ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΥΤΗΣ

 

Οἱ διωγμοὶ ἀρχίζουν ΠΡΙΝ καν πραγματοποιηθεῖ ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος»!!!

Προσπάθεια κατοχυρώσεως

της αι­ρέσεως του Οικουμενισμού!

  Οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης δὲν κρατοῦν οὔτε τὰ προσχήματα. Σὲ ὁμιλία του ὁ π. Σάββας ἀποκαλύπτει τὸν διωγμὸ ποὺ κήρυξαν ἐναντίον του, ἐπειδὴ (ὅπως πολλοὶ Οἰκουμενιστὲς μοναχοί, καθηγητὲς Πανεπιστημίων καὶ Ἐπίσκοποι) ἔχει γνώμη καὶ λόγο ὀρθόδοξο γιὰ τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο.

     Ὅπως λέγει στὴν ὁμιλία του ὁ π. Σάββας (δεῖτε στὸ παρακάτω βίντεο),

«ὄχι μόνο δὲν ἐνημερώνουν τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα ἔγκυρα καὶ ὀρθόδοξα, ἀλλὰ καὶ ἐγκωμιάζουν τὴν Σύνοδο θεωρώντας την εὐλογία γιὰ τὸ νησί μας,  παραβλέποντας τὶς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ τὶς διαμαρτυρίες, καθὼς καὶ τὴν Ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ἡ Σύναξις τῶν Ὀρθοδόξων Κρητῶν. Τὸ ἀντίθετο μάλιστα· καθησυχάζουν τὸν λαὸ καὶ παραπληροφοροῦν τὸ ποίμνιό τους μὲ τὸ νὰ καλοῦν ὁμιλητὲς ποὺ ὑποστηρίζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὰ αἱρετικὰ ἀνοίγματα καὶ φρονήματα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ὅπως τὸν π. Βασίλειο Γοντικάκη, τοὺς καθηγητὲς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου» κ.λπ.

   «Αὐτοὺς καλοῦν γιὰ ἐνημέρωση τῶν Χριστιανῶν τῆς Κρήτης. Κατὰ τὰ ἄλλα, ὅποιος ἔχει διαφορετικὴ γνώμη καὶ θάρρος νὰ τὴν ἐκφράσει, τὸν διώκουν δικτατορικῷ τῷ τρόπῳ».

     Πρὸς τοῦτο οἱ Ἐπίσκοποι ἔστειλαν καὶ  Ἐγκύκλιο στοὺς ἱερεῖς τῆς Κρήτης ἐναντίον τοῦ π. Σάββα στὴν ὁποία ὁ ἴδιος ἀπάντησε καταλλήλως. Στὴν Ἐγκύκλιο Ἱ. Μ. Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου, λοιπόν, λέγεται ὅτι «ὁ π. Σάββας Λαυρεώτης εἶναι ἀνεπιθύμητος στὴν Μητρόπολή μας καὶ παρακαλεῖσθε νὰ μὴν ἔχετε ἐπικοινωνία μαζί του. Παρουσιάζεται εἰς τοπικὸν τηλεοπτικὸ μέσον ἄνευ ἀδείας, καθὼς καὶ σὲ ἐκδηλώσεις ποὺ ἀντίκεινται πρὸς τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλη Σύνοδο».

=================
Στό περιστατικό μέ τά Ἴμια, τότε μαζί μέ τά ἄλλα παιδιά πού ὑπηρετούσα, ἀφοῦ συναχθήκαμε καί ἀντιληφθήκαμε τό σοβαρόν τῆς ὑποθέσεως, συγκινημένοι  ὑποσχεθήκαμε ὁ ἕνας στόν ἄλλον ὅτι θά πολεμήσουμε γιά τόν Χριστό, τήν Πατρίδα μας καί τούς συγγενεῖς μας μέχρι θανάτου.   Καί τώρα ἔρχονται καί μοῦ λένε, πώς εἶμαι ἀνεπιθύμητος στό μέρος πού θά ἔδινα τήν ζωή μου γι’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού τώρα μέ διώκουν, ἐπειδή λέω τήν ἀλήθεια πού αὐτοί φοβοῦνται νά ποῦν.

       Σέ Ἐγκύκλιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου, τῆς κατά κόσμον πατρίδος μου, ἀφοῦ ἐγκωμιάστηκε ἡ λεγομένη Μεγάλη καί Ἁγία Σύνοδος ὡς «…..μεγάλη εὐλογία καί τιμήν διά τήν Ἐκκλησίαν μας καί ὅλους ἡμᾶς, ἡ πραγματοποίησις εἰς τόν τόπον μας μετά ἀπό 1300 ἔτη περίπου τοῦ μοναδικοῦ τούτου ἱστορικοῦ γεγονότος...... », ἀναφέρθηκαν καί στήν ἐλαχιστότητά μου ὡς ἐξῆς:

 «Ὁ π. Σάββας Λαυριώτης ἐκ τῆς Ἱ.Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, εἶναι ἀνεπιθύμητος εἰς τήν Μητρόπολίν μας καί παρακαλεῖσθε νά μήν ἔχετε κοινωνίαν μαζί του. Ἄγεται καί φέρεται εἰς τήν Ἐπαρχίαν μας, ὑβρίζει τόν Πατριάρχην, παρουσιάζεται εἰς τοπικόν τηλεοπτικόν μέσον ἄνευ ἀδείας, καθώς καί εἰς ἐκδηλώσεις πού ἀντίκεινται πρός τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Μεγάλην Σύνοδον».

