ΓΕΡΩΝ ΣΑΒΒΑΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ: Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Παρακολουθεῖτε τὴν 1η ἐκπομπὴ (τὸ πρόγραμμα τοῦ σταθμοῦ θὰ ξεκινήση τὸν Σεπτέμβριο καὶ θὰ λειτουργήση ὡς ἀντίβαρο καὶ διέξοδος στὴν ἠλιθιότητα, τὴν διαστροφὴ καὶ τὴν παραπληροφόρησι τῶν γνωστῶν καναλιῶν) τοῦ διαδικτυακοῦ τηλεοπτικοῦ μας σταθμοῦ (τοῦ τηλεοπτικοῦ Κρυφοῦ Σχολειοῦ) στὶς νέες, τεχνολογικῶς προηγμένες ἐγκαταστάσεις του (μὲ εἰκόνα καὶ ἦχο ἐφάμιλλα τῶν συστημικῶν μέσων μαζικῆς ἀποβλακώσεως), μὲ προσκεκλημένο τὸν ἀγωνιστὴ γέροντα Σάββα Λαυριώτη, σὲ μία ἐφ' ὅλης τῆς ὕλης συνέντευξι γιὰ τὰ τεκταινόμενα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιὰ ἄλλα συναφῆ θέματα.

Απάντηση Γέροντος Σάββα Λαυριώτη προς την Ι. Κοινότητα Αγίου Όρους

Αυστηρή, αλλά πέρα έως πέρα αληθινή και αγιοπατερική, η απάντηση του π. Σάββα

Ἀπάντηση στην ἀνακοίνωση τῆς 28/7/2016 τῆς Ἱ.Κοινότητας τοῦ Ἁγίου Ὄρους

(Δείτε την ανακοίνωση στο τέλος του άρθρου)

Πρὸς

τὴν Ἱερὰ Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους, Ἄθω

   Ἐπειδὴ σὰν ἀντιπρόσωποι τῶν Ἱ. Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, δείχνετε νὰ ταράσσεστε περισσότερο γιὰ τὴν προστασία τῆς διοικητικῆς δομῆς ποὺ σᾶς ἀναδεικνύει καὶ τὴν ἐξουσιαστικὴ αὐθεντία μὲ τὴν ὁποία ἐποιήσατε ἑαυτοῖς ὄνομα,[1] ἀπὸ τὸν πνευματικό, ποιμαντικὸ καὶ σωτηριολογικό σας προορισμό, θὰ θέλαμε νὰ σᾶς καθησυχάσουμε διαβεβαιώνοντας ὅτι, οὔτε ἐπιχειρήσαμε, οὔτε ἐνδιαφερόμαστε νὰ ἐμφανιστοῦμε ὡς σφετεριστὲς τῆς ἐξουσίας σας.

   Θὰ τὸ θεωρούσαμε ἄλλωστε μεγίστη κατάπτωση καὶ πνευματικὸ μας ὄλεθρο νὰ συνδεθοῦμε μὲ τοὺς Προϊσταμένους τῆς Ἱ. Κοινότητας πού, ὡς πιστότατοι συνεργάτες καὶ ὑποστηρικτὲς τοῦ μεγαλύτερου αἱρεσιάρχου τῶν τελευταίων αἰώνων, «ὀνομάζετε  τὸ μαῦρο ἄσπρο καὶ τὸ πικρὸ γλυκό».[2]

   Κραδαίνετε τὴν κρατικὴ σφραγῖδα τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας ἀλλὰ ἀπωλέσατε τὴν σφραγῖδα τῆς Ὀρθῆς Πίστης καὶ Ἁγιοπατερικῆς Παράδοσης. Προσέχετε τὸ ὄστρακο καὶ πετᾶτε τὸν μαργαρίτη. Ὅπως κάποτε ἡ διοίκηση τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας παρακαλοῦσε τὸν ἀναθεματισμένο πάπα Ἰννοκέντιο νὰ «προστατέψει» τὴν Ἀθωνικὴ πολιτεία, ὅπως κάποτε ἡ διοίκηση τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας δέχτηκε καὶ ἐγκατέστησε Ἰησουιτικὸ σχολεῖο στὸν Ἄθωνα, ὅπως κάποτε ἡ διοίκηση τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας ἐξόρισε τὸν Ἅγιο Νικόδημο καὶ τοὺς ἁγίους Κολλυβάδες, ἔτσι καὶ σήμερα ἦρθε ἡ σειρά σας νὰ συνεργήσετε μὲ τοὺς κακοδόξους ἁγιομάχους.

    Ὅμως, «κάθε κληρικὸ τοῦ ὁποίου ἡ πίστις, οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων Πατέρων νὰ τὸν ἀποστρεφόμεθα καὶ νὰ τὸν μισοῦμε ὡς δαίμονα, ἔστω κι ἂν ἀνασταίνει νεκροὺς καὶ κάνει ἄλλα μύρια θαύματα»,διδάσκει ὁ Ἅγ. Συμεών. [3]

   Ἐμεῖς λοιπὸν προτιμοῦμε νὰ ὑπακοῦμε στοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ μᾶς ἐπιτάσσει:               «Ἔξελθε  ἐξ αὐτῆς  ὁ  λαός  μου,  ἵνα  μὴ συγκοινωνήσητε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς καὶ ἵνα ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆς μὴ λάβητε».[4]

Μετὰ τιμῆς καὶ ἀληθείας

Γέρων Σάββας Λαυριώτης

[1] Γεν. α΄4

[2] Ἡσ. ε΄20
[3] Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.
[4] Ἀποκ.ιη΄4


Η Ανακοίνωση της Ιεράς Κοινότητος 28/7/2016:

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΑΣΚΕΙ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ;;; ΣΕ ΔΙΩΓΜΟ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ

Ἀ­πει­λούμαστε, ὅσοι ἀπό ἐμᾶς ἀντιδροῦμε, μέ κυρώσεις καί ποι­νές, καί ἐν τέλει θά χαρακτηρισθοῦμε καί σχισματικοί, καί ὡς δῆθεν προκαλοῦντες σχίσματα διότι θέλουμε νά παραμείνουμε Ὀρθόδοξοι καί «ἑ­πό­με­νοι τοῖς ἁ­γί­οις Πα­τρά­σι!!».

