Γράφει ο Μέτοικος
Ο π.Βαρθολομαίος Αρχοντώνης πιστεύει στην Ορθόδοξη περί του Πάσχα διδασκαλία;
Εμωράνθη ο δεινός συζητητής Βαρθολομαίος Αρχοντώνης; Είναι πρωτάκουστα και πρωτότυπα για την Ορθοδοξία τα όσα είπε περί του Πάσχα, ο πιο επικίνδυνος μιας σειράς ανθρώπων «ασθενών στη γνώμη και στην πίστη χλιαρών» που, ατυχέστατα, βρέθηκαν στην καθέδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου;
Όχι! Η γνωστοποίηση της πρόθεσης του διαπρύσιου κήρυκα του θελήματος «του παρόντος αιώνος του απατεώνος» π.Βαρθολομαίου να μετατρέψει την προσεχή χρονική συγκυρία του τύπου και της πραγματικότητας, δηλονότι το χρονικά ταυτόχρονο του «πάσκα» και της Αναστάσεως του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού σε κοινό εορτασμό με αιρετικούς Φραγκολατίνους και ετεροδόξους προτεστάντες, είναι ένας από τους αμετάθετους στόχους της παναίρεσης του οικουμενισμού με όργανο τους Γραικολατίνους του Φαναρίου.
«Αποτελεί σκάνδαλον ο χωριστός εορτασμός του μοναδικού γεγονότος της μιας Αναστάσεως του Ενός Κυρίου!», δήλωσε ο «παπίσκος» της Ανατολής π.Βαρθολομαίος.
«Από το 1582 που ο Ρώμης Γρηγόριος ΙΓ΄ καθιέρωσε το ομώνυμο ημερολόγιο προτρέποντας τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία Β΄ τον επιλεγόμενο Τρανό να το αποδεχθεί, υπήρξαν Μητροπολίτες, όπως ο Φιλαδελφείας Γαβριήλ Σεβήρος, που συνέστησαν στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία την αποδοχή του νέου ημερολογίου αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που θα προέκυπταν από την κραυγαλέα παράβαση του 7ου Κανόνα των Αποστόλων, του 1ου Κανόνα της Συνόδου της Αντιόχειας και την αγνόηση Διατάξεως της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, στη δογματική και εκκλησιολογική βάση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Απορρίπτοντας την παπική πρόταση υιοθέτησης του Γρηγοριανού ημερολογίου που, ο Πατριάρχης Ιερεμίας Β΄ ο Τρανός ονόμασε «παγκόσμιον σκάνδαλον» έγραφε σε συνοδική επιστολή της 20ης Νοεμβρίου του 1583 :«Η μεν Εκκλησία ημών διακρατεί τα παραδοθέντα αυτή […] Το σεβάσμιον τοίνυν Πάσχα, εν ω το κεφάλαιον της περί ημάς του Κυρίου οικονομίας εξείργασται, παρά του τε θείου Κλήμεντος διετάγη, και παρά της εν Νικαία Συνόδου καλώς εθεωρήθη, κανόνιον τε άριστα συνετέθη αυτοίς αιώνιων […] Ου γαρ υπέρτεροι κανόνων ημείς, δι’ ο πολλοί της ευθείας εξετράπησαν […] Σύμπας των Αγίων Πατέρων χορός σκοπόν έχει περί τούτου, ουχί περί θεωρημάτων μαθηματικών, αλλά περί Χριστού μαθημάτων, του μη συνεορτάσαι τοις Ιουδαίοις.
Η ενδημούσα Σύνοδος στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως το 1593 υπό την Προεδρία του Πατριάρχου Ιερεμία Β΄ και παρουσία των Πατριαρχών Αλεξανδρείας Μελέτιου Πηγά και του Ιεροσολύμων Σωφρονίου όρισε ότι :«Ασάλευτον διαμένειν βουλόμεθα το τις Πατράσι διορισθέν περί του Αγίου Σωτηρίου Πάσχα έχειν […] Ει δε τις των προεστώτων της Εκκλησίας Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος […] ιδιάζειν και μετά των Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα, τούτον η Αγία Σύνοδος εντεύθεν ήδη αλλότριον έκρινε της Εκκλησίας»!
