Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών,Δρος Θεολογίας
Ο Νυμφίος Χριστός ήλθε για πρώτη φορά κοντά στο ανθρώπινο γένος, όταν σαρκώθηκε και έλαβε την φύση των ανθρώπων, ενώνοντάς την με την Θεία φύση Του «ατρέπτως, ασυγχύτως, αδιαιρέτως», για να σώσει και να λυτρώσει το πλάσμα Του. Τότε ο άνθρωπος βρισκόταν στο σκοτάδι της αγνωσίας. Δεν γνώριζε από που ήλθε και για που και πως πορευόταν.
Ἀρχιµ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν,Δρος Θεολογίας
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πρόσωπο καὶ ὄχι ἄτοµο. Αὐτὴ εἶναι ἡ θέση τῆς Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας γιὰ τὴν ὑπόσταση «ἄνθρωπος».
Ἄτοµο εἶναι µία βιολογική, γενεαλογικὴ µονάδα. Ἡ ἀτοµικότητα εἶναι ἰδεολογικὴ καὶ φιλοσοφικὴ ἔννοια.
Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου
Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών -Δρος Θεολογίας
Στην σημερινή κυρίως εποχή ο άνθρωπος, καθώς όλο και περισσότερο απομακρύνεται από τον Θεό, έχασε το πρόσωπό του, την προσωπικότητά του και κατήντησε ένα ον απρόσωπο, ένα νούμερο, ένα ρομπότ, μαζοποιήθηκε και από την προσωπική ζωή πέρασε στον ατομισμό. Από την πνευματική ζωή μεταπήδησε στην σαρκική και ηδονική. Από την ελευθερία πέρασε στην δουλεία –«πας ο ποιων την αμαρτίαν δούλός εστιν της αμαρτίας» (Ιωάν. 8, 34)– η στην αυθαιρεσία, από την αγάπη στο μίσος, από το λογικό στο παράλογο, από το φυσιολογικό στο παρά φύση και από την κοινωνία στην τραγική και θανατηφόρο μοναξιά. Κι αυτό γιατί το πρόσωπο, ως φορέας του λογικού, του βουλητικού και της ελευθερίας, σχετίζεται με τον Δημιουργό του Θεό, με τον συνάνθρωπο και την κτίση. Οι σχέσεις αυτές ορίζουν την έννοια του προσώπου και αναδεικνύουν τον άνθρωπο σε προσωπικότητα.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΘΕΜΑ: «ΓΑΜΟΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΚΑΙ
ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ ΥΠ᾽ ΑΥΤΩΝ»
Mακαριώτατε,
Ἔλαβα γνώση τῆς συνεντεύξεως, τὴν ὁποία δώσατε στὸν τηλεοπτικὸ σταθµὸ Ant1 στὶς 15-12-23. Ἐκεῖ, σὲ σχετικὴ ἐρώτηση ἐξ ἀφορµῆς τοῦ προτεινοµένου πρὸς ψήφιση στὴν Βουλὴ σχετικοῦ ἐπαίσχυντου νοµοσχεδίου γιὰ τὸ θέµα τοῦ γάµου τῶν ὁµοφυλοφίλων καὶ τῆς τεκνοθεσίας ὑπ᾽ αὐτῶν, δὲν ἄκουσα ἐκ µέρους Σας ἀπάντηση Θεολογική, Κανονική, Ἐκκλησιαστική. Εἴπατε ὅτι «πιστεύουµε στὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου νὰ ζῇ ὅπως ἐπιθυµῇ ὁ ἴδιος». Ὅµως, Ἐσεῖς, ὡς Ὀρθόδοξος ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης, ἔπρεπε νὰ δώσετε ἐκκλησιαστικὴ καὶ Κανονικο-πατερικὴ ἀπάντηση.
Ο ναρκισσιστής ηγέτης είναι ο αταπείνωτος, εγωκεντριστής άνθρωπος -και πολλές φορές μετριότητα-, ο οποίος λόγω της ανωριμότητος του υπερφίαλου χαρακτήρος του και των συμπλεγμάτων κατωτερότητος που τον κατατρύχουν, γίνεται επιθετικός[2] και ανάλγητος.