       Ἐπίσης, σέ γράμμα πού ἔστειλαν στό Πατριαρχεῖον, στήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους, καί εἰς τήν Μονήν μου, μέ κατηγοροῦν πώς διχάζω, τρομοκρατῶ καί παραπληροφορῶ τόν πιστό κρητικό λαό, καί πώς κυκλοφορῶ ( ἄκουσον - ἄκουσον ) μέ συνοδεία μπράβων, καί μέ Χρυσαυγίτες στά Χανιά, καί σέ ἐκδηλώσεις ἐναντίον τῆς λεγομένης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου!!!

       Πραγματικά ξεπέρασαν τόν ἑαυτόν τους καί κάθε ἐπιστημονική  φαντασία. Δέν θά ἀσχολούμην κἄν μέ τέτοιες κακοήθειες καί συκοφαντικές δυσφημήσεις, διότι ὅλοι ὅσοι γνωρίζουν στήν Κρήτη τον π. Σάββα, καταλαβαίνουν πώς αὐτό γίνεται ἐπειδή,  ὡς Ἁγιορεῖτες, ὅντως πληροφοροῦμε ὁρθόδοξα καί ἔγκυρα τόν κόσμο. Ἄλλωστε, ἡ ἐκδήλωση πού ἔκαναν μέ καλεσμένο τόν π. Βασίλειο Γοντικάκη καί ἄλλους, ἦταν ὡς ἀντίβαρο τῆς παρουσίας μας καί τῆς ἔγκυρης πληροφορήσεως πού παρέχουμε στόν Κρητικό Λαό. Ὅπως ἐπίσης γνωρίζω, πώς ὁ ἀγαπητός καί παραδοσιακός Ἐπίσκοπος Χανίων κ.κ. Δαμασκηνός, πού πολύ τόν ἐκτιμῶ καί τόν ἀγαπῶ, ἔχει πέσει θῦμα παραπληροφόρησης, ἰδιαιτέρως ἀπό τόν Πρωτοσύγγελό του καί διαφόρους καλοθελητάδες, γιά τό τί ἔχει συμβεῖ. Γιά αὐτόν τό λόγο ἐξηγοῦμαι:

Η οσία Σοφία της Κλεισούρας και η δια Χριστόν σαλότητα στην Ορθόδοξη Εκκλησία - Εικόνες

Η οσία Σοφία (Χοτοκουρίδου) καταγόταν από τον Πόντο, από χωριό της επαρχίας Αρδάσης της Ι. Μητροπόλεως Τραπεζούντος. Το 1914 πήραν οι Τούρκοι τον άντρα της στα τάγματα εργασίας, όπου και μάλλον απεβίωσε. Είχε αποβιώσει και το παιδί της, κι έτσι η νεαρή χήρα κατέφυγε στα βουνά, όπου ζούσε ασκητικά, με μεγάλη νηστεία. Εκεί της εμφανίστηκε ο άγιος Γεώργιος και την προειδοποίησε για επικείμενη επιδρομή των Τσετών. Η Σοφία ενημέρωσε τους συγχωριανούς της, που κρύφτηκαν και απέφυγαν τον κίνδυνο. Στην ανταλλαγή των πληθυσμών το καράβι που μετέφερε τους συγχωριανούς της Σοφίας στην Ελλάδα κινδύνεψε να καταποντιστεί. Αυτή έβλεπε τα κύματα γεμάτα από Αγγέλους και την Παναγία. Ζήτησε απ᾿ αυτήν να πνιγεί η ίδια και να σωθούν οι συγχωριανοί της. Η Παναγία τους έσωσε όλους. Ο καπετάνιος δεν το πίστευε πώς σώθηκαν κι έλεγε: «Κάποιον άγιο έχουμε.» Οι χωριανοί του απάντησαν: «Τη Σοφία.»

Η Παναγία την έστειλε στο μοναστήρι της στην Κλεισούρα της Καστοριάς, στην Ι. Μονή του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπου έζησε ασκητικά για μισό περίπου αιώνα. Εκεί βρήκε έναν ενάρετο ιερομόναχο, τον π. Γρηγόριο, που είχε έλθει από το Άγιο Όρος, ο οποίος την κατάρτισε στη μοναχική ζωή. Έζησε ασκητικά ως λαϊκή, φορώντας τα μαύρα της χηρείας και της ασκήσεως, καθισμένη πάνω στο τζάκι και αλείφοντας το πρόσωπό της με στάχτη, για να μη φαίνεται η ομορφιά του.

