ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 24η Ιουλίου 2023
ΝΕΑ ΕΣΧΑΤΗ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΣΜΟΥ
(Επιχειρούν να βεβηλώσουν την Κυριακή Προσευχή)
Έχουμε επισημάνει σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας ότι ο αιρετικός Αγγλικανισμός, αποτελεί μια από τις πιο ακραίες μορφές του κακόδοξου δυτικού Χριστιανισμού. Πέρα από μια πληθώρα κακοδοξιών, τις οποίες «κληρονόμησε» από τον «πατέρα» του, τον Παπισμό και άλλες που κληρονόμησε από τον Προτεσταντισμό, ευθύνεται και για μια απίστευτη πορεία εκκοσμίκευσης, η οποία είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της εκπτώσεώς του στην κατάσταση της αιρέσεως.
Οι εκπεσόντες στην κατάσταση της αιρέσεως, (και εν προκειμένω οι Αγγλικανοί), αδυνατούν, εξ’ αιτίας της αλαζονείας των, να αντιληφθούν ότι βρίσκονται σε πλάνη, γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Εστερημένοι της θείας Χάριτος και ευρισκόμενοι σε κατάσταση σκοτισμού του νοός των, δεν συναισθάνονται την τραγική τους κατάσταση. Ο εν λόγω σκοτισμός οδηγεί στη συνέχεια νομοτελειακά σε αλλεπάλληλες ηθικές πτώσεις, οι οποίες επιφέρουν ακόμη μεγαλύτερο σκοτισμό. Προχωρώντας δε από πτώση σε πτώση και από βάραθρο σε βάραθρο, τελικά φθάνουν σε έσχατο βάθος κακών. Φθάνουν δηλαδή στο σημείο όχι μόνο να νομοθετούν και να νομιμοποιούν την αμαρτία, διαστρέφοντας και ακυρώνοντας πάνω στην πράξη τον ηθικό νόμο του ευαγγελίου, αλλά, (το τραγικότερο), φθάνουν στη σημείο να έχουν την αξίωση να διορθώσουν ακόμη και λόγους του Χριστού, που αποθησαυρίστηκαν μέσα στα θεόπνευστα κείμενα της αγίας Γραφής!!! Κλασικά παραδείγματα που μαρτυρούν αυτή την πολλαπλή κατάπτωση είναι η υιοθέτηση και νομιμοποίηση της «γυναικείας ιεροσύνης», ο αποχαρακτηρισμός της ομοφυλοφιλίας ως θανάσιμου αμαρτήματος, η τέλεση «γάμων» ομόφυλων «ζευγαριών», το «πάντρεμα» πλειάδας «κληρικών» της, ανδρών και γυναικών, με άτομα του ιδίου φύλου, η εισβολή ακραίων μορφών φεμινισμού στις τάξεις της Αγγλικανικής «εκκλησίας», κλπ.
Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε από σχετικό δημοσίευμα ένα ακόμη τραγικό ολίσθημα, σύμφωνα με το οποίο η εν λόγω «εκκλησία» δρομολόγησε την «διόρθωση» της Κυριακής Προσευχής, (το Πάτερ ημών), απαλείφοντας τις «ανδροκρατικές» και «πατριαρχικές» της αναφορές, με σκοπό προφανώς την εναρμόνιση με το σύγχρονο φεμινιστικό και σοδομιτικό κίνημα, το οποίο «ενοχλείται» από τέτοιες αναφορές! Τίτλος του δημοσιεύματος: «Ετοιμάζονται να βεβηλώσουν την Κυριακή προσευχή προς χάριν των LGBT»[2].
Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «Δεν πήγαινε το μυαλό μας, πόσο μακριά μπορεί να το τραβήξουν οι νεοταξίτες σχετικώς με το θέμα ελευθερία θρησκευτικής πίστεως. Σήμερα διαβάζω πως ο Αρχιεπίσκοπος της Υόρκης, σε μία συνάντηση προτεσταντών κληρικών, προ 2ημερου, σημείωσε πως η πρώτη φράσις της Κυριακής Προσευχής "Πάτερ ημών", είναι προβληματική!»[3]. Και συνεχίζει: «Σε μια πρωτοφανή για τον χώρο της αγγλικανικής ‘εκκλησίας’ διαπίστωση προχώρησε ο αρχιεπίσκοπος του York στη Βρετανία, ισχυριζόμενος ότι οι πρώτες λέξεις της προσευχής του “Πάτερ ημών” την οποία λένε οι Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο εδώ και 2.000 χρόνια, μπορεί να είναι “προβληματικές” λόγω της σύνδεσής τους με την πατριαρχία. Στην εναρκτήρια ομιλία του σε συνεδρίαση του ανώτατου οργάνου της αγγλικανικής ‘εκκλησίας’ της Αγγλίας, της Γενικής Συνόδου, ο Stephen Cottrell στάθηκε στις λέξεις “Πάτερ ημών”, την αρχή της προσευχής που βασίζεται στην Καινή Διαθήκη. ‘Γνωρίζω ότι η λέξη “πατέρας” είναι προβληματική για όσους η εμπειρία τους από επίγειους πατέρες ήταν καταστροφική και κακοποιητική και για όλους εμάς που βασανιζόμαστε από την καταπίεση της πατριαρχίας στη ζωή’, είπε σύμφωνα με τον Guardian’»[4].
