Απάντηση στον Πρωτοσύγκελο της Μητροπόλεως Φλωρίνης κ.Νικηφόρο Μανάδη Του Ιωάννου Ρίζου.

Η δύναμη σας δεν πηγάζει από το  Αγιο Πνεύμα αλλά από την κακία. Από την άγνοια του ποιμνίου σας και την συνεπικουρούμενη κρατική εξουσία.

Ο πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως  Φλωρίνης κ.Νικηφόρος Μανάδης , δημοσίευσε  σε τοπικό site, ένα κείμενο που έγραψε το  1992  εναντίον  του παπισμού, για να μας αποδείξει  ότι δεν είναι  φιλοπαπικός και οικουμενιστής.  Δεν ξέρω σε τι διαφέρει η προσπάθεια του, από την προσπάθεια κάποιου  που συλλαμβάνεται για κάποια παρανομία  και επιδεικνύει στους αστυνομικούς σαν αποδειξη  της τιμιότητας του φωτογραφίες από την εποχή που ήταν πρόσκοπος.

Μας έδειξε ο πρωτοσύγκελος  ποιος πιθανόν  να ήταν  τότε, κι όχι βέβαια το ποιός είναι τώρα.

Εγκώμιο στον Πατέρα Φώτιο Τζούρα.

Κύριος, «μνησθείη πάσις θυσίας σου και το ολοκαύτωμα σου πιανάτω».Ιωάννου Ρίζου

          Την περασμένη Κυριακή Πάτερ, χτύπησες για τελευταία  φορά την καμπάνα του χωριού σου, αλλά αυτή τη φορά η καμπάνα ακούστηκε σε όλη την Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Αμερική. Ακούστηκε στις καρδιές των προβάτων που είναι πια γεμάτες από τα ουρλιαχτά των λύκων και των αρκούδων.

Στο ταπεινό σου χωριουδάκι, την φετινή Πεντηκοστή, μυρίπνοα άνθη άνθισαν και ευωδίασαν, κι έφτασαν στις ψυχές των σκορπισμένων προβάτων του Χριστού.

Άκουσαν την καμπάνα και τα βατράχια της Αποκάλυψης και βγήκαν από τον βάλτο. Και ήρθαν στο χωριουδάκι σου με την
τεθωρακισμένη τους κοιλιά να σε τρομάξουν. Ακούστηκε ο σκοτεινός  βρυχηθμός  του μίσους: «Θα σε κάνω να πεινάσεις! Θα σε κάνω να πονέσεις! Θα σε κάνω να φτύσεις αίμα! Θα σε συντρίψω κι εσένα και τα παιδιά σου! Εγώ είμαι το “Τέκνον του Αβραάμ”»!

Στην αρένα των Ζηλωτών (2ο και τελευταίο) Του Ιωάννου Ρίζου

Του Ιωάννου Ρίζου

Κάποιοι είπαν ότι  ήταν ακατάλληλη  η στιγμή της ανακίνησης ενός τέτοιου θέματος, λες και υπάρχουν ακατάλληλες στιγμές να πολεμά κανείς τις πλάνες που συναντά. Και ποιος άραγε θα κρίνει  πότε είναι η κατάλληλη στιγμή; Θα έλεγα όμως ότι ποτέ δεν είναι κατάλληλη η στιγμή ανακίνησης ενός τέτοιου θέματος, ειδικά για αυτούς που επιζητούν μια πρόχειρη και επιφανειακή συνεργασία εναντίον του Οικουμενισμού μεταξύ Aποτειχισμένων και Σχισματικών.

Θα ακολουθήσω τον Μ. Βασίλειο που λέει ότι: «Το ακατάλληλο δεν πρέπει να  είναι προσωρινά κατάλληλο», παρά με διάφορες θολές, προσωρινές και διπλωματικές συνεργασίες. Αν είναι να υπάρξει ενότητα, αυτή πρέπει να έχει την βάση την στην αλήθεια, κι όχι να πούμε κι εμείς το οικουμενιστικό «αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν».

Στην αρένα των Ζηλωτών.

Απάντηση του κ. Ιωάννη Ρίζου,

στην μέχρι τώρα (6/6/2017) κριτική

που δημοσίευσε ο κ. Νικ. Μάννης για το βιβλίο:

«Ού βουλόμεθα ζήν ψευδολογούντες»

Παρουσιάσατε  κ. Μάννη  την απάντηση σας με τόσο εκτενείς και ανούσιες σε περιεχόμενο απαντήσεις, που φαντάζομαι το κάνατε περισσότερο για να το γλεντήσουν  οι λεγεωνάριοι σας που επευφημούσαν στις κερκίδες κάτω από κάθε σας ανάρτηση. Θα προσπαθήσω να μη σας μιμηθώ γράφοντας μια νέα Ραψωδία, για αυτό αρχίζω τις απαντήσεις μου αμέσως κατά την χρονική σειρά των γραφομένων σας.

Νέο βιβλίο για το Ημερολογιακό: "Ου βουλόμεθα ζην ψευδολογούντες". Του κ. Ιωάννη Ρίζου

        

  Πρόκειται για μια νέα θαυμάσια μελέτη τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου.