Τα περισσότερα χρόνια τα πέρασε μόνη της, με μόνο τον Θεό, μια και το μοναστήρι έμεινε χωρίς μοναχούς. Υπέμεινε τους δριμείς χειμώνες, με τη θερμοκρασία να πέφτει στους -15 βαθμούς, και την πολλή υγρασία του τόπου. Όταν της έλεγαν ν᾿ ανάψει φωτιά, φώναζε ένα μακρὀσυρτο «Όχι!», που ακόμα ηχεί στα αυτιά όσων την άκουσαν. Κυκλοφορούσε ξυπόλητη, ενώ τα ρούχα της ήταν πάντα κουρελιασμένα και ανεπαρκή για τις συνθήκες της περιοχής. Της έδιναν καινούργια. Δεν τα φορούσε, αλλά τα πρόσφερε σε όσους είχαν ανάγκη. Κοιμόταν και σ᾿ έναν άλλο χώρο, πάνω σε άχυρα, αλλά από κάτω είχε βάλει σουβλερές πέτρες. Δεν λουζόταν ποτέ ούτε χτενιζόταν, και τα μαλλιά της είχαν σκληρύνει πολύ. Όταν κάποτε χρειάστηκε να τα σηκώσει από τα μάτια της, για να βλέπει καλύτερα, αναγκάστηκε να τα κόψει με το ψαλίδι που κούρευαν τα πρόβατα. Παρ᾿ όλη όμως την αλουσία, το κεφάλι της ευωδίαζε.

ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Βιβλία Εκκλησιαστικά - Λειτουργικά -Θεολογικά-Πατερικά -Προσευχητάρια - Ἑρμηνευτικά - Ἁγιολογικά -Ἐκκλ. Ἱστορία - Ἔργα Πατέρων - Γεροντικόν - Θρησκεῖαι - Ἀφιερώματα

   Πολύτιμος Θησαυρός για το αρχείο κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού     διαδώστε τον Σύνδεση εδώ:

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/index.htm#%CE%93%CE%95%CE%A1%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D

Συγγράμματα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως  ΨΗΦΙΑΚΑ σε μορφή PDF κατεβάστε από την Διεύθυνση :

https://agios-nektarios.gr/pdfs/

                                                  

Προς Οικουμενικήν Σύνοδον; (Ιούλιος 1971) Τί ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ χαρακτηρισθῇ ὀρθόδοξη μία Σύνοδος;

 Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἑπτὰ Οἰκουμενικὲς καὶ τὶς ἀναγνωρισμένες Τοπικές, ἔγιναν καὶ ἄλλες σύνοδοι ποὺ ὅμως δὲν ἀναγνωρίσθηκαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδησι. Ἐκκλησιαστικὴ συνείδησις εἶνε ἡ κρίσι καὶ ἐκτίμησις τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο ἔχει ἐκ Θεοῦ τὸ πνευματικὸ αἰσθητήριο νὰ διακρίνῃ τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὴν πλάνη, ὅπως τὰ πρόβατα ἔχουν ἐκ φύσεως τὸ αἰσθητήριο νὰ διακρίνουν τὰ ὠφέλιμα βότανα ἀπὸ τὰ βλαβερά (Μ. Βασίλειος). Ὁ ὀρθόδοξος λαός, ποὺ ζῇ σὲ μυστηριακὴ ἐπαφὴ μὲ τὸ Χριστὸ καὶ ἔχει Πνεῦμα ἅγιο, ὅταν ἀκούσῃ ἀπόφασι Συνόδου ποὺ εἶνε σύμφωνη μὲ τὴν πατροπαράδοτη πίστι, μὲ «ὅ,τι πάντοτε, πανταχοῦ καὶ ὑπὸ πάντων ἐπιστεύθη» (Βικέντιος Λερ.), αἰσθάνεται χαρὰ καὶ λέει· «Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν». Εἰ δ᾽ ἄλλως, ἐκδηλώνει τὴ διαφωνία καὶ ἀποδοκιμασία του.

Ὥστε κατὰ τὴν ὀρθόδοξη ἀντίληψι αἱ Σύνοδοι βρίσκονται ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως, ποὺ δὲν περιορίζεται μόνο στοὺς κληρικοὺς ἀλλὰ ἐπεκτείνεται καὶ ἀποκορυφώνεται στὸν εὐσεβῆ λαό· τοῦ λαοῦ ἡ ἐπιδοκιμασία ἢ ἡ ἀποδοκιμασία κρίνει ἂν μία Σύνοδος εἶνε ἀληθινὴ ἢ μή.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
ΤΗΛ.: 23850 28610, FAX: 23850 24042 - Τ.Κ. 53100 ΦΛΩΡΙΝΑ

Πρὸς Οἰκουμενικὴν Σύνοδον; 
(Ἰούλιος 1971)

«Τότε ἔδοξε τοῖς ἀποστόλοις καὶ τοῖς πρεσβυτέροις σὺν ὅλῃ τῇ ἐκκλησίᾳ…» (Πράξ. 15,22)

Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, κατὰ τὸν ἅγιο Αὐγουστῖνο εἶνε «ὁ Χριστὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας». Ἐκκλησία = Χριστός. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ θὰ συνεχίζεται δι’ αὐτῆς αἰωνίως· ἀλλὰ καὶ οἱ ἀντιδράσεις ἐναντίον της δὲν θὰ λείψουν, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ ἰδίου στοὺς μαθητάς του «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν…» (Ἰω. 15,20).

