ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  ΚΑΙ  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΓΑΘΑ  ΚΑΙ  ΑΞΙΕΣ
«Τιμῆς ἠγοράσθητε·
μή γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων»

                                           (Α΄ Κορ.7,23)*

 

Βαρθολομαῖε, πᾶμε Μεσολόγγι ...

 

Βράδυ  Σαββάτου, τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Δικαίου καί Τετραημέρου Λαζάρου, τῆς 10^ης Ἀπριλίου 1826, τότε. Ἴδιο βράδυ, σήμερα, 2024!

Πέρασαν 198 χρόνια. Ὅμως, ποιά καρδιά μπορεῖ νά μείνῃ ἀδάκρυτη ἀπόψε; Ποιά μάτια δέν θέλουν νά δοῦν, ἔστω φευγαλέα, τήν ὥρα τῆς ἀνίκητης πορείας τῶν Ἐλεύθερων Πολιορκημένων τοῦ Μεσολογγίου πρός τήν ἀθανασία;

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ --ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ - ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ---25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΡΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ

  Επιμέλεια: Ελευθερία

                                                                    ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

-- . --

Ὀρθοδοξία τί σημαίνει;

Σέ δυό λογάκια εἶναι κλεισμένη:

Σἄν τό Χριστό «ταπεινωμένοι»* (Φιλιπ.2,8)

Ὅλοι μαζί «ἀδελφωμένοι» (Α΄Πέτρ.2,17)

«Τό δυνατόν εἰρηνευμένοι»* (Ρωμ.2,18)

«Πρός τόν οὐρανόν στραμμένοι»
(Ἑβρ.6,18-19: Θεσ.4,17: Πράξ.1,11)

«Στή Βασιλεία Του σωσμένοι» (Β΄Θεσ.1,5)

[ «Τῆς Βασιλείας Του κληρονόμοι» ]
(Ματ.6,33: Πράξ.14,22)

Ο Α Σ Ω Τ Ο Σ

 

Ο  Α Σ Ω Τ Ο Σ
---  .  ---

Ἐσύ, δέν φεύγεις στό βουνό (Ματ.18,12)
νά σέ ἀναζητήσω·
«πορεύεσαι εἰς γῆν μακράν», (Λουκ.15,12)  
δέν ἔρχομ’ ἀπό πίσω.

«Μέρος οὐσίας ᾔτησας
νά λάβῃς, ἀνενδότως»· (Λουκ.15,12)
ἔφθασες ὅπου πόθησες
«ζώντας ἐκεῖ ἀσώτως». (Λουκ.15,13)

ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ – ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙA!

https://www.youtube.com/watch?v=YNz6mxfyDI0

       «Μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη   ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφη  ἐν δόξῃ» (Α΄Τιμ.3,16).

«Τό Πνεῦμα τό ἅγιον ρητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως πιστεύοντες πνεύμασι πλάνοις καί διδασκαλίαις δαιμονίων κεκαυτηριασμένων τήν ἰδίαν συνείδησιν. Τούτους καί ταῦτα ὑποτιθέμενος τοῖς ἀδελφοῖς καλός ἔσῃ διάκονος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐντρεφόμενος τοῖς λόγοις τῆς πίστεως καί τῆς καλῆς διδασκαλίας ᾗ παρηκολούθηκας. Τούς δέ βεβήλους καί γραώδεις μύθους  π α ρ α ι τ ο ῦ, γύμναζε δέ σαυτόν πρός εὐσέβειαν· ἡ γάρ σωματική γυμνασία πρός ΟΛΊΓΌΝ ἐστιν ὠφέλιμος,  ἡ δέ   ε ὐ σ έ β ε ι  α   πρός ΠΆΝΤΑ ὠφέλιμός ἐστιν, ἐπαγγελίας ἔχουσα ζωῆς τῆς νῦν καί τῆς μελλούσης. Πιστός ὁ λόγος καί πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος» (Α΄Τιμ.4,1-9).

«ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ» --«ΤΑΦΟΙ ΚΕΚΟΝΙΑΜΕΝΟΙ»

 «ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ»

«Οἶδα σου τά ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καί νεκρός εἶ» (Ἀποκ.3,1)

  «ΤΑΦΟΙ ΚΕΚΟΝΙΑΜΕΝΟΙ»

«Παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες  ἔξωθεν μέν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δέ  μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως  καί ἀνομίας»   (Μάτθ.23,27)

* * *

Ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ, συναΐδιος τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ, ἤτοι ἄνευ ἀρχῆς (χρονικῆς ἀπαρχῆς, στιγμῆς ἐκκινήσεως) καί οὐδέν τι ἄλλο πράξας εἰ μή  μόνον «λόγον εἰπών» (Ψαλ.32,9) «ἐποίησεν ἐντός πέντε ἡμερῶν ἅπασαν τήν ὑλικήν δημιουργίαν» (Γέν.1,23).

«Τῷ λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοί ἐστερεώθησαν καί τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν» (Ψαλ.32,6)

«Αὐτός εἶπε καί ἐγενήθησαν, αὐτός ἐνετείλατο καί ἐκτίσθησαν» (Ψαλ.32,9).

Οὗτος, ἀπό ἀγάπην καί μόνον κινούμενος, ὡς Τρισυπόστατος Θεότης, δηλαδή τῇ συμμετοχῇ καί συμπράξει τοῦ Πατρός καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «ἐποίησαν ἄνθρωπον» (Γέν.1,27) τήν «ἕκτην ἡμέραν» (Γέν.1,31), «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ» (Γέν.1,26), «ἵνα ἄρχῃ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί πάντων τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τῆς γῆς» (Γέν.1,28). «Ἄρρην, ἀνήρ» (Γέν.1,27) πλασθείς ὁ ἄνθρωπος, τό πρῶτον, καί κατόπιν «ἄρσεν καί θῆλυ, εὐλογήσας αὐτούς ὁ Θεός λέγων· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αὐτῆς καί ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης κ.λ.π.» (Γέν.1,27-28).

Τοῦτον, τόν «κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν Θεοῦ» (Γέν.1,26) πλασθέντα ἄνθρωπον ἄνδρα Ἀδάμ, ἔθετο ἐν ὁρισμένῳ Τόπῳ, «τῷ Παραδείσῳ» (Γέν,2,8 & 2,15)) «μεταξύ τεσσάτων ποταμῶν Τίγρητος, Εὐφράτου, Γεών καί Φισών» (Γέν.2,11-14), πρός δοκιμασίαν, ἀγωγήν, καλλιέργειαν, ἀνύψωσιν καί ἐπίτευξιν ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν» πρός τόν Θεόν, διά τῆς ἐξαρτήσεως καί ὑπακοῆς τοῦ Ἀδάμ πρός Ἐκεῖνον, «ἐν ἐλευθερίᾳ βουλήσεως καί αὐτεξουσίως», οὐχί δέ στανικῶς. 

ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ - ΑΡΣΕΝΟΚΟΙΤΑΙ --ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

 

ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ - ΑΡΣΕΝΟΚΟΙΤΑΙ
----  .  ----
«Ἄξιοι θανάτου εἰσίν»
(Ρωμ.1,32: Δευτ.13,15-16)

Μ ε γ ί σ τ η   Π ρ ο σ ο χ ή
εἰς τήν  Π α ν σ ο φ ί α ν  τοῦ Θεοῦ!

«Οἶδά σου τά ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καί νεκρός εἶ»
(Ἀποκ.3,1)

Χωρίς νά θέσῃ οὐδείς ἐναντίον αὐτῶν φονικήν χεῖρα·
ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν εἶναι ἤδη ἀπό μόνοι τους νεκροί,
ὄνομα μόνον ἔχοντες ὅτι ζοῦν,
διότι μισοῦν καί ἐμποδίζουν τήν συνέχισιν
καί τήν διαιώνισιν τῆς ζωῆς ἐπί τῆς γῆς!

«Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, καί τόν θυμᾶσαι;
ἤ ὁ γόνος τοῦ ἀνθρώπου, καί τόν λογαριάζεις;
τόν ἔκανες λίγο κατώτερο ἀπό τούς ἀγγέλους,
τόν στεφάνωσες μέ δόξα καί τιμή»
 (Ψαλ.8,5)

«Ὁ ἄνθρωπος παρ’ ὅλο πού εἶναι τιμημένος,
δέν τό καταλαβαίνει·
ἐξισώνεται μέ τά κτήνη τά χωρίς μυαλό
καί ἐξομοιώνεται μ’ αὐτά»
(Ψαλ.48,13)

«Μή ἐκτιμών τήν σχεδόν ἰσάγγελον ἀξίαν του ὁ ἀνθρωπος,
ἐξισούμενος μέ τά κτήνη
καί ἐξομοιούμενος μέ αὐτά·
ἐκ τῶν πράξεών του ἀποδεικνύει
ὅτι ὄνομα μόνον ἔχει πώς ζῆ,
νεκρός ὑπάρχων»
(Ψαλ.8,5 & 48,13: Ἀποκ.3,1)

Λ ο ι π ό ν . . . ·  ! ! !

