Ἐνδιαφέρον τῆς κυρίας Προέδρου τῆς Δημοκρατίας διὰ τοὺς παρὰ φύσιν ὁμοφυλοφίλους

Ο Μητσοτάκης  διάλεξε πρόεδρο με υψηλές προδιαγραφές....

 «Ἂς ξεκαθαρίσει σὲ ποιὰ σημαία πιστεύει περισσότερο: στὴν πολύχρωμη ποὺ πόσταρε ἢ στὴν γαλανόλευκη μὲ τὸν σταυρό;».

Τοῦ Ἀρχιμ. Νεκταρίου Ζιόμπολα

Ἡ Κυρία Αἰκατερίνη Σακελλαροπούλου μὲ γραπτό της κείμενο παρουσιάζεται μὲ ὑποστηριστικὸ ἐνδιαφέρον πρὸς τούς γκέϊ. Κατὰ τὴν γνώμην της οὗτοι ὑφίστανται διωγμοὺς μίσους καὶ βίας. Ζητούμενον ἂν τοῦτο συμβαίνει, ὅμως ποῦ; ΟΧΙ εἰς τήν Ἑλλάδα.

Κατ’ ἀρχὴν ἕνα εὐχαριστῶ εἰς τὸν δημοσιογράφον κ. Παν. Λιάκο ποὺ τὸ ἔφερε εἰς τὴν δημοσιότητα διὰ τῆς «Δημοκρατίας». Ἀρχικὰ ἀναφέρει τὸ πῶς προέκυψε τὸ δημοσίευμα τῆς κ. Προέδρου.

Εἰς τὸν λογαριασμὸν της εἰς τὸ Facebook ὕψωσε μία ἄλλη σημαία ἐκείνη τοῦ ὁμοφυλόφιλου «κινήματος». Αὐτὴ ἡ σημαία ὑπάρχει εἰς τὸ τέλος τοῦ «κειμένου» της μὲ τρία διάφορα ἔγχρωμα χρώματα. Κλείνοντας τὰ δικά του σχόλια ἀναφέρει: «Ἂς ξεκαθαρίσει σὲ ποιὰ σημαία πιστεύει περισσότερο: στὴν πολύχρωμη ποὺ πόσταρε ἢ στὴν γαλανόλευκη μὲ τὸν σταυρό;».

Τὸ κείμενον τῆς κ. Προέδρου

«Οἱ διώξεις, οἱ διακρίσεις, ἡ κοινωνικὴ περιθωριοποίηση κατὰ τῶν ΛΟΑΤΚΙ συνανθρώπων μας σὲ πολλὲς περιοχὲς τοῦ κόσμου εἶναι μία σκληρὴ πρα­γματικότητα. Πραγματικότητα ποὺ μᾶς ἀφορᾶ ὅλους, ἀφοῦ πλήττει στὸν πυρῆνα της, τὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καὶ συρρικνώνει τὴν ἔννοια τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Εἰδικὰ στὶς σημερινὲς συνθῆκες ἀντιμετώπισης τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, τὰ ἄτομα αὐτὰ ἀντιμετωπίζουν συχνὰ ἀκόμη μεταλύτερες διακρίσεις σὲ βάρος τους καὶ περιορισμοὺς στὴν πρόσβαση τῶν ὑπηρεσιῶν ὑγείας.

Σήμερα, μὲ ἀφορμὴ τὴν Παγκόσμια ἡμέρα κατὰ τῆς Ὁμοφοβίας, Ἀμφιφοβίας καὶ Τρανσφοβίας στέλνουμε καὶ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα τὸ μήνυμά μας. Καταδικάζουμε τὶς διακρίσεις, τὴ ρητορικὴ μίσους, τὴ βία σὲ βάρος προσώπων λόγω ταυτότητας φύλου, γενετήσιου προσανατολισμοῦ ἢ ὁποιασδήποτε ἄλλης αἰτίας καὶ ὑποστηρίζουμε τὸ δικαίωμα τοῦ καθενὸς στὴν ἐλεύθερη ἔκφραση, τὴν ἀσφάλεια, τὸν αὐτοκαθορισμὸ καὶ τὴν ἴση μεταχείριση».