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Πραγματικά κάποιοι δεν περίμεναν κάτι διαφορετικό. Δυστυχώς οι εξελίξεις προχωρούν με μεγάλη ταχύτητα και η θρησκευτική αποστασία επελαύνει ακάθεκτη/
Τελευταίο κρούσμα η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους απαγόρευσε στον γνωστό Γέροντα, Σάββα τον Λαυριώτη, να εκφράσει την άποψη του για την επικειμένη Πανορθόδοξο Σύνοδο. Θλιβερό και απαράδεκτο για τον άλλοτε Φάρο της Ορθοδοξίας. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα παραπέμπομε στα παρακάτω :
Σέ τακτική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, μετά ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ σταλέντος ὑπομνήματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περί τῶν Προσυνοδικῶν Κειμένων τῆς ὀνομαζομένης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, κατέθεσα γνώμη δι” αὐτά, χωρίς νά ἀναγνωσθεῖ. Μάλιστα, ἐνῶ εἶχαν σταλεῖ ἀπό τήν Ἱερά Κοινότητα τέσσερεις σημαντικές γνῶμες τῶν Ἱερῶν Μονῶν Κουτλουμουσίου, Καρακάλλου, ὁσίου Φιλοθέου καί ἡ ὁσίου Γρηγορίου, (πρός ἔπαινόν τους) γι” αὐτό τό σημαντικό θέμα πού ἀπασχολεῖ τούς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξους, δέν ἀνεγνώσθησαν. Καί ὄχι μόνον δέν ἔγινε ἀνάγνωση τῶν γνωμῶν αὐτῶν, ἀλλά παρανόμως ἀπαγόρευσαν νά διαβασθεῖ ἡ δική μου γνώμη καί νά διαβιβασθεῖ πρός τήν Ἱερά Κοινότητα, διότι δέν δέχονται δικά μου γράμματα καί γνῶμες.

Δι” αὐτόν τόν λόγο, ἐδήλωσα εἰς τήν Σύναξη, ὅτι ἄν δέν ἀναγνώσουν τήν γνώμη μου καί δέν τήν διαβιβάσουν πρός τήν Ἱερά Κοινότητα, πράγμα πού εἶναι στά δικαιώματα τοῦ κάθε προϊσταμένου, καί κατ’ ἐπέκτασιν τοῦ κάθε μοναχοῦ (Ἐσωτερικός Κανονισμός, ἄρθρο 8 στ, καί ιγ),  τότε ἀναγκαστικά, μή  ἔχοντας ἄλλη πλέον ἐπιλογή  καί δυνατότητα, διά νά ἀσκήσω τά δικαιώματά μου καί νά ἐκφράσω τήν ἄποψή μου, κάνοντας τό αὐτονόητο καί ὑποχρεωτικό γιά τήν Ὀρθόδοξη συνείδησή μου, θά τήν δημοσιεύσω εἰς τόν Ἐκκλησιαστικό Τύπο, διότι τό θέμα εἶναι σημαντικότατο, ἐφόσον ἀφορᾶ τά τῆς Πίστεώς μας. Φαίνεται πώς ἡ προ­λη­πτι­κή λο­γο­κρι­σί­α καί ἡ φί­μω­ση κά­θε Ὀρ­θο­δό­ξου ἀν­τιρ­ρή­σε­ως σέ ἀν­τορ­θό­δο­ξες ἐπικείμενες ἀ­πο­φά­σεις τῆς Συ­νό­δου, ἤδη ἄρχισε ἀπό τήν Ἱερά Κοινότητα καί τά Μοναστήρια, τά ὁποῖα ὅμως ἀνέκαθεν ἦταν τά προπύργια πού κράτησαν τήν Πίστη μας ζωντανή καί ἀνόθευτη.

Ἀ­πει­λούμαστε, ὅσοι ἀπό ἐμᾶς ἀντιδροῦμε, μέ κυρώσεις καί ποι­νές, καί ἐν τέλει θά χαρακτηρισθοῦμε καί σχισματικοί, καί ὡς δῆθεν προκαλοῦντες σχίσματα διότι θέλουμε νά παραμείνουμε Ὀρθόδοξοι καί «ἑ­πό­με­νοι τοῖς ἁ­γί­οις Πα­τρά­σι!!». Δυστυχῶς τό περιστατικό ἔλαβε χώρα μετά τήν ἐπίσκεψη τοῦ αἱρεσιάρχη Πάπα στήν Λέσβο καί τίς συμπροσευχές πού παρανόμως γιά ἄλλη μιά φορά ἔγιναν. Ὅταν ἀνέφερα τό γεγονός, ὄχι μόνον δέν ἔτυχε σχολιασμοῦ, ἀλλά καί ἀμνηστεύθηκε διότι κατά τήν ρήση τῶν νεοπατέρων, «αὐτά γινόταν πάντοτε στήν Ἐκκλησία». Ὁ κάθε ἕνας ἄς βγάλει τά συμπεράσματά του ἀπό αὐτά τά λίγα ἐκτεθέντα παρ’ ἡμῖν.

Ἐνοχλοῦνται οἱ πατέρες διότι, ὄχι μόνον δέν συμφωνοῦμε μέ τά πραττόμενα ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἀλλά καί δέν ἀποδεχόμαστε τίς κατά καιρούς αἱρετίζουσες θέσεις καί πρακτικές του. Πῶς ὅμως νά συμφωνήσουμε μέ τίς θέσεις καί τίς πρακτικές αὐτές τοῦ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος σέ μόνιμη βάση ἀποκαλεῖ τόν αἱρετικό Πάπα «ἀδελφό» του καί ἀναγνωρίζει στήν Παπική αἵρεση ἐκκλησιαστικότητα;  Ὁλόκληρες Σύνοδοι, ὅπως Η’ ἐπὶ Μ. Φωτίου (879-880), οἱ Ἡσυχαστικὲς Σύνοδοι τοῦ 1341, 1347, 1451 (Θ΄ Οἰκουμενική), οἱ νεότερες Πατριαρχικὲς Σύνοδοι τῆς ΚΠόλεως (1722, 1727, 1838 κ.ἄ), ἀλλὰ καὶ οἱ θεοφώτιστοι ἅγιοι Πατέρες ἅγιος Μάρκος Ἐφέσου, ἅγιος Ἀθανάσιος Πάριος, ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως μὲ εὐαγγελική, πατερικὴ καὶ ἁγιοσυνοδικὴ θεολογικὴ τεκμηρίωση καταδικάζουν ἀπερίφραστα ὡς αἱρετικούς τους Λατίνους ἢ τοὺς Λατινόφρονες.