«Σημεῖον ἀντιλεγόμενον» ὁ Χριστὸς (Λουκ. 2,34), «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» καὶ ἡ Ἐκκλησία του. Μόνο ἂν πάψῃ ἡ Ἐκκλησία νὰ κηρύττῃ καὶ νὰ ἐνεργῇ ὅπως ὁ Χριστός, τότε θὰ πάψῃ καὶ ἡ ἀντίδραση τοῦ κόσμου ἐναντίον της. Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο μάλιστα προειδοποιεῖ, ὅτι πρὸς τὸ τέλος τῶν αἰώνων ἡ σύγκρουση ἀληθείας καὶ ψεύδους θὰ εἶνε σφοδρότερη, ἰδίως ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ μεγάλου ἀντιχρίστου· τὸ μικρὸ ποίμνιο θὰ δοκιμαστῇ σκληρά, οἱ πιστοὶ θὰ λ ι γ ο σ τ έ ψ ο υ ν πολύ. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως, ἡ ἐλευθέρα καὶ ζῶσα, ἡ Ὀρθοδοξία, θὰ περισυλλέξῃ τὰ τέκνα της κάτω ἀπὸ τὰ φτερὰ τοῦ μεγάλου Ἀετοῦ καὶ θὰ βγῇ στὴν ἔρημο, ὄχι μόνο τροπικὰ ἀλλὰ καὶ τοπικά, ἕως ὅτου ἔλθουν πάλι «καιροὶ ἀναψύξεως» (Πράξ. 3,20) γιὰ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. 

Λυσσώδης ὁ πόλεμος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία. Στοὺς τρεῖς πρώτους αἰῶνες πολεμήθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς εἰδωλολάτρες. Κι ὅταν σταμάτησαν οἱ διωγμοί, ἄλλη θύελλα ἦλθε νὰ ταράξῃ τὴ γαλήνη της. Οἱ Χριστιανοὶ κινδύνευαν τώρα ὄχι ἀπὸ πεινασμένα θηρία τοῦ ἀμφιθεάτρου ἀλλὰ ἀπὸ νοητοὺς λύκους, τοὺς αἱρετικούς. Οἱ πρῶτοι ἐχθροὶ ὡς ὅπλο χρησιμοποιοῦσαν τὸ ξίφος, οἱ δεύτεροι χρησιμοποιοῦσαν τὴ γλῶσσα, μὲ τὴν ὁποία διέδιδαν διδασκαλίες ξένες καὶ ἀντίθετες πρὸς τὴν ἁγνὴ ἀλήθεια. 

Οἱ αἱρετικοὶ ἦταν «ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα» (ἔ.ἀ. 20,30). Ὁ διάβολος δι’ αὐτῶν ἔσπερνε ζιζάνια στὸν ἀγρὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἀψίνθιον (Άπ. 8,11), φαρμάκι. 

Ἐὰν τὰ ζιζάνια ξερριζώνωνται δύσκολα ἀπὸ τοὺς ἀγροὺς, πολύ δυσκολώτερα ξερριζώνονται οἱ αἱρετικοὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Γι’ αὐτὸ οἱ ποιμένες πρέπει νὰ ἀγρυπνοῦν, ὥστε νὰ μὴ βρίσκῃ ὁ ἐχθρὸς καιρὸ νὰ σπείρῃ ζιζάνια (βλ. Ματθ. 13,24-26).

Γιὰ νὰ καταπολεμηθοῦν οἱ αἱρέσεις καὶ νὰ διατηρηθῇ καθαρὸς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἔγιναν μεγάλοι ἀγῶνες καὶ συγκλήθηκαν τοπικὲς καὶ οἰκουμενικὲς Σύνοδοι. Αἰτία τῆς συγκλήσεως Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἦταν κυρίως οἱ αἱρέσεις καὶ ἔπειτα οἱ ἐκτροπὲς στὸ ἦθος καὶ στὴν τάξι. Αὐτὸ δείχνει πόση σημασία ἀποδίδει ἡ Ἐκκλησία στὴν καθαρότητα τῆς ἀληθείας. Ὁ β’ κανόνας τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου λέει· «οὐσία τῆς καθ’ ἡμᾶς ἱεραρχίας ἐστὶ τὰ θεοπαράδοτα λόγια, ἤγουν ἡ τῶν θείων Γραφῶν ἀληθινὴ ἐπιστήμη». Ἡ ὀρθὴ ἑρμηνεία τῆς ἁγίας Γραφῆς ἀπέναντι στὶς πλάνες τῶν αἱρετικῶν ἦταν τὸ κύριο ἔργο τῶν ἀοιδίμων ἁγίων πατέρων, ποὺ συνῆλθαν ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ συγκρότησαν τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ περιέλαβαν μέσα σὲ σαφεῖς καὶ σύντομες φράσεις τὸ θησαυρὸ τῆς ἱερᾶς ἀποκαλύψεως.

Παρέμβαση του Αγίου Όρους για την Πανορθόδοξη

 Στην επιστολή τονίζεται ότι ο όρος «Εκκλησία» δεν μπορεί να λέγεται για τους ετερόδοξους. Επίσης εκφράζεται η αντίθεση του Αγίου Όρους για τις συμπροσευχές και τις λειτουργικές πράξεις με τους ετερόδοξους. Ο «έσχατος κριτής» για θέματα πίστεως είναι η συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας, που μπορεί να εκφράζουν ακόμα και μεμονωμένα πρόσωπα, αναφέρουν οι Αγιορείτες, και όχι μόνο οι Σύνοδοι όπως γράφει το κείμενο της Πανορθόδοξης. (Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ανέτρεψε μόνος του τις αποφάσεις της Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας).

  «Έσχατος κριτής επί θεμάτων πίστεως είναι η συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας».

