Συγκλονίζει ο τάφος του Ιησού. Είναι ζωντανός τάφος. Εκπέμπει το μήνυμα της Ανάστασης και της ελπίδας

---

«Το έργο βρίσκεται στην καρδιά της εξέλιξης του, στην πιο κρίσιμη φάση του. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική», δήλωσε η καθηγήτρια του ΕΜΠ

Παγκόσμιο ενδιαφέρον προκαλεί η είδηση ότι επιστήμονες άνοιξαν μετά από αιώνες για πρώτη φορά τον Πανάγιο Τάφο. Και ιδιαίτερη συγκίνηση το γεγονός ότι τη μαρμάρινη πλάκα που σκέπαζε τον τάφο του Ιησού στον Ναό της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ μετακίνησαν οι Έλληνες αναστηλωτές και συντηρητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που έχουν αναλάβει την αναστήλωση και αποκατάσταση του Ιερού Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου.

«Το έργο βρίσκεται στην καρδιά της εξέλιξης του, στην πιο κρίσιμη φάση του. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια του ΕΜΠ Αντωνία Μοροπούλου, επικεφαλής της διεπιστημονικής ομάδας του ΕΜΠ.

Σε τηλεφωνική επικοινωνία του ΑΠΕ-ΜΠΕ με την κ. Μοροπούλου στην Ιερουσαλήμ όπου βρίσκεται, καθώς οι εργασίες στον Πανάγιο Τάφο συνεχίζονται, η ίδια αφηγείται:

«Στις 26/10 μετακυλήσαμε την πλάκα του Παναγίου Τάφου δεδομένου ότι ολοκληρώναμε τη φάση των ενεμάτων κι έπρεπε να προστατεύσουμε τον Ιερό Βράχο. Κάτω από την μαρμάρινη πλάκα του κάλφα Κομνηνού του φημισμένου αρχιτέκτονα που είχε κάνει την αποκατάσταση του τάφου το 1810 (μετά την πυρκαγιά του 1808) βρήκαμε μια πλάκα μάλλον σταυροφοριακή -αυτό τεκμαίρεται από τον χαρακτηριστικό σταυρό των Σταυροφοριών που φέρει επάνω της. Και από κάτω βρήκαμε την κοίτη του βράχου που θεωρείται ότι τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού.

Η συνέντευξη του Καρδινάλιου που αποκαλύπτει τους Οικουμενιστές!

 

   Στην παρακάτω συνέντευξη (ακολουθούν αποσπάσματα σε μετάφραση) που έδωσε ο καρδινάλιος Κουρτ Κοχ (υπεύθυνος της παπικής έδρας για τον διάλογο με τους Ορθοδόξους), στις 26.10.16, στην γερμανική εφημερίδα "Tagespost" αποκαλύπτεται, τι επιθυμούν οι παπικοί μέσω του “οικουμενικού“ διαλόγου, πόσο προσκολλημένοι είναι στις αιρετικές κακοδοξίες τους, ποιός είναι ο υπόγειος ρόλος των οικουμενιστών "Ορθοδόξων" και προπάντων πόσο τους ενοχλεί (Καρδινάλιους και δημοσιογράφους) το γεγονός, ότι υπάρχουν ακόμα Ορθόδοξοι, που αντιδρούν και χαλούν τα σχέδια τους. Αποκαλύπτονται άμεσα και έμμεσα τα σχέδια των Οικουμενιστών και αναδεικνύεται η σπουδαιότητα των αγωνιστών ομολογητών Χριστιανών. Ο κάθε πιστός Χριστιανός καλείται να βγάλει από την συνέντευξη τα συμπεράσματά του και να αποφασίσει, ποιόν δρόμο, θέλει να ακολουθήσει. Των Πατέρων ή των Μεταπατέρων; Ο καρδινάλιος είναι ξεκάθαρος, τα σχόλια περιττεύουν.

 

Καρδινάλιος Κουρτ Κοχ:

«Οι Εντάσεις στην Ορθοδοξία είναι ένα πρόβλημα για τον οικουμενικό διάλογο»

  Δημοσιογρ.:  Σεβασμιώτατε, για πρώτη φορά λαμβάνει ένας ορθόδοξος θεολόγος το αναγνωρισμένο βραβείο Ratzinger (ονομασμένο προς τιμή του προηγούμενου πάπα Joseph Ratzinger). Πόσο αναγνωρισμένη είναι η θεολογία του Joseph Ratzinger στον ορθόδοξο κόσμο; 