Δέν εἶναι ἑπομένως ὁ Πατριάρχης ὑπόλογος ἐνώπιον τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῶν Ἁγίων αὐτῶν Συνόδων; Δέν ὁμιλεῖ καί πράττει ἀντίθετα απ” ὅσα οἱ προμνημονευθέντες  Ἅγιοι (καί πλῆθος ἄλλων) ἐδίδαξαν; Οἱ Ἱεροί Κανόνες δέν ἐπαπειλοῦν καθαίρεση πρός ὅσους συμπροσεύχονται μέ αἱρετικούς; Ἡμεῖς τί ἀπό αὐτά πράξαμε; Καταπατήσαμε μήπως κάποιον ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες καί δέν τό ξέρουμε; Αὐτοί πού τούς καταπατούν τυχγάνουν τιμῆς καί ἐμεῖς πού συμμορφούμεθα πρός αὐτούς (Ἱερούς Κανόνες) θά τύχουμε καταδίκης καί ὀνειδισμοῦ;
Στίς 5-2-2016  ἐτελέσθη Ἑσπερινός στόν παπικό καθεδρικό ναό τῆς Σμύρνης ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἀπό τόν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο μέ τήν συγχοροστασία τοῦ παπικοῦ «Ἀρχιεπισκόπου» Σμύρνης κ. Λαυρεντίου, παρουσία καί δύο Ἁγιορειτῶν πατέρων, τοῦ π. Βαρνάβα καί τοῦ π. Εὐδοκίμου τῶν Βατοπαιδινῶν. Μάλιστα ὁ πατήρ Εὐδόκιμος μετά τήν ἀπόλυση καί, ἐνῶ ὁ Πατριάρχης μοίραζε εἰκονίδια στούς παρισταμένους, ἔψαλλε μαζί μέ ἕναν παπικό «ἱερέα» τό «Ἁγνή Παρθένε», ὅπως φαίνεται σαφέστατα στό βίντεο πού ἀναρτήθηκε σέ πολλούς ἱστότοπους. Καί αὐτό δέν εἶναι τίποτα; Θά τό ἀμνηστεύσουμε καί αὐτό; Κατά τά ἄλλα ζητᾶνε ἀπό τήν ἐλαχιστότητά μου και τούς λοιπούς πατέρες πού σκανδαλιζόμαστε μέ αὐτήν τήν προδοσία νά σιωπήσουμε;

Νομίζουν, λοιπόν, ὅτι θά κάμψουν τό φρόνημά μας, νομίζουν πώς θά φοβηθοῦμε τίς ἀπειλές τους καί τούς μεγαλαύχους καί μεγαλοσχήμους ἐκκλησιαστικούς ταγούς πού τούς λένε νά σιωποῡν καί νά ὑπακούουν σέ ὅ,τι καί ἄν ἀποφασίσουν, ἔστω καί ἀν προδίδουν τήν Πίστη μας. Ἕναν μόνον φοβόμαστε, Αὐτόν πού ὑπηρετοῦμε. Τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, Αὐτόν στόν Ὁποῖον θά ἀποδώσουμε λόγο, πρωτίστως ἐάν κρατήσαμε τήν Πίστη μας. Παρ΄ ὅλα αὐτά, προσευχόμαστε στόν Κύριο, νά δώσει φωτισμό καί μετάνοια στούς ἀδελφούς μας πού μᾶς πολεμᾶνε, ἔτσι ὥστε ἀπό κοινοῦ νά ἀντιμετωπίσουμε τόν κίνδυνο τῆς νοθεύσεως καί ἀλλοιώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας διά τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς πανθρησκείας πού αὐτός προετοιμάζει. Καί κυρίως νά δώσει σέ ὅλους μας, ἀνδρεία καί θάρρος νά ὁμολογήσουμε Χριστό καί Ὀρθοδοξία μέχρι τέλους. «Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται».
                                                         Ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Μεγίστης Λαύρας, τῇ 5/18-4-2016
Γνώμη Γέροντος Σάββα διά τήν ὀνομαζομένη  Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο.
Κοινοποίηση εἰς τήν Ἱεράν Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους
           Ἀναγνόντες μετά πάσης προσοχῆς τά κοινοποιηθέντα περί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, καί μελετήσαντες αὐτά, καθώς καί τίς ἀπαντήσεις  καί εἰσηγήσεις τῶν ἐγκρίτων θεολόγων Μη­τρο­πο­λιτῶν Ναυ­πά­κτου καί Ἁ­γί­ου Βλα­σί­ου κ. Ἱ­ε­ρο­θέ­ου, Λε­με­σοῦ κ. Ἀ­θα­να­σί­ου, κ. Δη­μη­τρί­ου Τσε­λεγ­γί­δου Κα­θη­γη­τοῦ Δογ­μα­τι­κῆς τῆς Θε­ο­λο­γι­κῆς Σχο­λῆς Α.Π.Θ. καί πολλῶν ἄλλων,  προαγόμεθα ὅπως ἐκθέσωμεν ὑμῖν τά ἀκόλουθα.
Ἡ μέλλουσα ὀνομαζόμενη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθεῖ εἰς Κολυμβάριον Χανίων Κρήτης, πρόκειται νά λάβη σημαντικές ἀποφάσεις, καθοριστικές διά τό μέλλον τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἀ­πό τήν ἀρ­χή τῆς προ­πα­ρα­σκευ­ῆς της, ἡ Σύ­νο­δος αὐ­τή εἶ­χε ὡς ἀ­φε­τη­ρί­α της κοι­νω­νι­κά καί ὄ­χι δογ­μα­τι­κά ζη­τή­μα­τα, ὑ­πη­ρέ­τη­σε δέ ποικίλες σκο­πι­μό­τη­τες καί συν­δέ­θη­κε ἄρ­ρη­κτα μέ τόν Οἰ­κου­με­νι­σμό.
Ἐπιγραματικά ὡς πρός τό περιεχόμενο παρατηρεῖται ὅτι ἐπιχειροῦνται:
         Α.^ον Ἡ ἀ­ναί­ρε­ση τῆς πί­στε­ώς μας στήν «Μί­αν, Ἁ­γί­αν, Κα­θο­λι­κήν καί Ἀ­πο­στο­λι­κήν Ἐκ­κλη­σί­αν».  (ἄρθρο 6^ο)
         Β^ον Ἡ νο­μι­μο­ποί­η­ση τῶν αἱ­ρέ­σε­ων – ἡ ἀ­να­γνώ­ρι­ση τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν ὡς  ἐκ­κλη­σιῶν.        
         Γ^ον  Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας, κα­θώς γί­νε­ται λό­γος γιά «τήν ἀ­πο­λε­σθεῖ­σαν ἑ­νό­τη­τα τῶν Χρι­στια­νῶν» (ἄρ­θρο 21)
        Δ^ον  Ἡ ἀ­να­γνώ­ρι­ση τῶν ἀν­τορ­θό­δο­ξων καί αἱ­ρε­τι­κῶν κει­μέ­νων τοῦ ΠΣΕ καί ἡ κα­το­χύ­ρω­σή τους ἀ­πό Πα­νορ­θό­δο­ξη Σύ­νο­δο
        Ε^ον Ἡ ἀναγνώριση τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος ὡς ἐσχάτου Κριτοῦ περί τῶν θεμάτων τῆς Πίστεως, ἐνῷ στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔσχατο κριτήριο εἶναι ἡ γρηγοροῦσα δογματική συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. (Οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου θά εἶναι δεσμευτικές διά τό Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας)
    ΣΤ^ον Ἡ ΘΕΣΜΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ.
   Ζ^ον         Ἡ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕ­ΤΑ­ΠΑ­ΤΕ­ΡΙ­ΚΗΣ (ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ) ΘΕ­Ο­ΛΟ­ΓΙΑΣ.
            Τά ἑπτά αὐτά σημεῖα ἀναλύονται ἐν συντομίᾳ παρακάτω.