Εκτενή επιστολή για τους προβληματισμούς και τις αντιρρήσεις των Αγιορειτών για τα θέματα της Πανορθόδοξης Συνόδου έστειλε μετά από μακρές συνεδριάσεις κατά την εβδομάδα των Μυροφόρων η Έκτακτη Σύναξη των Ηγουμένων και Αντιπροσώπων των 20 Ιερών Μονών του Αγίου Όρους στον Οικουμενικό Πατριάρχη. Μάλιστα αποφασίσθηκε η επιστολή να κοινοποιηθεί σε όλες τις Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Στην επιστολή τονίζεται ότι ο όρος «Εκκλησία» δεν μπορεί να λέγεται για τους ετερόδοξους. Επίσης εκφράζεται η αντίθεση του Αγίου Όρους για τις συμπροσευχές και τις λειτουργικές πράξεις με τους ετερόδοξους. Ο «έσχατος κριτής» για θέματα πίστεως είναι η συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας, που μπορεί να εκφράζουν ακόμα και μεμονωμένα πρόσωπα, αναφέρουν οι Αγιορείτες, και όχι μόνο οι Σύνοδοι όπως γράφει το κείμενο της Πανορθόδοξης. (Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ανέτρεψε μόνος του τις αποφάσεις της Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας).

Είναι αναγκαία η αναγνώριση ως Οικουμενικών των Συνόδων επί Μεγ. Φωτίου και αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, που έδωσαν απάντηση σε όλες τις κακοδοξίες του Παπισμού (φιλιόκβε, παπικό πρωτείο κλπ.), αναφέρεται στην επιστολή. Μόνο σοβαρές αλλαγές στα κείμενα της Πανορθόδοξης μπορεί να αναπαύσουν όλους τους Ορθοδόξους, γράφουν οι Αγιορείτες. Διαφορετικά, μπορεί η Σύνοδος να γίνει αφορμή για νέα σχίσματα.

Παρακάτω αναφέρονται μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα της επιστολής:

α. « … η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος … να αποφύγη τον όρον «Εκκλησία» δια τους ετεροδόξους, χρησιμοποιούσα αντ᾽ αυτού τους όρους «χριστιανικά δόγματα και ομολογίαι».

β. « … η έννοια της ενότητος της Εκκλησίας χρήζει ωσαύτως διασαφήσεως …. εις την ενότητα Αυτής ανήκουν μόνον τα μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως Σώμα Χριστού … Περί τούτων μόνον λέγεται το «ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν», κατά την ερμηνείαν των θεοφόρων Πατέρων».

γ. « … Ο τρόπος διεξαγωγής και η πορεία των θεολογικών διαλόγων δεν αναπαύει το σύνολον του πληρώματος της Εκκλησίας, η δε καθ’ ημάς Ιερά Κοινότης κατά καιρούς και εις διαφόρους περιστάσεις έχει εκφρασθή δι᾽ επισήμων κειμένων κατά θεολογικών συμφωνιών μετά των ετεροδόξων και έχει διαμαρτυρηθή δια συμπροσευχάς και άλλας λατρευτικάς πράξεις (λειτουργικούς ασπασμούς κ.λπ.), δι’ ων δίδεται η εικών ψευδούς ενώσεως μετ’ αυτών … δέον να αποσαφηνισθή ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία ουδόλως δύναται να δεχθή την ενότητα της Εκκλησίας ως τινα διομολογιακήν προσαρμογήν η ως συμμετοχήν εις συμπροσευχάς και ετέρας λατρευτικάς πράξεις».

δ. « … δεν δυνάμεθα να μη εκφράσωμεν τον έντονον προβληματισμόν και τας ευλόγους αντιρρήσεις ημών δια την περαιτέρω συμμετοχήν των Ορθοδόξων εις το «Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε)».

ε. « … η εκκλησιαστική παράδοσις αναγνωρίζει ως έσχατον κριτήν επί θεμάτων πίστεως την συνείδησιν του πληρώματος της Εκκλησίας, την οποίαν εκφράζουν ενίοτε μεμονωμένα πρόσωπα η σύνοδοι ιεραρχών η ο πιστός λαός και η οποία επικυρούται δια συνοδικών αποφάσεων».

στ. « … δέον να περιληφθή αναφορά και εις τας μετά την αγίαν Ζ´ Οικουμενικήν μεγάλας Συνόδους της Ορθοδόξου Εκκλησίας … καθ’ όσον δια της αναφοράς εις αυτάς τας συνόδους αι δογματικαί και εκκλησιολογικαί διαφοραί μετά των ετεροδόξων (περί το Φιλιόκβε, την κτιστήν Χάριν, το παπικόν πρωτείον κ.λπ.) αποσαφηνίζονται πλήρως».

Ακολουθεί αντίγραφο της επιστολής

Άγιο Όρος Για Πανορθόδοξη- ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΑΚΤΙΝΕΣ by aktines

Ελισάβετ Προδρόμου: Μιά γυναίκα, σύμβουλος στο Εθν. Συμβ. Ασφαλείας των ΗΠΑ, την CIA, τον ΟΗΕ... κλήθηκε ἀπὸ τὸν πατρ. Βαρθολομαῖο στὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο!!!

  Σὲ κείμενό της -ποὺ ἀναρτοῦμε- προπαγανδίζει τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὴν Πανθρησκεία! Ἡ εἰσήγησή της δε, εἶναι «δηλωτική, μὲ τρόπο ἀπροκάλυπτο, τῶν ἀληθινῶν προθέσεων τῶν νεοταξιτῶν οἰκουμενιστῶν: τῆς πλήρους δαιμονοποίησης τῶν ὀρθοδόξων μὲ ἐπακόλουθο, τὸν ἀπηνῆ διωγμό τους».