 Κοχ: Ο Joseph Ratzinger είχε ήδη μεγάλη αναγνώριση στον ορθόδοξο κόσμο από την εποχή που ήταν θεολόγος. Γι’ αυτό όταν εκλέχθηκε το 2005 Πάπας Ρώμης, ήταν η χαρά στην Ορθοδοξία μεγάλη. Ήξεραν ότι ο Ratzinger γνωρίζει την Ορθοδοξία πολύ καλά και ότι ήταν ικανός για έναν καλό διάλογο. Από εκεί πηγάζει και η επιθυμία να τιμήσουμε με το βραβείο έναν ορθόδοξο θεολόγο. Ο καθηγητής Ιωάννης Κουρμπέλης ασχολήθηκε με την θεολογία του Ratzinger και πραγματοποίησε μία ωραία ομιλία στον νέο κύκλο «Ratzinger - μαθητές» στην ημερίδα, που είχαμε στην Κωνσταντινούπολη...

 Δημοσιογρ.: Φαίνεται, ότι στον διάλογο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών επέστρεψε νηφαλιότητα.

   Κοχ: Θα έλεγα, ότι μέσα στην Ορθοδοξία υπάρχουν διαφορετικές κινήσεις. Από την μία έχουμε αυτούς που θέλουν μία μεγαλύτερη συμμετοχή στον οικουμενικό διάλογο και πραγματικά την ενότητα με μας (σημ. τους Παπικούς). Ο μεγάλος πρόδρομος σε αυτήν την προσπάθεια είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Από την άλλη μεριά υπάρχει μία αυξανόμενη κίνηση που βλέπει με σκεπτικισμό την οικουμενική κίνηση και τον διάλογο με τους Ρωμαιοκαθολικούς. Εδώ βλέπω την ύπαρξη μεγάλων εντάσεων μέσα στην Ορθοδοξία.....

ΕΛΕΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ 5ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

Η παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

   Κυριακή Ε΄ Λουκά (Λουκ. ιστ’ 19-31)

Οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα υπάρχοντά τους εδώ στη γη. Οι εξαντλητικοί και ανώφελοι διαπληκτισμοί τους δεν έχουν τέλος. Αχ, άνθρωποι! Πού ανήκετε; Είστε κοπάδι που μάχεστε για ένα βοσκοτόπι. Ο ιδιοκτήτης τόσο του κοπαδιού όσο και του λιβαδιού στέκεται και κοιτάζει με έκπληξη το κοπάδι του να διαπληκτίζεται για τη βοσκή του, όταν τόσο το κοπάδι όσο και η βοσκή ανήκουν σ’ εκείνον. Οι άνθρωποι θυμούνται πολλά πράγματα. Ένα μόνο πράγμα δε θυμούνται ποτέ, όσο συχνά και να τ’ ακούνε: πως έρχονται γυμνοί σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να κουβαλάνε τίποτα μαζί τους, και γυμνοί ξαναφεύγουν. Οι άνθρωποι μοιράζουν τη γη αυτή, αν και ποτέ σχεδόν δεν καταφέρνουν να το κάνουν σωστά. Προστατεύουν τα όρια της γης τους με τη ζωή τους. Και παρ’ όλα αυτά, τα σύνορα μετακινούνται. Το πιο φτηνό πράγμα συνήθως καταλήγει πολύ ακριβότερο. Οι άνθρωποι δε διαφωνούν σ’ αυτό, αλλά δίνουν στο τρομερό κόστος τα επίθετα «δικαιοσύνη» ή «πατριωτισμός» ή κάποιο άλλο βολικό όνομα. Το μόνο που δε λένε ποτέ, είναι πως συνιστά παραφροσύνη να πεθαίνουν πρόβατα για μια αγκαλιά χόρτα, όταν τα χόρτα είναι εκεί για να στηρίξουν τη ζωή, όχι για άλλο λόγο.

Διδασκαλία γιά τήν ταπεινοφροσύνη (Ἀββᾶς Δωρόθεος)

Είπε κάποιος από τους Γέροντες: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και να είμαστε έτοιμοι, σε κάθε λόγο που ακούμε, να λέμε «Συγχώρεσέ με». Γιατί με την ταπεινοφροσύνη καταστρέφονται όλες οι παγίδες του εχθρού και αντιπάλου».

Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το βαθύτερο νόημα του λόγου του Γέροντα.

Για ποιο λόγο λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη» και δεν λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την εγκράτεια»; Γιατί ο Απόστολος λέει: «Εκείνος που αγωνίζεται είναι εγκρατής σε όλα» (Α’ Κορ. 9:25).

Ή, γιατί δεν λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από τον φόβο του Θεού»; Γιατί η αγία Γραφή λέει: «Αρχή της σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου» (Ψαλμ. 110:10) και ακόμα: «Με τον φόβο του Κυρίου καθένας φεύγει από το κακό» (Παροιμ. 15:27α).

