Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπειλητικὴ κατὰ πιστῶν Ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχη

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΕΝΩΣΙΣ  «ΚΟΣΜΑΣ  ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»

ΕΔΡΑ: ΒΑΣ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 30, 546 24  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΗΛ. 697-2176314

E-MAIL: KFLAMIATOS@YAHOO.GR  ―  ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ  ΑΠΡ 2012

_______________________________________________

Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπειλητικὴ κατὰ πιστῶν
Ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχη

ΟΙ ΑΡΧΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΓΑΒΡΙΟΥΝ

Η ΑΙΡΕΤΙΖΟΥΣΑ ΟΜΑΔΑ ΟΛΙΓΙΣΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ  ΤΡΟΜΑΖΕΙ
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,

ΑΦΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Δυστυχῶς ἢ εὐτυχῶς οἱ ἐλάχιστοι συνειδητοὶ οἰκουμενιστὲς (ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι) δὲν κρύβονται πιά. Συγκροτοῦν εὐδιάκριτο κακόδοξο μέτωπο, ἐπαναλαμβάνουν ἐν χορῷ τὶς ἐναντιούμενες στὴν ὀρθόδοξη Πίστη διδασκαλίες καὶ πρακτικές, προσπαθοῦν νὰ τὶς ἐπιβάλλουν ἐτσιθελικά, ἀλληλοϋποστηρίζονται, δραστηριοποιοῦνται ὡς ἀπὸ σχεδίου, λειτουργοῦν ὡς αἱρετίζον σῶμα μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς ἐκ τούτου, δὲν εἶναι πιὰ ἀόρατη, ἀλλ’ ὁρατὴ καὶ γιὰ τὸν πλέον δύσπιστο, μὲ συγκεκριμένους ἡγέτες· ἡγέτες, ποὺ ἀσφαλῶς ὑπεραμύνονται τῆς κακοδοξίας τους, βαπτίζοντας τὶς ποικίλες «μετα-πατερικὲς» κακοφωνίες –ὅπως συνέβη σὲ ὅλες τὶς ἐποχὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας– ὡς αὐθεντικὴ ὀρθοδοξία· ἡγέτες, ποὺ δὲν ἀνέχονται τὸν ἔλεγχο καὶ τὴν κριτική, καὶ ἐκφράζουν ὠμὰ τὴν ἐπιθυμία καὶ θέλησή τους, νὰ τιμωρήσουν ἀπο-φασιστικὰ τοὺς πιστοὺς ποὺ ἐμμένουν στὴν Εὐαγγελικὴ διδασκαλία· ἡγέτες ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ χρησιμοποιήσουν μονομερῶς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, γιὰ νὰ ἐξοντώσουν καὶ νὰ συντρίψουν ὅσα μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀντιστέκονται στὰ προδοτικὰ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία σχέδιά τους· ἡγέτες –πρόσωπα ἐπικίνδυνα, ποὺ ἀντιμάχονται τὸν Θεὸν μὲ τὶς διδασκαλίες τους καὶ τὶς ἀντι-Εὐαγγελικές, ἀντι-Κανονικὲς πρακτικές τους· ἡγέτες ποὺ ἀπειλοῦν μὲ καθαιρέσεις καὶ ἀφορισμοὺς τοὺς ὑπερασπιζόμενους καὶ μὴ ἐγκαταλείποντας στὰ ἀνάξια χέρια τους τὸν θησαυρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, κραδαίνοντας πρὸς τοῦτο τὴν σπάθην τῆς ἐξουσίας πού, ἡ Νεοταξικὴ ἀθεϊστικὴ Κοσμοκρατορία, ἐνθαρρυντικὰ τοὺς παρέχει· «ὀρθόδοξοι» ἡγέτες ποὺ ἐκτιμοῦν πὼς τώρα εἶναι κατάλληλες οἱ κοινωνικο—οἰκονομικὲς συγκυρίες γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἑνωτικῶν σχεδίων τους ὑπὸ τὸν Πάπα, τώρα ποὺ οἱ ἀντιδράσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος προβλέπονται χλιαρὲς ἕως ἀνύπαρκτες καὶ εὔκολα θὰ παταχθεῖ κάθε ἀντίδραση, ἔστω κι ἂν προκληθεῖ ἕνα ἀκόμα νέο σχίσμα στὴν Ἐκκλησία.

