ΑΣΒΕΣΤΟΣ Η ΙΕΡΑ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΧΛΕΥΑΣΜΟΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

«Ἄρατε Πύλας» Σεπτοί Πατέρες, “Ἐπιληφθεῖτε” τά Θεόθεν Μυστήρια

“Ἀδιαπραγμάτευτος” Δουλόφρων Συναίνεσις ἀντί “Ἐξαναστάσεως”

Γράφει ὁ κ. Λεωνίδας Ἀλεξάνδρου

Πίναξ μέ τά θύματα ἀνά Χώραν, μέ κλειστούς ἤ ἀνοικτούς Ναούς.

«Καὶ οἱ ἄνδρες οἱ συνέχοντες αὐτὸν (τόν Κύριο) ἐνέπαιζον αὐτῷ δέροντες…» (Λουκ. κβ΄ 6). [Δηλ., καί οἱ στρατιῶτες (Σταυρωταί) πού Τόν κρατοῦ­σαν, Τόν περιγελοῦσαν (τόν Κύριο) καί Τόν ἔδερναν…].

Πρώτη φορά

“Διωγμός” μετ’ “Εἰρωνείας”

Ἡ Ἐκκλησία μας, στό διάβα τῆς πολυκύμαντης Ἱστορίας της ὑπέστη πολλάκις Διωγμούς καί Αἱματηρή πολεμική. Πρώτη ἴσως φορά, ἐδέχθη τέτοιο Εὐτελισμό, Ἐξευτελισμό, Χλευασμό καί Εἰρωνεία, μέ τό κλείσιμο τῶν Ἱ. Ναῶν, μέ πρόφασι ἕνα Ὑγειονομικό καί Πολιτικό ἔρεβος, τήν ἐνσκήψασα Πανδημία Ἐπλήγη ἀπό ὕπουλο, ὑποδόριο καί προκλητικό “Ἰδεολογικό” “Πόλεμο”. Ὑπεραυστηρό “Lock­down”. Ἀστυνομικο – Δικαστικές Διώξεις μέ ὑπερβάλλοντα ζῆλο ἐναντίον Κληρικῶν.

Καινοφανές! Ἐπιτρέπεται μέν ἡ μετάβασις εἰς διάφορα Καταστήματα, εἰς Φαρμακεῖα κ.λπ., καί ὀρθῶς, ἀλλά … Λουκέτο στά Ἅγια! Ἀπαγορεύεται ρητῶς κάθε Προσευχή καί Προσκύνησις στά Ἱ. Καταπιστεύματα, ἀκόμη καί κατά τήν ἡμέρα τοῦ Ἀειθαλοῦς Ἐπιταφίου καί τοῦ Λαμπροφόρου Πάσχα. «Γιά σᾶς τούς εὐσεβεῖς, λοιδοροῦν οἱ ὑπερφίαλες Ἐξουσίες, δέν ὑφίστανται μέτρα προστασίας, διότι… Ὁ Ἰός μεταδίδεται, ἀκόμη καί ὅταν τηρηθοῦν ὅλες οἱ ἀρχές ἀσφαλείας καί προστασίας!».

• Γιά σᾶς ὁ Κορωνο-Ϊός, μεταβιβάζεται ἐξ ἀποστάσεως. Καθίσταται μοναδικός “Τηλε-Ϊός”, μέ χαρακτηριστικά “Τηλε-Μεταδόσεως” καί “Τηλε-Ασθενείας”, κατά τίς … Ὁμηρικές ἀναφορές τοῦ “Τηλε-” (ἐπί 299 φορές).
• Μεταφέρεται μέ τόν ἦχο τοῦ Σημάντρου, τῆς Καμπάνας!
• Μέ τό Λιβάνι καί τά Λαμπαδοκέρια!
• Μέ τά Μεγάφωνα, τίς περιφορές καί τίς Λιτανεῖες!
• Μέ τόν Ἐπιτάφιο, μέ τό Ἅγιο Φῶς, καί τόν Πασχαλινό Ἀμνό!
• Γιά τή βόλτα τοῦ σκύλου δικαιοῦσαι νά ἐξέλθης, ἀλλά γιά νά Προσκυνήσης καί νά Προσευχηθῆς στό Ναό, ρητῶς “Ἀπαγορεύεται”. Καί μετά τήν 4^η Μαΐου, ξανοίγουν σχεδόν τά πάντα, ἀλλά, … πάλι, ἀμπαρωμένα τά Μυστήρια.