Ὅπως γνωρίζουμε πολύ καλά ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία, ἡ σύγκληση μιᾶς Συνόδου ἀφορᾶ πρωτίστως στήν θέσπισιν καί τήν στερέωσιν τῶν  Δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας, καί τήν ὁριοθέτησίν της ἀπό τήν αἵρεσιν. Δηλαδή ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ ὡς καθῆκον της, ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, τήν καταπολέμησιν κάθε αἱρέσεως καί τήν ὀρθοτόμησιν τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας. Ἐδῶ ὅμως ἔχουμε τό ἀντίθετο. Νομιμοποίηση τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας, καί τῶν αἱρέσεων ὡς ἐκκλησιῶν τοῦ Χριστοῦ. Διά αὐτόν τόν λόγον ὡς Ἁγιορεῖτες μοναχοί πρέπει νά ἀπαιτήσουμε τά ἑξῆς:
          1^ον. Ἐν πρώτοις νά ἐπικυρωθοῦν ὅλες οἱ προηγούμενες ὀρθόδοξες Σύνοδοι, ὅπως γινόταν ἀνέκαθεν στίς Ὀρθόδοξες τοιαῦτες, καί κυρίως νά ἀναγνωριστοῦν ὡς Οἰκουμενικές ἡ τοῦ Μεγάλου Φωτίου ὡς 8^η , καί ὡς 9^η  ἡ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πού καταδικάζουν τήν αἵρεση τοῦ παπισμοῦ.
                 2^ο ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙ ΤΟΥ ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.
                 3^ον  Νά ἀποσυρθεῖ ἡ Ὁρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπό τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν «Ἐκκλησιῶν» ἤ μᾶλλον θεοστυγῶν αἱρέσεων, μέ δήλωση μάλιστα, πώς ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μόνον ἡ Ὀρθόδοξη, καί ὅτι δέν δύναται νά ὑπάρξει διάλογος, παρά μόνο κατήχηση καί ἐπιστροφή στούς Κόλπους τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας.
                  4^ον Νά ἐπανέλθει τό παλαιόν ἑορτολόγιον σέ ὅσες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀκολούθησαν τό Ἰουλιανόν.
                  Ἀν θέλουμε ἅγιοι πατέρες νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς μέ τόν ἑαυτό μας καί κυρίως μέ τόν Σωτῆρα μας Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας, αὐτά εἶναι τά θέματα πού ἔπρεπε ὡς Ἁγιορεῖται μοναχοί νά ἀπαιτήσουμε νά ψηφισθοῦν σέ αὐτήν τήν Σύνοδο, γιά νά εἶναι Ὀρθόδοξη, καί νά μήν δημιουργηθοῦν περαιτέρω σχίσματα εἰς τήν Ἐκκλησία. Αὐτά εἶναι τά προβλήματα πού ὁ πιστός λαός περιμένει νά δωθοῦν λύσεις. Ὄλα τά ἄλλα οἱ Ἅγιοι Πατέρες τά ἔχουν τακτοποιημένα. Στήν περίπτωση λοιπόν, πού ὑπερψηφισθοῦν οἱ ἀντορθόδοξες θέσεις τῶν πρός ψήφιση προσυνοδικῶν κειμένων καί κυρίως ἡ παροχή ἐκκλησιαστικότητας στήν αἵρεση τοῦ παπισμοῦ καί στήν πανσπερμία τῶν προτεσταντικῶν ὁμολογιῶν, ποὺ ἐκθεμελιώνουν τὸ ὀρθόδοξο δόγμα καὶ τὴν ἱερὰν Παράδοσιν, ὄχι μόνον δὲν πρέπει νά τίς ἀκολουθήσουμε, ἀλλὰ χρεωστικῶς κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας πρέπει νά διακόψουμε τὸ μνημόσυνον ὅλων αὐτῶν ποὺ θὰ συμμαχήσουν μὲ τίς αἱρετικές θέσεις καί τόν παναιρετικό οἰκουμενισμό.
Ταῦτα πάντα τ’ ἀνωτέρω λίαν φιλαδέλφως καταθέτω ὑμῖν, γνωρίζοντας ἐκ τῶν προτέρων ὅτι θά ἀντιμετωπίσετε τό σοβαρόν τῆς ὑποθέσεως μέ τήν διακρίνουσαν ὑμᾶς ὁμολογιακήν εὐθυκρισίαν τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος πού πρέπει νά συνέχει τόν κάθε Ἁγιορείτην μοναχόν.
Γέρων Σάββας Λαυριώτης
     Τό πε­ρι­ε­χό­με­νο καί ἡ θε­μα­το­λο­γί­α τῆς ὀνομαζομένης Ἁ­γί­ας καί Με­γά­λης Συ­νό­δου δέν ἐ­ξέ­φρα­σαν πο­τέ τό Ὀρ­θό­δο­ξο πλή­ρω­μα (κλη­ρι­κούς, μο­να­χούς καί λα­ϊ­κούς), τό ὁ­ποῖ­ο, ἄλ­λω­στε, οὐ­δέ­πο­τε πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε κά­τι σχε­τι­κό μέ τήν Σύ­νο­δο αὐ­τή, οὐ­δέ­πο­τε συμ­με­τεῖ­χε στήν δι­α­δι­κα­σί­α προ­πα­ρα­σκευ­ῆς της καί οὐ­δέ­πο­τε ἐ­νέ­κρι­νε τά πρός συ­ζή­τη­ση θέ­μα­τά της. Ὑπάρχει  δηλαδή  Ἀ­πο­κλει­σμός τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ, τῶν μο­να­χῶν καί τῶν κλη­ρι­κῶν. Ἐ­κτός, ὅ­μως, ἀ­πό τόν ἀ­πο­κλει­σμό τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ, τῶν μο­να­χῶν καί τῶν κλη­ρι­κῶν, ἔ­χου­με καί τόν ἀ­πο­κλει­σμό καί τήν φί­μω­ση τῶν ἰ­δί­ων τῶν Ἐ­πι­σκό­πων, οἱ ὁ­ποῖ­οι οὐ­δέ­πο­τε ἐ­νη­με­ρώ­θη­καν γιά τά πε­πραγ­μέ­να τῶν Προ­συ­νο­δι­κῶν Ἐ­πι­τρο­πῶν καί γιά τά θέ­μα­τα πού συ­ζη­τή­θη­καν.
Ὅ­πως ση­μει­ώ­νει ὁ Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου κ. Ἱ­ε­ρό­θε­ος σέ Ἐ­πι­στο­λή του πρός τήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος: «Τά κεί­με­να τῶν θε­μά­των αὐ­τῶν ὁ­λο­κλη­ρώ­θη­καν ἀ­πό τήν Εἰ­δι­κή Δι­ορ­θό­δο­ξη Ἐ­πι­τρο­πή καί πα­ρα­πέμ­φθη­καν ἤ­δη στήν Ἁ­γί­α καί Με­γά­λη Σύ­νο­δο, χω­ρίς νά τά γνω­ρί­ζη ἡ Ἱ­ε­ραρ­χί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.­.. Για­τί δέν ἐ­τέ­θη­σαν πρός ἔγ­κρι­ση ἀ­πό τήν Ἱ­ε­ραρ­χί­α τά κεί­με­να αὐ­τά καί πα­ρα­πέμ­φθη­καν στήν Ἁ­γί­α καί Με­γά­λη Σύ­νο­δο ἐν ἀ­γνοί­ᾳ τῶν Ἱ­ε­ραρ­χῶν;».
Καί ὁ Καθηγητής κ. Τσελεγγίδης παρατηρεῖ ὅτι, «­.­..ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος –ἀ­πό τό 1961, πού ἄρ­χι­σαν οἱ Πα­νορ­θό­δο­ξες Προ­συ­νο­δι­κές Δι­α­σκέ­ψεις γιά τήν πα­ρα­πά­νω Με­γά­λη Σύ­νο­δο – δέν ἀ­σχο­λή­θη­κε μέ τίς ἀ­πο­φά­σεις τῶν Δι­α­σκέ­ψε­ων αὐ­τῶν σέ ἐ­πί­πε­δο Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας».

