{Κοίταξε, τί
κάνουν αὐτοί} [Κύριος: Μή μέ πιέζης]: «Καὶ σὺ
(Ἱερεμία) μὴ προσεύχου περὶ
τοῦ λαοῦ τούτου καὶ μὴ ἀξίου τοῦ ἐλεηθῆναι αὐτοὺς καὶ μὴ εὔχου καὶ μὴ προσέλθῃς
μοι περὶ αὐτῶν͵ ὅτι οὐκ εἰσακούσομαι. 7.17
ἦ οὐχ ὁρᾷς τί αὐτοὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς
πόλεσιν Ιουδα καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς Ιερουσαλημ;» (Ἱερεμ.
Ζ’ 16-17). [Δέν θά σέ ἀκούσω]:
«Ἐσύ Ἱερεμία, μή προσεύχεσαι
πιά γιά τό λαό αὐτό. Μή φωνάζης καί μή μέ παρακαλῆς· μή μέ πιέζης, γιατί δέν θά σέ ἀκούσω. Δέν βλέπεις τί κάνουν
αὐτοί;» (Ἱερεμ ζ’ 16-7). |
Α. ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
i.
Περὶ
ἀφανοῦς μεγαλείου: Πατέρες, συγκυβερνῶσι τὸν κόσμον
Ἐν μὲσῳ ταραχῶν καὶ
ἀβεβαιοτήτων τοῦ συγχρόνου κόσμου, ὅπου ἡ τεχνολογικὴ πρόοδος συνυπάρχει μετὰ φρικαλέων
ἀδιεξόδων, ἄνθρωποι ἀφανεῖς, πλήν μεγαλειώδεις, φανεροῦνται ὡς ἀληθινοὶ
ἄρχοντες τῆς γῆς — ὄχι διὰ ξίφους, ἀλλὰ δι᾽ εὐχῆς· ὄχι διὰ πυραύλων, ἀλλὰ διὰ
προσευχῶν.
Ἐρωτηθεὶς μοναχός,
θεωρῶν ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς ἁγιότητός του, τὰ ἐπικείμενα τῆς ἀνθρωπότητος,
τί προβλέπει εἰς τὴν προοπτικὴν τῶν καιρῶν, ἀπεκρίθη σοβαρῶς, ἀτενίζων εἰς τὸν
ἀπέραντον οὐρανόν·
«Ὁρῶ πόνον ἀκατάσχετον, πείναν αἰσχράν,
πλησίον ἀναισθήτων πλουσίων, πολέμους ἀδοκήτους ὑπὸ ψευδοειρηνοφίλων· ὁ φόβος δεσπόζει».
Ἀλλ᾽ οὐχ ἡ
ἀπόγνωσις ἡ τελευταία λέξις. Ἕτερος Ἀσκητὴς, ἐρωτηθεὶς περὶ τοῦ τί πράττει καθ᾽
ἡμέραν εἰς τὸ ἐρημητήριον αὐτοῦ, ἀπεκάλυψεν, μετὰ βαθείας ἐννοίας·
«Συγκυβερνῶ μετὰ τοῦ Θεοῦ τὸν
κόσμον».
Καὶ τί
σπουδαιότερον; Οὐκ ἐκ βασιλικῆς στοᾶς, οὐδὲ ἐκ ἀρχηγείου
στρατοῦ, ἀλλ᾽ ἐκ κελλίου ταπεινοῦ. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐρήμου, διὰ
προσευχῶν, συγκρατοῦσι θείας τιμωρίας, ἐπικαλούμενοι ἔλεος ἐπὶ κόσμον ἐκπεσόντα.
ii. [Πυρηνικά: Μπλόκο ἀπό Ἀρχίπωφ, Πετρώφ]