Ανακαλύφθηκε η παλαιότερη επιγραφή που αναφέρει ότι «ο Ιησούς είναι Θεός» Βρέθηκε σε μωσαϊκό 1.800 ετών και θεωρείται η μεγαλύτερη θρησκευτική ανακάλυψη μετά την εύρεση των χειρογράφων της Νεκράς Θάλασσας

 19.11.2024

Μία πολύ μεγάλη αρχαιολογική και θρησκευτική ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε στο Ισραήλ όπου βρέθηκε η η παλαιότερη επιγραφή που ονομάζει τον Ιησού Χριστό, Θεό. 

Οι αρχαιολόγοι μιλούν για την «μεγαλύτερη ανακάλυψη από τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας» και η επιγραφή αποκαλύφθηκε κάτω από το δάπεδο μιας ισραηλινής φυλακής ενώ τώρα, όπως αναφέρει η Daily Mail, εκτίθεται στις ΗΠΑ.

Το μωσαϊκό ηλικίας 1.800 ετών, ανακαλύφθηκε από έναν τρόφιμο της φυλακής στην Μεγιδδώ (όπου και βρίσκεται μία από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου) και φέρει την αρχαία ελληνική γραφή:

«Ο θεόφιλος Ακέπτους πρόσφερε το τραπέζι στον Θεό Ιησού Χριστό ως αναμνηστικό».

Αντιόχεια: Από το Μ. Αλέξανδρο στον Ιουστινιανό - Η ιστορία μιας λαμπρής πόλης που ισοπέδωσαν τα Ρίχτερ

  Ο κορυφαίος μελετητής της Αντιόχειας, Αντρέα ντε Τζιόρτζι, μιλάει για την αρχή και το τέλος της πόλης λίκνο του Βυζαντίου και του Χριστιανισμού

 «No more Antakya» - Η Αντιόχεια δεν υπάρχει πια. 

Με ένα άδειο βλέμμα που στρέφεται στο κενό ο 41χρονος, Kazim Kuseyri, ιδιοκτήτης του Savon, ενός από τα πιο γνωστά ξενοδοχεία της Αντιόχειας -Antakya για τους Τούρκους-, περιγράφει την άνιση μάχη με τα 7,8 Ρίχτερ, που έσπειραν τον όλεθρο και τον θάνατο τα ξημερώματα της 6ης Φεβρουαρίου. Ο Kazim Kuseyri κοιμάται στο αυτοκίνητό του, στην αυλή του Savon που πλέον έχει μετατραπεί σε μπάζα. Μαζί του άλλα 25 άτομα, συγγενείς και μέλη του προσωπικού με τις οικογένειές τους. Βρήκαν το ξέφωτο της αυλής και φώλιασαν τις αναμνήσεις τους...για την ακρίβεια τον εφιάλτη της ισχυρής δόνησης. «Έχασα τους φίλους μου. Έχασα όλες μου τις αναμνήσεις. Δεν έχω κανέναν λόγο να ζω πια εδώ. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα. Δεν υπάρχει η Αντιόχεια». Κι αυτό το «No more Antakya», έγινε τίτλος στο οδοιπορικό των New York Times στην κατεστραμμένη πόλη, των 200.000 κατοίκων, που επλήγη από τον καταστροφικότερο σεισμό εδώ και αιώνες. Σπίτια και υποδομές χάθηκαν κάτω από τόνους τσιμέντου, μαζί και χιλιάδες άνθρωποι. Τα φώτα στην κεντρική Λεωφόρο της Ανεξαρτησίας, του πρώτου φωτισμένου δρόμου στον κόσμο, έσβησαν. Στην πόλη δεν υπάρχει πια ζωή, δεν υπάρχει μέλλον.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ​ ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΘΗΝΙΩΤΙΣΣΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΘΗΝΙΩΤΙΣΣΑ

​

«Λατρεία ριζωμένη από τους αιώνες στον Παρθενώνα, που διαδέχθηκε την παρθένον η Αειπάρθενος, την Αθηνά η Αθηνιώτισσα την αρχαία κυρά η Νέα Κυρά, όπως ονομάζεται μια εικών της Παναγιάς εις τας Αθήνας».

