Περί καρδιάς

 

Περί καρδιάς 

Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. [Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, διότι αυτοί θα μπορέσουν να δουν το πρόσωπο του Θεού.] (Κατά Ματθαίον 5,8)

Όπου γαρ έστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών.

[Η καρδιά σας είναι εκεί, όπου είναι ο θησαυρός σας.] (Κατά Ματθαίον 6,21 και Κατά Λουκάν 12,34)

Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού προφέρει το αγαθόν, και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού της καρδίας αυτού προφέρει το πονηρόν.

Στην προσευχή πρέπει να παρακαλούμε και όχι να απαιτούμε,

 Όταν της υπεδείχθη ότι δεν πρέπει να λέη στην Παναγία «απαιτώ», εκείνη είπε:

―Το απαιτώ, γιατί το παιδί μου είναι 28 χρονών και έχει μικρό παιδάκι και οι γιατροί είπαν ότι σε 15 μέρες θα πεθάνει, γιατί έχει ολικό καρκίνο.

Όσοι την άκουσαν να προσεύχεται κατ’ αυτό τον τρόπο, προσπάθησαν να την συμβουλεύσουν· της είπαν, πως στην προσευχή πρέπει να παρακαλούμε και όχι να απαιτούμε, γιατί ο Θεός, ο πραγματικός πατέρας των ανθρώπων, αγαπά το πλάσμα Του απείρως περισσότερο ακόμη κι από μία μάνα. Επί πλέον της είπαν ν’ αφήσει το παιδί της στα χέρια της Παναγίας να το σώσει, γιατί Εκείνη δίνει τη βοήθειά της κατά το συμφέρον του κάθε ανθρώπου. Αυτή όμως, δυστυχώς, πιο εξαγριωμένη φώναζε:

―Απαιτώ, απαιτώ, Παναγία μου, το παιδί μου να γίνει καλά!!

Δεν ήθελε να καταλάβει πως κανείς δεν πρέπει να απαιτεί, γιατί η Παναγία, σαν στοργική Μάνα, ξέρει καλύτερα απ’ όλους μας τι είναι καλύτερο πρώτα για την σωτηρία της ψυχής μας.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς έδωσε το υπόδειγμα της σωστής προσευχής·

Θέλεις νά κατανυγεῖς;

Επιμέλεια : Φώτιος Μιχαήλ

Οἱ Πατέρες καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἔλεγαν: ἄν θέλεις νά προσευχηθεῖς, στάσου ὄρθιος, στρέψε τό βλέμμα σου πρός τό στῆθος, στήν καρδιά σου, σταύρωσε τά χέρια σου, κλεῖσε τά μάτια σου καί τότε κόλλησε τήν σκέψη σου στό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με». 

Μή βλέπεις τίποτε, Μήν ἀκοῦς τίποτε. «Εἴσελθε εἰς τό ταμιεῖον σου» θά ἔλεγε ὁ Κύριος.

Ἅγιος Ἰωσὴφ Ἡσυχαστής: "Σὲ καιρὸ πειρασμοῦ μὴν ἀφήνεις τὴ θέση σου"

Καὶ τώρα ποὺ νικήθηκες καὶ ἔπεσες μία φορὰ νὰ εἶσαι ἄγρυπνος στὸ ἑξῆς σὲ αὐτὸ τὸ πάθος. Διότι ὁ πειρασμὸς πάντοτε στέκει πλάϊ σου· καὶ σ’ ὅποιον πόλεμο νικήθηκε μία φορὰ -καὶ ἑκατὸ χρόνια νὰ περάσουν- μόλις ἔλθει ὁ ἄνθρωπος σ’ ἐκεῖνο τὸ πράγμα, ποὺ νικήθηκε τὴν πρώτη φορά, ἀμέσως τὸν ρίχνει καὶ πάλι.

Γι’ αὐτὸ λέω σὲ σένα καὶ σ’ ὅλους τους ἀδελφούς, ὅτι σὲ κάθε πόλεμο τοῦ ἐχθροῦ πρέπει νὰ βγεῖς νικητής. Ἢ νὰ πεθάνεις στὸν ἀγώνα· ἢ μὲ τὸ Θεὸ νὰ νικήσεις. Ἄλλος δρόμος δὲν ὑπάρχει. 

ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ ---- ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ

ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ ---- ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ

Φωτοειδής πράγματι η περίφημη αυτή πραγματεία του αγίου Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης Καππαδοκίας, που διαπραγματεύεται το θέμα του παρθενικού βίου και έχει χαρακτηρισθεί σαν εγχειρίδιο παρθενίας. Είναι από τα αρτιώτερα κείμενα, που γράφτηκαν από τους Πατέρες, πάνω στο θέμα αυτό και το ωραιότερο από τα Ηθικά του συγγράμματα. Τον βίο της παρθενίας χαρακτηρίζει ο ιερός Πατήρ «κατά φιλοσοφίαν βίον» και «ζωήν θειοτέραν». Φαίνεται ότι είναι από τα πρώτα έργα του Γρηγορίου, αναγόμενο στην προ της χειροτονίας του σε επίσκοπο εποχή. Το έργο αυτό αναπτύσσει εξαίρετη περί της παρθενίας θεολογία, αναφερόμενο ταυτόχρονα και στην πρακτική, την τέχνη δηλαδή της παρθενίας. Ο μυστικός υψιπέτης Πατήρ, υψώνεται σαν αετός στο χώρο της θεωρίας του όντως καλού και γενικά μάς χαρίζει ένα έξοχο έργο για το αληθινό νόημα της παρθενίας, θεμελιωμένο όχι μόνο θεολογικά, αλλά και ανθρωπολογικά και σωτηριολογικά. Σκοπός του ιερού συγγραφέα είναι να δημιουργήσει στους αναγνώστες την επιθυμία της ενάρετης ζωής γενικώτερα, πιο συγκεκριμένα όμως μας μιλάει για την ζωή της παρθενίας, που με ασφάλεια μάς εισάγει στην ενάρετη ζωή.

Πολλά πράγματα θέλουμε να μαθαίνουμε και να κατανοούμε, προπαντός όμως τον καιρό που θα γίνει η συντέλεια του κόσμου.

Ο απόστολος Παύλος, για να περιορίσει την άκαιρη αυτή πολυπραγμοσύνη μας, γράφει σε μιαν επιστολή του: «Σχετικά με το χρόνο του ερχομού του Κυρίου, αδελφοί, δεν χρειάζεται να σας γράψω, γιατί κι εσείς το ξέρετε πολύ καλά, ότι η ημέρα του Κυρίου θα έρθει απροειδοποίητα, όπως ο κλέφτης τη νύχτα» (Α’ Θεσ. 5:1-2).

Βάζε μετάνοια συνεχώς όταν σφάλλεις και μη χάνεις καιρό

Όσιος Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Ἔλαβα, παιδί μου, τήν ἐπιστολή σου, καί εἶδα σ’ αὐτή τήν ἀνησυχία σου.

Ὅμως μή λυπᾶσαι, παιδί μου. Μήν ἀνησυχεῖς τόσο. Καί ἄν πάλι ἔπεσες, πάλι σήκω. Ὀνομάσθηκες οὐρανοδρόμος. Δέν εἶναι, παράξενο νά σκοντάφτει ἐκεῖνος πού τρέχει. Μόνον χρειάζεται νά ἔχει ὑπομονή καί μετάνοια κάθε στιγμή.

Ο έλεγχος είναι απόδειξη φιλίας και όχι έχθρας, προσπάθεια ενότητας και όχι διάσπασης.

Άγιος Φώτιος ο Μέγας: Να μη ζητάς ν’ ακούς τα ευχάριστα από τους φίλους, αλλά μάλλον τα αληθινά!
«Να μη ζητής ν’ ακούης τα ευχάριστα από τους φίλους, αλλά μάλλον τα αληθινά».



Άγιος Φώτιος ο Μέγας.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άγιος Φώτιος ο Μέγας


Προς τον εκλαμπρότατο και ενδοξότατο Μιχαήλ ηγεμόνα της Βουλγαρίας εκ Θεού αγαπημένο εν Κυρίω πνευματικό υιό

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=366076

Η φιλία

49. Να μη είσαι γρήγορος στη σύναψι φιλίας· όταν όμως συνάψης δεσμό, να τον διατηρής άλυτο με κάθε τρόπο,(36) σηκώνοντας όλο το βάρος του συνανθρώπου, με την προϋπόθεσι ότι δεν επιφέρει κίνδυνο στην ψυχή. Διότι οι διαστάσεις προς τους φίλους εκφαυλίζουν όλη την προαίρεσι των ανθρώπων και υποβάλλουν όχι μόνο τον υπαίτιο αλλά και τον αναίτιο στην ίδια υπόνοια.