   Ὅπως ὁ ἴδιος σημειώνει:

     «η μελέτη αυτή επικεντρώνεται με ουσιαστική ιστορική τεκμηρίωση στα καίρια σημεία του προβλήματος της εορτολογικής ασυμφωνίας που εμφανίστηκε ανά τους αιώνες μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Παρουσιάζεται ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε αυτή η ασυμφωνία με αποκορύφωμα το ημερολογιακό Σχίσμα του 1924».

  

     Πιστεύουμε, ὅσοι μελετήσουν τὰ νέα στοιχεῖα ποὺ παραθέτει ὁ συγγραφέας, νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι τὸ Ἡμερολόγιο, παρ’ ὅτι κακῶς εἰσήχθη, δὲν ἀποτελεῖ δόγμα, οὔτε ἅπτεται κάποιου δόγματος. Σὲ καιρὸ Παναιρέσεως ἐσχατολογικῆς (ὅπως ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὁ Οἰκουμενισμός), ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι καὶ νὰ πολεμήσουν τὴν Παναίρεση, πρέπει νὰ εἶναι ἑνωμένοι στὴν Πίστη, ἀφήνοντες μὴ δογματικὰ θέματα γιὰ ἀργότερα.

«Π.Π.»

«Οὐ βουλόμεθα  ζῆν  ψευδολογοῦντες»

Τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου

 Α΄ μέρος

Πρόλογος

Η μελέτη αυτή, παρ΄ όλο που επιδιώχθηκε να είναι σύντομη, επικεντρώνεται με ουσιαστική ιστορική τεκμηρίωση στα καίρια σημεία του προβλήματος της εορτολογικής ασυμφωνίας που εμφανίστηκε ανά τους αιώνες μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Παρουσιάζεται ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε αυτή η ασυμφωνία με αποκορύφωμα το ημερολογιακό  Σχίσμα του 1924.

Απαντήσεις σε ψευδοεπιχειρήματα οικουμενιστών - Λοϊζος Λ. Ι. Ρίζος

Ο Ιωάννης Ρίζος είναι συγγραφέας των βιβλίων ''Οι ληστές της θείας διδασκαλίας'' Α,Β μέρη, καθώς και του ''Μικρού Πηδαλίου'' σε συνεργασία με τον Αδαμάντιο Τσακίρογλου. Τηλ παραγγελιών 6976786356

«Κανείς δεν είναι τόσο τυφλός όσο ο απεσταλμένος μου»!

 

   
  Ἡ ἀδιαφορία τῶν σύγχρονων ποιμένων γιὰ τὴν Πίστη πολλαπλασιάζει τὴν ἀδιαφορία τῶν ποιμενομένων καὶ ἔτσι ἡ ἀποστασία ὑλοποιεῖται χωρὶς ἀντιδράσεις. Ἡ ἀποστασία τῶν ποιμένων  εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ τῆς ἀποστασίας τῶν ποιμενόμενων. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λένε ὅτι ὅσο περνάει ὁ καιρὸς καὶ θὰ πλησιάζει ἡ ἔνδοξη Δευτέρα Παρουσία, θὰ πηγαίνουμε ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, σὲ σημεῖο νὰ κινδυνεύσουν στὸ τέλος νὰ πλανηθοῦν καὶ οἱ ἐκλεκτοί ώστε «… ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών, ἆρα εὑρήσει τὴν πίστην ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη΄, 8).

Ἡ ἀνθρωπότητα βαδίζει πρὸς τὰ πίσω, στὶς μέρες τοῦ Νῶε καὶ τοῦ Λώτ (Λουκ. ιζ΄ 26,28). Οἱ Οἰκουμενιστὲς σχηματίζουν ἐδῶ καὶ δεκαετίες τὴ μορφὴ ἑνὸς ψευδοχριστοῦ, ἑνὸς εἰδώλου σμιλεμένου μὲ τὴ σμίλη τοῦ διαβόλου. Κατὰ τὸν Ἅγιο Νεῖλο τὸν Μυροβλήτη «οἱ ποιμένες ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς θὰ μεταφορφωθοῦν σὲ ἄνδρες κενόδοξους, μὴ γνωρίζοντες παντελῶς τὴν δεξιὰ ὁδὸ ἀπὸ τὴν ἀριστερά». Τὸ ἐκκλησίασμα, συστηματικὰ ἀκατήχητο,  ἀρχίζει πλέον νὰ μὴν ἀνέχεται τὴν ὑγιῆ διδασκαλία. Οἱ κήρυκες ἐπιλέγουν νὰ μιλοῦν γιὰ αὐτὰ ποὺ δὲν ἐνοχλοῦν τους προϊσταμένους τους παραχώνοντας στὸ περιθώριο τις σωτηριώδεις διδασκαλίες.

Από το νέο βιβλίο "Το Μικρό Πηδάλιο" των συγγραφέων Ρίζου Ιωάννη και Τσακίρογλου Αδαμάντιου

Απάντηση καταπέλτης στον π. Σωτήριο Παρδάλη απο τον Ιωάννη Ρίζο. Η Εκκλησία δεν είναι πολυκατάστημα

Και πάλι περί του άστοχου χαρακτηρισμού Ιερών Κανόνων ως δυνητικών, περί αιρετικών Επισκόπων, κ. ά.

