Λοχίας Ἴτσιος: 38.000 σφαῖρες κατὰ τῶν ναζί!

Ἡ γερμανικὴ εἰσβολὴ στὴν Ἑλλάδα ξεκίνησε στις 6 Ἀπριλίου τοῦ 1941 καὶ παρὰ τὴν ἰσχυρὴ καὶ ἐντυπωσιακὴ ἀντίσταση τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν στρατευμάτων τους, ἡ ὑποχώρηση ἦρθε 4 μέρες ἀργότερα. Η παράδοση ἔγινε στὶς 9 Ἀπριλίου. Πολλὰ εἶναι τὰ πρόσωπα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ξεχωρίσουν γιὰ τὴν ἠρωϊκὴ ἀντίσταση τῶν Ἑλλήνων. Ἕνας λοχίας ὅμως παίρνει τὸν πρῶτο ρόλο.  Ὁμολογουμένως, τὸ πρόσωπο ποὺ ξεχώρισε μέσα ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι ὀ λοχίας Δημήτρης Ἴτσιος, ὁ ὁποῖος μόνος του μὲ ἀκόμα πέντε ἄντρες ἀπέκρουσε τὴν εἰσβολὴ τῶν Γερμανῶν καὶ ἐξολόθρευσε μὲ τὸ πολυβόλο πάνω ἀπὸ 250 στρατιῶτες τῆς Βερμαχτ.

Γυναίκες της Πίνδου. Γυναίκες θρύλος. Μανάδες της Λευτεριάς

 

Ο ξαφνικός ήχος της καμπάνας τους κάνει όλους να τρέξουν στην εκκλησία.

– Τα παιδιά μας, ο στρατός μας χρειάζεται βοήθεια!

Αψηφώντας όλες το κρύο, το χιόνι, τον εχθρό ενώνονται με την ίδια πίστη στην καρδιά.

Γυναίκες της Πίνδου, Αθάνατες Ελληνίδες.

Ο κυρίαρχος εθνομηδενισμός -Το υπουργείο Πολιτισμού απαγορεύει να στηθεί προτομή του Κατσίφα

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ

(αναδημοσίευση)

Η αγάπη και η θυσία για την πατρίδα προκαλούν ρίγη αγανάκτησης στους εθνομηδενιστές που εξουσιάζουν αυτή τη χώρα. Στην εθνομηδενιστική κλίκα, φυσικά, περιλαμβάνονται και εκείνοι που ταυτίζουν τη φιλοπατρία με τον ρατσισμό, την ελληνικότητα με τον πόλεμο, τον ρατσισμό.

Καλλιόπη Ταχτσόγλου: 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018-2023-24 ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΟΥ

                        

 

Γράφει ἡ Καλλιόπη Ταχτσόγλου

 

Α.  (Προφήτου Δανιήλ)
«...καὶ ἰδοὺ τράγος Αἰγῶν, ἤρχετο ἀπὸ λιβός ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς καὶ οὐκ ἦν ἀπτόμενος τῆς γῆς...καὶ ἦλθεν ἔως τοῦ κριοῦ τοῦ τὰ κέρατα ἔχοντος καὶ ἔδραμε πρὸς αὐτὸν ἐν ὁρμῇ τῆς ἰσχύος αὐτοῦ... καὶ ἐξηγριάνθη πρὸς αὐτὸν καὶ ἔπεσεν τὸν κριὸν καὶ συνέτριψεν ἀμφότερα τὰ κέρατα αὐτοῦ... καὶ ἔριψεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ
συνεπάτησεν αὐτὸν καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐξαιρούμενος αὐτὸν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτοῦ... Ὁ Κριὸς ὁ ἔχων τὰ κέρατα, βασιλεύς Μήδων καὶ Περσῶν, ὁ Τράγος τῶν Αίγῶν, Βασιλεύς Ἑλλήνων...»

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ: «Ύψωμα 731 – Σελίδες δόξας» (Δύο μνημειώδεις διαταγές του Ταγματάρχη Δημ. Κασλά – Μάρτιος 1941)

".... τότε μόνον θα διέλθη ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας. 

