τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ἱστορίας
Ἡ πατρίδα λοιπόν γιά μία ἀκόμη φορά στίς φλόγες, μέ ἀνυπολόγιστες καταστροφές. Καί προφανῶς βέβαια δέν ὑπάρχει τίποτε τυχαῖο σέ ὅλα αὐτά, ἐνῶ φυσικά καί ἡ οὐρανομήκης γελοιότητα περί κλιματικῆς ἀλλαγῆς εἶναι μόνο γιά διανοητικά καθυστερημένους. Ἐξίσου ὅμως πασιφανές εἶναι ἐπίσης καί ὅτι ὅλος αὐτός ὁ ὄλεθρος δέν μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ οὔτε μέ τήν προσφυγή σέ ὅρους, ὅπως «διοικητική ἀνεπάρκεια» καί «πολιτική ἀνικανότητα». Γιατί ἁπλούστατα, κανείς δέν μπορεῖ νά εἶναι τόσο τρομακτικά ἀνίκανος, ἀκόμη καί τά κνώδαλα πού παριστάνουν τίς πολιτικές ἡγεσίες μας (καί μαζί καί οἱ λοιπές ἐνδοκοινοβουλετικές καρικατοῦρες πού ἰσοκρατούν ξετσίπωτα στό κακόηχο δοξαστικό τοῦ ὀλέθρου). Εἶναι ἀπολύτως ξεκάθαρο λοιπόν ὅτι πρόκειται γιά ὀργανωμένο σχέδιο καταστροφῆς τῆς χώρας. 
Καί δέν θά μπῶ κἄν στή συζήτηση περί αἰολικῶν πάρκων ἤ Τούρκων πρακτόρων-ἐμπρηστῶν, παρ’ ὅτι φυσικά δέν εἶναι ἀβάσιμη συζήτηση, ὅπως ἀκριβῶς βάσιμο ἦταν καί παλαιότερα ὅταν μιλούσαμε γιά καταπατητές καί οἰκοπεδοφάγους. Βάσιμα λοιπόν μέν, οὔτε καί αὐτά ὅμως ἀρκοῦν γιά νά ἑρμηνεύσουν τό μέγεθος καί τήν κλίμακα αὐτοῦ πού ζοῦμε. Αὐτό στήν πραγματικότητα μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ μόνο ἄν κατανοήσουμε κάτι ἄλλο, πολύ εὐρύτερο: ὅτι βρισκόμαστε ὡς χώρα ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες στήν καρδιά τῆς νεοταξικῆς ἐπίθεσης καί ἀποτελοῦμε βασικό ἀντικείμενο καί κύριο «ἐργασιακό πεδίο» τῆς παγκόσμιας πρόβας (πού ἔχει πάψει πλέον βεβαίως νά εἶναι μόνο πρόβα). Καί ὅτι διοικούμαστε ἀπό ἐλεεινές μαριονέτες, πού παίζουν σκιώδεις ρόλους μέσα σέ ἕναν φρικαλέο καραγκιόζ μπερντέ ξεφτιλισμένης ψευτοδημοκρατίας, ἐκτελῶντας ἐντολές ξένων ἀφεντικῶν (ἤ κάνοντας τά στραβά μάτια σέ ἄλλες), χωρίς ἴχνος δισταγμοῦ καί χωρίς ἴχνος ἐθνικῆς συνείδησης. Μόνο ἔτσι μποροῦν νά ἐξηγηθοῦν πραγματικά οἱ ἐξελίξεις. Καί φυσικά ἐννοῶ τίς συνολικές ἐξελίξεις: ὄχι μόνο τίς πυρκαγιές, ἀλλά τό συνολικό κῦμα οἰκονομικῆς καί πνευματικῆς ἅλωσης καί καταστροφῆς τῆς χώρας.
