Πορφυρίτης
«Μοῦ κάνει μεγάλη ἐντύπωση», γράφει ὁ κ. Νικόλαος Πρίντεζης[1], «στόν εἰκοστό πρῶτο αἰῶνα, πού τόσο ὁ Πάπας Φραγκίσκος, ὅσο καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὡς διάδοχος τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα, ἀδελφοῦ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, θεωροῦνε καί ἑαυτούς Ἀδελφούς, ὁ ἀγαπητός Πρωτοπρεσβύτερος Στέφανος, νά γράφει καί ἑπομένως νά πιστεύει ὅτι: ‘‘Εἶναι λάθος νά ἐπικαλούμαστε τίς ὅποιες ὁμοιότητες μεταξύ μας, Ὀρθόδοξοι, Ρωμαιοκαθολικοί’’.». Αὐτό τό φοβερό θεολογικό ἐπιχείρημα χρησιμοποιεῖ ὁ κ. Πρίντεζης γιά νά ὑποστηρίξει, τί; Ὅτι ἡ «Καθολική Ἐκκλησία … οὔτε σχισματική εἶναι, οὔτε αἱρετική, ἀλλά ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία μέ Πρῶτο της Ἐπίσκοπο τόν διάδοχο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου»;[2].
Δέν ἀμφισβητεῖ, προφανῶς, ὁ κ. Πρίντεζης, ὅτι «ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος εἰς ὅλους τούς αἰῶνας καί εἰς ὅλην τήν αἰωνιότητα»[3], διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός «χθές καί σήμερον εἶναι ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»[4].
Ρωτᾶ ὁ ἀντιοικουμενιστής Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, καί τόν κ. Πρίντεζη: «Εἶσαι μέλος τῆς Ἐκκλησίας; Αὐτό σημαίνει ὅτι εἶσαι ὀργανικῶς συνδεδεμένος μέ τούς ἁγίους Ἀποστόλους καί μέ τούς Μάρτυρας, μέ τούς Ὁμολογητάς καί μέ ὅλας τάς οὐρανίους ἀγγελικάς Δυνάμεις. Ἡ ἀγάπη τῆς ἁγίας καθολικότητος εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἑνώνει θεανθρωπίνως, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μεταξύ των, ὥστε ὅλα ὁμοῦ καί ἕκαστον προσωπικῶς νά ζοῦν τήν καθολικήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ δέ ἁγία αὐτή ἀγάπη τῆς καθολικότητος ἐξαρτᾶται ἀπό τήν πίστιν των εἰς τόν Χριστόν καί ἀπό τήν ἐν Χριστῷ ζωήν των. Δι’ αὐτό ὁ θεόσοφος Ἀπόστολος καί εὐαγγελίζεται εἰς τούς χριστιανούς: «Ὡς οὖν παρελάβατε τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν τὸν Κύριον, ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε»[5]. Τίποτε νά μήν ἀλλάζετε εἰς τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν οὔτε νά τοῦ προσθέτετε. Ὅπως εἶναι Αὐτός εἶναι ὑπερτέλειος, θείως καί ἀνθρωπίνως. Ἑμεῖς οἱ Ἀπόστολοι τοιοῦτον Χριστόν Ἰησοῦν καί Κύριον, τόν Θεάνθρωπον, ἐκηρύξαμεν καί παρεδώσαμεν. Τοιοῦτον ἐσεῖς Τόν «παρελάβατε». «Ἐν Αὐτῷ», λοιπόν, καί «περιπατεῖτε»[6].
Στό προκείμενο λοιπόν, κ. Πρίντεζη:
Εἶστε μέλος τῆς Καθολικῆς (Ὀρθόδοξης) Ἐκκλησίας; Εἶστε «ὀργανικῶς συνδεδεμένος» μέ τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας;
Εἶστε συνδεδεμένος μέ τόν Μέγα Φώτιο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ὁ ὁποῖος καταδίκασε «ὅλες τὶς παπικὲς κακοδοξίες καὶ πλάνες τῶν Λατίνων, ἰδιαίτερα δὲ τὸ filoque (= καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ)»[7]; Καί πού «συγκάλεσε στὴ συνέχεια (ἔτος 867) διευρυμένη Μεγάλη Σύνοδο στὴν Κωνσταντινούπολη, ἡ ὁποία διακήρυξε τὴ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε αἱρετικοῦ δόγματος, καὶ ἀναθεμάτισε καὶ τὸν πάπα Νικόλαο Δ´ καὶ τοὺς ἱεραποστόλους του στὴ Βουλγαρία»[8];
Εἶστε συνδεδεμένος μέ τόν Ἅγιο Συμεών, Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης πού λέγει: «Ἀλλά ὁ μέν Πέτρος μέ τήν μετάνοια, μέ τά δάκρυα… καί μέ τήν τριττή ὁμολογία τῆς ἀγάπης πρός τόν Χριστό, ὄχι μόνον στόν χορό τῶν Ἀποστόλων πάλι συναριθμήθηκε, ἀλλά καί κορυφή τους ἀποδείχθηκε καί ποιμένας τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ χειροτονήθηκε. Οἱ Λατῖνοι ὅμως ἐπαιρόμενοι ὅτι ἔχουν ὡς κορυφή τόν Πέτρο καί κομπάζοντες, ἔγιναν αἴτιοι βλάβης ἐναντίον τῶν ἄλλων καί τοῦ ἑαυτοῦ των στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν ἀποστασία τῶν ὀρθῶν δογμάτων. Γι’ αὐτό καί ἔγιναν αἴτιοι βλάβης στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, περισσότερο ἀπό ὅλους ἐκείνους, πού κατά καιρούς κινήθηκαν ἐναντίον της· διότι ἔσχισαν καί διαίρεσαν τά μέλη τοῦ Χριστοῦ…»[9].