    Δημοσιεύσαμε τὴν ἄστοχη ἐπιστολὴ τοῦ π. Σωτηρίου Παρδάλη -συνήγορου τοῦ μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητου- μαζὶ μὲ τὴν ἀναίρεσή της (ἐδῶ κι ἐδῶ).

  
  Σήμερα δημοσιεύουμε μιὰ θαυμάσια κριτικὴ καὶ ἀποστομωτικὴ τοποθέτηση τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου, ποὺ ἀπαντᾶ ὄχι μόνο στὸν π. Σωτήριο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλους «ἀντι-Οἰκουμενιστές», ποὺ μοιράζονται μὲ τὸν π. Σωτήριο παρόμοιες «μετα-πατερικὲς κακοδοξίες.

Απάντηση στον

π. Σωτήριο Παρδάλη

Του Ιωάννου Ρίζου

    Πάτερ Σωτήριε, εμπλέκεσθε σε θέματα που αποδεικνύεται ότι σας είναι ξένα. Χάριν της Αλήθειας όμως, πρέπει να  ενημερώσω τους αναγνώστες του κειμένου σας για  τα πράγματα που αγνοείτε,  πλην όμως διδάσκετε για αυτά  ex officio.

ΠΡΩΤΟΝ

Γράφετε ότι σύμφωνα με τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, «ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου είναι δυνητικός και όχι υποχρεωτικός δια τους κληρι-κούς», κλείνετε δε την  παράγραφο λέγοντας: «Ο Κανόνας αυτός, δεν νομοθετεί υποχρέωση, αλλά απλά παρέχει δικαίωμα».

Απάντηση:

Α) Πρέπει να γνωρίζεται ότι δυνητικοί Κανόνες στο Ιερό Πηδάλιο δεν υπάρχουν.

Δυνητικές επιλογές υπάρχουν στα ράφια των Σούπερ Μάρκετς και στις λαϊκές αγορές.

Οι Κληρικοί και Μοναχοί στα έσχατα χρόνια

Τοῦ Ἰωάννου Ρίζου

Στὰ ἐνταλτήρια γράμματα μὲ τὰ ὁποῖα ἐφοδίαζε ἡ Ἐκκλησία τοὺς χειροτονηθέντες Ἀρχιερεῖς, τὸ πρῶτο καθῆκον ποὺ τοὺς ὑπενθύμιζε ἦταν ἡ φύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Διὰ τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης «τὰ τῆς καθαρᾶς καὶ ἀμωμήτου πίστεως διαφυλάττεται γνωρίσματα καὶ ἀνόθευτον ταύτης ἐναστράπτει τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ κάλλος». Καί «τὰ θεῖα καὶ ἀποστολικὰ θεσπίσματα, χερσὶν ὑπτίαις, εἰσδέχεσθαι καὶ ὡς θεοχαράκτους πλάκας ταῦτα τιμᾶν καὶ φυλάττειν».1   Καὶ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Ἐπισκόπου –παρατηρεῖ ὁ Ζωναρᾶς στὴν ἑρμηνεία τοῦ ΝΗ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνα– πρέπει νὰ εἶναι μία διαρκὴς ὑπόμνηση τοῦ πνευματικοῦ χρέους τοῦ ἐπισκόπου ἀπέναντι στὸν λαό. Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ φρουρός, ποὺ ἀπὸ ὑψηλὸ μέρος ἐπισκοπεῖ, μηπως ἀντιληφθεῖ ἔγκαιρα κάποια ἐχθρικὴ ἐνέργεια. Ἀλλοίμονο ἐὰν ὁ Ἐπίσκοπος κοιμηθεῖ. Ἡ πόλη θὰ καταστραφεῖ ἐξ αἰτίας του. Πρὸς αὐτὸν ἀπευθύνεται ἡ φωνὴ τοῦ Ἰεζεκιήλ: «Υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν τέθεικά σε τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα· εἰ μὴ διαστείλῃ, μηδὲ λαλήσῃς ἀποθανεῖται ὁ ἄνομος ἐν τῇ ἀνομίᾳ αὐτοῦ καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω».2   Ὅταν ὁ ὕπαρχος

τοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντα (304-378), ὁ Μόδεστος, πίεζε τοὺς Ἐπισκόπους νὰ ὑπο-γράψουν ὑπὲρ τοῦ ἀρειανισμοῦ, ὁ Μ. Βασίλειος ἀπτόητος ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς γιὰ δήμευση τῆς περιουσίας του, ἐξορία καὶ θανατικὴ καταδίκη, ἀρνοῦνταν. Ὁ Μόδεστος ἐξοργισμένος τοῦ εἶπε ὅτι κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν τοῦ μίλησε ἔτσι. Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος ἀπάντησε: «Φαίνεται ὅτι δὲν συνάντησες πραγματικὸ Ἐπίσκοπο». Τέτοιοι ἦταν οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Χριστοῦ. Πῶς θὰ εἶναι ὅμως οἱ Κληρικοὶ καὶ Μοναχοὶ τῶν ἐσχάτων χρόνων; Τί λένε οἱ Ἅγιοί μας;

Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος
«Οἱ ποιμένες ὡς λύκοι γενήσονται. Οἱ Ἱερεῖς τὸ ψεῦδος ἀσπάσονται. Οἱ Μοναχοὶ τὰ τοῦ κόσμου ποθήσουσιν…».3

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός
«Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων» 4

Πολλοί Επίσκοποι παραπλανούν, χρησιμοποιώντας λόγια του Αγ. Ιγνατίου (Ιωάννου Ρίζου)

Επειδή δυστυχώς το ποίμνιο δεν ενδιαφέρεται να γνωρίσει την καθαρή Πίστη της Ορθοδοξίας, πολλοί επίσκοποι εκμεταλλεύονται αυτή του την άγνοια  και πετάνε συχνά πυκνά  –εν είδη φωτοβολίδος–  αγιογραφικές και αγιοπατερικές ρήσεις με τρόπο δόλιο άλλα πάντα κατάλληλο για την  συνειδησιακή χειραγώγησης του.