Γιατί δεν λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ελεημοσύνη ή την πίστη»; Γιατί λέει η αγία Γραφή: «Με την ελεημοσύνη και την πίστη καθαρίζονται οι αμαρτίες» (Παροιμ. 15:27α). Και ο Απόστολος λέει: «Χωρίς πίστη είναι αδύνατο να ευαρεστήσει κανείς στον Θεό» (Εβρ. 11:6).

Αν, λοιπόν, είναι αδύνατο να ευαρεστήσει κανείς στον Θεό χωρίς πίστη, και με τις ελεημοσύνες και την πίστη καθαρίζονται οι αμαρτίες, και με τον φόβο του Κυρίου καθένας φεύγει από το κακό, και αρχή σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου, και αυτοί που αγωνίζονται είναι εγκρατείς σε όλα, πώς λοιπόν ο Γέροντας λέει ότι πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και άφησε όλα αυτά που είναι τόσο αναγκαία;

Η ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ

   ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ τὴν θεομητορικὴ ἑορτὴ τῆς ἁγίας Σκέπης, ποὺ συνδέεται μὲ τὰ ἄμφια τῆς Παναγίας.
   Τί θὰ πῇ ἄμφιο; Περιβολή, ἐνδυμασία, ῥοῦχο. Ἄμφια λέμε αὐτὰ ποὺ φοροῦν οἱ κληρικοὶ ὅταν λειτουργοῦν. Ἔτσι ἄμφια λέγονται καὶ τὰ ῥοῦχα ποὺ φοροῦσε ἡ Παναγία.
    - Ἄ, θὰ μᾶς ποῦν οἱ ἰεχωβῖτες καὶ ἄλλοι αἱρετικοί, ἐσεῖς τὰ ῥοῦχα τῆς Παναγίας λατρεύετε; Αὐτὰ θεοποιεῖτε;…
Ὄχι, ἀγαπητοί μου. Ἐμεῖς ἕνα Θεὸ λατρεύουμε καὶ προσκυνοῦμε, τὸν ἐν Τριάδι Θεό. Ἀλλὰ τὸ ν᾿ ἀποδίδουμε μιὰ ἰδιαιτέρα τιμὴ στὴν ἱερὰ περιβολὴ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, αὐτὸ δὲν εἶνε ἔξω ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν ἱερὰ παράδοσι.

Ποινικό αδίκημα διαπράττουν οι Θεολόγοι καθηγητές!!! Θα ακολουθήσουν την ...συνταγή του Πάπα;

Νέα Γνωμοδότηση ΦΩΤΙΑ:

 Ποινικό αδίκημα διαπράττουν οι Θεολόγοι καθηγητές
.
που εφαρμόζουν στο σχολείο τα νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών

Και δεύτερη Γνωμοδότηση για τα Θρησκευτικά, μετά από αυτή του κ. Απόστολου Βλάχου, αυτή τη φορά του κ. Γ. Κρίππα ο οποίος, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την επιχειρηματολογία του κ. Απ. Βλάχου, υποστηρίζει εμφαντικά ότι οι Θεολόγοι καθηγητές που εφαρμόζουν στο σχολείο τα νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών, διαπράττουν ποινικό αδίκημα (αξιόποινη πράξη).

Γνωμοδοτήσεις που μπορούν να επικαλούνται οι Θεολόγοι καθηγητές σε όσους τους αντιτείνουν ή τους εκφοβίζουν ότι είναι παράνομοι αν δεν εφαρμόζουν τα νέα Προγράμματα Σπουδών του κ. Φίλη και του ΚΑΙΡΟΥ.

***

Ποια επιχειρήματα μπορούν να προβληθούν δικαιολογούντα

την άρνηση των Θεολόγων Καθηγητών να εφαρμόσουν

το καινούργιο Πρόγραμμα Σπουδών

του μαθήματος των Θρησκευτικών

Αθήνα 12 Οκτωβρίου 2016

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ

Μου ετέθησαν από την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), τα κάτωθι ερωτήματα και εζητήθη η επ' αυτών επιστημονική μου άποψη:

1) Η νέα ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών η εισαγομένη εις τα σχολεία δια της υπ' αριθ. 143575/Δ2/2016 αποφάσεως του Υπουργού Παιδείας είναι σύμφωνη προς τον νομό και προς το Σύνταγμα;

2) Εν αρνητική δε περιπτώσει (εάν δηλ, είναι αντίθετη προς τον νόμο και προς το Σύνταγμα) οι καθηγηταί Θεολόγοι που καλούνται, να την διδάξουν, δικαιούνται (ή υποχρεούνται) να αρνηθούν την εφαρμογή της και αν ναι, εις ποίες διατάξεις θα στηριχθούν;

