Οι Βολευτές σταυρώνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες

 

Μοσχοβία 25/3/24 

: “Ἡ (Ἠθική) Πόλις Ἐάλω” (2024 μ.Χ.): Νεότευκτος ἀποφράς ἡμέρα

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: ΣΤΑΥΡΩΤΗΔΕΣ ΒΟΛΕΥΤΑΙ 

: «Ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν͵ πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;» (Ματθ. κγ’ 3

    Γράφει ο θεολόγος Παναγιώτης Κοσμίδης

 

{Προστακτική Ἐντολή πρός Κληρικούς}  [Ἐκτινάξτε τους ἀπό πάνω σας]: «Καὶ ὃς ἂν μὴ δέξηται ὑμᾶς // μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς λόγους ὑμῶν͵ // ἐξερχόμενοι ἔξω τῆς οἰκίας // ἢ τῆς πόλεως ἐκείνης  // ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν [ἐκ] τῶν ποδῶν ὑμῶν. // ἀμὴν λέγω ὑμῖν͵ // ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρων // ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ» (Ματθ. ι’ 14-15). [Λοατκισταί+, χειρότερα ἀπό Σόδομα]: [Καί ὅποιος δέν δεχθεῖ ἐσάς τούς Ἀποστόλους (Κληρικούς) μου, // οὔτε θά πιστεύση στά κηρύγματά σας, // φεύγοντας ἀπό τό σπίτι τους // ἤ ἀπό τήν πόλι ἐκείνη, // τινάξτε καλά τήν σκόνη ἀπό τά πόδια σας, // (σημάδι πώς δέν ἔχετε οὐδεμία σχέσι μαζί τους). // Ἀλήθεια προστάζω, // ὅτι θά εἶναι πιό ἐπιεικής ἡ κρίσις μου // γιά τή γῆ τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρας, // κατά τήν ἡμέρα τῆς δικαιοκρισίας μου, // παρά γι’ αὐτούς πού σᾶς ἀπέρριψαν].

 

Α. ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ

 

[Ἐξαγγελθέντες Ἀφορισμοί καί ἄλλα Ἐπιτίμια]

-Ἄκου ἀνθρωπάκο βολευτάκο, ἀμετανόητε καί ἀσεβέστατε, σοδονομοθέτα.

«Τί εἰς πῦρ ξαίνεις (= χτενίζεις); // τί τῷ ἀέρι πυκτεύεις ( =γρονθοκοπεῖς); τί εἰκῆ (= ἄσκοπα) τρέχεις;» (Ἰωάννης Χρυσόστομος).

Θά προχωρήσουμε σέ ἐνδεικτική ἀπαρίθμησι τῶν ἐνεργοποιουμένων πνευματικῶν μέτρων καί ἐπιτιμίων γιά τό προσωπεῖο σου. Ὑφίστανται βεβαίως καί πολλά ἄλλα. Ἐναπόκειται στόν κάθε χαρισματικό Κληρικό, νά ἐπιπροσθέση ἐπί πλέον μέτρα, ἀνάλογα μέ τήν φώτισί του παρά Κυρίου, καί συνηχῶν πρός τίς εἰσηγήσεις τῶν πιστῶν του.

Πρό ὀφθαλμῶν ἄς προβάλλη ὅτι, ἀνέκυψε μιά ἀποφράδα ἡμέρα, ἀνάλογος τῆς φοβερᾶς Ἁλώσεως (1453 μ.Χ.). Μαύρη ἡμέρα ὁπότε, “Ἡ (Ἠθική) Πόλις Ἐάλω”.

·     Ἀφορισμός, μυστικά, λάθρα, Ἰνκόγκνιτο, ἀφανῶς καί κρυφίως, ἀπό πληθώρα μεμονωμένων Πρεσβυτέρων, μά καί Ἀρχιερέων. Κατά τά ἔτη τῆς μαυροφόρας ἀπελπισίας τῆς Τουρκοκρατίας, κατά περιπτώσεις, ἐξαπολύοντο στοχευμένοι ἀφορισμοί, χωρίς φυσικά οἱ Κληρικοί νά κατέχουν, ποῖος ἦτο ὁ ἀποδέκτης τῆς πνευματικῆς ποινῆς. Π.χ., Λήσταρχοι, φονιᾶδες, προδότες, κλέπτες (ποιμνίων, ἀλόγων, χρημάτων), καταστροφεῖς καί ἀδικήσαντες τούς ἀδυνάτους.

·     Ὁ ἀφορισμός ἀναφερόταν ἀνωνύμως, καθότι ὁ Ἱερεύς δέν ἐγνώριζε τόν δράστη. Πέραν τούτου, διεφύλασσε καί τόν ἴδιο καί τόν καταγγελέα, ἀπό τόν θυμό καί τήν μῆνι τοῦ πανισχύρου ἐνίοτε κακούργου, τοῦ ἀφορισμένου. Ἐνίοτε, τόν ἀφορισμό πραγματοποιοῦσε διακριτικά “ξένος” Ἱερεύς ἀπό κοντινή περιοχή.