Την αρχή του κακού, για κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους και τις παραφυάδες τους, έκανε ο μασόνος Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ ο φέρων την επωνυμία «Μεγαλοπρεπής» που, με Πατριαρχική και Συνοδική επιστολή του στις 12α Ιουνίου του 1902 προς τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες ζήτησε κατ’ αρχάς Συνοδική γνώμη για το εάν αποδέχονται τους Παλαιοκαθολικούς σε πλήρη ένωση με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όμως, στην επιστολή αυτή ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ «προς αγλαωτέραν και δαψιλεστέραν θρησκευτικήν καρποφορίαν!» βάζει δόλια και πονηρά ερωτήματα «περί κοινού εορτολογίου […] αποδοχής του Γρηγοριανού […] και περί της κατ’ αναγκαίαν ακολουθίαν μεταστάσεως του καθ’ ημάς εκκλησιαστικού ημερολογίου […] ως ευοίωνον απαρχήν της ελπιζομένης και ποθητής παγκοσμίου χριστιανικής ενότητος».
«Η αρνητική όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών απάντηση στο ερώτημα περί αλλαγής του ημερολογίου που έθετε η Πατριαρχική και Συνοδική επιστολή του Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ΄ υποχρέωσε τον μασόνο Πατριάρχη να δηλώσει με επιστολή του προς τους προκαθημένους των Εκκλησιών πως :«Περί δε του καθ’ ημάς ημερολογίου τοιαύτην έχομεν γνώμην˙ αιδέσιμον είναι και έμπεδον το από αιώνων μεν ήδη καθωρισμένον, κεκυρωμένον δε τη διηνεκεί της Εκκλησίας πράξει Πασχάλιον, καθ’ ο την Λαμπροφόρον του Κυρίου Ανάστασιν εορτάζειν δεδιδάγμεθα τη πρώτη Κυριακή τη μετά την πανσέληνον της εαρινής ισημερίας, ή συμπιπτούση ή μεθεπομένη, ως ουκ εξόν περί τούτο καινοτομήσαι˙ το δε παραφυλάσσοντας το Ιουλιανόν ημερολόγιον και εορτολόγιον ημών αμετακίνητον, υπερπηδήσαι μόνον 13 ημέρας, ώστε συμπίπτειν τας μηνολογίας ημών τε και των τω ετέρω ημερολογίω κατακολουθούντων ανόνητον και άσκοπον είναι, της μεν παραλείψεως τοσούτων ημερών υπ’ ουδενός επιβαλλομένας λόγου, ούτε εκκλησιαστικού ούτε επιστημονικού…Αλλά και το μεταρρυθμίσαι το Ιουλιανόν ημερολόγιον, ως δήθεν επιστημονικώς ανακριβές και το μέσον πολιτικόν έτος καταστήσαι ούτω συμφωνότερον τω τροπικώ, πρόωρον, το γε νυν και όλως περιττόν ηγούμεθα˙ ημείς τε γαρ ουδαμώς από εκκλησιαστικής απόψεως υποχρεούμεθα μεταλλάττειν ημερολόγιον…».
Έκτοτε, μια σειρά από μασόνους κληρικούς που βρέθηκαν στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προσπάθησαν «δια της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου [να πετύχουν τον] ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών»!