Λόγος στον Εσπερινό της συγχωρήσεως

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας


Λόγος στον Εσπερινό της συγχωρήσεως

Πρέπει, αδελφοί και αδελφές μου, να έχουμε χα­ραγμένο στην καρδιά μας και να θυμόμαστε πάντα τον λόγο του Χριστού: «Εάν γάρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πα­τήρ υμών ο ουράνιος· εάν δέ μή αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών α­φήσει τα παραπτώματα υμών» (Μτ. 6, 14-15). Είναι πολύ φοβερά αυτα τα λόγια του Κυρίου. "Αν δεν συγχωρούμε τα παραπτώματα του πλησίον μας τότε και ό Χριστός, στη Φοβερά του Κρίση, θα μας βάλει στα αριστερά του δεν θα μας αφήσει τις αμαρτίες μας διότι και εμείς δεν αφήναμε τα παραπτώματα τού πλησίον μας. Βλέπετε, διότι πραγματικά είναι φρικτό πράγμα να μην συγχωρούμε τους ανθρώπους.

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης: “Τί θά πεῖ νά εἶσαι ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας;”

Νά τί θά πεῖ, μέ ἁπλά λόγια: Βλέπεις ἕναν φτωχό πού ζητάει ἐλεημοσύνη; Ἀναγνώρισε σ’ αὐτόν τόν ἀδελφό σου καί ἐλέησέ τον, ἀντικρίζοντας στό πρόσωπό του τόν ἴδιο τόν Χριστό.

 

Σέ ἐπισκέπτεται ἕνας ἄνθρωπος γνωστός ἤ καί ἄγνωστος; Δέξου τον ὅπως θά δεχόσουνα τόν Κύριο, ἄν σοῦ χτυποῦσε τήν πόρτα. Ἀγκάλιασέ τον μέ τήν ἀγάπη σου, φιλοξένησέ τον μέ χαρά καί συζήτησε μαζί του πνευματικά θέματα.

 

Γυναίκα, φόρεσε μαῦρο μαντήλι, κι ἂν σὲ ρωτήσουνε, πὲς ὅτι πενθεῖς τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος. Μαυροπένθησε ἡ Ἐκκλησία

                                                                                                         

           «….οί παλαιοί άνθρωποι, παρατηρώντας τα σημεῖα τῶν καιρῶν από χρόνο σε χρόνο, γίνονταν οι πιο καλοί και οι πιό σωστοί μετεωρολόγοι.

Ἂς είχε ο τόπος τους Ἡλιοφάνεια και καλοκαιρία. παρακολουθώντας γύρω-γύρω τα άκρα της γης, που τα ονόμαζαν κόρφους, Ἔλεγαν «Ὅπου είναι Ἔρχεται βροχή, Ἔρχεται κακοκαιρία και στον δικό μας τόπο μαζέψτε τα γενήματά σας, που κινδυνεύουν από την κακοκαιρία». 

         

Ἡ μάννα ἔλεγε «δὲν θὰ ἁπλώσουμε ἀπόψε μπουγάδα, γιατὶ ἔρχεται βροχή». Καὶ ὁ βοσκὸς μάζευε τὰ ζῶα του στὸν στάβλο.

– Πατέρα, καλὸς εἶναι ὁ καιρός.

– Παιδί μου, δὲν ἀκοῦς τὸ ποδοβολητὸ τῆς βροχῆς;

Ἴσως ἐκεῖ στὸ μοναστήρι ποὺ σύχναζε να ἄκουσε καί τὸν Ἠλία ( τόν προφήτη )  νὰ λέγη «Δὲν ἀκοῦτε τὰ πόδια τῆς βροχῆς;».

Ὁ γερο-ψαρᾶς ἔλεγε στὰ παιδιά του:

– Τραβᾶτε τὴν βάρκα ἔξω· ἔρχεται κακοκαιρία.

Ὅλοι τὰ ἤξεραν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Ὄχι μόνον οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ τὰ ζῶα. Προτοῦ χαράξη, ὁ μύρμηγκας ἀγωνιζόταν νὰ συνάξη καὶ νὰ προστατεύση τὰ γενήματά του. Αὐτὸ τὸ μικρὸ ζωάκι ἔχει φοβερὲς αἰσθήσεις καὶ ἀμύνεται γιὰ τὰ ἐπερχόμενα δεινά.