«Ἀφῆστε τούς  ν ε κ ρ ο ύ ς ,  νά θάβουν τούς νεκρούς των»!
(Ματθ.8,22: Λουκ.9,60)
Τό ὁμολογεῖ, / αὐτό τοῦτο τό ἀψευδές στόμα τοῦ Κυρίου!

Διαχέεται γύρω πολλή «μπόχα» ἀπό ἄφθονη «πτωμαΐνη»,
ὥστε νά χρειάζεται νά θάπτουν καί οἱ λαϊκοί (!), ὄχι μόνον οἱ ἱερεῖς …

* * *

Τό θέμα τῶν ἡμερῶν, τό ὁποῖο δυστυχῶς ὑποσκελίζει, ὑπερτερεῖ καί ὑπερέχει τῶν καθημερινῶν προβλημάτων τῆς αἰσχροκέρδειας, τῆς ἀνέχειας, τῆς πτωχείας, τοῦ προβληματισμοῦ τῆς μεγαλυτέρας μερίδος τοῦ λαοῦ ἀκόμη καί ὡς πρός τήν ἐπιβίωσή του, μέ ἐκδηλώσεις πρωτοφανεῖς ἀπεργιῶν στό ἐξωτερικό καί τό ἐσωτερικό, τά ὁποῖα θά ἔπρεπε νά ἀπασχολοῦν καί τήν Κυβέρνησή μας, νά συγκινοῦν δέ βαθύτατα καί ν’ ἀνησυχοῦν γιά τά παιδιά της τή Μάνα Ἐκκλησία καί συγκεκριμένα τούς Ταγούς της· κατήντησε νά εἶναι ἕν, φλέγον καί ἀποκλειστικόν, ἤτοι ἡ «Ψήφισις νόμου συνάψεως γάμου  τῶν ὁμοφυλοφίλων καί υἱοθεσίας τέκνων»!

Τ Ι - Ε Σ Τ Ι Ν - Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ ;

 

Τ Ι    Ε Σ Τ Ι Ν    Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ ;
----  .  ----

«ἀγαθά καί φαῦλα» (Ἰωάν.5,29)  

«ἀρετή καί κακία» (Β΄Πέτ.1,5: Α΄Κορ.14,20)

                                                        * * *

Θά ἦτο καλό καί ὠφέλιμο νομίζω, τό νά γνωρίζῃ κάθε ἄνθρωπος ρεαλιστικά, ὅτι ἡ πραγματική του ἀρχή, ἤ διαφορετικά ἡ ἔναρξις τῆς ὑπάρξεώς του δέν τελεσιουργεῖται, ὡς διαπιστοῦται ἐπιστημονικῶς σήμερον μόνον κατά τήν ἱερωτάτην, μεγαλειωδεστάτην καί θαυμαστήν ἐκείνη  στιγμήν τῆς ἑνώσεως τοῦ σπέρματος τοῦ Πατρός του μετά τοῦ ὠαρίου τῆς Μητρός του ἐν τῇ μήτρᾳ αὐτῆς· ἀλλά προϋπῆρχεν βαθύτατα καί ἀϊδίως ἐν τῷ νοΐ τῆς Ἁγίας Τριάδος, «προγιγνωσκούσης Ταύτης ἕνα ἕκαστον, προορισμόν αὐτοῦ προκαθορισάσης, γεννώσης ἐν χρόνῳ περί τό ἐννεάμηνον, καλούσης, δικαιούσης τέλος ποτέ τοῦτον» (Ρωμ.8,29-30).

Ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, θέτων Θεῖον ἄημα, ψυχήν ζῶσαν, κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ δημιουργῶν τόν ἄνθρωπον, ἀρχέτυπον  παραμένων, δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν» (Ἰωάν.1,2: Γέν.1,26 & 2,7), τοποθετεῖ καί «φύλακα ἄγγελον» ἀπό τήν πρώτην αὐτήν στιγμήν τῆς συλλήψεως, ὡς ἀναφέρει ὁ Ἁγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης· μέχρι γεννήσεως-τοκετοῦ, καθ’ ὅλην τήν πορείαν τοῦ βίου καί ἕως τῆς ἐξόδου ἑκάστου ἀνθρώπου ἐκ τοῦ κόσμου τούτου.

Καί ἐρωτᾶ ὁ Προφητάναξ Δαϋίδ, «τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ; ἤ  υἱός ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;» (Ψαλ.8,5)     

   

Καί ἀπαντᾶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ὁ ἴδιος τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, συνεχίζων·  «ἠλάττωσας αὐτόν βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους, δόξῃ καί τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, καί κατέστησας αὐτόν ἐπί τά ἔργα τῶν χειρῶν σου» (Ψαλ.8,6-7). 

Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Υ (Ε.Π.Μ. Τόμος 31. Ἀσκητικαί Διατάξεις, Κεφ.Γ΄, παραγρ.2, σελ.1345)

                                                                                                                                        

    Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ   Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Υ

(Ε.Π.Μ. Τόμος 31. Ἀσκητικαί Διατάξεις, Κεφ.Γ΄, παραγρ.2, σελ.1345)

---- . ----

Μετάφρασις π. Ἰωάννου Νικολοπούλου

 

Ἄν κάποιος ἄνδρας λέγει, «δέν παραβλάπτομαι συναναστρεφόμενος μέ γυναῖκες, ἀκόμη συνεσθίων καί πίνων μαζί τους», αὐτός ἤ δέν εἶναι ἀρσενικός, ἤ εἶναι ἕνα παραδοξότατο κατασκεύασμα-πλάσμα, τό ὁποῖο στέκεται στό μεταίχμιο τῶν δύο φύσεων (ἄρρενος καί θήλεως) … / ἤ, ἐάν, κολυμβῶν μέσα στά πάθη, δέν συναισθάνεται σέ ποία κατάσταση βρίσκεται, μιμεῖται αὐτούς πού μεθᾶνε καί εἶναι παράφρονες, οἱ ὁποῖοι, τά πιό μεγάλα δεινά πού τούς ἔχουν βρεῖ δέν τά συναισθάνονται, καί νομίζουν ὅτι εἶναι ἐκτός τοῦ πάθους καί ἀπαλλαγμένοι ἀπ’ αὐτό.

ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΗΡΩΕΣ ! -- ΕΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΙΝ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

 

ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΗΡΩΕΣ !
(Ἐλεγειακόν, ἤτοι θρηνητικόν ᾆσμα)
----  .  ----

Μέσα σέ βόλια κι’ ὀβίδων κρότους
ἔπεσαν νιάτα μέσ’ στόν ἀνθό τους.
Πᾶνε λεβέντηδες, πᾶνε κορμιά,
κι’ ἄγνωστα τά ’θαψαν στήν ἐρημιά!

Κανείς δέν ξέρει ποῦ τά ’χουν θάψει,
κανείς δέν πῆγε γιά νά τά κλάψῃ.
Κανείς δέν ἔπλεξε γι’ αὐτά στεφάνι,
κανείς δέν ἔκαψε γι’ αὐτά λιβάνι!

Ἀνώνυμοι ἥρωες, ἄγνωστοι Τάφοι,
κανένας ὄνομα σέ Σᾶς δέν γράφει·
οὔτε τό μνῆμα σας φιλοῦνε χείλη,
Σταυρό δέν ἔχετε, μηδέ καντήλι!

Μόνο μιᾶς μάνας μαργαριτάρια
κυλοῦν σέ Τάφους, πού κάποια μέρα
θά γίνουν κόσμου Προσκυνητάρια
καί Φάροι Νίκης, γιά μιά μητέρα!