Σχέδιο εποικισμού απορθοδοξοποίησης και αντικατάστασης του πληθυσμού της Ελλάδος χρησιμοποιώντας τα παιδιά καταγγέλει θαρραλέος δημοτικός σύμβολος κ. Γεώργιος Σαγιάς

 ΠΡΟΩΘΗΣΑΤΕ ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Δημοτικός σύμβουλος καταγγέλλει Σχέδιο εποικισμού και αντικατάσταση πληθυσμού της Ελλάδας (Βίντεο)

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ἀπο τὸ βιβλίο τοῦ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

 «Κλείσε μέσα στην καρδιά σου την Ελλάδα,
για να αισθανθείς κάθε είδους μεγαλείο».
(Διονύσιος Σολωμός)

Εμείς οι Χριστιανοί Έλληνες δεν είμαστε σοβινιστές, φανατικοί δηλαδή εθνικιστές, οι οποίοι παίρνουν την ιδέα του έθνους και την κάνουν είδωλο λατρείας, την ανυψώνουν σε θεότητα και χάρη της θεότητας αυτής είναι έτοιμοι να διαπράξουν και τα απαισιότερα εγκλήματα, όπως οι Ναζιστές, Γερμανοί και Ιάπωνες. Δε λέμε ότι μόνο η Ελλάδα αξίζει να ζήσει και τα άλλα έθνη ας πεθάνουν, ας αυτοκτονήσουν. Δεν υιοθετούμε το αντιχριστιανικό εκείνο δόγμα, το οποίο μόνο ως σύνθημα θηρίων της ζούγκλας μπορεί να νοηθεί «Ο θάνατός σου ζωή μου». Ως χριστιανοί αγαπούμε μεν την Ελλάδα ως την ιδιαίτερη μας πατρίδα, στην οποία γεννηθήκαμε, ζούμε και αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας αλλά η αγάπη μας προς την Ελλάδα δε δημιουργεί μίσος κατά άλλων εθνών. Μέσα στην καρδιά μας, την οποία ο Χριστός με την αγάπη του κατέστησε απεριόριστα ευρύχωρη, έχουν θέση όλα τα έθνη, και αυτά ακόμη τα οποία είτε από παρεξήγηση είτε από συμφέρον είτε από φθόνο και κακία σήμερα μισούν και πολεμούν την Ελλάδα. Η χριστιανική μας αγάπη επεκτείνεται και μέχρι τα έθνη εκείνα, τα οποία τελείως αναίτια επιτέθηκαν κατά της χώρας μας και υπέβαλαν τους κατοίκους της σε μύρια μαρτύρια. Η Ελλάδα, η μαρτυρική πατρίδα μας, από το ύψος του Σταυρού, ακολουθώντας τα θεία διδάγματα του Ναζωραίου, είναι έτοιμη να συγχωρήσει και τους σταυρωτές της, αρκεί τα έθνη, τα οποία τη σταύρωσαν, εμπράκτως να αποδείξουν ότι ειλικρινά μετανοούν για όσα απαίσια εγκλήματα διέπραξαν κατά ενός αθώου λαού, του οποίου το μόνο έγκλημα ήταν ότι ήθελε να ζήσει βίο ελεύθερο και ανεξάρτητο υπό τον ήλιον.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ Ο ήρωας που αρνήθηκε να παραδώσει τη σημαία στους Γερμανούς

 ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ

Ο ήρωας που αρνήθηκε να παραδώσει τη σημαία στους Γερμανούς

Όταν στις 27 Απριλίου του 1941 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής μπήκαν στην Αθήνα, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον ταγματάρχη Peter Jacoby και τον λοχαγό Georg Ebsnits να ανέβει στον ιερό βράχο της Ακρόπολης για να κατεβάσει την ελληνική σημαία και στην θέση της να υψώσει τη γερμανική (σβάστικα).

