«Την μνήμην τιμήσωμεν, του Αποστόλου πιστοί-επέστη γαρ σήμερον, πάσι τοις πέρασι, φωτίζουσα άπαντας…».
Μέσα στο μοσχομυρισμένο τούτο μήνα, με τα απερίγραπτα αρώματα που
εκπέμπονται παντού στη φύση, αλλά και τις πνευματικές ευωδίες της
Πασχαλινής περιόδου και πλήθους Αγίων, η εορτή του αγαπημένου μαθητή
του Κυρίου έρχεται να στολίσει ακόμη πιο όμορφα το εικονοστάσι της
Εκκλησίας, καθώς και με τους ωραίους ύμνους και τα αγιογραφικά
αναγνώσματα, να ζεστάνει και να αναπτερώσει τις καρδιές μας, που, όλο
και πιο πολύ βυθίζονται στην κακία και στην απόγνωση, σε μια πολύ ζοφερή
κατάσταση της πατρίδας μας και της παγκόσμιας κοινωνίας.
Νιώθοντας ανάξιοι να πλέξουμε εγκώμιο αντάξιο του υψιπέτη αετού της
θεολογίας, του «θεατού των αρρήτων αποκαλύψεων», του επιστήθιου φίλου
του Χριστού, θα προσπαθήσουμε μόνο να σκιαγραφήσουμε τον περιπετειώδη,
αλλά και ευλογημένο βίο του, με σκοπό να βοηθήσουμε τους αναγνώστες μας
να ανεβούν ένα μικρό «σκαλοπάτι» στην εν Χριστώ ζωή τους.
Κλήση και μαθητεία του Κυρίου
Παρακολουθούμε νεαρό τον Ιωάννη, με τον αδελφό του Ιάκωβο,
παιδιά του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, συγγενούς της Παναγίας, στη
Βηθσαϊδά, ένα μικρό ψαροχώρι της Γαλιλαίας. Μελετητές επισημαίνουν ότι η
οικογένειά τους ήταν εύπορη, καθώς ο Ζεβεδαίος διέθετε πλοίο με
μισθωτούς αλιείς, δουλεύοντας συνεταιρικά στην πλούσια σε αλιεύματα
Λίμνη Γεννησαρέτ, ή Θάλασσα της Τιβεριάδας.