ΜΑΣ
ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ
Του Φώτη Μιχαήλ
Κυριακή: Ημέρα του Κυρίου.
Κυριακή: Ημέρα ανάπαυσης και αγιασμού.
Και όμως, 1700 χρόνια μετά την καθιέρωση της Κυριακής, ως
ημέρας αργίας (επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, αρχές 4ου αιώνα) και χωρίς να προηγηθεί
ανάλογη λαϊκή απαίτηση, αποφασίζεται από την Πολιτεία η πλήρης κατάργησή
της!
Για εμάς τους Ορθοδόξους Έλληνες, η κατάργηση της
Κυριακάτικης αργίας δεν είναι θέμα οικονομικό ή πολιτικό, όπως θέλουνε να το
παρουσιάσουν. Είναι θέμα κυρίως Πνευματικό. Είναι ζήτημα, που σχετίζεται με την
διασφάλιση της Πολιτισμικής μας Ταυτότητας και με τον σεβασμό στα Ιερά και τα Όσια
του Γένους μας.
Ο μεγάλος Εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που έδωσε το
αίμα του για να σώσει την αργία της Κυριακής από τις ορέξεις των Οβραίων, σε
μια από τις Διδαχές του, τονίζει: ''Εκείνο
το κέρδος οπού γίνεται την Κυριακήν είναι αφωρισμένο και κατηραμένο, και βάνετε
φωτιά και κατάρα εις το σπίτι σας και όχι ευλογίαν''.
Οι πολιτικοί μας άρχοντες μπορεί να επικαλούνται επ' αυτού
πολλές και διάφορες δικαιολογίες. Για εμάς, όμως, η κατάλυση της απ' αιώνων
καθιερωμένης Κυριακάτικης αργίας συνιστά
ύβρη βαρύτατη, διότι περιφρονεί ανενδοίαστα την ίδια την Ιστορία μας και
πάνω απ' όλα την Ιερή Ορθόδοξη παρακαταθήκη μας.
Στην υπερχιλιόχρονη ιστορική διαδρομή της
Ρωμηοσύνης, οι αγορές των προγόνων μας κατά τις Κυριακές ήτανε πάντοτε
κλειστές.
Την αργία της Κυριακής δεν την ακούμπησαν ούτε οι
Τούρκοι στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς ούτε οι Γερμανοί του '41 ούτε οι
Ιταλιάνοι και οι Βούλγαροι. Την
καταργούν, όμως, σήμερα ''δικοί'' μας άνθρωποι και μάλιστα εκλεγμένοι από τα
ίδια μας τα χέρια!