Ἂν αὐτὸ τὸ κείμενο τὸ ἔγραφε λ.χ. πρὶν ἕξι μῆνες θὰ περνοῦσε ἀπαρατήρητο, τώρα ὅμως τὸ ἔγραψε ἡ κ. Πρόεδρος. Νὰ διαχωρίσουμε τὰ δύο θέματα. Τὸ πρῶτο περὶ πανδημίας κλπ, ὅτι δὲν ἔχουν πρόσβασι σὲ θέματα ὑγείας, ὄντως παράδοξο ἐνδιαφέρον, τυχὸν ὅπου συμβαίνει, κακῶς.

Τὸ κύριο θέμα, γνώριζε ὅτι 18/5 εἶναι ἡμέρα ἀφιερωμένη κατὰ τῆς ὁμοφοβίας κλπ. καὶ εὗρε εὐκαιρία νὰ στείλη τὸ μήνυμά της, καὶ νὰ ἑστιάση τὸ ἐνδιαφέρον της εἰς τὸ «καταδικάζουμε τὶς διακρίσεις σὲ βάρος προσώπων ταυτότητας φίλου, γενετησίου προσ­ανατολισμοῦ καὶ αὐτοκαθορισμοῦ», τ.ε. κατὰ βάθος τάσσεται ὑπὲρ τοῦ παρὰ φύσιν πάθους τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἐφ’ ὅσον εἶναι ἐπιλογή τους, καὶ ὅτι «μᾶς ἀφορᾶ ὅλους», ἀφοῦ διὰ τῶν διακρίσεων πλήττεται ἡ ἀνθρωπίνη ἀξιοπρέπεια ἡ ἔννοια τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Χωρὶς ἄλλο μονόπλευρη θέσι.

Εἰς τὸ σήμερα, ἡ μειοψηφία ἀνθρώπων αὐτῶν τῶν τάσεων εἶναι ἄκρως ἑδραιωμένη. Εἰς τὴν Εὐρώπη καὶ εἰς τὴν Ἀμερικὴ διά νόμων ἀναγνωρίζονται οἱ συμβιώσεις των. Συνεπῶς καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἡ κ. Πρόεδρος ταυτίζεται μὲ τὸν κ. Τσίπρα ποὺ ψήφισε τὸ νόμο «Σύμφωνο συμβίωσης».

Αὐτὴ ἡ μειοψηφία διὰ τῶν συγχρόνων ρευμάτων Νέας Ἐποχῆς, Παγκοσμιοποίησης κλπ. ἑδραιώθηκε κοσμικά. Τὸ μεγάλο ζητούμενο εἶναι ΗΘΙΚΑ, οὐσιαστικά, ἀνθρώπινα- παρὰ τῶν ὅποιων νόμων- κινοῦνται ὑπεύθυνα;

Αὐτὸ ὡς φαίνεται μὲ ὅ,τι γράφει ἡ κ. Πρόεδρος οὔτε ὡς σκέψις, ἀφοῦ αὐτοί, ὅσοι εἶναι, ζοῦν ἔξω- ἀνθρώπινα, ἔξω- οἰκογενειακά, εἶναι «ἐχθροί» τῆς ὄντως οἰκογένειας. Τὸ Ἄρθρον 21 τοῦ Συντάγματος ἀναφέρει:

«Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιον τῆς συντηρήσεως καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, ὡς καὶ ὁ γάμος, ἡ μητρότης καὶ ἡ παιδικὴ ἡλικία τελοῦν ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Κράτους». Διὰ τῆς ψηφίσεως τοῦ κατάπτυστου νόμου «Τὸ Σύμφωνο συμβίωσης», τὸ βασικὸ αὐτὸ ἄρθρο, καταπατήθηκε δημοσίως. Ὡς πρὸς τὴν συμβίωσιν δύο ὁμοφύλων εἰς τὸ ἐξωτερικὸν ζοῦν καὶ γκετοποιημένη ζωή. Νὰ τονισθῆ ὅτι ὑπάρχουν δύο εἰδῶν ὁμοφυλόφιλοι, ἐκεῖνοι ποὺ τὸ ἔχουν ὡς ἑπτασφράγιστο μυστικό, ἀνήκει εἰς τὰ προσωπικά τους καὶ τὸ γνωρίζουν αὐτοὶ μὲ τοὺς ὁποίους συναγελάζονται. Ἔστω θέμα τους, δὲν δημιουργοῦν προβλήματα, δὲν ἐπηρεάζουν. Καὶ ἐκείνους τοὺς θρασεῖς ποὺ καὶ ὡς μειοψηφία συμπεριφέρονται προκλητικά, πασχίζοντας πιεστικὰ νὰ κάνουν γνωστὴ τὴν ἐκτροπὴ των ἀπὸ τὴν καθιερωμένη ζωή. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ διατυμπανίζουν τήν ἀδυναμία των καὶ προκαλοῦν ἀσύστολα. Καὶ ἐρωτᾶται ποιὸς μοιχὸς κάνει βούκινο τὴν ἐνοχή του; Καὶ ἀφοῦ λόγος καὶ περὶ πανδημίας, εἶναι καὶ ἡ ὁμοφυλοφιλία ἕνα εἶδος πνευματικῆς πανδημίας καὶ μάλιστα διαρκείας, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν «παρέλαση ὑπερηφάνειας.

Τίθεται εὐθέως τὸ ἐρώτημα: Ἡ σαρκική σχέσι δύο ἀρρένων εἶναι ἢ ΟΧΙ«παρὰ φύσιν» σχέσις, τρομερὸ πάθος, ἄκρα διαστροφὴ καὶ παρέκκλισις τοῦ γενετησίου ἐνστίκτου; Ἀμερόληπτα τὸ τί λέγει ἡ ψυχιατρικὴ καὶ ἄνθρωποι τῆς γνώσεως ποὺ ἀσχολήθηκαν τὰ τελευταῖα χρόνια. Μᾶς προκάλεσε πρὸς τοῦτο ἡ κυρία Αἰκατερίνη Σακελλαροπούλου ποὺ ὅπως ἔγινε λόγος τιμᾶ τὴν ἐλεύθερη ἐπιλογὴ τους, τὴν παρουσία τους καὶ ἐκεῖ σταματᾶ. Γιὰ νὰ δοῦμε ἀντικειμενικὰ τὸ ὅλο θέμα καὶ πρῶτα τὶς συνέπειες δι’ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους, τὰ σπίτια ἀπ’ ὅπου προέρχονται καὶ ὄχι μόνον.

Ἐν πρώτοις ὁ καθηγητὴς τῆς ψυχιατρικῆς κλινικῆς εἰς τὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν κ. Νικ. Βαϊδάκης, εἰς τὸ ἔργον του «Ἡ Σεξουαλικὴ Συμπεριφορὰ τοῦ Ἀνθρώπου», εἰς ὅ,τι μᾶς ἀφορᾶ ἐδῶ: «Ἡ παραδοσιακὴ θέση θεωρεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἕνα εἶδος ἀρρώστιας ἢ στὴν καλύτερη περίπτωση ὡς μία ἐκδήλωση διαταραγμένης προσωπικότητας. Ὅτι ἀποτελεῖ ψυχοπαθολογικὴ ἐκδήλωση, ὅτι εἶναι μία παρέκκλιση ἀπὸ τὸν βιολογικὸ κανόνα, ὅτι δὲν προάγει τὴν ἀναπαραγωγὴ τοῦ εἴδους. Ἕνα χαρακτηριστικὸ των εἶναι ἡ ἐπίμονη ἐμπλοκή τους σὲ σεξουαλικὲς δραστηριότητες ὡς ψυχαναγκαστικὴ καὶ ὡς ἐκ τούτου παθολογίας. Ἀσχολοῦνται συν­εχῶς μὲ τὸ σὲξ καὶ ἀλλάζουν συντρόφους. Διατρέχουν αὐξημένο κίνδυνο μείζονος κατάθλιψης, γενικευμένης ἀγχώδους διαταραχῆς. Ἔρευνες ὑποστηρίζουν πώς οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες εἶναι νευρωτικοί, ναρκισσιστικοί, καταθλιπτικοὶ μὲ διαταραχὲς στὴν ταυτότητα καὶ τὸ ρόλο τοῦ φύλου»1.