Ο επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε την σημαία μας, να την κατεβάσει. Κι αυτός, ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος… απλά αρνήθηκε! Μια ξερή διαταγή του επικεφαλής τους, έκανε έναν στρατιώτη να κινηθεί, ενώ οι συνάδελφοί του κρατούσαν ακίνητο τον Εύζωνα, απειλούμενο με τα προτεταμένα πολυβόλα και περίστροφα. Ο Ναζί υπέστειλε κανονικά την ελληνική σημαία, την δίπλωσε προσεκτικά και, σαν εκδήλωση φιλίας κι εκτίμησης (έτσι είχε αποφασίσει η προπαγάνδα τους), την παρέδωσε στον εύζωνα…

Την πήρε το παλληκάρι ατάραχο, κι επειδή δεν είχε κάποιον δικό του να την παραδώσει, τυλίχτηκε μ’ αυτήν και μπροστά στα μάτια των έκπληκτων Γερμανών, πριν καλά-καλά προλάβουν να αντιδράσουν, έτρεξε προς τη θέση Καλλιθέα της Ακρόπολης, πήδησε στο κενό, από ύψος 60 μέτρων, και κομματιάστηκε στα σκληρά ριζόβραχα του ιερού βράχου. Και βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του, άφησε άφωνους και συγκλονισμένους τους παριστάμενους Γερμανούς, αναλογιζόμενους με τι είδους ανθρώπους έχουν να παλέψουν.

Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: «A Greek Carries his flag to the death» (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Ο εύζωνας από τον Πόντο, με τον θάνατο του και με τον τρόπο που έγινε, κατέστη κήρυκας και σημαιοφόρος της ελληνικής Αντίστασης.

Άμεσα ήταν τα αποτελέσματα της θυσίας του και στη γερμανική εξουσία, η οποία, παρ’ όλη την εν γένει φυλετική ψυχρότητά της, δεν έμεινε ασυγκίνητη. Αποφάσισε αμέσως όπως, τόσο στο βράχο της Ακρόπολης, όσο και στο Δημαρχείο της Αθήνας, ν’ ανεμίζει ελεύθερα η γαλανόλευκη δίπλα στο μισητό σύμβολο του κατακτητή. Και σε λίγο, το μέτρο αυτό επεκτάθηκε σε όλα τα ελληνικά δημόσια κτίρια. Αυτό ίσχυσε σ’ όλη την διάρκεια της κατοχής και μόνον στην Ελλάδα.

Για την αυτοθυσία του Κων/νου Κουκίδη υπάρχουν πολλές μαρτυρίες. Τον είδε να πέφτει ο Κυριάκος Γιαννακόπουλος, μικροπωλητής τσιγάρων, ο παγοπώλης της περιοχής, που αμέσως ενημέρωσε τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Χρύσανθο, κι εκείνος με τη σειρά του το καταχώρησε στο ημερολόγιο του την 27^η Απριλίου 1941.

Σ’ αυτόν τον νεοεθνομάρτυρα – αιώνιο φρουρό του Παρθενώνα – κανένα σημάδι δεν φανερώνει την γενναία ιστορική του παρουσία. Δεν θα έπρεπε η πατρίδα «ευγνωμονούσα» να δώσει το όνομά του σε κάποιο δρόμο και στο χώρο της θυσίας του να τοποθετήσει τον ανδριάντα του, διδάσκοντας τις μελλοντικές γενιές, ότι αξίζει και τη ζωή του να δίνει κανείς για το ιερό αυτό πανί, σύμβολο της ελευθερίας και της αγάπης στην εκκλησία και την πατρίδα; Σύμβολο, που, για να μπορεί να κυματίζει αγέρωχα, οι πατεράδες μας έχυσαν ποτάμια το αίμα τους;

Άραγε ποια σχέση μπορεί να υπάρξει μεταξύ Κων/νου Κουκίδη και των σύγχρονων «Εφιαλτών» που επιδεικτικά καίνε τη σημαία μας, αλλά και αυτών που ανέχονται αυτές τις καταστάσεις;

Μη μας ξενίζει, το ότι γίναμε ο περίγελος των ξένων και χαιρέκακα χειρονομούν απρεπώς σε βάρος μας; Ο φθόνος και η ζήλεια αυτών κατέτρωγε τα σωθικά τους. Αλλ’ όσο εμείς «περιπατούσαμε ευσχημόνως» και τιμούσαμε τα ιερά και τα όσια όλοι αυτοί οι … κύριοι «είχαν την ουρά στα σκέλια». Από τότε όμως που ο μαμωνάς (το χρήμα, η εύκολη ζωή) αντικατέστησε Θεό και πατρίδα και ο αφελληνισμός αποτελεί κύριο σκοπό μας πήραμε τον κατήφορο! Ω, τι ξεπεσμός!

Δεν είναι όμως ποτέ αργά. «Το σφάλεσθαι ανθρώπινο». Καιρός πλέον έμπρακτης μετάνοιας. Και η μετάνοια εκδηλώνεται με την επιστροφή στις ρίζες μας και τα ιδανικά μας. Απόδοση τιμών σ’ εκείνους που το αξίζουν, όπως στον ηρωικό Κων/νο Κουκίδη, του οποίου η φιλοπατρία – όντως ξεχωριστή – πρέπει να περάσει στα σχολικά εγχειρίδια και να διδάσκεται από τους δασκάλους με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια.

