Γράφει ο Γιάννης Φρύδας: Μένουμε ανασφαλείς! ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 61

Μένουμε ανασφαλείς!
Είμαστε επισφαλείς, ευπαθείς και απαθείς
συμπαθείς, αντιπαθείς, κι όλοι οι εγωπαθείς.
(εξαιρούνται οι αυτοπαθείς αντωνυμίες)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                

     ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  61

Είμαστε επισφαλείς…

  Συμπολίτες μου!

Κατ’ αρχάς ήθελα να ’ξερα ποιος μου κόλλησε αυτή τη λέξη, πάνω σε περίοδο ιδιαίτερα κολλητικών επιδημιών, ανασφαλειών και φόβων.

  Απ’ τα διαγγέλματα το έπαθες, μου είπε ένας φίλος, ο οποίος θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του (απ’ τον φόβο του κι αυτός…). Βρήκα λογική την εξήγησή του, διότι, τελευταία, όπως διαπιστώνετε κι εσείς, μας πέρασαν κι ένα σωρό άλλες λέξεις, αλλά δεν είμαι και φιλόλογος να δώσω απαντήσεις σε ενδεχόμενες απορίες σας. Μην ανησυχείτε, οι απαντήσεις θα έρθουν με το πέρασμα του χρόνου! Δεν εγγυώμαι ότι θα είναι κι ευχάριστες. Πολλές απ’ αυτές τις απαντήσεις θα σας κάνουν και να γελάσετε (έστω και πικρά), αλλά «από καταδυομένης νηός ό,τι αν λάβεις κέρδος». Δηλαδή, από πλοίο που βουλιάζει, ό,τι αρπάξεις κέρδος είναι, λέει αυτή η αρχαιοελληνική παροιμία. Δεν ξέρω γιατί το έλεγαν ούτε θέλω να απολογούμαι στο Καφενείο μου γι’ αυτά που έλεγαν τα αρχαία καφενεία…

  Συμπολίτες μου! Προσπαθώ να επαναφέρω το Καφενείο στη νέα κανονικότητα και δεν μπορώ. Σταδιακά θα το επαναφέρεις, μου είπαν διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Η διαβεβαίωσή τους είναι ένας λόγος ανησυχίας παραπάνω…  

  Συμπολίτες μου! Πώς θα σουμπουλιάσου πάλι του μαγαζάκι μ’ να βγάνου του μιρουκαματάκι μ’; Βουηθάτι, συμπουλίτις, του συμπουλίτη σας!

  Συμπολίτες μου! Θέλω ν’ αγιάσω και δεν μ’ αφήνουν οι διαόλοι…

  Συμπολίτες μου! Θέλω να σας ρωτήσω: Δεν ανησυχείτε που ανησυχούν τόσοι για σας; Τόση έγνοια μαζεμένη, δεν σας βάζει σε έγνοια; Σας είχαν συνηθίσει έτσι;

  Αυτό το ασυνήθιστο ενδιαφέρον για την προστασία της υγείας και της ζωής των πολιτών με τα πρωτοφανή μέτρα μεγάλων και διαφόρων επιπτώσεων προκαλεί ανησυχία, φόβους και πολλά ερωτήματα. Ουδείς διαφωνεί με το ενδιαφέρον ούτε ακυρώνει  προθέσεις, προσπάθειες και ενέργειες των αρμοδίων για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε κρίσης. Όλα αναγνωρίζονται, αλλά και όλα κρίνονται. Τα αποτελέσματα είναι οι καλύτερες αποδείξεις, γι’ αυτό και το μεγαλύτερο λάθος είναι να πιστεύει κάποιος ότι τα κάνει όλα σωστά.

