Ἁγ Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ -- Λόγος εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

 (νεοελληνικὴ ἀπόδοσις)

 Ἐλᾶτε ὅλα τὰ ἔθνη, κάθε ἀνθρώπινη γενιά, καὶ κάθε γλῶσσα, καὶ κάθε ἡλικία, καὶ κάθε ἀξίωμα, νὰ γιορτάσουμε μὲ ἀγαλλίαση τὴν γέννηση τῆς παγκόσμιας χαρᾶς. Γιατὶ ἂν οἱ εἰδωλολάτρες, μὲ ψεύτικα δαιμονικὰ παραμύθια ποὺ ξεγελοῦν τὸ μυαλὸ καὶ σκοτεινιάζουν τὴν ἀλήθεια, κι᾿ ἂν ἀκόμα προσφέροντας ὅ,τι εἶχαν καὶ δὲν εἶχαν τιμοῦσαν γενέθλια βασιλιάδων, ποὺ τοὺς τυραννοῦσαν σ᾿ ὅλη τους τὴ ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει ἐμεῖς νὰ τιμοῦμε τὴν γέννηση τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἀνώρθωσε ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ποὺ ἄλλαξε τὴν λύπη τῆς πρώτης μας μητέρας, τῆς Εὔας, σὲ χαρά; Ἐκείνη ἄκουσε τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ: «Μὲ πόνους νὰ γεννᾷς τὰ παιδιά σου». Αὐτή: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη». Ἐκείνη: «Στὸν ἄνδρα σου ἡ ὑποταγή σου». Αὐτή: «Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου». Τί ἄλλο λοιπὸν ἀπὸ λόγο νὰ προσφέρουμε στὴν Μητέρα τοῦ Λόγου; Ὅλη ἡ κτίση ἂς γιορτάσει μαζί μας κι᾿ ἂς ὑμνήσει τὸν ἁγιασμένο καρπὸ τῆς ἁγίας Ἄννας. Γιατὶ γέννησε στὸν κόσμο παντοτινὸ θησαυρὸ ἀγαθῶν, δηλ. τὴν Παναγία.

Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου: ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ «ΜΑΡΙΑ, ΤΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» [8-9-1987] [Α26]

ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:                 

                  «ΜΑΡΙΑ, ΤΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ»

           [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 8-9-1987]  [Α26]

    Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας εορτάζει το Γενέθλιον της Θεοτόκου. Είναι γνωστόν ότι γενέθλιος ημέρα δεν είναι η ημέρα που γεννάται κανείς, αλλά γενέθλιος ημέρα είναι η ημέρα που αναγεννάται κανείς. Γι΄αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι η γενέθλιος ημέρα του κάθε ανθρώπου είναι η ημέρα που εβαπτίσθη· διότι εκεί, εις την κολυμβήθρα, ανεγεννήθη. Η τελείωσις δε αυτής της γενεθλίου ημέρας, θεωρουμένου του βίου ως μία ημέρα, είναι η ημέρα κατά την οποία ο άνθρωπος εξέρχεται από τον παρόντα βίον. Γι΄αυτό ως γενέθλιος ημέρα πάντων των αγίων, δεν θεωρείται ούτε η ημέρα που εγεννήθησαν -πολύ περισσότερο- ούτε η ημέρα του βαπτίσματος, αλλά η ημέρα της εξόδου των από την παρούσαν ζωή, όταν δηλαδή φεύγουν από τον παρόντα κόσμον. Αυτή λέγεται «γενέθλιος ημέρα», διότι ουσιαστικά αναγεννάται ο άνθρωπος δια την καθ’ αυτό ζωήν, που είναι η αιώνιος ζωή.

Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου : ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 8-9-1995 [Α42]

 

                                     ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                  «Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΑΡΙΑ, Ο ΑΛΗΘΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»

            [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 8-9-1995]  [Α42]

     Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει το Γενέθλιον της Θεοτόκου. Είναι γνωστόν ότι γενέθλιος ημέρα θεωρείται η ημέρα στην αυγή της με το Άγιον Βάπτισμα, στην δύση της με το άγιον τέλος, κατόπιν αγώνων του βίου τούτου. Η βιολογική γέννησις δεν έχει βεβαίως καμία σημασία δια την Βασιλεία του Θεού. Έτσι εις τους αγίους έχομε γενέθλιον ημέραν την ημέραν του θανάτου των που είναι και η τελείωσίς των. «Τελείωσις» θα πει ολοκλήρωσις · που πέραν του χρόνου τούτου του θανάτου, δεν υπάρχει άλλος χρόνος γι' αυτήν την τελείωσιν.

