Θεοφ. Επισκόπου Μπουκόμπας καί Δ. Τανζανίας κ. Χρυσοστόμου
Μοῦ ἄρεσαν οἱ εἰκόνες
Ο Τίτος ἦταν δάσκαλος, μέλος μιᾶς ψεύτικης ἐκκλησίας καί ἀναζητοῦσε τήν άληθινή πίστη. Εἶχε μεγάλη ἀγωνία. Δέν ἦταν καθόλου ἀναπαυμένος μέσα στην πλάνη τῆς αἵρεσης πού βρισκόταν. Παρακαλοῦσε τόν Θεό νά τόν ὁδηγήσει στήν ἀλήθεια καί τό φῶς.
Κάποτε παρατήρησε κάποιους χωριανούς του πού συγκεντρώνονταν σέ μιά καινούργια εκκλησία. Ρώτησε καί ἔμαθε, που μαζεύονται για προσευχή.
Πλήρη βύθιση του βαπτιζομένου στο
νερό
Η νεοφανής συνήθεια να "βαπτίζουμε" τους κατηχούμενους ρίχνοντας αγιασμό στο κεφάλι με κανάτα αποτελεί παρέκκλιση από τον ορθό τρόπο βαπτίσεως.
σχόλιο:Η απορία μας διαβάζοντας το άρθρο ειναι γιατι ρε "λεβέντη" δεν γίνεσαι ιμάμης να ησυχάσεις και συ και εμείς;Ρητορικό το ερώτημα.
Πρωτοφανές κήρυγμα-ενημέρωση του Μητροπολίτη Ναυκράτιδος Παντελεήμονα υπέρ του ραμαζανιού και της ισλαμικής κουλτούρας εν μέσω της Μεγάλης Σαρακοστής και παραμονές της Μεγάλης ΕβδομάδαςΕν μέσω Σαρακοστής, της πιο κατανυκτικής περιόδου της πίστης μας και μάλιστα παραμονές της Μεγάλης Εβδομάδας, κάποιοι Επίσκοποι ξέχασαν μάλλον την αποστολή που τους εμπιστεύτηκε ο Κύριός μας.
Ο Μητροπολίτης Ναυκράτιδος Παντελεήμονας, Αρχιγραμματέας και Μέλος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, σε άρθρο του (1) περιγράφει με μελίρρυτο και ποιητικό τρόπο την συνήθεια των μωαμεθανών να γιορτάζουν το ραμαζάνι και το ιφτάρ. Η περιγραφή είναι κάτι παραπάνω από λεπτομερής, σε σημείο να αγγίζει τα όρια της κατήχησης υπέρ του Ισλάμ.
Αγαπητοί αδελφοί τε και φίλοι της Εξωτερικής
Ιεραποστολής,
Σας χαιρετώ και σας ασπάζομαι εν Κυρίω από τη Νότια Μαδαγασκάρη, από το όμορφο αυτό νησί, τον επίγειο παράδεισο των ταξιδιωτικών οδηγών και συνάμα τη σκληρή πραγματικότητα, οριακά μη βιώσιμη, για τον γηγενή πληθυσμό με αποκορύφωμα την καταστροφική επέλαση δύο σφοδρότατων Τυφώνων.
Σπίτια ισοπεδώθηκαν, σχολεία γκρεμίστηκαν, νοσοκομεία πλημμύρισαν, άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, αναρίθμητοι αγνοούνται, δρόμοι καταστράφηκαν, γεωργικές καλλιέργειες θάφτηκαν κάτω από το νερό και ο τραγικός κατάλογος των συνεπειών δεν έχει τελειωμό.