Ὡς τώρα, προσπαθοῦσαν νὰ περιθωριοποιήσουν ἢ παρασκηνιακῶς νὰ ἐκφοβίσουν, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ ἀποκάμουν οἱ πιστοὶ ποὺ ἐμμένουν στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Ὅμως, βλέποντας ἡ οἰκουμενιστικὴ ἡγεσία ὅτι εἶναι ἀνυποχώρητοι οἱ πιστοὶ καὶ συνειδητοποιώντας ὅτι τὰ σχέδιά τους γιὰ τὴν ἕνωση ὑπὸ τὸν Πάπα καθυστεροῦν, ἐθορυβήθηκαν πολύ, φοβούμενοι τὴν συσπείρωση τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν. Μετὰ μάλιστα τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἡμερίδας κατὰ τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας πού διοργάνωσε ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς στὸν Πειραιᾶ (15/2/2012), κατὰ τὴν ὁποία κατονομάσθησαν –ἐνώπιον ἑκατοντάδων ἱερέων καὶ χιλιάδων πιστῶν– συγκεκριμένα πρόσωπα τῆς οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν βράβευση ἀντι-οικουμενιστῶν πιστῶν ἀπό τόν μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, θεώρησαν ὅτι εἶναι καιρὸς γιὰ μιὰ κατὰ μέτωπον ἐπίθεση. Καὶ σχεδίασαν προγραμματισμένα, μέσα σὲ ἕνα περίπου μῆνα, ὁμοβροντία Συνεδρίων, Ἡμερίδων καὶ δηλώσεων τῶν ἡγετικῶν τους κύκλων, ὑπερασπιζόμενοι τὴν συνέχιση τῶν ἀντιπατερικῶν οἰκουμενιστικῶν Διαλόγων, μὲ ἀποκορύφωμα τὶς κυρίαρχες ἀπειλὲς τοῦ Πατριάρχου γιὰ τὴν ἐξόντωση τῶν ἀντιδρώντων.

Καὶ αὐτοὶ –ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ὁμιλοῦν γιὰ Διαλόγους «ἀγάπης» μὲ τοὺς ἑτερόδοξους– δὲν ἀντέχουν οὔτε ἕναν Διάλογο μὲ τοὺς ὁμόδοξους –διάλογο ἔστω γιὰ τὰ μάτια. Καὶ εἴδαμε πώς, ἀντὶ γιὰ Διάλογο, ἐξαπέλυσαν ποικιλώνυμες ὕβρεις καὶ ἀπειλὲς κατὰ τῶν πιστῶν ποὺ προβληματίζονται, ἀγωνιοῦν, πονοῦν γιὰ τὴν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τοὺς θεσμικοὺς ἡγέτες της· ἀπειλὲς ὅτι θὰ τοὺς ἐξουδετερώσουν καὶ ἐξοντώσουν.

Καὶ ἀρνοῦνται τὸν ἐνδο-ὀρθόξοξο Διάλογο ἀδιαφορώντας, ἂν αὐτὴ ἡ τακτικὴ ὁδηγήσει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ ἕνα ἀκόμα σχίσμα. Πιθανὸν μάλιστα, καὶ νὰ ἐπιδιώκουν τὴν λύση τοῦ σχίσματος, ἡ ὁποία –ἐπειδὴ θὰ ἀδυνατίσει ἀκόμα περισσότερο τὴν συνεκτικότητα καὶ τὴ δύναμη κρούσεως τῆς Ὀρθοδοξίας– θὰ κάνει δυνατὸ ἐπιτέλους τὸ ὅραμα τῶν οἰκουμενιστῶν γιὰ τὴν ”ἕνωση” τῶν “ἐκκλησιῶν” χωρὶς τὴν μετάνοια τῶν ἑτεροδόξων, τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὶς κακοδοξίες τους καὶ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν Μία, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Μέσα σ’ ἕνα τέτοιο πλαίσιο δράσεως οἱ οἰκουμενιστές, πραγματοποίησαν πολυδάπανες οἰκουμενιστικὲς Ἡμερίδες τῶν 50-100 ἀτόμων, συνέχισαν τὶς θεομίσητες συμπροσευχὲς (σαφῶς ἀπαγορευμένες ἀπὸ Ἱ. Κανόνες μὲ τὴν ἀπειλή, μάλιστα, τῆς καθαιρέσεως!!!), ἀπέδωσαν τιμὲς ἁγίου –ἂν καὶ ὑποτίθεται πὼς εἶναι “ὀρθόδοξοι”– στὸν μόλις τεθνεῶτα αἱρετικό–Κόπτη Πατριάρχη Σενοῦντα, συνέχισαν στὴ Βοσνία τὴν ἐπίδοση Κορανίου σὲ μουσουλμάνους ἀξιωματούχους (κατὰ τὸ παράδειγμα τῶν Πατριαρχῶν Κων/πόλεως καὶ Ἀλεξανδρείας), συντελώντας –μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐνέργειες– στὴν περαιτέρω ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, τὴν ἰσοπέδωση ὅσων ἀντιστάσεων ἔχουν ἀπομείνει καὶ ἀντιστέκονται στὴν οἰκουμενιστικὴ ἐπέλαση.