Χριστοφόρος, ὁ τελευταῖος, μή διορισμένος, Προκαθήμενος Ἀλβανίας
ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ, ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Κρίσιμες Ἐκλογές Ἀλβανικῆς Ἐκκλησίας
Γράφει ο θεολόγος Παναγιώτης Κοσμίδης
{Διορισμένος Ἀρχιερεύς,
μάστιγα Λαοῦ} [Συνεργασία μέ εἰδωλολάτρες]: «καὶ κατέστησεν (Βακχιλίδης)
// τὴν
χώραν τῷ Ἀλκίμῳ // καὶ ἀφῆκεν μετ΄
αὐτοῦ δύναμιν τοῦ βοηθεῖν αὐτῷ· //... καὶ ἠγωνίσατο Ἄλκιμος περὶ τῆς ἀρχιερωσύνης͵ //
καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν // πάντες οἱ ταράσσοντες τὸν λαὸν αὐτῶν // καὶ κατεκράτησαν γῆν Ἰούδα // καὶ ἐποίησαν πληγὴν μεγάλην ἐν Ισραηλ» (Α’ Μακ. Ζ’ 20-22). [Ἀλληγορική Ἐπικαιροποιημένη Ἀναλογία]: [Ὁ στρατηγός
(τοῦ Σελευκίδη βασιλιᾶ Δημητρίου Α’ Σωτῆρος), ὁ Βακχίδης // διώρισε τόν
Ἄλκιμο ὡς ἀρχιερέα τῆς
Ἰουδαίας, // καί τοῦ ἄφησε στρατιωτική δύναμη γιά νά τόν ἐπιβάλλη. // ...
Καί ὁ Ἄλκιμος ἀγωνίστηκε (κατά τοῦ Λαοῦ), // γιά
τό κρατήση τό ἀξίωμα τοῦ ἀρχιερέα, // καί συγκεντρώθηκαν γύρω του
// ὅλοι ὅσοι τάραζαν τόν Λαό τους,
// καί, κυριάρχησαν στή γῆ τῆς Ἰουδαίας
// καί προεκάλεσαν
μεγάλη συμφορά στόν Ἰσραήλ]. |
Α. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ
i. [Ἰλλυριοί, Ἑλληνικό φῦλο ἀπό 13ο
αἰῶνα]
Οἱ Ἰλλυριοί,
ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων, ὑπῆρξαν Ἑλληνικό Φῦλο. Ὁ Κάδμος
καί ἡ Ἁρμονία, βασιλεῖς τῶν Θηβῶν, μετέβησαν στήν Ἰλλυρία καί ἐβασίλευσαν ἐκεῖ (13ο-12ο
αἰῶνα π.Χ.). Ἡ Ὀλυμπιάς (375-316
π.Χ.) ἡ μητέρα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου (356-323
π.Χ.), κατήγετο ἀπό ἐκεῖ. Ἀπό τούς Μολοσσούς. Ὑπῆρξε ἀπόγονος, τοῦ ἐκεῖ ἐγκατασταθέντος
υἱοῦ τοῦ Ἀχιλλέως (1245-1217 π.Χ., περίπου), τοῦ Νεοπτολέμου (1220-1150
π.Χ. Περίπου). (Τρωϊκός πόλεμος 1227-1217 π.Χ.). Γι’ αὐτό τό λόγο ὁ Ἀλέξανδρος,
ἐκστατικά, διετείνετο μέ ὑπερηφάνεια, πώς εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἀχιλλέως καί μάλιστα, ἔφερε πάντοτε μαζί του, κατά τίς
μάχες γιά προστασία τήν Ἀσπίδα του.
Μετά Χριστόν
δέ, οἱ Ἰλλυριοί, ὑπῆρξαν ἀκραιφνεῖς Ρωμιοί καί Ὀρθόδοξοι, ἕως τό 1500 μ.Χ., ὁπότε
ἐνέσκηψε ἡ ἸσλαμοΤουρκική λαίλαπα. Πολλοί ὑπέκυψαν
στούς βιαίους ἐξισλαμισμούς. Ἀπέμειναν μόνον οἱ ἡρωϊκοί Βορειοηπειρῶτες νά κρατοῦν τίς δᾶδες τοῦ Γένους.
Κατ’ αὐτή
τήν ἐποχή, μία ὁμάδα Ρωμιῶν, ἀκρεφνέστατοι Ἑλληνορθόδοξοι, ξενητεύτηκαν καί μετανάστευσαν
στήν περιοχή τῆς Ἀττικῆς καί στήν Πελοπόννησο, οἱ λεγόμενο Ἀρβανίτες (16ος αἰῶν). Μερικοί ἀπό αὐτούς,
δέ στή συνέχεια, μετανάστευσαν στήν Κεντρική Σικελία (1700 μ.Χ.) καί ὑπάρχουν ἕως
σήμερα.