Ἀντιθέτως, ὅλα ἀνεξαιρέτως τά Ὀρθόδοξα Ἔθνη, ἄφησαν ΑΝΟΙΚΤΕΣ τίς Ἐκκλησίες κατά τό Πάσχα, πλήν τῆς ἐδῶ ἔξυπνης Πολιτικο-Θρησκευτικῆς “Ἡγετικῆς Δυάδος”. Καί ἐκεῖνοι εἶχαν πολύ λιγότερα θύματα ἡμῶν.¹

Πασιφανέστατα, τό ὅλο πνεῦμα καί τό γράμμα τῶν ἀθλίων Ἀντιχριστιανικῶν Ἐντολῶν, ἀνασυνθέτει ἕνα “Ἰδιόμορφο Διωγμό Εἰρωνείας”, μέ στόχο νά “Σμικρύνουν” τήν Ἐκκλησία, νά ἀποδυναμώσουν τό Ποίμνιο.

Ἐξεπέρασαν Στάλιν

καί Διοκλητιανούς

Οἱ σημερινοί “Μασκα-Ρᾶτοι” “Ἡγεμόνες” τῆς Ἑλλάδος ξεπέρασαν σέ εὑρηματικότητα ὅλους τούς Αἱμοσταγεῖς Διῶκτες δύο χιλιετιῶν. Γελοιοποίησαν τήν Ἐκκλησία, κυρίως ὅμως τή φερομένη ὡς Διοίκησι αὐτῆς.

Εἶναι ἀδύνατον νά ἀντιμετωπίσης μιά “Εἰρωνεία”, πού στήθηκε μέ τόση ἐπινοητική μαεστρία. Καί οἱ κείμενοι στή Διοίκησι τῆς Ἐκκλησίας φοβικά ἀπεδέχθησαν τόν “Ἐμπαιγμό” τοῦ Ἐμπάργκο, τόν μεταλλαγμένο καί εἰς “Ἐκβιασμό”. Τά παράνομα, ἀντισυνταγματικά μέτρα ἀπεκάλυψιαν, κατ’ ἀρχάς, μία πρωτοφανῆ Ἐμπάθεια, κατά τῆς Ἐκκλησίας. Συνάμα, ἐνέκρυπταν τήν μεθοδευμένη Ταπείνωσί της. Γι’ αὐτό τό λόγο:

• Οἱ Πιστοί, δικαίως αἰσθάνονται ἐξαπατημένοι καί Ψυχικά πληγωμένοι.
• Ἱερά ἀγανάκτησις καί θυμός ξεχειλίζει ἀπό τά χείλη τῶν Ρωμιῶν.
• Οἱ Εὐσεβεῖς Κληρικοί καί οἱ γνήσιοι Μοναχοί, δικαίως Ἐξανίστανται. «Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε (Κύριε) ἐπέπεσαν ἐπ΄ ἐμέ» (Ρωμ. ιε’ 3). [Οἱ κοροϊδίες τῶν γελοιοποιούντων Σε (Κύριε), ξέσπασαν ἐπάνω μου], μέ συγκεκαλυμμένη Ἀστυνομο–Κρατία.

Οἱ Εὐσεβεῖς προσβάλλονται ἀπό τήν Πρωτομαγιάτικη ἀραιωμένη πολυπληθῆ συγκέντρωσι στό Σύνταμα (1/5/20). Καί ἀπό μία κακόγουστη “Παράστασι” μέ τήν συμπαθῆ ἀοιδό, πρώην Ὑπουργό, τήν Ἄλκηστι Πρωτο–Ψάλτη, πρό τοῦ “Ἡγεμόνος” (25/4/20). Τήν ἴδια ὥρα πού αὐτός, ὁ σχεδόν καθημερινός “Διαγγελματίας”, ἐσφράγισε τά Ἱερά “Ἐδέσματα” καί ἐδέσμευσε τούς πραγματικούς Πρωτο-Ψάλτες, τούς Πρεσβυτέρους, τούς Χριστιανούς σέ “Ἀόρατο”, “Νοητή” Φυλακή.

Οὕτω, ἡ Σεμνή Ἐκκλησία τοῦ Λοιδορηθέντος, Βασανισθέντος καί Σταυρωθέντος Κυρίου ἐπανῆλθε, κατά τήν περίοδο τοῦ Πάσχα, στό ἀρχαῖο καθεστώς τῶν ἰδιοτύπων “Κατακομβῶν”.