Ο αγιορείτης π. Θεολόγος Χρυσανθακόπουλος
εργάστηκε θυσιαστικά και σιωπηρά στο Κονγκό.(Brazzaville)
«Είναι ένας λαός (σ.σ. οι Έλληνες) που έχει προσφέρει και έχει δώσει “φως” σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα σήμερα που ο άνθρωπος ψάχνει παραδείγματα, όλοι και γενικά όσοι έχουν λογική και βιώνουν και σκέφτονται τα πράγματα τραγικά όπως τα ζούμε σήμερα με τον συγχρονισμό, γυρνάμε τα μάτια και κοιτάμε προς την Ελλάδα», ανέφερε αρχικά.
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ π. ΤΙΜΟΘΕΕ, ΔΕΝ ΕΡΧΕΣΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Σεβ. ΤΙΜΟΘΕΟΣ:"Εμείς κοιτάμε προς την Ελλάδα, όμως δεν ξέρω προς τα πού κοιτάνε οι Έλληνες"
Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης
Μοῦ ἔστειλαν φίλοι ἕνα δίλεπτο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ κήρυγμα ἑνὸς Κολομβιανοῦ Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου. Ὁ ἐπίσκοπος, ὅπως διάβασα, ὀνομάζεται Τιμόθεος καὶ ἔχει τίτλο ἐπίσκοπος Ἄσσου Μεξικοῦ. Μοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωσι ἡ ζωντανή του πίστι, ποὺ ἀποδεικνυόταν στὸν ἁπλό οὐσιαστικό καὶ βαθὺ πνευματικά λόγο του. Βρῆκα ὅλο τὸ κήρυγμά του καὶ τὸ ἀπομαγνητοφώνησα. Ἡ ὁμιλία ἐξεφωνήθη στὶς 22/1 2023 στὸν Ι.Ν. Ἀναλήψεως Νέου κόσμου Ἀθηνῶν.
Ὁ Θεὸς τελικῶς δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει. Τὴν ὥρα ποὺ -δυστυχῶς- ἄρχοντες καὶ ποιμένες ἀποστατοῦν καὶ προδίδουν τὴν πίστι τῶν Πατέρων καὶ πωλοῦν τὰ τίμια καὶ τὴν πατρίδα, ὁ Θεὸς μᾶς στέλνει τοὺς Ἰνδιάνους τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς νὰ μᾶς δηλώσουν τὴν ἀξία τῆς πίστεώς μας, τὴν δική μας ἀναξιότητα (μὲ πόση εὐγένεια καὶ λεπτότητα τὸ λέει) καὶ νὰ μᾶς παρακαλέσουν: «Στῶμεν καλῶς».
"Εμείς κοιτάμε προς την Ελλάδα, όμως δεν ξέρω προς τα που κοιτάνε οι Έλληνες"
Επίσκοπος Κολομβίας Ορθόδοξος Ινδιάνος πιο Έλληνας από πολλούς Έλληνες
“Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μας έχετε δώσει το φως”
Σε μήνυμά του από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, ο ορθόδοξος Ιερέας Δημήτριος Τανάκα, ο οποίος έζησε στην Ελλάδα και σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναφέρεται στη χώρα μας με ένα πολύ συγκινητικό μήνυμα, λέγοντας τα εξής:
“Αγαπητοί μου Ελληνες και Ελληνίδες, αγωνιζόμενοι εν Χριστώ μετά παρρησίας και υπομονής. Η γενναιοδωρία σας είναι τόσο μεγάλη και ανεκτίμητη. Αυτό γνωρίζω πολύ καλά από τη δική μου εμπειρία. Μετά μεγάλης αγάπης και ελεημοσύνης, αποδέχθηκε όχι μόνο εμένα, αλλά και όλους όσους έρχονται σε σας, καλούς η κακούς. Ποτέ δεν παραπονέθηκε ακόμη και όταν κάποιοι ξένοι έκαναν κάτι δυσάρεστο για εσάς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ξέρετε τι είναι η δικαιοσύνη. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μας έχετε δώσει το φως.