Ας μένει στη μνήμη του Θεού αιώνια!

Πρέπει να εννοήσουν οι ιθύνοντες ότι οι ήρωες εθνομάρτυρες όπως ο Κουκίδης πρέπει να περιβάλλονται ως πρότυπα εάν θέλουμε να επανέλθουμε στο «αρχαίο κάλλος».
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ "ΑΓΩΝΑΣ"ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011 ΑΡ.ΦΥΛ.173

1940: Η Παναγία στο μέτωπο

Πορεία στα χιόνια στο Αλβανικό Μέτωπο

Προσευχή για τους νεκρούς των πολέμων, δικούς και εχθρούς

Πηγή

Το ιστολόγιό μας δεν έχει πολιτικό ενδιαφέρον, ούτε πατριωτικό, αλλά καθαρά πνευματικό. Αν και αγαπώ την πατρίδα μου, είμαι και ορθόδοξος χριστιανός (έννοια απολύτως πανανθρώπινη), άρα για μένα η ζωή και η σωτηρία της ψυχής του Τούρκου ή Γερμανού εισβολέα έχει την ίδια αξία με εκείνη του Έλληνα στρατιώτη. Έτσι το βλέπω, εκεί με οδηγεί η ορθόδοξη πνευματική κληρονομιά του λαού μου, είτε αρέσει αυτό σε μερικούς είτε όχι. Θα προτιμούσα να μη σκανδαλιστείτε, όλοι οι πατριώτες, αλλά να προβληματιστείτε και να δείξετε έστω κατανόηση.

Αυτή η ορθόδοξη άποψη έχει σοβαρά ερείσματα στην ιστορία του λαού μας. Ναι, έχουν υπάρξει χαροκαμένες μανάδες που έχουν φερθεί με ανθρωπιά σε τραυματίες, αιχμάλωτους ή νεκρούς εισβολείς.

Ωστόσο δεν πρέπει να αγνοήσουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου άγιοι εμφανίζονται σε μάχες υπέρ των (αμυνόμενων) χριστιανών: ο άγιος Δημήτριος στην πολιορκία του Σκυλογιάννη και στη μάχη για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1913, ο άγ. Μηνάς στο Ελ Αλαμέιν, ο αρχάγγελος Μιχαήλ στο Μανταμάδο (όπου μάλιστα σκότωσε τους πειρατές), η Παναγία κατά την επίθεση των Αβάρων (όταν ψάλθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος) και φυσικά στο Αλβανικό Μέτωπο.

Γιατί οι άγιοι το κάνουν αυτό; Παρεμβαίνουν σωστικά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις για λόγους που εκείνοι ξέρουν. Συγκαταβαίνουν στην ανθρώπινη αδυναμία. Έρχονται να προστατέψουν. Σταματάνε μεγαλύτερες συμφορές. Υπακούνε σε αγωνιώδεις προσευχές
ανθρώπων με καθαρή καρδιά. Αυτά είναι ΠΙΘΑΝΟΙ ΛΟΓΟΙ. Δε μπορώ να το κρίνω - εγώ δεν αγαπώ τον εχθρό μου πιο πολύ απ' όσο τον αγαπούν ο Χριστός, η Παναγία και οι άγιοι. Μπορώ μόνο να καταγράψω τις μαρτυρίες.

Η Παναγία στον Ορχομενό και ο άγ. Χαράλαμπος στα Φιλιατρά σταμάτησαν τους ναζί, δεν τους σκότωσαν. Γιατί το έκαναν; Δε γίνεται μάρτυρας ο αθώος που πεθαίνει από μαχαίρι εισβολέα; Γιατί δεν το έκαναν στα Καλάβρυτα ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στους θαλάμους βασανιστηρίων; Μπορεί στον Ορχομενό, στα Φιλιατρά και όπου αλλού έγινε κάτι παρόμοιο, οι άνθρωποι να μην ήταν έτοιμοι να γίνουν μάρτυρες ή μπορεί ο Θεός να παρενέβη, επειδή ίσως κάποια προτεστάντισσα Γερμανίδα μάνα προσευχόταν με αγωνία & καθαρή καρδιά για το γιο της κι ο Θεός δεν τον άφησε να λερώσει τα χέρια του με αίμα γυναικόπαιδων.