Ὁ σημερινὸς όμως πεπαιδευμένος ἄνθρωπος δὲν τὰ βλέπει; Τί ἔρχεται λοιπόν καὶ ρωτᾶ τὸν καλόγερο στὸ Ἅγιον Ὄρος:

– Πῶς πᾶν τὰ πράγματα; Πῶς βλέπεις τὴν κατάσταση; Τί ἀκοῦτε ἐσεῖς ποὺ ζῆτε σ᾽ αὐτὸν τὸν ἅγιο τόπο;

– Ὅ,τι ἀκοῦτε καὶ ὅ,τι βλέπετε κι΄εσείς ἔξω...

Η λέξη που μπορεί να ανοίξει τον Παράδεισο

Χαίρεται

Η έννοια κλειδί .

Μετάνοια είναι η έμπρακτή ,αστραπιαία στροφή της καρδίας ,του νοός ,του οφθαλμού της ταπεινωμένης ψυχής πρός τον Θεό και η πνευματική ένωση μαζί του .
Σπάει τον άνθρωπο ,τον ενώνει με την παροχή Χάριτος , ζωοποιεί τον άνθρωπο ,σώμα και ψυχή .
Μπορεί να διακόπτεται με τις μέριμνες ,τα σκάνδαλα κ.α και να επανέρχεται δια της προσευχής .
Αυτό είναι το Θέλημα του Θεού ,αυτή είναι η σωτηρία του ανθρώπου ,αυτό το κλειδί του παραδείσου η
ΜΕΤΑΝΟΙΑ ,
Σκάνδαλο είναι οτιδήποτε ρίχνει τον άνθρωπο στην αμαρτία ,τον εμποδίζει σε αυτή την στροφή και κόβει αυτή την ένωση ,είτε προσωρινά ,είτε μόνιμα ,αυτή η διακοπή της παροχής χάριτος είναι η καταστροφή .

Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν ~ περί ησυχίας- προσευχής- χάρης και πλάνης

Δέκα κεφάλαια περί ησυχίας και προσευχής και περί των τεκμηρίων της χάρης και της πλάνης

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης

Θα έπρεπε να πούμε, μαζί με το μεγάλο διδάσκαλο (άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο), ότι θα έπρεπε να μη χρειαζόμαστε τη βοήθεια των Γραφών ή των άλλων πατερικών λόγων, θαυμάσιε Λογγίνε, αλλά να είμαστε θεοδίδακτοι, σύμφωνα με το ρητό: «Θα διδάσκει όλους ο ίδιος ο Θεός» (Ησ. 54, 13) ώστε να μαθαίνομε και να διδασκόμαστε από το Θεό και μέσω του Θεού αυτά που μας ωφελούν.

Κι όχι μόνον εμείς, αλλά και κάθε πιστός, ώστε ο νόμος του Πνεύματος να είναι γραμμένος στις πλάκες των καρδιών μας (Εβρ. 8, 10) 

Kαι να αξιωνόμαστε —πράγμα εξαίσιο— να συνομιλούμε με το Χριστό μέσω της καθαρής προσευχής με τρόπο άμεσο και χερουβικό...

 

Ἡ Ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας σήμερα / ✞ Μοναχός π. Μάρκελλος – Ι. Μ. Καρακάλλου

Α´: «Ἡ Ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας σήμερα»

1. Ἡ καλύτερη ἀσκητικὴ ἀγωγὴ καὶ ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας σήμερα εἶναι νὰ προετοιμάσει τὸν εἰρηνικὸ στρατό της, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν τὸν Χριστὸ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότεροι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.
2. Ἀπαιτεῖται ἡ προετοιμασία τοῦ μικροῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας μὲ δύο βασικὰ πράγματα. Πρῶτον, μὲ τὴν ἀνάλογη νηστεία, τὴν θερμὴ προσευχή, τὴ μυστηριακὴ ζωὴ καὶ τὴ μελέτη τῶν πατερικῶν κειμένων καὶ τῶν Βίων τῶν Νεομαρτύρων. Δεύτερον νὰ ἀντιμετωπίζουμε μὲ θάρρος, πίστη καὶ ἐλπίδα στὸ Θεὸ τὴ νέα κατάσταση τῶν πραγμάτων, βέβαιοι ὅτι «ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα». (Α´ Ἰωάν. Β´ 17).