Ὁ ἀ­πο­κλει­σμός τῶν Ἐ­πι­σκό­πων συν­τε­λεῖ­ται, ἐ­πί­σης, καί ἀ­πό τό γε­γο­νός ὅ­τι μό­νον 24 Ἀρ­χι­ε­ρεῖς ἀ­πό κά­θε Το­πι­κή Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α θά συμ­με­τέ­χουν στήν Ἁ­γί­α καί Με­γά­λη Σύ­νο­δο καί αὐ­τοί χω­ρίς νά ἔ­χουν δι­καί­ω­μα ψή­φου ὁ κα­θέ­νας ξε­χω­ρι­στά, ἀλ­λά μό­νον ὁ Προ­κα­θή­με­νος τῆς κά­θε Ἐκ­κλη­σί­ας, ὁ ὁποῖος θά ψηφίζει μέ βάση τήν πλειοψηφία τῶν ἐκεῖ εἰκοσιτεσσάρων συμμετεχόντων.  Ὅπως το­νί­ζει καί ὁ Πα­νι­ε­ρώ­τα­τος Μη­τρο­πο­λί­της Λε­με­σοῦ κ. Ἀ­θα­νά­σιος, «κα­ταρ­γεῖ­ται ἡ πρα­κτι­κή ὅ­λων τῶν μέ­χρι τοῦ­δε Ἱ­ε­ρῶν Συ­νό­δων.­.. ὅ­που κά­θε ἐ­πί­σκο­πος ἔ­χει καί τή δι­κή του ψῆ­φο.­.. (καί) κα­θι­στᾶ τά μέ­λη τῆς Ἁ­γί­ας καί Με­γά­λης Συ­νό­δου, πλήν τῶν Προ­κα­θη­μέ­νων, δι­α­κο­σμη­τι­κά στοι­χεῖ­α, ἀ­φαι­ρε­θέν­τος ἀ­π’ αὐ­τῶν τοῦ δι­και­ώ­μα­τος τῆς ψή­φου».
Ὁ ἀ­πο­κλει­σμός αὐ­τός τῶν Ἐ­πι­σκό­πων, τῶν κλη­ρι­κῶν, τῶν μο­να­χῶν καί τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ ἀ­πό τήν δι­α­δι­κα­σί­α προ­πα­ρα­σκευ­ῆς τῆς Με­γά­λης Συ­νό­δου ἀ­πο­σκο­πεῖ στό νά πε­ρι­στεί­λει κά­θε Ὀρ­θό­δο­ξη ἀν­τί­δρα­ση· ἀ­πο­σκο­πεῖ στό νά ἐ­πι­βά­λει οἰ­κου­με­νι­στι­κές ἀν­τι­λή­ψεις καί πρα­κτι­κές καί νά τίς ἐ­νι­σχύ­σει μέ τό κῦ­ρος τῆς ἀ­πο­φά­σε­ως μί­ας Πα­νορ­θο­δό­ξου Συ­νό­δου.
            Μέ τό κεί­με­νο: «Σχέ­σεις τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας πρός τόν λοι­πόν χρι­στι­α­νι­κόν κό­σμον» καί εἰ­δι­κό­τε­ρα μέ τό ἄρ­θρο 6, ὅ­που ση­μει­ώ­νε­ται χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ὅ­τι: «ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α ἀ­να­γνω­ρί­ζει τήν ἱ­στο­ρι­κήν ὕ­παρ­ξιν ἄλ­λων χρι­στι­α­νι­κῶν Ἐκ­κλη­σι­ῶν καί Ὁ­μο­λο­γι­ῶν, μή εὑ­ρι­σκο­μέ­νων ἐν κοι­νω­νί­ᾳ με­τ’ αὐ­τῆς», ἐ­πι­χει­ρεῖ­ται:
            Α.^ον Ἡ ἀ­ναί­ρε­ση τῆς πί­στε­ώς μας στήν «Μί­αν, Ἁ­γί­αν, Κα­θο­λι­κήν καί Ἀ­πο­στο­λι­κήν Ἐκ­κλη­σί­αν»
Ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιος θε­ω­ρεῖ ὅ­τι «θε­ο­λο­γι­κά καί δογ­μα­τι­κά καί νο­μο­κα­νο­νι­κά ἡ ἀ­πό­δο­ση τοῦ τί­τλου «Ἐκ­κλη­σί­α» σέ αἱ­ρε­τι­κές ἤ σχι­σμα­τι­κές κοι­νό­τη­τες εἶ­ναι παν­τε­λῶς λαν­θα­σμέ­νη για­τί μί­α εἶ­ναι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ.­.. Ἐ­άν εἶ­ναι ἐκ­κλη­σί­ες οἱ αἱ­ρέ­σεις, τό­τε ποῦ εἶ­ναι ἡ μο­να­δι­κή καί Μί­α Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ καί τῶν ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων;»
Καί ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ἀναφέρει γιά τό ἴδιο κείμενο ὅτι «ὑ­πάρ­χουν με­ρι­κές ἀ­σά­φει­ες, ὡ­σάν νά «ἀ­να­γνω­ρί­ζων­ται» καί ἄλ­λες Ἐκ­κλη­σί­ες, ἐ­κτός τῆς Μί­ας, Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας».
Β^ον Ἡ νο­μι­μο­ποί­η­ση τῶν αἱ­ρέ­σε­ων – ἡ ἀ­να­γνώ­ρι­ση τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν ὡς  Ἐκ­κλη­σιῶν