Ἀπαγόρευσις

τῆς Θ. Κοινωνίας

Κατά τό παρελθόν, κάποιοι νομιζόμενοι Χριστιανοί Βασιλεῖς, Χριστιανικῶν Ἐθνῶν ἐξαθλίωναν Πατερικές Μορφές, πού ἀποκαλοῦνται “Ὁμολογητές”. Οἱ “Ψευδο-Κορωνᾶτοι”, προωθοῦσαν Αἱρέσεις, καταργοῦσαν τίς Ἱ. Εἰκόνες. Προσέτι, ἐχάρασσαν μέ Πυρίνη Ἀκίδα Ἰαμβικούς “Στίχους” ἐπάνω στά Πρόσωπα τῶν Ὁμολογητῶν, τῶν λεγομένων “Γραπτῶν”.

Τώρα, μία Δοτή “Μεγαλόσχημος” κυρία, φέρουσα παραδόξως τό ὄνομα τοῦ ἀγροῦ ἐκείνου πού ἠγοράσθη μέ τά χρήματα τῆς προδοσίας τοῦ Ἰούδα, ἐσφράγισε ἐπί 2-μηνο ἐντελῶς τούς Ἱ. Ναούς. Κατόπιν, δῆθεν συγκαταβατικά, ἐπέτρεψε εἰς 4 μόνο ἄτομα νά Ἱερουργοῦν, εἰς κεκλεισμένους Ἱ. Ναούς.

Ἤγουν, δολίως ΑΠΗΓΟΡΕΥΣΕ ἐντελῶς, προφάσει ἤ ἀληθείᾳ, τήν Ζωογόνο Θεία Μετάληψι. Κάτι πού ΠΟΤΕ ἕως σήμερα δέν ἐνεργοποιήθη ἀπό Ὀρθόδοξο Ἔθνος.

Καί οἱ ἄφρονες, οἱ ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ Διοικήσει, μέ δουλική ὄντως συναίνεσι, ἀπεδέχθησαν τό Ἔγκλημα καί τό Υἱοθέτησαν. Ἐπέβαλον δέ, “Ἱερή” “Ὑπακοή” καί “Ὑποταγή”, ἀναμεμειγμένα μέ ἕνα “Τακτικό” “Δίβουλο-Σιβυλλικό”, “Ἀδιαπραγμάτευτο”.

Ἕνας μάλιστα Ρασοφόρος, χωρίς Συνοδικό “Χαρτοφυλάκιο”, παράτυπα, ἐμφανίζεται νυχθημερόν (ἕως τίς 30/4/20) στίς Φθορίζουσες Τηλεοπτικές Ὀθόνες, ὡς ὑπερασπιστικός Ἐκπρόσωπος τῶν σκοτεινῶν ἀποφάσεων τοῦ Κράτους.

Ἕτερος ἐξ αὐτῶν, ἐνῶ, μετέβη εἰς ἑτερόθρησκο ἐκδήλωσι, ἄναψε τήν “Τελετουργική” τους “Ἑπτάφωτο Λυχνία”, ἐδήλωσε ἀσεβέστατα ὅτι ὁ ἴδιος δέν θά Κοινωνήση τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ἀφοῦ κωλύεται καί ὁ λαός. Ἅπτει Ἑπτάφωτο, ἀλλά ἀπορρίπτει Τόν Ὁλόφωτο Ἀναστημένο Κύριο.

Ἡ Εἰρωνεία κτυπᾶ

εἰς τό Ὑποσυνείδητον

Προφανῶς, οἱ βαριές λέξεις, “Κοροϊδία”, “Εἰρωνεία”, “Χλευασμός”, συγχωροῦνται δυσκολώτερα ἀκόμη καί ἀπό αὐτή τήν “Ὕβρι”. Αὐτές πλήττουν ἄμεσα τό Ὑποσυνείδητο καί προκαλοῦν πληγές δυσίατες. Εἶναι δέ πολύ δύσκολο νά ἀντιμετωπιστοῦν στή Δημοσία Ζωή.