Του Αρχ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Πατρών , Δρ. Κανονικού Δικαίου
Η ουσία της πνευματικής διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι η «Θεία Κένωσις». Ο Λόγος «εαυτόν εκένωσε»[1], για την λύτρωση και την σωτηρία του πεπτωκότος ανθρώπου.
Έτσι, ο άνθρωπος καλείται να βαδίσει στα ίχνη Του Θεανθρώπου, για να μπορεί να δικαιώνεται ως πραγματικό μέλος της Αγίας Του Εκκλησίας.
Κι εάν ο απλός πολίτης λυτρώνεται με την «κένωση», την ταπείνωση, πόσο μάλλον ό ηγέτης, πολιτικός ή εκκλησιαστικός.
Από την Αρχαιότητα ακόμη υπήρχε η γνώμη ότι όταν η γυναίκα δεν προσέξη την σεμνή ενδυμασία αποβάλλει και την αιδώ: «Άμα δε κιθώνι (χιτώνι) εκδυομένω συνεκδύεται και την αιδώ γυνή» (Ηροδότου, Ιστορία, 1, 8, 14).
Στην Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε ότι ο Ίδιος ο Δημιουργός μας Θεός φρόντισε να ενδύση τα γυμνά σώματα των πρωτοπλάστων μετά την πτώση τους: «Και εποίησεν κύριος ο θεός τω Αδάμ και τη γυναικί αυτού χιτώνας δερματίνους και ενέδυσεν αυτούς» (Γεν. 3, 21). Η ενδυμασία εδόθη στον άνθρωπο μετά την παρακοή του, για να καλύπτη το σώμα του και να ενθυμήται την πτώση του και την απογύμνωσή του από την Χάρη του Θεού. Κι αυτό το έκαμε ο Θεός «προς το μη γυμνούς είναι και ενασχημονείν», κατά τον Ιερό Χρυσόστομο (βλ. PG 53,149).
Στην Καινή Διαθήκη η ενδυμασία υφίσταται ως κάλυψη του ναού του Θεού, δηλαδή του σώματός μας (πρβλ. Α´ Κορ. 3, 16. 6, 19. Β´ Κορ. 6, 16), αλλά και ως σφραγίδα αγνότητος, συνεχούς νήψεως και υγείας πνευματικής ( Πρβλ. Μαρκ. 5, 15. Λουκ. 8, 35).
Ἡ δυνατότητα γνώσεως τῆς αἰωνίου ἀληθείας, τῆς ὀντολογικῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀληθινῆς ἑνότητος
Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν -Δρος Θεολογίας
Ἑορτάζει σήμερα πανηγυρίζουσα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τὴν κάθοδο τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Δὲν εἶναι, βεβαίως, ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἡ γενέθλιος ἡμέρα της. Καὶ τοῦτο διότι δὲν γεννᾶται κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτή ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ οἱ ρίζες της εἶναι βαθειές. Εὑρίσκονται μέσα στὸν χῶρο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, μέσα στὴν κοινωνία Αὐτοῦ μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καὶ τοῦ πρώτου δημιουργηθέντος ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεό.
Τὸ ἐσωτερικὸ ἀνθρώπινο σύμπαν
Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν- Δρος Θεολογίας
Ἀπὸ τὴν Ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι καὶ θεολόγοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ψυχαναλυτὲς ἀσχολοῦνται μὲ τὸ τελειότερο δημιούργημα, τὸν ἄνθρωπο καὶ εἰδικότερα μὲ τὸν ἐσωτερικό του κόσμο. Ὅλοι ἔχουν ἀποφανθῆ ὅτι ὁ ἐσωτερικὸς κόσμος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι εὑρύτερος καὶ δυσκολότερος «εἰς τὸ κατανοηθῆναι» ἀπὸ τὸν ἐξωτερικό. Ὁ Πασκάλ ἔλεγε: «Τὸ σύμπαν μᾶς κατέχει μὲ τὴν ἔκτασίν του, ἐμεῖς τὸ κατέχουμε μὲ τὴν σκέψιν μας»
Hμερολόγιο Μ. Εβδομάδος / 4. Μεγάλη Πέμπτη
«Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης…»
Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών-Δρος Κανονικού Δικαίου
Την Μεγάλη Πέμπτη, μεταξύ άλλων συνταρακτικών γεγονότων των Παθών του Θεανθρώπου Κυρίου που φέρει ενώπιόν μας η Αγία μας Εκκλησία, είναι και αυτό του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Σε αυτό το Δείπνο μετείχε και ο Ιούδας, ο οποίος, αφού έλαβε στα χέρια του τον άρτο που του έδωσε ο Χριστός, έσπευσε να Τον προδώσει. Σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, αυτό συνέβη διότι ο Ιούδας προσήλθε στο υπερώο χωρίς φόβο, χωρίς πίστη και χωρίς αγάπη προς τον Διδάσκαλό του.