Το δημοσίευμα συνεχίζει, παραθέτοντας τα βλάσφημα και ανόητα επιχειρήματά τους: «Ο Αρχιεπίσκοπος της Υόρκης λέει ότι, ο Ιησούς έκανε λάθος, ή ότι ο Ιησούς δεν γνώριζε ποιμαντικά;», ρώτησε ο Δρ. Κρις Σούγκντεν της συντηρητικής Αγγλικανικής ομάδας Mainstream, αναφερόμενος στο γεγονός ότι και τα δύο Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά αφηγούνται την προσευχή που διδάσκεται απευθείας από τον Ιησού Χριστό στους μαθητές του. Η αιδεσιμότατη Christina Rees, πρώην μέλος της Γενικής Συνόδου, συμφώνησε ότι το να αποκαλούμε τον Θεό ‘Πάτερ ημών’ είναι ‘τεράστια προβληματικό’. ‘Και το μεγάλο ερώτημα είναι, πιστεύουμε πραγματικά ότι ο Θεός πιστεύει ότι τα αρσενικά όντα φέρουν την εικόνα του Θεού πληρέστερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια από γυναίκες? Η απάντηση είναι: οπωσδήποτε όχι .”»[5]!
Όπως έχουμε ήδη σχολιάσει και στο παρελθόν, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ποτέ δεν προβληματίστηκε με το ερώτημα: Ποιό μπορεί να είναι το φύλο του Θεού, έχοντας υπ’ όψη της τον λόγο του Κυρίου μας: «Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν», (Ιω. 4,24), εννοώντας ότι λατρεύεται ο πανάγιος Θεός εν Αγίω Πνεύματι και εν τω Χριστώ – Αληθεία. Το φύλο είναι χαρακτηριστικό ιδίωμα των κτισμάτων και όχι του Θεού, ο οποίος ως άπειρο και ακατάληπτο Πνεύμα, δεν μπορεί να έχει καμία απολύτως σχέση με το φύλο, που χαρακτηρίζει τα κτίσματα. Επίσης οι άγιοι Πατέρες, (με προεξάρχοντα τον άγιο Διονύσιο τον αρεοπαγίτη), αναφερόμενοι στον άγιο Τριαδικό Θεό, ανέπτυξαν και την λεγόμενη «Αποφατική Θεολογία», η οποία είναι «αφαιρετική» των ενδοκοσμικών εννοιών για τον απόλυτα υπερβατικό Θεό. Ο Θεός ως άκτιστος, απερινόητος, ακατάληπτος, άναρχος, αόρατος, αΐδιος, ανερμήνευτος και υπέρχρονος, δεν μπορεί να περιοριστεί στην γνωστική ανθρώπινη αντίληψη και παραμένει υπερκείμενος και υπεράνω κάθε γνωσιολογικού σχήματος του ανθρώπινου λόγου.
Επομένως, όταν προσευχόμαστε με το «Πάτερ ημών…» και ονομάζουμε τον Θεό πατέρα μας, αυτό δεν σημαίνει ότι αποδίδουμε στον Θεό φύλο αρσενικού γένους! Η φράση: «Πάτερ ημών…», παίρνει μια εντελώς άλλη διάσταση στη σχέση μας με τον Θεό. Ο Θεός ονομάζεται Πατέρας μας, επειδή είναι ο δημιουργός μας, ο οποίος μας έφερε στην ύπαρξη από το μηδέν. Γίνεται επίσης Πατέρας όλων ημών, οι όποιοι πιστεύσαμε σ’ αυτόν και αξιωθήκαμε να λάβουμε το χάρισμα της υιοθεσίας, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του Ευαγγελιστού: «όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι», (Ιω. 1,12). Πέραν αυτών ο Χριστός μας δίδαξε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτε από τα αιώνια και σωτήρια διδάγματά του: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε εμοί λόγοι ου μη παρελεύσονται» (Λουκ.13,31). Και προειδοποίησε, όσους επιχειρήσουν έστω και κάτι ελάχιστο να αλλάξουν, «αμήν γαρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται. Ος εάν ουν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών· ος δ αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών», (Ματθ.5,17-19). Εδώ έγκειται το δαιμονικό φρόνημα των διαχρονικών αιρετικών, οι οποίοι, προκειμένου να στηρίξουν τις πλάνες τους, προσθαφαιρούν και παρερμηνεύουν τα λόγια του Ευαγγελίου.
