 |
| Ο Ιερώνυμος στη Συναγωγή της Λαρίσης |
«Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία»;
Γράφει ο κ. Χρίστος Παναγιώτου
Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς ἐν
Λαρίσῃ τοπικῆς μας Ἐκκλησίας θεώρησε καλό καί ἐνδιαφέρον γιά τούς ἀναγνῶστες τοῦ
«ἐπιστημονικοῦ» περιοδικοῦ τῆς Μητροπόλεως «Ἀχιλλίου Πόλις»[1],
νά δημοσιεύει τίς ἐπισκοπικο-χρονικές του κινήσεις, ὑπό τόν τίτλο: «Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος,
ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία[2]»!
Ποῦ καί πότε λειτούργησε, ποῦ καί πότε τέλεσε τόν ἑσπερινό, Δοξολογίες,
μνημόσυνα, ἁγιασμούς, ὁμιλίες, ἑσπερινά κηρύγματα καί διάφορες ἐπισκέψεις καί ἐκδηλώσεις.
Τό μήνυμα αὐτοῦ τοῦ συνδυασμοῦ: χρονικῶν καί
ρήσης τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ, εἶναι οὐσιαστικά ἡ διακήρυξη τῆς ἐνοχῆς τοῦ ἐπισκόπου
πρός τό ποίμνιό του καί ταυτόχρονα προσπάθεια «ἐκκλησιοποίησης» ἀντορθοδόξων ἐνεργειῶν
καί ἔμμεσης ὑποταγῆς τῶν πιστῶν, οἱ ὁποίοι ἀντιδροῦν στήν ἐμμονή του νά ταράσσει
τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, μεταστρέφοντας «τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ»[3].
Γι’ αὐτό χρησιμοποιεῖ τή συγκεκριμένη φράση! Σά νά λέγει: «Μήν ἀντιδρᾶτε, ὅπου βρέθηκε
ὁ ἐπίσκοπός σας, στά “Χρονικά” τῶν δώδεκα σελίδων[4]
καί ἐκτός αὐτῶν, ἐκεῖ ἦταν καί ἡ Ἐκκλησία».
Τί νά ὑποθέσουμε:
ὅτι ὁ ἐπίσκοπός μας ταυτίζεται, χωρίς προϋποθέσεις, μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ;
Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος στίς «27 Ἰανουαρίου ἀπόγευμα: Παρευρέθηκε στίς ἐκδηλώσειςμνήμης τοῦ ὁλοκαυτώματος τῶν Ἑβραίων στήν Πλατεία Ἑβραίων Λαρίσης»[5],
βρίσκονταν ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία; Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος παρευρέθηκε στή συναγωγή[6],
ἐκεῖ παρευρίσκονταν καί ἡ Ἐκκλησία; Ὅτι στίς μουσικές ἐκδηλώσεις[7] μέ
μουσικά ὄργανα καί φιλαρμονικές, ἐντός τῶν ἱερῶν ναῶν βρίσκονταν ἡ Ἐκκλησία ἀφοῦ
ἦταν παρών ὁ ἐπίσκοπος; Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος ἀνάβει ἑπτάφωτη λυχνία
συμμετέχοντας σέ θρησκευτικές τελετές ἀλλοθρήσκων, βρίσκεται παροῦσα καί ἡ Ἐκκλησία;
Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος ὑποκλίθηκε ἐγκαρδίως, κατά τή διάρκεια τοῦ πανηγυρικοῦ ἑσπερινοῦ
γιά τήν ἑορτή τῆς Παναγίας στόν αἱρετικό παπικό «ἀρχιεπίσκοπο»[8],
ὑποκλίθηκε μαζί του καί ἡ Ἐκκλησία;
 |
| Ο κ. Ιερώνυμος ανάβει την επτάφωτη λυχνία των Εβραίων |
«Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ
Ἐκκλησία»;
Τί ἄλλο νά ὑποθέσουμε; Ὅτι ὅλα ὅσα διδάσκει ὁ ἐπίσκοπος, αὐτά ἀποτελοῦν αὐθωρεί καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας; Τά κηρύγματα περί μασκῶν καί μολύνσεως στούς ἱερούς ναούς, περί σωτηριωδῶν ἐμβολίων, περί ροταριανῶν καί ΑΗΕΡΑ, περί τῆς κοινωνίας μας μέ τίς ἀπόψεις τῶν Ἐβραίων[9], περί φιλειρηνικοῦ Ἰσλάμ, ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν τήν προοπτική τῆς εἰρήνης» καί ὅτι «οἱ θρησκεῖες μόνες τους εἶναι παράγοντες εἰρήνης»[10], εἶναι καί θέσεις τῆς Ἐκκλησίας; Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος δέν ἐπιτρέπει τήν λιτανεία τοῦ ἁγίου σκηνώματος τοῦ προστάτου καί πολιούχου τῆς τῶν Λαρισαίων Πόλεως, Ἁγίου Ἀχιλλίου, λόγῳ «πανδημίας», αὐτή εἶναι καί ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας;
 |
| Φωτογραφίες: Ο κ. Ιερώνυμος Λαρίσης και ο πρωτοσύγκελος Ιγνάτιος Μουρτζανός στη Συναγωγή με άλλους επιφανείς |
«Τρικυμία ἐν Λαρίσῃ!»