    Ἂν συνδυάστε τὶς θέσεις της μὲ δυὸ (μόλις προηγούμενες δημοσιεύσεις) τοῦ Ἐπισκόπου Ἀβύδου (ἐδῶ) καὶ τοῦ Ν. Κουρεμένου (ἐδῶ)  θὰ ἀντιληφθεῖτε, τί μᾶς ἑτοιμάζουν στὴν Κρήτη.

   Ὁπότε, πρὸς τί οἱ «εὐγένειες» τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγιορειτῶν καὶ τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν; Δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ τὸ σκοπό τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν; Δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι μόνο ἡ ἀπομάκρυνση ἀπ’ αὐτοὺς μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν συνενοχὴ κι ἴσως, θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέσει ἕνα «προσωρινὸ» φρένο στὶς προδοτικὲς διὰ τῆς «ληστρικῆς» Συνόδου ἐνέργειές τους;

Τὸ πρόσωπο-κλειδὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου;

Τοῦ Μοναχοῦ Ἐπιφάνιου  -Ἅγιον Ὄρος

Εἰσαγωγή.

Στὰ μέσα τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀνακοίνωσε τὰ ὀνόματα δύο γυναικῶν ποὺ θὰ στελεχώσουν τὴν πατριαρχικὴ ἀντιπροσωπεία στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο (ΑκΜΣ), τὸ πρῶτο εἶναι μίας ἡγουμένης ἑλληνικῆς μονῆς, τῆς ὁποίας οἱ μοναχὲς διακονοῦν στὸ Φανάρι, καὶ εἶναι «τιμῆς ἕνεκεν», τὸ ἄλλο ὅμως εἶναι ἐξαιρετικὰ σημαντικό, καθότι ἀνήκει σὲ μία ἑλληνοαμερικανίδα καθηγήτρια γνωστοῦ πανεπιστημίου τῶν ΗΠΑ, μὲ εἰδίκευση τὴ διαχείριση κρίσεων καὶ τὶς διεθνεῖς σχέσεις.

________________________1   γιά τά βιογραφικά στοιχεία βλ. ένδεικτικά:http://genderrightsandreligion.csrc.asu.edu/people/elizabeth-prodromouhttps://berkleycenter.georgetown.edu/people/elizabeth-prodromouhttp://fletcher.tufts.edu/Fletcher Directory/Directory/Faculty%20Profile?personkey=2BCDB8E4-7D92-4067-B4A5-8153CA29FD8A2   G. Matsoukas (ed), Orthodox Christianity at the Crossroad: A Great Council of the Church - When and Why? (Bloomington, Indiana, 2009)· νά σημειωθεί οτι το βιβλίο βρίσκεται στή λίστα έπιλεγμένης βιβλιογραφίας γιά τήν ΑκΜΣ, στο site πού λειτουργεί ώς Γραφείο Τύπου (Press Office) τού Οίκ. Πατριαρχείου γιά τήν σύνοδο: https://www.orthodoxcouncil.org/bibliography

Συγκεκριμένα τὸ ὄνομα τῆς Δρ. Ἐλισάβετ Προδρόμου (Δρ. Πρ.) οὔτε εἶναι ἄγνωστο, οὔτε βεβαίως ἀσήμαντο. Ἀπὸ τὸ ἐξαιρετικὰ πλούσιο ἐπιστημονικὸ βιογραφικό της ξεχωρίζουν: ἐπίκουρος καθηγητὴς στὸ τμῆμα Διεθνῶν Σχέσεων τοῦ πανεπιστημίου τῆς Βοστώνης καὶ ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὴν ἕδρα Ἐπίλυσης Κρίσεων στὴ σχολὴ νομικῶν καὶ διπλωματικῶν σπουδῶν Flecher τοῦ πανεπιστημίου Tufts, συνεργάζεται ἐπίσης μὲ τὸ Κέντρο Εὐρωπαϊκῶν Σπουδῶν (CES) τοῦ πανεπιστημίου τοῦ Χάρβαρντ (Harvard), ὅπου προεδρεύει στὴν ὁμάδα μελέτης Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ Εὐρώπης. Οἱ ἀκαδημαϊκοί της τίτλοι τῆς ἐπιτρέπουν νὰ συμμετέχει, καὶ ἐδῶ εἶναι τὸ σπουδαιότερο, σὲ ἁρμόδιες κυβερνητικὲς ἐπιτροπὲς χάραξης πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ: ἀπὸ τὸ 2004-2012 ἀντιπρόεδρος τῆς ἐπιτροπῆς Διεθνῶν Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν τῆς ἀμερικανικῆς Βουλῆς καὶ ἀπὸ τὸ 2011 ἀναβαθμίστηκε σὲ μέλος τῆς ἁρμόδιας ὁμάδας ἐργασίας τοῦ ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν μὲ ἀντικείμενο «Θρησκεία καὶ Ἐξωτερικὴ Πολιτική». Θεωρεῖται εἰδήμων σὲ θέματα ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ νότιο-ἀνατολικῆς Εὐρώπης καὶ ἔχει συνεργασθεῖ ὡς σύμβουλος στὸ Ἐθνικὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας τῶν ΗΠΑ, τὸ ὑπουργεῖο Ἄμυνας, τὴν Ἀμυντικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν (DIA), τὴν Κεντρικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν (CIA), τὸ NATO, τὸν ΟΗΕ, ὑπουργεῖα καὶ Μ.Κ.Ο. διαφόρων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν. Χαρακτηρίζεται τέλος ὡς ἀνώτερη διπλωμάτης (Senior Diplomat).