Οταν ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ή ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ μας δεν ΟΡΘΟΔΟΞΕΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ

  ΟΤΑΝ   Ο  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ  ΜΑΣ

ΔΕΝ  ΟΡΘΟΔΟΞΕΙ

Τί μάς διδάσκει το εκκλησιαστικό παρελθόν σχετικώς με την υπακοή στον Πνευματικό μας Πατέρα, όταν πρόκειται περί θέματος Πίστεως, δογματικό ή σχετικό με τους ιερούς Κανόνες; Οφείλουμε αδιάκριτη υπακοή όταν ο Πνευματικός αντιτεθεί προς την Παράδοση της Εκκλησίας ή όχι; Παίρνουμε επάνω μας έναντι Θεού την ευθυνη της «ανυπακοής» ή μάς καλύπτει η υπακοή στον Χριστό βάσει της αλαθήτου Παραδόσεως της Εκκλησίας; Σε τούτα τα ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές απαντήσεις.

1. Ο Πνευματικός πρέπει να είναι ο καλύτερος δυνατός, από πάσης απόψεως
2. Ο Πνευματικός επειδή είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού», δεν μπορεί να αποδέχεται αιρέσεις
3. Απαγορεύεται η αδιαφορία η η σιωπή περί των αιρέσεων εκ μέρους του Πνευματικού
4. Τι λέγει η Αγία Γραφή για την αξιέπαινη απείθεια
5. Ο Μοναχός πρέπει να φεύγει από την υπακοή σε αιρετικό Ηγούμενο, σύμφωνα με τους ιερούς Κανόνες
6. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συνιστά ανυπακοή στους κακοδόξους εκκλησιαστικούς ηγέτες
7. Η «Κλίμαξ» διευκρινίζει ότι ο ταπεινός Μοναχός αντιλέγει στους Προεστώτες, εάν πρόκειται περί Πίστεως.
8. Το έμπρακτο υπόδειγμα του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου
9. Η διδασκαλία του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
10. Ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ υπέρ της προσεκτικής υπακοής

Η σημασία του εσπερινού της συγγνώμης (Καί η δική μας συγγνώμη)

 

     Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ Ἐκκλησία μας, αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη κι εμείς νὰ ζητήσουμε  συγγνώμη καὶ νὰ δώσουμε τὴ δική μας συγγνώμη, σὲ ὅσους μὲ τὶς ἀναρτήσεις ἢ τὰ σχόλιά μας στενοχωρήσαμε  ἢ ἀδικήσαμε.

                       Ἡ ὁμάδα διαχειριστῶν του Ἱστολογίου 

Μέ τόν ἑσπερινό τῆς συγγνώμης, πού τελεῖται τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀνοίγει τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ κατανυκτική αὐτή περίοδος μετανοίας προσφέρεται ὡς τρόπος ζωῆς. Τρόπος ζωῆς πού θά φέρει τήν συγχώρηση ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί ἀπό τούς ἄλλους ἀδελφούς μας.

 Καί εἶναι πολύ χαρακτηριστικό αὐτό πού ἔχει γραφεῖ: "τό συγ-χωρῶ σημαίνει πώς χωρῶ μαζί μέ τόν Θεό, μαζί μέ τούς συνανθρώπους μου". Μέ τή συγ-χώρεση δέν παίρνουμε μιά ἁπλή ἄφεση ἁμαρτιῶν - πού εἶναι μιά νομική ἀντίληψη τῆς σωτηρίας. Ἀλλά μέ τή συγ-χώρηση μέ τό Θεό ὁ ὠκεανός τῆς θείας ἀγαθότητος ἐξαφανίζει τίς ἀνθρώπινες ἁμαρτίες. Καί ἔτσι στήν πλήρη της πραγματικότητα ἡ συγχώρηση γίνεται κοινωνία Χριστοῦ καί τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ.