«Ἡ προτύπωση τῆς Παναγίας στήν Κιβωτό τῆς Διαθήκης»

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Εὑρισκόμενοι στό τέλος τοῦ Αὐγούστου, τοῦ κατ’ ἐξοχήν θά μπορούσαμε να ποῦμε «Θεομητορικοῦ» μηνός, ἑορτάζουμε τήν Κατάθεση τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἀφού ξεκινήσαμε τόν Αὔγουστο μέ τίς Ἀκολουθίες τῶν Παρακλητικῶν Κανόνων, κατόπιν ἑορτάσαμε μέ λαμπρότητα τήν Κοίμηση καί Μετάσταση τῆς Θεοτόκου γιά ἑννέα ὁλόκληρες ἡμέρες, ἐρχόμαστε σήμερα μέ τήν μικρά Θεομητορική αὐτή ἑορτή νά «κλείσουμε» τόσο τόν Αὔγουστο, ὅσο καί τό ἐκκλησιαστικό ἔτος, καθότι αὔριο 1η Σεπτεμβρίου εἶναι ἡ «Ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου», δηλαδή κατά κάποιον τρόπο ἡ Ἐκκλησιαστική Πρωτοχρονιά.

Τί γνωρίζουμε γιὰ τὴν Τίμια Ζώνη τῆς Παναγίας;

Στὶς 31 Αὐγούστου ἑορτάζουμε τὴν Κατάθεση τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ ἱερὸ κειμήλιο ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου καὶ διασῴζεται μέχρι σήμερα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Βατοπαιδίου στὸ Ἅγιο Ὅρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος τὴν ὕφανε ἀπὸ τρίχες καμήλας.Οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου εἶναι λιγοστὲς καὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἀπὸ τὴν παράδοση ποὺ διασώθηκε ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς ἀκόμη χρόνους. Ἡ Θεοτόκος μέχρι τὴν Κοίμησή της παρέμεινε...
στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἦταν μέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Τὴ φροντίδα τῆς εἶχε ἀναλάβει ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.Οἱ τελευταῖες στιγμὲς τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς εἶναι θαυμαστὲς καὶ συγκινητικές.

Η Κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου 31.8 [+ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ]

Οικονόμου Α. Κωνσταντίνος

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: Στὶς 31 Αὐγούστου ἑορτάζουμε τὴν Κατάθεση τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ ἱερὸ κειμήλιο ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου καὶ διασῴζεται μέχρι και σήμερα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Βατοπαιδίου στὸ Ἅγιο Ὄρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος τὴν ὕφανε, κατά την Παράδοση, ἀπὸ τρίχες καμήλας.ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ: Οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου εἶναι λιγοστὲς καὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἀπὸ τὴν παράδοση ποὺ διασώθηκε ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς ἀκόμη χρόνους.Ἡ Θεοτόκος μέχρι τὴν Κοίμησή της παρέμεινε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἦταν μέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας.

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου - «Ἐπί σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις»

  

Τοῦ Φώτη Κόντογλου

Ἀμύητοι, ἄπιστοι, ἀκατάνυχτοι, εἴμαστε οἱ πιό πολλοί σήμερα, τώρα πού ἔπρεπε νά προσπέσουμε μέ δάκρυα καυτερά στήν Παναγία καί νά ποῦμε μαζί μέ τό Θεόδωρο Δούκα τό Λάσκαρη, πού σύνθεσε μέ συντριμμένη καρδιά τόν παρακλητικό κανόνα: «Ἐκύκλωσαν αἱ τοῦ βίου με ζάλαι ὥσπερ μέλισσαι κηρῖον, Παρθένε». «Σάν τά μελίσσια πού τριγυρίζουνε γύρω στήν κερήθρα, ἔτσι κ’ ἐμένα μέ ζώσανε οἱ ζαλάδες τῆς ζωῆς καί πέσανε ἀπάνω στήν καρδιά μου καί τήν κατατρυπᾶνε μέ τίς φαρμακερές σαΐτες τους. Ἄμποτε, Παναγία μου, νά σέ βρῶ βοηθό, νά μέ γλυτώσεις ἀπό τά βάσανα».