Ὁ Πιστός λαός ἀναγνωρίζει πώς, αὐτό τό Κράτος καταδεικνύει ἐπίσημα ἕνα Ἀντιεκκλησιαστικό “Προφίλ”. Προβάλλει μέ ἕνα διφορούμενο “Πρόσωπο Ἰανοῦ”², μέ Ἡγεμόνα τόν “(Υ)ἱό” παλαιοῦ Ἡγεμόνος. Δικαίως ὁ Χριστιανός ἐξανίσταται ἀποφασιστικά:

-«Θά καταπολεμήσουμε τίς δόλιες Ἐξαπατήσεις, τίς ψευδεπίγραφες Αἰτιολογίες καί τίς ἀπατηλές Ραδιουργίες.

-Θά ὑψώσουμε τό λάβαρο τῆς πραγματικῆς Ἀληθείας!.

-Ἀσφαλέστατα, σεῖς οἱ “Ὑπεροχικοί”, αὐτό τό Πάσχα ἀπωλέσατε τά “Πασχάλια” σας!».

Διδάκτορες Ἤθους, οἱ Δικτάτορες

Τό σημερινό Ἀσύγχρονο καί Ἀσυντόνιστο Ἐπίσημο Κράτος ἔπαθε Μετάλλαξι. Μέ Πομπῶδες Εἰρωνικό ὕφος νομοθετεῖ Διεστραμμένα Ἀθεϊστικά Πρότυπα. Μέ Ὑπερτιμημένη Ἐξύψωση τῆς δοτῆς Ἐξουσίας, προχωρᾶ εἰς μία ἐμφανῆ “Ὑποτίμησι” τῶν Πιστῶν. Εἰς “Προγραφή” τῶν Χριστιανικῶν Παραδεδομένων. Εἰς ἀνερμάτιστες, ἄνευ μέτρου καταχθόνιες ἐτυμηγορίες.

Οἱ “Ἡγεμoνίσκοι” φαντασιώνονται πώς, «Διαθέτουν ἀνωτέρα ἀλάθητη Ἐξουσία καί ἀπό τόν Πάπα». Τούς διαφεύγει ὅμως πώς, δέν καθοδηγοῦν τόσο πολλά “Πρόβατα” πού νά τό πιστεύουν, ὅσα ἐκεῖνος. Γιατί, αὐτός ὁ προδομένος, μά ἀγαθός Λαός δέν θά καταστῆ ποτέ, φρονοῦμε, μία ἄβουλος καί τυφλή ἀγέλη. Εἶναι πυρήν Ἐλευθέρων Ἑλλήνων.

Ὄχι, δεν εἰρωνευόμεθα τούς Θώκους καί τούς Θρόνους· Δακρύζουμε ἔμπονα λόγω τῆς ἐντόνου ἐξάρσεως. Θωρῶντας τούς Ἐκκλησιαστικο-Πολιτικούς αἰθεροβάμονες ἐπάνω στό ἀτίθασο “Καλαμάκι” τους. Ἀμέριμνοι ψάλλουν τό Λουδοβίκειο «L’ État, c’est moi», ἤτοι «ἐγώ εἶμαι τό Κράτος».

Καί, ἀνεμίζουν ἀμφιβόλου περιεχομενου Πτυχία, πού ἀπέκτησαν στήν Ἑσπερία, ὡς “Διδακτορικά Ἤθους”, οὐσιαστικῶς ὅμως ὡς “Πιστοποίησι” Δουλοφροσύνης.

Ἐκκλησιαστικοί Συστημικοί,

Βραχίονες Ὑπεναντίων

Ὑπενθυμίζουμε πώς, μετά τήν εὐτελιστική ὑποταγή τῶν ἐν τῇ Διοικήσει Ἐκκλησιαστικῶν, στούς Ξένους “Ἀνθυπάτους”, γιά τό Οὐκρανικό ζήτημα, ἐνέσκηψε νέα ὑποτέλεια γιά τόν Κορωνο-ϊό. Καθότι συνήθισαν στό “Γές Μάν” (Yes Man), ἤτοι μάλιστα Κύριε Ἀφέντη, Διατάξτε!

Κυριαρχεῖ μία γελοιοποίησις τῆς ὑποταγμένης Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως, ἡ ὁποία τροχοδρομεῖ, σέρνεται σέ “Δανεισμένο Χρόνο” καί στό τέμπο τῆς “Ἀλλαγῆς Φρουρᾶς”, μέ μυστικούς “Βυζαντινισμούς”.

Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δειλιάζουν καί τρέμουν τὴν ἔξωσί τους ἀπὸ τὸ περιθριγκωμένο ἀξίωμά τους, ἀναγκάζονται νὰ βιώνουν ὡς ἔσχατοι Σκλάβοι. Ὑπομένουν κάθε ταπεινωτικό “Ἀνθρωπο-Γονάτισμα”.

Ἐπιλέγουν σχεδόν πάντοτε τήν κατάστασι τοῦ ἡττημένου. Τήν ἐκεχειρία ἄνευ ὅρων, μέ “Χαρά”, “Ἱκανοποίησι”, “Εὐχαριστίες” καί “Συγχαρητήρια”. Ἀλλά, καί τὴν ἐναντίωσή τους πρὸς τοὺς πιστούς Χριστιανούς καὶ πρός τὸν ἴδιο τόν Θεό.

Ὁ Ἀνίκανος καί Ἀνάξιος καθίσταται ἀρεστός στούς Κυριάρχους, καί μεταλάσσεται εἰς “Ἠχώ” τοῦ μίσους καί τῶν εἰρωνειῶν τῆς κάθε “Βασιλίσσης Εὐδοξίας”, ἐναντίον τοῦ κάθε Ἁγίου “Χρυσοστόμου”. Ἔνθα ἡ Δουλοπρέπεια καί Ἀνθρωπολατρεία κυριαρχοῦν.

Οἱ 120 Ἑλλαδῖται Ἐπίσκοποι

Οἱ Διάδοχοι τῶν πυρφόρων Ἀποστόλων, ὑπέστησαν οὐσιαστικά τόν ἐξευτελισμό τῆς ΜΗ παρουσίας τους εἰς ἐπίσημα Ὄργανα. Δίχως Δημόσιο λόγο καί θεσμική Ψῆφο. Κινοῦνται εἰς μία ἀναξιοπρεπῆ Ἐπικοινωνιακή “Παρασκιά”. Μέ προδιαγεγραμμένη ὑποτέλεια στόν “Νῦν”, στόν ἄχρι Καιροῦ, στόν “Πρῶτο”, στόν Προκαθήμενο.

Κατά τήν ἀρχαιότητα ἔδρασε ἕνας γλοιώδης Λάκων Στρατηγός, ὁ Ἀνταλκίδας, πού, μετά τούς Νικηφόρους Περσικούς Πολέμους, ὑπέγραψε μία ἐπαίσχυντο καί ἐξευτελιστική συμφωνία μέ τούς Πέρσες, τήν διαβόητο “Ἀνταλκίδειο Εἰρήνη” (386 π.Χ.). M’ αὐτή στήν κυριολεξία μετέβαλε τούς Ἕλληνες τῆς κυρίως Ἑλλάδος, τῆς Μ. Ἀσίας καί τῆς Κύπρου, εἰς ὑποτελεῖς τῶν Περσῶν μέ τόν πιό ἀτιμωτικό τρόπο. Ἐκτάκτως, μετά τριάντα ἔτη ηὐδόκησε ὁ Θεός καί ἦλθε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος (356-323 π.Χ.), ὁ Δημιουργός τοῦ Παγκοσμίου Ἑλληνισμοῦ.

Κατ’ ἀναλογίαν, οἱ Ἐκκλησιαστικοί μας ὑπέγραψαν τήν ἐξευτελιστική «Κορωνα-Kίδειο Ὑποταγή» στόν “Ἐφέντη”. Καί περιφέρουν ἄνευ αἰδοῦς μία ἀλαμπῆ “Δουλική Συναίνεσι”, στόν “Καισαρο–Παπισμό”… Ἕως νά ἐνσκήψη, κατά Θεόν, νέος Μέγας Κωνσταντῖνος (272-337 μ.Χ.) καί ἰσάξιος Μέγας Φώτιος (820-893 μ.Χ.).

Γενικῶς, σ’ αὐτή τή δραματουργία ἀποκαλύπτεται ἡ πραγματική Ἀπαξία τῶν Δημοσίων “Ἀνδραπόδων”, ἤγουν τῶν ἀβούλων καί “Ἐνστόλων” Ὑπηρετῶν. Καθότι, ὁ Πάνσοφος Θεός ἐπιτρέπει εἰς τόν “Κακό-Ἀνάξιο” νά ἀνέλθη εἰς θρόνους γιά νά τόν Ἐξευτελίση, καί μόνον τόν “Ἄξιο-Ἐνάρετο”, γιά νά τόν Ἀντιδοξάση.