·     Ξεπροβάλλει, μέ θεολογίζουσες σοφιστικές θέσις, ἡ παρεμπόδισις τῶν ἐπιτιμίων καί τῶν ἀφορισμῶν. Ἐκτοξεύεται ἀπειλητικά ἀπό τούς δουλόφρονες τούς διοικοῦντες τά Ἐκκλησιαστικά Γραφεῖα. Κατέχουμε τήν ἀμόλυντο συνείδησι τῆς Ἀρχιερωσύνης καί Ἱερωσύνης καί ἱερουργοῦμε. «Ἔχουσιν οὗτοι τοὺς οἴκους͵ // ἡμεῖς τὸν ἔνοικον· // οὗτοι τοὺς ναοὺς͵ // ἡμεῖς τὸν Θεόν·» (Γρηγ. Θεολόγος, Contra Arianos et de seipso 36.232.40). 

·     Κατά συνέπειαν, ὁ κάθε Ἱερεύς καί ὁ κάθε Ἐπίσκοπος, προκειμένου νά διαφυλαχθῆ ἀπό τήν σπάθη τῶν ἀναλγήτων ἐξουσιαστῶν, δύναται ἀφανῶς, νά ἐξαπολίση τόν ἀφορισμό, πρός ὅλους τούς εἰσαγωγῆς διά νόμου, τοῦ σοδομισμοῦ καί τῶν συναφῶν προδοσιῶν. Πνευματικός ἀέναος πόλεμος. Ἀτέλεστος καί ἀκατάβλητος.

·     Σχετικῶς, γιά τόν ἀφυπνισμό καί τήν ἐνημέρωσι, ἄς μελετηθῆ τό παραστατικό, συγκλονιστικό διήγημα τοῦ Ἀνδρ. Καρκαβίτσα, “ὁ Ἀφωρισμένος”.

 

[Φλογερές Ἀντιδράσεις Ἐπισκόπων, Ἱερέων]

-Ἄκου, ἀνθρωπάκο βολευτάκο, τίς ἐπακόλουθες συνέπειες τῆς ἀτοπίας σου.

«... μὴ δύναται͵ ἀδελφοί μου͵ // συκῆ ἐλαίας ποιῆσαι // ἢ ἄμπελος σῦκα; // οὔτε ἁλυκὸν γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ» (Ἰακ. γ’ 12).

·     Οὐδεμία σχέσις καί ἐπαφή, μέ τούς σοβαρούς Κληρικούς, δημοσία ἤ ἰδιωτική. Σέ Ἀκολουθίες, Ἐθνικές καί Θρησκευτικές Ἑορτές, Ἱ. Μυστήρια κ.τ.λ..

·     Ὁ ἐς ἀεί ἐπίκαιρος Ρήγας Βελεστινλῆς συμβουλεύει τούς Ἕλληνες: «Μήν ἐλπίζετε εἰς ξένους // καί υἱούς νενοθευμένους, // ἀλλά μόνον στήν ἀνδρείαν // τῶν Ἑλλήνων τήν καρδίαν».

·     Τιμωρία τῶν νόθων υἱῶν, μέ τήν ποινή τῆς θρησκευτικῆς ἀποστερήσεως. -Τοῦ μή ὁρᾶν τό πρόσωπο τῶν προσφιλῶν πατέρων. -Τοῦ μή ἐκδέχεσθαι τίς ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης τους.

·     Προσωρινή, ὀλιγόλεπτος Διακοπή Θ. Λειτουργίας, μέ τήν εἴσοδο “σοδομονομοθέτου”.

·     Δίακονος μόνος, εἰς ἐπίσημες ἐκδηλώσεις, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ ἀρνουμένου νά παραστῆ σοβαροῦ Ἐπισκόπου.

·     Κλείσιμο τῆς κεντρικῆς θύρας, Ἱ. Ναῶν, Ἱ. Μονῶν, πρό τῶν ἐπισήμων. Ὅπως ἀκριβῶς ἐτέλεσε ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Ἀντιόχεια Συρίας, πιθανόν 349-Κόμανα Πόντου, 14 Σεπτεμβρίου 407 μ.Χ.). Ἐσφράγισε τήν θύρα τῆς Ἁγ. Σοφίας, πρό τῆς Βασιλίσσης Εὐδοξίας, κατά τήν ἐπίσημο ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐάν δέν ἐνεργοῦσε ταῦτα, θά ἀπεκαλεῖτο “Δειλόστομος” καί ὄχι Χρυσόστομος.

 

Β. ΔΕΗΣΕΙΣ, ΥΜΝΟΙ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

 

[Ἐπικαιροποιημένοι Ὕμνοι]

Προκρίνεται, νά ψάλλωνται συγκεκριμμένοι ὕμνοι καί ψαλμοί, κατά τήν παρουσία στούς Ναούς καί στά Μοναστήρια, τῶν Σοδομονομοθετῶν.

