
Εἶναι γνωστὴ ἡ ρήση, ὅτι ἑνὸς κακοῦ δοθέντος μύρια ἕπονται. Ποῦ εἶναι ἐδῶ τὸ «κακό»; Εἶναι ὅτι ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐθύνη γιὰ τὴν ἐπανοικοδόμηση ἑνὸς μεγάλου καὶ λαμπροῦ ἱεροῦ Ναοῦ κάπου εἰς τὸ κέντρον τῆς Ἀττικῆς δόθηκε πρὶν ἀπὸ χρόνια σ’ ἕνα, ἀξιόλογο κατὰ τὰ ἄλλα, πρόσωπο τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, τὸν Πρόεδρο δηλαδὴ ἑνὸς μεγάλου Συλλόγου…
…Ἀλλὰ – φεῦ! – ὁ Πρόεδρος ἐκείνου τοῦ Συλλόγου τῆς Ἀττικῆς ἦτο ΚΑΙ ὁ Μέγας Διδάσκαλος τῆς μεγάλης -μασονικῆς – ΣΤΟΑΣ τῆς Ἑλλάδος, ἦταν δηλαδὴ ὁ «Ἀρχηγὸς» τῆς Ἑλληνικῆς Μασονίας!