Ποιά εἶναι λοιπόν ἡ βασική αἰτία; Ὁ ὄλεθρος, ἡ ἐξαθλίωση καί ἡ πρόκληση χάους πού θά σπρώξει τά πράγματα ἀκόμη πιό γρήγορα πρός τήν παγκόσμια δυστοπία. Εἶναι παγκόσμιο συνεπῶς τό πρόβλημα - καί δέν εἶναι καινούργιο: ἡ ἀνθρωπότητα σπρώχνεται πρός τά ἐκεῖ ἐδῶ καί αἰῶνες, ἁπλῶς ὁ Θεός τούς χαλάει συνεχῶς τά σχέδια. Τώρα, τά τελευταῖα χρόνια, ζοῦμε τή μέγιστη κλιμάκωση. Καί οἱ πυρκαγιές βεβαίως ἔχουν ἄμεση σχέση μέ αὐτήν, ὅπως ἄμεση σχέση ἔχει καί κάθε ἄλλη καταστροφή, κάθε ἐπιδημία, κάθε τεχνητή ἀπειλή. Καί γιατί δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι τό χάος, ἡ ἀποδόμηση, ἡ ἐξαθλίωση καί ὁ φόβος εἶναι κυρίαρχα συστατικά γιά τήν προώθηση τοῦ νεοταξικοῦ σχεδίου (αὐτοῦ πού πάντοτε ὑπῆρχε, ἀπλῶς τώρα ἀναβαπτίστηκε καί πλασάρεται ὡς «Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση»). Καί εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι τά πράγματα τρέχουν μέ ἰλιγγιώδη ταχύτητα πιά. Εἶναι σαφές ὅτι κάποιοι ὄχι ἀπλῶς δροῦν, ἀλλά κατεπείγονται πλέον νά διαλύσουν πρῶτα τά πάντα, ὥστε νά φέρουν μετά τήν παγκόσμια κυβέρνηση ποῦ ὀνειρεύονται καί βασικά βεβαίως τόν ζοφερό «Μεσσία» τους (ποῦ θά ἔρθεί γιά νά «τερματίσει» τόν στημένο ὄλεθρο καί νά μᾶς...σώσει)!
Ἐνῶ ὅμως εἶναι παγκόσμιο τό πρόβλημα, εἶναι συγχρόνως ἀλήθεια καί τό ὅτι στήν πατρίδα μας τό βιώνουμε μέ τρόπο ἰδιαίτερα δραματικό, γιατί - ἐπαναλαμβάνω - εἴμαστε στό κέντρο τῆς ἐπίθεσης. Ποιός μπορεῖ ἄραγε νά ξεχάσει τήν ἐξολοκλήρου τεχνητή οἰκονομική κρίση πού ζοῦμε τίς τελευταῖες δύο κυρίως δεκαετίες καί ἡ ὁποία ἀποτελεῖ βασικό μέσο καί γιά τόν πνευματικό μας ἐξανδραποδισμό; Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τίς πρωτοφανῶς μαζικές ὀρδές τοῦ κατευθυνόμενου λαθρεποικισμοῦ της πατρίδας μας ἤ τήν ἐκρηκτική ἔξαρση ὅλης τῆς νεοταξίτικης ἀτζέντας μέ τήν ἀποθέωση τῆς «διαφορετικότητας», τή θεσμοθέτηση τῆς κάθε διαστροφῆς στό ὄνομα τῆς «προόδου», τή φασιστικά καταναγκαστική ἱεροποίηση τοῦ κάθε σκουπιδιοῦ, τήν ἱστορική καί γλωσσική μας ἀποδόμηση ἀπό τά χαλκεῖα τόῦ ἐθνομηδενιστικοῦ ἀπόπατου, τή γκεμπελική ἐξουθένωση ὅλων γενικά τῶν αὐτονόητων ἀξιῶν τοῦ πολιτισμοῦ μας ὡς σκοταδιστικῆς μούχλας στό ἱστορικό χρονοντούλαπο; Ἤ ποιός μπορεῖ νά ξεχνᾷ τό πλῆρες ξεσάλωμα τῆς ψευτοθεολογικῆς ἀγαπολογίας καί τήν ταχύτατη «πρόοδο» τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, στόν δρόμο πρός τήν ἀλλοίωση τῆς Ὀρθοδοξίας καί τή μετατροπή της σέ πολτό μέσα στήν ἐκκολαπτόμενη παγκόσμια Πανθρησκεία;
Εἴμαστε λοιπόν ξεκάθαρα στό κέντρο τῆς ἐπίθεσης. Ἀνέκαθεν ἤμασταν, λόγῳ τοῦ φωτός πού καταυγάζει αὐτόν τόν τόπο ἐδῶ καί αἰῶνες. Καί εἶναι σίγουρο ὅτι, ὅσο καί ἄν βρισκόμαστε ὡς λαός σέ θλιβερή φάση ἐκφαυλισμοῦ καί ἐκφυλισμοῦ, σέ φάση μετάλλαξης καί ἀποστασίας, τό φῶς ἀκόμη δέν ἔχει σβήσει. Ὅσο ὑπάρχει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (καί θά συνεχίσει νά ὑπάρχει, παρά τίς ἐκ τῶν ἔσω λυσσαλέες ἐπιθέσεις, γιατί ἁπλούστατα ἔχει Ἄλλον γιά ἀρχηγό καί ὄχι πλανεμένους καί ξεπουλημένους μεγαλοσχήμονες ρασοφόρους) καί ὅσο ὑπάρχει ἡ ἁγιοτόκος πατρίδα (ἡ τόσο συγκλονιστικά ποτισμένη μέ αἷμα ἡρώων καί μαρτύρων), θά ὑπάρχει καί μαγιά - καί συνάμα θά ὑπάρχει καί ἐλπίδα. Ἡ μόνη ἐλπίδα τοῦ πλανήτη καί τό μόνο πού μπορεῖ νά κρατήσει ὄρθιους τούς ἀνθρώπους στά χρόνια πού ἔρχονται, εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Καί ἐπειδή πρῶτες ἀπό ὅλους (πασιφανῶς πολύ περισσότερο κι ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους) αὐτό τό γνωρίζουν καλά οἱ σκοτεινές δυνάμεις, ἡ λυσσαλέα τους ἐπίθεση εἶναι κυρίως ἐδῶ. Καί θά ἐνταθεῖ ἀκόμη περισσότερο, γιά νά σβήσει αὐτό τό τελευταῖο φῶς πού ἀκόμη καίει.