Έτσι λοιπόν ακούμε συχνά τους επισκόπους να επιχειρούν να τρομάξουν αυτούς που τολμούν να τους ελέγχουν με ρήσεις του αγίου Ιγνατίου. Λένε: «...Τον επίσκοπο πρέπει να τον βλέπουμε σαν τον Κύριο…», «…Χωρίς τον Επίσκοπο σας να μην κάνετε τίποτα…», «Όποιος κάνει κάτι κρυφά από τον Επίσκοπο λατρεύει τον διάβολο» κλπ.

Άς δούμε όμως κατ’ αλήθειαν και σύντομα πώς έχουν τα πράγματα.

Κατ’ αρχάς να πούμε ότι στην Αποστολική περίοδο «επίσκοπος» ονομαζόταν ο προϊστάμενος της σύναξης-ενορίας και δεν έχει σχέση με τον ύστερο θεσμό του μητροπολίτη.[1]

Οι Κληρικοί και Μοναχοί στα έσχατα χρόνια (Ιωάννου Ρίζου)

     «Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ θὰ ψυχραθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. Θὰ γίνουν ἐπιδρομὲς ἐθνῶν. Μετακινήσεις λαῶν, ἀνωμαλία στοὺς κυβερνῆτες, οἱ Ἱερεῖς θὰ γίνουν ἄσωτοι καὶ οἱ Μοναχοὶ θὰ ζοῦν μὲ ἀμέλεια. Οἱ Ἐπίσκοποι πάλι τῶν καιρῶν ἐκείνων θὰ δείχνουν δουλικότητα πρὸς τοὺς ἰσχυρούς»  (Ἀββὰς Παμβώ).

Οἱ Κληρικοὶ καὶ Μοναχοὶ στὰ ἔσχατα χρόνια

Τοῦ Ἰωάννου Ρίζου

Στὰ ἐνταλτήρια γράμματα μὲ τὰ ὁποῖα ἐφοδίαζε ἡ Ἐκκλησία τοὺς χειροτονηθέντες Ἀρχιερεῖς, τὸ πρῶτο καθῆκον ποὺ τοὺς ὑπενθύμιζε ἦταν ἡ φύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. 

Διὰ τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης  «τὰ τῆς καθαρᾶς καὶ ἀμωμήτου πίστεως διαφυλάττεται γνωρίσματα καὶ ἀνόθευτον ταύτης ἐναστράπτει τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ κάλλος». Καί «τὰ θεῖα καὶ ἀποστολικὰ θεσπίσματα, χερσὶν ὑπτίαις, εἰσδέχεσθαι καὶ ὡς θεοχαράκτους πλάκας ταῦτα τιμᾶν καὶ φυλάττειν».^[1] Καὶ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Ἐπισκόπου –παρατηρεῖ ὁ Ζωναρᾶς στὴν ἑρμηνεία τοῦ ΝΗ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνα– πρέπει νὰ εἶναι μία διαρκὴς ὑπόμνηση τοῦ πνευματικοῦ χρέους τοῦ ἐπισκόπου ἀπέναντι στὸν λαό. Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ φρουρός, ποὺ ἀπὸ ὑψηλὸ μέρος ἐπισκοπεῖ, μηπως ἀντιληφθεῖ ἔγκαιρα κάποια ἐχθρικὴ ἐνέργεια. Ἀλλοίμονο ἐὰν ὁ Ἐπίσκοπος κοιμηθεῖ. Ἡ πόλη θὰ καταστραφεῖ ἐξ αἰτίας του. Πρὸς αὐτὸν ἀπευθύνεται ἡ φωνὴ τοῦ Ἰεζεκιήλ: «Υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν τέθεικά σε τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα· εἰ μὴ διαστείλῃ, μηδὲ λαλήσῃς ἀποθανεῖται ὁ ἄνομος ἐν τῇ ἀνομίᾳ αὐτοῦ καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω».^[2] Ὅταν ὁ ὕπαρχος τοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντα (304-378), ὁ Μόδεστος, πίεζε τοὺς Ἐπισκόπους νὰ ὑπογράψουν ὑπὲρ τοῦ ἀρειανισμοῦ, ὁ Μ. Βασίλειος ἀπτόητος ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς γιὰ δήμευση τῆς περιουσίας του, ἐξορία καὶ θανατικὴ καταδίκη, ἀρνοῦνταν. Ὁ Μόδεστος ἐξοργισμένος τοῦ εἶπε ὅτι κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν τοῦ μίλησε ἔτσι. Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος ἀπάντησε: «Φαίνεται ὅτι δὲν συνάντησες πραγματικὸ Ἐπίσκοπο». Τέτοιοι  ἦταν οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Χριστοῦ.