Χρίστος Παναγιώτου
Τό τελευταῖο «Editorial»[1] τοῦ Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ἱερωνύμου, μέ τίτλο «Τρικυμία!», θεωρῶ ὅτι ἀφορᾶ καί στό πρόσωπό μου, κυρίως στό ἀπόσπασμα στό ὁποῖο γίνεται λόγος γιά «ἔλεγχο τῆς Ἐκκλησίας»[2], καθ’ ὅτι δημοσιευμένες ἐπιστολές μου πρός αὐτόν ἔχουν καί ἐλεγκτικό χαρακτῆρα, ἀλλά καί διότι χρησιμοποίησα ἁγιογραφικά χωρία σχετικά μέ τόν ἔλεγχο. Θά παραβλέψω τούς χαρακτηρισμούς περί «ψευδοχρίστων καί ψευδοπροφητῶν» διότι δέν μέ ἀφοροῦν· ὅ,τι ἔχω γράψει (καί σέ τίποτε δέν πῆρα ἀπάντηση, ἐκτός από τήν πρώτη ἐπιστολή μου), ἔχει ἁγιογραφικό ἔρεισμα.
Μετρώντας τά λόγια μου, θά χαρακτήριζα τό «Editorial» ὡς ἕνα παραπλανητικό κείμενο. Δίδει τήν αἴσθηση, ὅτι ἡ γραφή του, γραφή κάποιας αὐθεντίας, ἀπευθύνεται στούς ἄλλους (καί ἄς ἐκφράζεται στό α΄ πληθυντικό πρόσωπο) οἱ ὁποῖοι ἔχουν: «δραματική ἔλλειψη γνώσης, τραγική ὑστέρηση ἤθους καί ἀρτηριοσκληρωτικό ἐγκλωβισμό σέ κείμενα καί πιστεύματα τοῦ παρελθόντος, τά ὁποῖα μπορεῖ νά βοήθησαν τήν ἐποχή στήν ὁποία πρωτοεμφανίστηκαν καί ἀναπτύχθηκαν, σήμερα ὅμως, μετά τήν διαφορετική θεώρηση τῶν πραγμάτων, τήν ἐξέλιξη τῆς ἐπιστήμης καί τά νέα δεδομένα, ἀποτελοῦν ἰσχυρή τροχοπέδη στήν ἀνθρώπινη ἐλευθερία, ἐνισχύουν τήν ἐμμονική προσήλωση σέ ἰδεοληψίες καί καλλιεργοῦν τόν φανατισμό καί τήν θρησκοληψία»[3].