Καί προσοχή: δέν ἰσχυρίζομαι ὅτι θά τό ἐπιτύχουν. Ὅτι τό ἐπιδιώκουν ὅμως πιά μέ ὅλη τους τή μανία εἶναι τό ἀπολύτως ξεκάθαρο. Ὅπως εἶναι βεβαίως ἐπίσης ξεκάθαρο ὅτι ὅλο αὐτό τό μαῦρο σύννεφο πού καλύπτει ὁλόκληρο τόν πλανήτη, μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά τό σκορπίσει, πρᾶγμα πού δείχνει μέ τή σειρά του καί πόσο κωμικοτραγικά μάταιη εἶναι κάθε ἀνθρώπινη προσπάθεια πού βασίζεται σέ λογισμούς οἴησης καί ἐγωπαθοῦς αὐτοπεποίθησης. Δέν σημαίνει φυσικά ὅτι οἱ ἀνθρώπινες δράσεις εἶναι ἐκ τῶν προτέρων καταδικασμένες. Ὅμως γιά νά ἔχουν ἀποτέλεσμα πρέπει νά εἶναι μόνο σύν Θεῶ καί ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ, μέ πνεῦμα ταπεινώσεως καί μετανοίας. Γιά νά τό ξεκαθαρίσουμε (γιά μιά ἀκόμη φορά) καί αὐτό.
Αὐτά ὅμως ὅλα, ἐννοεῖται, δέν εἶναι γιά τούς ψεκασμένους ἀπό τή μπόχα τῶν βοθροκάναλων καί τή μεθοδικῆς δοσολογίας χορηγούμενη φόλα τῆς πολυπολιτισμικῆς μετανεωτερικότητας, τοῦ «ἀντιρατσιστικοῦ» ψευδανθρωπισμοῦ, τῆς ἀγαπουλίστικης ἀγκαλίτσας μέ τό κάθε νεοεποχίτικο φρικιό, τῆς «προοδευτικῆς» ἐκπαίδευσης, τῆς φασιστικά ἐπιβαλλόμενης διεμφυλικής ὑστερίας καί τῶν πανδημικῶν/ἐμβολιαστικῶν ψευδαφηγημάτων. Ἀλλά εἶναι μόνο γιά τούς ἄλλους, πού ἀντιλαμβάνονται ἐδῶ καί πολλά χρόνια τή συστηματική μας ἐκποίηση ἀπό τά κρυμμένα διευθυντήρια καί τά σιχαμερά ντόπια γιουσουφάκια τους, πού νιώθουν τόν πνευματικό μας ἐκφυλισμό, πού βιώνουν τή μεθοδική μας ἀποστέγνωση ἀπό κάθε ζωτικό συστατικό τῆς ἱστορικῆς μας ταυτότητας. Καί πού τώρα καταλαβαίνουν ὅτί ἡ πολυετής προεργασία καί προλείανση τοῦ ἐδάφους ἀπό τά σκοτεινά διαβολοκαπετανάτα τοῦ πλανήτη ὁλοκληρώθηκε καί ὅτι βρισκόμαστε στόν καιρό τῆς μεγάλης καί ἀπροκάλυπτης ἐπίθεσης πιά.
Γιά ὅσους δηλαδή δέν κοιμοῦνται ὄρθιοι. Ἤ πού ἔστω ἔχουν ἀρχίσει πλέον νά ξυπνοῦν...
«Πᾶνος».