Πῶς θὰ εἶναι ὅμως οἱ Κληρικοὶ καὶ Μοναχοὶ τῶν ἐσχάτων χρόνων; Τί λένε οἱ Ἅγιοί μας;

Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος

«Οἱ ποιμένες ὡς λύκοι γενήσονται. Οἱ Ἱερεῖς τὸ ψεῦδος ἀσπάσονται. Οἱ Μοναχοὶ τὰ τοῦ κόσμου ποθήσουσιν...».^[3]

«Δούλε πονηρέ και οκνηρέ …»

 Την Ορθοδοξία στερέωσαν άγιοι σαν τὸν Μ. Βασίλειο, που δίδασκε : «λογίζεται κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση, αν κανείς, ἐφησυχάζει καὶ δὲν ἐλέγχει»

Του Ι.Ρίζου
kapsala@yahoo.com

Άν όλοι κινδυνεύουμε να υποστούμε την οργή του Θεού για τις αμαρτίες μας, τι άραγε θα υποστούμε γιατι νοθεύουμε και τις εντολες Του; Κι αν ο δειλός θα συναριθμηθεί με τους φονιάδες και τους πόρνους,[1] τι θα πάθει αυτός που από δειλία αλλα και δόλο κρύβει τις εντολές Του, προφασιζόμενος υπομονή, υπακοή και άλλες κατάλληλες «ετεροδιδασκαλίες»[2]; «Ὅταν οἱ Θεῖοι νόμοι ὑβρίζονται καὶ ἐμεῖς διατελοῦμε ἐν σιγῇ καὶ ἀδιαφορίᾳ, τότε, ἡ κόλαση μᾶς περιμένει ^[3] λέει ο Χρυσορρήμων Ιωάννης.

Δεν απειλούμαστε με αποκεφαλισμό, ούτε να ριφθούμε στην πυρά, ούτε να μας κόψουν τα χέρια  και να μας βγάλουν τα μάτια, ούτε να μας απαγχoνίσουν και να μας σχίσουν το σώμα. Και όμως δεν τολμάμε να υποστηρίξουμε και να ακολουθήσουμε τους αγιορείτες Πατέρες που ξεκίνησαν τον επιβεβλημένο ομολογιακό αγώνα της διακοπής της Εκκλησιαστικής κοινωνίας.  Οι  αιρέσεις ονομάστηκαν «εκκλησίες» στο Κολυμπάρι και οι επίσκοποι κυνηγάνε κάθε έναν που προβάλει την Ορθόδοξη αλήθεια. Τον π.Παΐσιο, τη μόνη χειροτονία του  μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου που παλεύει με παρρησία στη Φλώρινα έχοντας «αντιπάλους» -δυστυχώς- τα υπόλοιπα πνευματικοπαίδια του Αυγουστίνου! Τον π.Σάββα ο Λαυρεώτη και τον γέροντα Κύριλλο  Κατουνακιώτη που λοιδορούνται ως «αγύρτες» και «θεομπαίχτες» από τον Αργολίδος. Οι αγιορείτες εξορίζονται και οι «στρατηγοί» του  αντι-οικουμενιστικού αγώνα στην καλύτερη περίπτωση θα καταγράψουν στο αρχείο τις υποθέσεις.

Ποιός ακολουθεί τον  Μ.Βασίλειο που κηρύττει: «Οὔτε γιὰ λίγη ὥρα δὲν δεχόμαστε σχέση μὲ αὐτοὺς ποὺ κουτσαίνουν στὴν πίστη» … «ἀκόμα  κι ἂν αὐτοί μας φαίνονται πολὺ γνήσιοι καὶ ἐπίσημοι, ἐμεῖς πρέπει νὰ τοὺς σιχαινόμαστε ὅσοι ἀγαπᾶμε τὸν Κύριο»;^[4]

Ποιός υπακούει στον άγιο Συμεών που γράφει : «Ὁ πιστεύων, ἀγαπᾷ τοὺς ὀρθῶς πιστεύοντας τῷ Κυρίῳ, τοὺς δὲ μὴ οὔτως ἔχοντας ἀποστρέφεται καὶ οὐκ ἀνέχεται τούτων, ἀλλ΄ἐκδιώκει»; ^[5]

Ο κόσμος διδάσκεται να υπακούει τους άχρηστους και βλαβερούς Γραικο-λατίνους που αξασφαλίζουν ειρήνη, άνεση και βόλεμα συνειδήσεως. Χαμόγελα, και ωραίες ιστορίες από τα γεροντικά. Αν είχαμε πάντα τέτοιους ποιμένες, σήμε-ρα Ορθοδοξία δεν θα υπήρχε. Κάποτε είχαμε αγίους Πατέρες σαν τον Γρηγόριο τον Παλαμά που έλεγε:«Εἶναι ἀδύνατο κάποιος νὰ ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικῶς μὲ τὸν Πατριάρχη [Καλέκα] καὶ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος…ἐνῷ αὐτὸς ποὺ   εἶναι χωρισμέ-νος από αυτόν είναι ἑνωμένος μὲ τὴν εὐσεβῆ πίστη».^[6] Την Ορθοδοξία στερέωσαν άγιοι σαν τὸν Μ. Βασίλειο, που δίδασκε : «λογίζεται κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση, αν κανείς, ἐφησυχάζει καὶ δὲν ἐλέγχει».^[7]

Πολλοί Επίσκοποι παραπλανούν, χρησιμοποιώντας λόγια του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου.

