2 Νοεμβρίου 2024
Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ
«Ἡ ἀγαπημένη μου εἶναι ἡ Ἑλλάς»
Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς, ὡς ἐπιτελικός ἀξιωματικός, βρέθηκε στήν Κοζάνη τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1912. Στὸ σπίτι ποὺ ἔμενε, ὅλη τή νύχτα στό γραφεῖο τῆς ἐκστρατείας, εἶχε πολλά χαρτιά καί ὅλο ἔγραφε καί ὅλο σχεδίαζε. Ἡ σπιτονοικοκυρά του, μιά ἀθώα καί γνήσια Ἑλληνίδα, μέ κάτασπρα μαλλιά, νικήθηκε ἀπό τόν πειρασμό και τον ρώτησε: «Πουλύ κουράζεσι πιδίμ οὕλ τή νύχτα. Οὕλον γράφς. Μήπ’ς στέλν’ς γράμματα στό κουρίτσι σ’»;
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Τό ΟΧΙ γιά τήν φυλή μας δέν εἶναι μία ἁπλῆ λέξη. Οὔτε εἶναι κάτι, πού ἀπό στόματος Ἑλλήνων λέχθηκε γιά πρώτη φορά στίς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1940.
Τό ΟΧΙ εἶναι ὁ ἀλάνθαστος καί σταθερός βηματοδότης τῆς ἀργόσυρτης ἱστορικῆς μας διαδρομῆς, ἐδῶ καί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια.
Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τό ΟΧΙ τῶν Θερμοπυλῶν, τῆς Σαλαμίνας καί τοῦ Μαραθῶνα ἀπέναντι στόν Πέρση εἰσβολέα;
Ποιός δικαιοῦται νά λησμονήσει τό ΟΧΙ τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στήν Ὀθωμανική βαρβαρότητα ;
του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
Alors, c’est la guerre. Αυτή ήταν η ακριβής (και μεγαλειωδώς ανατριχιαστική) διατύπωση της τελευταίας μεγάλης άρνησης που ειπώθηκε από επίσημο στόμα στον ελλαδικό χώρο και την οποία τιμούμε και πάλι (θεωρητικά τουλάχιστον) σήμερα. Και αυτή ήταν η ακριβής απαρχή του έπους που έγραψε με το αίμα της η τελευταία ίσως πραγματική γενιά Ελλήνων στην Ιστορία. Ακριβώς δηλαδή λίγο πριν την έναρξη της τελικής φάσης της οριστικής τους μετάλλαξης.
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού
γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΤΟ
ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-10-2001] Γ209 Β
Όσο
περισσότερο ο χρόνος απομακρύνει τα γεγονότα, αγαπητοί μου, τόσο περισσότερο
σφαιρικά φαντάζουν στα μάτια μας. Έτσι, από την απόσταση 61 ολοκλήρων χρόνων,
δηλαδή δύο τριακονταετίες, βλέπουμε τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου
του 1940 καλύτερα. Αλήθεια, πέρασαν έξι δεκαετίες… Πόσο γρήγορα πέρασαν… Για ‘κείνους
μάλιστα που τότε έζησαν τα γεγονότα και σήμερα έχουν κάποια ηλικία.
28η Οκτωβρίου 1940… Μια χρονολογία που τη χαρακτηρίζει ένα ηρωικό ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του εχθρού για παράδοση. Είναι στο αίμα του Έλληνος να μη θέλει να παραδοθεί στον εχθρό. Σε όποιας μορφής εχθρό. Και το βλέπει κανείς αυτό ιστορικά. Και οι πρόγονοί μας είπαν εκείνο το περίφημο «Μολών λαβέ». Δηλαδή, «αφού έρθεις, πάρε τα αυτά που ζητάς. Εμείς δεν σου τα δίνουμε»· όταν ο τελευταίος αυτοκράτωρ, μαχόμενος, έπεσε στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, λέγοντας ότι του ήταν αδύνατον να παραδώσει την πόλη στον εχθρό, γιατί δεν του ανήκε· όταν το ’40 μας ζήτησαν οι εχθροί να παραδώσουμε την πατρίδα μας στα χέρια τους, εμείς τους είπαμε ΟΧΙ!
ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Απόσπασμα
απομαγνητοφωνημένης ομιλίας
του
μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με
θέμα:
«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟ
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις
27-10-1985] [Β145]
Αγαπητοί μου, η αγρυπνία που επιτελούμε απόψε, είναι στη μεγάλη εκείνη ευεργεσία του Θεού, που έδωσε τη νίκη και την ελευθερία στον ελληνικό μας Έθνος. Όλοι τότε νόμισαν ότι η Ελλάς θα πέθαινε, υποκύπτουσα στον κατακτητή. Εκείνη η μικρή Ελλάς των επτά εκατομμυρίων· ότι θα συνετρίβετο μπροστά σε έναν όγκο σαράντα εκατομμυρίων. Για να προστεθεί ύστερα από λίγους μήνες ένας άλλος όγκος άλλων σαράντα εκατομμυρίων, μπροστά στη μικρή μας Ελλάδα. Η Ελλάδα όμως δεν απέθανε. Ο Κύριος που ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, Εκείνος είπε και δια την Ελλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Μόνος αγαπητοί μου, ο Χριστός είναι Εκείνος που όταν απλώνει το ζωογόνο χέρι Του, όλα τα σώζει και όλα τα ζωοποιεί. Τότε είμεθα εγγύς βαράθρου, εγγύς θανάτου. Κι όμως ο Κύριος, ο Θεός μάς έβγαλε από εκείνα τα βάραθρα της εθνικής αλλά και της πνευματικής μας απωλείας, παρά τους γέλωτας των αντιφρονούντων. Γελούσαν οι εχθροί. Κι έλεγαν: «Είναι δυνατόν;». Κι όμως δείξαμε στον κόσμον το θαύμα του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Γιὰ τὰ ἡρωϊκὰ κατορθώματα τῶν ἀγωνιστῶν μας στὸν πόλεμο τοῦ ’40 ἔχει χρησιμοποιηθῇ ὁ ὅρος ἐποποιΐα. Ὄχι ἀτυχῶς. Πῶς ἀλλοιῶς θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρίσῃ κανεὶς τὰ ἀνδραγαθήματα τῶν Ἑλλήνων στὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο ἀλλὰ καὶ μετά, στὴν γερμανικὴ ἀντίσταση, παρὰ ὡς ἔργα μεγάλα καὶ θαυμαστά, ποὺ ξεπερνοῦν πράγματι τὴν σφαῖρα τῆς λογικῆς καὶ ἀγγίζουν τὰ ὅρια τοῦ θαύματος; Ἀλλὰ καὶ τί λόγια νὰ βρῆ κανείς, γιὰ νὰ περιγράψῃ τὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν ποὺ δὲν δείλιασαν οὔτε μπροστὰ σὲ πολυαριθμότερους οὔτε μπροστὰ σὲ ἀρτιώτερα ἐξοπλισμένους μαχητές!
 |
| Ταγματάρχης Δημήτριος Κασλάς |
«Ύψωμα 731 – Σελίδες δόξας»
(Δύο μνημειώδεις διαταγές του Ταγματάρχη
Δημ. Κασλά –
Μάρτιος 1941)
Οι
δύο αυτές Διαταγές ανακοινώθηκαν επί του Υψ. 731, όταν η φυσική διαδοχή των
ημερών για τους υπερασπιστές του δεν ήταν η συνήθης, Δευτέρα, Τρίτη, κ.ο.κ…
Βιωματικά,
την κάθε ημέρα την περίμεναν – ονόμαζαν «θάνατο» υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Καθημερινά ένιωθαν, ο Δημ. Κασλάς και οι στρατιώτες του, να τρίζουν οι αρμοί της βιολογικής τους ύπαρξης με την συνοδεύουσα (σχετική) ψυχολογία. Ζούσαν δηλ. καθημερινά το μεγάλο ανάμεσα στην επίγεια ζωή και στο θάνατο∙ πείρα οδυνηρή! Αυτή η έντονη συνείδηση του μεταίχμιου, γνώρισμα των μεγάλων Εθνικών μας αγώνων – Ελευθερία ή Θάνατος – είχε καλλιεργηθεί μέσα τους από την Ελληνορθόδοξη αγωγή, που είχαν από την Εκκλησία και το σχολείο (της εποχής τους!). Αυτή ακριβώς η συνείδηση λειτούργησε στους υπερασπιστές του Υψ. 731 ως δρομοδείχτης.