Αγίου ιωάννου Δαμασκηνού, περί μνημοσύνων

Αγίου ιωάννου Δαμασκηνού, περί μνημοσύνων

 
Όσο για το λόγο του προφήτη, «Στον άδη ποιος θα μετανοήσει ενώπιον Σου;» (πρβ. Ψαλμ. 6:6), είπαμε ήδη πως οι απειλές του παντοκράτορα Θεού είναι, βέβαια, φοβερές, αλλά τελικά τις εξουδετερώνει η ανυπολόγιστη φιλανθρωπία Του. Άλλωστε, και μετά απ’ αυτόν τον λόγο του προφήτη, έγινε οπωσδήποτε μετάνοια στον άδη. Εννοώ τη μετάνοια εκείνων που πίστεψαν εκεί, όταν κατέβηκε ο Κύριος για να τους σώσει. Αλλά και στον άδη δεν τους έσωσε όλους ο Ζωοδότης. Έσωσε μόνο όσους τον πίστεψαν. Αυτό δεν σημαίνει ότι καταργείται η προφητεία. Όχι, ποτέ. Απλά αποδεικνύεται ότι ο πανάγαθος Κύριος νικιέται από την αγάπη Του στον άνθρωπο. Το ίδιο και με τον προφητικό λόγο του Ιωνά, «Η Νινευΐ θα καταστραφεί» (Ιων.3:4). Και όμως δεν καταστράφηκε, γιατί η αγαθότητα του Θεού νίκησε τη δικαιοσύνη Του.

Η υπακοή στο Χριστό και όχι σε ανθρώπους! Όταν ο άνθρωπος μας διδάσκει κάτι αντίθετο με τον Χριστό ΔΕΝ κάνουμε υπακοή.

Ορθόδοξο Χριστιανικό Οικοδόμημα Κύπρου και Ελλάδος Ελευθέρας

Η υπακοή λοιπόν γίνεται στο Χριστό και όχι σε ανθρώπους! Όταν ο άνθρωπος μας διδάσκει κάτι αντίθετο με τον Χριστό ΔΕΝ κάνουμε υπακοή. Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Ξεκάθαρα. Θα μου πείτε, πως ξέρουμε τι λέει ο Χριστός, τι λένε οι Άγιοι, τι λέει η Παράδοση; Ε αυτό οφείλουμε να το ξέρουμε. Πρέπει να το ψάξουμε να το βρούμε.

Να το μάθουμε και όχι να εμπιστευόμαστε έτσι αβασάνιστα και να λέμε ελαφρά τη συνείδηση «εγώ κάνω υπακοή στον πνευματικό μου».

Ο πνευματικός σου σε ποιον κάνει υπακοή; Κάνει στον Χριστό; Μήπως δεν κάνει στον Χριστό; Εκεί είναι το πρόβλημα. Καταλάβατε;

Θα αμάρτανα χειρότερα, εάν Ἐσὺ δεν με κρατούσες...

Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ Ἀόρατος Πόλεμος»

     Ὅταν βρίσκεσαι πληγωμένος, ἐπειδὴ ἔπεσες σὲ κάποιο ἁμάρτημα λόγῳ ἀδυναμίας σου ἢ καμιὰ φορὰ μὲ τὴν θέλησή σου γιὰ κακό σου, μὴ δειλιάσεις οὔτε νὰ ταραχθεῖς γι' αὐτό, ἀλλὰ ἀφοῦ ἐπιστρέψεις ἀμέσως στὸ Θεό, μίλησε ἔτσι:

«Βλέπε, Κύριέ μου, ἔκανα τέτοια πράγματα σὰν τέτοιος ποὺ εἶμαι, οὔτε ἦταν δυνατὸ νὰ περίμενες καὶ τίποτα ἄλλο ἀπὸ ἐμένα, τὸν τόσο κακοπροαίρετο καὶ ἀδύνατο, παρὰ ξεπεσμὸ καὶ γκρέμισμα».

Αλυσοδένουν τους πιστούς με το πετραχήλι τους και τους μεταβάλλουν σε αυτόματα κινούμενα (ρομπότ).

Αλυσοδένουν τους πιστούς με το πετραχήλι...

Ο Θεός, επειδή, ο άνθρωπος ήτο προικισμένος με ελεύθερη θέληση, μετά την πτώση, ζήτησε ευθύνες. Έτσι η ευθύνη είναι στοιχείο της ζωής μας. Είναι αδιανόητο να θεωρείς το άτομο υπεύθυνο για τις πράξεις του και συγχρόνως να του αρνήσαι το δικαίωμα να αποφασίζει γι’ αυτές.