  Η διασπορά του φόβου είναι επικίνδυνη. Υπάρχει ο κίνδυνος να χωριστούμε στο εξής σε υπεύθυνους και ανεύθυνους με εντελώς διαφορετικά κριτήρια απ’ ότι ως τώρα και με πρόσχημα την προστασία της υγείας των άλλων και του γενικού συμφέροντος να περιορίζονται εύκολα ατομικά δικαιώματα ή να πειθαναγκάζονται άνθρωποι να συναινέσουν υπό  καθεστώς πίεσης, απάτης και ψεύδους. Και το χειρότερο να γίνεται αυτό με τη σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας (ή της παραπλανημένης κοινωνίας), η οποία θα γνωστοποιείται, ίσως, ως εύρημα κάποιων δημοσκοπήσεων… και ύστερα από διασπορά ψευδών ειδήσεων…

  Συμπολίτες μου!  Ξέρω ότι σας ζάλισα, αλλά έτσι με έκαναν κι εμένα… Το καινούργιο σύνθημα «μένουμε ασφαλείς»  είναι κενό περιεχομένου, όταν δεν απαντά

σε γενικότερες έννοιες ή ανάγκες της ασφάλειας και περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση της επιδημίας.  

  Συμπολίτες μου! Εφτά φορές σας είπα συμπολίτες μου κι ένα χειροκρότημα δεν άκουσα. Πρέπει να σας το πει η Μαρέβα ή να σας το τραγουδήσει η Πρωτοψάλτη, για να το κάνετε; Για τιμωρία διαβάστε τώρα υποχρεωτικά το υπόλοιπο Καφενείο!...  

Ευθύνες…

  «Ακούμε τις συμβουλές των ειδικών για την προστατευτική μάσκα. Η χρήση της, ίσως, θα καλύπτει κάποια χαρακτηριστικά μας. Θα σηματοδοτεί, όμως, το σοβαρό πρόσωπο της ευθύνης μας». Το είπε ο Κυριάκος, γι’ αυτό και τα μπλε γράμματα…

  Το υπεύθυνον και το ανεύθυνον ορίζεται πια από τη μάσκα. Οι πολίτες, συμπολίτες μου, κατατάσσονται σε δυο βασικές κατηγορίες: υπεύθυνοι, ανεύθυνοι. Κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι υπάρχουν και άλλες δυο. Οι υπευθυνοανεύθυνοι και οι ανευθυνοϋπεύθυνοι, όπως λέμε κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, κεντροκεντρώοι και κεντροκουκουέδες…

  Κυριάκου, ιμείς στουν Αργιθέα ξέρουμι απού ιφθύνις…  Ουλουένα μι θ’κή μας ιφθύνη πααίνουμι στα χουριά μας. Του λεν κι κάνα δυο ταμπέλις: «διέρχεστε με ατομική σας ευθύνη». Άμα δεν έχ’ς του νου σ’, σο’ ’ρχουντι οι στούρνις στου κιφάλι κι άιτι κουντά να βρεις υπεύθυνου κι παπά να σι θάψει! Αφού μας προυστατεύιτι απ’ τ’ς κορουνιούς, γιατί δε μας προυστατεύιτι κι απ’ τα κουτρώνια;

  Τώρα, αν η μάσκα καλύπτει κάποια χαρακτηριστικά μας, δεν πειράζει. Είναι κι άλλα που τα καλύπτουν ακόμα καλύτερα. Θα αναφέρω εδώ κάποια: η γραβάτα (βάλε και κάναν αγραβάτωτο εδώ), το κασκόλ, η κουκούλα, οι πάσης φύσεως και αποχρώσεως σκούφιες, οι διάφορες στολές (χωρίς συστολές), του γιλέκι, του μπουραζάνι, του κουντουκάπι κι άλλα πουλλά. Ελπίζω να σ’ έβαλα σε νόημα, αλλά θα σου πω κι ένα ακόμα ως συμβουλή. Παροιμία είναι. Θέλεις κράτα την, θέλεις πέτα την!... «Έχει ο σάκος άλευρα; Χριστός Ανέστη. Δεν έχει; θάνατον πατήσας…» Γι’ αυτό μην πολυπιστεύεις τις δημοσκοπήσεις, Κυριάκο μου, θα την πατήσεις!...

Επείγουσα μετονομασία…

  Να μετονομασθεί η Νέα Δημοκρατία σε Νέα Δοκιμασία με χρώμα το κίτρινο που σημαίνει κίνδυνος. Καλύτερα να έβαζε το κόκκινο που σημαίνει μεγαλύτερος κίνδυνος, αλλά το έχει κατοχυρώσει το ΚΚΕ κι ο Ολυμπιακός αυτό το χρώμα…

  Νέα Δημοκρατία: Το κόμμα που έκανε ιδιώνυμο αδίκημα την κουκούλα και τώρα αν δεν φοράς μάσκα, πάει να το κάνει κακούργημα.

