Το έγγραφο έχει βρεθεί στο Αρχείο του Ιωάννη Μεταξά και εκδόθηκε στο προσωπικό ημερολόγιο του πρωθυπουργού του ΟΧΙ στα ιταλικά στρατεύματα (4ος τόμος, σελ. 520-526).
«Το ύψωμα 731»
(Ως εθνικό βίωμα του πολέμου 1940 – 41)
Τις πολεμικές ημέρες (βιώματα) των μαχητών του υψώματος 731, είναι πολύ δύσκολο να τις ιστορήσουμε. Όλες οι εμπειρίες και η γενναιότητα του Δημητρίου Κασλά, που διοίκησε το 2ο Τάγμα του 5ου Συντάγματος Τρικάλων (από 17/11/40 έως 30/4/41), έχουν τάση προς το απόλυτο, το διαχρονικό γνώρισμα των ηρώων.
Αναδημοσίευση
Μια μεγάλη σελίδα δόξας για την πατρίδα μας γράφτηκε τον Μάρτιο του 1941 στο ύψωμα 731 που, όπως αποδείχθηκε, ήταν μεγάλης σημασίας, γιατί άλλαξε τον ρου του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Το ύψωμα 731 βρίσκεται μεταξύ δύο ορεινών συγκροτημάτων (Τρεμπεσίνας-Τομόρι) των Αλβανικών Άλπεων. Ήταν το μοναδικό κομβικό σημείο, διότι απ’ αυτό μπορούσαν οι ιταλικές δυνάμεις να διεισδύσουν στην Ελλάδα.
Είναι προσβολή για την Ελλάδα, για το Σούλι, για τους αγώνες των Σουλιωτών, να ταυτίζονται ηρωικοί αγωνιστές με τους συνεργάτες των Ναζί στη Θεσπρωτία.
Του π. Ηλία Μάκου,
ΠΗΓΗ: Epirus Gate
Σε έντυπά τους, σε ομιλίες στελεχών τους, σε εκθέσεις τους ονομάζουν αυθαίρετα και ανιστόρητα σαν ομοεθνείς τους ήρωες του Σουλίου, όπως ο Κίτσο Τζαβέλλας και ο Μάρκος Μπότσαρης και τους κατατάσσουν στις “σπουδαίες μορφές προγόνων τους”.
Αλλά και το βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου, που ανήκε στην καθαρή ελληνική φυλή των Μολοσσών.
Είναι προσβολή για την Ελλάδα, για το Σούλι, για τους αγώνες των Σουλιωτών, να ταυτίζονται ηρωικοί αγωνιστές με τους συνεργάτες των Ναζί στη Θεσπρωτία.
Σεπτεμβριανά
1955-2025: Μαρτυρίες και σπάνιες φωτογραφίες με αφορμή την 70ή θλιβερή επέτειο
– Οι εκκλησίες στο στόχαστρο
Γνωστές και άγνωστες στιγμές των
τραγικών γεγονότων που δίκαια αποκαλούνται και «3η Άλωση της Πόλης»
Οι καταστροφές στο εσωτερικό του
Ιερού Ναού του Αγίου Κωνσταντίνου από το πογκρόμ του 1955 (πηγή: Ένωσις
Ομογενών εκ Κωνσταντινουπόλεως / the-hellenic-mosaic.gr)
«Η όλη
ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη εναντίον των Ελλήνων, ότι κάτι θα συμβεί.
Βρισκόμουν στις 5 το απόγευμα στον Τοπχανά, κοντά στην προκυμαία του Γαλατά.
Εκεί, στο δρόμο που ανεβαίνει προς τα Ιταλικά Νοσοκομεία, βλέπω στρατιωτικά
αυτοκίνητα και φορτηγά. Βλέπω να βγαίνουν άνθρωποι από μέσα, άλλοι με
στρατιωτικά και άλλοι με πολιτικά.
»Ήταν στρατιώτες που βγάζαν τα στρατιωτικά και
φορούσαν πολιτικά.