Γράφει ὁ Χρίστος Παναγιώτου
Πάλι ἀναγκαζόμαστε νά ἀσχοληθοῦμε μέ τήν ἐμμονική στάση τοῦ Μητροπολίτου μας, τοῦ Λαρίσης καί Τυρνάβου, ὑπέρ τοῦ ἐμβολιασμοῦ μέ τά ἐνέσιμα γενετικά σκευάσματα. Θά ἔπρεπε νά διακηρύσσει, στεντορείᾳ τῇ φωνῇ, γιά τό μοναδικό ἐμβολιασμό μέ τό πανάγιο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ ζωοδότη Χριστοῦ! Αὐτό ἄλλωστε εἶναι τό λιγώτερο πού ὀφείλει νά πράξει γι' Αὐτόν, στό ὄνομα τοῦ Ὁποίου μισθοδοτεῖται ἀπό τόν ἑλληνικό λαό. Ἀντίθετα, ἔδιωξε μέ τό φοβικό του τρόπο τό λαό ἀπό τίς ἐκκλησίες. Αὐτή τή φορά, ὁ Μητροπολίτης μας βρῆκε «παρηγοριά» σέ κείμενο[1], στό ὁποῖο ὁ κειμενογράφος καταθέτει τόν προβληματισμό του γιά τόν ἐμβολιασμό καί μέ κλιμακωτή σκέψη κλίνει ὑπέρ αὐτοῦ· ἐξαιρεῖ αὐτούς πού ἔχουν τήν πίστη «κάποιων ερημιτών ασκητών».
Τό πρόβλημα στό ἐν λόγῳ κείμενο, εἶναι ὅτι χρησιμοποιήθηκαν λογικοφανῆ ἐπιχειρήματα, πού ὅμως δέν ἰσχύουν. Ἴσως προορίζονται γιά τούς πιστούς πού δέν ἔχουν ἐκκλησιαστική παιδεία, καί δυστυχῶς εἶναι οἱ περισσότεροι! Οἱ θεοφόροι Πατέρες τονίζουν ὅτι δέν ὑπάρχει κάποιο γεγονός στή ζωή τοῦ χριστιανοῦ, πού νά μήν ἅπτεται τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τῆς θεολογίας· καί πώς ὅ,τι πράττουμε, «εἰς δόξαν Θεοῦ» τό πράττουμε. Ἑπομένως, ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ἡ Θεολογία πρέπει νά διαχωρίζεται ἀπό τήν ἐπιστήμη, δέν εὐσταθεῖ· ἡ Θεολογία χωρᾶ παντοῦ!
Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἐστίαση τοῦ κειμενογράφου, «πως κάτι δεν πηγαίνει καλά με την εμμονική
άρνηση της λήψης εμβολίων κατά της πανδημίας» ἐνῷ ἡ λυσσώδης ἐμμονή τῶν
κυβερνώντων, νά ἐμβολιάσουν παντί τρόπῳ καί πάσῃ θυσίᾳ, ὅλους τούς χριστιανούς,
ἀπορίας ἄξιον, τοῦ διαφεύγει!;
Γράφει ο Χρίστος Παναγιώτου
Οἱ φωνές τοῦ κόσμου ἐντυπωσιάστηκαν καί σᾶς ἐπαινοῦν σεβασμιώτατε, ἐπειδή ἀνεβήκατε μιά φορά στό λεωφορεῖο, ἤ ἐπειδή εἶστε ὑποστηρικτής τῶν συγκεκριμένων ἐμβολίων· αὐτό, λένε, σᾶς κάνει ξεχωριστό καί φωτισμένο. Κάποιοι εἴχαμε ἐντυπωσιαστεῖ ἀρνητικά, μέ τόν λόγο σας, τήν παραμονή τοῦ ἀγίου Ἀχιλλίου (2019) στήν κεντρική πλατεία τῆς πόλης μας, ἔχοντας ἀπέναντί σας τόν κ. Μητσοτάκη, ὑποψήφιο, τότε πρωθυπουργό. Λόγος πού δέ θύμιζε σέ τίποτε λόγο ὠφέλιμο καί ἐλεγκτικό ἐπισκόπου, παρά μόνο ξύλινο λόγο πολιτικοῦ, σέ ἐπίπεδο περιφερειάρχου! Ἀπό τότε καί σέ διάστημα τριῶν ἐτῶν (!) γίνατε ἀντικείμενο ἀνησυχίας καί ἀναταραχῆς γιά τούς πιστούς τῆς Λάρισας, μέ πράξεις πού ἀντίκεινται στήν ὀρθόδοξο πίστη μας, κάποιες μάλιστα ἐπισύρουν ποινή καθαίρεσης ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες. Δέ φοβᾶσθε τόν Θεό, σεβασμιώτατε;