Ο μασόνος και τοποτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου Μητροπολίτης Προύσης Δωρόθεος, ο μασόνος Μελέτιος Μεταξάκης που, ο λαός της Κωνσταντινούπολης τον έδιωξε στην κυριολεξία από το Πατριαρχείο με τις κλωτσιές, ο διάδοχος του Μεταξάκη, μασόνος Γρηγόριος Ζ΄ Ζερβουδάκης και, μετά από αυτόν άλλοι πέντε Πατριάρχες δεν κατόρθωσαν να προωθήσουν τα σχέδια των οικουμενιστών «γι’ αυτό και οι Αμερικανοί προκάλεσαν, όταν ομαλοποιήθηκαν μετά τον μεγάλο Πόλεμο οι συνθήκες, την παραίτηση του Πατριάρχη Μάξιμου Ε΄ ανεβάζοντας στον Οικουμενικό θρόνο τον περιώνυμο μασόνο Αθηναγόρα Α΄».
«Ο διπρόσωπος και πλάνος Αθηναγόρας, ενώ στις οδηγίες της Ορθοδόξου αντιπροσωπείας στο Π.Σ.Ε. στην Λούνδη το 1952 όριζε να μην «αναμιχθή εις δογματικάς συζητήσεις» διότι «εν τη Ελληνική Ορθοδόξω Εκκλησία αι ατομικαί θεολογικαί γνώμαι δεν έχουν αφ’ εαυτών καμμίαν απολύτως αξίαν. [Αφού] μόνον η όλη Εκκλησία, Κλήρος και λαός, και προ παντός η Ιεραρχία αυτής, το σύνολον των επισκόπων αυτής, εκφραζομένων ουχί ατομικώς αλλ’ εν ιεραίς Συνόδοις υπό την επιστασίαν του αγίου Πνεύματος, εκφράζει και διατυποί την διδασκαλίαν της πίστεως αυτής», στην πράξη, ως συνεργός του δαίμονα της κακίας, ως διδάσκαλος της πονηρίας, ως κενόδοξος υιός της απείθειας μόνος αυτός, χωρίς τη γνώμη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προέβη αυθαίρετα στην άρση των αναθεμάτων με τον αιρεσιάρχη πάπα Παύλο Στ΄ το Δεκέμβριο του 1965.
Τον Πατριάρχη Αθηναγόρα Α΄ διαδέχθηκε ο ευεπηρέαστος από τον «κακογέροντα» Χαλκηδόνος Μελίτωνα Πατριάρχης Δημήτριος Α΄ που, ο τάλας, όταν το 1975 συνέπεσε η Αναστάσεως ημέρα των Ορθοδόξων Χριστιανών με το «πάσκα» των Λατίνων επαναπρότεινε στο Βατικανό την πρόταση του προκατόχου του να συνεορτάζουν οι Φαναριώτες με τους παπικούς σταθερά τη δεύτερη Κυριακή κάθε Απρίλη μήνα το «πάσκα», αρχής γινομένης από το 1975»!
Και τώρα, ο «Μέγας της Οικουμένης και Άκρος Αρχιερεύς»!!! ο «πρώτος άνευ ίσων»!! Βαρθολομαίος Αρχοντώνης που πιστεύει και διακηρύσσει ότι, οι «προπάτορες ημών, [οι] Άγιοι [της Ορθοδόξου Εκκλησίας υπήρξαν] ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως, του διαβόλου» και, κατακυριευμένος «από σοφίας επιγείου, ψυχικής και δαιμονιώδους» ονομάζει τους «Ιερούς Κανόνες τείχη του αίσχους τα οποία πρέπει να γκρεμίσουμε»! Κάνει ακόμα ένα βήμα στου κακού τη σκάλα, θεωρώντας σκάνδαλο, το χωριστό εορτασμό της Αναστάσεως του Κυρίου με τους αιρετικούς»!