Ὁ ὁλκῆς παιδαγωγὸς EDUARD SPANGER, εἰς τὸ ἔργον του: «Ψυχολογία τῆς ἐφηβικῆς ἡλικίας». Ἡ μετάφραση ἀπὸ τὸν Καθ. Νικ. Λούβαρι Ἀκαδημαϊκό. Ἔστω μερικὲς φράσεις: «…Τὸ ὅλως χυδαῖον μέχρι τοῦ μάλιστα παρὰ φύσιν κυριαρχεῖ ἐνίοτε ἐν αὐτοῖς κατὰ τρόπον τρομακτικόν. Δὲν πρέπει νὰ παρέλθωμεν αὐτὸ ἐν σιγῇ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ψυχολογίᾳ…».

Ὁ Ἀριστείδης Ἀσπιώτης, ψυχίατρος εἰς τὸ ἔργον του: «Ἡ σεξουαλικὴ διαφώτισις»

«Ἡ θεοποίησις τοῦ ἐνστίκτου παρουσιάζει τὰς συν­­επείας. Τὸ γενετήσιον ἔνστικτον διαρκῶς ἀνεξαρτητοποιεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα, ἀλλὰ καὶ ζωϊκὰ ἀκόμη πλαίσια. Ἁπλούστατα ἐκφυλίζεται. Θεριεύει καὶ ζῆ ἄλλοτε ὡς αὐτόνομος ἄλλοτε ὡς τυραννικὴ δύναμις… Περὶ τῶν γενετησίων διαστροφῶν ἀνάγκη νὰ γνωρίζη βασικὰ πράγματα ὁ νέος καὶ ἡ νέα. Τόσα ὅσα χρειάζονται, διὰ νὰ ἀποφεύγει διεστραμμένους τύπους καὶ τούς ὁποίους τυχὸν θὰ μποροῦσε νὰ συν­αντήση»2.

Ὁ κ. Ἠλίας Τσιάκας εἰς τὸ ἔργον του «Παρεξηγημένες ἀξίες» μεταξὺ ἄλλων:

«Ἐλεεινὴ περίπτωση σεξουαλικῆς ἀνωμαλίας. Ὅταν ἕνας συνετὸς καὶ φυσιολογικὸς ἄνθρωπος ἀναλογίζεται αὐτὸ ποὺ ἐκφράζει ὁ Ὅρος, ντρέπεται γιὰ τὸ ἀνθρώπινο εἶδος. Γιατί μόνο στὸν ἄνθρωπο παρατηρεῖται ἡ συνουσία μεταξὺ ἀτόμων τοῦ αὐτοῦ φύλου. Καὶ ἔφθασε ἡ πολιτισμένη (;) ἐποχή μας στὸ θλιβερὸ κατάντημα νὰ συζητεῖ στὰ σοβαρὰ ἄν θὰ πρέπει νὰ νομιμοποιηθοῦν αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ γενετήσιες σχέσεις… Κάνουν λάθος ἐκεῖνοι ποὺ χαρακτηρίζουν τοὺς συνανθρώπους των σὰν ὀπισθοδρομικοὺς μὲ κριτήριον τὸν τρόπον ζωῆς των. Αὐτοὶ δὲ οἱ Κύριοι γιὰ τὸν ἑαυτὸν τους ἐπιφυλάσσουν τὸν τίτλο τοῦ ἐκσυγχρονισμένου»!3.