Κάνετε συχνά λόγο γιά ὑπακοή στήν Διαρκή Ἱερά Σύνοδο· οὐσιαστικά, τό τελευταῖο χρονικό διάστημα, αὐτή ἀποφασίζει καί διατάζει, ἀναρμοδίως! Εἶναι δεδομένο, ὅτι στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία ὑπῆρξαν σύνοδοι πού δέν ὀρθοτόμησαν τόν λόγο τῆς ἀληθείας. Εἶναι ἐπίσης, ἀδιαμφισβήτητο γεγονός ὅτι στήν πατρίδα μας ἔχουν παρεισφρήσει πολλά ξένα στοιχεία, ἀλλοιώνοντας τόν ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό καί τήν ταυτότητά της. Φθάσαμε ἐσχάτως καί στήν πλήρη ἀλλοίωση τῆς ἐκκλησιολογίας μας μέ τό κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν καί μέ τό φόβο ἑνός ἰοῦ (πρᾶγμα πού ποτέ δέν ξανάγινε) ὁ ὁποῖος μεταλλάχτηκε στό φόβο πρός τόν Υἱό (πολλοί φοβοῦνται πλέον, σύμφωνα μέ μαρτυρίες ἱερέων, νά μεταλάβουν). Ἄραγε, σέ τί συνίσταται αὐτή ἡ ὑπακοή, ὅταν ἡ Ἱεραρχία δέν ἀπέτρεψε τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά; Ὑπακούουμε ἄκριτα, χωρίς διάκριση, χωρίς τό ἀλάνθαστο κριτήριο τῆς πίστεώς μας καί τή διαχρονική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας; Ἡ ΔΙΣ σέ ποιόν κάνει ὑπακοή καί ἄφησε τόν Καίσαρα ἀνεξέλεγκτο; Πῶς κρίνετε τήν ἀπρόσκοπτη λειτουργία ἱερῶν ναῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπως τῆς Σερβίας καί Γεωργίας, πεπληρωμένων μέ πιστούς; Ἀπαντῆστε μας παρακαλοῦμε, σεβασμιώτατε, ἐσεῖς πού, καθώς εἴπατε, «πάντα ἔχετε κάτι νά πεῖτε»!
Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἱερώνυμος, συνιερούργησε ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, με τον Αρχιεπίσκοπο Ρ/Καθολικών Νάξου-Τήνου κ. Ιωσήφ».
Τοῦ κ. Χρίστου Παναγιώτου
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἱερώνυμος, συνιερούργησε ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως[1], στόν Ἱερό Ναό τῆς Εὐαγγελιστρίας Τήνου, πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Σύμφωνα μέ τήν ἴδια πηγή, στήν Θεία Λειτουργία συμμετεῖχαν, μεταξύ ἄλλων, καί ἡ «Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κα. Νίκη Κεραμέως ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβερνήσεως».
Κατά τήν παραμονή δέ, τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας, μᾶς ἐνημερώνει καί πάλι ἡ Μητρόπολή μας, ὁ «Εσπερινός τελέστηκε και με τη συμμετοχή φιλεόρτων προσκυνητών […] όσον και ευλαβών Τηνίων, μεταξύ των οποίων ο Αρχιεπίσκοπος Ρ/Καθολικών Νάξου-Τήνου κ. Ιωσήφ»[2].
Εἶναι ἀτέρμονες οἱ θλίψεις πού μᾶς προσφέρει ὁ Ποιμενάρχης μας, ὁ ὁποῖος καθ’ ὅ,τι φαίνεται, συναγωνίζεται μέ τούς συνεπισκόπους του, γιά τό ποιός θά πληγώσει περισσότερο τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία Του. Ἀγωνίζεται διαρκῶς, νά διαφοροποιηθεῖ ἀπό τούς Ἀποστόλους καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, πράττων ἀκριβῶς τά ἀντίθετα.