Εἶναι ὑπερβέβαιο πώς, “Ἄτοπο εἶναι ἐξ ἴσου νά ζητᾶς,

 Μεγάλα ἀπό ἕνα Μικρό
καί Μικρά ἀπό ἕνα Μεγάλο.
Τό πρῶτο εἶναι Ἀνάρμοστο,
τό δεύτερο Ἐξευτελιστικό”
(Ἅγ. Γρηγόριος Θεολόγος).

Πολιτικοί ὑποδύονται
“Ἀγαμεμνονάκια”3

Τί διθυράμβους νά συνθέσουμε γιά τούς “Ὑψηλ-Άρχοντες”, πού τέτοια μεθόδευσαν κατά τό Ἱερό μας Πάσχα; Αὐτοί παριστάνουν τούς “Ἁγνούς”, ἐνῶ ἐπινοοῦν “Οἴκους Ἀτιμίας”.

Προφανῶς, κάποιοι ὑπεξαίρεσαν τήν Ἐξουσία κατά τά τελευταῖα “Μνημονιακά” ἔτη, γιά τόν πασιφανῆ λόγο ὅτι, στήν πραγματικότητα, εἶναι ἀδιάφορο ποιός θά παριστάνῃ τόν Πρόεδρο, τόν Πρωθυπουργό, τόν Ὑπουργό σέ μία Χώρα ὑπό Ξένη καμουφλαρισμένη, μά πραγματική “Κατοχή”.

Οἱ διανοούμενοι μειδιῶντες τούς περιγράφουν εὐστόχως ὡς “Ἀγαμεμνονάκια” καί “Ἡγησιπόλιδες”.⁴ Καί ὁ σοφός λαός τούς ζυγίζει ὡς “Νανώδη Δουλάκια”. Περιορίζονται στήν Διακυβέρνησι, στή Διαχείρισι Ἀνθελληνικῶν Ἐντολῶν. Δέν ἀσκοῦν ποτέ πραγματική Δικαιοδοσία, ἀπό ἀνικανότητα καί δουλοπρέπεια πρός τούς ἰσχυρούς ἐξωτερικούς καί ἐσωτερικούς “Πάτρωνές” των.

Στήν Πόλι, ἕνας Αὐτοκράτωρ, παρά τούς ἐπιτυχεῖς Πολιτικούς χειρισμούς, κατετάγη στήν Ἱστορία μέ τό ἀτιμωτικό ὄνομα “Κοπρώνυμος” (718-775 μ.Χ.), ἐξ αἰτίας τῆς ἀντεκκλησιαστικῆς μεταρρυθμίσεως πού ἐπεχείρησε, καί τήν υἱοθέτησι διαδικασιῶν κατά τῆς Πίστεως. Ἄς προσ­έξουμε τίς συνηχήσεις, τίς ἀναλογίες καί τούς παραλληλισμούς τῶν ἡμερῶν μας.

Ἐν κατακλεῖδι, πιστεύουμε, θά λογοδοτήσουν ὅλοι ἐκεῖνοι πού κατέστησαν Ἄβουλοι, Πνευματικά “Ὀκνοί”, “Κοιμισμένοι” καί “Ἄζωοι”.

«Σεβόμεθα τούς νεκρούς», ἀναφέρει βαθυστόχαστα ὁ Ποιητής, «ἀκόμη καί ὅταν αὐτοί εἶναι ζωντανοί!» (Ἐμμ. Ροΐδης).

Βωβοί Βουλευταί, “Πατριοί”,

μέ συναγωνισμόν “Ὑπακοῆς”

Καί οἱ Ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ, οἱ λογιζόμενοι ὡς ἐκλε­γμένοι Βουλευταί; Οὔτε ἕνας ἀπό αὐτούς δέν ἐνεφανίσθη δημοσίως, δέν λάλησε, δέν παρεπονέθη. Διατί; Γιά τήν γνωστή αἰτία, ὅτι μέσω πονηρῶν διαδικασιῶν, εἶναι σχεδόν “Δοτοί” τῶν Ἀφεντάδων.

Ἐπικαιροποιοῦμε ὑπενθυμίζοντας πώς, ὁ ἡμιπαράφρων Ρωμαῖος Αὐτοκράτωρ, ὁ Καλιγούλας, ἀνέδειξε ἀκόμη καί τό Ἄλογό του εἰς “Βουλευτή” γιά νά γελοιοποιήση τούς Βουλευτές.