***

Η ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΟΣ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

 

Η  ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΟΣ  ΑΓΙΑ  ΓΡΑΦΗ
----  .  ----
«Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω.8,32)

«Ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περί τῆς ἀληθείας,
καί Κύριος ὁ Θεός πολεμήσει ὑπέρ σοῦ» (Σ.Σειρ.4,28)

«Εἰ δέ που τήν ΕΥΣΕΒΕΙΑΝ παραβλαπτομένην
ἤ τούς ἀσθενεῖς ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΟΥΣ θεάσαιο,
μή προτίμα τήν εἰρήνην τῆς ἀληθείας,
ἀλλ’ ἵστασο γενναίως, ἕως αἵματος πρός τήν ἁμαρτίαν
ἀνταγωνιζόμενος» (Ἅγ. Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης)
***

Ἄνθρωπε, πού ὁ Δημιουργός σου Θεός σέ ἐποίησε «βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους, δόξῃ καί τιμῇ στεφανώσας σε, πάντα ὑποτάξας ὑπό κάτω τῶν ποδῶν σου» (Ἑβρ.2,7-8), καί σοῦ ἀφῆκε μία Διαθήκη. Μήπως αὐτήν, πρέπει νά ἔχῃς τήν δυνατότητα νά τήν ἀναγνώσῃς, νά τήν μελετήσῃς ἐμβριθῶς καί σέ κάθε λεπτομέρεια, ὥστε ν’ ἀπολάβῃς πάντων τῶν εὐεργετημάτων, γινόμενος μέτοχος, κάτοχος καί κύριος ὅσων -μετά θάνατον- ὁ τόσο Ὕψιστος, Μοναδικός καί Ἀσύγκριτος Διαθέτης, σοῦ ἔχει δώσει ὅλο τό δικαίωμα  πρός τοῦτο;

Πῶς ὅμως θά ἐπισυμβῇ τοῦτο, θά ἐκτελεσθῇ ἡ παράξενη καί ἰδιόρρυθμος, ἡ ἰδιόμορφος καί ἐξαιρετέα αὐτή Διαθήκη, θά ἀπολαύσῃς ἐσύ καί θά χαρῇ καί ὁ Διαθέτης, ἄν ἐσύ γράμματα νά τήν μελετήσῃς καί νά καταλάβῃς τό κείμενο καί τά νοήματα τοῦ περιεχομένου δέν γνωρίζῃς, δηλαδή δέν κατέχεις τήν γλῶσσα σάν ἐργαλεῖο ἐξυπηρετήσεως στήν προκειμένη περίπτωση; Σέ πολλά σημεῖα ἄλλα διαβάζεις, σέ ἄλλα ἀναφέρεται τό κείμενο, κι’ ἐσύ ἄλλα καταλαβαίνεις; Ἄλλα περιμένεις κι’ ἄλλα σοῦ ’ρχονται, ἀλλοῦ πατᾶς κι’ ἀλλοῦ βρίσκεσαι;

«ΤΑ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Τῼ ΘΕῼ» (Μτ.22,21) «ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ» (Γαλ.4,4)

 

Σοφά πουλιά, «συζητηταί τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ ἀπατεῶνος» (Α΄Κορ.1,20), πού καταναλώνετε φαιά οὐσία ματαίως ἐπί πολλά 24ωρα μπροστά σέ ὀβάλ καί στρόγγυλα ἀστραφτερά τραπέζια, φυλλομετρώντας ἁπλῶς μέ τά δάκτυλα τίς σελίδες τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί οὐδέποτε μελετῶντες καί ἐμβαθύνοντες στά νοήματά του, καί εἰδικότερα στίς λεπτομέρειες τῶν λόγων τοῦ Κυρίου, τῶν Εὐαγγελιστῶν καί λοιπῶν Ἀποστόλων, ἀλλά καί τῶν πρό αὐτῶν Προφητῶν, τῶν πρό τοῦ Κυρίου τά περί Αὐτοῦ λαλησάντων, >/ ἆρα γε ἁπλῆ, κενή καί φευγαλέα τυγχάνει ἡ ἐν τῷ ἱερῷ κειμένῳ φράσις «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου…»; (Γαλατ.4,4) 

Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Υ (Ε.Π.Μ. Τόμος 31. Ἀσκητικαί Διατάξεις, Κεφ.Γ΄, παραγρ.2, σελ.1345)

 

Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ   Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Υ

(Ε.Π.Μ. Τόμος 31. Ἀσκητικαί Διατάξεις, Κεφ.Γ΄, παραγρ.2, σελ.1345) 

Μετάφρασις π. Ἰωάννου Νικολοπούλου

 