Ἐκ τῶν πραγμάτων ἀντιλαμβάνεται κανεὶς τὸ status τῆς Δρ. Πρ. ἐντός του πλέγματος ἰσχύος τῶν ΗΠΑ· ἡ ἀκαδημαϊκή της ἰδιότητα συνυπάρχει μὲ αὐτὸ ποὺ κυρίως τὴν χαρακτηρίζει: τοῦ συνεργάτη -ἰδιαιτέρως μὲ τὶς ὑπηρεσίες ἀσφαλείας τῶν ΗΠΑ- αὐτοῦ ποὺ ἀποκαλοῦμε ὡς «βαθὺ κράτος».

Ἔχοντας λοιπὸν σκιαγραφήσει τὸ εὖρος δραστηριοτήτων τῆς Δρ. Πρ. στρέφουμε μὲ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον τὴ προσοχή μας στὴν εἰσηγησή της στὸ 20ο Συνέδριο τοῦ Orthodox Christian Laity (OCL), τὸ Νοέμβριο τοῦ 2007 στὸ Illinois τῶν ΗΠΑ μὲ θέμα: «Ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανωσύνη μπροστὰ σὲ σταυροδρόμι: Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας -Πότε καὶ Γιατί». Ἡ Ἔκδοση τῶν πρακτικῶν ἔγινε τὸ 2009  (εἶναι στὰ ἀγγλικά, ἀπ' ὅπου καὶ μεταφράζουμε, ἀπὸ τὴν ἠλεκτρονικὴ ἔκδοση τοῦ βιβλίου). Τὸ θέμα τῆς εἰσήγησής της ἦταν: «Ἡ ἀνάγκη γιὰ μία ΑκΜΣ: Γιατί. Γιατί  Ὄχι  Ἀκόμη,  καὶ Πότε;».

Οἱ θέσεις τῆς Δρ. Ἐλισάβετ Προδρόμου.

Πρὶν τὴν ἀνάπτυξη τῶν θέσεών της, ἐν εἴδει εἰσαγωγῆς θέλησε νὰ γνωρίσει στοὺς συμμετέχοντες ἀφ’ ἕνὸς μὲν τὴν ἐπιστημονική της εἰδίκευση ἀφ’ ἕτερου δέ, νὰ δώσει τὸ στίγμα τῆς παρουσίας τῆς ἐν γένει στὸ συνέδριο, εἶπε λοιπόν:

«Ὁμιλῶ ὡς κοινωνικὴ ἐπιστημῶν -εἰδικότερα ὡς πολιτικὴ ἐπιστήμων καὶ καθηγήτρια ἐπὶ τῶν διεθνῶν σχέσεων- τῆς ὁποίας ἡ ἀκαδημαϊκὴ ἔρευνα καὶ διδασκαλία ἑστιάζεται στὸ ρόλο τῆς θρησκείας στὶς διεθνεῖς ὑπόθεσεις (world affairs). Ἡ σημασία ποὺ ἀποδίδω στὴν ἀναγκαιότητα ἀλλὰ καὶ στὶς συνέπειες μίας ΑκΜΣ γιὰ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία διαμορφώνεται ἀπὸ ἀνάλογες μεθόδους καὶ ἀναλύσεις ποὺ θεωροῦν τὴν Ὀρθοδοξία ἐντὸς τῆς σύγχρονης πραγματικότητας τῆς παγκόσμιας θρησκευτικῆς διαφορετικότητας.

Δευτερευόντως, προσεγγίζω τὸ θέμα ὡς ἕνα πρόσωπο ποὺ συμμετέχει στὰ δημόσια πράγματα, καὶ εἰδικότερα στὴν Ἀμερικανικὴ διπλωματία. Φυσικὰ ὁμιλῶ σήμερα ὡς ἰδιώτης (θέλω νὰ εἶμαι ξεκάθαρη καὶ κατηγορηματικὴ ὡς πρὸς αὐτὸ τὸ σημεῖο), πάντως οἱ παρατηρήσεις μου ὀφείλονται στὴ γνώση ποὺ μοῦ προσπορίζει ἡ ὑπηρεσία μου στὴν Ἐπιτροπὴ τῶν Διεθνῶν Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν (USCIRF), ἕνα ἐννεαμελὲς σῶμα τὸ ὁποῖο ἀναφέρει στὸν πρόεδρο, ὑπουργεῖο τῶν ἐξωτερικῶν καὶ στὰ μέλη τῆς Γερουσίας, στὸ πῶς ἡ Ἀμερικανικὴ Ἐξωτερικὴ Πολιτικὴ δύναται νὰ προωθήσει τὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία στὸ κόσμο. Ὡς ὁ πρῶτος Ὀρθόδοξος χριστιανὸς ὁποῦ ὑπηρέτει σ αὐτὴ τὴν ἐπιτροπή, ἔχω καταλήξει ὅτι οἱ συζητήσεις περὶ τὸ ἐφικτὸν τῆς πραγματοποιήσεως, καὶ περὶ τῶν στόχων τῆς ΑκΜΣ συχνὰ παραβλέπουν τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους μία ἑνωμένη, ὅμως καὶ ποικίλη  παγκόσμια Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μπορεῖ ἀποτελεσματικώτερα ν ἀπαντήσει στὸ δράμα τῆς καταπάτησης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τῶν σχετιζόμενων μὲ τὴν θρησκευτικὴ ἐλευθερία, εἰδικότερα, μάλιστα ὅπου ὑπάρχουν ἄμεσες ἀρνητικὲς συνέπειες στὰ δικαιώματα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν».