Επαναλαμβάνω, δεν το ξέρω. Ξέρω μόνο ότι η σφαγή το θύμα το καθαγιάζει (όταν είναι αθώο) και το σφαγέα τον στέλνει στην κόλαση, ξέρω πως ο Θεός νοιάζεται πιο πολύ για τα θύματα της αδικίας απ' όσο νοιάζομαι εγώ ή ένας ιστορικός ή δημοσιογράφος ή ακόμη και η μητέρα τους - και ξέρω πως ο Θεός ενεργεί εντελώς διαφορετικά απ' ό,τι θα θέλαμε εμείς να ενεργήσει. Αυτό μας σκανδαλίζει, γιατί πάντα ξεγελάμε τη συνείδησή μας λέγοντάς της πως εμείς είμαστε σοφότεροι ή πιο δίκαιοι απ' το Θεό και πως ο Θεός κάνει λάθη, ενώ εμείς, αν ήμασταν στη θέση Του, "δε θα κάναμε" - οι καημένοι...

Η εικόνα της Παναγίας του Ορχομενού. Ζωγραφίστηκε με έξοδα του Γερμανού διοικητή Χόφμαν, που είχε κάνει την αποτυχημένη επίθεση στις 10 Σεπτ. 1942.

Είναι οφθαλμοφανές πως οι εμφανίσεις αυτές θυμίζουν τις παρεμβάσεις των θεών στα ομηρικά έπη. Αυτό βοηθάει όποιον θέλει να τις ερμηνεύσει ως μύθους ή ψευδαισθήσεις, γεννημένες απ' τη φαντασία των πιστών που έχουν επείγουσα ανάγκη να νιώσουν την υψηλή προστασία κάποιου ισχυρού (αλλά ανύπαρκτου) πνεύματος. Όμως οι πιο καλά μαρτυρημένες τέτοιες εμφανίσεις -της Παναγίας στο μέτωπο του 40- είναι πολύ κοντά σε μας (δεν απέχουν αιώνες, ώστε να μπορούμε να τις αγνοήσουμε πλήρως) και καλό είναι να μην απορριφθούν ελαφρά τη καρδία ακόμη κι από έναν "άπιστο", χωρίς να τον κάνουν, όχι να "πιστέψει", αλλά να βάλει ένα ερωτηματικό.

Ο μέσος άνθρωπος δεν περιμένει να δει την Παναγία, ώστε να αυθυποβληθεί σε οράματα, και μάλιστα πολλά & ομαδικά. Την Παναγία την έστειλαν στους φαντάρους, περισσότερο ακόμα κι από τη δικαιοσύνη του αμυντικού αγώνα, οι προσευχές των μανάδων τους. Αυτό νομίζω.

Όσο για τις εμφανίσεις των αρχαίων θεών, εμφανίσεις πνευμάτων καταγράφονται σ' όλους τους πολιτισμούς, όλες τις εποχές. Αυτές τις αμέτρητες εμφανίσεις, ο πιστός του Διαφωτισμού απλά τις χαρακτηρίζει μύθους (αυθαίρετα) χωρίς να προβληματιστεί καν· ο πιστός των θρησκειών τις δέχεται όπως είναι, χωρίς να το ψάξει (όταν ένα πνεύμα τού λέει πως είναι θεός ή άγγελος το πιστεύει αμέσως)· ο ορθόδοξος χριστιανός, ακόμα κι αν εμφανιστεί ο Χριστός, το αμφισβητεί και διερευνά την ταυτότητα του οράματος ανάλογα με τη συμπεριφορά του πνεύματος.

Εμφανίσεις της Παναγίας σε Έλληνες στρατιώτες το 1940

Επιμέλεια: π. Δημητρίου Αθανασίου

Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας σημειώθηκαν σε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά στην πρώτη γραμμή του πολέμου, στα ελληνοαλβανικά σύνορα και την Πίνδο, η Παναγία ήταν η προστάτιδα και οδηγός των στρατιωτών. Οι στρατιώτες την έβλεπαν με τα μάτια της πίστης τους να τους εμψυχώνει και να τους «σκεπάζει», καθώς πολεμούσαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας.

Πως γίνεται ο "φασίστας Μεταξάς" να κήρυξε τον "πόλεμο στον φασισμό";

Κάποτε ο Χριστός, ενώ δίδασκε στο ιερό, ήρθαν κοντά του οι αρχιερείς και τον ερώτησαν αγανακτισμένοι:

    «Με ποια εξουσία τα κάνεις όλα αυτά; Ποιος σου έδωσε αυτή την εξουσία;»

     Και ο Χριστός τους απάντησε: «Θα σας ρωτήσω και εγώ έναν λόγο, και αν μου απαντήσετε, θα σας πω και εγώ με ποια εξουσία τα κάνω αυτά. Το βάπτισμα του Ιωάννη (του Προδρόμου) από πού ήταν; Από τον Ουρανό ή από τους ανθρώπους;»

     Εκείνοι τότε άρχισαν να σκέπτονται μέσα τους, λέγοντας: «Αν πούμε: Από τον Ουρανό, θα μας πει: Γιατί, λοιπόν, δεν πιστέψατε σ' αυτόν; Αν, όμως, πούμε: Από τους ανθρώπους, φοβόμαστε το πλήθος, επειδή, όλοι έχουν τον Ιωάννη ως προφήτη».

