Το χρέος των
πνευματικών ποιμένων.
''Eίμαι αχόρταγος, δεν θέλω λίγοι να
σωθούν, αλλά όλοι''.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.
«Με
αυτούς τους τέσσερες τρόπους , που είπαμε, έχουν χρέος όλοι γενικά οι
Χριστιανοί να βοηθούν στην σωτηρία του αδελφού τους, όπως τους παραγγέλλει ο
θείος Απόστολος λέγοντας: "Γι’ αυτό να ενισχύετε και να βοηθήτε ο ένας τον
άλλο, όπως άλλωστε και κάνετε"·
Εξαιρετικά όμως και εντελώς ιδιαίτερα οφείλουν
με τους τέσσερες αυτούς τρόπους να βοηθούν στη διόρθωση των αμαρτωλών οι
πνευματικοί ποιμένες και ηγούμενοι του λαού, οι οποίοι είναι οι άγιοι
Πατριάρχες και Αρχιερείς και Ιερείς και Πνευματικοί Πατέρες και Διδάσκαλοι του
θείου Ευαγγελίου και Καθηγούμενοι των ιερών μοναστηριών. Διότι σε αυτούς δόθηκε
από τον Κύριο η εξουσία και η επιμέλεια το να οικοδομούν και να καταφυτεύουν
τις ψυχές του ποιμνίου, που τους έχουν εμπιστευτεί, όπως είναι γραμμένο στον
Ιερεμία: "Πρόσεξε· από σήμερα θα έχεις την εξουσία στα έθνη και στα βασίλεια
να ξεριζώνεις και να γκρεμίζεις, να καταστρέφεις και να ερημώνεις, να κτίζεις
και να φυτεύεις". Και αυτοί κυρίως πρέπει να αγρυπνούν για τη σωτηρία του
λαού, διότι θα δώσουν λόγο γι’ αυτό την ημέρα της Κρίσεως, όπως λέει ο Παύλος: "Να ακολουθείτε πιστά και να υπακούετε στους εκκλησιαστικούς σας ηγέτες. Διότι
αυτοί αγρυπνούν για την σωτηρία σας, επειδή θα δώσουν λόγο στον Θεό".
Γι’ αυτό λοιπόν αυτοί κυρίως και
ιδιαίτερα έχουν χρέος να περπατούν οι ίδιοι, κατά μίμηση του Κυρίου, στις
πόλεις και τα χωριά της επαρχίας τους ή στις ενορίες τους ή στα μοναστήρια
τους, για να διδάσκουν πάντοτε και να διορθώνουν τους αμαρτωλούς. Διότι αυτοί
είναι οι φύλακες εκείνοι, που στέκονται ημέρα και νύχτα στα τείχη της νοητής
Ιερουσαλήμ, δηλαδή της Αγίας Εκκλησίας, κηρύττοντας τον λόγο του Κυρίου χωρίς
να σιωπούν, για τους οποίους σχετικά γράφει ο Ησαίας: "Πάνω στα τείχη σου
έβαλα φρουρούς, Ιερουσαλήμ· ολημερίς και ολονυχτίς δεν πρέπει να σωπάζουν. Εσείς
φρουροί, που όλα τα υπενθυμίζετε στον Κύριο, μην ησυχάζετε καθόλου".