ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ «Το καθεστώς Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (1974-1998) και η καιρική εκκλησιαστική εικόνα του» ΜΕΡΟΣ ΙΑ΄, ΙΒ΄

    Συνέχειες  : ΕΔΩ ΜΕΡΟΣ Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄,

   Συνέχειες:      ΜΕΡΟΣ  ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄,Θ΄, Ι΄

«Το καθεστώς Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (1974-

1998) και η καιρική εκκλησιαστική εικόνα του»

(Το περιοδικό «ΦΥΛΑΚΕΣ» - μια αντίσταση πρώτου μεγέθους)

ΜΕΡΟΣ ΙΒ΄

Η δέσμη πνευματικών αντιδράσεων της εποχής του Σεραφειμικού καθεστώτος, παράλληλη με το  περιοδικό «ΦΥΛΑΚΕΣ» της Θεσσαλονίκης, περιελάμβανε αξιόλογες εκκλησιολογικές κεντρικές στοχεύσεις, όπως καταγράφονται:

Α) Στον «Ορθ. Τύπο»  Β) Στην εφημ. «ΕΠΑΛΞΕΙΣ»  Γ) στο περιοδικό «ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΕΣ» του μακαριστού Επισκόπου Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων Κωνσταντίνου  Δ) Στη «Χριστιανική Σπίθα» του μακαριστού Αυγουστίνου Καντιώτου  Ε) Στην αρθρογραφία του Ορθοδόξου Συλλόγου «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» κ.λπ.

Πολλές από τις κεντρικές στοχεύσεις των ανωτέρω περιοδικών – εφημερίδων, ήτο αναδημοσιεύσεις από τους «ΦΥΛΑΚΕΣ».

Ἡ ἁγιότητα διώκεται. Κατέλαβαν ἀντικανονικὰ τὶς Μητροπόλεις τῶν Δώδεκα σφαγιασθέντων Επισκόπων, ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου, και ακόμη δὲν ζήτησαν συγγνώμη.

                 Ανασημοσίευση  Επιμέλεια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ                                                                                         ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ: ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ (agonasax.blogspot.com)                                                                                                 

Κανένας ἀπὸ τοὺς ἐνόχους τῆς ὁμάδας τοῦ

Σεραφεὶμ δὲν εἶχε τὴν εὐθιξία καὶ τὸν ἡρωισμὸ νὰ ζητήση συγγνώμη γιὰ τὴ συμμετοχή του στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔγκλημα. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκείνους, πού ἀντικανονικὰ κατέλαβαν τὶς Μητροπόλεις τῶν Δώδεκα ἐναρέτων ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου δὲν ζήτησε συγγνώμη.

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

         

Ἀπό τὸ ἡμερολόγιο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Τρίκκης Διονυσίου ἀποσπᾶμε μικρὴ περικοπὴ σχετικὰ μὲ τὴν ἐκλογὴ γιὰ τὴ Μητρόπολι Λαρίσης (19. 6. 68):

«Κληθείς ὁ π. Θεολόγος (Πασχαλίδης) πρὸς συζήτησι τοῦ θέματος (ἀναδείξεώς του εἰς Μητροπολίτη Λαρίσης), ἤκουσε μὲ προσοχή. Ἐσκάφθη σοβαρῶς. Εἶπε ἐν συγκινήσει: “Τὸ ἀρχιερατικὸν ἀξίωμα τὸ βλέπω ὡς σταυρὸν βαρύτατον. Οἱ ὦμοι μου εἶναι ἀδύνατοι. Ἴσως λυγίσω κάτω ἀπὸ τὸ βάρος του. Ὅμως ἡ ὑπακοὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἡ ἄνευ ὅρων παράδοσίς μου εἰς τὸ θεῖον θέλημα μοὶ ἐπιβάλλει νὰ εἴπω ἐν βαθείᾳ σιωπῇ: Ἰδοὺ ὁ δοῦλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. Ὑποτάσσομαι εἰς τὸν Κύριον! Γενηθήτω τὸ θέλημα Του”».
Αὐτὸν τὸν ὄντως ἅγιο ἐπίσκοπο ἐκαρατόμησε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Σεραφεὶμ Τίκας, πού τοποθετήθηκε στὴ θέσι τοῦ «Ἀθηνῶν» ἀπὸ τὴ δικτατορία τοῦ Ἰωαννίδη. Καὶ μὲ δύο ὅπλα θρησκευτικοῦ σαδισμοῦ, δύο δικτατορικὲς Συντακτικὲς Πράξεις, κατέστησε ἐκπτώτους δώδεκα ἀμέμπτους Μητροπολῖτες. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν Λαρίσης Θεολόγο (Ἰούλιος 1974).