  Μας έβαλε να πληρώσουμε τέλη κυκλοφορίας και δεν μας αφήνει να κυκλοφορήσουμε. Τα λεφτά μας πίσω, βρεεεεε! Δώστε τα σε είδος αν δεν έχει το ταμείον. Δώστε τα σε μάσκες να κλείσουμε τον λογαριασμό!...

Γραμματικός κανών χρήσιμων συμβουλών κατά των κορονοϊών…

  Τα ρήματα μένω, πλένω, δένω γράφονται με ε. Όλα τα υπόλοιπα σε –αίνω με αι. Αυτός είναι βασικός κανόνας των ρηματικών καταλήξεων, αλλά ότι θα κτιζόταν πάνω σ’ αυτόν οι βασικές οδηγίες περί προστασίας απ’ τον κορονοϊόν, ουδείς το υποψιαζόταν. Μένω στο σπίτι, πλένω τα χέρια μου, δένω τα μάτια μου (για να μην βλέπω τηλεόραση). Όταν βγαίνω από το σπίτι και ανεβαίνω στο αστικό ή πηγαίνω σε κλειστούς χώρους, μπαίνω μέσα και  ανασαίνω φορώντας τη μάσκα μου.  Έτσι μαθαίνω και πετυχαίνω να μην αρρωσταίνω. (Γραμματική Χαρδαλιά…) Και κάπως έτσι πεθαίνω απ’ τον φόβο μου…

Μάσκες, μασκοφόροι και μασκαραλίκια 

  Τι ήταν κι αυτό με τις μάσκες!... Γενική μασκοφορία σ’ όλους τους κλειστούς χώρους; Πρόλαβαν και το πήραν πίσω, αλλιώς θα ήταν για πολύ γέλιο και για άλλο τόσο κλάμα…

  Μια οικογένεια να θέλει την ημέρα δέκα ευρώ για μάσκες και ένα ευρώ για ψωμί.

  Οι συνδικαλιστές να βάζουν στα αιτήματα και το επίδομα μάσκας.

  Ο κουρέας να φυλάγεται μην κόψει το λαστιχάκι της μάσκας και να κόβει το αυτί του πελάτη.

  Να πηγαίνει ο άλλος με τη μάσκα στο ταμείο του σούπερ μάρκετ και η ταμίας να μην ξέρει αν θα την πληρώσει ή θα τη ληστέψει.

  Να βλέπεις τον άλλον μασκοφορεμένο και να νομίζεις ότι έρχεται να σε χειρουργήσει. Ειδικά, αν έχει στο χέρι του μαχαίρι και πηγαίνει να μαζέψει λάχανα...

  Να μην μπορείς να βγεις έξω. Τη μια να σου τελειώνουν τα λεφτά, την άλλη οι μάσκες… Πώς να βγεις;

  Λογικά, ούτε η Κεραμέως δεν το εμπέδωσε ως προς τη μάσκα, αφού δήλωσε ότι δεν είναι απαραίτητο να τις φοράνε οι μαθητές στο σχολείο. Δηλαδή, κάποιοι κλειστοί χώροι δεν είναι κλειστοί και κάποιοι άλλοι κλειστοί χώροι είναι κλειστοί; Σας μπέρδεψα; Τι φταίω εγώ; Μ’ όποια υπουργό θα κάτσεις τέτοια κείμενα θα γράψεις!... Μήπως είναι ξανθιά και βάφεται μελαχρινή; Μήπως ξέρει κανένας με σιγουριά να μας το πει;

  Βέβαια, σου λέει (η Κεραμέως λέμε), αν φοράνε μάσκες στις πανελλήνιες, πώς θα ξέρουμε ποιοι κρύβονται πίσω απ’ αυτές; Θα είναι οι μαθητές ή θα στείλουν τους φροντιστές τους μασκοφορεμένους, για να γράψουν αντ’ αυτών και να εξασφαλίσουν υψηλόν βαθμόν; 

  Μια κυρία διαμαρτύρονταν στον άντρα της:

̶  Θανάση, θέλω ένα ταγιεράκι, παπούτσια, τσάντα και μάσκαρα, επειδή αυτά που έχω δεν ταιριάζουν με τη μάσκα μου. Αταίριαστα εγώ δεν φοράω κι άμα με πιάσουν δυο φορές χωρίς μάσκα, θα πληρώσουμε παραπάνω απ’ όσο κοστίζουν αυτά που θέλω να

αγοράσω.