Ό Άγιος Θεοφύλακτος γράφει ότι «… δεν θα συγχωρεθείτε αν ξεγελιέστε από την απλότητα σας  και οι ψευδαπόστολοι σας ξεγελούν με την πανουργία τους.»

Του Ιωάννου Ρίζου

Επειδή δυστυχώς το ποίμνιο δεν ενδιαφέρεται να γνωρίσει την καθαρή Πίστη της Ορθοδοξίας, πολλοί επίσκοποι εκμεταλλεύονται αυτή του την άγνοια  και πετάνε συχνά πυκνά  εν είδη φωτοβολίδος  αγιογραφικές και αγιοπατερικές ρήσεις με τρόπο δόλιο άλλα πάντα κατάλληλο για την  συνειδησιακή χειραγώγησης του.

Έτσι λοιπόν ακούμε συχνά τους επισκόπους να επιχειρούν να τρομάξουν αυτούς που τολμούν να τους ελέγχουν με ρήσεις του αγίου Ιγνατίου. Λένε: «..Τον επίσκοπο πρέπει να τον βλέπουμε σαν τον Κύριο…», «..Χωρίς τον Επίσκοπο σας να μην κάνετε τίποτα…», «Όποιος κάνει κάτι κρυφά από τον Επίσκοπο λατρεύει τον διάβολο» κλπ.

Άς δούμε όμως κατ΄αλήθειαν και σύντομα πώς έχουν τα πράγματα.

Κατ΄αρχάς να πούμε ότι στην Αποστολική περίοδο «επίσκοπος» ονομαζόταν ο προϊστάμενος της σύναξης-ενορίας και δεν έχει σχέση με τον ύστερο θεσμό του μητροπολίτη.[1]

Έλεγε ο Μ. Αθανάσιος : «Καὶ ἐὰν κάποιος ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστη ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ αὐτούς [τους αιρετικούς], νὰ τὸν προτρέπετε νὰ σταματήσει νὰ τὸ κάνει· κι ἂν δεχτεῖ τὴν σύστασή σας νὰ τὸν ἔχετε σὰν ἀδελφό. Ἂν δὲ ἐπιμένει, νὰ τὸν ἐγκαταλείπετε. Ἔτσι θὰ διατηρήσετε τὴν καθαρὴ πίστη καὶ ἐκεῖνοι βλέποντάς σας θὰ ὠφεληθοῦν».[3]

Ζητούν αποτείχιση «χωρίς καθαιρέσεις και διωγμούς»!!!

Το φαινόμενο της Γατζέας

.

(Μέρος β΄)

Τοῦ Ἰωάννου Ρίζου

kapsala@yahoo.com

     Παραβρέθηκα πριν λίγες ημέρες σε μια αγόρευση του π. Θεοδώρου Ζήση και θα ήθελα χάριν της αληθείας και της κοινής ωφελείας  να σχολιάσω κάποια σημεία.

 1. Ο π. Θεόδωρος  για να εξηγήσει  το νόημα και τον σωστό τρόπο εφαρμογής της διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας, επέλεξε να ανοίξει το «Πηδάλιον» και να διαβάσει το σχόλιο που κάνει  ο Βαλσαμών  στον  ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒ Συνόδου.

Ποιος ήταν ο Βαλσαμών; Ήταν κανένας άγιος; Ήταν κανένας Μάρτυρας; Ήταν κανένας Ομολογητής που έχυσε το αίμα του για την πίστη και την διδασκαλία του Χριστού; Ήταν κανένας ακραιφνής εφαρμοστής της αποτείχισης; Όχι. Ήταν ένας πατριάρχης άνευ ποιμνίου (τιτουλάριος), καθηγητής εκκλησιαστικού δικαίου του 12^ου αιώνα. Ο λόγος που ο π. Θ. δεν προτίμησε να παρουσιάσει στο κοινό την εφαρμογή της αποτείχισης όπως την δίδαξαν και την εφάρμοσαν οι άγιοι μάρτυρες και ομολογητές (άγιος Αθανάσιος, Βασίλειος, Ευστάθιος, Μελέτιος, Μάξιμος, Γρηγόριος και οι λοιποί) είναι απλός. Οι άγιοι και οι μεγάλοι διδάσκαλοι της Εκκλησίας, δεν δίδαξαν, ούτε έπραξαν  αυτό που σχολίασε ο Βαλσαμών, αυτό που διδάσκει ο π. Θεόδωρος και που εφαρμόζει  η Γατζέα.

Επιπλέον, το γεγονός ότι η Γατζέα επιλέγει να ερμηνεύει το θέμα της διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας αποκλειστικά και μόνο με βάση τον ΙΕ΄ Κανόνα, αγνοώντας σκανδαλωδώς την επι αιώνες διδαχή καί εφαρμογή της αποτείχισης από τους μεγάλους αγίους μας ( πριν δηλαδή την θέσπιση του ΙΕ΄ Κανόνα το 880μ.Χ) δεν είναι τυχαίο. Ο στόχος είναι, ή να αποφευχθεί η αποτείχιση, ή να γίνει «χωρίς καθαιρέσεις και διωγμούς» όπως ομολόγησε ο π. Θ. φέρνοντας μάλιστα σαν παράδειγμα την Μολδαβία όπου δεν καθαιρέθηκαν οι προσφάτως αποτειχισθέντες  ιερείς και ιερομόναχοι.