Με το γνωστό γλαφυρό του ύφος ο Δ. Καμπούρογλου καταφέρνει να περιγράψει τόσο συνοπτικά τη συνέχεια της θρησκευτικότητας του ελληνισμού επί του Ιερού Βράχου της Ακροπόλεως. Κατά το μεγαλύτερο μάλιστα μέρος της μακραίωνης ιστορίας του, ο Παρθενώνας υπήρξε χριστιανικός ναός, καθότι για σχεδόν μια χιλιετία (αρχές 6ου ως μέσα 15ου αιώνα μ.Χ.), λειτουργούσε ως ναός αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Η αλήθεια για τις καταστροφές των μνημείων - π. Διονύσιος Κατσούλης

 Στην αυλή του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη, στην Ακρόπολη της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε ομιλία με θέμα: "Η αλήθεια για τις καταστροφές των μνημείων", την Πέμπτη 23 Μαΐου 2019. Ομιλητής ήταν ο π. Διονύσιος Κατσούλης, ιστορικός, αρχαιολόγος, και εφημέριος του Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Αλίμου.

Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους οι Έλληνες κατέστρεψαν 72 παμπάλαιες εκκλησίες – Ένα χρονικό λεηλασιών και ξεπουλημάτων

Τις προάλλες μιλήσαμε για τον Άγιο Ασώματο στα Σκαλιά (ή πιο σωστά: στα Σκαλία), ένα εκκλησάκι στο Μοναστηράκι, που κατεδαφίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, και αναφέραμε ότι είναι ένα από τα 72 παμπάλαια εκκλησάκια της Αθήνας, που κατέστρεψαν μετά την απελευθέρωσή τους από τον τουρκικό ζυγό, οι ίδιοι οι Έλληνες.

Ο Άγιος Ασώματος στα Σκαλιά γύρω στο 1844, λίγο πριν κατεδαφιστεί.

Τα τελευταία εκατό χρόνια της τουρκοκρατίας η Αθήνα είχε εκατόν εβδομήντα οικοδομικά τετράγωνα και εκατόν τριάντα έξι εκκλησίες. Κάποιες από αυτές ήταν ωραία αρχιτεκτονικά δημιουργήματα της βυζαντινής εποχής των Αθηνών, οι περισσότερες όμως ήταν απλά και φτωχικά εκκλησάκια, χτισμένα κατά τους χρόνους της δουλείας, ανάλογα με την ψυχική και υλική κατάσταση των κατοίκων εκείνων των χρόνων. Ο Κώστας Μπίρης, που παραδίδει αυτές τις πληροφορίες, προσθέτει με συγκίνηση ότι οι εκκλησίες αυτές ήταν καντηλάκια, στα οποία έκαιγε χαμηλωμένη και ταπεινή η φλόγα της πίστης.

Οι Τούρκοι, ως δυνάστες μας επί τετρακόσια χρόνια, έχουν κατηγορηθεί για βαρβαρότητα ως προς τον τρόπο που αντιμετώπισαν το ζήτημα της θρησκείας των υπόδουλων. Το γεγονός όμως είναι πως επί τουρκοκρατίας η Αθήνα είχε εκατόν τριάντα έξι εκκλησίες. Ας δούμε πώς φέρθηκαν στις εκκλησίες αυτές οι ίδιοι οι Έλληνες μετά την απελευθέρωσή τους.

ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕ ΑΦΩΝΟΥΣ Η ΑΝΑΔΥΣΗ ΤΗΣ… ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Έκπληκτοι οι Τούρκοι ερευνητές και οι κάτοικοι της ιστορικής βυζαντινής πόλης της Νίκαιας, αντίκρισαν ένα πρωί να εμφανίζεται στην λίμνη της περιοχής και κάτω από την επιφάνεια του νερού, ο σκελετός μιας μεγαλοπρεπής βυζαντινής ελληνορθόδοξης εκκλησίας. Σημάδια των καιρών ;

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τοπικού τύπου αλλά και των εφημερίδων, Milliyet και Zaman, οι πρώτοι που αντιλήφτηκαν την ύπαρξη των θεμελίων αυτή της ιστορικής βυζαντινής εκκλησίας ήταν οι πιλότοι κάποιου αεροπλάνου που πραγματοποιούσε πτήση πάνω από την λίμνη. Οι πρώτες αναφορές των ίδιων των Τούρκων κάνουν λόγο για