11 Ιουλίου 1974 Δώδεκα (12) μητροπολίτες εκδιώχθηκαν από τις μητροπόλεις τους

 11 Ιουλίου 1974

Δώδεκα (12) μητροπολίτες 

εκδιώχθηκαν από τις μητροπόλεις τους,

από τον επί χούντας Ιωαννίδη, Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ (Τίκκα)

 και την «πρεσβυτέρα» αμαρτωλή ιεραρχία, 

χωρίς απαγγγελία οιασδήποτε εις βάρος τους κατηγορίας,

χωρίς δίκη και δικαστική απόφαση και χωρίς δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη,

πριν από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, 

με βάση τις Συντακτικές Πράξεις 3 και 7 της δικτατορίας του Iωαννίδη.

Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατία δεν δικαιώθηκαν.

Η μνήμη τους Αιωνία 

Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Κωνσταντίνος (Πούλος),
Πολυανής και Κιλκισίου Χαρίτων (Συμεωνίδης),
Ζακύνθου Απόστολος (Παπακωνσταντίνου)
Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Κωνσταντίνος (Σακελλαρόπουλος)
Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμος (Γκατζιρούλης)
Αλεξανδρουπόλεως Κωνστάντιος (Χρόνης),
Θεσσαλονίκης Λεωνίδας (Παρασκευόπουλους),
Δημητριάδος Ηλίας (Τσακογιάννης),
Λαρίσης, Πλαταμώνος και Τυρνάβου Θεολόγος (Πασχαλίδης),
Παραμυθίας Παύλος (Καρβέλης),
Χαλκίδος Νικολάος (Σελέντης)
Τρίκκης και Σταγών  Σεραφείμ (Στεφάνου).

TO XAOΣ TOY ΠAPAΣKHNIOY

 

(Φωτογραφία: Ορκωμοσία Ανδριτσόπουλου από Σεραφείμ)

Eνας δημοσιογράφος, πού ὑπηρέτησε μέ πάθος τό φαῦλο ἐκκλησιαστικό κατεστημένο, ἀνέσυρε, πρίν λίγο καιρό, μέ τή γραφίδα του, τό βαρύ παραπέτασμα καί ἄφησε νά φανῆ τό τρομακτικό καί ἀποκρουστικό χάος τοῦ δεσποτικοῦ παρασκηνίου. Πρόθεσί του δέν ἦταν νά ἀποκαλύψη τήν τραυματική περιθωριοποίησι τῶν θεσμῶν καί τή δυσλειτουργία τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως. Ἀποκλειστικός του στόχος ἦταν, νά ὑψώση στό βάθρο τοῦ δημοσιογραφικοῦ πανθέου τόν πάτρονά του δημοσιογράφο, πού πέρασε ἀπό τήν πύλη τοῦ τάφου, γιά νά λογοδοτήση στό ἀδέκαστο βῆμα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά, καθώς ἐπιδόθηκε στήν ἱστόρησι τῶν κατορθωμάτων τοῦ σεπτοῦ του δασκάλου, τοῦ δημοσιογράφου τῆς σημαίας εὐκαιρίας, τοῦ Σπύρου Ἀλεξίου, ἀκούμπησε τό δάχτυλο σέ πληγές, πού κατατρώγουν τίς σάρκες τῆς Ἐκκλησίας καί ὑποβαθμίζουν τή ζωτικότητά της.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ 12 ΕΚΘΡΟΝΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ! (1) - Αρχιμ. Ειρηναίου Μπουσδέκη

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΤΩΝ 12 ΕΚΘΡΟΝΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ!