«Οἱ ληστὲς τῆς Θείας Διδασκαλίας μέρος β' καὶ ὑπότιτλο «Δοκίμιο στὴν Ἀποτείχιση» τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου

Οι ποιμένες σιωπούν, αλλά πληθαίνουν οι φωνές των πιστών...

Ἕνα νέο θαυμάσιο βιβλίο μὲ τίτλο «Οἱ ληστὲς τῆς Θείας Διδασκαλίας καὶ ὑπότιτλο «Δοκίμιο στὴν Ἀποτείχιση» τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου ἔφτασε στὰ χέρια μας.

Τὸν συγγραφέα δὲν γνωρίζουμε προσωπικά, ἀλλὰ ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν τὸ πρῶτο βιβλίο του μὲ τὸν ἴδιο τίτλο καὶ μὲ τὸν ὑπότιτλο «Ἡ παγκόσμια Θρησκεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία».

Τὸ νέο του βιβλίο ἐνημερώνει καὶ προβληματίζει τὸν ἀναγνώστη, διότι στηρίζει κάθε σημεῖο τὸ ὁποῖο ἀναπτύσσει, μὲ ἀναφορὲς στὶς πηγές, στὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων (τὰ ὁποῖα μάλιστα παρουσιάζει μεταφρασμένα, ὥστε νὰ γίνονται κατανοητὰ ἀπὸ ὅλους) κι ὄχι σὲ δικές του ἀποφάνσεις, ὅπως συνηθίζουν νὰ κάνουν οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστές», ποὺ ἀντιτάσσονται μὲ τὶς παιδαριώδεις θέσεις καὶ ἀναλύσεις τους στὴν Πατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Παρουσιάζουμε ἐδῶ τὰ Περιεχόμενα τοῦ καινούργιου βιβλίου καὶ προσεχῶς θὰ ἀναρτήσουμε χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο τοῦ κ. Ρίζου.

Ομολογιακή – Πατερική επιστολή Αποτειχίσεως

Πτολεμαΐδα, 30 Ιουνίου  2016

Κύριε Θεόκλητε

Εδώ και δεκαετίες, εσείς και οι υπόλοιποι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος, διατηρείτε εκκλησιαστική κοινωνία  και αποδίδετε μία «άτιμον τιμήν» στον πατριάρχη ΚΠόλεως κ. Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Έναν άνθρωπο ασπόνδυλο, βλάσφημο  της  Θείας Οικονομίας, των Αγίων Πατέρων, και των Αγίων Συνόδων. Ένα περίτεχνο αιρετικό κράμα,  που –«γυμνή τη κεφαλή»– ρημάζει τον αμπελώνα του Κυρίου.

         Εδώ και δεκαετίες  εσείς και η Ιεραρχία, τιμάτε  τον κ. Βαρθολομαίο και τον προβάλλετε ως πρότυπο και «ευλογία» για τους πιστούς.  Είναι πλέον βέβαιο  ότι και ο Άρειος να ήταν πατριάρχης, και ο Νεστόριος και Παύλος και ο Βέκκος και ο Μητροφάνης, το ίδιο θα κάνατε,  αφού ο κ. Βαρθολομαίος τους εκπροσωπεί όλους παντί σθένει  ξεθάβοντας τα μελανά τους πτώματα και  λιτανεύοντας τα  στις ψυχές των Ορθοδόξων.

      Οι Επίσκοποι και σχεδόν όλος ο Κλήρος, πάσχοντες από άνοια Πίστεως, αναπαύεστε επευλογούντες την επέλαση της νοθείας και διαστρέβλωσης του κηρύγματος του Εσταυρωμένου Χριστού, χάριν των φίλων–λύκων που εισχώρησαν στην Εκκλησία Του. Δεν πήγατε στη Σύνοδο της Κρήτης, αλλά την επομένη πανηγυρίσατε με τον αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο στη Βέροια αποδεικνύοντας την συμπόρευση σας –για άλλη μια φορά– με αυτόν. Κοινωνείτε εκκλησιαστικώς, τιμάτε και προβάλλετε κακοδόξους Επισκόπους που σαν αλλόθρησκοι  κηρύττουν βδελυρές  εκκλησιολογίες, ανώμαλες θεολογίες, αλλόκοτες  ερμηνείες  και καινοφανείς αερολογίες.

Συμβάλλετε στην καθιέρωση μιάς άλλης, ολέθριας Πίστης και όχι αυτής που παραλάβατε.         

Γίνατε χειροκροτητές του χειροκροτητή των αντίχριστων.

Μνημονευτές του μνημονευτή των αμνημονεύτων.

Κοινωνοί του κοινωνού των ακοινώνητων.

Γίνατε αδιάφοροι, επειδή αργεί το δικαστήριο και καθυστερούν οι ευθύνες και δεν ήρθε ακόμα ο  Κριτής. Είπατε: «αργεί ο Κύριος μου»[1] και σκορπάτε την περιουσία του –τις ψυχές– που σας εμπιστεύτηκε.