Μέχρι τώρα, δημοσίως ἐλέγξαμε, σύμφωνα μέ τήν πατερική ρήση τοῦ ἁγίου Ἰωάννη Χρυσοστόμου: «τά δημοσίως λεγόμενα καί πραττόμενα δημοσίως νά ἐλέγχωνται», τήν παραχώρηση ἱεροῦ ναοῦ γιά ἐκδήλωση μουσικῆς, τή συμμετοχή τῆς Μητροπόλεως σέ συγκέντρωση ροταριανῶν, τήν τέλεση μικτοῦ γάμου, τή συμμετοχή τοῦ Μητροπολίτη μας σέ ἐκδηλώσεις τῶν Ἑλλήνων Ἑβραίων, τήν στάση του στήν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ καί τήν πίστη ὅτι δύνανται οἱ ἱεροί ναοί, οἱ ἅγιες εἰκόνες καί τά τῆς Πίστεως νά μολύνουν τούς πιστούς, καί ὅτι ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἁπλῶς μία «συγκέντρωση» ἀτόμων, περιορίζοντας ἔτσι τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ μόνο στήν Θεία Κοινωνία!
Μήπως τελικά πάτερ, ἡ μασκοφορία εἶναι βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὀλιγοπιστία, καί ἐσεῖς τήν ἔχετε μετατρέψει σέ εὐλογία;
=========
Χρίστος Παναγιώτου
Κύριος ὑπερασπιστής τῆς ζωῆς μου· ἀπό τίνος δειλιάσω; (Ψαλμ.26, 1)
Ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας, Λαρίσης και Τυρνάβου, ἀνάρτησε στήν ἰστοσελίδα της κείμενο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου Κολλᾶ μέ τίτλο: “Ἡ μάσκα τοῦ προσώπου καί οἱ «μᾶσκες» τῆς ψυχῆς”1. Προφανῶς ὁ Μητροπολίτης μας, φέρων ὁ ἴδιος μάσκα που κρύβει σχεδόν ὅλο τό πρόσωπό του, καί ζηλωτής ὑπέρ τῶν κυβερνητικῶν μέτρων2, ἀναζητεῖ στηρίγματα γιά νά καθησυχάσει καί νά πείσει τόν πιστό λαό τῆς Μητροπόλεώς του, ὅτι πρέπει νά φορᾶμε τίς μᾶσκες ἀκόμη καί μέσα στούς Ἱερούς Ναούς. Φαίνεται λοιπόν, ὅτι στό κείμενο πού θά ἐξετάσουμε, βρῆκε πειστικά ἰατρικά καί θεολογικά ἐπιχειρήματα.
Ὁ πατήρ Ἀθανάσιος (π. Ἀ.), τόν ὁποῖο δέν ἔχω τήν εὐλογία νά γνωρίζω, μέσα ἀπό τό κείμενό του δίδει τήν ἀπάντηση σέ «καλοπροαίρετους εὐσεβεῖς Χριστιανούς» καί σέ πνευματικά του τέκνα, τά ὁποία προβληματίζονται ἄν εἶναι «σωστό νά φορᾶμε μάσκα μέσα στόν ἱερό Ναό» καί ἄν αὐτό «εἶναι ἁμαρτία». Ἔτσι, ἀπαντᾶ, ὅπως πιστεύει, μέ «μία σέ βάθος, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι προσέγγιση στό ἐν λόγῳ θέμα, στηριγμένη ὄχι στόν τύπο ἀλλά στήν οὐσία του» καί διακρίνει δύο εἰδῶν μᾶσκες, ὅπως φαίνεται καί ἀπό τόν τίτλο.
«Εἴ τις Χριστιανός ἔλαιον ἀπενέγκει εἰς ἱερόν ἐθνῶν, ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω.» (Κανών ΟΑ΄ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων)
 | |
| Ο δεσπότης Λάρισας κ. Ιερώνυμος ανάβει την επτάφωτη Λυχνία των Εβραίων. | |
«Ἡ Πίστις μας, πρέπει νά παραδίδεται ἀνόθευτη, καθαρή ἀπό κάθε σπίλο...»