̶ Τι λες, Κατίνα; Τα έξοδα είναι παραπανίσια τώρα, θέλουμε και  αντισηπτικά, γάντια,  καθαριστικά, τα πράγματα ακρίβυναν, τη μάσκα θα κοιτάμε να ταιριάσουμε; Σάμπως ποιος θα σε γνωρίζει ποια είσαι, αφού θα φοράς μάσκα;

  Ους ο Θεός συνέζευξεν κορονοϊός μη χωριζέτω!... Και για να μην χωριζέτω μάσκαρες και μάσκες, μασκαρά, αγοραζέτω!...

  Ους!... Ποιος φανταζόταν ότι το ους, το αυτί ντε, θα γινόταν το πιο χρήσιμο όργανο του σώματος; Βάζουμε τα σκουλαρίκια, τα ακουστικά, στηρίζουμε τα γυαλιά και τώρα περνάμε τα λαστιχάκια της μάσκας. Επίσης, τα έχουμε και για να ακούμε. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω κι όποιος δεν ακουέτω απ’ τ’ αυτί και στον δάσκαλο!...

  Φιλοφρόνηση: Βρίσκω μια μέρα στον δρόμο έναν φίλο μου. Χαιρετηθήκαμε (με τους αγκώνες, μην ανησυχείτε) και σταυρώσαμε δυο κουβέντες.

̶  Γιάννη, μια χαρά είσαι τώρα με τη μάσκα! Σου έκρυψε όλες τις ατέλειες. Επιτέλους, φαίνεσαι άνθρωπος! Αναδεικνύονται τα δυνατά σου σημεία, τα μάτια σου, το ευρύ μέτωπο και προπαντός ή φαλάκρα.

̶ Ευχαριστώ, ρε φίλε! Χρόνια είχα ν’ ακούσω τέτοια παινέματα… Κρίμα που δεν είναι κάποιο μαγαζί ανοιχτό να σε κεράσω για τα καλά σου λόγια…

  Αν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;

  Διαφήμιση: Η καλύτερη μάσκα είνι απού τσιόλι. Πρώτουν ου ιός δεν πιρνάει στου  τραγόμαλλου κι δεύτιρουν  άμα χρειαστεί, καις λίγου νια άκρη, μυρίζει σκρούμπους, κι φεύγουν κι οι διαόλοι…  

Νοιάζεται κι αυτός…

  Είναι ο τέταρτος σωματοφύλακας και είναι ο Μόσιαλος. Μάχεται κι αυτός για τη σωτηρία μας κι αφού δρομολόγησε όλα τα απαραίτητα για την προστασία μας, απεφάνθη και για τη Θεία Κοινωνία κι έτσι στα ξεκούδουνα έκρουσε τον κώδωνα:

  «Η γνώμη μου είναι πως θα πρέπει να αποφευχθεί με τη σημερινή της μορφή, μέχρι να έχουμε ασφαλές εμβόλιο. Θα πρέπει να εξεταστεί εάν μπορεί να γίνει με διαφορετικό και ασφαλή τρόπο». (Του Μόσιαλου είναι αυτά, αλλά δεν ήξερα με τι χρώμα να τα βάλω. Ούτε ο Μόσιαλος ξέρει…) Βρε, πώς τον ανακάλυψε αυτόν  τον ύπουλο και μέγα κίνδυνο ο κωδωνοκρούστης; Θα πάει μπροστά αυτό το παιδί. Μέχρι και Προκρούστης μπορεί να γίνει…

  Γίγαντα, μην ανησυχείς! Είναι εύκολο να αλλάξουμε  τη μορφή και τον τρόπο μετάληψης, μέχρι να μας φέρεις το ασφαλές εμβόλιο. Θα συσκευάζεται η μεταλαβιά σε χαπάκια των 5 mg και θα την μοιράζει ο παπάς. Στο κουτάκι θα υπάρχουν και οδηγίες με τις …παρενέργειες.

