19.11.2024
Μία πολύ μεγάλη αρχαιολογική και θρησκευτική ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε στο Ισραήλ όπου βρέθηκε η η παλαιότερη επιγραφή που ονομάζει τον Ιησού Χριστό, Θεό.
Ποιό Πολυτεχνείο;;;
Η μεγαλύτερη απάτη της νεοελληνικής ιστορίας. Μιά απάτη που την φούσκωσαν κάποιοι επιτήδειοι μετά το 1974.
Παρά τα περί του αντιθέτου διαδιδόμενα, οι Αμερικανοί, «προστάτες» και «σύμμαχοι» τότε και τώρα της Ελλάδος, δεν υποστήριξαν ούτε την Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967, ούτε το καθεστώς που προέκυψε απ’ αυτήν. Ο λόγος είναι απλός: οι Αμερικανοί, όπως άλλωστε όλες οι μεγάλες δυνάμεις της σύγχρονης εποχής, προτιμούν να υπάρχει «δημοκρατία» στα κράτη που ελέγχουν, διότι δια της «δημοκρατίας» μπορούν να συνεχίζουν να τα ελέγχουν.
Για την περίοδο του Πολυτεχνείου του 1973, η περιβόητη λέσχη Μπίλντερμπεργκ μέσω του Γενικού γραμματέα της, στην Ευρώπη, Βαν ντερ Μπόϊγκελν, ανακοίνωνε στις 20 Αυγούστου 1973 ότι:
Συνέχειες : ΕΔΩ ΜΕΡΟΣ Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄,
«Το καθεστώς Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (1974-
1998) και η καιρική εκκλησιαστική εικόνα
του»
(Το
περιοδικό «ΦΥΛΑΚΕΣ» - μια αντίσταση πρώτου μεγέθους)
ΜΕΡΟΣ ΙΒ΄
Η δέσμη πνευματικών αντιδράσεων της εποχής του
Σεραφειμικού καθεστώτος, παράλληλη με το
περιοδικό «ΦΥΛΑΚΕΣ» της Θεσσαλονίκης, περιελάμβανε αξιόλογες
εκκλησιολογικές κεντρικές στοχεύσεις, όπως καταγράφονται:
Α) Στον «Ορθ. Τύπο»
Β) Στην εφημ. «ΕΠΑΛΞΕΙΣ» Γ) στο
περιοδικό «ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΕΣ» του μακαριστού Επισκόπου Θεσσαλιώτιδος και
Φαναριοφαρσάλων Κωνσταντίνου Δ) Στη
«Χριστιανική Σπίθα» του μακαριστού Αυγουστίνου Καντιώτου Ε) Στην αρθρογραφία του Ορθοδόξου Συλλόγου «Ο
ΣΤΑΥΡΟΣ» κ.λπ.
Πολλές από τις κεντρικές στοχεύσεις των ανωτέρω περιοδικών – εφημερίδων, ήτο αναδημοσιεύσεις από τους «ΦΥΛΑΚΕΣ».
 |
| Ταγματάρχης Δημήτριος Κασλάς |
«Ύψωμα 731 – Σελίδες δόξας»
(Δύο μνημειώδεις διαταγές του Ταγματάρχη
Δημ. Κασλά –
Μάρτιος 1941)
Οι
δύο αυτές Διαταγές ανακοινώθηκαν επί του Υψ. 731, όταν η φυσική διαδοχή των
ημερών για τους υπερασπιστές του δεν ήταν η συνήθης, Δευτέρα, Τρίτη, κ.ο.κ…
Βιωματικά,
την κάθε ημέρα την περίμεναν – ονόμαζαν «θάνατο» υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Καθημερινά ένιωθαν, ο Δημ. Κασλάς και οι στρατιώτες του, να τρίζουν οι αρμοί της βιολογικής τους ύπαρξης με την συνοδεύουσα (σχετική) ψυχολογία. Ζούσαν δηλ. καθημερινά το μεγάλο ανάμεσα στην επίγεια ζωή και στο θάνατο∙ πείρα οδυνηρή! Αυτή η έντονη συνείδηση του μεταίχμιου, γνώρισμα των μεγάλων Εθνικών μας αγώνων – Ελευθερία ή Θάνατος – είχε καλλιεργηθεί μέσα τους από την Ελληνορθόδοξη αγωγή, που είχαν από την Εκκλησία και το σχολείο (της εποχής τους!). Αυτή ακριβώς η συνείδηση λειτούργησε στους υπερασπιστές του Υψ. 731 ως δρομοδείχτης.