Νιόπαντρος ένα χρόνο, στη Μεσοχώρα, το καλοκαίρι του
1940, ο Βαγγέλης Τσιάντας, παλικάρι κοντά στα 30, με τη σύζυγό του Ευτυχία και
τη νεογέννητη κόρη του, Σπυριδούλα, κάνει τα πιο όμορφα όνειρα για τη ζωή.
Ξέρει καλά την τέχνη του επιπλοποιού, στήνει το εργαστήριό του, έχει αγοράσει
τα εργαλεία του και δουλεύει το ξύλο, με τέχνη και μεράκι. Τα χέρια του
"γράφουν".
Ό,τι πιάνουν γίνεται κόσμημα, στολίδι. Δεν προλαβαίνει τις παραγγελίες. Όμως,
τα "σύννεφα" βαραίνουν, η πατρίδα υποψιάζεται τον κίνδυνο και καλεί
τα παιδιά της να πράξουν το χρέος. Το ίδιο κάνει και ο Βαγγέλης. Αφήνει πίσω τη
μικρομάνα σύζυγο Ευτυχία, τη δυο μηνών κόρη του Σπυριδούλα, τους γονείς και τις
αδελφές, τους φίλους και συγχωριανούς, το εργαστήρι και τις παραγγελίες, τα
όνειρα και τις χαρές.
(ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΤΡΙΠΟΛΗ 1946, ΧΗΡΕΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940)
ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΑΝΕΛΗΦΘΗ!!
Το πολιτικό κατεστημένο ΔΕΝ επέτρεψε τέτοιο γεγονός.
ΔΕΝ ετίμησε τις γυναίκες που έδωσαν και το υστέρημά τους στον αγώνα και στερήθηκαν την παρουσία των αγαπημένων τους συντρόφων.
ΔΕΝ πήραν καμία σύνταξη, ΔΕΝ έτυχαν τιμών ιδιαιτέρων. Ξέχασε η Πολιτεία και τους άνδρες τους…….
Eπιμελείται και σχολιάζει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Το 1983 ο εκ Λειβαρτζίου Καλαβρύτων θεολόγος Θεόδωρος (Λάκης) Β. Κωνσταντίνου, αποκαρδιωμένος από την ανθελληνική προπαγάνδα μέσω τηλεόρασης και ραδιοφώνου, εξέδωσε έναν λόγο που είχε εκφωνήσει το 1955 επί τη επετείω της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου, προκειμένου να γίνει αντιληπτός ο κατήφορος τον οποίο, μέσα σε μία περίπου τριακονταετία, ακολούθησε η Ελλάδα.
Στον πρόλογο του τευχιδίου του, ο Κωνσταντίνου έγραφε τα εξής:
Επιμέλεια: Ελευθερία
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
-- . --
Ὀρθοδοξία τί σημαίνει;
Σέ δυό λογάκια εἶναι κλεισμένη:
Σἄν τό Χριστό «ταπεινωμένοι»* (Φιλιπ.2,8)
Ὅλοι μαζί «ἀδελφωμένοι» (Α΄Πέτρ.2,17)
«Τό δυνατόν εἰρηνευμένοι»* (Ρωμ.2,18)
«Πρός τόν οὐρανόν στραμμένοι»
(Ἑβρ.6,18-19: Θεσ.4,17: Πράξ.1,11)
«Στή Βασιλεία Του σωσμένοι» (Β΄Θεσ.1,5)
[ «Τῆς Βασιλείας Του κληρονόμοι» ]
(Ματ.6,33: Πράξ.14,22)
Το τάμα του Έθνους υπενθυμίζει την ευλάβεια των μεγάλων ανδρών και αυτό δεν είναι αρεστό σε κάποιους. Οι αγωνιστές του 21 δεν κόμπασαν που ελευθέρωσαν την πατρίδα, κόντρα στην πανίσχυρη Ιερά Συμμαχία. Θεώρησαν τη νίκη, δώρο του Χριστού και θέλησαν να κάνουν κάτι για να ανταποδώσουν.
