Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης
Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ πάσης φύσεως ἀρνητὲς καὶ ἰδιαίτερα οἱ ἀρχαιολάτρες, ἔχουν ἐξαπολύσει σφοδρὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς χριστιανικῆς Πίστεως, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας καὶ ἰδιαιτέρως ἐναντίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Παρακάτω παραθέτουμε τὶς κυριότερες ἀπὸ τὶς κατηγορίες κατὰ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ μία σύντομη ἀπάντηση σὲ αὐτές.
Ἡ κατηγορία: Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι ἕνα βιβλίο ἑβραϊκὸ κι ὄχι ἑλληνικό!
Επιμέλεια Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος Κιλκίς
Για τον κάθε άνθρωπο τον πρώτο λόγο έχει η προσωπική του σωτηρία και όχι η άσκοπη και ανωφελής περιέργεια περί της σωτηρίας των άλλων.
Πολύ συχνά σε εκδηλώσεις, ομιλίες, συζητήσεις σε περιβάλλον εκκλησιαστικό αλλά και ευρύτερο, τίθεται το ερώτημα περί της σωτηρίας των ανθρώπων γενικώς. Μεταξύ ανθρώπων που μπορεί να έχουν ποικίλες αντιλήψεις για τα θέματα αυτά, η συζήτηση οδηγείται εντέλει στο ερώτημα: «Και ποιοι θα σωθούν δηλαδή; Μόνο αυτοί που είναι στην Εκκλησία; Ή ακόμη και αυτοί που πιστεύουν σε άλλη θρησκεία ή …»;
«Ὁ πόνος εἶναι ἡ μοναδική αἰτία γιά νά ἀποκτήσει συνείδηση τῆς ἐλευθερίας ὁ ἄνθρωπος», ἰσχυρίζεται ὁ Φ. Ντοστογιέφσκυ. Μέ ἁπλά λόγια, ἡ ἐλευθερία ἀποκτιέται μέσω τοῦ πόνου.
Μέ τόν πόνο ἀφυπνίζεται ἡ συνείδηση και, κατ΄ ἐπέκταση, ἡ ἰδέα τῆς ἐλευθερίας ἀφομοιώνεται πλήρως.
Ὁ Ντοστογιέφσκυ ἀναγνωρίζει, πώς ὑπάρχει πολύς πόνος μέσα στή ζωή, ὅμως αὐτός ὁ πόνος εἶναι λυτρωτικός.
Αθανάσιος Μουστάκης, Δρ Θεολογίας
ἡ συμβολική μέ τούς τρεῖς Ἀγγέλους στή Δρῦ τοῦ Μαμβρῆ, δηλαδή "ἡ φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ" (Γένεσις, κεφ. 18), ἤ ἐκείνη πού δείχνει τόν Θεόν Πατέρα ὡς πολιόν λευκασμένο καί ἔνθρονο Γέροντα ("Παλαιόν τῶν Ἡμερῶν"), τόν Υἱόν ἔνσαρκον, ὡς Χριστόν, ἔνθρονον εἰς τά δεξιά τοῦ πολιοῦ "Πατρός" καί τό Ἅγιον Πνεῦμα "ἐν εἴδει περιστερᾶς";
Στήν ὁμιλία αὐτή ὁ Μοναχός π. Σεραφείμ ἀναπτύσσει, ὅση δύναμις, τό ἐνδιαφέρον θέμα τῆς ἀπεικονίσεως τῆς Ἁγίας Τριάδος βάσει παλαιοτέρων ἐπιστημονικῶν μελετῶν καί μιᾶς ἰδικῆς του. Στα πλαίσια της σειράς εκδηλώσεων «Θέματα Ορθοδόξου Δογματικής» ομιλία του Οσιολογιωτάτου Μοναχου π. Σεραφείμ Ζήση με θέμα: Ἡ ἀπεικόνιση τῆς Ἁγίας Τριάδος Η ομιλία θα μεταδοθει στο κανάλι του youtube εδώ: / katihisis Η ὁμιλία πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή, 4 Φεβρουαρίου 2024 στίς 11:30 π.μ., στή νέα Αἴθουσα τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν στή Θεσσαλονίκη (Σούτσου 3) στό πλαίσιο τῶν καθιερωμένων ἑβδομαδιαίων ὁμιλιῶν.
«ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ»
«ΤΑΦΟΙ ΚΕΚΟΝΙΑΜΕΝΟΙ»
«Παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μέν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δέ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καί ἀνομίας» (Μάτθ.23,27)
* * *
Ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ, συναΐδιος τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ, ἤτοι ἄνευ ἀρχῆς (χρονικῆς ἀπαρχῆς, στιγμῆς ἐκκινήσεως) καί οὐδέν τι ἄλλο πράξας εἰ μή μόνον «λόγον εἰπών» (Ψαλ.32,9) «ἐποίησεν ἐντός πέντε ἡμερῶν ἅπασαν τήν ὑλικήν δημιουργίαν» (Γέν.1,23).