Χρίστος Παναγιώτου
«Εἴ τις Χριστιανός ἔλαιον ἀπενέγκει εἰς ἱερόν ἐθνῶν, ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω.» (Κανών ΟΑ΄ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων)
 |
Ο Ραββίνος και ο Ιερώνυμος Ο δεσπότης και ο Ραββίνος ...παπαδάκι του |
Μέ ἀφορμή τήν παρουσία τοῦ
μητροπολίτου μας, κ. Ἱερωνύμου, στίς ἐκδηλώσεις γιά τήν «Ἡμέρα Μνήμης τοῦ Ὁλοκαυτώματος»[1]
(27/1/2021), ἀνακλήθηκαν στή μνήμη μου οἱ πρωτοφανεῖς ἐνέργειές του, οἱ ὁποῖες ἀναστάτωσαν
τό ὀρθόδοξο πλήρωμα τῆς μητροπόλεως πού κλήθηκε νά ποιμάνει. Πρόκειται γιά τή ἐνεργή
συμμετοχή του στίς ἐκδηλώσεις μνήμης τοῦ ὀλοκαυτώματος τῶν Ἑλλήνων Ἐβραίων.
Στίς 24/1/2019 περάτωσε τήν ἐκδήλωση στή
συναγωγή μέ τήν ὁμιλία του[2], καί στίς
30/1/2020 ἄναψε κερί στήν ἑπτάφωτη λυχνία[3].
Σέ καμμία περίπτωση δέν εἶμαι ὑπερ-ὀρθόδοξος, οὔτε φυσικά τιμητής καί κριτής τῶν πάντων. Ἕνας ἁπλός χριστιανός εἶμαι, πού ἀγαπῶ τήν πίστη μου, μελετῶ τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους Πατέρες, τήν Ἱερᾶ Παράδοσή μας καί, ἔνεκα τούτων, εὐκόλως γίνονται διακριτές οἱ ὁποιεσδήποτε παραφωνίες ἀπό τόν Ἱερό πλοῦτο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐπιπλέον, προσπαθῶ νά γίνω «στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Β΄ Τιμ. 2,3), κατά τόν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν, Παῦλο καί νά ἀνταποκριθῶ στό κάλεσμα τοῦ ἐπισκόπου μου, σέ μιά «πνευματική συστράτευση ὅσων θέλουν νά εἶναι κι ὄχι μόνο νά λέγονται Χριστιανοί, ὑπό τό ὠμοφόριο τοῦ κατέχοντος τήν ἀποστολική διαδοχή».[4] Εἶναι φυσικό, κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, νά λυπᾶμαι ὅταν ὁ Ποιμένας μου, ὁ Ἐπίσκοπος Λαρίσης καί Τυρνάβου, ὁ ἔχων τήν ἀποστολική διαδοχή, νά μήν ταυτίζεται ἐνίοτε καί μέ τούς «τρόπους» τῶν Ἀποστόλων.
Στο περιοδικό της μητροπόλεως Λαρίσης
"ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ" που εμνευστής του ειναι
ο δεσπότης κ. Ιερώνυμος, εξωραϊζεται επιμελώς
και σκανδαλωδώς, το Ισλάμ ως "Ειρηνικό" και
"παράγοντας ειρήνης".
Ερωτήματα για τα κίνητρα ενός τέτοιου
εξωραϊστικού, αν μη και προπαγανδιστικού δημοσιεύματος σε καιρούς άκρως πονηρούς στο περιοδικό της μητροπόλεως Λαρίσης.
Όλοι λένε, ότι κάτι δεν πάει καλά στη Λάρισα......