– Ο Δ/τής Τάγματος – Δημ. Κασλάς»

Ταγματάρχης Δημήτριος Κασλάς

                                

«Ύψωμα 731 – Σελίδες δόξας»

(Δύο μνημειώδεις διαταγές του Ταγματάρχη

 Δημ. Κασλά –

 Μάρτιος 1941)

Οι δύο αυτές Διαταγές ανακοινώθηκαν επί του Υψ. 731, όταν η φυσική διαδοχή των ημερών για τους υπερασπιστές του δεν ήταν η συνήθης, Δευτέρα, Τρίτη, κ.ο.κ…

Βιωματικά, την κάθε ημέρα την περίμεναν – ονόμαζαν «θάνατο» υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Καθημερινά ένιωθαν, ο Δημ. Κασλάς και οι στρατιώτες του, να τρίζουν οι αρμοί της βιολογικής τους ύπαρξης με την συνοδεύουσα (σχετική) ψυχολογία. Ζούσαν δηλ. καθημερινά το μεγάλο ανάμεσα στην επίγεια ζωή και στο θάνατο∙ πείρα οδυνηρή! Αυτή η έντονη συνείδηση του μεταίχμιου, γνώρισμα των μεγάλων Εθνικών μας αγώνων – Ελευθερία ή Θάνατος – είχε καλλιεργηθεί μέσα τους από την Ελληνορθόδοξη αγωγή, που είχαν από την Εκκλησία και το σχολείο (της εποχής τους!). Αυτή ακριβώς η συνείδηση λειτούργησε στους υπερασπιστές του Υψ. 731 ως δρομοδείχτης.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ (ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ)

 

« Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ 1940 (ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ) | ''28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940'' »

Νιόπαντρος ένα χρόνο, στη Μεσοχώρα, το καλοκαίρι του 1940, ο Βαγγέλης Τσιάντας, παλικάρι κοντά στα 30, με τη σύζυγό του Ευτυχία και τη νεογέννητη κόρη του, Σπυριδούλα, κάνει τα πιο όμορφα όνειρα για τη ζωή. Ξέρει καλά την τέχνη του επιπλοποιού, στήνει το εργαστήριό του, έχει αγοράσει τα εργαλεία του και δουλεύει το ξύλο, με τέχνη και μεράκι. Τα χέρια του "γράφουν".
Ό,τι πιάνουν γίνεται κόσμημα, στολίδι. Δεν προλαβαίνει τις παραγγελίες. Όμως, τα "σύννεφα" βαραίνουν, η πατρίδα υποψιάζεται τον κίνδυνο και καλεί τα παιδιά της να πράξουν το χρέος. Το ίδιο κάνει και ο Βαγγέλης. Αφήνει πίσω τη μικρομάνα σύζυγο Ευτυχία, τη δυο μηνών κόρη του Σπυριδούλα, τους γονείς και τις αδελφές, τους φίλους και συγχωριανούς, το εργαστήρι και τις παραγγελίες, τα όνειρα και τις χαρές.

Κωνσταντίνος Κατσίφας. Για την Σημαία γεννήθηκε, για την Σημαία ζούσε και για την Σημαία πέθανε!

 Έξι χρόνια από την δολοφονία του Ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα:  Τιμή και Δόξα σε όσους φυλάττουν Θερμοπύλες στην ελληνική γη της Βορείου Ηπείρου!

Της Άννας Νότη*, Νέα Υόρκη

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας στο Μνημείο πεσόντων στην Κλεισούρα

Η Ημέρα του ΟΧΙ, η Εθνική Επέτειος μας! Οι εικόνες από την σχολική γιορτή για την Επέτειο του ΟΧΙ, στο Σχολείο Ομηρος στην Χειμάρρα , στο κάστρο του Ελληνισμού συγκλονίζουν όπως και όλες οι εικόνες από τα σχολεία της Ελληνικής γης στην Βόρειο Ήπειρο, αυτές τις ημέρες.

Για όλους εμάς που ζήσαμε στα μέρη που έγινε το Έπος του Ελληνικού Στρατού και παρά τις αντιξοότητες και τις διώξεις, κρατήσαμε άσβεστη την φλόγα της πατρίδας μας. Της πατρίδας που πολλές δεν μας στήριξε αλλά αυτή την πατρίδα την κρατήσαμε σαν φυλαχτό μεσα μας.