«Σκάνδαλο»; Γιατί; Μήπως έχουμε την ίδια πίστη με τους Φραγκολατίνους, για να γιορτάσουμε μαζί το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου;
Πέρα από τις θεμελιώδεις Δογματικές διαφορές με τους Ρωμαιοκατόλικους (Filióque, άσπιλος σύλληψη της Θεοτόκου και την κακοδοξία ικανοποίησης της θείας δικαιοσύνης (satisfactio) δια του σταυρικού θανάτου του Ιησού Χριστού), ειδικά για την Ανάσταση του Κυρίου, υπάρχει σε κατόλικους και προτεστάντες η πίστη ότι, το Φως της Αναστάσεως έλαμψε μόνο στο καθαρτήριο και, όχι στον Άδη!
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ακλόνητα αποδέχεται ότι, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αναλαμβάνοντας το Βασιλικό Του Αξίωμα κατήλθε στον Άδη και «το κράτος του έλυσεν, συντρίβοντας πύλας χαλκάς και, ψυχάς ας κατείχον το πριν, Θεός ων, ανέστησε», ενώ, οι Δυτικοί κακόδοξα πιστεύουν και διδάσκουν ότι, η κάθοδός Του έγινε έως και τον προθάλαμο του Άδου! τον ονομαζόμενο υπ’ αυτών limbus των Πατριαρχών. Τούτο αυτό σημαίνει ότι, το κέντρο του Άδη παρέμεινε σκοτεινό και στους εκεί δεν «εφάνη η κοινή βασιλεία» πως, ο Κύριος δεν «εσκύλευσε τον Άδην», ότι δεν τον «επίκρανεν γευσάμενον της σαρκός Αυτού», ότι ο Άδης δεν «καθηρέθη, δεν ενεκρώθη».
Τι το δογματικά κοινό έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία με τις προτεσταντικές αιρέσεις, όπου κυριαρχούν αντιχαλκηδόνιες απόψεις που, αναπόφευκτα οδηγούν στην αίρεση του Νεστοριανισμού και την κακοδοξία του Δοκητισμού;
Πώς να συνεορτάσει το χριστεπώνυμο πλήρωμα του Βασιλείου της χάριτος, με όσους Διαμαρτυρόμενους «αρνούνται καθόλου την υποστατικήν ένωσιν του Χριστού ή διατηρούντες αυτήν επεκτείνουσι την κένωσιν και εις την θεότητα αυτήν»;
Οι αιρετικοί παπικοί και προτεστάντες πανηγυρίζουν την ανάμνηση ενός γεγονότος που, άπαξ φωτίστηκε από κτιστό φως, ενώ, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί «εορτάζομεν θανάτου νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν» λαμπρυνόμενοι συνεχώς και αδιαλείπτως από το άκτιστο «φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάζουμε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών».
Σκάνδαλο ο χωριστός εορτασμός του «πάσκα» και της Αναστάσεως του Κυρίου π.Βαρθολομαίε για ποιους; Μήπως για τους εχθρούς Του, όπως είναι ο Σταυρός για τους «Ιουδαίους σκάνδαλο και τους Έλληνες μωρία»;
Κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα και, αρχής γινομένης από το 2025 το Πάσχα των Ορθοδόξων θα συμπέσει 31 φορές με το «πάσκα» των Λατίνων.
Ποιος είναι ο στόχος του ένθερμου εκφραστή και υποστηρικτή της παναίρεσης του οικουμενισμού Βαρθολομαίου Αρχοντώνη; Να γιορτάζουμε Ορθόδοξοι, Φραγκολατίνοι παπιστές, Προτεστάντες, Γραικολατίνοι, Αντιχαλκηδόνιοι, Ουνίτες, μαζί με τους Ιουδαίους ένα «πάσκα» ξεχνώντας το Πάσχα Κυρίου;
Μόνον εάν κάποιος δεν πιστεύει στην Ορθόδοξη περί του Πάσχα διδασκαλία, μπορεί να εισηγηθεί την αίρεση, Το μέγα σκάνδαλο για κοινό εορτασμό του Πάσχα των Ορθοδόξων με το «πάσκα» των Λατίνων και, αναπόφευκτα με το «φάσκα» των Ιουδαίων.