Τό θαῦμα τῆς κοπῆς τῶν χειρῶν τοῦ αὐθάδουςἙβραίου πού ἐπεχείρησε νά ἀνατρέψη τό ἱερόν σκῆνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου 14-08-82

 Ὁμιλία του Μακαριστού Γέροντος (1927 – 2006) πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.Εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου- Εἰς τήν Ἀγρυπνίαν τῆς Παραμονῆς τῆς Ἑορτῆς– ημερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία 14-08-82

Τό θαῦμα τῆς κοπῆς τῶν χειρῶν τοῦ αὐθάδουςἙβραίου πού ἐπεχείρησε νά ἀνατρέψη τό ἱερόν σκῆνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Η Θεοτόκος ως πηγή της σωτηρίας

 

Η  Θεοτόκος ως πηγή της σωτηρίας

Του Αρχ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκα της Ι.Μ.Πατρών -Δρ. Θεολογίας

Αναψυχή και παρηγορία μέσα στον πολυκύμαντο και τεταραγμένο βίο του σημερινού ανθρώπου αποτελεί η περίοδος του Δεκαπενταυγούστου με τους καθ'  εκάστην ψαλλόμενους Παρακλητικούς Κανόνες προς την Υπεραγία Θεοτόκο. 

Σαν φάρος μέσα στο ζοφερό σκοτάδι της απέλπιδος εποχής μας το Φως που εκπέμπεται από την Αγνή Κόρη της Ναζαρέτ καθοδηγεί τους πεπλανημένους στις δαιδαλωδεις ατραπούς της ματαιοδοξίας και του υλισμού προς την όντως ευδαιμονία και χαρά, τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό, τον Υιόν και Θεόν της.

Ἐγκώμιο στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Τί εἶναι αὐτὸ τὸ μυστήριο τὸ μέγα, ποὺ συντελεῖται γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπό σου, ἱερὴ Μητέρα καὶ Παρθένε; «Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου». Ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι θὰ σὲ μακαρίζουν, γιατί μονάχα Σὺ εἶσαι ἄξια γιὰ μακαρισμό!

Καὶ νὰ ποὺ ὅλες οἱ γενιὲς Σὲ μακαρίζουν. Ἐσένα εἶδαν οἱ θυγατέρες τῆς Ἱερουσαλήμ, δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ σὲ μακάρισαν οἱ βασίλισσες, δηλαδὴ οἱ ψυχὲς τῶν δικαίων, καὶ θὰ σὲ ὑμνοῦν αἰώνια. Γιατί Σὺ εἶσαι ὁ θρόνος ὁ βασιλικός, στὸν...ὁποῖον παραστέκονται Ἄγγελοι κοιτάζοντας τὸν Βασιλέα καὶ Δημιουργὸ νὰ κάθεται ἐπάνω του.

«Αἱ γενεαί πᾶσαι, μακαρίζομέν Σε, την μόνην Θεοτόκον».

 

                                         

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Θεολόγου – συγγραφέως

Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων

Εν Κυθήροις τη 15η Αυγούστου 2025

Σύμπασα η Ορθοδοξία, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζει και πανηγυρίζει σήμερα εν ευφροσύνη χαρά και αγαλλιάσει την μεγάλη θεομητορική εορτή  της σεπτής Κοιμήσεως τῆς  Μητέρας του Θεού. Όλες οι γενεές των Ορθοδοξων την τιμούν, την δοξάζουν και την μακαρίζουν, εδώ και 20 αιώνες τώρα, όχι μόνον διότι υπήρξε η μόνη Θεοτόκος, αλλά και διότι στο πρόσωπό της νικήθηκαν «της φύσεως οι όροι», σύμφωνα με όσαεπισημαίνει ο ιερός υμνογράφος σε τροπάριο της ασματικής ακολουθίας της εορτής: «Αι γενεαί πάσαι μακαρίζομέν σε την μόνην Θεοτόκον. Νενίκηνται της φύσεως οι όροι…», το οποίο είναι εμπνευσμένο από τους προφητικούς λόγους της Θεοτόκου: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί».

Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου: Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - «Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ 44ο ΨΑΛΜΟ» [13-8-1988] (Α32)

 

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ 44ο ΨΑΛΜΟ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 13-8-1988]

(Α32)

Ἡ ἑορτὴ μνήμης τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἀγαπητοί μου, μᾶς δίδει τὴν ἀφορμὴ νὰ δοῦμε ἐγκατάσπαρτη μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ τὴν παναγία μορφή της καὶ τὸ οὐρανόμηκες μεγαλεῖο της.

Ὁ 44ος Ψαλμὸς θὰ λέγαμε ὅτι εἶναι τὸ θαυμάσιο ἐκεῖνο ποίημα, ποὺ ἀναφέρεται στὸν Μεσσία καὶ τὴν Κυρία Θεοτόκο. Στὸ πρῶτο ἥμισυ τοῦ ποιήματος ἐξυμνεῖται ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, μὲ ὅλα τὰ θεανθρώπινα γνωρίσματά Του καὶ στὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ ἴδιου ποιήματος ἐξυμνεῖται ἡ Ἐκκλησία, ποὺ ἡ ἐπιτομὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ Παναγία Θεοτόκος. Μὲ ὅλα ἐκεῖνα τὰ θαυμάσια γνωρίσματά της, σὰν ἄμεσος κτίσις τοῦ Θεοῦ.

Λόγος στην Κοίμηση της Θεοτόκου (Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη)

Τώρα λοιπόν, ενώ έκλεισε τους αισθητούς οφθαλμούς η Θεοτόκος, υψώνει για χάρη μας τους νοητούς, σαν λαμπρούς και μεγάλους φωστήρες που ποτέ ως τώρα δεν βασίλεψαν, για να αγρυπνούν και να εξιλεώνουν τον Θεό υπέρ της σωτηρίας του κόσμου. Τώρα, ενώ στα θεοκίνητα χείλη της σίγησε ο έναρθρος λόγος, αείλαλο ανοίγει το πρεσβευτικό της στόμα υπέρ όλου του γένους. Τώρα, ενώ συνέστειλε τις σωματικές και θεοφόρες της παλάμες, τις υψώνει άφθαρτες προς το Δεσπότη υπέρ ολόκληρης της οικουμένης. Τώρα, ενώ μας απέκρυψε τα ηλιοειδή και φυσικά χαρακτηριστικά της, ακτινοβολεί διά μέσου της σκιαγραφίας της εικόνας της και την παρέχει στο λαό προς ασπασμό ευεργετικό και σχετική προσκύνηση, είτε το θέλουν οι αιρετικοί είτε όχι. Ενώ λοιπόν πέταξε επάνω η πάναγνη περιστερά, δεν παύει να φυλάττει τα κάτω. Ενώ εξήλθε του σώματος, με το πνεύμα της είναι μαζί μας. Ενώ οδηγήθηκε στους ουρανούς, εξοστρακίζει από ανάμεσα μας τους δαίμονες μεσιτεύοντας προς τον Κύριο.

«Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου» Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

(νεοελληνικὴ ἀπόδοση)
ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς Πατερικὲς ἐκδόσεις
«Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», τόμος 10ος.

... Ἂν ὁ θάνατος τῶν ὁσίων εἶναι τίμιος καὶ ἡ μνήμη δικαίου συνοδεύεται ἀπὸ ἐγκώμια, πόσο μᾶλλον τὴν μνήμη τῆς ἁγίας τῶν ἁγίων, διὰ τῆς ὁποίας ἐπέρχεται ὅλη ἡ ἁγιότης στοὺς ἁγίους, δηλαδὴ τὴ μνήμη τῆς ἀειπάρθενης καὶ Θεομήτορος, πρέπει νὰ τὴν ἐπιτελοῦμε μὲ τὶς μεγαλύτερες εὐφημίες.