(1)

Αρχιμ. Ειρηναίου Μπουσδέκη

Είναι μια τεκμηριωμένη ιστορική αλήθεια ότι η εκθρόνιση των 12 μητροπολιτών το 1974 και η τοποθέτηση σ’ αυτές νέων μητροπολιτών ήταν κινήσεις στα πλαίσια της συναλλαγής του τότε μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεραφείμ Τίκα με πλήθος επισκόπων για να κατορθώσει να γίνει Αρχιεπίσκοπος. Όταν λοιπόν έγινε Αρχιεπίσκοπος έπρεπε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του κηρύσσοντας εκπτώτους τους 12 και φέρνοντας σε μεγάλες και κεντρικές μητροπόλεις τους αντικαταστάτες τους.

Τόσο ταπεινά ήταν τα ελατήρια της εκπτώσεως των 12 μητροπολιτών. Το δυστήχημα όμως ήταν ότι το καθεστώς Σεραφείμ έπλασε ένα «μύθο» για να δικαιολογήσει τίς απαράδεκτες μηχανορραφίες και τις τραγικές σκοπιμότητες του εκκλησιαστικού αυτού εγκλήματος. Ο «μύθος» έλεγε αρχικά ότι όλοι οι επίσκοποι πού έγιναν επί Ιερωνύμου ήταν αντικανονικοί. Γιατί η εκλογή τους έγινε από αντικανονική Αριστίνδην Σύνοδο.

Το ότι ήταν μύθος όλα αυτά τα περί αντικανονικότητος των μητροπολιτών που εξελέγησαν από τον Ιερώνυμο το απέδειξε ο ίδιος ο Σεραφείμ με τις πράξεις του:

ΑΠΟΦΡΑΣ ΗΜΕΡΑ! ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (11/7/1974) ΚΗΡΥΧΘΗΚΑΝ ΕΚΠΤΩΤΟΙ ΕΝΝΕΑ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ.

Τότε ἐξεθρονίσθησαν οἱ «ἀντικανονικοἰ» καὶ σήμερα οἱ «ἀντικανονικοί ἐνθρονισμένοι» διώκουν τοὺς κανονικοὺς...

Εἴμαστε γιὰ κλάμματα... καὶ περιμένουμε νὰ ἐπέμβη ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σταματήση αὐτὰ ποὺ βιώνουμε ἀπὸ τὴν ἄθεη καὶ χριστιανομάχο κυβέρνησή μας μὲ τὴν ἀπόλυτη στήριξη τῆς ἀνίερης καὶ αἱρετικῆς Συνόδου καὶ τῶν ὑπολοίπων ἄθεων Μητροπολιτῶν, ἐξαιρουμένων κάποιων ἐλαχίστων.  

Λέω ἄθεοι, διότι μόνον ἄθεοι θὰ μποροῦσαν νὰ φτάσουν σὲ αὐτὴ τὴν κατρακύλα ποὺ ἔφτασαν.  

                                                       Πάνος 

 ΑΠΟΦΡΑΣ ΗΜΕΡΑ! ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (11/7/1974) ΚΗΡΥΧΘΗΚΑΝ ΕΚΠΤΩΤΟΙ ΕΝΝΕΑ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ.

Ἡ ἁγιότητα διώκεται. Κατέλαβαν ἀντικανονικὰ τὶς Μητροπόλεις τῶν Δώδεκα σφαγιασθέντων Επισκόπων, ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου, και ακόμη δὲν ζήτησαν συγγνώμη.

Κανένας ἀπὸ τοὺς ἐνόχους τῆς ὁμάδας τοῦ

Σεραφεὶμ δὲν εἶχε τὴν εὐθιξία καὶ τὸν ἡρωισμὸ νὰ ζητήση συγγνώμη γιὰ τὴ συμμετοχή του στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔγκλημα. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκείνους, πού ἀντικανονικὰ κατέλαβαν τὶς Μητροπόλεις τῶν Δώδεκα ἐναρέτων ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου δὲν ζήτησε συγγνώμη.

 Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Ἀπό τὸ ἡμερολόγιο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Τρίκκης Διονυσίου ἀποσπᾶμε μικρὴ περικοπὴ σχετικὰ μὲ τὴν ἐκλογὴ γιὰ τὴ Μητρόπολι Λαρίσης (19. 6. 68):

«Κληθείς ὁ π. Θεολόγος (Πασχαλίδης) πρὸς συζήτησι τοῦ θέματος (ἀναδείξεώς του εἰς Μητροπολίτη Λαρίσης), ἤκουσε μὲ προσοχή. Ἐσκάφθη σοβαρῶς. Εἶπε ἐν συγκινήσει: “Τὸ ἀρχιερατικὸν ἀξίωμα τὸ βλέπω ὡς σταυρὸν βαρύτατον. Οἱ ὦμοι μου εἶναι ἀδύνατοι. Ἴσως λυγίσω κάτω ἀπὸ τὸ βάρος του. Ὅμως ἡ ὑπακοὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἡ ἄνευ ὅρων παράδοσίς μου εἰς τὸ θεῖον θέλημα μοὶ ἐπιβάλλει νὰ εἴπω ἐν βαθείᾳ σιωπῇ: Ἰδοὺ ὁ δοῦλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. Ὑποτάσσομαι εἰς τὸν Κύριον! Γενηθήτω τὸ θέλημα Του”».
Αὐτὸν τὸν ὄντως ἅγιο ἐπίσκοπο ἐκαρατόμησε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Σεραφεὶμ Τίκας, πού τοποθετήθηκε στὴ θέσι τοῦ «Ἀθηνῶν» ἀπὸ τὴ δικτατορία τοῦ Ἰωαννίδη. Καὶ μὲ δύο ὅπλα θρησκευτικοῦ σαδισμοῦ, δύο δικτατορικὲς Συντακτικὲς Πράξεις, κατέστησε ἐκπτώτους δώδεκα ἀμέμπτους Μητροπολῖτες. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν Λαρίσης Θεολόγο (Ἰούλιος 1974).

Ἔχουν γραφῆ χιλιάδες σελίδες γιὰ τὴν ἀδικία εἰς βάρος τῶν Δώδεκα Μητροπολιτῶν. Κανένας ἀπὸ τοὺς ἐνόχους τῆς ὁμάδας τοῦ Σεραφεὶμ δὲν εἶχε τὴν εὐθιξία καὶ τὸν ἡρωισμὸ νὰ ζητήση συγγνώμη γιὰ τὴ συμμετοχή του στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔγκλημα. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκείνους, πού ἀντικανονικὰκατέλαβαν τὶς Μητροπόλεις τῶν Δώδεκα ἐναρέτων ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου δὲν ζήτησε συγγνώμη.

Τὸ βράδυ τῆς σκοτεινῆς ἐκείνης ἡμέρας τοῦ 'Ἰουλίου τοῦ 1974, ἕνας ἐκ τῶν «συμψηφισάντων» (Πράξ. ιθ´ 18) τὴν ἄνευ λόγου καὶ αἰτίας, τὴν ἄνευ κατηγορίας καὶ ἀπολογίας ἐκθρόνισι τῶν Δώδεκα «δικαίων» Μητροπολιτῶν, ἔλαβε ἕνα τηλεφώνημα:

—Σεβασμιώτατε, εἶπε ὁ φίλος κληρικός, ἐπιτρέπεται ἕνα ἐρώτημα; Γιὰ πέστε μου, τί ἰδέα ἔχετε γιὰ τὸν Λαρίσης Θεολόγο;

Ὁ ἐπίσκοπος αὐθόρμητα ἀπάντησε:

—Εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος!...

—Αυτόν τὸν ἅγιο ἄνθρωπο, ἀντεῖπε ὁ κληρικός, σεῖς σήμερα τὸ πρωΐ τὸν ἐξωντώσατε...

ΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΕΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΕΣ (ΖΩΝΤΕΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΙ)

«Οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω· ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω» (Ψαλμ. κε’ 4-5). 

 

ΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΕΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ 

 ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ  ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΕΣ  (ΖΩΝΤΕΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΙ)

(Σύνταξις καί ἐνημέρωσις 5-7-18) 

Οἱ Δώδεκα Κανονικοί Μητροπολίτες (Ἁπαντες ἐκοιμήθησαν)

Οἱ Μοιχεπιβάτες (Οἱ Κοιμηθέντες)

Οἱ Μοιχεπιβάτες (Οἱ ἐν ζωῆ)

1.    Διδυμοτείχου Κωνσταντῖνος	1.    Ἀγαθάγγ. Ταμπουρανζάκης 2.    Νικηφόρος Ἀρχαγγελίδης
2.    Κιλικισίου Χαρίτων	3.    Ἀμβρόσιος Στάμενας
3.    Ἀλεξανδρουπόλεως Κωνστάντιος		1.      Ἄνθιμος Ρούσας
4.    Δημητριάδος Ἠλίας	4.    Χριστόδ. Παρασκευαΐδης
5.    Ζακύνθου Ἀπόστολος	5.    Παντελεήμων Μπεζενίτης
6.    Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντῖνος	6.    Κλεόπας Θωμόπουλος 7.    Κύριλλ. Χριστάκης (διά Με τα­­­θε­τοῦ)	2.     Θεόκλ. Κουμαριανός
7.    Θεσσαλονίκης Λεωνίδας ·         Ν. Κρήνης (Νέα Μητρ. 1974) ·         Νεαπόλεως (Νέα Μητρ. 1974)	8.    Παντελ. Χρυσοφάκης 9.    Προκ. Γεωργαντόπουλος 10.     Διονύσιος Λαδόπουλος	Ἄνθιμος Ρούσας (διά Μεταθετοῦ)
8.    Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος ·         Μεγάρων (Νέα Μητρ. 1974) ·         Μεσσογαίας (Νέα Μητρ. 1974) ·         Κηφησίας (Νέα Μητρ. 2010) ·         Ἰλίου (Νέα Μητρ. 2010)	11.  Δωρόθ. Γιανναρόπουλος     Παντελ. Μπεζενίτης (διά Μεταθετοῦ) 12.     Βαρθολομ. Κατσούρης 13.     Ἀγαθόνικ. Φιλιππότης)	3.      Νικ. Χατζηνικολάου 4.      Κύριλλ. Μισιακούλης 5.      Ἀθηναγόρ. Δικαιάκος
9.    Λαρίσης Θεολόγος	14.     Σεραφείμ Ὀρφανός 15.     Ἰγνάτιος Λάππας	6.     Δημήτριος Μπεκιάρης
1.    Χαλκίδος Νικόλαος	16.     Χρυσόστομος Βέργης
2.    Παραμυθίας Παῦλος		7.      Τίτος Παπανάκος
3.    Τρίκκης καί Σταγῶν Σεραφείμ	17.     Στέφανος Ἀφεντουλίδης	8.      Ἀλέξ. Μιχαλόπουλος

Σύνολον

17

8

                                                                                              

«Οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω· ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω» (Ψαλμ. κε’ 4-5).  

(Δέν παρεκάθισα εἰς συνέδρια ἀνθρώπων πού ἀρέσκονται στή ματαιότητα καί τό ψεῦδος, καί δέν θά εἰσέλθω μαζί μέ παρανομοῦντας διά νά συσκευθῶ καί νά συνεργασθῶ μαζί τους. 
 Ἐμίσησα ἀπό καρδίας πᾶσαν σύναξιν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι σχεδιάζουν καί μηχανεύονται ἔργα πονηρά, καί δέν θά καθίσω ποτέ μέ ἀσεβεῖς ἀνθρώπους συναποτελῶν μέρος τῆς συντροφιᾶς των).

