Περί της κοσμικής χρήσης των Ιερών Ναών· Μία ορθόδοξη θεολογική προσέγγιση.

 

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ

Μία ὀρθόδοξη θεολογική προσέγγιση

Ἱεροθέου Κρητικοῦ, Ἱεροδιακόνου Ἱ. Μ. Κυθήρων & Ἀντικυθήρων

Περίληψη

Ἡ παροῦσα μελέτη πραγματεύεται τό θέμα τῆς χρήσης τῶν Ἱερῶν Nαῶν γιά σκοπούς ἀλλότριους τῆς Θείας Λατρείας. Ὁ Ἱερός Ναός, στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, κατέχει ξεχωριστή καί ἀδιαπραγμάτευτη θέση. Εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν χῶρος συνάντησης τοῦ κτιστοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἄκτιστο Θεό καί μετοχῆς τοῦ πρώτου στίς θεῖες ἐνέργειες. Δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς ἕνα συμβολικό ἤ πολιτιστικό οἰκοδόμημα, ἀλλά κατοικία τοῦ Θεοῦ, ἱερό καί καθαγιασμένο τόπο μέ ἔνοικό του τό ἴδιο τό ἅγιο Πνεῦμα, ὅπου τελοῦνται ἐντός ἐκείνου τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ μετατροπή τῶν Ἱερῶν Ναῶν σέ χώρους ἐκδηλώσεων κοσμικοῦ χαρακτήρα καί γενικῶς κοινωνικῶν συναθροίσεων ξένων πρός τή Θεία Λατρεία, ἀποτελεῖ ὄχι ἁπλῶς ἀτόπημα, ἀλλά ἀποϊεροποίηση, μετατροπή σέ κοινό χῶρο καί βεβήλωση. Αἰτία τῆς ἐν λόγῳ ἀνίερης πρακτικῆς ἀδιαμφισβήτητα εἶναι ἡ εἰσβολή τῆς δυτικῆς ἐκκλησιολογίας στόν Ὀρθόδοξο χῶρο καί ἡ ἀντίληψη τοῦ συναζόμενου ἐντός τοῦ Ναοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ὡς κοινωνική καί ὄχι μυστηριακή συνάθροιση. Ἡ Ἐκκλησιαστική Παράδοση διδάσκει διαχρονικά τή μοναδική καί ἀποκλειστική χρήση τῶν Ἱερῶν Ναῶν, πού εἶναι ἡ Θεία Λατρεία, καί καταδικάζει μέ βαρύτατα ἐπιτίμια ἐκείνους πού τούς χρησιμοποιοῦν γιά ὁτιδήποτε ἄλλο.

Ο Ιερός χώρος και χρόνος +Παύλου Ευδοκίμωφ

+Παύλου Ευδοκίμωφ

Αντίθετα με την κοινή αντίληψη, ο χώρος κι ο χρόνος δεν είναι καθαρές μορφές. Ο χώρος δεν είναι απλά ένα είδος σάκου, όπου είναι ριγμένα τα άτομα. Δεν είναι ούτε και το a priori του υπερβατισμού, ένα υποκειμενικό δίκτυ που θα έριχνε το πνεύμα μας πάνω στα πράγματα για να τα γνωρίσει. Ο χώρος και ο χρόνος υπάρχουν αντικειμενικά, είναι το μέτρο της υπάρξεως, μία απ’ τις διαστάσεις της. Ο ρόλος των είναι να κατατάσσουν, αλλά και να χαρακτηρίζουν ποιοτικά τα πράγματα, που δεν υπάρχουν παρά μες στις μορφές αυτές, τις αναπόσπαστες από κάθε δημιούργημα. Αποκαλύπτουν την κατάσταση της υγείας των πραγμάτων, την οντολογική κράση των. Όταν ο άγγελος της Αποκαλύψεως αγγέλει το τέλος του άρρωστου χρόνου, αγγέλει το τέλος του μαθηματικού χρόνου, που έχει αποσυντεθή σε χωριστές στιγμές, το τέλος της ασυντέλεστης χρονικής διάρκειας και το πέρασμα προς την τελειωμένη διάρκεια, προς το ποιοτικό πλήρωμα του χρόνου, μες στο οποίο ο χρόνος συντελείται.

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΓΟΤΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΝΑΩΝ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ, ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΙΣΜΟΣ & ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΝΗΨΗ

 

Ιερομάρτυς Ιλαρίων Τρόϊτσκι

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΓΟΤΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΝΑΩΝ:

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ, ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΙΣΜΟΣ &

ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΝΗΨΗ

Από τα ταξίδια του στη Δύση μεταξύ 1908 και 1912, ως λαϊκός, ο άγιος Ιλαρίων γράφει προς φίλους κάποια γράμματα. Τα «γράμ­ματα» εκδίδονται από τον αρχιμανδρίτη Ιλαρίωνα το 1916. Στο τρίτο αυτό γράμμα περιγράφει την επίσκεψή του σε κάποιον διάσημο γοτθικό ναό. Σχολαστικισμός, ορθολογισμός, άρρωστος μυστικισμός είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του που δεν μπορούν να βοηθήσουν τον άνθρωπο στην αληθινή λατρεία του Θεού. Αυτά τα αντιδιαστέλλει προς τα χαρακτηριστικά των ορθοδόξων ναών που οδηγούν στη συγκέντρωση του νου, την κατάνυξη και την αληθινή προσευχή.