Δυστυχῶς, ὁ κάθε Ψευτοκάτοχος ἐξουσίας, προωθεῖ ὅποιον βούλεται ὡς Βουλευτή, ὑπό ἕναν ἀπαράβατο ὅρο: Ποτέ, μά ποτέ νά μή ἀκούση ἀπό τό στόμα του ἐκείνη τή μικρή, ἀλλά ἀσήκωτη λεξούλα, τό “ΟΧΙ”.

Κατ’ αὐτό τόν τρόπο, στήν θέσι μικρῶν ἤ κορυφαίων Θρόνων ἐπεβλήθη ἰδιαζόντως ἡ Δουλοπρέπεια, ἡ Ὑπακοή, ἡ Ὑποταγή, ἡ Ἀφοσίωσι καί ἡ Ταπείνωσι.

Αὐτές εἶναι οἱ ἀπαραίτητες προϋποθέσεις προεργασίας καί οἱ ὅροι προετοιμασίας, ὥστε νά προσεγγίσουν στό “Μέλι” τῆς ἐξουσίας, ἔστω καί ὡς “Σκλάβοι” μιᾶς ἀδιστάκτου, ἀοράτου, Πολιτικο-Οἰκονομικῆς “Ἐλίτ”.

Εἰρωνεῖαι εἰς Προφήτας

καί Ἀποστόλους

«Latsav tsav latsav tsav ki». (Ὀλίγον ἐδῶ, ὀλίγον ἐκεῖ) (Τσάβ λατσάβ). Ἔτσι κορόϊδευαν τόν πρό Χριστοῦ Εὐαγγελιστή, τόν Προφήτη Ἡσαῒα, διότι κατακεραύνωνε τήν Εἰδωλολατρική Λαϊκή Θρησκεία τοῦ βασιλιᾶ, προβάλλοντας τόν γνήσιο πατροπαράδοτο Μωσαϊκό Νόμο. Τοῦ ἐπετίθεντο λοιπόν καί τόν ἐχλεύαζαν μέ τό ὡς ἄνω εὔθυμο “Μεθυσμένο” Τραγούδι.

Ἀκόμη καί τόν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν Παῦλο, στήν Ἀθήνα, τόν ἀντιμετώπισαν μέ ἕνα “Ἀττικό Εἰρωνικό Πνεῦμα”. Τόν χαρακτήρισαν ἀμέσως μέ τό κατάλληλο “Παρατσούκλι”: Ὁ “Σπερμολόγος” (Πράξ. ιζ’ 18), θά λέγαμε ὁ Παραμυθάς, ὁ Φαντασμένος, καί κατόπιν τόν “Ἐχλεύαζον” περιφρονητικά (Πράξ. 17, 32).

Ἀλλά, ὁ θεῖος Ἀνακαινιστής τῶν Λαῶν, τούς κατετρόπωσε, ἐπαινῶντας τους δικαίως, ἀποκαλῶντας τους ὡς “Δεισιδαιμονεστέρους κατά πάντα” (Πράξ. ιζ’ 22), ἤτοι ὡς “Eὐσεβεστάτους εἰς ὅλα τά θέματα Πίστεως καί Σοφίας”.

Χλευάζοντες τόν Κύριον,

μέ Βασιλικούς Χιτῶνας

Ἀντλοῦμε ἀλκή, καθότι, ὁ Βασιλεύς καί Κύριος Ἐτέ­χθη εἰς ἐκείνη τήν κατάστασι τῆς ἐσχάτης ἐνδείας καί τῆς ἐγκαταλείψεως. Εἰς ἐκεῖνο τό Θρόνο μιᾶς εὐτελέστατης Φάτνης καί εἰς ἐκεῖνο τό “Παλάτι” ἑνός πενιχρότατου Σπηλαίου!

«Ὤ Πτωχεία Ὑπέρ-Πλοῦτος! Ὤ Συγκατάβασις Ὑπερ-Ὕψιστος!» (Μ. Βασίλειος).

Γιά νά καταλήξη, μετά ἀπό 30-ετεῖς διωγμούς ἐπάνω στό “Θῶκο” τοῦ Σταυροῦ, Χλευαζόμενος παντοιοτρόπως. Ὁ διαβόητος Ἡρώδης τόν ἐνδύει μέ Λευκό Χιτῶνα, ὥστε νά εἰρωνευθῆ τήν λαμπρή Του καθαρότητα.