Δυστυχῶς ὅμως στην Ἐκκλησία ὑπάρχουν τά πιό ἀνυπόληπτα πρόσωπα. Περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο χῶρο, θά βρῆς τήν ἀνυποληψία.

Πέστε μου ποῦ ἔφταιξε, γιά νά ἀναπαύσω τήν συνείδησή μου καί νά τόν ἀντικαταστήσω». Τίποτα ἀπό αὐτά, ἀλλά μέ κεκαυμένη τή συνείδηση προχώρησαν καί ἀνέβηκαν στούς θρόνους τῶν ἁγίων Νικολάου Χαλκίδος, Κωνσταντίνου Καρδίτσης, Θεολόγου Λαρίσης Νικοδήμου Αττικής  καί λοιπῶν καί λοιπῶν...

Δυστυχῶς ὅμως στην Ἐκκλησία ὑπάρχουν τά πιό ἀνυπόληπτα πρόσωπα. Περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο χῶρο, θά βρῆς τήν ἀνυποληψία. Τό ζήσαμε αὐτό σέ ὅλο  τό μεγαλεῖο του μετά  τήν ἑπταετία. Ἡ Ἐκκλησία ἐκθρονίζει ἐπισκόπους πού οὐδέποτε ἔδωσαν ἀφορμή σκανδαλισμοῦ, οὔτε ἐν ἔργῳ οὔτε ἐν λόγῳ. Ποῦ σκανδάλισε ὁ Λαρίσης Θεολόγος, ποιόν φαρμάκωσε ὁ Παραμυθίας Παῦλος ὁ ἁπλοῦς, ὁ Ἠλίας ὁ Βόλου καί ὁ πολυμαθέστατος καί διδακτικώτατος Νικόδημος Γκατζιρούλης, καί ἀντικαταστάθηκαν μέ ἀνθρώπους, πού στήν πατρίδα μου τούς χαρακτηρίζουν «σημειωμένους»( ὀνόματα δέν θά μνημονεύσω); Κανείς άπό αὐτούς δέν εἶπε: «Μά πῶς θά πάω ἐγώ νά ἀντικαταστήσω τόν ἁπλό, τόν ἀκατηγόρητο, τόν φτωχό, τόν φίλεργο; Πέστε μου ποῦ ἔφταιξε, γιά νά ἀναπαύσω τήν συνείδησή μου καί νά τόν ἀντικαταστήσω». Τίποτα ἀπό αὐτά, ἀλλά μέ κεκαυμένη τή συνείδηση προχώρησαν καί ἀνέβηκαν στούς θρόνους τῶν ἁγίων Νικολάου Χαλκίδος, Κωνσταντίνου Καρδίτσης καί λοιπῶν καί λοιπῶν...

ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ 3 του 1974. Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ.

ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ 3 του 1974. Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ.

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

"Δέον να σημειωθή ότι αυτή (η κυβέρνησις Ανδρουτσοπούλου) βαρύνεται και με την έκδοσιν συντακτικών πράξεων, δι ων, πέραν του στραγγαλισμού των ελευθεριών του ελληνικού λαού, κατελύετο η έννοια αυτού του κράτους του δικαίου, αφού περιελαμβάνοντο εν αυταίς διατάξεις, δι ών απηγορεύετο η ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας αίτησις ακυρώσεως, αλλά και αυτή η η επί αποζημιώσει αγωγή ενώπιον των τακτικών δικαστηρίων.

Ειδικώτερον δε διά της υπ αριθμόν 3 της 9/1/1974 συντακτικής πράξεως απηγορεύθη η ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας αίτησις ακυρώσεως ή προσφυγή, και αν έτι προβάλλεται λόγος ακυρώσεως αναφερόμενος εις τους υπ αυτής ταύτης της συντακτικής πράξεως ή του κατ εξουσιοδοτησιν αυτής εκδοθησομένου νομοθετικού διατάγματος τιθεμένους όρους και προυποθέσεις.