   

Αγαπητέ μου φίλε, μη σου περάσει από τον νου ότι το γράμμα αυτό θα είναι ολοκλη­ρωτικά αφιερωμένο στην περιγραφή του καθεδρικού ναού της Κολωνί­ας ή της ιστορίας του. Όχι. Αυτή τη φορά θα μου χρησιμεύσει μόνο ως σύμβολο της θρησκευτικής ευρωπαϊκής συνειδήσεως. Διάλεξα τον ναό αυτό για πολλές αιτίες. Από τους πολυάριθμους γοτθικούς καθεδρι­κούς ναούς που είδα, ο Καθεδρικός της Κολωνίας μου προκάλεσε την πιο καταπληκτική εντύπωση. Κάμποσες φορές τον επισκέφθηκα, τον θαύμασα απ’ έξω και απ’ όλες τις μεριές και για πολύ επιδόθηκα στην παρατήρηση των τόξων που έφθαναν στην κορυφή του ναού. Άλλους παλαιούς ναούς της Ευρώπης τους παρατήρησα γρήγορα σαν ιστορι­κά μνημεία, τους επισκέφθηκα με την ψυχρή προσοχή του τουρίστα, ο οποίος πρέπει να δει όλα τα αξιοθέατα. Εκεί κυριευόταν η ψυχή από κάποιο κύμα Ιστορικών αναμνήσεων και ονειροπολήσεων. Θύμιζαν βα­σιλιάδες, ιππότες και τουρνουά των ευγενών. Αυτό όμως δεν συνέβαινε με τον καθεδρικό της Κολωνίας.

Σε τζαμί μετατρέπεται άλλος ένας ναός αριστούργημα της Βυζαντινής τέχνης της Κωνσταντινούπολης, η Μονή της Χώρας, ενώ η κυβέρνηση της Ν.Δ. του Μητσοτάκη και οι συν αυτώ ασχολούνται με την προαγωγή του σοδομισμού, της ομοφυλοφιλίας και τη διάλυση της Ορθόδοξης οικογένειας

Σε τζαμί μετατρέπεται άλλος ένας ναός αριστούργημα της Βυζαντινής τέχνης της Κωνσταντινούπολης , η Μονή της Χώρας 

Το όνομά της το οφείλει στον προσδιορισμό των ψηφιδωτών του Χριστού ως «Χώρας των Ζώντων» και της Παναγίας ως «Χώρας του Αχωρήτου» στο εσωτερικό της.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Yeni Safak, στις 23 Φεβρουαρίου η Μονή της Χώρας (Κariye Cami) θα ανοίξει τις πύλες της ως τζαμί για την προσευχή της Παρασκευής


Η Μονή της Χώρας βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του ιστορικού κέντρου της Κωνσταντινούπολης και σε μικρή απόσταση από τη βυζαντινή πύλη της Αδριανούπολης.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο στον χριστιανικό ναό.

Τίποτε δεν είναι τυχαίο στον Χριστιανικό ναό. Το κάθε τι έχει μελετηθεί σχολαστικά και έχει τη δική του χρησιμότητα και σημασία.

1.Ο τρούλος συμβολίζει τον ουρανό.

2. Τα κανδήλια και οι πολυέλαιοι συμβολίζουν τα άστρα του ουρανίου θόλου.

3. Το Άγιο Βήμα συμβολίζει τον Παράδεισο, την Άνω Ιερουσαλήμ (Αποκ.21:2), μέσα στον οποίο τελείται ακατάπαυστα η ουράνια Θεία Λειτουργία, με λειτουργούς τους αγγέλους.

4. Η Αγία Τράπεζα συμβολίζει το Θρόνο του Εσφαγμένου Αρνίου (Αποκ. Αποκ.22:3).

Ὁ ἱερός ναὸς εἶναι τόπος φανερώσεως τοῦ Θεοῦ

 

Τοῦ κ. Γεωργίου Ἰωάννου

“Μή μεταβάλλετε τό σπίτι τοῦ πατέρα μου εἰς ἐμπορικόν κατάστημα.” (Ἰωάν. β΄16, Ἑρμηνεία Π. Τρεμπέλα)

Αὐτά εἶναι τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, ὅταν εἶδε ἐμπόρους εἰς τόν ἱερόν περίβολον(!) τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὠνόμασε τόν ναόν “οἶκον τοῦ πατρός μου”, δηλαδή “Οἶκον τοῦ Θεοῦ”.

Ὁ ναός τῶν Ἱεροσολύμων στάθηκε τό πρότυπο τῶν χριστιανικῶν ναῶν.

Ὁ χριστιανικός ναός ὀνομάζεται “Οἶκος Θεοῦ”.

Εἶναι ὁ τόπος ὁ ἀφιερωμένος στή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί στό ἔργο τοῦ Θεοῦ καί ἑπομένως ἀνήκει κατ’ ἐξοχήν στόν Θεόν.