Ἐμφαντική καί παρατεταμένη ἐκφώνησις τῆς εὐχῆς «Τάς θύρας, τάς θύρας, ἐν σοφία πρόσχωμεν». Προσέξατε, πιστοί καί πατέρες, διαφυλάξατε καλῶς τίς Ἱερές Πύλες, μή εἰσέρχεται, ἄπιστος, μιαρός καί βλάσφημος. Ζηλοῦτε, τά τῆς Πατρίδος καί τῆς Ὀρθοδοξίας Ἱερά: «Πατρὶς δ΄ Ἑλλάδος (Κόσμου) // Ἑλλάς (Ἠθική)͵ Ἀθῆναι (Ὀρθοδοξία)· // πλεῖστα δὲ Μούσαις τέρψας (ὁ Εὐριπίδης)//ἐκ πολλῶν καὶ τὸν ἔπαινον ἔχει». (Διογένης Λαέρτιος4.2.1.3).

·     Κατά τήν Κυριακή τοῦ θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐκφωνοῦντα καί τά περίφημα ἀναθέματα, εἴτε ὀνομαστικῶς, εἴτε γενικῶς. Καί ταῦτα λογίζονται ὡς εἰδικό εἶδος ἀφορισμοῦ.

·     Στόν θριαμβευτικό ὕμνο, «Τίς Θεός μέγας, ... ὁ ποιῶν θαυμάσια (τιμωρίες) μόνος!», ὑπομνηματική ἐπέκτασις.

·     «Ὅτε ἡ ἔνδοξοι μαθηταί // ἐν τῷ νιπτῆρι ἐφωτίζοντο, // τότε Ἰούδας ὁ δυσεβής, (πολλάκις) // φιλαργυρίαν νοσήσας, ἐκοτίζετο· // καί ἀνόμοις κριταῖς // σέ τόν δίκαιον κριτήν  // παραδίδωσι. // Βλέπε, χρημάτων ἐραστά, // τόν διά ταῦτα ἀγχόνη χρησάμενον· // φεῦγε ἀκόρεστον ψυχήν // τήν διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. // Ὁ περί πάντων ἀγαθός, // Κύριε, δόξα σοι».

 

[Στοχευμένες εἰδικές δεήσεις]

·     «Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός Σου, ... ἔτι δεόμεθα ὑπέρ μετανοίας τῶν καταλυτῶν τῶν Νόμων τοῦ Θεοῦ. ...

·     Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι ... ἀπό ὀργῆς λιμοῦ, λοιμοῦ, καταποντισμοῦ ... Ἐπάκουσον ἡμῶν ὁ Θεός... καί ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, τοῖς (ἀνεχομένοις) ...».

·     Στοχευμένα νεκρώσιμα Εὐλογητάρια, σέ διάφορες ἀκολουθίες καί ἐκδηλώσεις: Μέ τήν εἴσοδο ἀνεπιθυμήτου στόν Ἱ. Χῶρο, Ἱερεύς καί Ἱεροψάλτες, θά ψάλλουν τά νεκρώσιμα εὐλογητάρια, γιά τούς πνευματικῶς νεκρούς παρεισάκτους. «Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, // δίδαξόν με τὰ δικαιώματά Σου. // Τῶν [Ἁγίων] ^{(ἀπίστων)} ὁ χορός, // εὗρε πηγὴν [τῆς ζωῆς] ^{( τήν θανατικήν)} // καὶ θύραν [Παραδείσου] (^{κολασμένην)}, ...» «Αἰωνία ἡ μνήμη ^(λήθη)», «Αἰωνία ἡ μνήμη ^{(λησμοσύνη)}». «Αἰωνία αὐτῶν ἡ μνήμη ^{(καταισχύνη)}».

·     Κηρύγματα αὐστηρά, σχετικά μέ τήν προδοσία, φανερά καί κωδικά, μέ συνθηματικό περιεχόμενο.

·     Νά νιώσουν τό αἶσχος, πώς θεωροῦνται “Personae non Gratae”, τουτέστιν “ανεπιθύμητα πρόσωπα” στά Ἱερά Μέλαθρα τῆς Ρωμιοσύνης. 

 

[Στοχευμένα Εὐαγγελικά Ἀναγνώσματα ]

Εἰσηγούμεθα, κατά συγκεκριμένες Ἱερές Ἀκολουθίες, νά ἀναγιγνώσκεται ὁ Ἀπόστολος τῆς ἡμέρας καί τό ἀντίστοιχο Ἱ. Εὐαγγέλιο. Καί στή συνέχεια, νά προστίθεται μερικά Ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα, ἀπό τά καταχωρηθέντα στό συνημμένο παράρτημα “Ε”. Εὐκταῖον, τό Ἀνάγνωσμα νά ἐκφωνῆ ὁ Ἐπίσκοπος, ἐάν παρίσταται, ἄλλως, ὁ προϊστάμενος Ἱερουργός.

Ἐνδεχομένως, νά ἔχη τυπωθῆ σέ φέϊγ-βολάν τό Θεῖο Κείμενο καί νά διανέμεται στούς πιστούς, ἐπικαίρως. 

