ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου" (Ψαλμ. 127, 3)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἡ γυνή σου θά εἶναι σάν κληματαριά γεμάτη καρπούς εἰς τήν περιοχήν καί τούς θαλάμους τῆς οἰκίας σου στολίζουσα αὐτήν διά τῆς φιλεργίας καί οἰκοκυροσύνης της, ἀλλά καί σκιαζομένη καί σκεπομένη ὐπ’ αὐτῆς. Οἱ υἱοί σου θά παρακάθηνται τριγύρω ἀπό τήν τράπεζάν σου σάν νεοφυτευμένα δένδρα ἀειθαλῶν καί εὐκάρπων ἐλαιῶν"
(Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Ἐνάτη στήν σειρά ᾠδή τῶν Ἀναβαθμῶν εἶναι ὁ ἑκατοστός εἰκοστός ἕβδομος Ψαλμός‚ πού εἶναι ἕνας "ἐκ τῶν ἐλαχίστων ψαλμῶν τῶν ἀσχολουμένων περί τήν εὐδαιμονίαν τοῦ οἰκογενειακοῦ βίου" (Π. Μπρατσιώτης). "Ὁ προκείμενος Ψαλμός", γράφει καί ὁ ἀείμνηστος Π. Τρεμττέλας, "ἀποτελεῖ περιγραφήν τῆς οἰκογενειακῆς εὐτυχίας, τήν ὁποίαν ἀπολαμβάνουν οἱ φοβούμενοι τόν Κύριον".