»[…] Κάπου στο άγαλμα του Ατατούρκ έβγαζαν πύρινους λόγους, οι οποίοι κατέληξαν μ’ αυτό το κάλεσμα: “Τώρα που χτυπήσαν και κατέστρεψαν το σπίτι του Πατέρα μας, κι εμείς να τους καταστρέψουμε τα σπίτια τους και τα μαγαζιά τους”. Δόθηκε το σύνθημα και όρμησαν αμέσως επάνω στα καταστήματα».
https://www.protothema.gr/stories/article/1668300/septemvrios-1921-afion-karahisar-i-teleutaia-elliniki-niki-sti-mikra-asia/
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ !!!
ΑΝΑΞΙΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΒΑΡΕΙΑΣ
ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
|
{Βασιλεῖς καί Ἱερεῖς}
[Ἔθνος Ἅγιον]: «Ὑμεῖς
δὲ γένος ἐκλεκτόν͵
// βασίλειον ἱεράτευμα͵
// ἔθνος ἅγιον͵ λαὸς
εἰς περιποίησιν...» (Α’ Πετρ. β’ 9). «Εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον
// καί ἀμίαντον καί ἀμάραντον
// τετηρημένην ἐν Οὐρανοῖς» (Α' Πετρ. α' 4). [Ἀλληγορίες]: [... Ὑμεῖς δὲ εἶσθε γένος ἐκλεκτόν, // βασιλικό καί ἱερατικό, // ἔθνος ἅγιον, // λαός προορισμένος // διὰ τὴν ἀποκλειστικὴν κτῆσιν (περιποίησιν) τοῦ Θεοῦ. // Εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον, // ἀμίαντον καὶ ἀμάραντον, // ἡ ὁποία διαφυλάττεται ἐν τοῖς
Οὐρανοῖς]. |
Α. ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ
i.
[Κοσμική εἰσβολή]
Κάθε λαὸς ὀργανώνει καὶ
διαιωνίζει τόν πολιτισμόν καὶ τήν θρησκείαν, ἐπάνω εἰς τὸν ἴδιον χῶρον, ὡς
κόρον τοῦ πνευματικοῦ βίου καὶ τῆς συλλογικῆς μνήμης.
Ὡς γνωστόν, ἡ ἀνατομία τοῦ ἀνθρώπου
ἀποτελεῖ ἕνα πολυσύνθετον καὶ ἐξαιρετικῶς πολύπλοκον κληρονομικὸν σύστημα.
Ὁμοίως, ἡ ἀνατομία τοῦ σύγχρονου μοναχισμοῦ, συγκροτεῖ ἕνα λυπηρὸν καὶ θλιβερόν
σύμπλεγμα, ὃ ἀντιπαρατίθεται εἰς τὴν ζωτικὴν ἁρμονίαν τῆς πνευματικῆς
παραδόσεως.
Δυστυχῶς στίς ἐσχάτως, διακριτικῶς καὶ θορυβωδῶς, «ὑφίσταται μία κοσμική εἰσβολή ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ· Ἐπίσκοποι, λάτρεις τῆς χλιδῆς καὶ φορεῖς τῆς
ἀλαζονείας, προδίδουσι τήν χρυσοῦν κληρονομίαν τῆς ἐπισκοπικῆς σεμνότητος,
συμμαχοῦντες μετὰ τῆς μεθοδολογίας τοῦ ἄθεου κόσμου.
Ἄνοιξαν διὰπλατα τὰς πύλας τοῦ θυσιαστηρίου εἰς τὴν ἅμιλλαν τῆς κοσμικῆς ἐπιβουλῆς καὶ τῆς προκλητικῆς αὐταρέσκειας. Τὰ ἐργαστήρια τῶν μίντια ἐγένοντο “ναοί” τῶν αὐτῶν, ἀφ’ οὗ, κατ’ ἐντολὴν, ἐσφράγισαν τοὺς ἱερούς τόπους διὰ τῆς πανδημίας. Οἱ φωτορεπόρτερς ἐγένοντο οἱ ἀγαπημένοι συνεργάται, οἳ ἀπεμάκρυναν ἢ ἐξώρισαν τοὺς ἀληθινούς συλλειτουργούς.