ΚΥΠΡΟΣ: ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΑΓΩΓΕΣ- ΔΙΩΞΕΙΣ- ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ- ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΩΝ – ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

 Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΑΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Ποιος ηταν πραγματικά ο Μακάριος; 

Ποια είναι η αλήθεια για τον Μακάριον;                                                 

ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΑΓΩΓΕΣ- ΔΙΩΞΕΙΣ- ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ- ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΩΝ – ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

                                                     * * *

Ο τύπος λένε ειναι η τέταρτη εξουσία σε μια δημοκρατία. Εξουσια ισοδύναμη της τριων λοιπών εξουσιων (εκτελεστικη, νομοθετικη, δικαστική) Στο κεφάλαιο αυτό περιγράφεται η παραβιαση των θεμελειωδών αρχών που διέπουν τη δημοκρατία , οπως η ελευθερια του τύπου, η ελευθερία έκφρασης, η η ελευθερια κυκλοφορίας των εντύπων και η ασφάλεια που πρέπει να έχουν οι λειτουργοί του τύπου.

ΚΥΠΡΟΣ:ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΑΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ ΕΝΩΤΙΚΩΝ

 

Βασανιστήρια

ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ – ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ -ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ -ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΥΠΟΠΤΩΝ -ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΕΦΕΔΡΙΚΟΥ

ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ – ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ -TΡOMOKΡATIA

Άλλο ένα ιδιότυπο φαινόμενο της Μακαριακής “δημοκρατίας”. Ύποπτοι συλλαμβάνονται και βασανίζονται απάνθρωπα από τους εγκάθετους του καθεστώτος με ευλογίες του ενός και μόνου. Κακοποίηση υπόπτου εγενετο και στο καθολικό της Αρχιεπισκοπής παρουσία του ιδίου του Μακαρίου Νικ.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΦΡΙΚΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ. ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΝΟΜΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΖΕΙ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΓΙΑ ΚΑΚΟΜΕΤΑΧΕΙΡΗΣΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ (1973 – 1974)

Πραγματικά στα κρατητήρια πολλοί ανακριτές είχαν ξεπεράσει τα όρια και πολλές φορές υπέβαλλον τους συλληφθέντες σε τέτοια βασανιστήρια που θύμιζαν αυτά στα οποία υποβάλλονταν αγωνιστές της ΕΟΚΑ κατά το 1955-59 από τους βρετανούς ανακριτές στην Ομορφίτα και τις Πλάτρες.
Πολλές φορές τα βασανιστήρια ήταν πολύ εμφανή στους συλληφθέντες γιατί όταν παρουσιάζονταν στο δικαστήριο δεν μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους ή υποβαστάζονταν από συγγενείς τους.
Το χειρότερο ήταν ότι τα δικαστήρια δεν «έβλεπαν» αυτή την κατάσταση.

Το ΚΚΕ το 1946-1949 σήκωσε τα όπλα κατά της Πατρίδας και της νόμιμης εκλεγμένης κυβέρνησης --Το "ΕΛΑΣ" του ΚΚΕ με τους συμμορίτες του , έβαψαν τα χέρια τους με αδερφικό αίμα πολλών πατριωτών. Ξόδεψαν πολύ περισσότερες σφαίρες κατά Ελλήνων, παρά κατά των δυνάμεων κατοχής.

 Τιμή και δόξα στους μαχητές του Γράμμου και του Βιτσίου!!!

Η ελληνική Αριστερά έχει κατασκευάσει έναν μύθο, πως ο ΔΣΕ ήταν συνέχεια της εθνικής αντίστασης και πως ταγματασφαλίτες, δωσίλογοι κ.λπ. νίκησαν το 1949 τις «δυνάμεις της προόδου» και επικράτησε η «αντίδραση». 
Η αλήθεια είναι πως το ΚΚΕ από το 1942 είχε αποφασίσει την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας μετά την ήττα του Άξονα.

Καπηλευόμενοι τον εθνικό αγώνα δημιούργησαν μια μεγάλη ένοπλη δύναμη, τον ΕΛΑΣ, στην οποία εγκλώβισαν και λέρωσαν με αδερφικό αίμα πολλούς πατριώτες. Ξόδεψαν πολύ περισσότερες σφαίρες κατά Ελλήνων, παρά κατά των δυνάμεων κατοχής. Οι Γερμανοί που πέθαναν από αρρώστιες, ατυχήματα και αυτοκτονίες ήταν περισσότεροι από τους πεσόντες από δράση των ανταρτών.