Ὁ Σίγκμουντ Φρόϋντ

Γνωστὲς οἱ ἐλεύθερες σχέσεις του εἰς τὸ σεξουαλικὸν θέμα, δηλ. μεταξὺ ἑτεροφύλων μὲ τὴν γνωστὴ Libido- ἡδονή. Εἰς τὸ ἐν λόγῳ θέμα ἡ ἀπάντησις εἰς τὸ ἔργον του «Εἰσαγωγὴ στὴν Ψυχανάλυση». Ὁ Φρόϋντ δὲν δέχεται τὴν πρωκτικὴ σχέση καὶ συνουσία δύο ἀρρένων.

«…Ὑπάρχουν κατηγορίες ἀνθρώπων ποὺ ἡ ζωή τους παρεκκλίνει ἀπὸ τὴ συνηθισμένη σεξουαλικὴ ζωή. Μία ὁμάδα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς «διεστραμμένους» ἔχουν ἐξοστρακίσει τὴ διαφορὰ τῶν φύλων ἀπὸ τὴ ζωή τους. Τὰ πρόσωπα αὐτὰ παραιτοῦνται ἀπὸ κάθε συμμετοχὴ στὴν ἀναπαραγωγὴ (γάμος, παιδοποιΐα). Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ λέγονται ὁμοφυλόφιλοι, ξεπερνώντας τὶς οἰκονομικὲς δυσκολίες καὶ κατανικώντας τὴ σχετικὴ ἀποστροφή… Τώρα ποία πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι σ’ αὐτὲς τὶς ἀσυνήθεις μορφές; Ἡ ἀγανάκτηση καὶ ἡ ἔκφραση τῆς προσωπικῆς μας ἀποστροφῆς»4.

Θὰ μάκραινε ὁ λόγος γιὰ ἀναφορὰ εἰς τὴν ἑλληνικὴ ἀρχαιότητα διὰ τὸ παρὰ φύσιν θέμα. Ἔστω κάτι σύντομο: Ἀπὸ τὸν Πλάτωνα: «Ὁ τῶν κιναίδων βίος δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ ἄθλιός ἐστιν»5.

Ὁ κ. Ἀνδρέας Δαλέζιος διδ. φιλ. ἀπὸ τὴ μελέτη εἰς τὰ «Ἠθικὰ Νικομάχεια» τονίζει: «Στὴν ὀξυδέρκεια τοῦ Ἀριστοτέλους δὲν ξέφυγε τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι παθολογικὴ κατάσταση, ψυχικὴ διαστροφή, τὴν ὁποία ὁ ὁμοφυλόφιλος ἀδυνατεῖ νὰ ὑπερνικήσει». Καὶ τοῦτο αὐτός ὁ Μεγάλος: «Ἀφροσύνη δὲ ἐστὶν τὸ κρῖναι κακῶς τὰ πράγματα».

Εἰς τὴν ἀκμὴν τῆς Ἀθηναϊκῆς Ἀρχαιότητος: Ὁ ὁμοφυλόφιλος ἀπαγορεύετο νὰ ἔχη θέσι- συμμετοχὴ σὲ ἕξι διαφορετικὲς κοινωνικὲς θέσεις. Ἦταν εἰς τὸ περιθώριον οἱ τοιοῦτοι. Σήμερα, καὶ σὲ ὑψηλὲς θέσεις. Ὁποία πρόοδος!

«Παρελάσεις ὑπερηφανείας»

Τὸ τί ὄντως εἶναι εἰς τὸ σήμερα ἡ κάστα τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἔχουμε πεῖρα τὰ τελευταῖα χρόνια, ὡς πρὸς τὴν ἀπαράδεκτη καὶ κοινωνικὴ συμπεριφορὰ τῶν ὁμοφυλοφίλων κάθε Ἰούνιο μὲ τὴν λεγομένην ἐκ μέρους των «παρέλαση ὑπερηφανείας» ἀπὸ τὴν Πλατεία Κλαυθμῶνος πορεία ἕως τὴν Βουλήν. Ὄντως χυδαία ἐκδήλωσις. Τὸ δὲ 2018 σὲ δύο ὁμάδες κυρίως οἱ γυναῖκες μέ ἄκρα προκλητική ἐμφάνισι γύμνιας, μὲ ξεφάντωμα, μὲ νταούλια καὶ βιολιά. Αὐτὴ δὲ τὴ φορά ὁ τότε Πρόεδρος τῆς Βουλῆς ἄναψε ὅλα τὰ φῶτα πρὸς Χάριν τῆς ὑποδοχῆς εἰς τὸν χῶρον τῶν γκέι. Διάβρωσις εἰς τὸ ναδὶρ καὶ «ἀέρα» στὰ νιάτα πρὸς τὸ πάθος. Μαζὶ εἰς τὴν πορείαν καὶ πολιτικὰ πρόσωπα καὶ ὑπουργοὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες! Ἆραγε καὶ αὐτὰ ὑπὲρ τοῦ πάθους τὰ ἐγκρίνει ἡ κ. Πρόεδρος;

