Κατ’
επανάληψιν διώχθηκε ο Σ.Χ. για τους αγώνες του. Κάποτε με ομάδα φοιτητών προσήχθη
τα ξημερώματα στην ασφάλεια επειδή κολλούσαν αφίσες στο πάρκο του Αγίου
Αχιλλείου με τίτλο: «Ή ΧΡΙΣΤΟΣ Ή ΧΑΟΣ», ενώ μετά από χρόνια επειδή φώναξε «ΑΝΑΞΙΟΣ» μαζί με άλλους
στον μοιχεπιβάτη, τον έστειλαν κατ’ άνωθεν εντολή στη φυλακή
Λαρίσης για 15 ημέρες, για να φοβηθούν και οι υπόλοιποι αγωνιζόμενοι και «για
να μη χάση τη θέση του ο επί της έδρας της θέμιδος καθήμενος»… επιδικάζοντας χρηματική εγγύηση 400000 δραχμών εν συνόλω.
Οι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί Λαρίσης
(Θεολογικοί) παραμένουν στις επάλξεις των αγώνων της Εκκλησίας 44 χρόνια μετά
και έτσι φθάσαμε στο νέο Επίσκοπο Λαρίσης κ. Ιερώνυμο (Νικολόπουλο) που
το 1989 ήταν 18 ετών. Η ιστορία του Εκκλησιαστικού και η θυσία των 12 ανεπίληπτων
επισκόπων ζητάει δικαίωση για να ουρανοδρομίση η Εκκλησία, αυτή ωστόσο, δεν
μαθαίνεται από τα συνοδικά γραφεία και αρχονταρίκια... δεσποτικώς
καταγεγραμμένη και γι’ αυτό ίσως δεν θα τη μάθει ποτέ, όπως πραγματικά έγινε,
αν δεν ψηλαφίσει τα πραγματικά αίτια τις
πηγές και τις ανοιχτές πληγές !
Οι συνειδητοί
Χριστιανοί γνωρίζουν ότι οι αγώνες για την εκκλησία όπου υπάρχει μέτωπο, είναι
επίπονοι και αιματηροί και δεν επιζητούν επιβραβεύσεις αλλά αποκατάσταση της Αληθείας και απόδοση δικαιοσύνης.