 Οι ίδιοι οι πιστοί μπορούν να τα εκτυπώνουν και να τα διανείμουν

 κατά την παρουσία των μεγάλων ενόχων.

 

Γ. ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΣΙΣ ΣΟΔΟΜΟΝΟΜΟΘΕΤΩΝ

 

[Μιαρά βωμολοχία Κυρ. Μητσοτάκη]

Δέν ὑπάρχει οὐδεμία ἀμφιβολία πώς, ὁ “πρωθυπουργεύων” Κυρ. Μητσοτάκης κινεῖται σέ δανεισμένο χρόνο. Πρόκειται σύντομα νά καταβαραθρωθῆ καί νά κατακεραυνωθῆ, γιά προφανεῖς πνευματικές αἰτίες, ἀνθελληνικότητος καί ἀντιχριστιανικότητος. Κανείς δέν πρόκειται νά τόν διασώση καί νά τόν βοηθήση. Καθότι, κατά τόν Ἀριστοτέλη, «ὁ Διάβολος εἶναι καταστροφικός // καί αὐτοκατα­στροφικός».

Ὡστόσο, ἐπαναφέρουμε στό προσκήνιο, τήν συγκεκριμένη μιαρά καταγραφή, ὥστε νά μή ἐπικαλυφθῆ ἀπό τόν κατακλυσμό τῶν γεγονότων τῆς ἐπικαιρότητος.

Τά Χριστιανικά κοινωνικά καί δημοσιογραφικά δίκτυα, ἄς τό προβάλλουν ὡς μόνιμο προμετωπίδα τους.

(Κυρ. Μητσοτάκης, Βλάσφημος συνομιλία εἰς Facebook).

… Πρόεδρος (Κυρ. Μητσοτάκης):

·     «Άντε, να τελειώνουμε με δαύτους (τούς Ἐπισκόπους) και να μπει το τελικό σχέδιο σε εφαρμογή.

·     Έχω κουραστεί, ρε συ … Μου έχουν πρήξει τα παπ@@ια με τον Χριστό τους.

·     Πάλι καλά που οι περισσότεροι (Ἐπίσκοποι) είναι κότες και κάθονται στα κλουβιά τους». (Ἐπιστολή πρ. Μητροπολίτου Αἰγιαλίας κ. Ἀμβροσίου, 20 Ἰουλ. 2020).

Ἀθεόφοβε, ἀφορισμένε, λίαν σύντομα, θά σοῦ καταδείξουν τί εἶναι, ὁ Χριστός, οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ παπᾶδες μας. Χωρίς ἀμφιβολία, θά σέ διαλύσουν, θά σέ συντρίψουν, θά σ’ ἐξαφανίσουν ἀπό τό προσκήνιο.

 

[Ὕβρις Κυρ. Μητσοτάκη: «... Τό Χριστό τους ...»]

Χωρίς αἰδώ,  προκλητικότατα, ἀσεβεῖ, ἐναντίον τοῦ Ἰδίου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί χίλιες μάσκες νά φορέση, ἀδύνατον νά κρύψη τό ἀληθινό ἀποκρουστικό πρόσωπό μιᾶς χυδαίας φαυλοκρατίας. Ἐξεπόρθησε ξενοκινήτως, Συντηρητικό Πατριωτικό Κόμμα καί παναθλίως, τό μετέτρεψε σέ “Ρόζ Μαντρί”, ἀνικάνων καί δουλοφρόνων βολευτῶν. Προωθεῖ, “Ρόζ Βουλή” (175 Λοατκιστῶν+). Ἐπινοεῖ “Ρόζ Δημοκρατία”. Ἐπιχειρεῖ, νά μεταλλάξη τόν Ἱερό μας τόπο, σέ “Ρόζ Ἑλλάδα”. Ἀσφαλῶς, μόνον ὁ ἴδιος θά “ροζιάση”, μέ τά συνοδοιποροῦντα κομματόσκυλά του.

Αὐτός ὁ “πρωθυπουργεύων”, προκαλεῖ:  «... μέ τόν Χριστό τους ...», γνωμοδοτεῖ. Ἀποφαίνεται, ὄχι γιά τόν δικό του Χριστό. Μήπως κατέστη ἄθεος, ὑλιστής, μυστικιστής, ἑτερόθρησκος ἤ καί ἀλόπιστος; Τί ὑπονοεῖ ἐν προκειμένω;

Ἀπαρνεῖται, λόγω καί ἔργω, τόν Χριστό τῆς Ἑλλάδος, μέ τήν δισχιλιετῆ ὑπογεγραμμένη “Συνθήκη-Συμφωνία”. Τήν Σύμβασι Αἵματος, δόξης, ταυτίσεως τῆς πορείας τοῦ Γένους μέ τόν Χριστό, τόν Χριστιανισμό καί τήν Ὀρθοδοξία.