      Υποκρίνεστε ότι φροντίζετε το ποίμνιο στις πολλές του ανάγκες, όταν όμως έρχεται η αρκούδα της αίρεσης την αφήνετε να το κατασπαράζει  απολαμβάνοντας την στενή  φιλία σας με τον …αρκουδιάρη.

         Το μαύρο δεν μπορεί  πλέον να ονομάζεται  άσπρο, και το πικρό δεν μπορεί να ονομάζεται γλυκό γιατί έτσι συμφέρει σε μιά Ιεραρχία απροσδιόριστης Πίστης.

Οι Ιεράρχες, ως άλλοι Βαβυλώνιοι,  αποδέχτηκαν για άλλη μια φορα μιαρά δόγματα. Αναγνώρισαν στην Κρήτη ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις και  όλες οι κακοδοξίες καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα, όπως κάνανε και πριν χρόνια στο Porto Alegre.

Οικοδομήσατε πύργον και ποιήσατε εαυτοίς όνομα.[2] Οι μεθύοντες τον οίνον της υπερηφανείας. Μας φέρατε καινούριο Ευαγγέλιο.

«Εγκαταλείπομεν –αυτήν την Ιεραρχία–, ότι ήγγικεν εις ουρανόν το κρίμα αυτής».[3]

Παύω να σας αναγνωρίζω ως Ποιμένα  και «τρόπων μέτοχο» των Αγίων Αποστόλων –όπως και όλους που κοινωνούν μαζί σας και με  τον διευθυντή της αίρεσης κ. Βαρθολομαίο–  έχοντας την βεβαιότητα  που μου δίνει η Ορθόδοξη Διδαχή  ότι έτσι θα  γλιτώσω από την συναρίθμηση μου με όσους  ο Κύριος, οι Άγιοι  Ομολογητές, οι Σύνοδοι και Ιεροί Κανόνες καταδίκασαν ως κοινωνούντες με τους κακοδόξους.

Διακόπτω κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς που  δικαιώνουν  έργω ή λόγω ή  σιωπηρά  τους  Άρείους, τους  Νεστορίους, τους Ακακίους, τους Μητροφάνηδες,  τους  Βέκκους, τους Καλέκες, και προσχωρώ στην Εκκλησία των αποτειχισμένων του Μ. Αθανασίου, του  Αγίου Μελετίου, του Αγίου Ευσταθίου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, του Αγίου Μαξίμου, του Αγίου Μάρκου, του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.

Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου ποιμένα άλλα να φεύγουν.^[4] Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι Άγιοι να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδασκάλους],^[5] μας ορίζουν.

«Εὰν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοὶ της Ἐκκλησίας κακώς αναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αυτοὺς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εἰς ευκτήριον οίκον, ή µετ΄ αυτοὺς εμβληθήναι ὡς μετὰ Άννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν του πυρός», ερμηνεύει ο Μ.Αθανάσιος.^[6]

«Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη… ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ.Βασίλειος.^[7]

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα, έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα.»,^[8] επιτάσσει ο Άγ. Συμεών.

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα  και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι», διασαφίζει ο  Ιερός Χρυσόστομος.^[9]

«Από αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακρυά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι, και να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ.Φώτιος.^[10]

 «Ούτε οι προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες, ούτε άλλη αρετή είναι αποδεκτή από τον Θεό άν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»,^[11] γιατί ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι άνθρωπος διαστρέφει  την εικόνα Του εξ΄αιτίας της υπερηφάνειας του.

Λοιπόν, «Έξελθε εξ αυτών ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσετε ταίς αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε».^[12]

Εργαστήκατε αγαπητέ κύριε  Θεόκλητε πάνω από μισό αιώνα για την Εκκλησία και τους ανθρώπους. Πλουτίσατε το καράβι του βίου σας με θεάρεστους θησαυρούς. Ο διάβολος όμως δεν κουρσεύει τα καράβια που κουβαλούν σκουπίδια, άλλα αυτά που κουβαλούνε χρυσάφια και διαμάντια.

Μην σας ξεγελούν τα χειροφιλήματα και οι οσφυοκαμψίες. Εκείνη την φριχτή ώρα δεν θα έχετε απέναντι σας κάποιο Συνοδικό δικαστήριο με φίλους  και συλλειτουργούς στην σύνθεση του, άλλα τα εκατομμύρια των Αγίων Ομολογητών που μαρτύρησαν για αυτά που εσείς  οι Επίσκοποι ξεπουλάτε δωρεάν.

«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς] ανάθεμα».

                                 Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος

Ιωάννης Ρίζος

---

[1] Λουκ.ιβ΄48.

[2]  Γεν. α΄4.

[3]  Ιερ. να΄9.

[4] Ιω. ι΄5.

[5] Β΄Τιμ.β΄17.

[6] P.G. 35, 33.

[7] Όροι κατ΄ επιτομή, ερωτ. ριδ΄.

[8] Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.

[9] Ερμηνεία εις την Προς Γαλάτας.

[10] Ε.Π.Ε 12, 400, 31

[11] Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού, Ιερά παράλληλα.

[12] Αποκ.ιη΄4.