Πονεμένη πτυχὴ τοῦ ὅλου θέματος ποὺ δὲν ἔχει περάσει τὸ τί σημαίνει παρὰ φύσιν πάθος εἶναι τὰ μαράζια τῶν μητέρων ποὺ ξέφυγαν παιδιὰ των πρὸς τὸ πάθος. Ἀξεπέραστος ὁ ψυχικὸς των πόνος, ἀγιάτρευτη ἡ «πληγή» καὶ ἰσόβιο τὸ μαράζι. Ὅταν ἔγραψα τὸ βιβλίον «Ὁμοφυλοφιλία» καὶ ἔφθασε καὶ σὲ χέρια μανάδων, μὲ πλησίασαν, μοῦ τηλεφώνησαν. Πόνος μέχρι δακρύων, συνέπασχον μαζὶ των καὶ ἔδιδα τὸ δυνατὸν ψυχικὸ κουράγιο. Καὶ περὶ αὐτῶν τί ἔχει νὰ πῆ ἡ κ. Πρόεδρος καὶ κάθε προσκείμενος πρὸς τὸ πάθος;

Δὲν ἐγράφη οὐδὲν ἀπό τίς ἱερὲς Γραφὲς περὶ ἀρσενοκοιτίας, ὅπως ἐκεῖ τὸ πάθος λέγεται. Ἤδη στέκει κοινωνικὰ καὶ ἀνθρώπινα ὡς ὄντως πάθος. Οὔτε λόγος περὶ τῶν πόλεων Σοδόμων, Γομόρρας, Ἀδαμά καὶ Σεβωΐμ, ὅπου παρὰ τὴν Νεκρὰν θάλασσαν- Παλαιστίνην, κόσμοι κατεκαύθησαν ὁλοσχερῶς λόγω ἀρσενοκοιτίας περὶ τὸ 1900 π.Χ.6. Οὕτω πως γιὰ τὸ Θεό, τὸ παρὰ φύσιν πάθος εἶναι καὶ παραμένει θεομίσητος πρᾶξις. Ταῦτα ὅλα μὲ πνεῦμα ἀγάπης, πληροφοριακά. Καὶ τέλος μία φράσις τοῦ Ἁγ. Ἰ. τοῦ Χρυσοστόμου ὅτι: «διὰ τοῦ πάθους αὐτοῦ τὸ ἀνθρώπινο γένος στασιάζει».

Σημειώσεις: 1. Νικ. Βαϊδάκη Καθ. Ψυχιατρικῆς Παν. Ἀθηνῶν « Ἡ Σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου» Ἀθήνα 2005 σ. 150 – 160. 2. Ἀρισ. Ἀσπιώτου, ψυχιάτρου, «Ἡ Σεξουαλικὴ διαφώτισις» Ἀθήνα σ. 17 3. Ἠλία Τσιάκου «παρεξηγημένες ἀξίες» Ἀθήνα σ. 23. 4. Σίγκμουντ Φρόϋντ «Εἰσαγωγὴ στὴν ψυχανάλυση» εἰδικὴ ἔκδοση γιὰ τὸ ΒΗΜΑ τόμ. Β. σ. 64- 69 5. Πλάτωνος Γοργίας 494 Ε. 6. Γένεσις ιη΄ 20-32 ιθ΄ 1-29 καὶ Δευτερ. κθ΄ 22.
 πηγή