Μυριάδες Ρωμιῶν, βιώνουν τήν “Μέθεξι” μέ τόν Τριαδικό Θεό. «῏Ησαν δὲ Ἕλληνές τινες // ... ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκρίνεται αὐτοῖς λέγων͵ // Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάνν ιβ’ 20-23).

 

[Γέννησις πρό, θάνατος μετά Διάβολον]

-Ἄκου ἀνθρωπάκο, ἀφελέστατε βολευτάκο.

Στήν περίπτωσι κατά τήν ὁποία, ἀδελφοί καταχωρήσουν τά ἀνωτέρω ὡς λιαν αὐστηρά, θά ὑπενθυμίσουμε τόν συνταρακτικό λόγο τοῦ Κυρίου πρός τόν Ἀπ. Πέτρο, ὅταν συνεβούλευσε, μετά φοβικότητος, κατά τῆς Σταυρικῆς θυσίας: «Ὕπαγε ὀπισω μου σατανᾶ (βολευτάκο) (Ματθ. δ, 8).

Θά ἐπεκτείνουμε ἀποκαλυπτικά τήν ἀντίδρασι ὑψηλοβάθμου ἐκκλησιαστικοῦ πρός ἕτερον:  

-«Τί εἶναι αὐτά πού σχεδιάζεις ρέ; Τί φοβερές πονηρίες ὑφαίνεις ὑπόγεια!

-Ἐσύ ἀναίσχυντε, μέ αὐτά τά πρωτόφαντα, πού ἐνεργεῖς, προφανέστατα, γεννήθηκες πρίν ἀπό τόν ἴδιο τόν Διάβολο.

-Καί προφανέστατα θά πεθάνης φρικτά, σάν τό Διάβολο, ἐάν αὐτός ἠμποροῦσε νά ἀποθάνη.

-Μᾶλλον, ἐσύ, θά ἀποθάνης μετά τό διάβολο».

 

[Χωρίς αἰδώ, ἄς γκρεμισθοῦν τά πάντα]

Ἰαχή ἐξεγέρσεως διατυπώνει ὁ ἐμπνευσμένος ποιητής, μέ τήν κατρακύλα τῶν ἀνδρεικέλων  ἀρχόντων. Ξεπουλοῦν τά πάντα, Ἀρχές, Ἠθικές, Ἀγαθά, Πατρίδες, Πίστι, Οἰκογένεια, Λαούς. Καταλύουν ὅλες τίς Ἱ. Κολῶνες πού ἐπιστηρίζουν τόν πολιτισμό μας.

«Ἄς ἰδιωτικοποιηθοῦν (σ.σ.: χωρίς ἴχνος αἰδώ, νά ξεπουληθοῦν, νά παραγραφοῦν, νά εὐτελιστοῦν ...) τά πάντα, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ ἡ θάλασσα καί ὁ οὐρανός, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ τό νερό καί ὁ ἀέρας, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ ἡ Δικαιοσύνη καί ὁ Νόμος, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ καί τό περαστικό σύννεφο, ἄς ἰδιωτικοποιηθεῖ τό ὄνειρο, εἰδικά στήν περίπτωση πού γίνεται τήν ἡμέρα καί μέ τά μάτια ἀνοιχτά.

Καί σάν κορωνίδα ὅλων τῶν ἰδιωτικοποιήσεων, ἰδιωτικοποιῆστε τά Κράτη (θρησκεῖες) παραδῶστε ἐπιτέλους τήν ἐκμετάλλευση ὑμῶν τῶν ἰδίων (ἀκόμη καί νηπίων) σέ ἑταιρεῖες τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα μέ διεθνῆ διαγωνισμό.

Διότι ἐκεῖ ἀκριβῶς βρίσκεται ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου…

Καί μία καί μπήκατε στόν κόπο, ἰδιωτικοποιῆστε στό φινάλε καί τήν π@@@@να τή μάννα, πού σᾶς γέννησε» (Ζοσέ Σαραμάγκου, 1919-2010, Πορτογάλος Ποιητής, Νόμπελ Λογοτεχνίας, «Ἄς ἰδιωτικοποιηθοῦν τά πάντα»).

 

[Κραυγή Κυρίου κατά τήν Μεγάλη Παρασκευή]

Ἐπιπροσθέτως, θά ἐπεκτείνουμε τό πόνημα, μέ τήν συγκλονιστική θεώρησι τοῦ Σέρβου Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς (1894-1979), περί τῆς ἀναφερομένης ὡς “ἐνσαρκώσεως” τοῦ Διαβόλου, κατά τήν ἡμέρα τῆς Σταυρικῆς θυσίας τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς καί κάθε μιμητικῆς μεγάλης Παρασκευῆς.

Προφανῶς, ὡς Μεγάλη Παρασκευή καταχωρεῖται ἡ ψήφισις τοῦ Λοατκικοῦ Νόμου (15/2/24). «Σήμερα μαῦρος οὐρανός, // σήμερα μαύρη μέρα»  (Κάλαντα).

