ΓΈΡΟΝΤΑΣ ΆΝΘΙΜΟΣ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗΣ (1913 1996) από το Αρχείο του Πατέρα Ιωνά

   

Ιωάννης Τσιλιμιγκάκης είπε...

Ἄνθος τὸ εὐῶδες καὶ εὐθαλές, σκήτεως τὸ κλέος, τῆς Προμήτορος τοῦ Θεοῦ, τὸ ἐξανατεῖλαν, ἐν ἔτεσιν ἐσχάτοις, τιμῶμέν σε προφρόνως, ὅσιε Ἄνθιμε.

 Ο Γέροντας Άνθιμος ο Αγιαννανίτης ήταν ένας Γέροντας απλώς καλοπροαίρετος άνθρωπος της προσευχής ταπεινός γεμάτος αγάπη ποτέ δεν κατέκρινε. Εγώ είχα την ευλογία να τον γνωρίσω από κοντά και να γίνω πνευματικό του παιδί τον είχα εξομολόγο θυμάμαι δε όταν είχα πάει να τον συναντήσω με φώναξε με το όνομα Ίωνας το όνομά μου Βέβαια δεν ήταν Ίωνας ήταν Ιωάννης αλλά ο Γέρων Άνθιμος με το χάρισμα που είχε προείδε το μοναχικό μου όνομα και αυτό πήρα κατά την ημέρα της κούρας Δηλαδή όταν έγινα μοναχός Ας έχουμε την Αγία του ευχή και κει ψηλά που είναι μετά των Αγίων πρεσβευτή και για μας τους αμαρτωλούς.

Γέρων Άνθιμος ο Αγιαννανίτης († 15 Ιουνίου 1996)

Γέρων Άνθιμος ο Αγιαννανίτης († 15 Ιουνίου 1996) 

Ένας Σοφός και άγιος Πνευματικός πού κοσμούσε την σκήτη της Αγίας Άννης Α.Ο.!

(† Μωϋσέως μοναχού Αγιορείτου)

Περί το 1972 συνάντησα πρώτη φορά τον Γέροντα Άνθιμο. Ήταν μόνος, αλλά δεν ήταν μόνος. Δεν είχε δηλαδή τα στοιχεία της οδυνηρής μοναξιάς που τυραννά πολύ κόσμο μέσα στον κόσμο. Είχε μια σοβαρότητα, μια σιγουριά και μια σκυθρωπότητα. Μια σκυθρωπότητα καλοζυγιασμένη, μελετημένη, φιλοσοφημένη, όχι απωθητική, αλλά συνδυασμένη με την γλυκεία μορφή του, σου έδινε εμπιστοσύνη, έμπνευση, ενίσχυση. Ήξερε τι έλεγε. Είχε μελετήσει το βιβλίο της ζωής, την ιστορία των βράχων, των κα­λυβών, του Κυριακού, του καλντεριμιού, της Καλύβης του των Εισοδίων της Θεοτόκου. Μιλούσε με μια ωραία προφορά, με ένα πλούσιο λεξιλόγιο, χρησιμο­ποιώντας όλες τις εκφάνσεις του λεξιλογίου της γλώσσας μας. Δεν βιαζόταν και δεν καθυστερούσε. Κυριολεκτούσε και σε παρακολουθούσε με τα βαθυ­στόχαστα μάτια του.

Ολισθήματα των νέων στις παραθρησκείες

Ολισθήματα των νέων στις παραθρησκείες

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Άνθιμος Αγιαννανίτης (1913-1996).

Η Ορθόδοξη πίστη μας είναι πηγή με άφθονο γάργαρο νερό «αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον» (Ιω. δ’, 14).

Δυστυχώς, ελάχιστοι όμως, από τους νέους μας φεύγουν από την πηγή την καθάρια και πηγαίνουν στους βούρκους να βρουν νερό, να πιουν. Εδώ ισχύει ο λόγος του αποστόλου Παύλου: «Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί» (Α’. Κορινθ. ε’ 33).

Ο ΓΕΡΩΝ ΑΝΘΙΜΟΣ (ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ) Ο ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗΣ ο χειραγωγήσας με εις τα σκηνώματα της Αγίας Άννης Α.Ο. Άγιος, Σοφός, και Διδάσκαλος

 

Ο Γέρων Άνθιμος Αγιαννανίτης όπως τον είδαν οι σύγχρονοί του

πηγή      28 Ιουνίου 2013

του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος,

κυρού Χριστοδούλου

Σ’ ένα απέριττο μοναχικό ταφο, στο φτωχικό κοιμητήρι που βρίσκεται πίσω από το Κυριακό της αγιορείτικης Σκήτης της Αγίας Άννης, κυριολεκτικά μεταξύ ουρανού και γης, αναπαύεται από τις 28.6.96 το χοϊκό σκήνος του Γέροντος Ανθίμου του Πνευματικού, μιας από τις σπάνιες φυσιογνωμίες που ανέδειξε στον αιώνα μας το «Περιβόλι της Παναγιάς», το Άγιον Όρος. Οι προσκυνητές της Αγίας Άννης είχαν για πολλά χρόνια το ακριβό προνόμιο να επισκέπτονται το κελλί του, που μοιάζει με αητοφωλιά σ’ ένα από τα υψηλότερα σημεία της Σκήτης, τον Γέροντα Άνθιμο, που και μόνο με την βιβλική του φυσιογνωμία εντυπωσίαζε.
Επί 63 χρόνια οικιστής του Άθω, ο μακαριστός Γέρων έμοιαζε με κάποιον παληό Προφήτη, καθώς η εκ πρώτης όψεως αυστηρή μορφή του και η κατάλευκη γενειάδα του σε συνήρπαζαν. Κάπως έτσι, σκεφτόσουν, θα έπρεπε να ήσαν οι Προφήτες του Ισραήλ, στους οποίους ο Θεός εμπιστευόταν κάθε φορά τοθέλημά Του.

Παραινετικός λόγος († Γέροντας Άνθιμος Αγιαννανίτης)

Σήμερα διερχόμαστε την χειρότερη κρίση από κτίσεως κόσμου. Βλέπετε τους ανθρώπους, ενώ ο Θεός έδωσε τη σοφία για το αγαθό, αυτοί την καταχρώνται για το πονηρό. Έχουν αποθηριωθεί, πράγμα που δεν συμβαίνει στα θηρία.

Κανένα καλό δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τη μετάνοια. Ας ανατρέξουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο εξής περιστατικό. Λέει ο προφήτης Ιωνάς: «Ακόμη τρεις ημέρες και η Νινευΐ καταστρέφεται». Τι έκαναν τότε οι Νινευΐτες; Μετανόησαν και νήστεψαν οι πάντες, ακόμη και τα ζώα τους. Το ίδιο και μείς, ας υψώσουμε τους νοητούς οφθαλμούς μας προς τον Θεό, να ζητήσουμε το θείο έλεος για μας, το Έθνος, την Εκκλησία, τον κόσμο ολόκληρο, λέγοντας: «Κύριε, κατάπεμψον το έλεός σου επί τον λαόν σου και συγχώρησον ημάς τους αμαρτωλούς και όλον τον κόσμον σου».