Εἶστε συνδεδεμένος μέ τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, πού εἶπε: «τὸν Πάπαν νὰ καταρᾶσθε, διότι αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ αἰτία»[10];
Καί γιά νά μή μακρύνει ὁ λόγος, εἶστε ὀργανικῶς συνδεδεμένος μέ τόν Ἅγιο Ἀθανάσιο τόν Πάριο, πού ἐγκωμιάζει τόν ἅγιο Μάρκο τόν Εὐγενικό, τόν «Ἀντίπαπα Ἅγιο» ὅπως τόν ἀποκαλεῖ; Γράφει ὁ ἅγιος γιά τόν Πάπα Εὐγένιο Δ’: «Καθόταν ἐκεῖ σοβαρός καί σπουδαῖος, στόν ὑψηλό καί ἐπαρμένο του θρόνο ὁ γυναικοπρόσωπος δῆθεν διάδοχος τοῦ Πέτρου, μάλλον μέ τρόπο κατά τόν ὁποῖο ὀνομάζεται διάδοχος στό φῶς τό σκοτάδι κι ἡ ἀρρώστεια διάδοχος τῆς ὑγείας κι ἡ παράνοια διάδοχος τῆς λογικῆς… Κι ὁ Πάπας σκεφτόταν νά τόν ἀφήσει ὄρθιο, ὡς δῆθεν ὑπεύθυνο, σύμφωνα μέ τήν τάξη τῶν κρινόμενων. Ἀλλά ἐκεῖνος ὁ μέγας νοῦς (σ.γρ.: ὁ Ἅγιος Μᾶρκος), ἔχοντας πίστη στήν ἐλευθερία τῆς συνείδησής του καί μή θεωρώντας αὐτόν ὡς δικό του κριτή σ’ ὅλα ἤ ὡς ἐπίσκοπο, ἀλλά βλέποντάς τον ὅπως ἦταν, δηλαδή ὡς ἐχθρό τῆς ἀλήθειας καί πολέμιο τοῦ Θεοῦ…»[11]. Αὐτά μέ τούς Ἁγίους.
Συνεχίζει ὁ σύγχρονος Σέρβος ἅγιος Ἰουστῖνος: «‘‘Ἐν Αὐτῷ’’ ζῆτε καί ‘‘περιπατεῖτε’’, τοῦτο εἶναι ἡ ἐντολή τῶν ἐντολῶν. ‘‘Ἐν Αὐτῷ περιπατεῖτε’’, ὄχι προσαρμόζοντες Αὐτόν εἰς τόν ἑαυτόν σας, ἀλλά τόν ἑαυτόν σας εἰς Ἐκεῖνον, ὄχι ἀλλάσσοντες Αὐτόν πρός τόν ἑαυτόν σας, ἀλλά τόν ἑαυτόν σας πρός Ἐκεῖνον. Ὄχι μεταποιοῦντες Αὐτόν κατ’ εἰκόνα σας, ἀλλά μεταποιοῦντες τόν ἑαυτόν σας κατ’ εἰκόνα Ἐκείνου. Μόνον οἱ ὑπερήφανοι αἱρετικοί καί ἄφρονες ψυχοφθόροι μεταποιοῦν, μεταβάλλουν, ἀλλάσσουν τόν Θεάνθρωπον Χριστόν κατά τάς ἐπιθυμίας καί ἀντιλήψεις των. Ἐκ τούτου καί τόσοι ‘‘ψευδόχριστοι’’ εἰς τόν κόσμον καί τόσοι ψευδοχριστιανοί. Ὁ δέ ἀληθινός Κύριος Ἰησοῦς, μέ ὅλον τό πλήρωμα τῆς εὐαγγελικῆς καί Θεανθρωπίνης Του ἱστορικότητος καί πραγματικότητος, ὑπάρχει ὁλόκληρος εἰς τό Θεανθρώπινον σῶμα Του τήν Ὀρθόδοξον Καθολικήν Ἐκκλησίαν, ὅπως εἰς τήν ἐποχήν τῶν Ἀποστόλων, ἔτσι καί σήμερον, ἔτσι καί εἰς τούς αἰῶνας.»[12].
Καί πάλι εἰς τό προκείμενον:
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