Ὁ δουλόφρων “Ἐρυθρό-Μαῦρος” Πιλᾶτος, καί οἱ ἄξεστοι παλληκαράδες στρατιῶτες του, τόν περιβάλουν μέ εὐτελῆ Ἐρυθρό Αὐτοκρατορικό Χιτῶνα, μέ Ἀκάνθινο Στέφανο καί μέ Καλάμι, ἀποκαλῶντας Τον Βασιλέα.

«Κύριε, Ἑκατομμύρια Ἰοῦδες σέ φίλησαν, ἀφοῦ Σέ πρόδωσαν ἀνάμεσά μας». (Τζοβάννι Παπίνι, Ἰταλός Φιλόσοφος).

«Ὦ Θεῖε Λόγε, πάντων Κτίστης, πῶς νά συμπεριλάβῃ νοῦς ὅτι συμφέρει γιά το πλάσμα τοιούτους ἐξευτελισμούς;» (Ὕμνος εἰς τό Θ. Πάθος).

Οὐαί, Ρητορικόν Ὅπλον τοῦ Κυρίου

Διαχρονικῶς ὑπάρχει, ἕνα διαλογικό ρητορικό δίστιχο ἀνάμεσα στόν Κύριο καί στούς Ἰσχυρούς Διῶκτες καί Εἴρωνες. Ὅταν, τό “Οὐαί!”, ἀνασυντίθεται σέ “Οὐά!”.

«Οὐαὶ δὲ ὑμῖν Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί…» (Ματθ. κγ΄ 13) (Ἤτοι, ἀλλοίμονό σας Γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριταί…). Τό ἐλεγκτικό αὐτό «Οὐαί!», καταχωρεῖται στήν Κ. Διαθήκη ἐπί 46 φορές.

«Οὐὰ ὁ καταλύων τὸν Ναὸν καὶ οἰκοδομῶν ἐν τρισὶν ἡμέραις σῶσον σεαυτὸν καταβὰς ἀπὸ τοῦ Σταυροῦ!» (Μᾶρκ. ιε΄ 29-30). (Δηλαδή, Φαιδρέ Ναζωραῖε, πού θά γκρέμιζες τόν Ναό καί θά τόν οἰκοδομοῦσες σέ τρεῖς ἡμέρες, σῶσε τόν ἑαυτό σου καί κατέβα ἀπό τό Σταυρό!).

Αὐτό τό “Οὐά!” μνημονεύεται ἅπαξ ἀπό τούς Εὐαγγελιστές, ἀλλά μυριάκις ἀντιλαλεῖ ἀνά τούς αἰῶνες. Τό ἐκφέρουν παλαιοί καί σύγχρονοι Εἴρωνες τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἐκκλησίας Του.

Ἴδε, ὑπερβατικά αὐτό τό Πάσχα ἐπετελέσαμε ἕνα “Πείραμα Σκέψεως”, σχετικῶς μέ τόν “Αἰθέριο Τομέα τῆς Πίστεως”.

Ἴδε, ἕνα χαμένο Πάσχα, ἤ μία κερδισμένη Ἀνάστασις;-

Σημειώσεις:

1. Πίναξ μέ τά θύματα ἀνά Χώρα, μέ κλειστούς ἤ ἀνοικτούς Ναούς (βλέπε εἰκόνα σελ. 1).
2. Ὁ Ἰανός ἦτο θεός τῆς Ἀρχαίας Ρώμης μέ δύο πρόσωπα, πού ἔβλεπαν ἀντίθετα μεταξύ τους.
3. “Ἀγαμεμνονάκια” ἀποκαλοῦσαν τούς τυράννους, ἐπειδή ὁ Ἀγαμέμνων, ὁ Ἀρχιστράτηγος τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου, εἶχε πρωτοφανεῖς Πολιτικές Ἐξουσίες. (Ἀγαμεμνόνειόν τε καὶ Ἡγησίπολιν…) (Διογένους Λαερτίου, βίοι Φιλοσόφους).
4. “Ἡγησιπόλιδες” ἀποκαλοῦσαν εἰρωνικῶς τούς Φιλοσόφους πού ἠσχολοῦντο μέ τήν Πολιτική καί δέν τούς ἀρκοῦσε ἡ ὡραιότητα τῆς Φιλοσοφίας. Ἀλλά καί τούς τυράννους μερικῶν Ἀρχαίων πόλεων.
5. https://orthodoxostypos.gr/