    Και του απάντησαν: «Δεν ξέρουμε».

    Κι Εκείνος τους είπε: «Ούτε εγώ σας λέω με ποια εξουσία τα κάνω αυτά». (Ματθαίος 21:23-27)

Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;

Γιατί κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, ακούγεται (από αριστερούς, χαζοδεξιούς και αντιλαλεί το τηλεόπληκτο πόπολο) το χιλιοειπωμένο «οι Έλληνες πολέμησαν εναντίον του φασισμού» ή «η Ελλάδα είπε ΟΧΙ στο φασισμό».

Ο υπουργός μισελληνικής προπαγάνδας και απεθνοποίησης της παιδείας, πέρσι μας διαφώτισε ότι, «…το έπος της 28ης Οκτωβρίου, ήταν ένας πόλεμος αντίστασης στο φασισμό και μέρος του ευρύτερου αντιφασιστικού αγώνα στην Ευρώπη».

Μάλιστα. Καταρχάς τίθεται το εύλογο ερώτημα:

Δηλαδή αν ο εχθρός είχε π.χ. δημοκρατικό πολίτευμα, θα τον αφήναμε να περάσει;

Εάν έκαναν την εισβολή οι μπολσεβίκοι θα κάναμε αντίσταση;  

Η Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940, πολέμησε έναν εχθρό, έναν ξένον εισβολέα που της επιτέθηκε και απείλησε την εδαφική της ακεραιότητα, χωρίς να του ζητήσει πιστοποιητικό πολιτικών ή κοινωνικών φρονημάτων.

Κι εγώ νόμιζα ότι ευρίσκεται εις πόλεμον "με τον φασισμόν"

Και φυσικά το ΟΧΙ δεν το είπε ο λαός. Το είπε ο Μεταξάς**.

Μα μισό λεπτό, ο Μεταξάς δεν ήταν «φασίστας»;

Εάν ήταν φασίστας, πως έκανε αντίσταση κατά του φασισμού;

Διαβάζουμε στην wikipedia:

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου μπορεί να χαρακτηριστεί ως δεξιό αυταρχικό και ως πατερναλιστικό. Παρά τις επιρροές του από τον φασισμό και τον ναζισμό, η 4η Αυγούστου δεν ταυτίζεται με τα καθεστώτα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας. Εξάλλου, δεν υιοθετούσε τις φυλετικές-ρατσιστικές διακρίσεις του ναζισμού (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι επιτρεπόταν στους Έλληνες Εβραίους η συμμετοχή στην ΕΟΝ). Μια ακόμα σημαντική διαφορά ήταν ο αντι-ιμπεριαλιστικός λόγος του καθεστώτος και του Μεταξά.

Ο εθνικισμός ήταν ίσως το πιο κύριο χαρακτηριστικό του καθεστώτος, έχοντας επιρροές από τη δικτατορία του Σαλαζάρ στη Πορτογαλία και του στρατοκρατικού "Εστάντο Νόβο" στη Βραζιλία.

Ο Μεταξάς είχε στόχο έναν νέο "Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό". Οι οπαδοί του καθεστώτος θεωρούσαν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες οφείλουν να είναι οι συνεχιστές του Αρχαίου (Α΄) και του Βυζαντινού (Β΄) Πολιτισμού.

Οπότε, ή ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας και άρα έκανε αντίσταση κατά του φασισμού (οπότε του αξίζει κάθε τιμή από το «δημοκρατικό τόξο») ή ήταν φασίστας, αλλά προτίμησε να υπερβεί την ιδεολογία του και να κηρύξει τον πόλεμο στους ομοϊδεάτες του, για χάρη της πατρίδας*, οπότε πάλι του αξίζει τιμή.  

Το πιθανότερο βέβαια, εάν τεθούν τέτοιες ερωτήσεις στους ινστρούχτορες της προπαγάνδας να απαντήσουν κι εκείνοι: «Δεν ξέρουμε».

* κάτι που δεν θα έκανα οι εγχώριοι οπαδοί του μπολσεβικισμού, εάν έκανε επίθεση η «μαμά» Μόσχα ή οι δορυφόροι της.

** Βίδεον. Ωχ! ωχ! ωχ!

ΚΟ