  Γερό μπελά τσακώσαμε!… Θέλεις να πεθάνεις και δεν σ’ αφήνει ο Μόσιαλος!...

Εργατική Πρωτομαγιά

  Πάνω που είχαμε ξεχάσει τι θα πει εργασία, τόσον καιρό που καθόμαστε, μας το χάλασαν οι κουκουέδες με τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Οι αστοί ξάπλα στο στρώμα, τα συντρόφια στον αγώνα!... Μας υπενθύμισαν, επίσης, ότι είναι προτιμότερη η απεργία  από την εργασία για τους γνωστούς λόγους που δεν δικαιούστε να αγνοείτε, ακόμη κι αν δεν είστε κομμουνιστές...

  Δεν ξέρω γιατί, αλλά, όταν είδα τη διάταξή τους στην πλατεία, λες και έκαναν ασκήσεις ακριβείας, θυμήθηκα ένα παλιό σύνθημα που έλεγε: «μην πατάτε, φυτέψαμε κνίτες!» Χωρίς να τηρήσουν τα μέτρα απαγόρευσης της αστικής κυβέρνησης, αλλά, παίρνοντας μέτρα προστασίας και τηρώντας τις αποστάσεις, παρουσίασαν σίγουρα την οργανωτική τους ικανότητα. Τι στοίχιση! Τι ζύγιση! Μόνο «τους ζυγούς λύσατε!» δεν ακούσαμε στο τέλος… Η παραπέρα κριτική στην ευχέρεια του καθενός… Σάμπως θα τη δημοσιεύσει ο Ριζοσπάστης να τη διαβάσουν;

   Συμπέρασμα: Όταν υπάρχει απαγόρευση και θέλουμε να πάμε κάπου, παίρνουμε μια σημαία του ΠΑΜΕ και πάμε όπου θέλουμε να πάμε, χωρίς να μας ρωτήσει κανείς που πάμε και γιατί πάμε…

  Ερώτηση: Σύντροφοι, είναι γνωστό ότι διασπείρετε τον κομμουνισμόν… Δεν φοβηθήκατε μην σας κατηγορήσουν ότι διασπείρετε και τον κορονοϊόν και σας θέσουν πάλι εκτός νόμου; 

   Συμπέρασμα και ερώτηση: «Κύλησε ο Χαρδαλιάς και βρήκε τον Κουτσούμπα…»  ή  «Κόλλησε ο Χαρδαλιάς σαν βρήκε τον Κουτσούμπα…»;

Στον Μάκη Χάρμπα, αφιερωμένο…

Χατζηαβάτης: Ακούσατε! Ακούσατε!

Καραγκιόζης: Βούλωσέ το Χατζατζάρη! Μας πήρες τ’ αυτιά! Ούτε ο Άδωνις δεν ουρλιάζει έτσι. Ξέρουμε… Όποιος φονεύσει τον κατηραμένον ιόν θα κάνει τον βεζίρη πεθερόν…

Χατζηαβάτης: Γιατί, ρε Καραγκιόζη; Τόσους τελάληδες έχει ο βεζίρης στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, εγώ σε ενόχλησα;

Καραγκιόζης: Ποιος να τον φονεύσει ρε Χατζηχαβιάρη; Όσοι είδαν τη βεζιροπούλα εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Καλύτερα να πάω από κορονοϊόν, έλεγαν τα παλικάρια, παρά να  πάρω αυτό το παραϊλόν, δεν πα να μου κόψουν καλύτερα τον λαιμόν!...

Χατζηαβάτης: Ναι, αλλά εμένα αν δεν φωνάζω, θα μου κόψει τον μισθόν…

Καραγκιόζης: Να σε ρωτήσω κάτι ακόμα, βρε Χατζημαντρόσκυλο της εξουσίας; Η βεζιροπούλα ξέρουμε τι είναι, αλλά αυτός ο βεζίρης τη ρώτησε την κόρη του, αν θέλει να πάρει τον πάσα ένα τυχόντα ιοκτόνον; Πούλα τη βεζιροπούλα, είναι αυτή η