Ωραίες οι φωτογραφίες με τα σταυρωτά φυσεκλίκια (τελαμώνες), αλλά οι σφαίρες που περιείχαν ξοδεύτηκαν εν πολλοίς κατά αθώων που είχαν την ατυχία να έχουν συγγενή στρατιωτικό, χωροφύλακα, αστυνομικό ή απλό πολίτη, που αρνήθηκαν να ενταχθούν στο ΕΑΜ ΕΛΑΣ, ανήκαν σε άλλες αντιστασιακές μη κομμουνιστικές οργανώσεις ή ήταν αστοί, κτηματίες, επιστήμονες εθνικών φρονημάτων ή απλά θύματα προσωπικής ζηλοφθονίας για τους πιο απίθανους λόγους.

Δόξα και τιμή στους ήρωες

 

Δόξα και τιμή στους ήρωες

Σήμερα συμπληρώνονται 75 χρόνια από τη λήξη του ανταρτοπoλέμου 1946-1949. Ο Εθνικός Στρατός στέφθηκε νικητής στον πόλεμο που έδωσε η πατρίδα μας εναντίον των κομμουνιστών, οι οποίοι ήθελαν και να αποσπάσουν κομμάτια της επικρατείας για να τα αποδώσουν στους Σλάβους και να προσδέσουν την Ελλάδα στο άρμα της τυραννίας, της φτώχειας, της πείνας και της παρακμής, το οποίο έσερνε η Σοβιετική Ένωση.

Ξεχωρίζει η μορφή αυτής της Κυράς απο την σφαγή της Χίου του μέγιστου Ντελακρουά.

            

Αυτό το υγρό βλέμμα του μάρτυρα με αστροφεγγιές στην ίριδα που λάμπει σαν να κοιτάει

το θείο, όλη η απόγνωση και η οδύνη σε ενα βλέμμα, μια πραγματική πιετά.

Ο Ντελακρουά ξεδίπλωσε το μαρτύριο της Χίου με εναν μοναδικό χειρισμό, χωρίς αποτρόπαιες εικόνες, χώρις αίμα,απλά με την δύναμη των προσώπων που ψυχορραγούν μετρώντας τις τελευταίες τους στιγμές πριν καταλήξει το μαχαίρι πάνω τους.

Πρόσωπα πιο δυνατά απο το αίμα που όταν τα κοιτάς νοιώθεις εσυ την λεπίδα στον λαιμό σου, πρόσωπα που όνως σημαίνουν και κάτι ακόμα... Ελπίδα !!!

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: Ξεχωρίζει η μορφή αυτής της Κυράς απο την σφαγή της Χίου του μέγιστου Ντελακρουά. (trelogiannis.blogspot.com)

Ἱερομόναχος Χρύσανθος Μαχαιριώτης: Ὁ ἄνθρωπος πού χάρισε ράσα καὶ ὄνομά στόν Γρηγόρη Αὐξεντίου!

21 Ιουνίου 1913. Η Μάχη Κιλκίς - Λαχανά! Η συγκινητική επιστολή αγνώστου Ρουμελιώτη στρατιώτη πριν από την μάχη !

 

 21 Ιουνίου 1913. Η Μάχη Κιλκίς - Λαχανά!

Η συγκινητική επιστολή αγνώστου Ρουμελιώτη στρατιώτη πριν από την μάχη !

Ένας στρατιώτης, ο Ανδρέας από τη Ρούμελη, βρέθηκε την παραμονή της μάχης σε άλλη μονάδα σε μία χαράδρα κοντά στο Κιλκίς (την «Κιλκίδα», όπως το αναφέρει).

Φαίνεται πως είχε μία προαίσθηση για το τέλος του. Από εκεί λοιπόν έγραψε μια συγκινητική επιστολή προς τη γυναίκα του, τη Βασιλικούλα.

Με λίγες γραμματικές γνώσεις, με συγκεκομμένες, κατά τη ρουμελιώτικη προφορά λέξεις και με πολλά ορθογραφικά λάθη, αλλά με πολύ και αγνό πατριωτισμό έγραψε αυτήν την επιστολή.

«Ἐπιστολὴ Παρακαταθήκη τοῦ Παύλου Μελᾶ πρὸς νεαρὸ Εὔελπι»--Παῦλος Μελᾶς Ὁ Πρωτομάρτυρας τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος Ἐπιμνημόσυνη ὁμιλία

 ΕΛΛΗΝΕΣ!!! ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΝΑ

ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΛΟΓΑ ΓΙΑ ΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Σέ σᾶς στρέφομαι, παιδιά ἀγαπημένα Ἑλληνόπουλα,  μή λησμονεῖτε ποτέ τό θάνατο τοῦ Παλληκαριοῦ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ, ἀλλά προπάντων μή λησμονεῖτε τή ζωή του, το ἦθος του, τόν ἐνθουσιασμό του δηλαδή τή δύναμη καί τήν τόλμη.