Θεωρώ καύχημα εν Κυρίω και τιμή το γεγονός ότι ένας από τους εσχάτους ιεραποστόλους της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού μας ήταν μοναχός Αγιορείτης.
Ως γνωστόν, η Ιερά Μονή μας του Οσίου Γρηγορίου ευτύχησε να τον εγγράψει στους μοναχικούς καταλόγους της και να τον συγκαταριθμήσει στην Αδελφότητά της από το φθινόπωρο του 1977. Ο Γέροντάς του και Καθηγούμενος της Μονής μας Αρχιμανδρίτης Γεώργιος γνώριζε ότι το πρόγραμμα του νεαρού τότε Ιωάννη Ασλανίδη από τη Θεσσαλονίκη ήταν μοναχισμός και ιεραποστολή. Παρότι ο αγιορείτικος μοναχισμός είναι περισσότερο ησυχαστικός, για τον νεαρό Ιωάννη, μετά και από προτάσεις διακεκριμένων και φωτισμένων μακαριστών τώρα Αγιορειτών Πατέρων, έγινε δεκτή η επιθυμία του και η για κάποιο διάστημα παραμονή του στη Μονή.
Μετά από ένα χρόνο σχετικής πνευματικής προετοιμασίας έγινε κληρικός και αναχώρησε για την Αφρική, την οποία γνώριζε από παλαιότερα. Επί 15 μήνες ήταν ο αποκλειστικός συνεργάτης του τότε ιεραποστόλου ιερομονάχου π. Αμφιλοχίου Τσούκου (νυν Μητροπολίτου Νέας Ζηλανδίας). Στο διάστημα αυτό που ξεκίνησε από τον Ιούλιο του 1975 ανήγειρε με το οικοδομικό του συνεργείο «Αστραπή» εννιά εκκλησίες και απέσπασε τον θαυμασμό και την έκπληξη των άλλων εντοπίων θρησκευτικών Κοινοτήτων.
Η πίστη πείθει: «Στερούμαι τα δικαιώματά μου και τα δίνω στον άλλο!»
Ο γενικός γραμματέας του Οικοτροφείου «Άγιος Νικόλαος Παιανίας» μιλά για
την πολυπλοκότητα των ατόμων που παρουσιάζουν αναπτυξιακές διαταραχές, τον
40χρονο σήμερα γιό του Κωστή και για τη 10χρονη δράση του ιδρύματος.
«Ένα τέτοιο παιδί όλα μας τα αλλάζει προς το καλό» αναφέρει
___
Τα παιδιά της αληθινής ζωής
Στην κοινωνία μας συναντάμε συχνά υγιείς ανθρώπους που αδιαφορούν για τους άρρωστους συνοδοιπόρους τους. Παρατηρούμε πολλούς που προσπερνούν τους ταλαιπωρημένους από ασθένειες, χωρίς ένα βλέμμα συμπάθειας ή λίγη από την σκέψη τους. Το να συμμεριζόμαστε αυτούς τους συνανθρώπους μας δεν αποτελεί μια καλή ηθική πράξη, αλλά θεραπεία για τη δική μας ανεπάρκεια. Αυτές οι σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό μας μετά από τη συνάντηση μας με τον πατέρα Αθανάσιο Τσιαούση, εφημέριο του ιερού ναού αγίου Νικολάου στα Σπάτα και Γεν. Γραμματέα του οικοτροφείου αυτιστικών ατόμων «Άγιος Νικόλαος Παιανίας». Ο πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Αθανάσιος μας μίλησε αποφεύγοντας έναν άγονο συναισθηματισμό. Εκφράστηκε με λιτό αλλά δυναμικό λόγο. Ίσως γιατί και ο ίδιος είναι γονιός ενός αυτιστικού παιδιού και τριών ακόμη και μπορεί να ερμηνεύει από εμπειρία το αφήγημα της υγείας και της αρρώστιας. Η συζήτηση ξεκίνησε με αισιόδοξη διάθεση από μέρους του:
«Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων είναι υγιείς. Είναι μικρό το ποσοστό ασθενών και μικρότερο με ασθένειες, σπάνιες και δύσκολες».
Είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο χώρος που σκέφτηκαν αυτοί που διοργάνωσαν και προετοίμασαν αυτή την πανδημία και θεώρησαν ως τον πιο επικίνδυνο για τη μετάδοση της νόσου είναι η εκκλησία;
Ήλθαν, μας είπαν και μας έπεισαν ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος μετάδοσης της νόσου βρίσκεται μέσα στους χώρους λατρείας.
Γι’ αυτό δεν γιορτάσαμε ούτε Πάσχα ούτε Χριστούγεννα ούτε Δεκαπενταύγουστο ούτε Πρωτοχρονιά ούτε Θεοφάνια.
Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναΐρόμπης κ. Μακαρίου
Προσωπική μαρτυρία.
Θα συμπληρωθεί σε λίγο ένας χρόνος από τότε που ανακοινώθηκε η δήθεν παρουσία ενός νέου ιού – πανδημία – με την ονομασία κορωνοϊός (SARS-CoV-2) σε παγκόσμια κλίμακα, τρομοκρατώντας τους πάντες, μικρούς και μεγάλους.
Και φυσικά στα σχέδια των ισχυρών ήταν και η Αφρική! Να καταργήσουν κάθε νόμιμη επικρατούσα κατάσταση τόσο στην πολιτική, μα περισσότερο στην εκκλησιαστική πραγματικότητα.
Έκλεισαν στην αρχή τα σχολεία, μετά τις εκκλησίες και σιγά-σιγά κάθε είδους μετακίνηση.
Για το πάθος και τη δίψα του ποιμνίου για τις Ιερές Ακολουθίες και τα Ιερά Μυστήρια στην Αφρική, και κυρίως για τη δύναμη που παίρνουν οι Αφρικανοί από τη Θεία Μετάληψη μίλησε ο Μητροπολίτης Γέρων Ναϊρόμπι, Yπέρτιμος και Έξαρχος Κένυας κ. Μακάριος, στη δημοσιογράφο Μαρία Γιαχνάκη, σε μια εποχή που το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας έχει αμφισβητηθεί λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
Μᾶς ἔλεγε: «Μέ πονοῦν τά πόδια μου.
Δέν ἠμπορῶ νά κατέβω μέχρι τήν παραλία». Τόν συνεῖχε ἡ ἀγωνία τοῦ ἔργου.
Ζητοῦσε ἀδελφούς ἀπό τήν Μονή, ἀλλά οἱ Πατέρες ἦσαν ἀκόμη νέοι καί ἀνώριμοι γιά
νά ἐξέλθουν στόν κόσμο.
Τώρα βρῆκε τόν χρόνο νά προβληματισθῆ γιά τήν προώθησι
τῶν προγραμμάτων του καί τήν ἐπίλυσι πολλῶν ἐκρεμοτήτων. Ἔτσι, ξεκίνησε νά
γράψη ἕνα μικρό βιβλίο, τό ὁποῖον ὠνόμασε: «Σκέψεις γιά τήν ἱεραποστολή μέσα
ἀπό τήν πρᾶξι». Ἤθελε νά μᾶς ἀφήσει σάν παρακαταθήκη τό ἀποστάλαγμα τῶν ἐμπειριῶν
του καί τίς σοφές συμβουλές του. Ἄραγε νά προαισθανόταν κάτι ὅτι
γρήγορα θά μᾶς ἄφηνε;
Σέ ἀδελφό τῆς Μονῆς ἀνέθεσε νά τοῦ
ἐπιμεληθῆ τό προσωπικό του Ἡμερολόγιο μέ τήν εὐχή γρήγορα νά ἐκδοθῆ. Ζητοῦσε νά
βρῆ συνεργάτες καί διαδόχους.