«Τῷ λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοί ἐστερεώθησαν καί τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν» (Ψαλ.32,6)
«Αὐτός εἶπε καί ἐγενήθησαν, αὐτός ἐνετείλατο καί ἐκτίσθησαν» (Ψαλ.32,9).
Οὗτος, ἀπό ἀγάπην καί μόνον κινούμενος, ὡς Τρισυπόστατος Θεότης, δηλαδή τῇ συμμετοχῇ καί συμπράξει τοῦ Πατρός καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «ἐποίησαν ἄνθρωπον» (Γέν.1,27) τήν «ἕκτην ἡμέραν» (Γέν.1,31), «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ» (Γέν.1,26), «ἵνα ἄρχῃ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί πάντων τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τῆς γῆς» (Γέν.1,28). «Ἄρρην, ἀνήρ» (Γέν.1,27) πλασθείς ὁ ἄνθρωπος, τό πρῶτον, καί κατόπιν «ἄρσεν καί θῆλυ, εὐλογήσας αὐτούς ὁ Θεός λέγων· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αὐτῆς καί ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης κ.λ.π.» (Γέν.1,27-28).
.jpg)
Τ
Ι Ε Σ Τ Ι Ν Α Ν Θ Ρ
Ω Π Ο Σ ;
---- . ----
«ἀγαθά
καί φαῦλα» (Ἰωάν.5,29)
«ἀρετή
καί κακία» (Β΄Πέτ.1,5: Α΄Κορ.14,20)
* * *
Θά
ἦτο καλό καί ὠφέλιμο νομίζω, τό νά γνωρίζῃ κάθε ἄνθρωπος ρεαλιστικά, ὅτι ἡ
πραγματική του ἀρχή, ἤ διαφορετικά ἡ ἔναρξις τῆς ὑπάρξεώς του δέν
τελεσιουργεῖται, ὡς διαπιστοῦται ἐπιστημονικῶς σήμερον μόνον κατά τήν ἱερωτάτην,
μεγαλειωδεστάτην καί θαυμαστήν ἐκείνη στιγμήν τῆς ἑνώσεως τοῦ σπέρματος τοῦ
Πατρός του μετά τοῦ ὠαρίου τῆς Μητρός του ἐν τῇ μήτρᾳ αὐτῆς· ἀλλά
προϋπῆρχεν βαθύτατα καί ἀϊδίως ἐν τῷ νοΐ τῆς Ἁγίας Τριάδος, «προγιγνωσκούσης
Ταύτης ἕνα ἕκαστον, προορισμόν αὐτοῦ προκαθορισάσης, γεννώσης
ἐν χρόνῳ περί τό ἐννεάμηνον, καλούσης, δικαιούσης τέλος ποτέ τοῦτον»
(Ρωμ.8,29-30).
Ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, θέτων Θεῖον ἄημα, ψυχήν ζῶσαν, κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ δημιουργῶν τόν ἄνθρωπον, ἀρχέτυπον παραμένων, δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν» (Ἰωάν.1,2: Γέν.1,26 & 2,7), τοποθετεῖ καί «φύλακα ἄγγελον» ἀπό τήν πρώτην αὐτήν στιγμήν τῆς συλλήψεως, ὡς ἀναφέρει ὁ Ἁγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης· μέχρι γεννήσεως-τοκετοῦ, καθ’ ὅλην τήν πορείαν τοῦ βίου καί ἕως τῆς ἐξόδου ἑκάστου ἀνθρώπου ἐκ τοῦ κόσμου τούτου.
Καί
ἐρωτᾶ ὁ Προφητάναξ Δαϋίδ, «τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ;
ἤ υἱός ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;»
(Ψαλ.8,5)
Καί ἀπαντᾶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ὁ ἴδιος τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, συνεχίζων· «ἠλάττωσας αὐτόν βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους, δόξῃ καί τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, καί κατέστησας αὐτόν ἐπί τά ἔργα τῶν χειρῶν σου» (Ψαλ.8,6-7).