+ Παύλος Μελάς 13 Οκτωβρίου 1904

''Τον Σταυρό μου να τον δώσεις στην γυναίκα μου, και το όπλο μου στον γιό μου, και να τους πείς οτι το καθήκον μου το έκανα...''

Αν προχωρήσω, ακολουθείστε με… Αν υποχωρήσω, σκοτώστε με… Αν σκοτωθώ, εκδικηθείτε με… 

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ (ή Μίκης Ζέζας) Ανθ/λγός Πυροβολικού

«Ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου Μελᾶ πρὸς νεαρὸ Εὔελπι»

Ἡ ζωὴ εἶναι πόλεμος.

Ἡ γῆ σου εἶναι φρούριο καὶ χρέος σου ἡ νίκη.

Μὴ μιλᾶς, νὰ σκέπτεσαι, ν’ ἀγαπᾶς, νὰ μὴν πονᾶς.

Ἕνας εἶναι ὁ σκοπός σου, ὁ πόλεμος.

Πολέμα γιὰ τὰ ἰδανικά σου, γιὰ τὰ Ἑλληνικὰ ἰδανικὰ τοῦ ἀνθρωπισμοῦ.

Πολέμα γιὰ τὴν Μεγάλη Ἰδέα. 

Τό Ἐθνικό φρόνημα καί τό χριστιανικό ἦθος τῶν ἠρωομαρτύρων τοῦ Ἀπελευθερωτικοῦ μας ἀγώνα 1955 - 1959

Ἡ ἐποποιία τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ μας ἀγώνα ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς ὡραιότερες καί ἐνδοξότερες σελίδες τῆς τρισχιλιετοῦς ἱστορίας, τοῦ μαρτυρικοῦ ἀλλά ἀδάμαστου στίς συμφορές λαοῦ μας. Τό θαυμαστό αὐτό ἔπος γράφτηκε ἀπό τήν ἁγνή καί ἄδολη νεότητα, πού γαλουχήθηκε μέ τά νάματα τῶν ἀθάνατων ἰδανικῶν τῆς πατρίδας καί τῆς θρησκείας.

Ἡ Τζαβέλαινα: «Δοξασμένη ἡ χάρι σου, Χριστέ, ποὺ μοῦ τοὺς ἐφύλαξες… μὰ ἐγὼ πάντα τοὺς ἔχω ξεγραμμένους….»

                   

Στὸν Κάλαμο, στὸ μικρὸ νησὶ κοντὰ στὴν Ἰθάκη, χιλιάδες ἔμειναν ἀδύνατες ψυχὲς ὅλα τὰ χρόνια τῆς Ἐπαναστάσεως, φευγᾶτες ἀπὸ τὰ σπίτια τους, γιὰ νὰ γλυτώσουν.

Ἐκεῖ μαζὶ μὲ ἄλλες Σουλιώτισσες ἐζοῦσε, ποιά; Ἡ Δέσπω ἡ Τζαβέλαινα, τοῦ Φώτου ἡ γυναῖκα, ἡ θαυμαστὴ ἀπὸ τοὺς πολέμους τοῦ Σουλίου μὲ τὸν ᾽Αλῆ – πασᾶ πρὶν ἀπὸ τὸ 1821.

Τώρα ὃμως ἄλλος ἐγίνετο πόλεμος, ἴσα σκληρὸς μὰ πιὸμεγὰλος. Οἱ Σουλιῶτες ἐπέρασαν ἀπὸ τὰ ῾Επτάνησα κατὰ τὸ 1823 καὶ πολεμοῦν μαζὶ μὲ τόσα ἄλλα ἀδέλφια τους· μαζὶ τους ἦσαν καὶ τῆς Τζαβέλαινας οἱ γυιοί, ὁ Κίτσος κι ὁ Ζυγούρης, καὶ τόσοι ἄλλοι.

Μία ἡμέρα ξαφνικὰ ἔφθασε στὸν Κάλαμο μία κακὴεἴδησις, πὼς σὲ κάποια μάχη ὁ Κίτσος κι ὁ Ζυγούρης ἐσκοτώθηκαν!

Ἀμέσως οἱ Σουλιώτισσες, κι ἡ Δέσπω συντροφιά τους, ἄρχισαν τὸ κλάμμα, τὸ ξεφωνητὸ καὶ τὸ μαλλοτράβηγμα.