αντίληψη!... Ας πούμε ότι θα σκοτώσει ο Καρανίκας τον ιό… Θα την έδινες, μωρέ, την κόρη σου στον Καρανίκα και μάλιστα σε αριστερό;

Χατζηαβάτης: Δεν κρίνω τις αποφάσεις και τις διαταγές των ανωτέρων μου…

Καραγκιόζης: Καταλαβαίνω ότι ο βεζίρης θέλει με μια κίνηση να λύσει δυο σοβαρά προβλήματα, δηλαδή να απαλλαγεί από τον ιόν και από την κόρη του, αλλά, πώς να το κάνουμε, είναι άδικον!... Άδικον, αλλά, πότε οι βεζίρηδες νοιάστηκαν για το άδικον;

  Ας σταματήσω εδώ! Μπήκα χωρίς να το καταλάβω στα χωράφια του Μάκη Χάρμπα. Ο Μάκης είναι παλιός μου συμμαθητής και φίλος, από τον Πρόδρομο Καρδίτσας. Είναι στο Θέατρο Σκιών ο διάδοχος του αλησμόνητου Ευγένιου Σπαθάρη, με χιλιάδες παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.   

  Μάκη, διαφήμιση έκανα… Μου χρωστάς μια ακόμα παράσταση στην Αργιθέα…

Μην τον είδατε τον πολιτισμόν στα χρόνια των κορονοϊών…

  Τον πετσόκοψε κι αυτόν ο Στέλιος Πέτσας, ο απαγορευτής! Συνέχεια απαγορεύει…

  Απαγορεύονται τα φεστιβάλ, οι γιορτές, τα πανηγύρια, πάρτια ποταμίσια και λοιπές συναθροίσεις, ανταμώματα, ξεφαντώματα, νυχτέρια και ξεφλουδίσματα…   

  Απαγορεύεται ο κλειστός χορός Αργιθέας. Όμως, συνεχίζει να επιτρέπεται ο πλαστός. Κάτι είναι κι αυτό!...

  Απαγορεύονται τα παρακάτω τραγούδια:

(Εφτά τραγούδια θα σας πω να μην τα λέτε στο λαό τώρα με τούτον τον ιό!...)

Τούτη η γης που την πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε…

Έχε γεια, καημένε κόσμε…

Εμένα να με κλάψετε…

Στον Άδη θα κατέβω…

Μη με σκεπάσεις μαύρη γη…

Χορτάριασε το μνήμα μου κι έλα να βοτανίσεις…

Μας πήρε το ποτάμι, μας πήρε ο ποταμός…

  Αντιθέτως, σε κάθε σύναξη (ως δέκα άτομα, λέμε!) επιβάλλεται να τραγουδάτε το:

Παιδιά μ’, γιατί είστε ανάλλαγα και δεν φοράτε γάντια;

                         Για πλύντε καλά τα χέρια σας, βάλτε και καμιά μάσκα!…

  (Τι ανατρουφή σας έδουκαν οι γουνήδις σας κι οι δασκάλοι στου σχουλείου;)

Ο πολιτισμός αντιστέκεται και συνεχίζει…

  Μεγάλες επιτυχίες έχει ο Στέλιος Κωφός με το καινούργιο του τραγούδι, το οποίο έβαλε τελευταία στο βιολί του (όπως έλεγε ο αείμνηστος μπαρμπα-Γιώργος Λέκκος).

Ξεχάστε την κοκκινοφορεμένη! Άλλα λόια λέει ου Στέλιους:

                                     Μία μασκοφορεμένη μου ’χει την καρδιά παρμένη.

Πώς να κάνω να τη γελάσω και τη μάσκα της ν’ αρπάξω;

  Στέλιου τι να σ’ που; Ρώτα κάνα Στιφανιώτη! Αυτοίνοι ξέρουν απού κλιψιά…

  Ο Δημήτρης Κουτής (Κατούσιος) άφησε τα ποιοτικά τραγούδια με τον Σκουλά και τον Τσέρτο και το γύρισε στο ρεμπέτικο των καταγωγίων:

Ήσουνα ξυπόλυτη και μάζευες τις στάχτες,

τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις να ’χεις μάσκες. Ήσουνα στην αγορά, πουλούσες τσιμπιδάκια

και τώρα που σε πήρα εγώ χαλεύεις συνολάκια.