Στις 14/8/2015 είχε δημοσιευθεί ένα άρθρο με τίτλο «Η Θεομήτωρ και ο Ευσεβισμός της Αίρεσης» -που υπάρχει ανσρτημένο μέχρι σήμερα- στον ιστοχώρο pemptousia.gr. Συντάκτης του ο Ηρακλής Φίλιος, νυν κληρικός της Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων. Εκεί, μεταξύ άλλων, διατυπώνει το ερώτημα: «Αν η Παναγία δεν ήταν Παρθένος αλλά μία γυναίκα που είχε συνάψει νόμιμη σχέση, ο Θεός δεν θα μπορούσε να γεννηθεί στην μήτρα της; Δηλαδή το μέγα μυστήριο είναι το α ε ι π ά ρ θ ε ν ο της Θεοτόκου;»
Τὶς πρωινὲς ὧρες βγῆκε ἀπὸ τὸ κελλί του. Φώναξε δυὸ διάκους καὶ τοὺς μίλησε. Ἔπρεπε νὰ εἰδοποιήσουνε παντοῦ. Τὸ ἀπόγευμα ἐκεῖνο θὰ κήρυττε, φυσικὰ στὴν Ἀναστασία. Οἱ διάκοι φύγανε ἀμέσως. Ἀπὸ στόμα σὲ στόμα ἡ Πόλη ἔμαθε. Τὸ ἀπόγευμα οἱ ὀρθόδοξοι μαζεύτηκαν. Μαζὶ καὶ μερικοὶ κακόδοξοι, ἀρειανοί, πνευματομάχοι καὶ ἀπολιναριστές.
Γέμισε ἡ Ἀναστασία, πλημμύρισε ὁ γυναικωνίτης, ἔξω ἀπὸ τὸ ναὸ κι ἄλλος κόσμος.
Καμμιὰ φορὰ ἦρθε καὶ ὁ Γρηγόριος. Μικρόσωμος σκελετωμένος, λίγο κυρτός, μὲ τὰ μάτια χαιρετοῦσε τοὺς πιστούς, τοῦ κάνανε διάδρομο νὰ περάσει. Μπῆκε στὸ ἱερὸ Βῆμα. Γονάτισε στὴν ἁγία Τράπεζα κι ἔμεινε ἀκίνητος γιὰ λίγα λεπτά. Σηκώθηκε, τράβηξε τὸ βῆλο τῆς Ὡραίας Πύλης καὶ βγῆκε. Στάθηκε στὸ μεγάλο σκαλοπάτι, κοίταξε μὲ ἀγάπη τὸ ἐκκλησίασμα, ἔδωσε τόνο αὐστηρὸ στὴ φωνὴ καὶ ἄρχισε:
H ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΣ ΠΙΣΤΗ
«Χθες πίστιν είχες την των καιρών,
σήμερον την του Θεού γνώρισον»
(Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος – «Εις την
καινήν Κυριακήν – Λόγος ΜΔ)
Ο
Αγ. Γρηγόριος στο λόγο του αναφέρεται (στηλιτεύει) και στην αρνητική πράξη της
«των καιρών πίστεως», περί της οποίας ομιλούν τα τρία πρώτα Ευαγγέλια στα
εδάφια: Ματθ. 13,27 – Μαρκ. 4,16 και Λουκ. 8,13, όπου ο Κύριος αναφέρεται στη
σπορά του Λόγου του Θεού.
Ο Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης υπογραμμίζει το νόημα της προσκαίρου πίστεως, με αναφορά στον Αγ. Γρηγόριο τον Θεολόγο. Ο Αγιορείτης όσιος γράφει, σχετικά:
Ἡ δυνατότητα γνώσεως τῆς αἰωνίου ἀληθείας, τῆς ὀντολογικῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀληθινῆς ἑνότητος
Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν -Δρος Θεολογίας
Ἑορτάζει σήμερα πανηγυρίζουσα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τὴν κάθοδο τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Δὲν εἶναι, βεβαίως, ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἡ γενέθλιος ἡμέρα της. Καὶ τοῦτο διότι δὲν γεννᾶται κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτή ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ οἱ ρίζες της εἶναι βαθειές. Εὑρίσκονται μέσα στὸν χῶρο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, μέσα στὴν κοινωνία Αὐτοῦ μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καὶ τοῦ πρώτου δημιουργηθέντος ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεό.
ΟΙ ΑΓΑΠΟΛΟΓΟΙ
Α Θ Η Ν Α Ι 2020
Στο τεύχος μηνός Μαΐου 2020 του περιοδικού «Ιωάννης ο Βαπτιστής» του φίλου και συμφοιτητού π. Δανιήλ Αεράκη φιλοξενείται άρθρο με τίτλο «υπευθυνότητα μπροστά στον κίνδυνο» του Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου, άρθρο επίκαιρο αφού αναφέρεται στην «επέλαση του ιού Covid-19. Στάθηκα στις πιο κάτω φράσεις του εν λόγω άρθρου : «άλλοι πάλι, σα να μιλούν εξ ονόματος του Θεού, αποφαίνονται ότι όλ’αυτά είναι τιμωρία του Θεού για την αποστασία, για την αμαρτία, για την ανηθικότητα κλπ. κλπ. …… Αλλά να ρίχνουμε ευθύνες στο Θεό …. και να Τον παρουσιάζομε σαν τιμωρό και σαν εφευρέτη κορωνοϊών, είναι τουλάχιστον αθεολόγητο.» (σελ. 70).