Ἔξαφνα ἡ Δέσπω ὀρθὴ ἐτινάχθηκε, ἔρριξε πίσω τὰ μαλλιὰ κι ἐσφούγγισε τὰ δάκρυα.

– Παῦτε, ὠρέ, τὰ κλάμματα! εἶπε προστακτικά· ἐκεῖνοι πᾶνε στοῦ Χριστοῦ τὸ δρόμο. ῝Ομως Πάσχα ἔρχεται.

Σηκωθῆτε τώρα νὰ βάψωμε τ’ αὐγά, γιατὶ εἶναι ἁμαρτία, κι ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ μᾶς ὀργισθῆ.

Πολέμαρχος Γεώργιος Καραϊσκάκης, ὁ ἥρωας Πρωταγωνιστής τοῦ 1821

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Μυργιώτης, Μαθηματικός

Δὲν εἶναι ἀπολύτως ἐξακριβωμένος ὁ τόπος γέννησης τοῦ Καραϊσκάκη. Ἀποτελεῖ σημεῖο διεκδίκησης καὶ διαμάχης. Τὸν θεωροῦν τέκνο τους τὸ χωριὸ Μαυρομμάτι Καρδίτσας ,καὶ ἡ Σκουληκαριὰ Ἄρτας. Ἡ ἐπιτροπὴ ποὺ συνέστησε τὸ Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν τὸ 1927, προκειμένου νὰ ἐπιλύσει τὸ θέμα τῆς γενέτειράς του, κατέληξε στὴν ἐπίσημη ἀναγόρευση τοῦ Μαυρομματίου ὡς γενέτειρας τοῦ Καραϊσκάκη.

Αθάνατα λόγια των αγωνιστών του ‘21

Μόνο αν βαδίσουμε τον δρόμο του Θεού, θα αναστηθούμε ως λαός και ως κράτος…

«Πήραν φως απ’ τα καντήλια κι άστραψαν τα καριοφίλια»

«Πάμε να ιδούμεν τους παλιούς Έλληνες», να ακούσουμε τους πολέμαρχους του ’21, μας έπνιξαν οι αναθυμιάσεις των τωρινών δημοπιθήκων. Διαβάζεις τα απομνημονεύματα και τις φυλλάδες για την Εθνεγερσία και νομίζεις ότι ανοίγεις ένα «μυρογιάλι», εκείνα τα μικρά φιαλίδια που περιέχουν αρώματα εξαίσια. Οσμή ευωδίας πνευματική αναδίδεται, παρ’ όλα τα πάθια και τους καημούς εκείνης της περιόδου. Έχω το συνήθειο, όταν συναντώ στα αναγνώσματά μου, λόγια και επεισόδια, που στέκεσαι και τα ξαναδιαβάζεις, που κρύβουν στα φυλλώματά τους πετράδια, να τα καταγράφω, για να μην λησμονηθούν. Σκοπός μου να τα μοιραστώ με τους μαθητές μου.

Ο αθάνατος ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης 14/3/1957 - ΒΙΝΤΕΟ

Ο αθάνατος ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης 14/3/1957 - ΒΙΝΤΕΟ
του Κων/νου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης γεννήθηκε στην Τσάδα Πάφου της μαρτυρικής Κύπρου μας στις 27/2/1938. Σαν μαθητής του Γυμνασίου από το 1950, έζησε τους δύσκολους καιρούς που περνούσε η Κύπρος στην προσπάθειά της να διώξει το ζυγό του Άγγλου κατακτητή που δήλωνε απερίφραστα ότι ουδέποτε θα έδιδε την ελευθερία στους Κυπρίους, παρά το δημοψήφισμα υπέρ της Ένωσης με τη μητέρα πατρίδα. Πρέπει να σημειωθεί ότι καμιά άλλη εποχή της πολυτάραχης ιστορίας της Κύπρου δεν εμπνεύστηκαν τόσοι πολλοί και διαλεχτοί νέοι να αγωνιστούν και να πέσουν στο βωμό της ελευθερίας, γιατί το όραμα ήταν διπλό: Ελευθερία και Ένωση. Σ' αυτό το πνεύμα, ο Ευαγόρας έγινε ένας φλογερός αγωνιστής, ένας δυναμικός επαναστάτης, που με την προσωπικότητά του ενέπνεε τους συμμαθητές του, αλλά και όλους τους Έλληνες της Κύπρου.