Ακράτητοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι καὶ λαὸς καὶ κλῆρος, σὰν τὰ ἀχαλίνωτα
ἄλογα, τρέχουν εἰς τὴν ἁμαρτία – οὔτε συλλογίζονται Θεό, θάνατο, κρίση,
ἀνταπόδοση, τίποτε – τίποτε, μόνο γιὰ τὴν ὕλη, γιὰ τὸ σῶμα, γιὰ τὶς
ἡδονές, γιὰ τὶς τιμές. Γιὰ τὴν ψυχή, γιὰ τὸν Θεό, γιὰ τὴν ἀρετή; τίποτε.
Πολὺ ὀλίγοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν ἀληθινὰ ἐνδιαφέροντα καὶ ἴσως χάριν
αὐτῶν τῶν ὀλίγων κρατεῖ ὁ Θεὸς τὸν κόσμο.
Ὁ Σατανᾶς κάνει τὴν τελευταία ἕφοδο καὶ εἰς αὐτὰ τὰ χρόνια ποὺ εὐρισκόμεθα μεγάλη θλίψη καὶ μεγάλη ὀργὴ θὰ ἔρθει εἰς τὸν κόσμο.
Λοιπὸν ἂς εἴμεθα ἕτοιμοι, διότι οὐκ οἴδαμε τὴν ὥραν οὐδὲν τὴν
στιγμὴ τοῦ θανάτου. Τώρα τί τιμωρία θὰ μεταχειρισθεῖ, Ἐκεῖνος ξεύρει.
Πάντως ὅμως ἡ τιμωρία θὰ ἔλθει. Λοιπὸν ἔγιναν πολλὰ κακὰ καὶ γίνονται
καὶ ἐξακολουθοῦν ἁλματωδῶς νὰ γίνονται. Ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ ὀλίγοι
καλοί, οἱ ὁποῖοι μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους, φοβοῦμαι ὅτι θὰ ὑποφέρουν καὶ
αὐτοί, ἀλλὰ αὐτοὶ ἅμα φυλάξουν τὴν πίστη τους καὶ τὴν ἀγάπη τους πρὸς
τὸν Θεό, ὁ Θεὸς δὲν θὰ τοὺς ἀφήσει καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα
εὐεργετηθήσονται – οἱ ἄλλοι ὅμως θὰ παιδευθοῦν καὶ ἐδῶ καὶ θὰ
παραπεμφθοῦν στὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον. Αὐτὰ εἶναι τὰ χάλια μας.
Δὲν εἶναι δυνατὸ ποτὲ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος πάντοτε τὴν ἁμαρτία τὴν
τιμωρεῖ, νὰ ἀφήσει τόσα κακὰ νὰ γίνονται χωρὶς τιμωρίαν. Μόνον νὰ εἴμεθα
ἕτοιμοι. «Οἱ πεποιθότες ἐπὶ Κύριον, ἐοίκασιν ὄρει τῷ ἁγίω – οἱ οὐδαμῶς
σαλεύονται, προσβολαῖς τοῦ βελίαρ»
Εἰς τὸν Θεὸν νὰ ἔχουμε τὴν πίστη μας, τὴν ἐλπίδα μας, τὴν ἀγάπη μας
καὶ δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει καὶ ἂς μὴ μᾶς χωρίσει τίποτα ἀπὸ τὴν ἀγάπη
τοῦ Χριστοῦ.
*Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ» Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου (ἐκδόσεις Ὀρθόδοξος Κυψέλη).