Πορευόταν, όπως και οι υπόλοιποι μαθητές, πλάι στον Ιησού. Δεχόταν καθημερινώς την αγάπη Του, έβλεπε τα θαύματα που επιτελούσε, άκουγε την διδασκαλία Του, γεύτηκε την ταπείνωσή Του, όταν έπλυνε στο υπερώο και τα δικά του πόδια, όπως και των άλλων Αποστόλων.
ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν ἠμπορεῖ νὰ δικαιωθῆ ἀπὸ κανέναν
TO ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Ν. ΙΩΝΙΑΣ κ. ΓΑΒΡΙΗΛ
Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου , Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν-Δρος Κανονικοῦ Δικαίου
Μετὰ ἀπὸ τὴν δημοσιοποίηση τῶν ἀστηρίκτων Ἁγιογραφικῶς καὶ Ἁγιοπατερικῶς θέσεων τοῦ Μητροπολίτου Ν. Ἰωνίας κ. Γαβριὴλ περὶ ὁμοφυλοφιλίας θεωρῶ καθῆκον μου, ὡς Ὀρθόδοξος κληρικὸς καὶ θεολόγος, νὰ παραθέσω τὴν ἀπὸ πάσης πλευρᾶς ἀλήθεια γιὰ τὸ ἀμφισβητούμενο ἀπὸ πολλούς, ἐπιστήμονες καὶ μή, θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας.
Ἄς τό ἀκούουν αὐτό οἱ Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουν στούς ἱεροψάλτες νά ἀναβιβάζουν γυναῖκες στό ἀναλόγιο καί νά συμψάλλουν μετ᾽ αὐτῶν.
Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου
Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν Ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι, ὁ Χριστιανισμός ἀνύψωσε τήν γυναῖκα καί ἐξίσωσε τά δύο φύλα. Ὀντολογικά, θεολογικά καί ὑπαρξιακά γκρεμίσθηκε ὁ μεσότοιχος πού χώριζε τά δύο φύλα: «οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ» (Γαλ. 3, 28), διατρανώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος. Καί τοῦτο γιά τόν λόγο ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν σώζεται ὡς φύλο, ἀλλά ὡς πρόσωπο.
Μέσα στήν ἀνθρώπινη κοινωνία ὁ ἄνδρας κινεῖται ὡς κεφαλή, ὅπως χαρακτηρίζεται καί στήν Ἁγία Γραφή (Α΄ Κορ. 11, 3), ἐνῶ ἡ γυναῖκα λειτουργεῖ ὡς καρδία. Ὁ Ὅσιος Μάξιμος τό προσδιορίζει μέ σαφήνεια: «Ἀνήρ ἐστιν ὁ τῆς φυσικῆς ἐν πνεύματι θεωρίας ἐπιμελούμενος νοῦς […] γυνή δέ τοῦ τοιούτου νοός ἐστιν ἡ σύνοικος αἴσθησις» (Πρός Θαλάσσιον, 25, PG 90, 332A). Ὁ ἐγκέφαλος διαθέτει τήν λογική, τήν κρίση, τήν σκέψη. Ἡ καρδία διαθέτει τό συναίσθημα, τήν ἀγάπη, τό μυστήριο. Ἄν ποτέ ἤθελε ὁ ἐγκέφαλος –στόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό– νά γίνη κι αὐτός καρδία ἤ ἡ καρδία νά γίνη καί αὐτή ἐγκέφαλος, τό ἀποτέλεσμα θά ἦταν νά μεταβληθῆ ὁ ὀργανισμός αὐτός σέ ἕνα τέρας. 