Τουτο ουδέν άλλο υποδηλεί, ει μη ότι η Κυβέρνησις  επεφύλαξεν εις εαυτήν το δικαίωμα, διά της απαλλαγής της από παντός δικαστικού ελέγχου, να παρανομή, μηδέ σεβομένη ουδέ τους παρά αυτής της ιδίας τιθεμένους κανόνας.

Την τόσον δ επίσημον διακήρυξιν. δι ης απροσχηματίστως εγκαθιδρύεται το κράτος της αυθαιρεσίας, ου μόνον ηνέχθη ο εγκαλούμενος ανώτατος δικαστικός λειτουργός (Σ.Σ. πρόκειται για επί δικτατορίας Ιωαννίδη υπουργό), αλλά και προσεπεκύρωσε διά της εν τη συντακτική πράξει υπογραφής του, όπερ γεγονός και μόνονκαθιστά μη ανεκτήν πλέον την υπ αυτού άσκησιν δικαστικού λειτουργήματος".

ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΝ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ. ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΒΗΜΑ" 1976.

Ο μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Ανδρέας, σε πρόσφατο άρθρο του στη "ΡΟΜΦΑΙΑ" (http://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/20528-ekklisia-neos-katastatikos-xartis-) αναφέρθηκε σε "εκκλησιολογικά τεκμηριωμένη" σντακτική πράξη, αναφερόμενος στην επαίσχυντη υπ αριθμόν 3 της 9/1/1974. Πρόκειται για ένα επιεικώς αίσχιστο νομοθέτημα όπως αποδεικνύει η παραπάνω μνημειώδης απόφαση. Με την εν λόγω συντακτική πράξη, για πρώτη φορά στα χρονικά, η πολιτεία αποφάνθηκε (άκουσον, άκουσον!!!) για την κανονικότητα των μητροπολιτών, δίχασε και διέσπασε το σώμα της Ιεραρχίας αποκλείοντας ως αντικανονικούς από τις εργασίες της την πλεοψηφία των μητροπολιτών και άνοιξε το δρόμο για την εκλογή του Σεραφείμ Τίκα ως αρχιεπισκόπου Αθηνών. Στο προβληματικό άρθρο γίνεται μνεία του ρόλου που έπαιξε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ιωάννης Ζηζιούλας.

‘‘ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974’’ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΧΑΡΑΛ.ΚΟΝΤΟΥ

Δημοσίευμα  της Εφημερίδος :"ΑΓΩΝΑΣ"  αρ φυλ. 246/ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2017 http://www.agonas.org/

παρεμβαση τριτου

Διατριβές και διδακτορικά που δεν αναφέρονται, διαχρονικά, στο ρόλο που παίζει από το παρασκήνιο η σκοτεινή Μασωνία στα Εκκλησιαστικά πράγματα είναι ανάλατες!

Στο διάλογο μεταξύ των: Χαράλαμπου Ανδρεόπουλου καθηγητή (ΠΕ01) Β/θμιας Εκπαίδευσης και Τριαντάφυλλου Τασιόπουλου εκδότη του “ΑΓΩΝΑ” Λάρισας.

Στο πρόβλημα: “Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974”.

Για την έκδοση και προβολή – βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του κ. (Χ.Α.) στο εξής ο συγγραφέας, αναφέρεται και στην εφημερίδα “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” (φύλ. 993, 7ης Σεπτεμβρίου 2017, σελ. 11 (βλ. ΑΓΩΝΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017 σελ. 15) «την οποία ως γνωστόν ίδρυσε ο γνωστός για τους αγώνες του υπέρ της Εκκλησίας και της Δημοκρατίας, μακαρίτης πρόεδρος της “Χριστιανικής

Δημοκρατίας” Νίκος Ψαρουδάκης στο προηγούμενο φύλλο της (992, 24^ης Αυγούστου 2017, σελ. 8), ο στενός συνεργάτης και συναγωνιστής του Ν. Ψαρουδάκης, έγκριτος φιλόλογος και δόκιμος συγγραφέας κ. Αθανάσιος Κουρταλίδης (μέλος του Πολιτικού Γραφείου της “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ” στο υπό τον τίτλο «Μια επιστολή καταγγελία χωρίς απάντηση.