την ιστορική μεγάλη εκκλησία που ήταν αφιερωμένη στον άγιο Πέτρο και η οποία κτίστηκε τον τέταρτο αιώνα, ήταν δηλαδή από τους πρώτους μεγάλους ναούς που κόσμησαν στην συνέχεια όλη την ελληνορθόδοξη χριστιανική Μικρά Ασία. Οι πρώτες πληροφορίες για το ιστορικό αυτό κτίσμα που έμεινε κάτω από την επιφάνεια της λίμνης, είναι ότι βρίσκεται 20 περίπου μέτρα από την ακτή και σε βάθος δυο μέτρων από την επιφάνεια της λίμνης.

Να γιατί η ΕΕ δεν θέλει ανασκαφές σαν της Αμφίπολης

Ιταλός αρχαιολόγος: Να γιατί η ΕΕ δεν θέλει ανασκαφές σαν της Αμφίπολης

Kαι όμως υπάρχουν ακόμα δύο θάλαμοι προς εξερεύνηση σύμφωνα με τον Ιταλό αρχαιολόγο Α.Κόρσο, ενώ καταγγέλει ότι κάποιοι δεν θέλουν τη συνέχιση της ανασκαφής, λόγω πολιτικών ιδεοληψιών και η ΕΕ για να μην καταστραφεί το μύθευμά της ότι όλα ξεκινούν από τον ρωμαϊκό πολιτισμό!

Η καταγγελία του Ιταλού αρχαιολόγυ είναι σοκαριστική:
 Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να «ανυψώνεται» η ελληνική Ιστορία, αυτός ίσως εξηγεί και την υποτίμιση του μετέπειτα μεσαιωνικού Ελληνισμού του Βυζαντίου,που αν και αποτελούσε την μόνη αχτίδα φωτός στις εποχές της βάρβαρης Ευρώπης και έκανε έναν κύκλο χιλίων ετών, δεν υπάρχει ούτε ένα κινηματογραφικό φιλμ με θέμα την μεσαιωνική ελληνική χιλιόχρονη Αυτοκρατορία.
Ούτε μια αναφορά για την μεαταλαμπάδευση του Φωτός από τους Έλληνες λόγιους μετά την Αλωση τη Πόλης που χάρη σε αυτούς δημιουργήθηκε η Αναγέννηση και η Ευρώπη ξέφυγε από την ημιβάρβαρη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει αυτομάτως με την πτώση της Δυτική Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Γερμανοί βγάζουν στο «σφυρί» αρχαία νομίσματα τα οποία είχαν κλέψει από την Αμφίπολη κατά την περίοδο της Κατοχής.

Γερμανοί αρχαιοκάπηλοι εκμεταλλεύονται τη δημοσιότητα που έχουν πάρει σε ολόκληρο τον κόσμο οι ανασκαφές του τάφου της Αμφίπολης και βγάζουν στο «σφυρί» αρχαία νομίσματα τα οποία είχαν κλέψει από την Αμφίπολη κατά την περίοδο της Κατοχής.

Για τις επόμενες ημέρες, μέσα στον Οκτώβριο, έχουν προγραμματίσει δύο δημοπρασίες προκειμένου να πλουτίσουν με κλεμμένα νομίσματα του Φιλίππου Β’ και πολλά ακόμη αρχαία νομίσματα που έβγαλαν παράνομα από την Ελλάδα.

Αυτό που κάνει ωστόσο εντύπωση είναι η παντελής απουσία του ελληνικού κράτους. Που είναι το υπουργείο Πολιτισμού; Γιατί επιτρέπουν να πωλούνται αρχαία νομίσματα στη «μαύρη αγορά» που αποτελούν περιουσία του Έθνους την οποία ρήμαξαν οι Γερμανοί κατακτητές;

Θα έπρεπε τουλάχιστον να γίνει σε πρώτη φάση ένα διάβημα προς το Βερολίνο και να ζητηθεί να απαγορευθούν οι δημοπρασίες και να συλληφθούν οι κάτοχοι αυτών των αρχαίων νομισμάτων που τα εμπορεύονται σαν να ανήκουν στην οικογένεια τους.

Διαβάστε τι βγάζουν σε δημοπρασία και θα καταλάβετε το μέγεθος της κλοπής που έχει συντελεστεί εδώ και πολλά χρόνια.