Ἄν κάποιος ἄνδρας λέγει, «δέν παραβλάπτομαι συναναστρεφόμενος μέ γυναῖκες, ἀκόμη συνεσθίων καί πίνων μαζί τους», αὐτός ἤ δέν εἶναι ἀρσενικός, ἤ εἶναι ἕνα παραδοξότατο κατασκεύασμα-πλάσμα, τό ὁποῖο στέκεται στό μεταίχμιο τῶν δύο φύσεων (ἄρρενος καί θήλεως) … / ἤ, ἐάν, κολυμβῶν μέσα στά πάθη, δέν συναισθάνεται σέ ποία κατάσταση βρίσκεται, μιμεῖται αὐτούς πού μεθᾶνε καί εἶναι παράφρονες, οἱ ὁποῖοι, τά πιό μεγάλα δεινά πού τούς ἔχουν βρεῖ δέν τά συναισθάνονται, καί νομίζουν ὅτι εἶναι ἐκτός τοῦ πάθους καί ἀπαλλαγμένοι ἀπ’ αὐτό. Ἄς τοποθετηθοῦμε γιά λίγο ἐκτός τῆς λογικῆς καί ἐξωπραγματικά, ὅτι (δηλαδή) εἶναι δυνατόν κάποιος νά μή ἐπιρεάζεται ἀπό τό σαρκικό πάθος, συναναστρεφόμενος μέ θήλεις-γυναῖκες. Ἀλλά καί ἄν αὐτός (ἴσως) δέν πάσχει, δέν μπορεῖ εὔκολα νά πείσῃ καί τούς ἄλλους-γύρω  ὅτι (ὄντως) «οὐ πυροῦται» (Α΄Κορ.7,9) δέν πάσχει, ὅτι δέν ὑποφέρει ἀπό σαρκικές ἐπιθυμίες. Ἐξ’  ἄλλου, χωρίς στήν πραγματικότητα νά ἔχῃ κατωρθωθῆ κάτι ἀπό μέρους τοῦ ἰσχυριζομένου ὅτι ζῇ ἐν ἀπαθείᾳ, αὐτός φέρει μεγάλη τήν εὐθύνη, ἕνεκα καί τοῦ σκανδαλισμοῦ πού προκαλεῖ στούς γύρω, οἱ ὁποῖοι κρίνουν ὡς κατόρθωτη αὐτή τήν συμπεριφορά, καί  ἄκρως ἐπικίνδυνη.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΤΟ ΠΑΡΘΕΝΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ

 

Ο   ΠΡΟΦΗΤΗΣ   ΗΛΙΑΣ

ΤΟ   ΠΑΡΘΕΝΟ   ΠΑΛΛΗΚΑΡ

Μόλις  είχε  γίνει  30  ετών.  Ένας  άντρας  ψηλός  λεπτός  αθλητικός  και  ιδιαίτερα  τριχωτός,  δρομέας  ταχύτητος  πού  κάποτε  ξεπέρασε  στο  τρέξιμο  άλογα.  Και  ήταν  πολύ  αγνός  κι’  απόλυτα  πιστός  στο  Θεό.  Και  είναι  ό  πρώτος  πού  έμεινε  άγαμος  παρθένος.

Ό  Θεός  πρό  Χριστού  σέ  δύο  μόνο  ανθρώπους  «ώφθη»,  στο  Μωϋσή  και  σ’  αυτόν.

Τον  έθλιβε  πολύ  το  γεγονός  ότι  οί  πατριώτες  του  είχαν  εξοκείλει  σέ  τέτοια  διαφθορά  διαστροφή  και  δυσσέβεια,  πού  πόρνευαν  όλοι  τελεστικά  με  ιέρειες  πόρνες  και  ιερείς  κιναίδους,  και  έκαιγαν  τελεστικά  τά  κάτω  των  δώδεκα  ετών  παιδιά  τους  ζωντανά  στην  πυρά  τού  Βάαλ  Μολόχ.  Τούς  έπειθαν  να  το  κάνουν  αυτό  οί  κίναιδοι  ιερείς  τού  κιναιδικού  αυτού  ψευτοθεού.  Διότι  οί  κίναιδοι  φθονούν  θανάσιμα  τά  μικρά  παιδιά,  και  τούς  αρέσει  να  τά  βλέπουν  να  καίγωνται  ζωντανά.  Οί  ανθρωποθυσίες  και  οί  καννιβαλισμοί  τής  αρχαιότητος  οφείλονται  στον  κιναιδισμό  των  εξωθούντων.  Αυτό  φαίνεται  και  στις  Βάκχες  τού  Ευριπίδου.  Ή  ανθρωποθυσία  και  ό  καννιβαλισμός  είναι  προεκτάσεις  τού  κιναιδισμού.