Ἔχοντας πεῖ αὐτά, ἡ ἐξέταση τῆς Δρ. Πρ. συναρθρώνεται ἀκολούθως σὲ τρία βασικά, ὅπως λέει, ἐρωτήματα ἀναφορικὰ μὲ τὴν ἀναγκαιότητα μιᾶς ΑκΜΣ:

Α'. Γιατί νὰ γίνει;

Β'. Γιατί δὲν ἔχει γίνει ἀκόμη;

Γ'. Πῶς θὰ ἐπιτευχθεῖ;

Α'.

Γιὰ ν' ἀπαντήσει στὸ πρῶτο ἐρώτημα ἡ Δρ. Πρ. ἀναπτύσσει γιὰ πρώτη φορὰ τὴν ἰδέα περὶ μοναδικότητας (uniqueness) τῆς παρούσης ἱστορικῆς συγκυρίας, χαρακτηριστικὰ ἀναφέρει:

«Εἰδικότερα, ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία, ζοῦμε σὲ θεμελιωδῶς διαφορετικοὺς καιροὺς καὶ πρωτόγνωρες συνθῆκες ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἕως τώρα ἔζησε ἡ Ἐκκλησία».

καὶ θέτει δύο σημεῖα ὑποστηρικτικὰ τῆς ἀνωτέρω θέσεως.

Πρῶτον, ἡ ἀνθρωπότητα διαθέτει τὴν ἱκανότητα νὰ καταστρέψει ὅλη τὴ κτίση τοῦ Θεοῦ ἀφ’ ἑνός, ἀφ’ ἑτέτερου δέ, ὑπάρχει ἡ δυνατότητα νὰ δημιουργηθεῖ ἀνθρώπινη ζωὴ μὲ τρόπο ὁλωσδιόλου ξεχωριστὸ ἀπὸ τὴ πράξη τοῦ ἔρωτα(!). Αὐτὰ τὰ δύο τοποθετοῦν τὴν Ἐκκλησία σὲ ἀπορία ἐνώπιον ἑνὸς διωνύμου “ἰσχύος καὶ ὕβρεως”, ἀφάνταστου ἕως τώρα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία ἢ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ἑπομένως ἡ ἀπουσία μιᾶς ΑκΜΣ διαμορφώνει μία κατάσταση κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἀδυνατεῖ νὰ σταθμίσει τὰ καινούργια δεδομένα καὶ νὰ προσευχηθεῖ(!), ἀκόμη λιγότερο δὲ νὰ ἀσκήσει τὴν ἁρμόζουσα ποιμαντικὴ μέριμνα ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἔτσι νὰ βοηθήσει τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς σὲ ζητήματα ὅπως: Πόλεμος(!), Περιβαλλοντικὴ Προστασία(!) καὶ Βιοηθική, εἰδικότερα δὲ γιὰ τὸ τελευταῖο, ζητήματα ὅπως: ἀνθρώπινη σύλληψη, ἔκτρωση, εὐθανασία, κλωνοποίηση, γενετικὰ μεταλλαγμένα τρόφιμα, καὶ ἔρευνα στὸ ἀνθρώπινο γονιδίωμα. Καὶ καταλήγει στὸ ἑξῆς καίριο γιὰ τὴν εἰσήγησή της σημεῖο:

«Ἡ ἀνωτέρω λίστα θεμάτων, ὑπογραμμίζει τὸ ἀναμφισβήτητο γεγονὸς ὅτι οὔτε οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας στὴν παροῦσα τους μορφή, οὔτε τὸ σύνολο σῶμα τῆς Ἁγίας Παράδοσης, κατανοούμενο ὡς ἀμετάβλητο, δύνανται νὰ προσφέρουν ἐπαρκεῖς ἀπαντήσεις στὴν πρωτόγνωρη δημιουργικὴ καὶ καταστροφικὴ πραγματικότητα(sic) τῆς παρούσης ἱστορικῆς στιγμῆς. Ἡ ΑκΜΣ ὡς ἔκφραση τῆς ζώσας παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτέλει τὸ ὧν οὐκ ἄνευ ὅλο γιὰ τὴν Ἐκκλησία στὴν προσπάθεια νὰ ἔρθει σὲ συμφωνία καὶ νὰ μετασχηματίσει τὴν παροῦσα ἱστορικὴ πραγματικότητα».

Προχωρώντας στὸ δεύτερο σημεῖο ἀναφέρει ἐπὶ λέξει:

«Ἡ ἀνάγκη γιὰ μία ΑκΜΣ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἱστορικὰ πρωτόγνωρη κατάσταση τοῦ παγκόσμιου θρησκευτικοῦ πλουραλισμοῦ».