=============================================================
«Εἶναι τό Ἰσλάμ Φιλειρηνικό;»
«πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια» (Ψαλμ. 95, 5)
Στήν παρουσίαση τοῦ 4ου τεύχους “ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ”[1], τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου τοῦ ὁποίου κεντρικό θέμα εἶναι ἡ σχέση Ὀρθοδοξίας καί Ἰσλάμ, ἀναγράφονται καί τά ἐξῆς: «Η Λάρισα ανέδειξε νεομάρτυρες, ενώ η πολυπολιτισμικότητα και το μεταναστευτικό πρόβλημα των καιρών μας ξαναφέρνει το Ισλάμ στην γειτονιά μας. Η γνωριμία μπορεί να βοηθήσει. Όπως επισημαίνει και πάλι ο κ. Ιερώνυμος “οι θρησκείες μόνες τους είναι παράγοντες ειρήνης, παρά τις αβυσσαλέες διαφορές…Οι πολιτικές εκμετάλλευσης λαών ολόκληρων οδηγούν τους καταπιεζόμενους στην απόγνωση και τότε στο όνομα του Θεού έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα από ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ καμία σχέση μ’ Αυτόν”».
Χρίστος Παναγιώτου
Τό ἡμερολόγιο τοῦ 2021, πού ἐκυκλοφόρησε ἡ Ἱερά Μητρόπολη Λαρίσης καί Τυρνάβου, προλογίζει ὁ σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας. «Θεία Κοινωνία. Μυστήριο ἀδιαπραγμάτευτο», τό θέμα τοῦ ἐκλεκτοῦ μητροπολίτου μας. Φυσικά καί ἡ Θεία Κοινωνία δέν εἶναι διαπραγματεύσιμη· εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός μας. Αὐτομάτως ὅμως, τίθεται τό ἐρώτημα: ὅλα τά ὑπόλοιπα που ἀφοροῦν στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι διαπραγματεύσιμα;
Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα ἴσως εἶναι καταφανής, ἀφοῦ τήν πρώτη περίοδο ἔκλεισαν οἱ ἐκκλησιές μας, καί ὅταν ἄνοιξαν, ἀντιμετωπίστηκαν, ὄχι μόνο ἀπό τήν πολιτεία, ἀλλά καί ἀπό τόν ἅγιο ποιμένα μας, ὡς ἕνας κοινόχρηστος χῶρος, κατώτερος ἴσως ἀπό κάποιους ἄλλους. Τί συνέβη καί μετά ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια ὑπέρλογης ἐμπειρίας τῆς ἐκκλησίας μας, οἱ ποιμένες της ἄλλαξαν ρότα; Τί συνέβη καί ξαφνικά ἡ λατρευτική, μυστηριακή παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας θεωρεῖται ὄχι ἁπλῶς διαπραγματεύσιμη, ἀλλά μολυσματικός φορέας;
«Ἐάν γάρ καί πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σύ μετ’ ἐμοῦ εἶ» (Ψαλμ. ΚΒ΄, 4)
Χρίστος Παναγιώτου
Στό πρόσφατο παρελθόν (17/19
Ἀπριλίου – 4 Μαΐου 2019), ἀνταλλάξαμε μέ τόν σεβασμιώτατο μητροπολίτη μας
δημόσιες ἐπιστολές γιά μία ἀρνητική πρωτιά στήν μητρόπολη Λαρίσης καί Τυρνάβου:
τό ἄνοιγμα στό ρόταρι, καθώς καί γιά τή συναυλία θρησκευτικῆς μουσικῆς πού ἔλαβε
χώρα στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγίου Νικολάου. Στό, ξένο γιά τήν πίστη μας, ἄνοιγμα,
δόθηκε τέλος δι’ Ἐγκυκλίου Σημειώματος τῆς
Διαρκοῦς ἱερᾶς Συνόδου[1] στούς Σεβ.
Μητροπολίτες καί τόν Ἱερό Κλῆρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ τή σύσταση νά ἀπέχουν
ἀπό κάθε ἐκδήλωση πού διοργανώνεται ἀπό τίς ὀργανώσεις Rotary καί Lions.
Ἀκολούθησε κείμενό μου (Σεπτέμβριος 2019)[2] γιά τόν μικτό γάμο, ἐπίσης ξένο πρός τήν ὀρθόδοξη παράδοση, πού τελέστηκε πρῶτα στόν παπικό ναό καί κατόπιν στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.
