ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Εμπειρία με την Γερόντισσα Γαλακτία
της Κρήτης
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος . Αμήν.
Χριστός Ανέστη!
Ιούλιος του 2018. Είχα μεταβεἰ μετά της συζύγου απ’την πόλη διαμονής, στη γενέτειρά μου την Κρήτη (Ηράκλειο) για
καλοκαιρινές διακοπές.
Πρωί 18 Ιουλίου του 2018.
Εγώ (με συγχωρείτε για το πρώτο
πρόσωπο) στο μπαλκόνι του πατρικού μου
απολάμβανα τον πρωινό καφέ, με θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.
Η σύζυγος με την μητέρα προετοίμαζαν το μεσημεριανό φαγητό στη κουζίνα.
Είχαμε φορτωμένο πρόγραμμα εκείνη την ημέρα.
Θα πεταγόμασταν για ένα γρήγορο μπάνιο
σε μια κοντινή παραλία και μετά γεύμα με γονείς , ξεκούραση και το
απόγευμα εκδρομή-προσκύνημα.
Θα πηγαίναμε να επισκεφτούμε μια γερόντισσα. 
Δεν την είχα ποτέ ακούσει ξανά. Μια ευλογημένη ψυχή (εγκάρδιος φίλος κι αδελφός) μου συνέστησε να
πάω οπωσδήποτε να βρω μια ονομαστή
γερόντισσα. Δεν ήξερα όμως που βρίσκεται.
Αλλά μετά από έρευνα, ο αδελφός, μου απεκάλυψε τον τόπο που εγκαταβιούσε.
Ένα άγνωστο σε εμένα χωριό κοντά σε ένα μεγάλο κεφαλοχώρι τις Μοίρες.
Το χωριό Πόμπια, εκεί στην κοιλάδα της Μεσαράς αντίκρυ απ’ το
Λιβυκό Πέλαγος. Δίπλα στα Αστερούσια όρη , εκεί που Άγιος Αρσένιος μετέδωσε τη νοερά
προσευχή στο Άγιον Όρος, μέσω του Οσίου
Γρηγορίου του Σιναϊτου. Τόπος Αγίων.
Εξήντα χιλιὀμετρα περίπου απ’το Ηράκλειο. Μια ώρα ορεινή διαδρομή.
Είμασταν πλέον έτοιμοι να πάμε, χωρίς βέβαια κάποια τηλεφωνική συνεννόηση
πριν .
Στο άγνωστο. Δεν ξἐραμε εάν θα μπορέσουμε να δούμε την «άγνωστη» γερόντισσα
, εάν θα μας δεχτούν.