Χαράλαμπος Άνδραλης
Συμπληρώνονται φέτος 195 χρόνια από την Δ΄ Εθνοσυνέλευση του Άργους, η οποία μεταξύ άλλων, αποφάσισε: «Όταν η τοπική περιφέρεια της Ελλάδος και η καθέδρα της Κυβερνήσεώς της κατασταθώσιν οριστικώς, οι δε οικονομικοί πόροι του Κράτους το επιτρέψωσιν, η Κυβέρνησις θέλει διατάξει να εγερθή εις την καθέδραν εις ναός επ’ ονόματι του Σωτήρος»[1]. Στο ίδιο ψήφισμα αναφέρεται «Τα ονόματα των φιλελλήνων, όσοι απέθανον εις την Ελλάδα, μαχόμενοι υπέρ της ανεξαρτησίας της, θέλουν χαραχθεί επί τινός μνημείου εγερθησομένου εις τον ναόν του Σωτήρος.»
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Μυργιώτης, Μαθηματικός
Δὲν εἶναι ἀπολύτως ἐξακριβωμένος ὁ τόπος γέννησης τοῦ Καραϊσκάκη. Ἀποτελεῖ σημεῖο διεκδίκησης καὶ διαμάχης. Τὸν θεωροῦν τέκνο τους τὸ χωριὸ Μαυρομμάτι Καρδίτσας ,καὶ ἡ Σκουληκαριὰ Ἄρτας. Ἡ ἐπιτροπὴ ποὺ συνέστησε τὸ Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν τὸ 1927, προκειμένου νὰ ἐπιλύσει τὸ θέμα τῆς γενέτειράς του, κατέληξε στὴν ἐπίσημη ἀναγόρευση τοῦ Μαυρομματίου ὡς γενέτειρας τοῦ Καραϊσκάκη.
ΝΤΡΟΠΗ!!! Χθές Κυριακή της Ορθοδοξίας,η Ιερά Σύνοδος κρύφθηκε εις την Ι Μ Πετράκη, σήμερα μαζί με το συρφετό της ρευστότητας της διαστροφής της ανθρωπίνης οντολογίας που προσβάλλουν τον ελληνικό λαό.
----------------
ΧΑΡΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΞΙΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ..
ΣΧΟΛΙΟ: Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Εκείνος που το «τερμάτισε», κατά τη λαϊκή έκφραση, είναι ο «χάρτινος επιτελάρχης», ο έχων καταπροδώσει από ετών, την υψηλή και ιερή αποστολή του, ο χειρότερος, κατά την άποψή μου, αρχιεπίσκοπος Αθηνών , από όσους κατείχαν, κατά καιρούς, αυτό το αξίωμα.
Χθες, «έκανε αντίσταση», «περιχαρακωμένος» και «ταμπουρωμένος «στην Ιερά Μονή Πετράκη και την επομένη άφησε το ταμπούρι και «συνεόρτασε» με την αντίχριστη πολιτειακή και πολιτική ηγεσία.
Γελάκια και αβροφροσύνες , με τους μεγάλους ενόχους …
«Ωραίο παράδειγμα» για τους νεότερους ιεράρχες…..
Γραφείο ρεπορτάζ: Romfea.gr
Πανηγυρική επίσημη δοξολογία επί τη εορτή της 25ης Μαρτίου, τελέστηκε σήμερα, Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024 στον Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αθηνών.
Στην πανηγυρική δοξολογία προεξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, παρουσία της προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Να αναφερθεί ότι στην πανηγυρική δοξολογία την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας, ενώ το παρόν έδωσε η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου.
Ακόμη, παρέστησαν ο Εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Μητροπολίτης Λαοδικείας κ. Θεοδώρητος, ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, Μητροπολίτης Γουινέας κ. Γεώργιος και ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην ΑΘήνα, Αρχιμ. Ραφαήλ.