Η Θεοτόκος, το αιώνιο αρχέτυπο της Γυναίκας - π.Αθανάσιος Μυτιληναίος 15-08-86

 

Ομιλία του μακαριστού πατέρα μας Αθανασίου Μυτιληναίου στην Εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου. Από τη σειρά Ομιλίες εις την Θεοτόκον. Ημερομηνία ομιλίας: 15-08-86

Η Θεοτόκος, το αιώνιο αρχέτυπο της Γυναίκας - π.Αθανάσιος Μυτιληναίος - YouTube

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: H Παναγιά η παραμελημένη, η τελευταία μας ελπίδα

 

 

H Παναγιά η παραμελημένη, η τελευταία μας ελπίδα

  (Αριστείδης Π. Δασκαλάκης) 

«Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοὶ Παρθένε

ἄχραντε·»

(Εἱρμὸς τῆς θ ́ ὠδῆς ἐν τῷ Ὄρθρῳ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς

Θεοτόκου.)

Κι έφτανε ένα και μόνο ένα «γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά Σου» για να ανατραπούν όλοι  οι φυσικοί νόμοι που διατρέχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Σε όλη την έκτασή του ο χωροχρόνος ταλαντώνεται και ανασυντάσσεται και ατακτεί μέσα στην τάξη του , υπηρετώντας , την μοναδική εκείνη κτιστή ύπαρξη , το μόνο δημιούργημα σε όλη την κτίση που  πλήρωσε στο ακέραιο, τον σκοπό  για τον οποίο υπάρχει η κτίση.  Τον μοναδικό προορισμό του ανθρώπου. Την πληρέστερη δυνατή ενότητα με τον Θεό.

Πως έγινε η Κοίμησις της Θεοτόκου κατά τον εορτάζοντα Άγιον Μάξιμο τον Ομολογητή

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου, Ηλία Μηνιάτη

Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη.

                                         

Αυτή είναι η πλέον ζωντανή και πρεπώδης εικών της μεταστάσης εις ουρανόν Θεομήτορος, οπού εζωγράφισε με θεοκίνητον κάλαμον ο Προφητάναξ. Και προς την θεωρίαν της εικόνος ταύτης, προσκαλώ σήμερον τα όμματα της ευλαβούς σας διανοίας, ω φιλέορτον σύστημα.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Οδοιπορικό στο μικρό Πάσχα του καλοκαιριού και οι κακοτοπιές του Οικουμενισμού»

Την εορτή της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» το «Πάσχα του καλοκαιριού», μέσα στο «κατακαλόκαιρο», σε κάθε γωνιά της Ορθόδοξης Ελλάδος, τιμάται επἀξια, με τόση λαμπρότητα και λαϊκό παλμό, η Μητέρα του Κυρίου μας, που είναι και «Μάννα» όλου του κόσμου.

 Η ορθόδοξη ψυχή στρέφει τις αισθήσεις της με βαθειά κατάνυξη και παρακλητική διάθεση προς την Παναγία. Καθημερινά η βυθισμένη μέσα στο πένθος και την οδύνη, βα­ρυ­αλ­γού­σα ψυ­χή του πι­στού, ζη­τά πα­ρά­κλη­ση και πα­ρη­γο­ριά α­πό την Πα­να­γί­α. Σε αντίθεση με τον υμνολογικό τόνο της περιόδου των Χαιρετισμών, όπου κυριαρχεί η θρι­αμ­βι­κή δο­ξο­λό­γη­ση των α­πεί­ρων χα­ρί­των της «Μη­τρός του Θε­ού γε­νο­μέ­νης».

 Οι χριστιανοί επικαλούνται με δεήσεις και ικεσίες το όνομά της Θεοτόκου, για να λάβουν βοήθεια στους καιρούς των πειραμσμών , των πόνων και των θλίψεων, «Δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών».

Φώτης Κόντογλου: Η χαρά των χριστιανών - Τὸ κάλλος τῆς Παναγίας

Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ’ η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση.

Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι’ ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της.