Κατά τόν Μητροπολίτη Ναυπάκτου: «Αὐ­τό ση­μαί­νει ὅ­τι ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α ἀ­να­γνω­ρί­ζει τίς ἄλ­λες Χρι­στι­α­νι­κές Ἐκ­κλη­σί­ες καί Ὁ­μο­λο­γί­ες.­.­.­.­.Ὑ­πάρ­χουν Χρι­στι­α­νι­κές Ἐκ­κλη­σί­ες ἐ­κτός τῆς Μιᾶς, Ἁ­γί­ας Κα­θο­λι­κῆς καί Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας»;
Καί ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ δι­ε­ρω­τᾶται: «για­τί στό κεί­με­νο γί­νε­ται πολ­λα­πλή ἀ­να­φο­ρά σέ «Ἐκ­κλη­σί­ες» καί «Ὁ­μο­λο­γί­ες»; Ποι­ά εἶ­ναι Ἐκ­κλη­σί­α καί ποι­ά ἡ αἱ­ρε­τι­κή καί ποι­ά ἡ σχι­σμα­τι­κή ὁ­μά­δα ἤ ὁ­μο­λο­γί­α;  Ἐ­μεῖς ὁ­μο­λο­γοῦ­με μί­α Ἐκ­κλη­σί­α καί ὅ­λα τά ἄλ­λα αἱ­ρέ­σεις καί σχί­σμα­τα».
Ὁ δέ Καθηγητής κ. Τσελεγγίδης σημειώνει πώς «­.­…….ἕ­να κεί­με­νο πού προ­ω­θεῖ­ται πρός ἔγ­κρι­ση, .­..εἰ­ση­γεῖ­ται οὐ­σι­α­στι­κά τήν Προ­τε­σταν­τι­κή θε­ω­ρί­α τῶν «κλά­δων» – νο­μι­μο­ποι­ών­τας μέ τήν ἀ­πο­δο­χή του τήν ὕ­παρ­ξη πολ­λῶν Ἐκ­κλη­σι­ῶν μέ πο­λύ δι­α­φο­ρε­τι­κά δόγ­μα­τα».
            Γ^ον  Ἀμ­φι­σβη­τεῖ­ται ἡ ἑ­νό­τη­τα τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας, κα­θώς γί­νε­ται λό­γος γιά «τήν ἀ­πο­λε­σθεῖ­σαν ἑ­νό­τη­τα τῶν Χρι­στια­νῶν»
Στό τέ­λος τοῦ  ἄρ­θρου 6 τοῦ ἴδιου Κειμένου γρά­φε­ται ὅ­τι ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α μέ τήν συμ­με­το­χή της στήν Οἰ­κου­με­νι­κή Κί­νη­ση ἔ­χει ὡς «ἀν­τι­κει­με­νι­κόν σκο­πόν τήν προ­λεί­αν­σιν τῆς ὁ­δοῦ τῆς ὁ­δη­γού­σης πρός τήν ἑ­νό­τη­τα»­. Ἐπ’ αὐτοῦ, ὁ Κα­θη­γη­τής κ. Δη­μή­τριος Τσε­λεγ­γί­δης σημειώνει ὅτι: «Ἐ­φό­σον ἡ ἑ­νό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας εἶ­ναι δε­δο­μέ­νη, τό­τε τί εἴ­δους ἑ­νό­τη­τα Ἐκ­κλη­σι­ῶν ἀ­να­ζη­τεῖ­ται στό πλαί­σιο τῆς Οἰ­κου­με­νι­κῆς Κι­νή­σε­ως; .­.. δί­νε­ται ἡ ἐν­τύ­πω­ση, ὅ­τι ὑ­πάρ­χει δε­δο­μέ­νη δι­αί­ρε­ση στήν Ἐκ­κλη­σί­α καί οἱ προ­ο­πτι­κές τῶν δι­α­λε­γο­μέ­νων ἀ­πο­βλέ­πουν στήν δι­α­σπα­σθεῖ­σα ἑ­νό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας».
Ὁ δέ Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου κ. Ἱ­ε­ρό­θε­ος δι­ε­ρω­τᾶ­ται:  «Ἐ­πί­σης, μέ τήν ὑ­πεν­θύ­μι­ση τῶν συγ­κε­κρι­μέ­νων Κα­νό­νων τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων (ἄρθ. 20) ὑ­πο­νο­εῖ­ται ἡ «βα­πτι­σμα­τι­κή θε­ο­λο­γί­α» ὡς βά­ση τῆς ἑ­νό­τη­τας τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας καί τῶν ἄλ­λων «Ἐκ­κλη­σι­ῶν καί Ὁ­μο­λο­γι­ῶν»; .­..Μή­πως ἐμ­μέ­σως ἀ­να­κα­λεῖ­ται ἡ ἀ­πό­φα­ση τῶν Πα­τρια­ρχῶν τοῦ ἔ­τους 1756, μέ τήν ὁ­ποί­α ἀ­πο­δε­χό­μα­στε τούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους στήν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α μέ βά­πτι­σμα; Καί ὅ­ποι­ος θά ἐ­ξα­κο­λου­θεῖ νά πι­στεύ­η κα­τά τήν δι­δα­σκα­λί­α τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων θά δια­σπᾶ τήν ἑ­νό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί θά εἶ­ναι «κα­τα­δι­κα­στέ­ος»; (ἄρθ. 22).

ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΥΤΗΣ

 

Οἱ διωγμοὶ ἀρχίζουν ΠΡΙΝ καν πραγματοποιηθεῖ ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος»!!!

Προσπάθεια κατοχυρώσεως

της αι­ρέσεως του Οικουμενισμού!

  Οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης δὲν κρατοῦν οὔτε τὰ προσχήματα. Σὲ ὁμιλία του ὁ π. Σάββας ἀποκαλύπτει τὸν διωγμὸ ποὺ κήρυξαν ἐναντίον του, ἐπειδὴ (ὅπως πολλοὶ Οἰκουμενιστὲς μοναχοί, καθηγητὲς Πανεπιστημίων καὶ Ἐπίσκοποι) ἔχει γνώμη καὶ λόγο ὀρθόδοξο γιὰ τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο.

     Ὅπως λέγει στὴν ὁμιλία του ὁ π. Σάββας (δεῖτε στὸ παρακάτω βίντεο),

«ὄχι μόνο δὲν ἐνημερώνουν τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα ἔγκυρα καὶ ὀρθόδοξα, ἀλλὰ καὶ ἐγκωμιάζουν τὴν Σύνοδο θεωρώντας την εὐλογία γιὰ τὸ νησί μας,  παραβλέποντας τὶς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ τὶς διαμαρτυρίες, καθὼς καὶ τὴν Ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ἡ Σύναξις τῶν Ὀρθοδόξων Κρητῶν. Τὸ ἀντίθετο μάλιστα· καθησυχάζουν τὸν λαὸ καὶ παραπληροφοροῦν τὸ ποίμνιό τους μὲ τὸ νὰ καλοῦν ὁμιλητὲς ποὺ ὑποστηρίζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὰ αἱρετικὰ ἀνοίγματα καὶ φρονήματα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ὅπως τὸν π. Βασίλειο Γοντικάκη, τοὺς καθηγητὲς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου» κ.λπ.

   «Αὐτοὺς καλοῦν γιὰ ἐνημέρωση τῶν Χριστιανῶν τῆς Κρήτης. Κατὰ τὰ ἄλλα, ὅποιος ἔχει διαφορετικὴ γνώμη καὶ θάρρος νὰ τὴν ἐκφράσει, τὸν διώκουν δικτατορικῷ τῷ τρόπῳ».

     Πρὸς τοῦτο οἱ Ἐπίσκοποι ἔστειλαν καὶ  Ἐγκύκλιο στοὺς ἱερεῖς τῆς Κρήτης ἐναντίον τοῦ π. Σάββα στὴν ὁποία ὁ ἴδιος ἀπάντησε καταλλήλως. Στὴν Ἐγκύκλιο Ἱ. Μ. Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου, λοιπόν, λέγεται ὅτι «ὁ π. Σάββας Λαυρεώτης εἶναι ἀνεπιθύμητος στὴν Μητρόπολή μας καὶ παρακαλεῖσθε νὰ μὴν ἔχετε ἐπικοινωνία μαζί του. Παρουσιάζεται εἰς τοπικὸν τηλεοπτικὸ μέσον ἄνευ ἀδείας, καθὼς καὶ σὲ ἐκδηλώσεις ποὺ ἀντίκεινται πρὸς τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλη Σύνοδο».

=================
Στό περιστατικό μέ τά Ἴμια, τότε μαζί μέ τά ἄλλα παιδιά πού ὑπηρετούσα, ἀφοῦ συναχθήκαμε καί ἀντιληφθήκαμε τό σοβαρόν τῆς ὑποθέσεως, συγκινημένοι  ὑποσχεθήκαμε ὁ ἕνας στόν ἄλλον ὅτι θά πολεμήσουμε γιά τόν Χριστό, τήν Πατρίδα μας καί τούς συγγενεῖς μας μέχρι θανάτου.   Καί τώρα ἔρχονται καί μοῦ λένε, πώς εἶμαι ἀνεπιθύμητος στό μέρος πού θά ἔδινα τήν ζωή μου γι’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού τώρα μέ διώκουν, ἐπειδή λέω τήν ἀλήθεια πού αὐτοί φοβοῦνται νά ποῦν.

       Σέ Ἐγκύκλιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου, τῆς κατά κόσμον πατρίδος μου, ἀφοῦ ἐγκωμιάστηκε ἡ λεγομένη Μεγάλη καί Ἁγία Σύνοδος ὡς «…..μεγάλη εὐλογία καί τιμήν διά τήν Ἐκκλησίαν μας καί ὅλους ἡμᾶς, ἡ πραγματοποίησις εἰς τόν τόπον μας μετά ἀπό 1300 ἔτη περίπου τοῦ μοναδικοῦ τούτου ἱστορικοῦ γεγονότος...... », ἀναφέρθηκαν καί στήν ἐλαχιστότητά μου ὡς ἐξῆς:

 «Ὁ π. Σάββας Λαυριώτης ἐκ τῆς Ἱ.Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, εἶναι ἀνεπιθύμητος εἰς τήν Μητρόπολίν μας καί παρακαλεῖσθε νά μήν ἔχετε κοινωνίαν μαζί του. Ἄγεται καί φέρεται εἰς τήν Ἐπαρχίαν μας, ὑβρίζει τόν Πατριάρχην, παρουσιάζεται εἰς τοπικόν τηλεοπτικόν μέσον ἄνευ ἀδείας, καθώς καί εἰς ἐκδηλώσεις πού ἀντίκεινται πρός τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Μεγάλην Σύνοδον».

       Ἐπίσης, σέ γράμμα πού ἔστειλαν στό Πατριαρχεῖον, στήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους, καί εἰς τήν Μονήν μου, μέ κατηγοροῦν πώς διχάζω, τρομοκρατῶ καί παραπληροφορῶ τόν πιστό κρητικό λαό, καί πώς κυκλοφορῶ ( ἄκουσον - ἄκουσον ) μέ συνοδεία μπράβων, καί μέ Χρυσαυγίτες στά Χανιά, καί σέ ἐκδηλώσεις ἐναντίον τῆς λεγομένης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου!!!

       Πραγματικά ξεπέρασαν τόν ἑαυτόν τους καί κάθε ἐπιστημονική  φαντασία. Δέν θά ἀσχολούμην κἄν μέ τέτοιες κακοήθειες καί συκοφαντικές δυσφημήσεις, διότι ὅλοι ὅσοι γνωρίζουν στήν Κρήτη τον π. Σάββα, καταλαβαίνουν πώς αὐτό γίνεται ἐπειδή,  ὡς Ἁγιορεῖτες, ὅντως πληροφοροῦμε ὁρθόδοξα καί ἔγκυρα τόν κόσμο. Ἄλλωστε, ἡ ἐκδήλωση πού ἔκαναν μέ καλεσμένο τόν π. Βασίλειο Γοντικάκη καί ἄλλους, ἦταν ὡς ἀντίβαρο τῆς παρουσίας μας καί τῆς ἔγκυρης πληροφορήσεως πού παρέχουμε στόν Κρητικό Λαό. Ὅπως ἐπίσης γνωρίζω, πώς ὁ ἀγαπητός καί παραδοσιακός Ἐπίσκοπος Χανίων κ.κ. Δαμασκηνός, πού πολύ τόν ἐκτιμῶ καί τόν ἀγαπῶ, ἔχει πέσει θῦμα παραπληροφόρησης, ἰδιαιτέρως ἀπό τόν Πρωτοσύγγελό του καί διαφόρους καλοθελητάδες, γιά τό τί ἔχει συμβεῖ. Γιά αὐτόν τό λόγο ἐξηγοῦμαι:

Γέρων Σάββας Λαυριώτης: Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους

Η παρακάτω επιστολή είναι μια Ορθόδοξη βόμβα, σας παρακαλούμε όλους να αφιερώσετε χρόνο και να τη μελετήσετε προσεκτικά. Ο Γέροντας Σάββας Λαυριώτης, είναι ένας αγωνιστής αγιορείτης πατέρας. Ο αγώνας που κάνει από το Άγιον Όρος είναι μεγάλος. Η επιστολή του, μας αφυπνίζει πνευματικά και μας καλεί όλους, αλλά και τον καθένα προσωπικά να αγωνιστεί υπέρ πίστεως και πατρίδας.

Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους

Πρώτη δημοσίευση 29 Απριλίου 2016, 4:15 μμ
 Σέ τακτική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, μετά ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ σταλέντος ὑπομνήματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περί τῶν Προσυνοδικῶν Κειμένων τῆς ὀνομαζομένης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, κατέθεσα γνώμη δι” αὐτά, χωρίς νά ἀναγνωσθεῖ. Μάλιστα, ἐνῶ εἶχαν σταλεῖ ἀπό τήν Ἱερά Κοινότητα τέσσερεις σημαντικές γνῶμες τῶν Ἱερῶν Μονῶν Κουτλουμουσίου, Καρακάλλου, ὁσίου Φιλοθέου καί ἡ ὁσίου Γρηγορίου, (πρός ἔπαινόν τους) γι” αὐτό τό σημαντικό θέμα πού ἀπασχολεῖ τούς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξους, δέν ἀνεγνώσθησαν. Καί ὄχι μόνον δέν ἔγινε ἀνάγνωση τῶν γνωμῶν αὐτῶν, ἀλλά παρανόμως ἀπαγόρευσαν νά διαβασθεῖ ἡ δική μου γνώμη καί νά διαβιβασθεῖ πρός τήν Ἱερά Κοινότητα, διότι δέν δέχονται δικά μου γράμματα καί γνῶμες.
Δι” αὐτόν τόν λόγο, ἐδήλωσα εἰς τήν Σύναξη, ὅτι ἄν δέν ἀναγνώσουν τήν γνώμη μου καί δέν τήν διαβιβάσουν πρός τήν Ἱερά Κοινότητα, πράγμα πού εἶναι στά δικαιώματα τοῦ κάθε προϊσταμένου, καί κατ’ ἐπέκτασιν τοῦ κάθε μοναχοῦ (Ἐσωτερικός Κανονισμός, ἄρθρο 8 στ, καί ιγ),  τότε ἀναγκαστικά, μή  ἔχοντας ἄλλη πλέον ἐπιλογή  καί δυνατότητα, διά νά ἀσκήσω τά δικαιώματά μου καί νά ἐκφράσω τήν ἄποψή μου, κάνοντας τό αὐτονόητο καί ὑποχρεωτικό γιά τήν Ὀρθόδοξη συνείδησή μου, θά τήν δημοσιεύσω εἰς τόν Ἐκκλησιαστικό Τύπο, διότι τό θέμα εἶναι σημαντικότατο, ἐφόσον ἀφορᾶ τά τῆς Πίστεώς μας. Φαίνεται πώς ἡ προ­λη­πτι­κή λο­γο­κρι­σί­α καί ἡ φί­μω­ση κά­θε Ὀρ­θο­δό­ξου ἀν­τιρ­ρή­σε­ως σέ ἀν­τορ­θό­δο­ξες ἐπικείμενες ἀ­πο­φά­σεις τῆς Συ­νό­δου, ἤδη ἄρχισε ἀπό τήν Ἱερά Κοινότητα καί τά Μοναστήρια, τά ὁποῖα ὅμως ἀνέκαθεν ἦταν τά προπύργια πού κράτησαν τήν Πίστη μας ζωντανή καί ἀνόθευτη.

Επιστολή γ. Σάββα Λαυριώτη σε όσους διέκοψαν το Μνημόσυνο του Ρώσου Πατριάρχη και επισκόπων της Μολδαβίας

Παρακαλοῦμε τούς ἅγιους ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας καί ἰδιαίτερα τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ρωσσίας, νά ἀναιρέσουν ὅλα τά ἀνορθόδοξα κείμενα, καί νά ὁμολογοῦν Τόν Χριστό, γράφοντας δημόσια τίς θέσεις τους, ὅπως οἱ Μητροπολίτες τῆς Ἑλλάδος καί Κύπρου ἤδη ἔκαναν.

Πηγή: "Κατάνυξις"

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί ἐν Χριστῷ.
Ἐπληροφορήθημεν ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας στήν Σύνοδο πού ἔλαβε χώρα στίς 2-3 Φεβρουαρίου 2016 ψήφισε ὁμόφωνα ὅτι τά προπαρασκευαστικά ἔγγραφα στήν παρούσα μορφή τους γιά τήν ἁγία καί μεγάλη σύνοδο δέν παραβιάζουν τήν αὐθεντικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί δέν ἔρχονται σέ ἀντίθεση μέ τήν κανονική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Μέ ὅλη τήν ταπείνωση καί ἀγάπη καί μέ τόν ζήλον πρός τήν κοινή μας Ὀρθόδοξη Πίστη, εἴμαστε ἐνοχλημένοι ἀπό αὐτήν τήν ἀνακοίνωση τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἐπειδή τά προπαρασκευαστικά ἔγγραφα γιά τήν ἀγία καί μεγάλη σύνοδο, πού ὑπογράφηκαν ἀπό προκαθημένους
τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἔχουν πολλά δογματικά καί κανονικά λάθη. Ἤδη ὑπάρχουν σοβαρές κριτικές γιά αὐτά τά κείμενα ἀπό μεγάλες θεολογικές προσωπικότητες τῆς Ὀρθοδοξίας ὅπως εἶναι ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος, Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος, Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών, Πρωτοπρεσβύτερος καί καθηγητής θεολογίας Θεόδωρος Ζήσης, ὁ καθηγητής Θεολογίας στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι ἔγκριτοι θεολόγοι, καθηγητές, ἱερεῖς, μοναχοί καί ἁγιορείτες γέροντες.