Ο κορυφαίος μελετητής της Αντιόχειας, Αντρέα ντε Τζιόρτζι, μιλάει για την αρχή και το τέλος της πόλης λίκνο του Βυζαντίου και του Χριστιανισμού
«No more Antakya» - Η Αντιόχεια δεν υπάρχει πια.
Με ένα άδειο βλέμμα που στρέφεται στο κενό ο 41χρονος, Kazim Kuseyri, ιδιοκτήτης του Savon, ενός από τα πιο γνωστά ξενοδοχεία της Αντιόχειας -Antakya για τους Τούρκους-, περιγράφει την άνιση μάχη με τα 7,8 Ρίχτερ, που έσπειραν τον όλεθρο και τον θάνατο τα ξημερώματα της 6ης Φεβρουαρίου. Ο Kazim Kuseyri κοιμάται στο αυτοκίνητό του, στην αυλή του Savon που πλέον έχει μετατραπεί σε μπάζα. Μαζί του άλλα 25 άτομα, συγγενείς και μέλη του προσωπικού με τις οικογένειές τους. Βρήκαν το ξέφωτο της αυλής και φώλιασαν τις αναμνήσεις τους...για την ακρίβεια τον εφιάλτη της ισχυρής δόνησης. «Έχασα τους φίλους μου. Έχασα όλες μου τις αναμνήσεις. Δεν έχω κανέναν λόγο να ζω πια εδώ. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα. Δεν υπάρχει η Αντιόχεια». Κι αυτό το «No more Antakya», έγινε τίτλος στο οδοιπορικό των New York Times στην κατεστραμμένη πόλη, των 200.000 κατοίκων, που επλήγη από τον καταστροφικότερο σεισμό εδώ και αιώνες. Σπίτια και υποδομές χάθηκαν κάτω από τόνους τσιμέντου, μαζί και χιλιάδες άνθρωποι. Τα φώτα στην κεντρική Λεωφόρο της Ανεξαρτησίας, του πρώτου φωτισμένου δρόμου στον κόσμο, έσβησαν. Στην πόλη δεν υπάρχει πια ζωή, δεν υπάρχει μέλλον.