Ο αχειροτόνητος Οζίας και το μυστήριο της ιερωσύνης
Η εκ Θεού αναστολή και επαναφορά του χαρίσματος της προφητείας
Γράφει ο Τουλουμτσής Ι. Βασίλειος
Υπ. Διδάκτωρ Θεολογικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α.
Στον ειρμό της ε΄ ωδής του κανόνα της Υπαπαντής περιγράφεται η θεοφάνεια του προφήτη Ησαΐα, κατά την οποία αξιώθηκε να δει τον άσαρκο Θεό Λόγο «ἐν θρόνῳ ἐπηρμένῳ, ὑπ᾿ Ἀγγέλων δόξης δορυφορούμενον». Πηγή έμπνευσης του ασματογράφου αγίου Κοσμά επισκόπου Μαϊουμά, ως προς την σύνταξη του ειρμού, υπήρξε το στ΄ κεφάλαιο του Ησαΐα, το οποίο και αποτελεί το β΄ εσπέριο ανάγνωσμα. Στην διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης, ήδη στην αρχή του κεφαλαίου, τοποθετείται ο χρονικός προσδιορισμός τέλεσης του αναφερόμενου γεγονότος ως εξής: «Καί ἐγένετο τοῦ ἐνιαυτοῦ, οὗ ἀπέθανεν ᾿Οζίας ὁ βασιλεύς, εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ»1. Υπομνηματίζοντας ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος τον προφήτη Ησαΐα, διερωτάται αναφορικά με τον τρόπο του χρονικού προσδιορισμού: «Τί δήποτε τοὺς μὲν ἄλλους χρόνους ἀπὸ τῆς ζωῆς τῶν βασιλέων, τοῦτον δὲ ἀπὸ τῆς τελευτῆς χαρακτηρίζει νῦν ὁ προφήτης; Οὐ γὰρ εἶπεν· Ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ὀζίου, οὐδέ, ἐν τῇ βασιλείᾳ Ὀζίου, ἀλλ’ ἐγένετο ἡνίκα ἀπέθανε»2. Προφανέστατα και τούτο δεν συμβαίνει τυχαία και άνευ λόγου, «οὐχ ἁπλῶς, οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἀλλά τι ἀπόρρητον ἡμῖν αἰνίττεται»3
Ανεξάρτητα από την πτώση των ανθρώπων, το σχέδιο του Θεού ήταν να δημιουργήσει έναν κόσμο, στον οποίον να έρθει μέσα να κατοικήσει. Έτσι, ο Υιός του Θεού ετοιμάζει αυτό το σχήμα «άνθρωπος» για τον εαυτό Του. Και βάσει αυτού του αρχετύπου δημιουργεί τον Αδάμ. Δεν έγινε λοιπόν ο Χριστός απόγονος του Αδάμ παίρνοντας την εικόνα του, αλλά ο Αδάμ επήρε την εικόνα του αρχετύπου Ιησού Χριστού.
Δείτε το δεύτερο μέρος : Προφύλαξη στὸν θεῖο ἔρωτα;
Ὁ π.Ἰωάννης Δρογγίτης ἀπαντᾶ σὲ ἐρωτήσεις τοῦ Ιουστίνου Καρνέιρο πού ἀφοροῦν τὴ Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας σὲ σχέση μὲ τὴν ὑφιστάμενη ἐπιδημία καὶ τὶς αἰτιάσεις τοῦ ἐπιστημονισμοῦ καὶ τοῦ κοσμικοῦ πνεύματος.
Πατέρα Ιωάννη.
Προκειμένου να γίνει μία διασάφηση των αμφιβολιών της Ορθόδοξης
Πορτογαλικής Κοινότητας, θα ήθελα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις.
Γενικά
σκοπεύουμε στο να μάθουμε ποια είναι η θεολογική τοποθέτηση της
Ορθόδοξης Εκκλησίας σε σχέση με τις μεταδοτικές ασθένειες. Πρώτον.
–Μπορούν οι μολυσματικές ασθένειες να μεταδοθούν μέσα στον Ορθόδοξο Ναό; Μέσα από τα λειτουργικά σκεύη, τις Άγιες Εικόνες, τα Ιερά Λείψανα και από την επαφή ή την εγγύτητα μεταξύ των πιστών;
–Είναι απαραίτητα τα υγειονομικά μέτρα μέσα στο Ναό ώστε να αποφευχθεί η μόλυνση; Είναι για παράδειγμα η τήρηση των αποστάσεων και η χρήση της μάσκας αποδεκτά μέτρα;