Το καλοκαίρι του 1826 η Ελληνική επανάσταση μοιάζει χαμένη υπόθεση. Ο Ιμπραήμ, που αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο τον Φεβρουάριο του 1825, ελέγχει σχεδόν όλα τα προπύργιά της. Το Μεσολόγγι, σύμβολο της ελευθερίας και του αγώνα, έχει πέσει ηρωϊκά τον Απρίλη του 1926. Η Ακρόπολη των Αθηνών πέφτει, τελευταία, τον Μάιο του ’27.
Μάρκος Μπότσαρης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Παπαφλέσας, είναι νεκροί! Κι ο Υψηλάντης – ο αρχηγός που εξέλεξε η Φιλική εταιρεία – λέει τα πράγματα με το όνομά τους στην Επίδαυρο και καθαιρείται!
Κατήγοροι και πλαστογράφοι του Μεγάλου Κωνσταντίνου
Κωνσταντίνου Καραστάθη
Αφότου ο Μέγας Κων/νος μετέφερε τον αυτοκρατορικό του θρόνο στη νέα πρωτεύουσα του κράτους του Κων/πολη (ή Νέα Ρώμη) έχασε σταδιακά τη συμπάθεια των πιστών της Ρώμης. Και παρότι κατά τον 6ο αιώνα αναγνώρισαν και αυτοί την αγιότητά του από την ενωμένη τότε εκκλησία, αργότερα αφαίρεσαν τ’ όνομά του από το αγιολόγιο της εκκλησίας και τον κατέστησαν στόχο της πολεμικής τους. γνώριζαν, ωστόσο, ότι τ’ όνομά του ασκούσε τεράστια γοητεία και επιβολή στο χριστιανικό κόσμο Ανατολής και Δύσης και κάποιος κληρικός της παπικής αυλής, με πρωτοβουλία του ή με την έμπνευση των στελεχών αυτής, συνέταξε (διάβαζε: πλαστογράφησε) έγγραφο ως δήθεν έδικτο του Μ. Κων/νου, με το οποίον γίνονταν μεγάλες παραχωρήσεις προς τον πάπα Σίλβεστρο και στους διαδόχους του. Το έγγραφο αυτό συντάχτηκε στη Ρώμη μεταξύ των ετών 752 και 778 μ. Χ., αλλά οι συντάκτες του αφήνουν να εννοηθεί ότι συντάχτηκε από τον Κων/νο λίγο μετά την κατάληψη της Ρώμης (313 – 315 μ. Χ.) και ονομάστηκε «Δωρεά του Κων/νου», λατινιστί «Donatio Constantini».
Αιωνία τους η μνήμη
Ο Κωνσταντίνος Αθανασιάδης γεννήθηκε στον ορεινό οικισμό Τοχουλάρ, σε απόσταση 3-4 ωρών από την Πάφρα. Εκκλησιαστικά άνηκε στη μητρόπολη Αμάσειας, με άμεση εξάρτηση από την επισκοπή Λεοντοπόλεων, που έδρευε στην Πάφρα. Ο οικισμός είχε ελληνικό πληθυσμό και οι περίπου 400 κάτοικοι ήταν τουρκόφωνοι και συντηρούσαν εκκλησία και μικρό σχολείο. Η οικονομία της περιοχής βασιζόταν στην παραγωγή καπνών, δημητριακών, οσπρίων και φρούτων.
Η μαρτυρία του περιλαμβάνεται στο Αρχείο Προφορικής Παράδοσης του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, της μεγαλύτερης και παλαιότερης συλλογής προφορικής ιστορίας στην Ελλάδα και μίας από τις σημαντικότερες της Ευρώπης.
Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΚΙ ΑΝ 'ΠΕΡΑΣΕΝ ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ...
Το Φεβρουάριο του 1994, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο κατά την περίοδο 1916-1923. 