Ήσουνα στο Λιάσκοβο και μάζευες ραδίκια,
τώρα μεγαλοπιάστηκες και θέλεις σκουλαρίκια.

(γεια σου, Μήτσο, με τις πενιές σου! Να πεθάνει ο χάρος από κορονοϊό!)

Κρυφά το λένε τα πουλιά…(τροποποιημένο ιστορικό δημοτικό τραγούδι)

Κρυφά το λένε τα πουλιά,  (σκιάζονται από τον Χαρδαλιά…)

κρυφά το λεν τ’ αηδόνια.  (κελαηδούν σιωπηλά στη νοηματική)

Κρυφά το λέει κι ο γούμενος  (κοτάει να το πει φανερά; Ο Σεραφείμ είναι;)

από την Άγια Λαύρα  (μη μαρτυράτε πού είναι, ρουφιάνοι είστε;)  

«Παιδιά, για μεταλάβετε, (είστι καλά; Δεν αφήνει ου Χαρδαλιάς…)

για ξεμολογηθείτε, (στου Χαρδαλιά! Αυγά βραστά θα σας βάλει να τα ξιράσιτι ούλα!)

δεν είν’ ο περσινός καιρός (ποιος σας φταίει; Ισείς ψήφ’ζιταν τ’ς Χαρδαλιάδις…)

κι ο φετινός χειμώνας. (άλλο, που δεν τον ξέρατε ακόμα τον Χαρδαλιά… )

Μας ήρθε η άνοιξη πικρή, (του κακό είνι π’ μας ήρθι κι ου Χαρδαλιάς…)

το καλοκαίρι μαύρο,  (θα ’ρθει κι μαυρότιρου…)

γιατί σηκώθη πόλεμος  (ήρθε κι ο κορονοϊός)

και πολεμάει… ο Τσιόδρας. (οι άλλοι απλώς θα δοξαστούμε…)

Να διώξουμ’ όλους… τους ιούς (τους υιούς του έχουμε διώξει ήδη για το εξωτερικό)

ή να χαθούμε ούλοι». (χαμένοι κι χαμένοι είμαστε, αφού είμαστι ξιχαμένοι…)

  Παντού ο Χαρδαλιάς. Ακόμα και τα σήματα της τροχαίας θα αλλάξουν. Όπου απαγορεύεται θα βάνουν τη φωτογραφία του Χαρδαλιά. Παραβίασες τον Χαρδαλιά, πρόστιμο, αφαίρεση πινακίδων, την κεφαλήν επί πίνακι… (κι ξιφούσκουμα στα λάστιχα όπους έκανι ου Σημίτ’ς!...)

  Σημείωση: Πάν’ τα κόπια μου χαμένα!... Τελικά το τραγούδι αυτό απαγορεύτηκε εντελώς, μετά από οργισμένη παρέμβαση της επιτροπής του 2021, αφού, επειδή και διότι θυμίζει την ελληνικήν επανάστασιν και οι επαναστάσεις πάντοτε ενοχλούν την κάθε μορφής Ιεράν (ή ανίερον) Συμμαχίαν… 

Eπίλογος… κι άλλο τι!

  Θέλω πάντα και προσπαθώ να κλείνω το Καφενείο με θετικό τρόπο που να αφήνει μια αίσθηση αισιοδοξίας, χαράς και ελπίδας. Σήμερα ξέμεινα απ' αυτά τα προϊόντα και παρότι άνοιξαν από χθες τα καταστήματα, δεν μπόρεσα να προμηθευτώ άλλα. Υπάρχει έλλειψη στην αγορά, μου είπαν… Οι άνθρωποι μόνο μάσκες αγοράζουν πια.

Με δέκα μάσκες παίρνεις εντελώς δωρεάν ως δώρο και  αρκετή απαισιοδοξία…

  Έτσι, αποφάσισα κι εγώ να κλείσω ανάλογα με κάποιους στίχους του Καρυωτάκη. Όμως, όταν σκέφτηκα ότι έχετε και τον Μητσοτάκη, δεν θέλησα να επιβαρύνω άλλο την κατάσταση και ανέθεσα τον επίλογο στον Κώστα Καβάφη…

      Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

           μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη…

             Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.

            Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

  13/5/20