Ἐπί τοῦ Σταυροῦ κρεμάμενος ὁ Κύριος, ἐξέφερε ἑπτά (7) λόγους, σύν ἕναν (1) παράδοξο καί ἔσχατο. Ἕνας τελευταῖος φθόγγος, ἐξῆλθε ἀπό τό πανάγιο στόμα τοῦ Κυρίου, λίγο πρίν ἐμπνεύση. Αὐτός τό φθογγόσημο, ὑποκρύπτεται, σέ στίχους δύο Εὐαγγελιστῶν: «ὁ δέ Ἰησοῦς // πάλιν κράξας φωνή μεγάλη // ἀφῆκε τό πνεῦμα» (Ματθ. κζ’ 50). Παρόμοια καταγραφή: «ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς // ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην // ἐξέπνευσε» (Μρκ.15, 37).

Συνθέτει, τήν συμπαντική, διηνεκῆ καί ἄσβεστο κραυγή, γιά τίς Σταυρώσεις ὅλων τῶν γενεῶν. Τοῦ Κυρίου, τῶν Χριστιανῶν, τῆς Πίστεως, τῆς Πατρίδος, τῆς Ἠθικῆς τῆς Λογικῆς καί πάσης ἑτέρας ἐνθέου Ἀρχῆς.

 

[Σταυρωμένοι Σταυρωτῆδες]

«Βάρβαρα πάθη πνίγουν τούς ἀνθρώπους

καί ἄγρια μίση δημιουργοῦν σύγχρονες κατακόμβες.

Τῆς Γαλιλαίας κρίνε Σεμνέ πρός τό λευκό τό φῶς σου,

πόσες φορές φτερούγησαν τῶν ταπεινῶν οἱ ἐλπίδες!

 

Πλήθη Σταυροί κατάντικρυ στήθηκαν στό δικό σου:

δικοί καί ξένοι φαρισαῖοι, ἀλί κι οἱ σταυρωτῆδες.

Δέν εἶσαι μήτε ὁ πρῶτος μήτε ὁ στερνός Ἑσταυρωμένος

γλυκέ Ἰησοῦ, στόν κόσμο αὐτό τῆς πίκρας καί τοῦ φθόνου.

 

Καί ὅμως, ἡ δόξα σου ἄσπιλη μέσ' τῶν θνητῶν τό γένος:

Εἶσαι βεβαίως γυιός Θεοῦ, εἶσαι ὁ Θεός τοῦ πόνου!...

Δέν εἶσαι μήτε ὁ πρῶτος μήτε ὁ στερνός Ἐσταυρωμένος» (Ἐλιγιά Γιωσέφ, “Σταυρωμένοι καί Σταυρωτῆδες”).

 

[“Ἐνσάρκωσις” Διαβόλου κατά Μεγάλη Παρασκευή]

-Ἄκου ἀνθρωπάκο, βολευτάκο, ὑπερφίαλε.

Ἡ Μεγάλη Παρασκευή εἶναι ἡ «Ἀπόλυτος Σιωπή» γι’ αὐτό ἀκολουθεῖ ἡ «Μία τῶν Σαββάτων», ὁ «λόγος ὁ Ἀπόλυτος». Καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου καθίσταται τό «μέγα Ἔσχατον τῆς Ἱστορίας».

Ἰδού, μέ τί συναρπαστικό τρόπο, ἀλληγορεῖται ἡ “ἐνσάρκωσις” τοῦ Διαβόλου κατά τήν Μεγάλη Παρασκευή:

«Ποτέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶχε λιγώτερο Θεό μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό σήμερα (τήν Μ. Παρασκευή). Ποτέ λιγώτερος Θεός ἀπό σήμερα.

Σήμερα ὁ Διάβολος “σαρκώθηκε” μέσα στόν ἄνθρωπο, γιά νά “ἀποσαρκώσῃ” τόν Θεάνθρωπο. Σήμερα ὅλο τό κακό εἰσῆλθε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἀποδιώξῃ τόν Θεό ἀπό τό σῶμα.

Σήμερα ὅλος ὁ Ἅδης μεταφέρθηκε στήν γῆ. Ποιός νά θυμᾶται ὅτι ἡ γῆ κάποτε ἦταν Παράδεισος;

Ἡ σημερινή πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπό τήν πρώτη πτῶσι [τοῦ Ἀδάμ]». (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Φοβερά ἡ καταδίκη τοῦ Θεοῦ, ὁμιλία εἰς τήν Μεγάλη Παρασκευή).