353.000 θύματα τῆς κεμαλικῆς θηριωδίας
100.000 ὀρφανά
50.000 ἀγνοούμενοι
Μέχρι πότε θὰ συνεχίσει νὰ ἀποτελεῖ ταμποῦ στὸ Ἑλληνικὸ καὶ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο τὸ θέμα τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Θράκης;
Βασίλισσα Ελισάβετ: Είθε να λάβει συγχώρεση, άλλα το αίμα των εθνομαρτύρων της Κύπρου δεν συγχωρεί τη λησμονιά
Ελευθέριος Ανδρώνης
Η Βασίλισσα Ελισάβετ έβαλε την «υπογραφή» της στα εγκλήματα κατά των αγωνιστών της Κύπρου, και η ιστορική μας μνήμη δεν χωρά εφήμερες «αγιοποιήσεις»
Μορφή της Ορθοδοξίας
Αγαπήθηκαν μ’ έναν νέο, αλλά πριν προλάβουν να παντρευθούν κηρύχθηκε ο πόλεμος. Το παλληκάρι έφυγε και πολέμησε στην Αλβανία τους Ιταλούς.
Μετά την συνθηκολόγηση κατέβηκε στην Κρήτη για να αγωνιστεί κι εκεί εναντίον των Γερμανών. Κάποια στιγμή βρίσκεται αιχμάλωτος των Γερμανών να οδηγείται προς εκτέλεσιν.
Ὁ ὁμολογητὴς Ἱεράρχης Ἀμβρόσιος ὑπῆρξε μία ἀπὸ τὰς σημαντικωτέρας προσωπικότητας τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ νεο-ἑλληνικοῦ κράτους μας.
Οἱ ἀγῶνες του εἶναι πασίγνωστοι. Ἱστορικοὶ εἶναι οἱ ἀγῶνες του ἐναντίον τοῦ «μεταθετοῦ» τῶν Ἐπισκόπων, ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» (εἶναι ὁ πρῶτος, ὁ ὁποῖος εἶχε παύσει τὸ μνημόσυνον τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα!), ἐναντίον τῆς ἐπιβολῆς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἱερωνυμικοῦ καθεστῶτος. Εἶναι ὁ πρῶτος, τὴν ἐποχὴ τῆς δικτατορίας, ποὺ κατέφυγε εἰς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας καὶ ἀκύρωσε τὴν συγκρότησιν τῆς Συνόδου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, γεγονὸς τὸ ὁποῖον συνετέλεσεν ἀποφασιστικὰ εἰς τὴν κατάργησιν τοῦ δικτατορικοῦ αὐτοῦ καθεστῶτος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐξ ἴσου ὅμως ἐπολέμησε καὶ ὡρισμένας ἐνεργείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ὅπως ἐπίσης καὶ τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου.
Συνέχειες : ΕΔΩ ΜΕΡΟΣ Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄,
«Το καθεστώς Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (1974-
1998) και η καιρική εκκλησιαστική εικόνα του»
(Μ. Βασίλειος: «Μέγα όφελος την ειρήνην χαρίσασθαι τη του
Θεού εκκλησία» - Προς
κλήρον των Σαμοσάτων)
ΜΕΡΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ, ΙΓ΄
Σ’ αντίθεση με την πραγματικότητα, στα «δίπτυχα της
Εκκλησίας της Ελλάδος – 1994», ο τότε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ιεράς
Συνόδου Ι. Μ. Χατζηφώτης, αφιερώνει 34 ολόκληρες εγκωμιαστικές σελίδες «επί τη
συμπληρώσει εγκάρπου και καλλικάρπου εικοσαετούς Αρχιεπισκοπείας του κ.κ.
Σεραφείμ Τίκα» (1974-1994).
Στις σελίδες αυτές υπάρχει σημαντική ποικιλία θεμάτων, η προσέγγιση των οποίων έχει χαμηλό εκκλησιολογικό κύρος, διότι εκτοπίζονται, δεν αναφέρονται, οι πραγματικές πτυχές της δικτατορικής αρχιεπισκοπείας του Σεραφείμ.