ΙΝΑ ΤΙ ΟΥ ΖΗΤΕΙΣ «ΑΠΟΛΥΣΙΝ…» ;

 

ΙΝΑ ΤΙ ΟΥ ΖΗΤΕΙΣ «ΑΠΟΛΥΣΙΝ…» ;
«Οὐ γάρ εἶδον, (οὐδέ ὄψονται) οἱ ὀφθαλμοί σου τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ»!
(Ματθ.13,15 ἡ αἰτία, / μή ἐκπληρώσεως τοῦ Λουκ.2,29-30)*
----  .  ----

Ἀρχιεπίσκοπε, ὀφείλεις πρῶτος σύ 
λόγο γιά πάντα νά δώσῃς,
καί γιά τήν τόση πιά ἀδιαφορία σου
τόν κόσμο νά ἐνημερώσῃς.

Εἶσαι δυσώνυμος, ἄφρων καί ἀλαζών
σύ ὑπερέβης τήν Εὔα.
Τί βαφκαλίζεσαι καί καμαρώνεις;
Ἀπό τοῦ Θρόνου κατέβα.

Ἄνοιξε τά χαρτιά. Πέστο ξεκάθαρα
τί κρύβει μέσα ἡ καρδιά σου;
Πιστεύεις «σέ θεό», εἶσαι Ὑπάλληλος    
καί κάνεις, ἁπλῶς, τή δουλειά σου;

Μή μένεις «Ἰωνᾶς» γιά νά καλοπερνᾶς
καί στό ἀμπάρι νά «ρέγχῃς»· (Ἰωνᾶ 1,5)
καί ἀπ’ τοῦ σκάφους καί τοῦ πληρώματος
τίς ἀγωνίες ν’ ἀπέχῃς.

Δεῖξε τήν πίστη σου. Ὅσα ἀπέκτησες,
τά πάντα δός «ἐλαχίστοις» (Ματθ.19,21)
καί τοῦτο ἔστω σοι, ἀλλά καί πᾶσιν ἡμῖν,
ἐλάχιστον δεῖγμα τῆς πίστης.

ΤΟ ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

ΤΟ  ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΟΝ

ΤΗΣ  ΠΑΛΑΙΑΣ  ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Στήν επί τού όρους ομιλία του ό Κύριος διαβεβαιώνει τούς ακροατάς του ότι δέν ήρθε νά «καταλύση» τήν Παλαιά Διαθήκη (τόν Νόμον ή τούς Προφήτας), αλλά νά «πληρώση», δηλαδή νά συμπληρώση καί βελτιώση. Λέγοντας αυτό, εννοεί τό στοιχείο εκείνο, στό όποίο αναφέρεται ή όμιλία του, κι’ αυτό είναι μόνον ό ηθικός νόμος βέβαια, καί όχι ή ίστορία ή τό τελεστικό μέρος. Διότι ούτε τίς θυσίες τών ταύρων αύξησε, ούτε ιστορία έκ τῶν υστέρων έπλασε γιά τόν Άδάμ ή τόν Άβραάμ ή τό Μωϋσή ή τό Δαυϊδ. Ή Παλαιά Διαθήκη ασφαλώς απαρτίζεται από τρία στοιχεία, τήν ιστορία, τόν ηθικό νόμο, καί τόν τελεστικό νόμο. Κάθε στοιχείο αντιμετωπίστηκε από τόν Κύριο καί τούς ΄Αποστόλους διαφορετικά.

Ή ιστορία παρέμεινε όπως είχε. Αυτό είναι ευνόητο. Τό ν’ ανακληθούν καί ακυρωθούν γεγονότα είναι αδιανόητο. Τό νά πλαστούν έκ τών υστέρων ίστορίες είναι παραχάραξη, πλαστογραφία, μυθομανία.

Χριστέ μου, πώς μπορώ «σπίτι να μένω» όταν εσύ κείσαι νεκρός, και πώς νά μη αναπέμπω αίνον;

Δ  Ε  Ν    Τ  Ο    Α  Ν  Τ  Ε  Χ  Ω

Χριστέ μου, πώς μπορώ «σπίτι να μένω»

όταν εσύ κείσαι νεκρός,

και πώς νά μη αναπέμπω αίνον,

αλλά ν’ ακούω,  τί  λέει ή  Υπουργός;

Όταν πεθάνη εκείνης ό Πατέρας

δεν θα περάση ούτε να τον δή;

ένα κερί να τρέξη να τ’ ανάψη

και σ’ εκκλησιά διόλου δεν θα μπή;

Μά Εσύ, μόνο ό Πατέρας μας δεν είσαι.