 

{Προφητεία, Φωτιά καί Θειάφι}  [Σοδομικές κυρώσεις]: «Ὁμοίως καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· // ἤσθιον͵ ἔπινον͵ ἠγόραζον͵ ἐπώλουν, // ἐφύτευον͵ ᾠκοδόμουν· // ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθεν Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων͵ // ἔβρεξεν πῦρ καὶ θεῖον ἀπ΄ οὐρανοῦ // καὶ ἀπώλεσεν πάντας» (Λουκ. ιζ’ 28-29). [Συνέπειες Λοατκιστῶν+]: [Ἐπίσης,  καθώς συνέβη κατά τίς ἡμέρες τοῦ Πατριάρχου Λώτ, // ὅταν ἔπιναν, ἀγόραζαν, πωλοῦσαν, // φύτευαν, οἰκοδομοῦσαν, (εὐφραινόταν στή Βουλή) // κατά τήν ἡμέρα, πού ἐξῆλθε ὁ Λώτ ἀπό τά Σόδομα // καί τότε ἔβρεψε φωτιά καί θειάφι // καί κατέστρεψε τούς πάντες]._

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ “Ε” (Εὐαγγελικά Ἀναγνώσματα)

 

[Τά περίφημα οὐαί, οὐαί τοῦ Κυρίου]

«Οὐαὶ ὑμῖν͵ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί͵ ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον͵ καὶ ὅταν γένηται ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν.

Οὐαὶ ὑμῖν͵ ὁδηγοὶ τυφλοὶ οἱ λέγοντες͵ Ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ͵ οὐδέν ἐστιν· ὃς δ΄ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ ὀφείλει. μωροὶ καὶ τυφλοί͵ τίς γὰρ μείζων ἐστίν͵ ὁ χρυσὸς ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάσας τὸν χρυσόν; καί͵ Ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ͵ οὐδέν ἐστιν· ὃς δ΄ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ ὀφείλει. τυφλοί͵ τί γὰρ μεῖζον͵ τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον; ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ· καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικοῦντι αὐτόν· καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ».

·      

[Οὐαί, οὐαί τοῦ Κυρίου] (2)

«Οὐαὶ ὑμῖν͵ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί͵ ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον͵ καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου͵ τὴν κρίσιν καὶ τὸ ἔλεος καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα [δὲ] ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι. ὁδηγοὶ τυφλοί͵ οἱ διϋλίζοντες τὸν κώνωπα τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες.

Οὐαὶ ὑμῖν͵ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί͵ ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος͵ ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀκρασίας. Φαρισαῖε τυφλέ͵ καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου͵ ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτοῦ καθαρόν» (Ματθ. κγ’ 15-26).

·      

[Κατέστητε, τάφοι ἀσβεστωμένοι]

«Οὐαὶ ὑμῖν͵ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί͵ ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις͵ οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. οὕτως καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι͵ ἔσωθεν δέ ἐστε μεστοὶ ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.

Οὐαὶ ὑμῖν͵ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί͵ ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων͵ καὶ λέγετε͵ Εἰ ἤμεθα ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν͵ οὐκ ἂν ἤμεθα αὐτῶν κοινωνοὶ ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν». (Ματθ. κγ’ 27-32).

·      

[Εἶσθε γεννήματα φιδιῶν]

«Ὄφεις γεννήματα ἐχιδνῶν͵ πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης; διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς· ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε͵ καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν·

ὅπως ἔλθῃ ἐφ΄ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυν νόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἅβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου͵ ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. ἀμὴν λέγω ὑμῖν͵ ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην» (Ματθ. κγ’ 33-36).

·      

[Εἶσθε γεννήματα φιδιῶν] (2)

«Γεννήματα ἐχιδνῶν͵ πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες; ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ» Ματθ. ιβ’ 34

«Ἔλεγεν οὖν (Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής) τοῖς ἐκπορευομένοις ὄχλοις βαπτισθῆναι ὑπ΄ αὐτοῦ͵

 Γεννήματα ἐχιδνῶν͵ τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας· καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς͵ Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ͵ λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ.

ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται» (Λουκ. γ’ 7-9).

·      

[Ἱερουσαλήμ φονεύεις τούς προφῆτες]

«Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλήμ͵ ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν͵ ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου͵ ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία αὐτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας͵ καὶ οὐκ ἠθελήσατε.

ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. λέγω γὰρ ὑμῖν͵ οὐ μή με ἴδητε ἀπ΄ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε͵ Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου» (Ματθ. κγ’ 36-37).

·      

[Πατέρας σας εἶναι ὁ Διάβολος]

«Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν αὐτῷ͵ Ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστιν. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς͵ Εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἐστε͵ τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε· νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι͵ ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ θεοῦ· τοῦτο Ἀβραὰμ οὐκ ἐποίησεν.

ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπαν [οὖν] αὐτῷ͵ Ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν τὸν θεόν.

εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς͵ Εἰ ὁ θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν͵ ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ͵ ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ΄ ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα͵ ἀλλ΄ ἐκεῖνός με ἀπέστειλεν. διὰ τί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν.

ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ΄ ἀρχῆς͵ καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν͵ ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ.

ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος͵ ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ͵ ὅτι ψεύστης ἐστὶν καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήθειαν λέγω͵ οὐ πιστεύετέ μοι» (Ἰωάνν. η’ 39-45).

·      

[Ἀποπειρῶνται νά λιθοβολήσουν τόν Κύριο]   

«Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν͵ καὶ εἶδεν καὶ ἐχάρη. 8.57 εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς αὐτόν͵ Πεντήκοντα ἔτη οὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας; 8.58 εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς͵ Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν͵ πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί.

ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπ΄ αὐτόν· Ἰησοῦς δὲ ἐκρύβη καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ» (Ἰωάνν. η’ 56-59).

«Τὰ πρόβατα τὰ ἐμὰ τῆς φωνῆς μου ἀκούουσιν͵ κἀγὼ γινώσκω αὐτά͵ καὶ ἀκολουθοῦσίν μοι͵ κἀγὼ δίδωμι αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον͵ καὶ οὐ μὴ ἀπόλωνται εἰς τὸν αἰῶνα͵ καὶ οὐχ ἁρπάσει τις αὐτὰ ἐκ τῆς χειρός μου.

ὁ πατήρ μου ὃ δέδωκέν μοι πάντων μεῖζόν ἐστιν͵ καὶ οὐδεὶς δύναται ἁρπάζειν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ πατρός. ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν.

Ἐβάστασαν πάλιν λίθους οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα λιθάσωσιν αὐτόν. ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς͵ Πολλὰ ἔργα καλὰ ἔδειξα ὑμῖν ἐκ τοῦ πατρός· διὰ ποῖον αὐτῶν ἔργον ἐμὲ λιθάζετε;» (Ἰωάνν. ι’ 27-32).

 «Ἐζήτουν [οὖν] πάλιν αὐτὸν πιάσαι· καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν» (Ἰωάνν. ι’ 39).

·      

       [Ἔπεσεν ἡ Βαβυλών]   

«Καὶ ἄλλος δεύτερος [ἄγγελος] ἠκολούθησεν λέγων͵ Ἔπεσεν͵ ἔπεσεν Βαβυλὼν ἡ μεγάλη͵ ἣ ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπότικεν πάντα τὰ ἔθνη.

Καὶ ἄλλος ἄγγελος τρίτος ἠκολούθησεν αὐτοῖς λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ͵ Εἴ τις προσκυνεῖ τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ͵ καὶ λαμβάνει χάραγμα ἐπὶ τοῦ μετώπου αὐτοῦ ἢ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ͵

καὶ αὐτὸς πίεται ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ κεκερασμένου ἀκράτου ἐν τῷ ποτηρίῳ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ͵ καὶ βασανισθήσεται ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ἐνώπιον ἀγγέλων ἁγίων καὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου» (Ἀποκ. ιδ’ 8-10)

·      

      [Τριχοτόμησις Βαβυλῶνος]   

«καὶ ἐγένοντο ἀστρα παὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταί͵ καὶ σεισμὸς ἐγένετο μέγας οἷος οὐκ ἐγένετο ἀφ΄ οὗ ἄνθρωπος ἐγένετο ἐπὶ τῆς γῆς τηλικοῦτος σεισμὸς οὕτω μέγας.

καὶ ἐγένετο ἡ πόλις ἡ μεγάλη εἰς τρία μέρη͵ καὶ αἱ πόλεις τῶν ἐθνῶν ἔπεσαν. καὶ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη ἐμνήσθη ἐνώπιον τοῦ θεοῦ δοῦναι αὐτῇ τὸ ποτήριον τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ.

καὶ πᾶσα νῆσος ἔφυγεν͵ καὶ ὄρη οὐχ εὑρέ θησαν. καὶ χάλαζα μεγάλη ὡς ταλαντιαία καταβαίνει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους· καὶ ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τὸν θεὸν ἐκ τῆς πληγῆς τῆς χαλάζης͵ ὅτι μεγάλη ἐστὶν ἡ πληγὴ αὐτῆς σφόδρα» (Ἀποκ. ιστ’ 18-21).

      [Μέθυσμα μέ αἷμα Ἁγίων]   

 «καὶ ἡ γυνὴ ἦν περιβεβλημένη πορφυροῦν καὶ κόκκινον͵ καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις͵ ἔχουσα ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς γέμον βδελυγμάτων καὶ τὰ ἀκάθαρτα τῆς πορνείας αὐτῆς͵

καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον͵ μυστήριον͵ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη͵ ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς.

καὶ εἶδον τὴν γυναῖκα μεθύουσαν ἐκ τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων Ἰησοῦ. Καὶ ἐθαύμασα ἰδὼν αὐτὴν θαῦμα μέγα» (Ἀποκ. ιζ’ 4-6).

ΦΩΤΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΙΣ

	Κυρ. Μητσοτάκης μέ ἀνατολίτικα μαγικά βα­τράχια ἀνατολικῶν θρη­σκειῶν. Τά “Φένγκ Σούϊ”, τῆς παραδο­σια­κής κινεζικῆς “Γεωμαντείας”.
	Κυρ. Μητσοτάκης μέ ἀνατολίτικα μαγικά βα­τράχια ἀνατολικῶν θρη­σκειῶν. Τά “Φένγκ Σούϊ”, τῆς παραδο­σια­κής κινεζικῆς “Γεωμαντείας”.