Νιόπαντρος ένα χρόνο, στη Μεσοχώρα, το καλοκαίρι του
1940, ο Βαγγέλης Τσιάντας, παλικάρι κοντά στα 30, με τη σύζυγό του Ευτυχία και
τη νεογέννητη κόρη του, Σπυριδούλα, κάνει τα πιο όμορφα όνειρα για τη ζωή.
Ξέρει καλά την τέχνη του επιπλοποιού, στήνει το εργαστήριό του, έχει αγοράσει
τα εργαλεία του και δουλεύει το ξύλο, με τέχνη και μεράκι. Τα χέρια του
"γράφουν".
Ό,τι πιάνουν γίνεται κόσμημα, στολίδι. Δεν προλαβαίνει τις παραγγελίες. Όμως,
τα "σύννεφα" βαραίνουν, η πατρίδα υποψιάζεται τον κίνδυνο και καλεί
τα παιδιά της να πράξουν το χρέος. Το ίδιο κάνει και ο Βαγγέλης. Αφήνει πίσω τη
μικρομάνα σύζυγο Ευτυχία, τη δυο μηνών κόρη του Σπυριδούλα, τους γονείς και τις
αδελφές, τους φίλους και συγχωριανούς, το εργαστήρι και τις παραγγελίες, τα
όνειρα και τις χαρές.
(ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΤΡΙΠΟΛΗ 1946, ΧΗΡΕΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940)
ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΑΝΕΛΗΦΘΗ!!
Το πολιτικό κατεστημένο ΔΕΝ επέτρεψε τέτοιο γεγονός.
ΔΕΝ ετίμησε τις γυναίκες που έδωσαν και το υστέρημά τους στον αγώνα και στερήθηκαν την παρουσία των αγαπημένων τους συντρόφων.
ΔΕΝ πήραν καμία σύνταξη, ΔΕΝ έτυχαν τιμών ιδιαιτέρων. Ξέχασε η Πολιτεία και τους άνδρες τους…….
.jpg)
Μέσα από τη συγκλονιστική αφήγηση μιας νεαρής Σμυρνιάς και με τη βοήθεια του Φωτογραφικού Αρχείου του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, αναβιώνει την πιο σκοτεινή σελίδα του ελληνισμού της Μικράς Ασίας , 94 χρόνια μετά τη σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης το Σεπτέμβριο του 1922
«Οι γονείς μου κατοικούσαν στη Σμύρνη και ωνομάζοντο Ανδρομάχη και Κωνσταντίνος Χατζημάρκου. Ο πατέρας μου είχε ξενοδοχείο ύπνου, καφενείο και ηλεκτροκίνητο καφετριβείο “η Μόκα” στην προκυμαία της Σμύρνης. Γεννήθηκα στη Σμύρνη, στο ξενοδοχείο μας, στες 15 Μαρτίου του 1909.
Τιμή και δόξα στους μαχητές του Γράμμου και του Βιτσίου!!!
Η ελληνική Αριστερά έχει κατασκευάσει έναν μύθο, πως ο ΔΣΕ ήταν συνέχεια της εθνικής αντίστασης και πως ταγματασφαλίτες, δωσίλογοι κ.λπ. νίκησαν το 1949 τις «δυνάμεις της προόδου» και επικράτησε η «αντίδραση».
Η αλήθεια είναι πως το ΚΚΕ από το 1942 είχε αποφασίσει την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας μετά την ήττα του Άξονα.
Καπηλευόμενοι τον εθνικό αγώνα δημιούργησαν μια μεγάλη ένοπλη δύναμη, τον ΕΛΑΣ, στην οποία εγκλώβισαν και λέρωσαν με αδερφικό αίμα πολλούς πατριώτες. Ξόδεψαν πολύ περισσότερες σφαίρες κατά Ελλήνων, παρά κατά των δυνάμεων κατοχής. Οι Γερμανοί που πέθαναν από αρρώστιες, ατυχήματα και αυτοκτονίες ήταν περισσότεροι από τους πεσόντες από δράση των ανταρτών.
Ωραίες οι φωτογραφίες με τα σταυρωτά φυσεκλίκια (τελαμώνες), αλλά οι σφαίρες που περιείχαν ξοδεύτηκαν εν πολλοίς κατά αθώων που είχαν την ατυχία να έχουν συγγενή στρατιωτικό, χωροφύλακα, αστυνομικό ή απλό πολίτη, που αρνήθηκαν να ενταχθούν στο ΕΑΜ ΕΛΑΣ, ανήκαν σε άλλες αντιστασιακές μη κομμουνιστικές οργανώσεις ή ήταν αστοί, κτηματίες, επιστήμονες εθνικών φρονημάτων ή απλά θύματα προσωπικής ζηλοφθονίας για τους πιο απίθανους λόγους.