Άνθρωπος: Yλική ή πνευματική οντότητα;
Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών- Δρος Θεολογίας
Ο άνθρωπος είναι σωματικό η ψυχοσωματικό ον;
Αυτό το ερώτημα απασχόλησε και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να απασχολεί την φιλοσοφία και την θεολογία. Ο άνθρωπος δεν αποτελεί ένα ακόμη από τα κτίσματα που συγκροτούν τον κόσμο, αλλά πρόκειται για ένα πλάσμα του Τριαδικού Θεού ιδιαίτερο.
Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε για την δημιουργία του ανθρώπου: «Έπλασεν ο θεός τον άνθρωπον χούν από της γης και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2, 7).
Το ἀθέμιτο τοῦ ὅρκου
Τοῦ Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου*
Ὁ ἄνθρωπος διακατέχεται ἀπὸ ἕναν βαθὺ πόθο: Νὰ ἠμπορῆ νὰ κατακτᾶ τὴν ἀλήθεια. Δὲν ἀναπαύεται στὴν λήθη. Ἀγωνιᾶ, θέλει νὰ βρίσκη τὴν ἀλήθεια (ἀ - λήθη). Τότε ἀναπαύεται σ᾽ αὐτήν. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ὅταν εὑρίσκεται στὴν ἀνάγκη νὰ ἀπονείμη δικαιοσύνη, χρειάζεται τὴν ἀλήθεια. Ἡ δικαιοσύνη εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὴν ἀλήθεια, διότι δικαιοσύνη χωρὶς ἀλήθεια εἶναι ἀδικία.
Το οντολογικό νόημα της Αναστάσεως του Χριστού
Είναι ιστορικώς επιβεβαιωμένο ότι η Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου συνέβη κατά την εποχή της ανοίξεως. Αυτό δεν είναι τυχαίο και χωρίς βαθύτερο σημειολογικό νόημα γεγονός. Το καλοκαίρι είναι η εποχή, η οποία διαθέτει καλό από πάσης πλευράς καιρό. Το φθινόπωρο αρχίζουν και φθίνουν τα πάντα και η φύση οδεύει προς μία νέκρωση. Τον χειμώνα όλα χειμάζονται. Η άνοιξη, όμως, είναι η εποχή, κατά την οποία τα πρώην νεκρωμένα ξαναζωντανεύουν. Ολα χαίρονται, όλα ανθίζουν, όλα ευωδιάζουν. Για τον λόγο αυτό επέλεξε ο Θεάνθρωπος Κύριος την εποχή αυτή να νικήσει τον θάνατο, ανοίγοντας τις πύλες της αιωνίου ζωής.
Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου,Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών, Δρος Θεολογίας
Για την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν διασώζεται ορισμός. Οι αυθεντικοί ερμηνευτές της θείας αποκαλύψεως, οι Άγιοι Πατέρες και Διδάσκαλοί μας, δεν ορίζουν την Εκκλησία. Και τούτο γιατί δεν υπάρχει ορισμός, για να εκφράσει αληθινά και ορθά το ουσιαστικό μυστήριο της Εκκλησίας ως Σώματος Χριστού. Ως εκ τούτου η Εκκλησία δεν είναι «αντικείμενο» της θεολογίας, αλλά το ίδιο το υποκείμενο του «θεολογείν», η ουσιαστική πραγματικότητα, το Σώμα του Χριστού, η Βασιλεία του Θεού Πατρός. Αποκαλύπτοντάς την η θεολογία προσφέρει μια καινούργια ζωή και μαρτυρία, ζωή λυτρώσεως και σωτηρίας.