Σχετικά με το θέμα του «γάμου» των ομοφυλοφίλων τα συλλογικά όργανα της αγγλικανικής «εκκλησίας» κατέληξαν στα εξής: «…Μετά τη συνάντηση ακολούθησε μια επίμαχη ψηφοφορία για τις ενώσεις ομοφυλόφιλων, κατά την οποία η εκκλησία συμφώνησε ότι θα ευλογούσε, αλλά δεν θα πάντρευαν τα γκέι ζευγάρια. Ο συμβιβασμός εξόργισε τόσο τις συντηρητικές όσο και τις φιλελεύθερες παρατάξεις, με την πρώτη να θεωρεί την απόφαση βλάσφημη και τη δεύτερη να υποστηρίζει ότι δεν προχώρησε αρκετά»[6]. «Η αιδεσιμότατη Christina Rees, η οποία διεξήγαγε εκστρατεία για γυναίκες επισκόπους, δήλωσε ότι ο Cottrell ‘ανέδειξε ένα ζήτημα που είναι πραγματικά ενεργό για τους Χριστιανούς και ήταν για πολλά χρόνια’….»[7].
Οι αιρετικοί Αγγλικανοί, παρασυρμένοι από τα «πάθη της ατιμίας» (Ρωμ.1,26) και θέλοντας να τα «εναρμονίσουν» με την «χριστιανική» τους πίστη, δεν διστάζουν να αφαιρέσουν και να παρερμηνεύσουν τα λόγια του Χριστού, τα οποία είναι «ρήματα ζωής αιωνίου» (Ιωάν.6,63) και απαραίτητα για τη σωτηρία των πιστών. Η εκκοσμίκευση της Αγγλικανικής «εκκλησίας» βρίσκεται στο ναδίρ της καταπτώσεώς της, τη στιγμή που αποδέχεται τα θανάσιμα αμαρτήματα, που οδηγούν στην αιώνια κόλαση, ως «ευλογημένα» και «αποδεκτά». Γι’ αυτό και η κατάρρευσή της είναι ζήτημα χρόνου. Αξιόπιστες δημοσιογραφικές πληροφορίες δίνουν το στίγμα της απόλυτης χρεωκοπίας της. Εκατομμύρια αγγλικανοί εγκαταλείπουν την «εκκλησία» τους και καταλήγουν είτε στα ανατολικά ειδωλολατρικά θρησκεύματα της Ανατολής, (Ινδουισμό, Βουδισμό, κλπ), είτε στον σύγχρονο αποκρυφισμό της «Νέας Εποχής». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η Μ. Βρετανία είναι το λίκνο της ανάπτυξης του σύγχρονου αποκρυφισμού, της μαγείας και της νεοειδωλολατρίας, (Δρυιδισμός).
Κλείνουμε με μια άλλη θλιβερή διαπίστωση, η οποία μας «αγγίζει» ως Ορθοδόξους. Πρόκειται για τα οικουμενιστικά «ανοίγματα» των θιασωτών της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και στον αιρετικό Αγγλικανισμό, θεωρώντας τον ως αληθινή «αδελφή εκκλησία» με την Ορθόδοξη, με «αποστολική διαδοχή, μυστήρια, σώζουσα χάρη» κλπ. Παρατηρούμε με λύπη και ανατριχίλα, να συναλλάσσονται μεγαλόσχημοι κληρικοί μας με τους αιρετικούς Αγγλικανούς, συζητώντας ανούσια θέματα, όπως λ.χ. την «ιερότητα της ζωής», την «ευθανασία» κλπ και όχι τις αβυσσαλέες δογματικές διαφορές τους με την αληθινή Εκκλησία του Χριστού, την Ορθόδοξη. Αν αυτό δεν αποτελεί έκπτωση, πως αλλιώς μπορεί να λογισθεί; Και τίθεται το μείζον ερώτημα: Κατόπιν αυτών των τραγικών εξελίξεων, τι αξία μπορεί να έχει πλέον ο συνεχιζόμενος «Θεολογικός Διάλογος» με την αιρετική και αμεταμέλητη αυτή θρησκευτική κοινωνία; Το μόνον που προσφέρει είναι το άλλοθι να συνεχίζουν την κατρακύλα τους αμετανοήτοι, έχοντας την ψευδαίσθηση, ότι αποτελούν «Εκκλησία».
[1] Εις το «ου θέλω υμάς αγνοείν αδελφοί…», ΕΠΕ 27,248, PG 51,252
[3] Όπου ανωτέρω
[6] Όπου ανωτέρω
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