Είσαι κι’ ό Πλάστης μας και ό Δημιουργός!

Ποιός Βασιλιάς θα συγκριθή με Σένα!

Ποιός Πρόεδρος και ποιός Πρωθυπουργός;

Επί τη «επιδημική» επελάσει τού «Κορωνοϊού» αποτεινόμενον π α ν δ ή μ ω ς τώ Ορθοδόξω Χριστιανικώ Πληρώματι

Μήπως και πάλιν εφέτος «ούκ ηνέωκται στάδιον αρετών»,

αλλ, άς εξετάση είς έκαστος, δι’ εαυτόν οποίον στάδιον;

και άς επανεύρη το ιδιόμελον των αίνων τής Κυριακής τής Τυροφάγου.

Τής νηστείας τού διαβόλου, όστις από οίνου και ελαίου έτι απέχει

-ώς μηδέπω τούτων γευσάμενος-

μήπως τον αγώνα τελούμεν εκείνου, αναζωσάμενοι την οσφύν;

Μήπως,   μ η   ν ο μ ί μ ω ς   α θ λ ο ύ ν τ ε ς ,

αναλαμβάνομεν  την πανοπλίαν τού Σταυρού αντιμαχήσαι τώ εχθρώ;

Ιερεύς Ιωάννης Νικολόπουλος: ποίημα εις την ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΧΩΝ

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΧΩΝ

---- .  ----

Άς  βάλουμε παντού μυρτιάς κλαδιά

κι’ ανθούς απ’ τής χαράς το περιβόλι.

Τη δάφνη ολούθε άς στρώσουμε, παιδιά,

για τού Σχολειού μας σήμερα τη σχόλη.

ΜΕΤΑΓΝΟΥΣ … ΕΙΡΗΝΕΥΕ

ΜΕΤΑΓΝΟΥΣ … ΕΙΡΗΝΕΥΕ

Τί αν σύ, αθελήτως καρδίαν έθλιψας; Καί γε έθλιψας (ή έθλιψας πάντως). Εί καί μή τού τρώσαντος ευθύνην φέρεις, έοικας αυτώ όμοιος είναι. Στεναγμόν ακροάσθητι, καί μή παρίδης δάκρυα. Πόνου μή απόστα. Ακέστωρ δράμε τού γενέσθαι. Το άκος – ίαμα ανένεγκε. Το μάλαγμα ευρών, επίθεμα βάλε. Μηδέ έν Κριτηρίω Αρχόντων ερωτηθέντος σου, γνώμη από χειλέων περί αδελφού και πλησίον μη εξελθέτω. Καί γάρ δούλος ετέρου εστίν ούτος.  Ούτω πως ό Θεός, επί σέ μέν επικαμφθήσεται, φιλευσπλάχνως προσδεχόμενος την έν συναισθήσει μετάνοιαν,  εκείνω δε, αποθλίβων ψυχήν αυτού, ανέσεως ελευθερίαν δωρήσηται αποθεραπείαν παρέχων, ίνα έπ’ αμφοτέροις ή Εκείνου  ε ι ρ ή ν η   ακωλύτως και απροσκόπτως αναπαύηται. 

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ, ΔΕΝ Σ’ ΑΛΛΑΖΩ ΣΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ !

Ποίημα τoῦ σεβάσμιου ἱερέως Ιωάννου Νικολοπούλου

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ,  ΔΕΝ  Σ’  ΑΛΛΑΖΩ

ΣΑΝ  ΕΙΚΟΝΑ  ΣΕ  ΘΑΥΜΑΖΩ !

---- . ----

Αφού  μ’  εγκαταλείψανε  Παπάδες  και  Δεσπότες,

  πού  από  Γκεσέμια*  γίνανε   πανάθλιες,  γκιόσες*  κότες,

τού  Αυγουστίνου  έτρεξα  τον  τάφο  να  φιλήσω,

με  τη  δική  του  την  ευχή,  προβλήματα  να  λύσω.