Πως νικιέται ο φόβος
Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρών- Δρος Θεολογίας
Η ζωή του ανθρώπου είναι συνυφασμένη με τον φόβο. Και τούτο συμβαίνει λόγω της πτώσεως του πρώτου ανθρώπου στον χώρο του παραδείσου και της εξώσεώς του από αυτόν. Από την πρώτη στιγμή της γεννήσεώς του ο άνθρωπος υφίσταται την επίδραση του φόβου, καθώς έρχεται σε σχέση με τον άγνωστο γι᾽ αυτόν κόσμο. Καθώς προοδεύει στην ηλικία και έρχεται σε επαφή με τον πεπτωκότα συνάνθρωπο και γενικώτερα με το όλο κοινωνικό περιβάλλον η βίωση του φόβου αυξάνεται και μετατρέπεται, άλλοτε υποσυνείδητα και άλλοτε ενσυνείδητα, σε αγχωτική βάσανο που κατατρύχει την ζωή του. Αυτή η τυραννία του φόβου τον ακολουθεί συνεχώς και κορυφώνεται στις τελευταίες ημέρες και ώρες της ζωής του, όπου καλείται να αντιμετωπίσει τον θάνατο.
H IEΡΩΣΥΝΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΝΑΝΟΣ
Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών-Δρος Θεολογίας
Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η Ιερωσύνη είναι ένα από τα ιερά Μυστήρια της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, μέσω του οποίου χορηγείται στον χειροτονούμενο, μετά από κανονική μυστηριακά χειροτονία, η ιερατική, πνευματική και ποιμαντική εξουσία για την ενάσκηση των ιερατικών και
Η Ιερωσύνη είναι ανεξάλειπτος και αιώνιος διακονία, η οποία χαρίσθηκε από τον Ίδιο τον Θεό εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας για την μετάδοση της αγιαστικής Χάριτος και την επίτευξη της σωτηρίας. Οι Λειτουργοί εγκαθίστανται από το Πανάγιο Πνεύμα, το Οποίο κυβερνά την Ορθόδοξη Εκκλησία, ώστε να εξακολουθούν να συνεχίζουν την αποστολή την δοθείσα από τον Θεάνθρωπο Κύριο στους Αγίους Αποστόλους.
πληροφορηθήκαμε μὲ θλίψη βαθυτάτη ἀπὸ τὸ
Διαδίκτυο καὶ τὸν ἔντυπο περιοδικὸ Τύπο τὰ ὅσα ἀντιορθόδοξα εἴπατε στὸ
κήρυγμά Σας, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου στὴν Ἀστόρια Νέας Ὑόρκης,
στὶς 14 Ἰουλίου 2019. Ἐκεῖ ἀκούσθηκε ἡ ἀθεολόγητη αἱρετική - θὰ λέγαμε -
καὶ ἀντιεπιστημονικὴ ἄποψη περὶ τοῦ ποῖος εἶναι ὁ αἱρετικός. Εἴπατε
ὅτι «αἱρετικὸς εἶναι ὁ καυγατζής. Αὐτὸς ποὺ φέρνει τὸν διχασμό. Αὐτὸς
ποὺ προκαλεῖ τὰ μίση [...] οἱ ἀδελφοί μας οἱ Χριστιανοὶ ποὺ δὲν εἶναι
Ὀρθόδοξοι δὲν εἶναι αἱρετικοί».
Ὁ ὅρος «αἵρεση» εἶναι παράγωγο τοῦ
ρήματος «αἱροῦμαι» ποὺ σημαίνει «ἐκλέγω, προτιμῶ». Ἡ προσπάθεια
προτίμησης μέρους τῆς ἀληθείας καὶ ἡ ἀπολυτοποίησή του ὡς ὅλον συνιστᾶ
πράξη αἱρετική. Ἡ παρουσίαση ἑνὸς τρόπου ἑρμηνείας καὶ βιώσεως τῆς
ἐκκλησιαστικῆς Ἀποκαλυφθεί σης Ἀληθείας εἶναι αἵρεση.
Κάθε παρέκκλιση ἀπὸ τὴν ὅλη
ἐκκλησιαστικὴ ἀλήθεια καὶ ἡ ἀπολυτοποίηση αὐτῆς τῆς παρεκκλίσεως εἶναι
αἵρεση, εἶναι πλάνη, ἡ ὁποία ἐνέχει ἑωσφορικὴ οἴηση, εἶναι πνευματικὸς
θάνατος. Ὁ ὀπαδὸς καὶ ὑποστηρικτὴς αὐτῆς τῆς πλάνης εἶναι ὁ αἱρετικὸς
καὶ δὲν εἶναι ὁ «καυγατζής», ὅπως ἰσχυρίζεσθε.
